သူ့လက်ချောင်းတွေက မေကြင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဆော့ကစား ပွတ်သပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဆိုင်ထဲကို ဝယ်သူ တ
ယောက် ဝင်လာလို့ ချက်ချင်း လူချင်း ခွာလိုက်ကြရတယ် ။
သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးက တအားမတ်ထောင်နေလို့ ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်ရတယ် ။ မေကြင်က " ဘာရှာလဲ..
အန်တီ.... " လို့ မေးလိုက်ရင်း ကောင်တာအနောက်ကနေ ဆိုင်ရှေ့ကို ထွက်လိုက်တယ် ။ ဝယ်သူကို မေကြင်က
ဘဲ ရောင်းလိုက်တယ် ။
သူ မေကြင့်ကို ထပ်လုပ်ချင်ပေမယ့် နောက်ထပ် ဆိုင်ထဲကို လူတွေ ဝင်လာတာနဲ့ ဘာမှ အလုပ်မဖြစ်တော့ ။
နေ့လည် လောက်မှ မနန္ဒာ ရောက်လာတယ် ။ မေကြင်ရဲ့ အလစ်မှာ မနန္ဒာကို " ညက တော်တော် ပွဲကြမ်း
သွားသလား...မမ...ဆိုင်တောင် လာမဖွင့်နိုင်ဘူး.." လို့ ရယ်ပြီး မေးလိုက်တယ် ။ မနန္ဒာက " ရှူးတိုးတိုး....ကောင်
မလေး ကြားသွားအုံးမယ်..." လို့ ပြောပေမယ့် ပြုံးစိစိနဲ့ ။
မနန္ဒာရဲ့ အိုးကြီးတွေကို အနီးကပ် ရှိုးရင်း ရာဂစိတ်တွေ ပြင်းပြနေသလို ဆိုင်အတွင်းထဲ ပစ္စည်းရှာရင်း မေကြင့် ကို ဖမ်းဆွဲ နမ်းပစ်ရတာကလည်း သူ့စိတ်တွေကို ကြွစေတယ် ။ ညနေလည်း ရောက်ရော မနန္ဒာက သူနဲ့ မေကြင့်ကို ခေါ်ပြီး ဆိုင်ကို မင်းတို့နှစ်ယောက် ပိတ်ကြ..မမ...သွားစရာ ရှိတယ်....လို့ ပြောတယ် ။ ကြည့်ရတာ
ကိုဇော်ကြီးနဲ့ ချိန်းထားပုံရတယ်....။
သူကတော့ တအား ပျော်သွားတာပေါ့ ။ မမ မရှိရင် မေကြင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်လား ။
မနန္ဒာ မပြန်ခင် မေကြင် ရှေ့မှာ ဈေးရောင်းနေတုံး.." မမ..ကိုဇော်ကြီးနဲ့ ချိန်းတာလား..." လို့ မေးလိုက်တော့ မနန္ဒာက ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့.." နင်ကလည်း သိသားနဲ့ မေးနေသေးတယ် ဇော်လေးရယ်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက
" ကိုဇော်ကြီး ပြန်ရောက်လာတာနဲ့ ကျနော်လည်း မမနဲ့ မတွေ့ရတော့ဘူး...." လို့ ညည်းသလို ပြောလိုက်တယ်။
မနန္ဒာက ရယ်တယ် ။ ပိုင်ရှင် အစစ် ပြန်ရောက်လာတာကိုး...လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။
မနန္ဒာ ပြန်သွားပြီးပေမယ့် သူ့မိဘတွေ ရောက်လာနိုင်တာကြောင့် သိပ်ကြီး ပေါ်တင် မကဲရဲဘူး ။မေကြင်ကို
ကောင်တာအကွယ်မှာ နို့ကိုင် ဖင်နှိုက်တွေတော့ လုပ်တာပေါ့ ။
ဆိုင်သိမ်း တံခါးပိတ်လိုက်ပြီးမှ မေကြင့်ကို အပီကိုင်တာ ။ အကျင်္ ီကို ချွတ်..ဘရာကိုပါ ချွတ်ပြီး မေကြင့် နို့ကြီး
နှစ်လုံးကို အပီအပြင် ကိုင်..စို့တယ် ။ နို့သီးလေးတွေက တအားထောင်ထွက် မာကြောနေတယ် ။ ပေါင်ကြားကို
စမ်းလိုက်တော့ အရည်တွေက ရွှဲရွှဲစိုနေတယ် ။ မနက်ကလို ပင်တီ ဝတ်မထားတော့ဘူး ။ မေကြင်က သူ ကိုင်
တော့မယ် ဆိုတာ သိလို့ ပင်တီကို ချွတ်ထားပေးတာ ။ တော်တော် အလိုက်သိ လိမ္မာတဲ့ ချစ်သူလေး ။
စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ကိုင်ပေးတာ မေကြင် ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ် ။ အရည်တွေကတော့ ဘာထွက်သလဲ မမေးနဲ့ ။ သူ့လက်ပါ စိုစိုရွှဲနေရတယ် ။ မေကြင်က သူ့အနှုးအဆွတွေကြောင့် တအားကို ထန်
နေပြီ ။ မေကြင့်ကို ဆိုင်အနောက်ထဲက ပုံးတွေပေါ် လှဲချပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို
လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ မေကြင်က ဘာမှ မပြောဘဲ သူ ယက်ပေးတာတွေကို မျက်စိပိတ် ပါးစပ်လေး ဟ
ပြီး တအင်းအင်း ညည်းရင်း ခံနေတယ် ။ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုး ကလိလိုက်..တခါတခါ စုတ်ယူလိုက် လုပ်ပေးတော့ တအားကို တုန်ခါ လူးနေတော့တာဘဲ ။
သည် အချိန်မှာ မေကြင်လည်း တအား လိုချင်နေပြီ ။ သဘာဝ ချောကျိရည်တွေကလည်း တအားကို ထွက် နေ
စိုနေတယ် ။ မွှန်ထွန်နေတာမှ ဘာဂျာမှုတ် ရပ်လိုက်တာတောင် တအီးအီး ညည်းပြီး လူးလွန့်နေတယ် ။ ပုဆိုး
က စောစောထဲက ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျနေပြီမို့ မတ်တောင်လွန်းပြီး တင်းမာနေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော်ချောင်းကို
မေကြင့် စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်ပြီး မေကြင့်နို့တလုံးကို လက်နဲ့ ဖမ်းဆွဲကိုင်ရင်း နို့သီးလေးကို စို့လိုက်
တယ် ။ မေကြင်လည်း ဖွားဖက်တော် ထိပ်ခေါင်းကြီး အပေါက်ဝ လာတေ့လိုက်လို့ တွန့်ကနဲ တုန်သွားပေမယ့်
တအား ယားပြီး ခံချင်နေပြီမို့လားမသိ ။ သူ့ကို မတားဆီး ။ သူကလည်း တအား ထန်နေပြီ ။ စောက်ဖုတ်ထဲကို
တန်ဆာချောင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ အရည်တွေ တအားကို ရွှဲနေတာမို့ အပျိုမ စောက်ဖုတ်ပေမယ့် တင်းတင်း
ကြပ်ကြပ်နဲ့ ထိပ်ခေါင်း မြုပ်ရုံ တိုးဝင်သွားတယ်။
မေကြင်က အင်..အင်....အင်နဲ့ ခွေးပေါက်လေးတကောင် နို့တောင်းလို့ ညည်းသလို ညည်းရင်း သူ့ကို တအားဖက်တယ် ။ သူက နောက်ဆုတ်လိုက် ရှေ့တိုးလိုက်နဲ့ သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို အထဲကို ဖိဖိသွင်းတယ် ။
ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ကျင့်ပေးရင်း တဖြည်းဖြည်း နဲ့ အထဲကို တိုးဝင်သွားနိုင်တယ် ။
အတွေ့အကြုံ မရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်မလေးကို တက်လိုးနေရပါလား ဆိုတဲ့ အသိက သူ့ကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်း
ဖျန်းထစေတယ် ။ ကြပ်တည်းတဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက သဘာဝ အရည်တွေကြောင့်နူးညံ့လွန်းနေတယ် ။ မေကြင့်စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတချောင်းလုံး မြုပ်ဝင်သွားတဲ့ အချိန် မေကြင်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမ
ရ ပြန်စုတ်နမ်းလာတာကို တွေ့ရတယ် ။ သူကလည်း မေကြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တဖက်ပြီး တဖက် အပီအပြင်ကို
နယ်ပေးနေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းနီရဲရဲလေးတွေကိုလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေနဲ့ ဆွဲဆွဲယူတယ် ။ စို့လည်းစို့တယ်။
လျာထိပ်နဲ့လည်း ကလိပေးတယ် ။
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခပ်မှန်မှန်လေး လိုးဆောင့်ထည့်လာနိုင်တယ် ။ " လိုးခြင်း " ဆိုတဲ့ အရသာကို မေကြင်သိသွား
ရပြီ ။ ယောက်ျားလီးကို လက်တွေ့ကြုံရပြီလေ ။
စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ထည့်တာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ။ မေကြင်ကလည်း အူးအား....အီးဟင်း အသံစုံ ညည်းအော်နေရင်း
သူဆောင့်သမျှ ခံနေတယ် ။
မကြာခင် တအားကောင်းတက်လာပြီး မေကြင်လည်း တုန်ခါပြီး သူ့ကို တအားဆွဲညှစ်လိုုက် ကုတ်လိုက် လုပ်လာတာမို့ မေကြင်လည်း ကောင်းလာနေပြီ ဆိုတာကို သူ သိလိုက်တယ် ။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်တာ မေကြင် ကော့လန်ပြီး တအားအော်သွားတော့ မေကြင်တယောက် ပြီးသွားပြီ ဆိုတာကို သူ
သိလိုက်တယ် ။ ဆက်ဆောင့်တာ ခဏအတွင်း သူလည်း တအာကောင်းပြီး သုတ်ရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်း
ထွက်ကုန်တယ် ။ မေကြင့်စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ထိုးမြုပ်လိုက်မိတယ် ။ သုတ်ရည်တွေက ဆက်တိုက် ပန်း
ထွက်နေတယ် ။
ဟူး...ချွေးတွေ တကိုယ်လုံး ရွှဲနစ်နေတယ် ။ ဟူး..........မောဟိုက်လွန်းလို့ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားတယ် ။ သူ့လတန်က မေကြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တပ်ရက်ကြီး ။
ထောက်ကနဲ နောက်ဖေးခန်း မီးခလုပ် နှိပ်သံနဲ့အတူ မျက်နှာကျက်က မီးချောင်းရဲ့ ထိန်လင်းတဲ့ အလင်းရောင်က
ရုတ်တရက် ဖျာကျလာတယ် ။ စောစောက မှောင်နေတဲ့ တခန်းလုံး လင်းသွားတယ် ။
ချာကနဲ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မနန္ဒာရဲ့ အမေ ဖြစ်နေတယ် ။ သူတို့ကို ဒေါသကြီးစွာနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်နေပါ
လား...။
ဟာ..သွားပြီ...။
" ဟဲ့ ကောင်..ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ..တော်သလင်းဇာတ်ခင်းနေတာလား....."
" ဗျာ..ဟို..ဟို......ဆော....ဆောရီး...."
တပ်ရက် ဖြစ်နေတာကို ဆွဲထုတ်ရလည်း အခက် ။ ဖင်အပြောင်သားနဲ့ မေကြင့်ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်ကြီး ။
" ခွေးတွေ.....နင်တို့ကို အလုပ်ဖြုတ်လိုက်ပြီ..နင်တို့ အခု ချက်ချင်း ငါ့ဆိုင်က ထွက်သွားကြ..."
အဖွားကြီးရဲ့ အော်သံက ကျယ်လောင်လှတယ် ။
" ကျနော်တော့ အလုပ်ပြုတ်သွားပြီ ..အကို..အလုပ်တခု အမြန်ရှာရမယ်...."
အဖေ့ကို ထောင်ဝင်စာ သွားတွေ့ဖို့ အသွား လမ်းမှာ ဇော်ဇော်အောင်က ဇော်ရဲအောင်ကို ပြောလိုက်တာ ။
ဇော်ရဲအောင်က ဘာကြောင့် အလုပ်ပြုတ်သွားသလဲ မမေးဘူး ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မနေ့က နန္ဒာနဲ့ တွဲသွား
တဲ့အချိန် နန္ဒာ့အဖေ ဦးမော်ကြီးနဲ့ လမ်းမှာ ပက်ပင်းတိုးလို့ ဦးမော်ကြီးက သူ့ကို မောက်မောက်မာမာတွေ ပြော
တာကို ခံခဲ့ရတယ် ။ သူ မလေးရှားသွားခဲ့ပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်ခဲ့ဘဲ ပြန်လာတယ် ဆိုတာကိုလည်း ဦးမော်ကြီးက
သိတယ် ။ အင်း..စီးပွားရေးသမား လူလည်တွေဘဲလေ ။ အကဲခတ်တတ်တာပေါ့ ။
အဖေ ထောင်ထဲမှာ အနေချောင်ဖို့လည်း သူတို့ ညီအကိုက တတ်နို်င်သလောက် လုပ်ပေးကြရလို့ ဇော်ရဲအောင်က " ငါလည်း အလုပ် ရှာနေတယ်..ဇော်လေး...." လို့ ပြောတယ် ။ အဖေကတော့ ထောင်ထဲ နေတာ
အပြင်ထက်တောင် ပိုဝလာသလိုဘဲ ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း အဖေနဲ့သွားတွေ့ပြီး ပြန်လာတဲ့ အချိန်က စပြီး အလုပ် လိုက်ရှာတယ် ။ တဆိုင်ဝင် တဆိုင်ထွက် အလုပ်ရမလား လိုက်မေးတယ် ။
ဇော်ရဲအောင်လည်း အလုပ်ရှာမယ် ဆိုပြီး သူနဲ့ လမ်းခွဲထွက်သွားတယ်...။ ညမှ အိမ်မှာပြန်ဆုံကြမယ်..ညီလေး လို့
ပြောသွားတယ် ။ မေကြင်လေးပါ အလုပ်ထုတ်ခံလိုက်ရတာတော့ သူ စိတ်မကောင်းဘူး ။
တာမွေ လမ်းဆုံက ကုန်တိုက်ကြီးမှာ ဇော်ဇော်အောင် ရောက်နေတယ် ။ အလုပ်လစ်လပ်တဲ့နေရာတွေများ ရှိမ
လားလို့ ။
ည ရှစ်နာရီ ။
အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ ပိုး သူတို့နေတဲ့ လမ်းထဲကို ချိုးဝင်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့အနားကို ရုတ်တရက် လူတယောက် တိုးကပ် လာတာ တွေ့လိုက်လို့ အရမ်း လန့်သွားတယ် ။
" ဟင်....."
လွယ်အိတ်ကြီး လွယ်ထားတဲ့ ဆားပုလင်းအောင်မင်းကြီး ။
ကွမ်းစားထားတဲ့ ပါးစပ်ကြီးနဲ့ အရက်နံ့ကလည်း ထောင်းနေတယ် ။
" ကောင်မလေး....နင့်ကို ငါ စောင့်နေတာ..ကြာပြီ....."
" ဘာ..ဘာလို့လဲ..ဘာကိစ္စလဲ......"
" နင့်ကို စခန်းခေါ်သွားမလို့..."
" အို...ဘာကြောင့်လဲ..ဘာကိစ္စလဲ....ကျမ....ကျမ.....ကျမ....ဘာ...ဘာ....ဘာလုပ်လို့လဲ...."
လူဆိုးထိန်းဆားပုလင်းကြီးရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်ကြီးတဖက်က ပိုးရဲ့ လက်မောင်းလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
" မလုပ်ဘဲနဲ့ ငါက ခေါ်ပါ့မလား...မင်းရဲ့ အိတ်ကို ပေးစမ်း..ငါ ရှာမယ်...."
ဆားပုလင်းအောင်မင်းကြီးက ပိုး လွယ်ထားတဲ့ အိတ်ကို ရုတ်ရက် ဆွဲယူလိုက်တယ် ။ ပိုးရဲ့ အိတ်လေး သူ့လက်
ထဲကို ပါသွားတယ် ။
" အို....မလုပ်ပါနဲ့...."
" ကောင်မလေး.....နင့်ကို ငါ မသက်ာနေတာ ကြာပြီ....ဒီတခါတော့ လက်ပူးလက်ကြပ်ဘဲ....ဟွန်း....နင် ဒီညနေ
နင့်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ချွတ်ထားတဲ့ စိန်လက်စွပ်ကို ခိုးလိုက်တာ ဆိုင်ရဲ့ ကင်မရာမှာ ဒို့ တွေ့လိုက်ရတယ်...မင်း အိတ်
ထဲမှာ ဒီ စိန်လက်စွပ် ရှိတယ် မဟုတ်လား....."
