သောကြာ ရုံးစောစော ခိုးဆင်းပြီး ပန်နီဇူးလား ပလာဇာ ပထမထပ်ရှိ လိင်ပစ္စည်း အရောင်း ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ မင်းမင်း မထင်မှတ်ပဲ တွေ့လိုက်ရတာက ချောမော ကောက်ကြောင်း လှပသည့် ကောင်မလေး။ အသံလေးက ရှက်ရွှံ့ ကြည်လင်နေသည်။
"No Discount?"
မင်းမင်း သူမ အနောက်မှာ ရပ်ရင်း မြတ်နိုးစွာ သူမရဲ့ စျေးဆစ်နေတာလေးကို ကြည့်ရင်း စချင် နောက်ချင် လာသည်။
"Of course you can, buy one get one free!"
သူမက မင်းမင်း စလိုက်တာကို လှည့်မကြည့်ပဲ ငွေရှင်းကဒ်ကို ကောင်တာပေါ် တင်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ရှင်ဘဲကြီးနဲ့ မင်းမင်းနဲ့က ရင်းနှီးနေတာကြာပြီ။ ခုလဲ မင်းမင်း လိုချင်တဲ့ ဆေးကို ဖုန်းဆက် မှာထားပြီးသား။ ဘဲကြီးကို လက်ဟန် ခြေဟန်နဲ့ မင်းမင်း စာရင်းထဲ ပေါင်းထည့်ခိုင်း လိုက်တယ်။ ဘဲကြီးက ပြုံးရင်း ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ရောင်းထားတဲ့ လက်ဆွဲအိပ်လေးနဲ့ ဘဏ်ကဒ်ကို ကောင်မလေးကို ပေးရင်း.....
"He paid it for you!"
ကောင်မလေးက မင်းမင်းကို ရန်တွေ့ဖို့ လှည့်ကြည့်ရင်း အံ့ဩ ရှက်ရွှံ့စွာဖြင့်...
"ဟာ! ဆရာ! ဟာ! ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ... ဆရာနဲ့မှ ဒဲ့တိုးရတယ်လို့! သေလို့ရတယ် နန်းမြတ်"
"ဟားဟားဟား! စကားပြောပုံဆိုပုံက အရင်အတိုင်းပဲ၊ ဘယ်တုန်းကတည်းက ရောက်နေတာတုန်း ဒေါ်နန်းမြတ်စံ?"
"၁၀မိနစ်လောက်ရှိပြီဆရာ။"
"၁၀မိနစ်လောက် စိတ်ကြိုက်ရွေးချယ် ဝယ်ယူထားတာက ဘာကြီးတုန်း? ဟဲဟဲ ငါမေးတာက စလုံးကို ရောက်နေတာ ကြာပြီလား မေးတာပါ"
မင်းမင်း စကားလဲပြောရင်း ဘဲကြီးကို ငွေရှင်းပေးရင်း မှာထားတဲ့ ဆေးကို ယူလိုက်တယ်။ ပြီးနောက် ကောင်မလေး လက်ကိုဆွဲကာ ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့တယ်။
ကော်ဖီဆိုင် တစ်ခုမှာ ထိုင်ရင်း လိုရင်းတိုရှင်း သူသိချင်တာ ကိုယ့်မေး ကိုယ်သိချင်တာ သူ့မေး စကားခဏ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ အချိန် ခဏအတွင်း နှစ်ယောက်သား နားလည်မှု ရရှိသွား ကြတယ်။ (တချို့ဟာတွေက ပြန်ပြောပြဖို့ တော်တော်ခက်လိမ့်မယ် ဒါကြောင့် မရေးပြတော့ဘူး ပတ်စပို့စာအုပ်တွေ ဘာတွေလာမမေးနဲ့ ဟတ်ချလောင်းဆို ရယ်ဒီပဲ စာဖတ်ပရိဿတ်ကြီး တွေးချင်သလိုတွေး ကြတော့။)
"နန်းမြတ် ဘယ်လိုလဲ? အိုကေတယ်နော်?"