ပိုး အရမ်းးကို တုန်လှုပ်သွားတယ် ။
ကင်မရာ တပ်ထားမှန်း ပိုး မသိဘူး ။ ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ ရုံးခန်းထဲကို ငွေအပ်ဖို့ အသွား ဆိုင်ပိုင်ရှင်မမ က အိမ်သာထဲ
ဝင်နေတဲ့အချိန် ချွတ်ထားတဲ့ စိန်လက်စွပ်ကို ပိုး မနေနိုင်ဘဲ ခိုးလိုက်မိတယ် ။
အခုတော့ ဆားပုလင်းအောင်မင်းကြီး နဲ့ တိုးနေပြီ ။ ခက်ပြီ ။
ဆားပုလင်းအောင်မင်းကြီး က ပိုးကို အနားက ကင်းတဲလေး ဆီကို ဆွဲခေါ်သွားတယ် ။ ကင်းတဲလေးမှာ ဘယ်သူမှ
ရှိမနေဘူး ။ ဓါတ်မီးတိုင်ကလည်း မီးပျက်နေလို့ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးက မှောင်မဲနေတယ် ။
" ကဲ..ကောင်မလေး...ရေ..သူခိုးမလေး....နင် ခိုးမှန်း ခါတွန်ဆိုတဲ့ ကုလားမဆီက ငါ သိပြီးသား..နင် ခိုးရာပါ ပစ္စည်း
တွေ လာလာရောင်းတာတွေကို ခါတွန်က ငါ့ကို ပြောပြပြီးသားဟ....နင် သိထားဖို့က ခါတွန်ကို ငါ အမြဲ သွားသွား
လိုးနေတာ.....ကဲ ဒီတခါတော့ နင့်ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် မိပြီ...."
အိတ်ကို ဖွင့်နှိုက်ရှာတယ် ။ ဘာမှ မတွေ့လို့ အိတ်ထဲရှိတာတွေကို ကင်းတဲ ဝါးကြမ်းပြင်ပေါ်ကို သွန်ချလိုက်ပြီး
ထပ်ရှာတယ် ။ ထမင်းဘူး...ရေပုလင်း..မိတ်ကပ်ဘူး.....ဘဲ တွေ့တယ် ။ စိန်လက်စွပ် ကို မတွေ့ဘူး ။
" နင် ဘယ်မှာ ဖွက်ထားလဲ..ကောင်မလေး....ကဲ..လက်စွပ်ကို ထုတ်ပေး....."
ဆားပုလင်းအောင်မင်း က ပိုးကို ကင်းတဲပေါ်ကို ဆွဲခေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း လက်မောင်းလေး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင် ယမ်းခါလိုက်ရင်း အသံမာမာနဲ့ ဟောက်လိုက်တယ် ။
" ကျမ..ကျမ...မခိုးပါဘူး......မရှိပါဘူး......"
ပိုးရဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေဆီက မျက်ရည်ပေါက်ကြီးတွေ တပေါက်ပေါက် ကျလာပြီ ။
" အိုး...ဗြောင်လိမ်နေပြီ....ဗြောင်လိမ်နေပြန်ပြီ.....စောက်ကောင်မ..သူခိုးမ.......ပေါ်တင်ကြီး ကင်မရာမှာ ခိုးသွားတာ
တွေ့တာတောင် ဗြောင်လိမ်နေတယ်.....ကဲ နင် ဘယ်ထဲ ဖွက်ထားလဲ..နင့် ဘရာစီယာထဲလား...နင့်ပေါင်ကြား
ထဲက ပင်တီထဲလား....ထုတ်ပေး..မပေးရင် နင့်ကို အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး ရှာရမယ်....စခန်းကို လိုက်ခဲ့တော့.."
ပိုးရဲ့ ကိုယ်အနှံ့ကို သူ့လက်ကြီးနဲ့ စမ်းသပ်နေပြီ ။
" အို..မလုပ်နဲ့..."
ဆားပုလင်းအောင်မင်းက တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်တယ် ။
" ကောင်မ...နင်...ထောင်ထဲ သွားရတော့မယ်.....သိလား...ဟင်..နင်..ထောင်ထဲသွားချင်သလား.....ပြော...."
ပိုရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို အကျင်္ ီပေါ်ကနေ ဆုပ်ညှစ်ရင်း မေးတယ် ။
" မသွားချင်ဘူး....."
" အေး....နင့်စောက်ကျင့်ကြောင့် နင် ထောင်ကျတော့မယ်......နင့်ကို စခန်းခေါ်သွားမယ်....လာ..လိုက်ခဲ့..."
ပိုးရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေကို သူ ပွတ်နေရင်း ပြောလိုက်တာ ။
" မပို့ပါနဲ့...မလိုက်ချင်ဘူး....."
" အော်.....အိုကေလေ...ရတယ်...နင် ငါနဲ့ အပေးအယူ လုပ်မလား.....ငါ နင့်ကို လွှတ်ပေးမယ်...စိန်လက်စွပ်တော့
ပြန်ပေးရလိမ့်မယ်......"
" ဘာ အပေးအယူ လုပ်ရမှာလဲ......"
" နင့်ကို ငါလိုးမယ်.....ဒါဆို အမှုမဖွင့်တော့ဘဲ ပြန်လွှတ်ပေးမယ်...စိန်လက်စွပ်ကတော့ ပြန်မပေးလို့ မရဘူး...
ပိုင်ရှင် ကျေနပ်အောင်....."
ပိုး ဘာပြန်ဖြေရမလဲ မသိဘဲ ငိုင်နေတုံး ဆားပုလင်းအောင်မင်း က လက်မြန်ခြေမြန်နဲ့ ပိုး ထမိန်လေးကို ဆွဲဖြေ
လိုက်ပြီး ပိုးပေါင်ကြားကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ စမ်းလိုက်တယ် ။
" အို.."
ပိုးရဲ့ ခုံးမို့အိနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို ဆားပုလင်းအောင်မင်းရဲ့လက်ကြီးက မိမိရရကြီး အုပ်ကိုင်လိုက်မိနေပြီ။
ပိုး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားရသလို ကိုင်လိုက်တဲ့ အောင်မင်းကြီးလည်း အထိအတွေ့ကြောင့် ကာမစိတ်တွေ တ
အားထကြွသွားတယ် ။ သူ့လက်ခလယ်က ပိုးစောက်ဖုတ်ရဲ့ အကွဲကြောင်းကို စမ်းပွတ်လိုက်တယ် ။
" အာ့...."
အောင်မင်းကြီးလည်း ပိုးရဲ့ ဘလောက်စ်ပွပွလေး အောက်ကို လက်လျှိုပြီး နို့တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စမ်းပစ်လိုက်
တယ် ။ ဘရာစီယာအပေါ်က ဖြစ်ပေမယ့် ပိုး တကိုယ်လုံး တုန်သွားရတယ် ။ အောင်မင်းကြီး တအား ထန်သွားပြီး
စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပိုးကို ကင်းတဲပေါ်မှာဘဲ ဆွဲလှဲချပြီး ကျင့်ဖို့ တက်ခွလိုက်တယ် ။
အောင်မင်းကြီးရဲ့ ပုဆိုးက မြေကြီးပေါ်မှာ ကျွတ်ကျနေပြီ ။
ခပ်ဝေးဝေး အိမ်တအိမ်က မီးရောင်နဲ့ ကင်းတဲပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ ပိုးဟာ အောင်မင်းကြီးရဲ့ ထိုးထိုး
ထောင်ထောင်နဲ့ တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေတဲ့ တန်ဆာမဲမဲကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ပိုးလည်း အောင်မင်း ကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထုတ်ရင်း အနောက်ကို ခြေကန်ပြီး ဆုတ်ပြေးတယ် ။
အောင်မင်းက " ဟိတ်..အေးအေးဆေးဆေး ခံစမ်း....မင်း ရုန်းရင် မင်းဘဲ နာမယ်......အပေးအယူ အေးဆေး လုပ်စမ်းပါဟာ....." လို့ ပြောလိုက်ရင်း ပိတ်ရိုက်ဖို့ လက်ဝါးကြီးနဲ့ ရွယ်လိုက်တယ် ။
ပိုးလည်း ကြောက်လန့်တကြား မျက်လုံးတွေ မှိတ်လိုက်တယ် ။ ဖြောင်းကနဲ နားရင်းရိုက်လိုက်ပြီလို့ ထင်လိုက်တဲ့အချိန် ဖြောင်းကနဲ အသံ အီးကနဲ အော်သံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ
ကင်းတဲဝါးကြမ်းပေါ်ကို လဲကျသွားတဲ့ အောင်မင်းကို တွေ့ရသလို တုတ်ကြီးတချောင်း ကိုင်ထားတဲ့ ဇော်ဇော်အောင် ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
" ဟင်....သူ...သူ...သူ...ဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ........"
ပိုးက ကျွတ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲဝတ်ရင်း မေးလိုက်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်က " ဟုတ်တယ်....ရုတ်ရုတ်သဲသဲ
တွေ ဖြစ်နေတာ တွေ့လို့ လာကြည့်တာ ဒီကောင်ကြီး ယုတ်မာနေတာ တွေ့တာနဲ့ တွေ့ရာ တုတ်နဲ့ နှိပ်ပစ်
လိုက်တာ..ကဲ..ကဲ......ညီမ.........ဒီနေရာက ဒိုးကြစို့..."
"ဟုတ်....အကို...."
ပိုး ကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပေမယ့် ဇော်ဇော်အောင် ပိုးကို ဘယ်ကို ခေါ်သွားရမလဲ ရေရေရာရာ မသိဘူး ။
ပိုးကို ဆားပုလင်းအောင်မင်းက သိနေတော့ ပိုး သူ့အိမ်ကို ပြန်ရင် ဆားပုလင်း လိုက်လာဖမ်းတာကို ခံရနိုင်တယ် ။ ပိုး အိမ်ပြန်လို့ မဖြစ်တော့ဘူး ။
တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူနဲ့ သွားတိုးတာ ။
ကင်းတဲထဲမှာ လူတယောက်က ကောင်မလေး တယောက်ကို အနိုင်အထက် လုပ်နေလို့ သူ သွားကြည့်တာ ။ ဝင်ပါလိုက်တာ ။ ဝင်ရိုက်တာ ။ ပိုးမှန်း ဆားပုလင်းမှန်း မသိဘူး ။ သူ့ကို ပိုး ပြောပြမှ
ဒီငတိကြီးဟာ ရဲတယောက် ဆိုတာ သူ သိရတယ် ။
ပိုးကို အိမ်ကိုဘဲ ခေါ်လာလိုက်တယ် ။ သူ အိမ်ကို ရောက်တော့ ကိုဇော်ကြီး ပြန်မရောက်သေးဘူး ။ ပိုးကို ဘိုက်ဆာလား လို့ မေးလိုက်တော့ ပိုးက ခေါင်းညှိမ့်ပြတယ် ။ မီးဖိုထဲ ဝင်ပြီး မနက်တုံးက
ကြော်ထားတဲ့ ပဲပြုတ်နဲ့ ထမင်းကြော်ကို ငရုပ်သီးကြော် ပုလင်းလေးနဲ့ ချပေးလိုက်တယ် ..။ ပိုး စားနေတာကို မကြည့်တော့ဘဲ သွပ်ပြားဟောင်းတွေနဲ့ ကာထားတဲ့ သူတို့ရဲ့ ရေချိုးခန်းလေး ထဲကို
ဝင်ပြီး ရေချိုးလိုက်တယ် ။
ကိုဇော်ကြီး ပြန်ရောက်လာတယ် ။ သူ မိန်းမ ခိုးလာတယ် ထင်နေတယ် ။ မဟုတ်ဘူး..ဖြစ်ပုံက ဒီလို...အစချီပြီး ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ပြောပြလိုက်တယ် ။ ကိုဇော်ကြီးက အိုကေပါတယ် ။
အဆင်ပြေသလို လုပ်ကြကွာ...တဲ့ ။ သူလည်း သူငယ်ချင်း တယောက်ကြောင့် အလုပ်တခု လုပ်ဖို့ လမ်းပွင့်လာတယ် လို့ ပြောပြတယ် ။ ဘယ်လို အလုပ်လည်း ဆိုတာကိုတော့ သူ မပြောပြဘူး ။
ပိုးက ကြောက်နေတုံးဘဲ ။ ဆားပုလင်း အောင်မင်းကြီး ရဲ့ ရန်က မအေးသေးဘူး....လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။
" ဒီလိုဘဲ အိမ်ထဲ ခဏ ပုန်းနေလိုက်အုံး....ပိုး.....အခြေအနေ ကို ခဏ စောင့်ကြည့်ကြရအောင်..." လို့ သူ ပိုးကို ပြောလိုက်တယ် ။ ပိုးကို သူ အိပ်နေတဲ့ အခန်းလေးမှာ အိပ်ခိုင်းပြီး သူက အိမ်ရှေ့ကို
ထွက်အိပ်လိုက်တယ် ။
နောက်တနေ့မှာ သူ အိပ်ရာက နိုးတော့ ကိုဇော်ကြီး မရှိတော့ဘူး ။ ဘယ် အချိန်က ထသွားလိုက်တယ် မသိဘူး ။ အိမ်နောက်ဖေးက မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့အသက်တွေ လွင့်ပျံ့လာလို့ ပိုး
တခုခု ကြော်လှော်နေပြီလို့ သိလိုက်တယ် ..။ မီးဖိုခန်းထဲ သွားကြည့်လိုက်တော့ ပိုး ပဲပြုတ်နဲ့ ထမင်းကြော်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။ ပုဂံပြား တချပ်ထဲမှာ ဘူးသီးကြော်တွေကိုလည်း တွေ့တယ် ။
" နိုးလာပြီလား....ထမင်းကြော်လေးနဲ့ ဘူးသီးကြော် စားရမယ် အကို..ပိုး ဈေးလေးကို သွားပြီး ဝယ်ထားတာ....လဖက်ရည်လည်း ဝယ်လာတယ်....."
ပိုး တယောက် သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ အရမ်း လှနေတာကို သူ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိလို့..ပိုးက " ဘာကြည့်တာလဲကွာ..." လို့ ပြောရင်း ရှက်သလို ပုံစံလေးနဲ့ ခေါင်းလေးကို တဖက်ကို
လှည့်သွားတယ် ။
သူတို့ ညီအကို နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်လက်မဲ့တွေ ဖြစ်နေသလို ပိုးတယောက်လည်း အိမ်မှာ ထပ်တိုးလာလို့ အလုပ်တခုခု ရမှကို ဖြစ်မယ် ။ မြို့ထဲကို ဘတ်စကားနဲ့ ထွက်ခဲ့တယ် ။ အလုပ်ရှာမယ် ။
မနန္ဒာတို့ ဆိုင်မှာ လုပ်နေတုံးက ကုန်လာလာပို့တဲ့ ဦးမျိုးထွန်း ဆိုတဲ့လူကြီးဆီကို အရင်ဆုံး သွားလိုက်တယ် ။ သူက ကုန်လာပို့ရင်း
စိတ်ချရတဲ့ အလုပ်သမား ရမလား..သူ့ဆိုင်မှာ လူလိုလို့....လို့ မေးဘူးတယ် ။ ဒီလူကြီးက ဇီးယိုဇီးပေါင်းထုပ်တွေ ဖြန့်တဲ့လူကြီး ။
သူ့ဆိုင်မှာ အလုပ်သမား အမြဲလိုတယ် တဲ့ ။
၁၈လမ်းထဲကို သူ ရောက်သွားတယ် ။
ထိပ်ပြောင်ပြောင်နဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ အဲဒီလူကြီးကို ဆိုင်အပြင်ကနေ သူတွေ့လိုက်တယ် ။
" ဦးလေးကြီး...."
ထိပ်ပြောင်ပြောင်နဲ့လူကြီး လှည့်ကြည့်တယ် ။
" ဟေး..မင်း နန္ဒာတို့ ဆိုင်က အကူကောင်လေး မဟုတ်လား...."
" ဟုတ်တယ်..ဦးလေးကြီး..ဦးလေးကြီးက လူကောင်း ရမလား..အလုပ်ပေးနိုင်တယ် ဆိုလို့...."
" အေးလေ..မင်းမှာ အလုပ်လုပ်ချင်တဲ့လူ ရှိလို့လား...."
" ဟုတ်..လုပ်ချင်တာက ကျနော်ဘဲ..ဦးလေးကြီး...ဘာဘဲ လုပ်ရလုပ်ရ......လုပ်ချင်တယ်..."
" ဟေ...မင်းက နန္ဒာတို့ ဆိုင်မှာ မလုပ်တော့ဘူးလား...."
" မလုပ်တော့ဘူး...ဦးလေးကြီး.....ပြုတ်သွားပြီ....."
" ဘာ....မင်းက အဲဒီက ပြုတ်ပြီး ငါ့ကို အလုပ်လာတောင်းနေတယ် ...မင်း ဘာကြောင့်ပြုတ်တာလဲ...."
" မနန္ဒာရဲ့ အမေက ဖြုတ်လိုက်တာပါ..ဆိုင်အကူ ကောင်မလေး နဲ့ ကြိုက်လို့ ဆိုပြီး...."
ထိပ်ပြောင်ကြီး မျက်လုံးပြူးသွားတယ် ။ ဖျတ်ကနဲ ဆိုင်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်တယ် ။ သူ့ဆိုင်ထဲမှာ အလုပ် လုပ်နေကြတာကလည်း မိန်းကလေးတွေ ချည်းဘဲ ။ သူ့သမီးတွေလား..တူမတွေလား..။
" အေးကွာ..မင်းကို ငါ့ဆိုင်မှာတော့ မပေးနိုင်ဘူး...လတ်တလော..လူမလိုဘူးကွ..ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ ပုံပန်းနဲ့ ဈေး
ရောင်းတာတွေ ငါ သဘောကျပါတယ်...မင်း ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်မယ် ဆိုရင်တော့ အလုပ်တခု ရဖို့ ငါ ဆက်
ပေးနိုင်တယ်....ငါ့တူက လူလိုနေတယ်....မင်း ငါ့တူဆီ လုပ်မယ် ဆိုရင် ငါ ဆက်ပေးမယ်..."
" ဘာအလုပ် လုပ်ရမှာလဲ ဦးလေးကြီး...လုပ်မယ်ဗျာ....ဘာဖြစ်ဖြစ်....."
" အိုကေ..ခဏစောင့်..."
ဦးလေးကြီးက ဖုန်းထုတ် ဆက်လိုက်တယ် ။ သုံးမိနစ်လောက် စကားပြောနေပြီး ဖုန်းပိတ်လိုက်ရင်း.." မင်း ငါ့တူ
ဆီ သွားလိုက်..သူက လမ်း၃ဝ မှာ..အပေါ်ဘလောက်...တိုက်နံပါတ်က....."
" ဟုတ်..ကျေးဇူးဘဲ ဦးလေးကြီး....သွားလိုက်ဦးမယ်...."
လမ်း၃ဝ အပေါ်ဘလောက်က ဦးလေးကြီးရဲ့ တူဆီကို ရောက်သွားတော့ တရုတ်သိုင်းကားထဲက ဇာတ်လိုက် ပုံစံမျိုး အရပ်မြင့်မြင့် ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ ဦးလေးကြီးရဲ့ တူ " ရန်နိုင်ထွန်း "က သူ့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အကဲ
ခတ်ပြီး မေးခွန်းတချို့ မေးတယ် ..။
သူမေးတာက အလေးအပင်တွေ သယ်နိုင်မလား ဆိုတာ ။ သယ်နိုင်ရင် အလုပ်ပေးမယ် တဲ့ ။ လုပ်ရမှာက ရေ
သန့်ဘူးတွေ ကားနဲ့ လိုက်ပို့ရမှာ ။
" ဘယ်တော့ အလုပ် စဆင်းရမလဲ..ဆရာ..."
" အခုပေါ့..အခုဘဲ ...."
ရန်နိုင်ထွန်းက သူ့တပည့်တယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ။
" အံ့ထူးမောင်....."
တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ကတုံးဆံတောက် ဆံပင်နဲ့ လူထွားကြီး တယောက် ရောက်လာတယ် ။ သူလည်း သိုင်းကား
ထဲက လူကြမ်း ဓါးသမား ပုံ ပေါက်နေတယ် ။
" အံ့ထူးမောင်..ဒီ ချာတိတ်က မင်းနဲ့ ရေသန့်ဘူးတွေ လိုက်ပို့တာ ကူညီမယ်...မင်း သူ့ကို ခေါ်သွား..အလုပ်
သဘော ပြပေးလိုက်ကွာ...." လို့ ရန်နိုင်ထွန်းက ပြောလိုက်တယ် ။
အံ့ထူးမောင်က မပြုံးမရယ် မျက်နှာတည်တည်နဲ့ သူ့ကို " မင်းနံမည် ဘာလဲ..." လို့ မေးလိုက်တယ် ။
" ဇော်လေး...." လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ။ အံ့ထူးမောင်က " အေး..လိုက်ခဲ့..." လို့ ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတာ
နဲ့ အနောက်က လိုက်သွားလိုက်ရတယ် ။
ညနေစောင်းအထိ ရေဘူးတွေ လိုက်ပို့အပြီး သူ့ကို သူတို့လမ်းထိပ်နားအထိ အံ့ထူးမောင်ကလိုက်ပို့ပေးတယ် ။
မနက်ဖန်လည်း ဒီနေရာကဘဲစောင့်ဖို့ ပြောသွားတယ် ။ သူ ဝင်ခေါ်မယ် တဲ့ ။
အလုပ်ရပြီ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တစ်ကနေ စရမယ် ။ ကြိုးစားရမယ် ။
လမ်းထိပ်က ကင်းတဲမှာ ဘယ်ကျော်နဲ့ ဟာကြူလီတို့ ရပ်နေတာကို တွေ့ရတယ် ။
" ဟိတ်..ဇော်လေး....ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ...."
" မြို့ထဲက....ဘာလုပ်နေကြတာလဲ....ခင်ဗျားတို့က..."
ဘယ်ကျော်က " ဟီး..တိုင်ပင်နေတာ....ကေတီဗီ သွားမလို့.....ဟိုဖက် ၂လမ်းကျော်မှာ အသစ်ဖွင့်လို့...စော်တွေ
တော်တော် လန်းတယ်....." လို့ ဖြေတယ် . .။
" ဟာကြူလီ....မင်းက စာအုပ်ဆိုင်မှာ မထိုင်ဘူးလား...." လို့ သူက မေးလိုက်တယ် ။ ဟာကြူလီက ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့
" ငါ့ညီ မျိုးဇော်ကို ထိုင်ခိုင်းထားတယ်....ဘယ်ကျော်က ညွှန်းလွန်းလို့ လိုက်ကြည့်မလို့...." လို့ ဖြေတယ် ။
သူတို့နဲ့ ခဏ ရပ်ပြီး စကားပြောနေပြီး ရပ်ကွက်တွေထဲ ဘာဖြစ်လဲ အမြဲ စပ်စပ်စုစုနဲ့ သိတဲ့ ဟာကြူလီ ပြောလိုက်တာ တခုကြောင့် သူ့မျက်နှာ ပျက်မသွားအောင် မနည်း ဟန်ဆောင်လိုက်ရတယ် ။
ဟာကြူလီက " မင်းတို့ ဆားပုလင်းအောင်မင်း သိတယ် မဟုတ်လား.....ဟို ညစ်ကပ်ကပ် ပုလိပ်ကြီးလေ....ဒီကောင်ကြီးက လူမုန်း တအားများတာကွ...အခု ဘယ်သူ့လက်ချက် မိသွားသလဲ မသိဘူး...အရိုက်ခံရပြီး ဆေးရုံမှာ ခုထိသတိလည်မလာသေးဘူး.....တဲ့.." လို့ ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက်ရလို့ ။
စိတ်ထဲမှာ အတော် တုန်လှုပ်သွားတယ် ။ ဟိုညက သူ နှိပ်ထည့်လိုက်တာ...ဒီဘဲကြီး ခုထိ သတိမရသေးဘူး ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ပိုးကို အဲဒီအကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ အလုပ်ရလာတဲ့အကြောင်း ။ ပိုးက
သူလည်း အလုပ်ရှာမယ်လို့ ပြောတယ် ။
သူနဲ့ ပိုး ထမင်းစားနေကြတုံး ကိုဇော်ကြီးလည်း ပြန်ရောက်လာတယ် ။ အလုပ်တခုတော့ ချိတ်မိပြီ တဲ့ ။
ပိုးအရှေ့မှာတော့ ဘာအလုပ်လဲ ဆိုတာ မေးတာ မပြောဘူး ။ နောက်တော့မှ အိမ်ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်ချင်း
တွေ့တော့.." ညီလေး....ငါ စိတ်ကြွဆေး ရောင်းမလို့ကွ...." လို့ တိုးတိုးလေး ပြောပြတယ် ။ " ဖြစ်ပါ့မလား...
တော်ကြာ ဂျေးအောင်းနေအုံးမယ်...." လို့ သူ စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်မိတယ် ။ ကိုဇော်ကြီးက " မတတ်နိုင်ဘူး
ကွာ...ဒီလိုဘဲ စွန့်ပြီး လုပ်ကြည့်ရမှာပေါ့...." လို့ ပြန်ပြောတယ် ။
မနက် အစောကြီး ကိုဇော်ကြီး အိမ်က ထွက်သွားတယ် ။
သူ့ကို ကားမောင်းသမား အံ့ထူးမောင် လာခေါ်မှာမို့ လမ်းထိပ်က ထွက်စောင့်ဖို့ ရေချိုး ပိုး လုပ်ထားပေးတဲ့ ထမင်းကြမ်းကြော်နဲ့ လဖက်ခြောက် မွှေးမွှေး ခတ်ထားတဲ့ ရေနွေး တခွက် သောက်ပြီး
အိမ်က ထွက်ဖို့ ပြင်နေတုံး ရေချိုးခန်းလေးထဲက တဗွမ်းဗွမ်းနဲ့ ရေချိုးသံတွေကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
ပိုး ရေချိုးနေတာဘဲ ။
သူ့ရဲ့ အကျင့်ဗီဇကို မဖျောက်နိုင်ဘူး ။
ပိုးက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေချိုးနေတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ် ။ ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးနေတာလည်း ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်တယ် ။
စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သွပ်ပြားအဟောင်းတွေ ကာထားတဲ့ ရေချိုးခန်း ထရွနား ကပ်ပြီး အထဲကို ချောင်းလိုက်မိတယ် ။ သူ့ကံကောင်းချက်က ပိုးသည် ကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ။
အို ။
လှလိုက်တဲ့ ပိုး ...။
ကော့တင်း လုံးနေတဲ့ ပိုးရဲ့ နို့နှစ်လုံးက သိပ်လည်း မကြီး..သေးလည်း မသေး....တွေ့ဖူးတဲ့ မိန်းမ နို့တွေထဲမှာ အလှဆုံးဘဲ လို့ ထင်မိတယ် ။ တော်တော့်ကို ချပ်နေတဲ့ ဝမ်းပျင်သားတွေနဲ့ ခါး
သေးသေးလေးရဲ့ အောက်ဖက်က စွင့်ဝိုင်းကား ထွက်နေတဲ့ ဖင်တုံးတွေကလည်း အနေတော် ဖြိုးဖြိုးအိအိနဲ့ အရမ်း လှနေတယ် ။ရေကို တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးနေရင်း ပိုးက သူ ချောင်းနေတဲ့ ဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ် ။ ဆပ်ပြာတိုက်ဖို့ ။ ပိုးရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားခလယ်က အင်္ဂါစပ်ကို အခုမှ သေသေချာချာ မြင်လိုက်ရတယ် ။ ဖေါင်းမို့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတာနဲ့ သူ့စိတ်တွေက ထိန်း
သိမ်းလို့ မရအောင်ကို တအား ကြွထသွားရတယ် ။ ဒါပေမယ့် အလုပ်သစ် ရတာက မနေ့ကမှ ဆိုတော့ လာကြိုနေမယ့် အံ့ထူးမောင်ဆီကို အချိန်မှီ ရောက်ဖို့က ရှိနေလို့ စိတ်ကို မနည်း ချုပ်တီး
လိုက်ရတယ် ။ ပိုးက အင်္ဂါစပ်ကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်သပ်နေတဲ့အချိန် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကျပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဟသွားတယ် ။ သူ့လိင်တန်လည်း အရမ်းကို တောင်မတ်နေတယ် ။ ပေါက်ကွဲထွက်
မတတ် တင်းမာနေတယ် ။
တအားစိတ်ထိန်းပြီး အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။
အံ့ထူးမောင်က သူ့ကို စောင့်နေရတယ် ။ " ချာတိတ်...ငါ စောင့်နေရတာ ငါးမိနစ် ကျော်တယ်....." လို့ မကျေမနပ် ပြောတယ် ။ " ဆောရီးဘဲ ကိုအံ့..ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်...." လို့ ပြောရင်း
ကားပေါ်ကို တက်လိုက်တယ် ။ အံ့ထူးမောင်က အိုကေပါတယ် ။
တနေကုန် ရေဘူးတွေ လိုက်ပို့ရတယ် ။ စက်ရုံတရုံကို ရေဘူးတွေ ပို့တဲ့ အချိန် အဲဒီ စက်ရုံက တာဝန်ခံ မိန်းမတယောက်က တော်တော် ကိုယ်လုံးတောင့်တာကို အံ့ထူးမောင်က သူ့ကို ပြတယ် ။
ဒီမိန်းမက အံ့ထူးမောင်ကို အထာပေးနေတယ် လို့ သူ သိလိုက်တယ် ။ အံ့ထူးမောင်က အပြန်မှာ ကားမောင်းရင်း " ချာတိတ်...နှိပ်မလား...မိုက်တယ်...." လို့ မေးတယ် ။ " ကိုအံ့...ရလို့လား...."