"ဆရာ အားလုံး တာဝန်ယူရင် အိုကေတယ်"
"ဒါဆို သွားကြမယ် နောက်ကျနေပြီ။ ခုချိန်ကစပြီး ဆရာလို့ မခေါ်နဲ့တော့"
မင်းမင်း နဲ့ နန်းမြတ်စံ တို့ အမ်အာတီ ဘူတာဖက် လျှောက်ရင်း မင်းမင်း ကိုကြီးစီ ဖုန်းဆက်ကာ လက်မှတ် တစ်စောင် ပိုဝယ်ထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဆယ်စုနှစ် တစ်စုစာ ဝေးကွာနေချိန် အတွင်း ဘဝကောက်ကြောင်းတွေ ပိုလှလာတဲ့ ဒီအချောအလှလေးကို ရင်ခုန်နေမိတယ်။ ရထား စီးနေစဉ် စကားမပြော ဖြစ်ကြသလို မင်းမင်း ကိုင်ထားတဲ့ သူမ လက်ဖဝါးလေးတွေက အေးနေတာ သတိထားမိတယ်။ ခဏကြာတော့ သူမကို အားပေးစကား ပြောရင်း...
"နန်းမြတ် ကြောက်နေလား? နန်းမြတ် စိတ်မပါရင် အချိန်မရွေး ငြင်းနိုင်တယ်နော်။ နန်းမြတ် ဆန္ဒမပါပဲ ဘယ်သူမှ ရှေ့မဆက်ဘူး။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုမင်း တာဝန်ယူတယ်နော်။"
"ဟုတ်"
ဗီဗိုစီးတီး ရောက်တော့ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီတို့ ထိုင်နေတဲ့ ဂျာမန် ဘီယာဆိုင်ကို တန်းသွားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး အဲ့မှာပဲ ညစာ နဲနဲပါးပါး စားရင်း ဘီယာ တစ်ပိုင့်စီ သောက်ဖြစ်တယ်။ အချိန် တနာရီလောက် ရတာနဲ့ မဟန်နီက နန်းမြတ် ကိုခေါ်ကာ အတွင်းခံနဲ့ အဝတ်အစား နှစ်စုံလောက် လိုက်ဝယ်ပေးတယ်။ မင်းမင်းနဲ့ ကိုကြီးကတော့ ဘီယာ တစ်ပိုင့်စီ ထပ်မှာကာ အချိန်ဖြုန်း နေလိုက်တယ်။
ညနေ ၆နာရီ လောက်မှာ လှေဆိပ် ဆင်းလိုက်ကြတယ်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ၊ တနင်္လာ ရုံးပိတ်ရက် သုံးရက်ဖြစ်တာမို့ ဘာတန် သွားမယ့် လူတွေ များနေပါတယ်။ ကိုကြီးတို့ စီစဉ်တဲ့ သရီးဆမ်း ဗာကေးရှင်းမှာ ကံကြမ္မာ အလှည့်အပြောင်းနဲ့ နန်းမြတ် ပါလာတာပါ။ မင်းမင်း ကိုကြီးစီမှာ မဟန်နီကို ကုန်းဆင်းနေတာ ကြာပါပြီ။ ရိုးသလိုနဲ့ အထန်မလေး နန်းမြတ်ကို လိင်ဆိုင်မှာ တွေ့ဆုံဖြစ်တာကနေ မြန်မြန်ဆန်ဆန် စည်းရုံးရင်း ဖိုးဆမ်းဖို့ ခေါ်လာခဲ့တာပါ။
နန်းမြတ်က မင်းမင်းထက် ၂နှစ်ကျော်ကျော် ငယ်ပါတယ်။ နန်းမြတ် ကိုးတန်း ဆယ်တန်း ၂နှစ်ကို မင်းမင်းက ဂိုက်ပြ ပေးခဲ့တာပါ။ မတွေ့တာ ဆယ်နှစ်ကျော် ပါပြီ။ ခုပြန်တွေ့တဲ့ အချိန်မှာ နန်းမြတ် ပြောပြတာက သူမ အိမ်ထောင်ကွဲနေတာ ၃နှစ် လောက်ရှိပြီ ပြောပါတယ်။ စလုံး ရောက်နေတာ ၂နှစ် ရှိပါပြီ။ သူမ လိင်အာသာပြေဖို့ စက်လေး စွန့်စားပြီး လာဝယ်ရာကနေ မင်းမင်းနဲ့ ပြန်တွေ့တာပါ။ မင်းမင်းလဲ ကိုကြီးတို့နဲ့ အစီအစဉ် ရှိနေတော့ သူမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြီး ခေါ်လာတာပါ။ သူမလဲ လိုအပ်နေတော့ မင်းမင်းနဲ့လဲ ရင်းနှီးနေတော့ စမ်းကြည့်တဲ့ အနေနဲ့ လိုက်လာခဲ့တာပါ။
"ကိုမင်း ရောက်တော့မယ် ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ"
"အဟဲ နန်းမြတ် ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်းစားနေတာ"
ဘာတန်မှာ အခန်း၂ခန်း တွဲရက်ပါတဲ့ အပတ်မန့်ဟိုတယ် ယူလိုက်ပါတယ်။ အင်ဒိုက တနာရီ နောက်ကျတယ် ဆိုပေမယ့် လောင်ဂျီဂျုမျဉ်း ထပ်တူကျနေတော့ မှောင်နေပါပြီ။ ကိုကြီးက လိင်ဆိုင်က ဝယ်လာတဲ့ ဆေးကို မင်းမင်း စီက တောင်းကာ ......