လို့ သူ မေးလိုက်တော့..အံ့ထူးမောင်က " ဘာလဲ..ရရင် မင်းက နှိပ်မယ်ပေါ့.." လို့ သူ့ကို ပြန်မေးတယ် ။ ပြီးတော့.." ရတာပေါ့ကွာ..ငါက မိန်းမနဲ့ ကလေးတွေနဲ့ကွ..မင်း လုပ်ချင်ရင် ငါ ဂျွိုင်းပေး
မယ်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ " သူ့နံမည်က မေသင်ဇာ....." လို့လည်း ပြောလိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ ကိုအံ့ ဆီက ထပ်သိရတာက သူ့ကို သည် အလုပ်ရဖို့ ကူညီတဲ့ ဇီးထုပ် ဒိုင်က ဦးမျိုးထွန်းမှာက အပျိုပေါက် သမီးတွေရော တူမတွေရော ရှိတယ် ဆိုတာဘဲ ။ အင်း..ဦးမျိုးထွန်းလည်း သူက မနန္ဒာတို့ ဆိုင်က မေကြင်နဲ့ ညိလို့ အလုပ်က ထုတ်ခံရတာမို့ သူ့ကို သမီးတွေ တူမတွေနဲ့ တနေရာထဲ အလုပ် လုပ်ခိုင်းဖို့ စိတ်မချဘူး ဖြစ်မယ် ။
ဒီနေ့ အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်တော့ ကိုအံ့က သူ့ကို ခေါက်ဆွဲကြော်တွေ ပေးလိုက်တယ် ။ သူတို့ ရေဘူး ပို့နေကျ စားသောက်ဆိုင်က ပေးလိုက်တာတွေထဲက ခွဲပေးတာ ။
အိမ်ကို ရောက်တော့ ပိုးနဲ့ အတူတူ စားကြတယ် ။ ပိုးက အလုပ်သစ် ထွက်ရှာတဲ့ အကြောင်းလည်း ပြောပြတယ် ။ ဒါပေမယ့် ပိုး စိတ်ပူနေတာက ဆားပုလင်းအောင်မင်းက မုန့်တိုက်ပိုင်ရှင် မိန်းမရဲ့လက်စွပ်ကို ခိုးတာကို ကင်မရာကနေ တွေ့ထားတယ် လို့ ပြေတာကိုဘဲ ။ ဆားပုလင်းအောင်မင်းကတော့ သတိမလည်သေးဘူး ။ ခေါင်းထိသွားတာ တော်တော် ပြင်းပုံရတယ် ။ ပိုးလည်း နောက်ကို ဘယ်တော့မှ မခိုးတော့ပါဘူး လို့ ဂတိပေးတယ် ။
ပိုးနဲ့ မီးဖိုခန်းထဲက စားပွဲဝိုင်းလေးမှာ နှစ်ယောက်ထဲ စကားပြောနေကြတဲ့အချိန် ချစ်စရာ ကောင်းလွန်းနေတဲ့
ပိုးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတာ အသဲယားလာတယ် ။ ပိုးရဲ့ လက် ဖြူဖြူလေးတွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး..." ပိုး....ပိုးကို အရမ်းချစ်တယ်..ပိုး...ပြန်ချစ်မလားဟင်....." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ပိုးက ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ " မသိသေးဘူးလား..." လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။ " ချစ်တယ်ပေါ့...ဟုတ်လား...." လို့ ပိုးကို ဖက်လိုက်ရင်း သူ ထပ်မေးတယ် ။
ပိုးက " တအိမ်ထဲတောင် အတူတူ နေနေကြပြီဘဲ..." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောတော့ သူ ပိုးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ ပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ် နမ်းလို်က်တာ ။ ပိုးနဲ့ ချစ်သူတွေ ဘဝကို ရုတ်တရက် ရောက်သွားတော့ မထင်မမှတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်တယ် ။ မီးဖိုထဲမှာ အနမ်းတွေ ဖလှယ်ကြရာကအိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားကြတယ် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ အနမ်းတွေ ဆက်ကြတယ် ။ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တွေရော ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရှိန်တက်လာကြတယ် ။ အနောက်ကို မဆုတ်မရပ်နိုင်ကြတော့ဘူး ။ ရှေ့ကိုဘဲ
တိုးနေ ဆက်နေမိပြီ ။ ဆူဝေတဲ့ သွေးသားတွေက နိုးကြွ သောင်းကျန်းကုန်ပြီ ။
ပိုးရောသူရော ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခွာထုတ်ချွတ်ပစ်နေမိကြတယ် ။ အသားချင်း ထိပွတ်ရတာကို ကြိုက်တယ် ။ အနမ်းတွေက တကို်ယ်လုံး နေရာ အနှံ့ ပြေးလွှားနေကြတယ် ။ ပိုးရဲ့ အဝတ်မဲ့ ရင်စိုင်တွေကို သူအားရပါးရ နမ်းတယ်။ စုတ်တယ် ။ စို့တယ် ။ ရင်သီးရဲရဲလေးတွေကို လျာနဲ့ ကလိတယ် ။ စို့တယ် ။
ပိုးကလည်း သူ့လည်တိုင်နဲ့ ရင်ဘတ်နေရာတွေကို လိုက် နမ်းနေတယ် ။ ပိုးလည်း သူ့လိုဘဲ စိတ်တွေ အရမ်း ထ
ကြွနေပုံရတယ် ။ ပိုးရဲ့ ပေါင်ကြားကို သူ လက်ဖဝါးနဲ့ စမ်းကိုင်လိုက်တယ် ။ သဘာဝ အရည်တွေ အရမ်းကို စိုနေ
တယ် ။မို့ဖေါင်းတဲ့ အမွှေးရေးရေးနဲ့ ပိုးရဲ့ပိပိကို သူ ကိုင်လို့ မဝဘူး ။ ကိုင်ရုံတင် မကဘဲ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ချင် ယက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာလို့ ပိုးရဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက် ကြားထဲကို ခေါင်းထိုးအပ်လိုက်တယ် ။
ပိုးကလည်း သူလုပ်တာကို မတားဘူး ။ မငြင်းဘူး ။ ပိုးရဲ့ ပိပိကို သူ နမ်းတယ်။ ယက်တယ် ။ စုတ်လည်း စုတ်တယ် ။ ပိုးရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ် ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ပိုးရဲ့တင်ပါးအိအိတွေကို ဆုပ်ကိုင်ထား
ရင်း ပိပိကို လျာနဲ့ ဖိဖိယက်နေတယ် ။
" အိုး......အိုး.....အင်း......အင်း.........အင်း.......အိုး..........အီး........အီး............."
သူ့လျာက ပိုးရဲ့ အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နှစ်ချပ်ရဲ့ ကြားထဲကို အတင်းကြီး တိုးဝင် နေတယ် ။ ပိုးလည်း
တဆတ်ဆတ်ခါလူး နေရပြီ ။
ဘာဂျာကို ရပ်ပြီး လိုးဖို့ အချိန် တန်ပြီ လို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပိုးရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားကာ သူ့ကိုယ်ကို ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ် ။ လိင်ချောင်းက အရမ်းကို မာကျောနေတယ် ။ မတ်မတ်ထောင်နေတယ်။
အင်္ဂါစပ်အကွဲ တလျောက် လိင်ချောင်း ထိပ်ဖူးနဲ့ သုံးလေးကြိမ် လောက် ပွတ်တိုက်ကစားလိုက်ပြီးမှ လိင်တန်
ကို အင်္ဂါစပ်ပေါက်လေးထဲကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။
" အို့.." ဆိုတဲ့ ပိုးရဲ့ လန့်အော်လိုက်တဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ပိုးရဲ့ ပိပိ အပေါက်လေး
ထဲကို သူ့လိင်တန်ချောင်းရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး ဗျိကနဲ ဝင်သွားပြီ ။
" အိုးးးး..."
ပိုးရဲ့ လက်သဲချွန်ချွန်လေးတွေက သူ့ကျောပြင်သားထဲကို စူးနစ်လို့ ဝင်နေတယ် ။ လိင်တန်ကို တအားထိုးသွင်းလို့ မရဘူး ။ အပျိုစင်ပိုးရဲ့ အင်္ဂါစပ်က တအား တင်းကြပ်နေတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေတဲ့အချိန် ပိုးရဲ့ ရင်သားလုံးလုံးကော့ကော့ကြီးတွေကို သူ နမ်းရှုံ့နေတယ် ။
ပိုးက တအင်အင်နဲ့ ညည်းနေတယ် ။ အဲလို ဖြည်းဖြည်းလေး ရှေ့တိုးနောကဆုတ်နဲ့ လိုးပေးနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားသလဲ မသိဘူး ။ သူ့လိင်တန်က တင်းကြပ်စိုအိနေတဲ့ ပိုးရဲ့ အင်္ဂါစပ် အရသာကို ထူးထူးခြားခြား ရနေသလို ထပ်ပြီး ထိုး
သွင်းလို့ ရလာတယ် ။ " ရလား..ပိုး...." လို့ သူမေးတာကို ပိုးက " အင်း..အင်း....ရတယ်..." လို့ ပြန်ဖြေတယ်။
အသွင်းအထုတ်တွေ မြန်လာတယ် ။ ပိုးလည်း ခံနိုင်လာတယ် ။အရေလိုက်လာလို့ သွက်လက်လာနိုင်တဲ့ သဘော ။ " မြန်မယ်နော်...ပိုး...." လို့ ပြောလိုက်တော့.." အင်း...." တဲ့ ။ ပိုးက သူ့ပေါင်တွေကို ဘေးကို ဖြဲကားပေးပြီး အပေါ်ကို မြှောက်ထားတယ် ။ ဖိဖိသွင်းနေရင်း ကောင်းသထက် ကောင်းလာတယ် ။ ရိုးရိုး အသွင်းအထုတ်ကနေဆောင့်တဲ့အခြေအနေကို ပြောင်းလာတယ် ။ တချက်ချင်း ဆောင့်ထည့်လာတယ် ။
ပိုးလည်း စိတ်ပါလာပြီး အောက်ကနေ ကော့ပေးလာတယ်လို့ သူ့စိတ်မှာ ထင်လိုက်တယ် ။ ဟုတ်တယ် ။ ပိုး ကော့ကော့ပေးနေတယ်။
ဆောင့်တာတွေ မန်လာတယ် ။ ပိုးအော်သံတွေနဲ့ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်ပြီး ကုတင်လေး လှုပ်ခါနေတယ်။
လမ်းဆုံးကို ရောက်ဖို့ သိပ် မကြာလိုက် ။ ပိုးနဲ့သူနဲ့ တအားဖက်ရင်း တအား ကောင်းသွားကြတယ် ။ သုတ်ရည်
တွေက ထိန်းမရအောင် တထပ်ထပ်နဲ့ ပန်းထွက်နေတယ် ။ ပိုးရဲ့ အထဲထဲကို ။
နှစ်ယောက်သား တပ်ရက်နဲ့ ဖက်ထားကြတာ အကြာကြီး ။
မနက် ၁ဝနာရီ တိတိ ။
ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ ဇော်ရဲအောင်တို့ နှစ်ယောက်လုံး အလုပ် ထွက်သွားကြပြီးတဲ့ အချိန် ပိုး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေသည် ။
ပိုး မနက် စောစော ထပြီး သူတို့ ညီအကို စားသွားလို့ ရအောင် ထမင်းကြမ်းကြော်နဲ့ ပဲပြုတ်ဆီဆမ်း ထလုပ်ပေးခဲ့သည် ။ သူတို့ သည်အိမ်လေးရဲ့ အိမ်လခတွေကို မပေးနိုင်လို့ အိမ်ရှင်က ဆူပွက်
နေတာတွေကို ပိုး တွေ့တော့ စိတ်မကောင်းဘူး ။ လတ်တလော ပိုးကလည်း အလုပ် ရှာနေတာ တခုမှ မချိတ်မိသေးဘူး ။ သူတို့ ညီအကိုကို တဖက်တလမ်းက ဝင်ငွေ ရှာပေးပြီး ကူညီချင်သည် ။
ခဏကြာရင် ရန်ကုန်မြို့ထဲကို ထွက်ပြီး ပိုး အလုပ် ရှာမည် လို့ စဉ်းစားထားဆဲ မုန့်တိုက်မှာ လုပ်တုံးက စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ခိုးခဲ့မိတဲ့ ပိုင်ရှင် မိန်းမရဲ့ စိန်လက်စွပ်ကို သတိရလိုက်သည် ။
သူ့လွယ်အိတ်လေးထဲ လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ ထုပ်ပြီး ဖွက်ထားခဲ့သည် ။
ပိုးသည် စိန်အကြောင်း ရွှေအကြောင်းကို နားမလည် ။ ဒီလက်စွပ်သည် မုန့်တိုက် ပိုင်ရှင် သူဌေးမရဲ့ လက်စွပ် ဖြစ်သည် ။ ဒီလို သူဌေးမ တယောက်သည် တန်ဖိုးကြီးတဲ့ လက်ဝတ်လက်စားတွေကိုဘဲ
ဝတ်မှာ သေချာသည် ။ ဒါကြောင့် ဒီ စိန်လက်စွပ်သည် ရောင်းရင် ဈေးကောင်းကောင်း ရမှာ သေချာနေသည် ။ ဒါကို ထုခွဲလိုက်ရင် ပိုက်ဆံတွေ ရပြီး ကိုဇော်ကြီး ကိုဇော်လေးတို့ ညီအကိုတွေကို ပိုး
ကူညီနိုင်မည် ။ ဒီစိန်လက်စွပ်ကို ဘယ်လို ရောင်းမလဲ...။
ပိုးက ခိုးဘဲ ခိုးတတ်ပြီး ခိုးရာပါ ပစ္စည်းကို ထုခွဲဖို့ သိပ် အဆက်အသွယ် မရှိ ။ ခါတိုင်းက မခါတွန်ကိုဘဲ အားကိုးနေခဲ့ရတာ ။ မခါတွန်ကတော့ တန်ဖိုးကြီးတဲ့ စိန်ရွှေ ရတနာတွေကိုလည်း
ထခွဲတတ်သည် ။ သူ့မှာ အဆက်အသွယ်ကောင်းတွေ ရှိသည် ။ မခါတွန်ဆီကိုဘဲ သွားပြီး ရောင်းခိုင်းမည် လို့ ပိုး စဉ်းစားလိုက်သည် ။
မခါတွန်ရဲ့ ဟန်းဖုန်းကို ဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ မခါတွန် ဖုန်းထူးသည် ။
" ဟဲ့ ကောင်မလေး..နင် ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ...ငါ့ဆီလည်း မလာတာ ကြာပြီ......"
" မခါတွန်..အိမ်မှာ ရှိမလား..ကျမ လာမလို့....."
" ဟေ...နင် ရထားတာ တခုခုများ ရှီလို့လား..ငါက နင် ဒီအလုပ် မလုပ်တော့ဘူးတောင် ထင်နေတာ......ဘာ ရထားလဲ......"
" ကျမ လာခဲ့မယ်လေ..အဲ့ကျမှ ပြောကြတာပေါ့...."
" ဟဲ့ ငါ မအားဘူး..အသေးအဖွဲ ဆိုရင်တော့ ဒီနေ့ မလာခဲ့နဲ့..စုထား..များလာမှ တချီထဲ လာပြ......"
" ဟာ..အသေးအဖွဲ မဟုတ်ဘူး..မခါတွန်.....ကြီးတယ်..မခါတွန်လည်း အကျိုး ရှိမှာပါ..လုပ်ပါ မခါတွန်ရယ်..ဒီပစ္စည်း ဒီနေ့ဘဲ လိုက်ထုတ်ပေး ပါ..."
" နင့်ဟာက ဘာမို့လဲ ကောင်မလေး...."
" လက်စွပ်..စိန်လက်စွပ်.........တန်ဖိုး ကြီးတယ်....အကောင်းစား....."
" ဟင်....ဟုတ်လား.......အေး...လာခဲ့...လာခဲ့.....ငါ စောင့်နေမယ်..ခု လာခဲ့........"
မခါတွန်ရဲ့ အသံက စိန်လက်စွပ် ဆိုလို့ အရမ်း စိတ်ဝင်စားသွားသလိုဘဲ ။
" ဟုတ်ပီ မခါတွန်..ကျမ အခုဘဲ ထွက်ခဲ့လိုက်ပြီ......"
ပိုး အဝတ်အစား လဲလိုက်ပြီး မခါတွန်ဆီကို သွားလိုက်သည် ။
ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ သည် လက်စွပ်လေးကို ခါးပိုက်နှိုက် လက်ထဲ ပါမသွားရအောင်လည်း လက်ကိုင်ပုဝါလေးနဲ့ သေသေချာချာ ထုပ်ထားပြီး လက်ထဲ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ထားခဲ့ရသည် ။ သူခိုးလက်
က သူဝှက်လု ဆိုတဲ့ စကား ရှိတယ်လေ ။
မခါတွန်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်တော့ မခါတွန်က သူ့အိမ် ဧည့်ခန်းလေးမှာ တယောက်ထဲ ထိုင်နေသည် ။
" ကြာလိုက်တာဟယ်..ငါ နင့်ကို စောင့်နေရလို့ ဘိုက်ကလည်း တဂွီဂွီ မြည်နေပြီ......ဆာလိုက်တာဟာ...."
" မခါတွန်ကလည်း..အိမ်မှာ ဘာမှ စားစရာ မရှိတဲ့ အတိုင်းဘဲ....တခုခု စားလိုက်လေ..."
" ငါ့အိမ်က မီးခိုးတိတ်ဟဲ့..ချျက် မစားတာ ကြာပြီ......"
" ဟုတ်လား......ကဲ ဘာစားမလဲ..ကျမ ကျွေးမယ်လေ . . ."
" အေး..ဒါဆိုလည်း လမ်းထိပ်က ဆိုင်ကို သွားကြမလား..."
" သွားလေ...အမ......သွား..ကျမ ကျွေးမယ်......"
လမ်းထိပ်က ဆိုင်က ဆိတ်ခြေထောက် ဆွပ်ပြုတ်တို့ ကီမာ ပလာတာတို့ ကောင်းသည် ။ အရင် မခါတွန်းဆီမှာ ပစ္စည်း လာထုတ်ရင် ပိုး စားနေကျ ဆိုင်ပေါ့ ။
မခါတွန်က အမဲအူပြုတ် နှစ်ပွဲဆင့် ဆော်ထည့်လိုက်ပြီး လဖက်ရည် ချိုကျ တခွက်နဲ့ ငြိမ့်နေသည် ။
ပိုးကတော့ ကော်ဖီ တခွက်ဘဲ မှာ သောက်သည် . .။ အိမ်က ထမင်းကြော် နဲ့ ပဲပြုတ် စားခဲ့လို့ မဆာသေး ။
" ကဲ ကောင်မလေး..ပြ..ပြ..ဘယ်မှာလဲ နင် ရောင်းချင်တဲ့ လက်စွပ်......"
" ဟာ..မခါတွန်..ဆိုင်ထဲမှာ ပြလို့ ကောင်းပါ့မလား..အိမ် ရောက်မှ ကျမ ထုတ်ပြမယ်လေ..စားပြီးရင်လည်း အိမ် ပြန်ကြမယ်လေ . . "
" အမလေး...စိတ်ပူမနေပါနဲ့..ပြမှာသာ ပြစမ်းပါဟာ.....နင်ကလည်း......"
ပိုးလည်း ဆိုင်ထဲမှာ မပြချင် ။ မခါတွန်က အတင်း ပြခိုင်းနေလို့ စိန်လက်စွပ်ကို ထုတ်ပြလိုက်ရသည် ။
မခါတွန် ကြည့်နေဆဲမှာဘဲ သူတို့ စားပွဲကို လူနှစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရောက်လာသည် ။ တယောက်က ကုလားဟာရှင် ။ သူနဲ့ ပါလာတဲ့ လူကိုတော့ ပိုး မသိဘူး ။ ဗလ ခပ်တောင့်တောင့် အသား
မဲမဲနဲ့ လူကြီး တယောက်ဘဲ ။ ပိုးက မခါတွန်ကို လက်စွပ် ကို ဖွက်လိုက်ဖို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် မခါတွန်က လက်နှေးနေလို့ ဟာရှင်နဲ့ ဟိုလူကြီးနဲ့ တွေ့သွားသည် ။
ဟာရှင်က..." ခါတွန်..ရောင်းဖို့လား.....ကြည့်လုပ်အုံး..ဒီမှာ ဆရာ တိုးလွင် ရှေ့ကြီး..." လို့ ပြောလိုက်လို့ မခါတွန်က လက်စွပ်ကို ခုမှ ဖွက်မလို့ လုပ်လိုက်သည် ။ အသားမဲမဲ လူကြီးက " ဟေ့...
ကုလားမ..နင့်ဟာကလည်း ကျားရှေ့ မှောက်ရက်လဲ တာလား..ကဲ...ထုတ်..ထုတ်..ဘာပစ္စည်းလဲ..ဘယ်ကဟာလဲ......ငါပြောထားသားဘဲ..ငါ မသိအောင် လုပ်ကြပါ လို့..နင်တို့ဟာကလည်း
ငါ့ရှေ့တောင် မရှောင်.....ကဲ...ကဲ..ပြစမ်း...ဘယ်က ရလာလဲ..."
သည်လူကြီးသည် ရဲတယောက် ဖြစ်မည် ။ ပိုး ထွက်ပြေးရင် ကောင်းမလား စဉ်းစားနေသည် ။ သည် အကြံအစည်ကို ဒီလူကြီးက ကြိုသိနေသည် ။ သူ့လက်မောင်းကို ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
မခါတွန်က စိန်လက်စွပ်ကို ဒီလူကြီးရဲ့ လက်ထဲကို ထည့်လိုက်သည် ။
ဟာရှင်က ပြုံး ဖြီးဖြီးနဲ့ .." ဒါက ဆားပုလင်းအောင်မင်းရဲ့ နေရကို အစားထိုးလိုက်တဲ့ နယ်ထိန်းကြီး...ဒုရဲအုပ်တိုးလွင်....တဲ့..." လို့ ပိုးကို ပြောလိုက်သည် ။
ဟာ...ဒုက္ခဘဲ....။
အကုသိုလ်တော့ အပြားလိုက် ကပ်ပြီ ..။
မခါတွန်က " ကဲ နယ်ထိန်းကြီး........ကိုယ်တိုင်ဘဲ မေးချင်တာ မေးပေတော့..ကျမတော့.....သွားစရာလေး ရှိလို့
သွားလိုက်အုံးမယ်...." လို့ ပြောပြီး ထိုင်ရာက ထလိုက်သည် ။ ကိုယ်လွတ်ရုန်းသွားပြီ ။ သူဘဲ ထိုးကျွေးလိုက်သ
လား မသိဘူး ။ ကုလားဟာရှင်က နယ်ထိန်းတိုးလွင်နဲ့ ရှိနေသေးသည် ။
နယ်ထိန်းတိုးလွင်က " မင်းနံမည် ဘယ်သူလဲ......" လို့ မေးလိုက်တဲ့အချိန် ကုလားဟာရှင်က " သူ့နံမည် ပိုး
တဲ့ ဆရာ..." လို့ ကြားကနေ ဝင်ဖြေသည် ။
" ဟုတ်ပီ..ပိုး.....မင်းကို မေးစရာတွေ အများကြီးဘဲ...စခန်းကို လိုက်ခဲ့တော့...
ပိုးလည်း သွားပြီ...ဆိုပြီး ရေလည် ကြေကွဲသွားတယ် ။
အချုပ်ခန်းထဲတော့ ရောက်တော့မယ် ။
" မလုပ်ပါနဲ့ အကိုကြီးရယ်....မကယ်နိုင်တော့ဘူးလား......." လို့ ပိုး သူ့ကို မေးသည် ။
နယ်ထိန်းတိုးလွင်က " လုပ်ပြီ...ကောင်မလေး..နင်တို့က အလုပ်မဟုတ်ဘူး ...မကောင်းမှုတွေတော့ လုပ်ကြတယ်
ဖြစ်လာမိလာပြီ ဆိုရင် ကယ်ပါယူပါနဲ့......ကဲ ငါ ဘာကူရမလဲ......." လို့ မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြီး မေးသည် ။
" ကျမကို စခန်း မခေါ်ပါနဲ့ အကိုကြီးရယ်...ကျမ ပြန်လိုက်ပါရစေ....." လို့ ပိုး ပြောရင်း လက်အုပ်လေး ချီသည် ။
" အိုး...အိုး......အိုး....ဒီလိုတောက မရဘူး..ကောင်မလေး..မင်း စခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မင်း အဆုံးသတ်ပေးဖို့တော့
လိုလိမ့်မယ်...ဖုတ်ဖက်ခါပြီး ထသွားရုံနဲ့ အရှုပ်ထုပ်က ပြီးမသွားဘူးကွ....."
နယ်ထိန်းတိုးလွင်ရဲ့ပုံစံက ဇာတ်ထဲက လူကြမ်းပုံပေါက်နေသည် ။
သူ့ဂွင်ထဲကို ရောက်သွားပြီဆိုတော့ တိုးလွင်တို့က လွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ် အလွတ်ပေးမလဲ ။ ရဲဆိုးတွေရဲ့ ယုတ်မာ
ပက်စက်တဲ့ အကျင့်ဆိုးတွေက သည်လို မိန်းမချောလေးတွေကို အလကား ထွက်သွားခွင့် ပေးရိုး ထုံးစံ မ
ရှိဘူး လေ ...။
ဟာရှင်သည် ပါးစပ်အဖြဲသားနဲ့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတခုကို ကြည့်နေရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ပုံ ။ သူ့ပုံက အရိုးအရင်းလေးများ စားရမလား လို့ မျှော်နေတဲ့ လမ်းဘေးက ခွေးလေခွေးလွင့်တကောင်လိုဘဲ ။
" အကိုကြီးရယ်....စိန်လက်စွပ်ကို ယူလိုက်ပါ ..တန်ဖိုး မနည်းပါဘူး...ကျမကို ပြန်လွှတ်ပေးရင် တော်ပါပြီ....."
တိုးလွင်က ခေါင်းရမ်းသည် ။
" မရဘူး..စိန်လက်စွပ်ကို စကားထဲ ထည့်ပြောမနေနဲ့..နဂိုထဲက ဒါက မင်းပိုင်တာ မဟုတ်ဖူး ...မင်း ခိုးခဲ့တဲ့ ပြစ်
မှုအတွက် ဘာနဲ့ ပြန် ပေးဆပ်မလဲ..အဲဒါက အရေးကြီတဲ့ ပွိုင့်...ကဲ ပြော..မင်း အပြစ်ကို ဘာနဲ့ ပေးဆပ်မှာတုံး..."
" ကျမ...ကျမ.......မသိ......"
" ဟ....မသိလို့ မရဘူးလေ.....သိကို သိရမယ်...ဖြစ်လာပြီ...ဖြစ်နေပြီ..တခုခုတော့ ညှိဖို့ လိုနေပြီ......"
ဟာရှင်က ကြားဝင်လာပြန်သည် ။
" ဆရာသမား..စခန်းလည်း ခေါ်မနေနဲ့..ကျနော့်အိမ် က ဒီနားလေးတင်..ကျနော့်အိမ်ကို သွားကြရအောင်..အဲ့မှာ ညှိကြ..မကောင်းဘူးလား...."
နယ်ထိန်းတိုးလွင်က ခေါင်း တညှိမ့်ညှိမ့်နဲ့ စဉ်းစားနေပြီး..." ကောင်မလေး..ဘယ်လိုလဲ...ညှိမလား...." လို့ မေးလိုက်တဲ့အချိန် ပိုးလည်း ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း.." ဟုတ်..." လို့ တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်ရသည် ။
တခြား ဖြေစရာမှ မရှိပေဘဲကို ။
ဟာရှင်က တက်ကြွစွာနဲ့ ထိုင်ရာက ထလိုက်သည် ။
" ဒီဝိုင်း အတွက် ရှင်းမယ်. . . "
သူ့အသံက ပျော်နေတဲ့ အသံကြီး ...။
ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ အံ့ထူးမောင်တို့ တနေကုန် ရေဘူးတွေ လိုက်ပို့ကြပြီး အထာပေးနေတယ် ဆိုတဲ့ မေသင်ဇာ ဆိုတဲ့ စော်ကြီး ရှိတဲ့ စက်ရုံကို ရောက်သွားကြတဲ့ အခါ စက်ရုံရဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ ထိုင်တဲ့မေသင်ဇာကို လက်ခံရရှိကြောင်း လက်မှတ်သွား ထိုးခိုင်းကြတဲ့ အချိန် အံ့ထူးမောင်က မေသင်ဇာကို ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ပြီး မေသင်ဇာ လိုနေတဲ့ အကူအညီတွေကို ဇော်ဇော်အောင်
ပေးနိုင်ကြောင်း ပြောလိုက်တယ် ။
မေသင်ဇာက တကယ့် ဆက်စီကြီးဘဲ ။ ဇော်ဇော်အောင်ကို ဒီညနေ အားလား....အိမ်ပြန် မနေနဲ့တော့..မမအိမ်မှာဘဲ ရေချိုးလို့လည်း ရတယ်.....လုပ်စရာလေးတွေကတော့ မင်း လုပ်နိုင်မှာပါ....လို့ မေသင်ဇာက ဇော်ဇော်အောင်ကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တယ် ။ အံ့ထူးမောင်က ကြားကနေ ပင့်ပေး တွန်းပေးတယ် ။ " ဇော်လေးက မြန်မြန်ဆန်ဆန် အလုပ်လုပ်တယ်..မေသင်ဇာ....တိတိကျကျ
လည်း လုပ်တယ်..သူက ကြည့်လေ....ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ တအားသွက်တယ်...မေသင်ဇာ သဘောကျမှာပါ......ခိုင်းကြည့်..." လို့ ပြောတယ် ။
" ဒါဆို မင်း...မမအိမ်ကို လာခဲ့ကွာ..ဒီမှာ မမအိမ် လိပ်စာ......"
မေသင်ဇာက လိပ်စာကပ်ပြာလေး ကမ်းပေးတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း မေသင်ဇာကို ကြည့်ပြီး တအား ထန်သွားတယ် ။ လိပ်စာကပ်ကို လှမ်းယူပြီး " ဟုတ်ကဲ့မမ..အိမ်မပြန်ဘဲ မမအိမ်ကို တန်းလာလိုက်မယ်..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
အခုတောင် သူ့ငပဲက တန်းနေပြီ ။
ကားပေါ် ပြန်ရောက်ကြတဲ့ အချိန် အံ့ထူးမောင်က " ဘယ်လိုလဲ ဇော်လေး..မင်း..အဲဒါကြီးကို ဖြိုနိုင်ပါ့မလား......" လို့ ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့ မေးလိုက်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း..." သေချာတာပေါ့ ကိုအံ့ရယ်...ကျနော်က ဒါမျိုး အခွင့်အရေးကို စောင့်နေတာ...." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
သူတို့ အဲဒီ မေသင်ဇာရဲ့ စက်ရုံကနေ ဦးလေးကြီး ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ မုန့်မျိုးစုံ ဖြန့်ချီရေး ဆိုင်ကို ရေဘူး သွားပို့ရတယ် ။ ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ ထိပ်ပြောင်ကြီးကို ခပ်ဝေးဝေးထဲကနေ လှမ်းမြင်နေရတယ် ။
အံ့ထူးမောင်က ကားကို နေရာလွတ်တခုမှာ ပါကင်ထိုးရင်း " ဇော်လေး.....မင်း ဆိုင်ထဲရောက်ရင် သူ့သမီးတွေနဲ့ တူမတွေကို မရှိုးနေနဲ့နော်..ဦးလေးကြီးက မကြိုက်ဖူး..သူ့သမီးတွေနဲ့ တူမတွေကို ငါတို့ မင်းတို့လို အလုပ်သမားတွေနဲ့ ရောနှောတကို သူ မကြိုက်ဘူး...." လို့ မှာတယ် ။
ဇော်လေးလည်း ဝါသနာဗီဇက ကြီးတော့ မိန်းမဆိုရင် အသေ ရှိုးတတ်တယ်လေ ။ ဒါကို အံ့ထူးမောင်က သိလို့ ကြိုတင် သတိပေးလိုက်တာပါ ။ ဦးမျိုးထွန်းက ဇော်ဇော်အောင်ကို ဆိုင်ပေါက်ဝမှာ တွေ့လိုက်တော့.." ဟေး...ချာတိတ်..ဘယ်လိုလဲ..အလုပ် လုပ်ရတာ အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား..." လို့ မေးလိုက်တယ် ။
" ပြေပါတယ်..ဦးလေး....ဦးလေး ကျေးဇူးကို ဘယ်တော့မှ မမေ့ပါဘူး....." လို့ ရိုသေတဲ့ ပုံစံမျိုး ခါးလေး ညွှတ်ပြီး ပြောလိုက်ရင်း ရေဘူးကြီးတွေကို သူတို့ လိုချင်တဲ့ နေရာကို သယ်မ ပေးလိုက်တယ်။
ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ သမီးနှစ်ယောက်တဲ့ တူမသုံးယောက်ကို ခိုးကြည့်လိုက်မိတယ် ။
အင်း..ပစ္စည်းကောင်းတဲ့စော်လေးတွေဘဲ ။ ဇော်ဇော်အောင်ကိုလည်း သည် မိန်းကလေးတွေက သေသေချာချာ ကြည့်ကြတယ် ။ အလုပ်သမား အသစ်လေးမို့ ဖြစ်မယ် ။
သည် မိန်းကလေးတွေထဲမှာ သွက်တဲ့ ခပ်ကဲကဲလေး တယောက်က ဇော်ဇော်အောင်ကို " နင့်နံမည် ဘာလဲ...နင်က အသစ်လား..ငါ့နံမည်က ရိုစီ....ငါက ဦးလေးမျိုး ရဲ့ တူမ.." လို့ လာ မိတ်ဆက် စကား ပြောတယ် ။ ရိုစီက နို့ကြီးကြီးနဲ့ တော်တော် မိုက်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်လည်း သိပ် ရောရင် ဦးလေးကြီး စိတ်ကွက်မှာ စိုးလို့ တိုတိုတုတ်တုတ်ဘဲ စကားပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
အံ့ထူးမောင်က အပြန်မှာ မေသင်ဇာရဲ့ အိမ်နား အထိ သူ့ကို လိုက်ပို့ပေးလို့ ဇော်ဇော်အောင် သက်သက်သာသာနဲ့ မေသင်ဇာရဲ့ အိမ်ကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်သွားပါတော့တယ် ။
တင်တောင်..တင်းတောင်...တင်းတောင်.......။
လူခေါ် လျှပ်စစ်ခေါင်းလောင်း ( ဒေါဘဲလ် ) လေးကို အသာ တို့ နှိပ်လိုက်တယ် ။
" ဘယ်သူလဲဟင်....."
မေသင်ဇာရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရပြီး တံခါး ပွင့်လာတယ် ။
" ဟယ်.....မင်း ရောက်လာပြီ.....ဇော်လေး...လာ....လာ....ဝင်...."