"ညီလေး နဲ့ ညီမလေးတို့ ပင်ပမ်းနေပြီ နားကြတော့။ ကိုကြီးနဲ့ ဟန်နီ နိုက်အောက် ထွက်ပြီး ရိက္ခာရှာ လိုက်အုံးမယ်။"
ကိုကြီးက မင်းမင်းကို ဦးစားပေးတာမှန်း မင်းမင်း သိလိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်ကို ရေအရင်ချိုးခိုင်း ပေမယ့် နန်းမြတ်က ချမ်းတယ် အကြောင်းပြကာ မချိုးပါဘူး။ ဘယ်ချိုးရဲမတုန်း ရေချိုးခန်းက မှန်နဲ့ကာထားပြီး အတွင်းကို ဒိုးယိုပေါက် မြင်နေရတာကို။
မင်းမင်း ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင် အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပြီး အပေါ့အပါးသွားကာ ရေပူပူနဲ့ အကြာကြီး ချိုးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ရေသုတ်ကာ တဘက်ပတ်ပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။
နန်းမြတ်စံ လိုက်ကာဖွင့်ကာ မှန်ပြတင်း အကျယ်ကနေ မြင်ရတဲ့ ညရှုခင်းကို ကြည့်နေချင်ယောင် ဆောင်နေပါတယ်။ မင်းမင်း သူမ အနားကပ်လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ ဂုတ်လောက်ထိပဲ ရှည်တဲ့ ဆံနွယ်တွေကို နမ်းရှိုက်ရင်း လက်တွေက ဝမ်းပျင်နေရာကို ပွတ်သပ် ပွေ့ဖက် နေလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ လက်တွေက မင်းမင်းရဲ့ လက်ချောင်းတွေကို လာကိုင်တယ်။ လက်ချောင်းချင်း ယှက်ကိုင်ကာ နန်းမြတ်ကို ဖက်ထားရင်း မင်းမင်း.... နန်းမြတ်ရဲ့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို အနမ်းပေးလိုက်တယ်။
လည်တိုင်မှ တဆင့် မေးရိုးနဲ့ နားရွက်ဖျားလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။ ပါးလေးကို မွှေးရင်း ဂုတ်လေးကို မွှေးရင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်သွားတယ်။ ၂စက္ကန့်လောက် အကြည့်ချင်းဆုံကာ နားလည်မှု ယူလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ ရီရင်း...
"ကိုမင်း ညီမကို အထင်မသေး ရဘူးနော်!"
"ချစ်တယ် နန်းမြတ်ရယ်"
မင်းမင်း ဘဝမှာ မိန်းမ တော်တော်များများနဲ့ နေဘူးပါတယ်။ ချစ်တယ်လို့ မပြောဖူးဘူး မပြောဖြစ်ဘူး။ နန်းမြတ်နဲ့မှ ဘယ်လိုပြောဖြစ်သွားလဲ မသိဘူး။ ဒီကောင်မလေး တော်တော်ချောတာတော့ အမှန်ပဲ။ အပျိုစစ်စစ်နဲ့လဲ ကြုံခဲ့ ကြုံးခဲ့ဘူးတယ်။ ချစ်တယ်လို့တော့ မပြောဖူးခဲ့ဘူး။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ လျှာနဲ့ပါ သပ်ပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ မင်းမင်းလက်မောင်းတွေကို ဖက်ကိုင်ရင်း အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းတယ်။ မင်းမင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင် စွဲနမ်းလိုက်သေးတယ်။ မင်းမင်းလဲ နန်းမြတ် ခါးကို ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ လျှာချင်းကစားနေလိုက်တယ်။
နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ရှူသံတွေ မြန်ဆန်လာတယ်။ မင်းမင်း ဘယ်ဖက်လက်က နန်းမြတ်ရဲ့ ရင်သားလုံးလုံးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ နယ်ပေးနေမိတယ်။ သူမရဲ့ ရွှေလည်တိုင်ကို နမ်းကာ အနောက်ကို ပြန်ရောက်သွားရင်း ရွှေရင်အစုံကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကုတ်နယ်ရင်း အဝတ်ပေါ် ကနေ ရင်သီးဖုလေးကို ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိတယ်။
"ဟင်း ဟင်း ဟွမ်း ဟွမ်း ပြွတ် ပြွတ် ဟွမ်းဟင်း ဟွမ်းဟင်း..."
မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ လည်တိုင်နဲ့ နားရှက်ဖျားလေးတွေကို စုပ်နမ်းရင်း လက်က ရင်သား ပေါင်တံနဲ့ ဆီးခုံ တဝိုက်ကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း တခါတခါ စကတ် အတွင်းသားထဲကို လက်ကရောက်သွားလိုက်၊ ချက်လေးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့ ကုတ်ပေးလိုက်၊ တခါတခါ အင်္ကျီစကို ဆွဲလှန်ရင်း ရင်းသာတွေကို ဘရာပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ အလုပ်ဖြစ်နေပါတယ်။
"ဟင်းဟဲ ဟွင်းဟဲ ဟူးဟဲ ဟွင်းဟဲ...... "
နန်းမြတ် မတ်တပ်ရပ်ရင်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်ကာ ကော့ပျံနေပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ အင်္ကျီကို ရင်ပတ်အပေါ်မတင်ရင်း ရင်သားတွေကို ဇာဘရာ လှလှလေးပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးကာ အပေါ် အင်္ကျီကို ဆွဲချွတ်တော့ နန်းမြတ်လက်တွေကို မြှောက်ထားပေးပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ ဂျိုင်းတွေကို အနမ်းပေးရင်း ဘရာကို ဆွဲချကာ ပေါ်လာတဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် စုပ်ပေးနေမိတယ်။
"အ.... အ.... အင်း... အင်း... ဟင်း... ကို ခဏ... အ .... နန်းကို နမ်းပါ.. အ..."
မင်းမင်း နန်းမြတ် နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်ရင်း ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ် ကိုယ်ခန္ဓာ တစ်ခုလုံးက ဖွေးဥနေကာ ရင်သီးဖုလေးတွေက အညိုဖျော့ဖျော့နဲ့ ဖွေးဥပြီး အသားအရေ တော်တော်လှပါတယ်။ ရင်သားတွေက အနေတော်ပြည့်ပြည့်လေးနဲ့ နူးညံ့တင်းရင်းကာ စုပ်နယ်လို့တော်တော် ကောင်းပါတယ်။
နန်းမြတ်က ရင်သားတွေကို လက်နဲ့ကာကွယ်ထားတဲ့ အချိန်မှာ မင်းမင်းလက်တွေက နန်းမြတ်ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို ဆင်းသွားလိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ ပုခုံး လည်ဂုတ် မေးရိုးတွေကို နောက်က နမ်းရင် လက်တွေက စုန်ဆန် ပြေးလွှားနေပါတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ လက်တဖက်က မင်းမင်းရဲ့ ပေါက်တန်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း ညီတော်မောင်ကို စမ်းသပ် တို့ထိ တိုင်းထွာနေပါတယ်။ ညည်းသံလေးတွေက သံစဉ်တပုဒ်လို့ စီးချက်မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။
မင်းမင်း လက်တွေက နန်းမြတ်ရဲ့ စကတ်ပေါ်ကနေ ပေါင်ခွဆုံကို ဖိဖိပွတ်ပေးရင်း နန်းမြတ်ရဲ့ လည်ပင်းသားနဲ့ ဂုတ်သား တဝိုက်ကို အနမ်းတွေ ဖွဖွပေးနေလိုက်တဲ့ အခါ နန်းမြတ်ရဲ့ လက်က ဂျိုးဂျိုးကို တဘက်ပေါ်က ပွတ်ပေးနေရာ ကနေ တခါတခါ ဂျိုးဂျိုးကို အားမလို အားမရ ဖမ်းညှစ်ညှစ်ပေးပါတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ မျက်နှာက နောက်လှည့်ကာ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို လိုက်နမ်းပါတယ်။ မင်းမင်းက မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဂုတ်၊ လည်ပင်း၊ နားရွက်နဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ရှောင်နမ်းနမ်းပေးနေလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ခါးလေး ကော့ကော့ပြီး တုန်တက်နေပါတယ်။
"ကိုမင်း..... မဆိုးနဲ့ကွာ.............................. နန်း လိုချင်ပြီ...."