ပိုးလည်း နယ်ထိန်းတိုးလွင်နဲ့ ကုလားဟာရှင်တို့ရဲ့ နောက်ကို လိုက်သွားရပြီ ။
အရင်တခါ ဆားပုလင်းအောင်မင်း ပိုးကို အတင်း ကြံတုံးက ဇော်ဇော်အောင် ရောက်လာပြီး ဆားပုလင်းအောင်မင်းကို တုတ်နဲ့ ရိုက်ထည့်ပြီး ကယ်ခဲ့သည် ။ အခု ဒီတခါတော့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ကယ်နိုင်တော့မယ် မထင် ။ အခုမှ နောင်တရနေလို့လည်း မရတော့ဘူး ။ ဒီစိန်လက်စွပ်ကို ထုတ်ပြီး ဖျောဖို့ လုပ်လိုက်တာကိုက ပိုးရဲ့ အမှား ။
ကုလားဟာရှင်သည် ပိုး ဒုက္ခရောက်တာကို ပျော်နေသလိုဘဲ ။ သူ့ပုံက ပြုံးစိစိနဲ့ မြောက်ကြွ မြောက်ကြွနဲ့...။
နယ်ထိန်းတိုးလွင်ကလည်း ပိုးရဲ့ ကျော့ရှင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်ပြီး သွားရည် တမြားမြားနဲ့ ဖြစ်နေသည် ။ ဒီလောက် ကော့နေတဲ့ စော်လေးကို ဝါးရတော့မည် ဆိုတော့ တအားကို မြူးကြွနေ
ပြီပေါ့ ...။
ကုလားဟာရှင်ရဲ့ အိမ်ကို ရောက်ပြီ ။
ထုံးစံအတိုင်း လူတွေကလည်း ခွေးနှစ်ကောင် ဖင်ပူးတာကိုတောင် ဝိုင်း ကြည့်တတ်ကြတော့ ကုလားဟာရှင်ရဲ့ အိမ်ထဲကို ပိုးလို အချောသား အကော့စားလေး ဝင်တော့မှာကို ဘေးအိမ်တွေက လူတွေက စပ်စုသလို ဝိုင်း ကြည့်နေကြသည် ။ ကုလားဟာရှင်ကတော့ ဂရုမစိုက်ပါဘူး ။ တံခါး သော့ကို ဖွင့်တာ စိတ်လှုပ်ရှား လွန်းနေတာကြောင့် တော်တော်နဲ့ ဖွင့်လို့ မရလို့ နယ်ထိန်းတိုးလွင်
က " ဟေ့ကောင်..ကုလားဒိန်..မင်း ဘာဖြစ်နေလဲ....." လို့ ငေါက်လိုက်တာကို သူ ခံလိုက်ရသည် ။
သွားအဖြီးသားနဲ့ " စိတ်လောကြီးနေလို့ ဆရာ...ဟီး...သည်းခံပါ......." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့ ဟာရှင်ရဲ့ မျက်ခွက်ကြီးက ရွံစရာ ကောင်းလိုက်တာ လို့ ပိုး စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိသည် ။
အိမ်ထဲကို ရောက်ပြီ ။ ပိုးလည်း ဒီတခါတော့ တိုးလွင် လိုးတာကို ခံရပြီလို့ တထစ်ချ တွက်လိုက်သည် ။
ဟာရှင်က တခါတည်း အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားသည် ။ ကုတင်ပေါ်အရောက်ပို့သည် ။ ပိုးက မဝင်ချင်တော့ အနောက်ကနေ တွန်းသည် ။
" ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ...."
" ဟဲ့ ငါက နင်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆွေးနွေးလို့ ရအောင် စီးသန့်နေရာကို ပို့ပေးတာ..ကဲ ဆရာ တိုးလွင်ရေ..သူ့နဲ့ ကျေလည်အောင်သာ ဆွေးနွေးဗျာ....ဟီး......ဟားသောက်ပြီးရင်လည်း အရိုးအရင်းလေး ကျွေးပေါ့....."
တံခါးကို ဂျုန်းကနဲ ဆွဲပိတ်ပေးသွားတဲ့ ဟာရှင်ရဲ့ အပြုအမူကို မုန်းတီးမိပေမယ့် နယ်ထိန်းတိုးလွင်က ကုတင်ပေါ် ဆွဲ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တာကြောင့် ပိုး တအား ရင်တွေ တုန်သွားသည် ။
" ကဲ....ကောင်မလေး....နင် ထောင်ထဲ သွားချင်လား..အိမ် ပြန်ချင်လား..ကြိုက်ရာ လမ်းကို ရွေး....."
ပိုး အရမ်း ကြောက်နေသည် ။ ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ ဖြစ်ဖူးသွားပေမယ့် အဲဒါက တယောက်နဲ့ တယောက် ချစ်မိကြပြီး သံယောဇဉ် ဖြစ်ကြပြီး ဖြစ်သွားကြတာလေ ။ အခုဟာက တစိမ်း ကောင်ကြီး ။
အနိုင်ကျင့်တဲ့ အနေနဲ့ သူလုပ်တာကို ခံရမှာကြီး မဟုတ်လား ။
နယ်ထိန်းတိုးလွင်က တွေဝေ ဆိုင်းငံ့နေတတ်တဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ ရဲလုပ်စားနေတာ ကြာပြီ ။
သူ့ရှပ်အကျင်္ ီ..စွပ်ကြယ်....ပုဆိုး..အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အကုန်လုံးကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သူ့ကိုယ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ မရှိတော့ ။ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် လက်မောင်း တုတ်တုတ် ဘိုက်ပူ
ပူနဲ့ ပေါင်တုတ်တုတ်နှစ်ချောင်း..အဲဒီ ပေါင်တွေ ကြားက အမွှေးဘုတ်သိုက်ကြီးထဲက မားမားမတ်မတ် ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ဆာချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး....။
ပိုး ကြက်သီး ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ ထသွားသည် ။
သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးက ကြုံဖူးတဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ ဟာထက် အဆမတန်ကို ကြီးလွန်း တုတ်လွန်းနေသည် ။ ရှည်လမျောကြီး ။
လီးတန်ကြီးက ညိုညိုကြီး ။ လထစ်ဖုလုံးကြီးက နီညိုရောင်ကြီး....။
" ကဲ ကောင်မလေး မူလကျီသွန်နီ လုပ်မနေနဲ့ နင့် အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်လိုက်တော့....."
တိုးလွင်က ပိုးရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
ပိုးက သူလှန်တဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲဖုံးပြီး အဝတ်တွေကို မချွတ်တော့ တိုးလွင်ကြီး စိတ်မရှည်တော့ ။ ကိုးကို အကြမ်းမဖက်လို့ မရတော့ဘူးလို့ သူ သိလိုက်သည် ။
" နင် ငါနဲ့ မလိုးရင်လည်း ထောင်ထဲ သွားပေတော့...ကဲ လာ.....နင့်ကို လက်ထိပ်ခတ်ပြီး စခန်းကို ခေါ်သွားမယ်.....လာ...လာ......"
ပိုးက ခေါင်းခါသည် ။
" မလုပ်နဲ့ မသွားချင်ဘူး......."
" မသွားချင်ရင် နင့် အဝတ်တွေ ချွတ်..ငါ နင်ကကို လိုးမယ်.....နင့်ကို ကျေနပ်အောင် လိုးပြီးရင် အိမ်ပြန်လွှတ်မယ်..ဘယ်သူမှလည်း သိမှာ မဟုတ်ဘူး.......ကဲ..ကဲ..အချိန် ကြာတယ်....ငါလည်း နင့်
အသားကို နာအောင် မလုပ်ချင်ဘူး..ငါ လိုချင်တာ နင့်စောက်ဖုတ်ဘဲ.....နင့်ကို ရိုက်လို့ နှက်လို့ ငါလည်း ဘာမှ အကျိုး မရှိဘူး..."
ပိုးက ခေါင်းဘဲ ငုံ့နေပြီး အဝတ်မချွတ် ။
တိုးလွင် ဒေါသထွက်လာပြီး ပိုး အဝတ်တွေကို အတင်း ဆွဲချွတ်သည် ။
ပိုး ဖင်ကိုလည်း ခပ်ဖွဖွ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်သည် ။ " ချွတ်...ချွတ်......အဝတ်တွေ ချွတ်......နာမယ်နော်...."
ပိုးလည်း မတတ်သာတော့ ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ရတော့သည် ။ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ပိုးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတွေကို တိုးလွင်ကြီးသည် မျက်လုံး အပြူးသာနဲ့ ငေးစိုက်
ပြီး ကြည့်နေသည် ။ ပစ္စည်းကောင်းလေး....ပါလား...။
ဒီလို လှတဲ့ ကောင်မလေးကို ဆက် ထိန်းထားလိုက်ရင် စခန်းမှူးတို့ မြို့နယ်မှူးတို့ကိုလည်း ဖါးပြီး ဆက်သနိုင်မယ်....ဘော်စာဘောစိတွေကိုလည်း ထိုးကျွေးလိုက်နိုင်မယ်...ကောင်မလေးကို အပိုင် ကိုင်
ထားမှဘဲ ဆိုတဲ့ မကောင်းစိတ်တွေ ပို ဝင်လာသည် ။
ပိုးရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို တိုးလွင် ကိုင်ပြီ ။ အာပါးပါး...လှလိုက်တာ...နူးညံ့လိုက်တာ.....။ နို့သီးခေါင်း အညိုရောင်လေးတွေကို လက်နဲ့ ကောင်းကောင်း ဆွဲသည် ။ ကိုင်သည် ။ ချေပေးသည် ။
ပိုးလည်း အလိုမတူပေမယ့် ကိုယ်ထိလက်ရောက် အခုလို လာဆွပေးနေတော့ စိတ်တွေ ထကြွလာသည် ။ သူ့လက်တဖက်ကလည်း ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်နေသည် ။ သူ့နောက် လက်တဖက်နဲ့ ပိုးရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့တန်ဆာချောင်းကြီးကို ကိုင်ခိုင်းသည် ။ ပိုးလည်း မထူးတော့ပါဘူး ဆိုပြီး သူ ခိုင်းတာကို လုပ်ပေးလိုက်ပြီ ။ လိင်တန် မာတုတ်တုတါကြီးက တော်တော် ရှည်သည် ။ ဒါကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အထိုးခံရမှာကို လန့်နေသည် ။ ထိုးတော့မှာက သေချာနေပြီ ။ မတတ်သာတဲ့အတွက် အထိုး ခံလိုက်ရတော့မည် ။ သည် အထိုးခံရမယ့် ဖီလင်ကို စဉ်းစားလိုက်တော့ တမျိုးကြီး ခံစားလိုက်ရသည် ။ စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ ရွှဲသွားသလိုဘဲ ။ သူ့လတန်ကြီးကိုလည်း ကိုင်ဆုတ် ပွတ်နယ်ပေးနေရတာကိုး ...။
" နင် လိုးဖူးတယ် မဟုတ်လား....."
" ဟုတ်..."
" ဒါနဲ့များ ပဲများနေသေးတယ်...တတက်စားလည်း ကြက်သွန်ပါဘဲဟာ..နင့်စောက်ပတ်က လီးနဲ့ ကြုံဖူးနေပြီဘဲ..."
" ကျမ..ကျမ...တခါထဲ.....တခါထဲ..ဖြစ်ဖူးတာ..."
" ဟီး...အခု ဆို နှစ်ခါပေါ့ဟာ..နင် ငါ့ကို စိတ်ကြိုက် ကုန်းရမယ်..ဒါမှ ငါ ပြန်လွှတ်မှာ..သိလား....ကျေနပ်အောင် လိုးပြီးမှ ပြန်လွှတ်မယ်......"
တိုးလွင်ကြီးသည် ပိုး ကွင်းထုပေးတာကို သဘောကျစွာ ခံယူနေသည် ။ " လီးစုတ်ပေးစမ်းဟာ..." လို့ ရုတ်တရက် အပြောခံလိုက်ရသည် ။ ပိုးလည်း " ကျမ မစုတ်တတ်ဘူး..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တော့ တိုးလွင်က ပိုး မျက်နှာလေး ကို သူ့ တန်ဆာထိပ်နဲ့ ထိကပ်သွားအောင် ပိုးရဲ့ ဇက်ပိုးကနေ ကိုင်ပြီး တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ..။
ပိုးရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး လာထိကပ်သွားသည် ။ သူ့လိင်တန်ထိပ်လုံးကြီးက အပေါက်လေးထဲက အရည်ကြည်လေးတွေ ပိုး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ကြားကို ထိတွေ့သွားသည် ။
" စုတ်..စုတ်လိုက်....."
" ကျမ မစုတ်တတ်ဘူး.."
" စုတ်..ငါ သင်ပေးမယ်...နောက်တော့ နင် ကျွမ်းသွားမှာ.....စုတ်လိုက်..စုတ်လိုက်......"
ပိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာ ကြားထဲကို သူ့အတန်ထိပ်ဖူးကြီး ထိုးထည့်လိုက်သည် ။
" အု....."
တုတ်လွန်းတဲ့ အတန်ကြီးက ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲကြီး...။
သူ့လက်ချောင်းတွေက ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ် ထဲကို ထိုးသွင်းနေသည် ။ ထိုးလိုက် ထုတ်လိုက် ကစားနေသည် ။ အရည်တွေ တအား ရွှဲရွှဲစိုနေသည် ။
" အင်း...အင်း.......အိုး......."
အိပ်ခန်းထဲက တိုးလွင်ကြီးနဲ့ ပိုးတို့ ဖြစ်နေတာတွေကို ကုလားဟာရှင်သည အပေါက်တခုကနေ ချောင်းကြည့်နေသည် ။
တကယ့်ကို လှတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ လီးကြီးတဲ့ နယ်ထိန်းကောင်တို့ အလိုးပွဲက တကယ့်ကို ကြည့်ကောင်းနေသည် ။ ပိုးက တိုးလွင်ကြီးရဲ့ တုတ်ဖြိုးတဲ့ အတန်ညိုညိုကြီးကို မစုတ်တတ် စုတ်တတ်နဲ့
စုတ်နေသည် ။ ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ။
ဟာရှင်လည်း လီး မတ်မတ် တောင်နေရပြီ ...။
ပိုးသည် ငံကျိကျိ အရသာနဲ့ လိင်တန်ကြီးကို စုတ်နေရတယ် ။ တိုးလွင်ကြီးက မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထား
ရင်း ခေါင်းကို မော့လို့ ပိုး စုတ်ပေးတာကို အရသာခံနေတယ် ။ ပိုးရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကိုလည်းသူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက် နို့သီးလေးတွေကို ဆွဲလိုက် ချေလိုက်နဲ့ လုပ်နေတယ်။
သူ့ရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ပိုးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ခိုင်းတယ် ။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်ခန်းထဲမှာ ပိုးရဲ့ လီးစုတ်သံတွေက ပွပ် ပွပ် ပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကြားနေရတယ် ။
တော်တော်လေး ကြာလာတယ် ။ ပိုးလည်း ပါးစပ် လျာတွေ ညောင်းလာတယ် ။ ခဏကြာတော့ သူ မျက်လုံး ပွင့်လာတယ် ။
" ရပ်တော့....တော်ပြီ......" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ပိုးလည်း လိင်တန်ချောင်းကို ပါးစပ်ကနေ ခွတ်လိုက်တယ် ။
" ကောင်းတယ်..မင်း လီးစုတ်တာ ကောင်းတယ်...မင်းက တတ်လွယ်တာဘဲ..မဆိုးဘူး....ကဲ လာ..ဒီတခါ ငါ့အလှည့်..မင်းကို စောက်ဖုတ်ယက်ပေးမယ်....."
ပိုးကို ကုတငစောင်းမှာ ပက်လက်အိပ်ပြီးပေါင်တွေကို ဖြဲကားခိုင်းတယ် ။ ပိုးလည်း မထူးတော့တာမို့ သူ ခိုင်းသလိုဘဲ လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒီလို တစိမ်းယောက်ျား တယောက်ကို ချစ်သူလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ ပေါင်တွေ ဖြဲကားပေးရလိမ့်မယ်လို့ ပိုး အိပ်မက်တောင် မမက်ခဲ့ဖူးပါဘူး ။
ရှက်တာနဲ့ မျက်စိ ပိတ်ထားလိုက်တယ် ။ တိုးလွင်ကြီးက ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ပိုးရဲ့ ပေါင်
နှစ်ချောင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းဖြဲပြီး ပိုး အဖုတ်ကို သူ့လျာကြီးနဲ့ စပြီး ယက်လိုက်တယ် ။
"အို.......အင်း......"
" ပလပ်..ပလပ်.......ပြတ်..ပြတ်......."
" အာ့...အီး......အင်.......အင်း........"