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ဆွဲလှည့်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို အနမ်း ပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ခြေဖျားလေးထောက် မင်းမင်း အနမ်းတွေကို လျှာချင်းစစ်ခင်းပြီး အကြည့်ချင်းဆုံကာ လက်တွေက မင်းမင်း ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြုတ်ကာ ဆွဲချလိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက် မင်းမင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာ မင်းမင်းရှေ့ ဒူးတုတ် ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။ မင်းမင်း လက်နှက်ကြီးက နန်းမြတ် မျက်နှာကို တည့်တည့် ချိန်ထားပါတယ်။
နန်းမြတ်က မင်းမင်း ကို တချက်မော့ကြည့်ပြီး မင်းမင်းရဲ့ ဂျိုးဂျိုးကို လွေးပါတော့တယ်။ ဒီကောင်မလေး ဇနဲ့ အတွေ့အကြုံက ခေသူမဟုတ် ဆရာမကြီး အဆင့်ဆိုတာ မင်းမင်းသိလိုက်ရတယ်။ ပုလွေ ပေးနေချိန် မျက်ဝန်းတွေက မင်းမင်း မျက်နှာကို တောက်လျှောက် အကဲခတ်နေတယ်။ မင်းမင်းကို ဘယ်လိုမှုတ်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်သွာတယ် စမ်းသပ်ကာ အမျိုးစုံ လျှာစွမ်း ပြနေတယ်။
နန်းမြတ် မင်းမင်းဘောကို ဆော့ကစားနေတဲ့ လက်တွေက မြှောက်လာကာ မင်းမင်း ဝမ်းပျဉ်က ဘယ်လီတုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်စမ်းသပ်နေတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ လက်တွေကို ကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကို ပြုံပြုံးလေးကြည့်ရင်း သူမခါးကိုကိုင်ကာ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ လက်တွေက နန်းမြတ် ဝတ်ထားတဲ့ စကတ်ရဲ့ ဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က မင်းမင်းရဲ့ ဂုတ်သားတွေကို ငုံကာ ဖွဖွလေး ကိုက်ခဲနေတယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ စကတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ (လွယ်တော့မလွယ်ဘူး ကွက်တိ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ကြပ်နေတော့ တောင်ကမူလေး နှစ်လုံးလွတ်အောင် ဘယ်ညာဆွဲဆွဲပြီး ချွတ်လိုက်ရတာ 😂) နန်းမြတ် ခန္ဓာမှာ ဇာပင်တီ အနက်ရောင်လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ မင်းမင်း ပင်တီစလေး နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မင်းမင်း လက်က နန်းမြတ် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အနောက်ကကိုင်ကာ မျက်နှာကို တခါထဲ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။
"ဟပ် ဟပ် ဟပ်ချိုး!!!!!!!"
"ကန်တော့ ကန်တော့ ကိုမင်း!!!"
မင်းမင်း မော့ကြည့်လိုက်တော့ နန်းမြတ်က လက်အုပ်လေးချီပြီး ငုံကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း တသက်နဲ့ တကိုယ် တခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ မင်းမင်း ကြုံခဲ့တမျှ ရှူဖူးသမျှ ဒီလောက် ခြုံထူတာ ရနံ့ပြင်းတာ တခါမှ မကြုံဖူးဘူး။ ဒီလောက် ဖွေးဖွေး သန့်သန့် ချောချောလှလှလေး ဘယ်ထင်မလဲဗျာ။ မင်းမင်း ချွတ် ထိုင် နမ်း တခါထဲ နန်းမြတ်အဖုတ်ကြောင့် ဘဝတပါး ပြောင်းသွားတယ်။
"ဆောရီး ဆောရီး ကိုမင်း! နန်း စောစောက ရှက်နေတာနဲ့ ရေဆေးဖို့ မေ့သွားတာ။"