သူ့လျာထိပ်က ပိုးရဲ့ ရသာဖူး အစိလေးကို ကလိပေးလိုက်လို့ ပိုး ထွန့်ထွန့်လူး တုန်ခါသွားရတယ်။
သူက သူလုပ်လိုက်တာ ပိုး ထိသွားလို့ သဘောကျသလို " ဟီး "ကနဲ ရယ်လိုက်ပြီး အဲဒီလို မျိုး ထပ် ထပ် ကလိပေးတယ် ။
ပိုးလည်း သူ ပိုးကို လုပ်ပေးနေတာတွေက ပိုးကို တအား ကောင်းစေနေတာမို့ သူက မတရား အတင်း
အကြပ် အနိုင်အထက် လုပ်နေတယ် ဆိုတာတောင် မေ့သွားရတယ် ။ သူ လုပ်တာတွေက အကြမ်းမဖက်ဘဲ သမီးရည်းစား ချစ်သူတွေ လုပ်သလို လုပ်ပေးနေတာကိုး ။
စောက်ဖုတ်ကို အမျိုးမျိုး ကလိပေးနေတော့ ပိုး တအား ခံချင်လာတယ် ။ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားကို
ယားလာတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ လိုးခဲ့ပြီးတာမို့ လီးနဲ့ အလိုးခံရတဲ့ ဖီလင် အရသာက ဘယ်လိုဆိုတာ သိနေပြီးသား လေ ။ သူ့ကို အဖုတ်ယက်တာ ရပ်လိုက်ပြီး လိုးပေးပါတော့ လို့ ပိုး ထုတ်ပြောဖို့ကတော့ ရှက်နေတယ် ။ သူယက်တာတွေကို အလူးအလဲ ထပ်ခံနေရတယ် ။ သူ့လျာကြီးကို သူ
က ဟိုး အထဲထဲကို ထိုးသွင်းနေတယ် ။
" အိုး.....အား......အား.......အား.........အမလေး......အိုး..ဟင့်ဟင့်........."
ခံလို့ကောင်းသလို ခံရလည်း ခက်တယ် .... ။
တဆတ်ဆတ် တုန်ခါပြီး အော်နေရတယ် ။ သူက ဒါကို ကျေနပ်နေတယ် ။ ပိုးလည်း မျက်စိပိတ်ထားပြီး သူ ကလိသမျှ ခံနေဆဲ သူ အယက် ရပ်သွားတယ် ။
မျက်စိ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့.." ပိုး....လိုးကြစို့....." လို့ သူ ပြုံးပြုံးကြီး ပြောလိုက်တယ် ။
" ပိုး...."
" ဘာလဲ....."
" ကောင်းလား......"
" ဘာမေးတာလဲ.."
" စောက်ဖုတ်ကို ကလိပေးတာ ကောင်းလား လို့ မေးတာ...."
" အင်း..."
" ဘာအင်းလဲ..."
" ကောင်းတယ်....."
သူ ကျေနပ်နေတယ် ။
ပိုးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် ပေါင်ဖြဲပြီး နေခိုင်းပြီး သူက ပိုး ကိုယ်ပေါ်က အုပ်မိုး တက်ခွလိုက်တယ်။
သူ့ကိုယ်ကြီးက ပိုးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြားထဲမှာ ရောက်နေပြီ ။
သူက လုပ်နေကျ အလုပ်တခုလိုဘဲ ပိုးရဲ့ နို့တလုံးက နို့သီးလေးကို ငုံ့စို့လိုက်တဲ့ အချိန် စောက်ဖုတ်
ကို သူ့အတန်ထိပ်နဲ့ သုံးလေးကြမ်လောက် အပေါ်အောက် စုန်ချီ ဆန်ချီ ပွတ်ဆွဲ ပွတ်တိုက်လေးတွေ
လုပ်လိုက်ပြီး အပေါက်မှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းချလိုက်တယ် ။
" အို့.....အမလေး...."
ဒစ်လုံးကားကားကြီး သွင်းလိုက်တာမို့ ပိုး လန့်ပြီး အော်မိတယ် ။
စောက်ဖုတ်က တခါဘဲ လိုးဘူးထားတဲ့ အပျိုစောက်ဖုတ် ဆိုတော့ တအား တင်းကြပ်နေသေးတယ် ။ သူ့လီးက နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး ။
သူက လိုးနေကျ ကောင်ကြီး ဆိုတော့ ကျွမ်းပြီးသား။ ပိုး အော်လို့လည်း လျော့လိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး ။
မိန်းမအကြောင်း သိပြီးသား လိုးနေကျ ငလည်ကြီးလေ ...။ သူ လုပ်စရာ ရှိတာကို လုပ်သွားတာဘဲ ။
တစ်ကြပ်ကြပ်ကြီးပေမယ့် အရည် တအား လိုက်လို့ သူ ဖိဖိ လိုးနေတာကို ပိုး ခံနိုင်တယ် ။ သူလည်း
ကြပ်စီးစီးနဲ့ လိုးလို့ တအားကောင်းလို့ ကြာကြာ မထိန်းနိုင်ဘူး ထင်တယ် ။ ပိုး စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့
လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တအားအား...အော်ညည်းလိုက်ရင်း ပြီးသွားတယ် ။
သူ့လီးကို ပိုး အထဲ အကြာကြီး ထိုးနှစ် စိမ်ထားတယ် ။ လီးတန်ကြီး ပျော့ခွေသွားပြီးမှ သူ ပိုးအပေါ်က ဆင်းလိုက်တယ် ။
သူ အိမ်သာဆီကို ထွက်သွားတယ် ။ ပိုးလည်း ပက်လက်ကြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ဘဲ မှိန်းနေလိုက်တယ် ။
သည် အချိန်မှာ အခန်း အပြင်နားမှာ သူနဲ့ ကုလားဟာရှင်နဲ့ စကားတွေ ပြောနေတာ ကြားလိုက်ရတယ် ။ ဘာတွေ ပြောနေကြတယ် ဆိုတာတော့ သဲသဲကွဲကွဲ ပိုး မကြားရဘူး ။
ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ နို့သီးလေးတွေက နာကျင် ကျိန်းစပ်နေကြပေမယ့် နယ်ထိန်းတိုးလွင်ကို ပေးလိုးလိုက်ရတာ
ကို ပိုး ဝမ်းမနည်းပါဘူး ။ သူ့အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်တွေကို ပိုး ကြိုက်တယ် ။ ပိုး တအား ကောင်းသွားတယ် ။ သူက သိပ် လုပ်တတ်တယ် ။ မိန်းမတွေ ဘာကို ကြိုက်တယ် ဆိုတာကို သိတဲ့လူ ။
ပိုး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ ခွန်အား မရှိသေးသလိုဘဲ ။ ကိုယ်တုံးလုံးဘဲ နေနေလိုက်တယ် ။ မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ပြီး ဘေးတစောင်း အနေအထားနဲ့ မှိန်းနေလိုက်တဲ့အချိန် အခန်း အပြင်ဖက်ကနေ ဝင်လာတဲ့ ခြေသံကို ကြားလိုက်ရတယ် ။
ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီး ပိုးဘေးနားမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ပိုးရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ကိုင်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရတယ် ။ အင်း...သူ ထပ်များ လုပ်ချင်ပြန်ပြီလား မသိဘူး ။ တော်တော် အားကြီးတဲ့ လူကြီး ။ သူ့ရဲ့ လက်ကြီးက ပိုး ပေါင်တလျောက် ပွတ်သပ်နေတယ် ။ ဒီကနေ ပိုးရဲ့ ဖင်တုံးတွေကို ပွတ်တယ် ။ ဖင်တုံးတွေကို ဆုပ်ညှစ်တယ်။
ဖင်ကြားထဲကနေ ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တယ် ။ ပွတ်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို လက်ညှိုးနဲ့ လိုင်းဆွဲနေတယ် ။
" အွန်....ယားတယ်....လုပ်နဲ့...."
ပိုးလည်း သူ့လက်ကို ပိုးလက်တဖက်နဲ့ တွန်းဖယ်လိုက်တယ် ။ မရဘူး ။ စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်ညှိုးက အတင်းကြီးဘဲ တိုးဝင်နေတယ် ။ သူ့လက်ညှိုး အထဲကို ရောက်သွားပြီး ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးလာတော့ ပိုးရဲ့ စိတ်တွေ မတည်ငြိမ်တော့ဘူး ။ သည် အချိန်မှာ သူ့ နောက် လက်တဖက်က ပိုးရဲ့ နို့လုံးကြီး တဖက်ကို လာ
ကိုင်ဆုပ်လိုက်တယ် ။ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်နေတယ် ။ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကိုလည်း သူ့လက်ညှိုးက အသွင်းအထုတ် လုပ်နေတယ် ။ နို့ကို ကိုင်နယ်နေတဲ့ လက်က နို့သီးမာမာလေးကို ပွတ်နေပြန်တယ် ။ ပိုးရဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာတယ် ။ စောက်ဖုတ် ကျိန်းစပ် နာကျင်နေခဲ့ပေမယ့် ထပ် ခံချင်လာမိရတယ် ။ သူက အတင်း အကြပ် အနိုင်ကျင့်တာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ သူက ပြန်ခိုင်းရင်တောင် အလိုးခံပါရစေအုံးလို့ ပိုးက ပြောမယ့် သဘောမျိုး..ပိုးရဲ့ ကာမစိတ်တွေက တကြွကြွနဲ့ ဖြစ်မိနေတာ ။
" လုပ်ရင်လည်း လုပ်ပါတော့..ပိုး မနေတတ်တော့ဘူး...." လို့ ပိုး သူ့ကို နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောလိုက်မိတယ် ။ သူကပိုးရဲ့ ပေါင်တဖက်ကို ဆွဲကားလိုက်တော့ ပိုး ပက်လက် ပေါင်ကားရက် အနေအထား ဖြစ်သွားတယ် ။ သူက ပိုး ကိုယ်ပေါ်ကို ခွလိုက်တယ် ။ သူ့ကိုယ်ကြီးက ပိုးရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို တိုးဝင် နေရာယူလိုက်လို့
ပိုးရဲ့ ခြေထောက်တွေက ပိုကားဖြဲပေးသလို ဖြစ်နေတဲ့အချိန် သူ့လီးကြီးက ပိုး စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လာပြီး ထိုးသွင်းတော့တာဘဲ ။ အိုး.....သူ့လထစ်ကြီးက စောစောကထက် ပိုကြီးတယ်လို့ ထင်မိတယ် ။
အရည်တွေ ရွှဲနေတဲ့ ပိုး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ စလိုးနေပြီ ။ လီးက တော်တော့်ကို ကြီးတာဘဲ ။ စောစောက လိုး တုံးကထက် ပိုတုတ်တယ်လို့ ထင်မိတယ် ။ ခုထိ စကားတလုံးမှ မပြောတာကြောင့် သူ ဘာဖြစ်နေလဲ သိချင်တာနဲ့ ပိုး ပိတ်ထားတဲ့ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ် ။
" အာ.......နင်..နင်..နင်...ဟာရှင် . . .ဟာရှင် ......နင်..နင်...."
နယ်ထိန်း တိုးလွင် မဟုတ်ဘဲ ကုလားဟာရှင် ဖြစ်နေတယ် ။ ဒါကြောင့် လီးက ပိုကြီးတယ် လို့ ထင်လိုက်တာ။
ဟာရှင်က ပိုး နို့ကို ကုန်းစို့ပြီး လီးကို တဇတ်ဇတ်နဲ့ ခပ်သွက်သွက် လိုးထည့်နေတယ် ။ ပိုးလည်း ဒီအခြေအနေ
ရောက်နေမှ မထူးတော့တာနဲ့ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ သူ လိုးတာကို ခံနေလိုက်တယ် ။ လီးကြီးသလို လိုးလည်း
လိုးတတ်တယ် ။ သူလိုးတာကိုလည်း ပိုး ကြိုက်သွားတယ် ။ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် တိုးလွင်ကြီးက ဟာရှင့်ကို ကုန်း
လိုက်ပါ လို့ ပြောလာရင်လည်း ပိုး ကုန်းရမှာပါ ။ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီလေ ။ သူ သွန်လိုသွန် သောက်
လိုသောက် လုပ်သမျှကို ခံရမယ့် သဘော အခြေအနေပါ ။
ဟာရှင် လိုးတာကို ခံနေမိတဲ့ အချိန် ဟာရှင်က " ဖင်ကုန်းပေး..." လို့ တောင်းဆိုလာတယ် ။ ဝင်ဖြစ်နေမှ ချီးကိုကြောက်နေလို့ မထူးတော့ပါဘူး ။ ပိုးလည်း သူ လိုချင်တဲ့ ပုံစံ နေပေးလိုက်တယ် ။ ဟာရှင်က ပိုးကို သူ လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ ဆိုတဲ့အကြောင်း ဖွင့်ပြောလာတယ် ။ ပိုးရဲ့ ဖင်တွေကို ကြည့်ပြီး ပိုးကို လိုးတယ် လို့ မှန်းပြီး သူ ဂွင်းထုတာတွေ တတွတ်တွတ် ပြောပြရင်း ပိုးကို အနောက်ကနေ လိုးနေတယ် ။ သူ့လိုးချက် ဆောင့်ချက်တွေက အားပါတယ် ။ ပိုး တအင့်အင့်နဲ့ တခါတခါ အရှေ့ကိုတောင် ရွေ့သွားရတယ် ။ သူ့လီးက တုတ်
သလို ရှည်လည်း ရှည်တယ် ။ ပိုး သူ့စိတ်ကြိုက် ကုန်းပေးတာကို ဟာရှင်က တဝလိုးပြီး မကျေနပ်နိုင်သေးဘဲ ပိုး ဖင်ကိုပါ ချချင်တယ် လို့ တောင်းဆိုလာတယ် ။
နယ်ထိန်းထက် သူက ပိုကဲနေပြီ ။ ကျားလည်း ကြောက်ရ ကျားချီးလည်း ကြောက်ရ ဆိုတဲ့ စကားလိုပါလား ။
ပိုးလည်း သိပ် မကျေနပ်ပေမယ့် ငြင်းနေလည်း တိုးလွင်ကြီးက ပေးလိုက်ပါ လို့ လုပ်လာမှာ သေချာတာမို့ သူဖင်လိုးတာကို ခံလိုက်တယ် ။ ကုလားလီး တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ပိုးစအိုပေါက်ထဲ ဖိဖိ လိုးနေတာ ခံနေရပြီ ။
ပထမတော့ နာသလိုလို သဘောမကျ ဖြစ်မိပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဖင်လိုးခံရတဲ့ အရသာကို ပိုး သဘောကျမိလာတယ် ။ ကုလားက ဖင်ပေါက်ကို လိုးလိုက် စောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက် စိတ်ကြိုက်ကို တွယ်နေတော့တာဘဲ ။
ဟာရှင်က နိုင်ငံခြား နှာကားတွေထဲကလိုဘဲ သူ ပြီးတဲ့အချိန် သူ့လရည်တွေကို ပိုးရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို ပန်းထုတ်
တယ် ။ ဟာရှင် လိုးပြီးသွားတော့ တိုးလွင်ကြီးက ပိုးကို ရေချိုးခိုင်းတယ် ။ ပိုး ရေချိုးနေတာတွေကို သူ ဖုန်းက ကင်မရာနဲ့ ဓါတ်ပုံရိုက်တယ် ။
ဒီတခါက တိုးလွင်ကြီး ပြန်လိုးတဲ့ အလှည့် ။
တိုးလွင်ကြီးက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ " ဘယ်လိုလည်း..ဟာရှင် လိုးတာ ကြိုက်လား..." လို့မေးလာတယ် ။ ပိုးလည်း အင်းလို့ဘဲ အလွယ် ဖြေလိုက်ပါတယ် ။ တိုးလွင်ကလည်း ဟာရှင်လိုဘဲ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းတယ် ။ ဖင်တော့ မလိုးဘူး ။
တိုးလွင် ပြီးသွားတော့ ကားနဲ့ ရောက်လာတဲ့ သူ့မြို့နယ်မှူးကို ကုန်းရတယ် ။ စောစောက ပိုး ရေချိုးနေတာကို
တိုးလွင်က ဓါတ်ပုံရိုက်ယူပြီး ပုံတွေကို သူ့ဆရာသမား ဆီကို လှမ်း ပို့လိုက်တာ ။ ဝါသနာတူ ဆရာသမားက ချက်ချင်းဘဲ ပြေးလာပြီး ပိုးကို လိုးတယ် ။
ဒီလူကြီးက ဘိုက်ရွှဲရွှဲ ဖင်ကောက်ကောက်နဲ့ ချွေးစော်ကလည်ူ တအား နံတယ် ။
ပိုးလည်း တရက်ထဲ သုံးယောက်ကို ကုန်းလိုက်ရတယ် ။
ပိုးလည်း ဖါသည်တပိုင်း ဖြစ်နေပါပြီ ။
ညကျတော့ တိုးလွင်က နောက်နေ့ လာကုန်းဖို့ မှာလိုက်ပြီး ဆိုက်ကားနဲ့ လမ်းထိပ် အထိ ပြန်ပို့ပေးတယ် ။
ပိုးလည်း ကွတတနဲ့ အိမ်ကို ပြန်လိုက်ရတယ် ။ ပိုး အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဇော်ဇော်အောင်ကို တွေ့ရတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်က " ပိုးကို မတွေ့လို့ စိတ်တွေ ပူနေတာ..ပိုး ဘယ်သွားနေလဲ.." လို့ စိုးရိမ်နေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ပိုး
ကို မေးတယ် ။ ပိုးလည်း " အလုပ်လိုက်ရှာနေတာပါ...မရခဲ့ပါဘူး.." လို့ဘဲ ဖြေလိုက်တယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်သည် ပိုးရဲ့ နွမ်းလျတဲ့ မျက်နှာလေးကို အကဲခတ်ပြီး ဒီနေ့ ပိုး တယောက် မြို့ထဲထွက် အလုပ်ရှာဖွေတာ အတော့်ကို ပင်ပမ်းသွားရှာသည် လို့ တွက်ဆမိသည် ။ သူလည်း ဒီနေ့ အလုပ်က အပြန် မေသင်ဇာနဲ့ ကာမပွဲတွေ ကြမ်းပစ်တာသုံးချီတောင် ဆိုတော့ အရမ်းကို ပင်ပမ်းသွားသည် ။ ရေသန့်ဘူးကြီးတွေကို တနေကုန်လိုက်ပို့အပြီး မေသင်ဇာရဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေကို သူ စွမ်းစွမ်းတမံ ဖြေရှင်း တာဝန်ယူပေးခဲ့လို့ အတော့်ကို ထိသွားသည် ။ မေသင်ဇာသည် တကယ့်ကို တဏှာရာဂ
ကြီးတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာကို သူ သိခဲ့ရသည် ။ မေသင်ဇာသည် အပျိုတယောက် မဟုတ်ဘဲ ရက်ရှည်လများ ခရီးထွက်နေရတဲ့ သင်္ဘောသားတယောက်ရဲ့ မိန်းမ ဆိုတာကိုပါ သူ သိလိုက်ရသည် ။ မေသင်ဇာက သူ့ကို အလိုးသန်တဲ့ ဖိုးမှန်လို့ ချစ်စနိုး နောက်ပြောင်သည် ။ စသည် ။ သူလိုးတာကို သဘောကျသလို သူ့လီးကလည်း ကြီးတုတ်လို့ရှည်လို့ ကြိုက်သည်လို့ ပြောသည် ။ မကြာခင် ထပ် တွေ့ကြရအောင် လို့လည်း ပြောသည် ။ ဒီနေ့ည ဇော်ဇော်အောင် ပိုးနဲ့ ဘာမှ မလုပ်ဖြစ် ။ ပိုးရဲ့ နဖူးလေးကိုဘဲ ကြင်
ကြင်နာနာနဲ့ အနမ်းဖွဖွ ပေးဖြစ်ခဲ့သည် ။
ဇော်ရဲအောင်သည် သူ့သူငယ်ချင်း နဂါးကြီးရဲ့ အကူအညီနဲ့ စိတ်ကြွမူးယစ်စေတဲ့ ဆေးပြားတွေကို စရောင်းဖြစ်သည် ။
နဂါးကြီးနဲ့ သူ မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်စဉ်က သိခဲ့ ခင်ခဲ့ကြတာ ။ နဂါးကြီးက ဇော်ရဲအောင်ကို ဆေးပြားတွေ အကြီးအကျယ် ဖြန့်တဲ့ ဒိုင်နဲ့ ဆက်ပေးသည် ။ ဇော်ရဲအောင်အတွက် ကြားက အာမခံပေးသည် ။ အကွက်တွေ ဂွင်တွေကို ဆရာစား မချန်ဘဲ ပြပေးသည် ။ တရက်နှစ်ရက် အတွင်းမှာတောင် ဝင်ငွေ က သောက်သောက်လဲမို့ ဇော်ရဲအောင် လည်း သည် အလုပ်ကို သဘောကျသွားသည် ။ အကြွေးတွေကို စ ဆပ်နိုင်ပြီလေ ။
ညီဖြစ်တဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ကိုလည်း သူ့အလုပ် ဒီထက် အဆင်ပြေလာရင် မင်းလည်း ရေဘူးပို့တဲ့ ပင်ပမ်းတဲ့ အလုပ်ကို ထွက်လိုက်ပြီး ပြောင်းလုပ်ပါလား လို့ ခေါ်မိသည် ။
ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ အဝတ်အစားတွေလည်း နွမ်းနေတာကို သိလို့ မြို့ထဲက အပြန် အဝတ်အစားတွေ ဝင်ဝယ်လာပြီး ပေးသည် ။
နောက်တနေ့ မနက်စောစောမှာ ပိုးသည် တကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေပေမယ့် ဇော်ကြီးဇော်လေးတို့ ညီအကိုတွေ အလုပ် မသွားခင် စားသွားနိုင်အောင် ရှိတာလေးတွေနဲ့ ကြော်လှော်ပေးသည် ။ ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် မနေ့က လူသုံးယောက်နဲ့ ခံထားရတာကြောင့်
တော်တော့်ကို နာကျင်နေသည် ။ ဟန်ဆောင် ဖုံးကွယ်ထားပြီး သူတို့ ညီအကို အိပ်ရာ က ထလာတဲ့အခါ ပြင်ဆင် ကျွေးလိုက်သည် ။
သူတို့ ညီအကို အလုပ်ကို ထွက်သွားကြတဲ့ အခါ ပိုးလည်း ရေချိုး အလှပြင် အဝတ်လဲပြီး နယ်ထိန်းကြီး တိုးလွင်နဲ့ တွေ့ဖို့ အိမ်က ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ တိုးလွင်က ပိုးနေတဲ့ အိမ်လိပ်စာကို တောင်းယူထားလိုက်လို့ ပိုး သူ့ဆီကို သွားမတွေ့ရင် ပိုး အိမ်ကို သူ လိုက်လာမှာ မို့ ပိုးသည် ဂတိအတိုင်း သူ့ကို သွားတွေ့လိုက်သည် ။
သူ ချိန်းထားတဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်လေးကို ပိုး ရောက်သွားတော့ တိုးလွင်သည် လူတယောက်နဲ့ ထိုင်ပြီး စကားပြောနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ တိုးလွင်နဲ့ ထိုင် စကားပြောနေတဲ့ လူသည် အသားလတ်လတ် တရုတ်ကပြား စီးပွားရေးသမား တယောက် လို့ထင်ရတဲ့ အဝတ်အစား သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်တွေ ဝတ်ထားးတဲ့ လူတယောက်ပါ ။
တိုးလွင်က ပိုး ရောက်လာတော့ " ကဲဗျာ..ဟောဒီမှာ ကျနော် ပြောတဲ့ ပိုး....ပါ..." လို့ ပိုးကို ပြပြီး သည်လူကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ သည်လူကြီးရဲ့ နံမည်က ဦးဂုဏ်ရောင်..တဲ့ ။ ပိုး ထင်တဲ့ အတိုင်း စီးပွားရေးသမားကြီး တယောက် ပါ ။
တိုးလွင်က ပိုးကို လဖက်ရည်နဲ့ ပေါက်စီ ကျွေးသည် ။ ပိုးက အိမ်မှာ ထမင်းကြော်စားခဲ့ပြီးမို့ မစားတော့ပါဘူးလို့ ပြောလည်း မရဘူး ။ အတင်း စားခိုင်းသည် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်က ပိုးကို နွားဈေးမှာ နွားဝယ်မယ့် ပွဲစားက စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်သလိုဘဲ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သည် ။ အကဲခတ်သည် ။ တိုးလွင် ဘာလုပ်နေလဲ ဆိုတာကို ပိုးရိပ်စားမိလိုက်သည် ။ မနေ့က သူ့ဘောစိကို ထိုးကျွေးလိုက်သလိုဘဲ ပိုးကို သူက ကြားပွဲစား ဖါခေါင်း လုပ်ပြီး သည် သူဌေးရဲ့ လက်ထဲကို ဝကွက်အပ်ဖို့ လုပ်နေတာ ။
" ကဲ ဆရာသမား...ပိုးကို ခေါ်သွားတော့..ပိုးရေ..သူဌေး နဲ့ လိုက်သွား..သူဌေးကို ကောင်းကောင်း ပြုစုပေးလိုက်.....သူဌေးက နင့်ကို ဂရုစိုက်မှာပါ..ဟဲဟဲ......" လို့ ဖါခေါင်းကြီးတယောက် လေသံနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ တိုးလွင်ကို ပိုး အသေ မုန်းသွားသည် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ ကားကြီးနဲ့ ပိုး လိုက်သွားရသည် ။
ကားကြီးက လေအေးစက်နဲ့ အေးနေသလို ကားရေမွှေးပုလင်းကြောင့် မွှေးလည်း နေသည် ။ ဦးဂုဏ်ရောင်က ကားမောင်းရင်း.." မိန်းကလေး...နယ်ထိန်း ညွှန်းထားသလို မင်းက မနေ့ကမှ သူနဲ့ အိပ်ဖြစ်တယ် ဆိုတာ ဟုတ်လား..မင်းက လုပ်စားဘူးတဲ့ လိုင်း မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ဟုတ်လား...." လို့ မေးသည် ။ ပိုးလည်း ဟုတ်ပါတယ်..ဦး....သူက အကြပ်ကိုင်ပြီး ပိုးကို လုပ်တာပါ..ပိုး ကြေးစား မဟုတ်ပါဘူး...လို့ ဖြေလိုက်သည် ။
ဦးဂုဏ်ရောင် အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။
" မင်း..ငါ့အပေါ် သစ္စာရှိရင်..ငါက မင်းကို ပစ်မထားပါဘူး..မင်းကို အစစ တာဝန်ယူမှာ.."
လို့ ပြောသည် ။ ပိုးလည်း.." စိတ်ချပါ ဦး..ပိုး..ဦးအပေါ် သစ္စာရှိပါမယ်..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဇော်ဇော်အောင်နဲ့အံ့ထူးမောင်တို့ ရေဘူးတွေ လိုက်ပို့ကြတဲ့ အချိန် အံ့ထူးမောင်က ဇော်ဇော်အောင်ကို အမြဲ စားစရာ ဝယ်ကျွေးတတ်သည် ။ သူက ကားဒရိုင်ဘာမို့ လစာက ပိုများသည် ။ သူ ကျွေး
မယ်လို့ အမြဲ ပြောပြီး ကျွေးသည် ။
အံ့ထူးမောင်သည် သိခါစက လူ့ဂွစာ တယောက်လို့ ထင်ခဲ့မိပေမယ့် တကယ်တမ်း အတူတူ အလုပ်လုပ်တော့ စိတ်ရင်းကောင်းတဲ့ လူတယောက် ဆိုတာကို သိလာရသည် ။
အခုလည်း အံ့ထူးမောင်က တနေ့လုံး မေသင်ဇာကို လိုးတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ဇော်ဇော်အောင်ကို မေးလာခဲ့ပြီး သဘောကျ ရယ်မောနေခဲ့ရင်း " ဘိုက်ဆာလာပြီ..ဇော်လေး ....တခုခု စားရအောင်ကွာ မင်းကော မဆာဘူးလား...."လို့ ပြောပြီး လမ်းဘေးမှာ တွေ့တဲ့ မုန့်ဆိုင် တဆိုင်ရှေ့မှာ ကားကို ရပ်လိုက်သည် ။
" ဘာဆိုင်လဲကွ...."
" ဝက်သားတုတ်ထိုး ...အဲ..ထမင်းလည်း ရမယ် ထင်တယ် ...."
"ကဲ ဆွဲမယ်ကွာ..ဆာလှပြီ ...."
အံ့ထူးမောင်က ဦးဆောင်ပြီး တာလပတ်မိုးထားတဲ့ ဆိုင်လေးထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။
" ဟင် ..."
ဇော်ဇော်အောင်သည် ဆိုင်ထဲက ဝက်သားဝက်သဲတွေ လှီးနေတဲ့ ဆိုင်ရောင်းသူ မိန်းကလေးကို တွေ့လိုက်တဲ့ အခါ အရမ်း အံ့အားသင့်သွားသည် ။
" မေကြင် ...."
မနန္ဒာတို့ ဆိုင်မှာ လုပ်နေတုံးက သူနဲ့ ညိခဲ့တဲ့ မေကြင် ဖြစ်နေသည် ။
" ဟင် ကိုဇော်လေး ...."
" ဝမ်းသာလိုက်တာ မေကြင်ရယ်....မေကြင့်ကို ဘယ်မှာ ရှာရမလဲ မသိဘူး ဖြစ်နေတာ.....အရမ်း တွေ့ချင်နေတာ....."
" ဟုတ်တယ်..ကိုဇော်လေး..မေကြင်လည်း အဲလိုပါဘဲ..ကိုဇော်လေးနဲ့ ပြန်မတွေ့တော့လို့ မေကြင်လေ..ဟို..ဟို....."
မေကြင်က အံ့ထူးမောင်နဲ့ တခြား လာစားတဲ့လူတွေ ရှေ့မှာ " အရမ်း ခံစားခဲ့ရတာ....." လို့ ပြောဖို့ ခက်လို့ တန်းလန်းကြီး ရပ်လိုက်သည် ။ " ကိုဇော်လေး နဲ့ ဒီက အကိုကြီး ဘာစားကြမှာလဲ..မေကြင် ပြင်ပေးမယ်လေ..တုတ်ထိုးနဲ့ ထမင်း စားမယ်နော်..." လို့ မေးသည် ။
" ဟုတ်တယ်..တုတ်ထိုး အစုံ ကို ထမင်းနဲ့ အချဉ်ရည်နဲ့ စားမယ် ညီမ ...."
မေကြင်က ဝက်နံရိုးနဲ့ ကျောက်ဖရုံသီး ဟင်းချို ပါ ထည့်ပေးသည် ။
" စား..ကိုဇော်လေး....ဘာလိုသေးလဲ.....ဝက်အူချောင်း စားမလား....."
" တော်ပြီ..မေကြင်..ဒါတွေကို ကုန်အောင် အတော် စားရအုံးမယ်...."
" ကိုဇော်လေး...အခု ဘာ အလုပ်လုပ်နေလဲဟင်..."
" အဟဲ....ရေသန့်ဘူးတွေ လိုက်ပို့တဲ့ အလုပ် လုပ်နေတယ်..ဒီက အကိုကြီးက ကားမောင်းတယ်....ဒီ ကားကြီးနဲ့.."
" ကောင်းတာပေါ့..မနန္ဒာတို့နဲ့ တွေ့ဖြစ်သေးလား....."
" မတွေ့ဘူး..ကိုဇော်ကြီးနဲ့တော့ တွေ့ဖြစ်ကြမယ် ထင်တာဘဲ..ဒါနဲ့ မေကြင်လည်း ဘယ်လို ဘယ်လို ဒီဆိုင်လေး ဖွင့်ဖြစ်သွားတာလဲ....."
" မေကြင့်ကို အိမ်က ယောက်ျား ပေးစားကြတယ်လေ...သဘေ်ာသား တယောက်နဲ့..ဒီဆိုင်က မေကြင့် ယောက်ျား ထောင်ပေးတဲ့ ဆိုင်....."
ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ရောက်ပြီးနေတဲ့ ဝက်အူဖတ်ကြီး ပြုတ်ကျသွားသည် ။
" အိုး ...."
မေကြင်က သူနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်..ဖုန်းနံပါတ် ပေးပါ ဆိုလို့ ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကိုတော့ မပေးဘူး ။ သူ့ယောကျာ်း သဘေ်ာတက်သွားတဲ့ အခါ ကိုဇော်လေးနဲ့ တွေ့
မယ်..မေကြင် ဖုန်းခေါ်မယ် လို့ ပြောသည် ။
သူတို့ ပြန်ထွက်ခဲ့ကြတော့ သူ အသံတိတ်နေလို့ ကိုအံ့ထူးမောင်က " လင်ရသွားတယ် ဆိုလို့ မင်းက အသဲကွဲသွားတာလား.." လို့ ပြောပြီး ရယ်နေသည် ။
" အေး..ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးက မင်းနဲ့ တွေ့အုံးမယ် ဆိုဘဲ....ဟီဟိ..သူ့လင် သဘေ်ာ ပြန်တက်သွားရင်တဲ့...မင်းကို လာကုန်းမယ့် သဘော ရှိတယ်ကွ....ဇော်လေးရ....."
" မသိပါဘူး ကိုအံ့ရာ......"