မင်းမင်းကို ချစ်စရာ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကြည့်ရင်း လက်အုပ် ကလေးက ချီထားသေးတာ။ (မင်းမင်း သူမလက်ကို ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းခေါ် ကတုံးတုံးပြီး ရေဆေးပေးဖို့ စဉ်းစားမိသေး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ပြောင်းကာ သူမကို ငါးခူပြုံး ပြုံးပြလိုက်တယ်။) သူမ လက်ကိုဆွဲကာ ကုတင်စီကို ခေါ်လာပြီး ဖက်ကာ လှဲချလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကို ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံစံချပြီး မင်းမင်း သူမပေါင်ကြား နေရာ ဝင်ယူလိုက်တယ်။
"ကိုမင်း.... နန်း....... ရေ.. ရေသွား... သွား.. ဆေး.. ဆေး... အား ရှီး ရှီး"
မင်းမင်း ဂျာတယ် ထင်လို့လား? မဂျာပါဘူးဗျာ။ တခါထဲ ညီလေးနဲ့ ညီမလေးကို ပေးညားပစ်လိုက်တာ။ သူမရဲ့ ပိပိလေးကိုဖြဲပြီး ဂျိုးနဲ့ အားရှိတလောက် နယ်မြေတဝက် သိမ်းပိုက်လိုက်တာ။ နန်းမြတ် အံလေးကိုကြိတ်ပြီး မင်းမင်းကို မျက်လုံရွှဲကြီးနဲ့ ကြည့်နေတာ။ တကယ့် ဆက်စီပုံလေးဗျာ။ မင်းမင်း သူမခါးလေးကိုကိုင်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်လောက် လိုးပေးရင်း လီးကို တဆုံးထိုးထည့်ပြီး စိမ်ထားလိုက်တယ်။ သူမ မျက်ရည်လေးတွေ စို့ပြီး မင်းမင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း သူမအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ပါးလေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
"အရမ်း နာသွားလား?"
နန်းမြတ်စံ ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ မင်းမင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း လက်မောင်းတွေကို သူမ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ မျက်လုံးတွေက မင်းမင်းကို ဘာလို့ အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲလို့ မေးနေပုံပဲ။ မင်းမင်း သူမနှုတ်ခမ်းကို နမ်းရင်း ခါးအားနဲ့ အောက်ပိုင်းကို ဖြေးဖြေးချင်း ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ အဲ့လိုလေးပဲ အဝင်အထွက်ကို ပုံမှန်လေးလုပ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို တောက်လျှောက် နမ်းပေးနေမိတယ်။
ကြာလာတာ နှင့်အမျှ သူမရဲ့ အတွင်းသားတွေ ညှစ်ပေးလာသလို အောက်မှ ကော့ပေးလာတယ်။ သူမ အရှိန်ရော ရမက်ရော တက်လာတယ်။ မင်းမင်းကို အနမ်း မပျက်ပဲ သူမ အောက်ပေးကောင်းလာတယ်။ မင်းမင်း သူမပြီးတော့မှာကို သိလိုက်တယ်။ မင်းမင်းကိုယ်တိုင်လဲ စပိတင်လိုက်တယ်။ မင်းမင်း လက်မောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ သူမလက်တွေက မင်းမင်းကို ဖက်ထားပြီး ကော့ကာကော့ကာ သူမ လမ်းဆုံးရောက်သွားတယ်။ သူမ ခါးအထက်ပိုင်းက မင်းမင်းကို ဖက်ထားကာ မွေ့ယာနဲ့ လွတ်နေတယ်။ မင်းမင်း လက်တဖက်ထောက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် နန်းကို ပွေ့ဖက်ထား မိတယ်။
"ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး မို့လား ဆက်လုပ်လေ။"
မင်းမင်း သူမကို မွေ့ယာပေါ် အသာချပေးပြီး ဆံနွယ်တွေကို သပ်ပေးလိုက်တယ်။ သူမ နဖူးကို နမ်းလိုက်ပြီး ဂျိုးကို သူမပိပိထဲကနေ ထုတ်လိုက်တယ်။ နန်းဘေးမှာ အသာဝင် လှဲလိုက်တယ်။ သူမက မင်းမင်းဘက် ဘေးတစောင်း လှဲလာပြီး မင်းမင်းကို ပြုံးပြီးကြည့်နေတယ်။
"စောစောကတော့ နာသွားလို့ စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ပုံနဲ့ နဂါးမလေး အတိုင်းပဲ!"
"နန်းမြတ် အဲ့လိုမခံရတာ နှစ်ချို့နေပြီ ကိုမင်းရဲ့၊ ကိုမင်းက စစချင်း တအားလုပ်တာကို..."
"နန်းရဲ့ ပိပိ အနံ့က အရမ်းပြင်းပြီး ခြုံက ကိုမင်း တွေ့ဖူးသမျှ တောကြမ်းလို ဖြစ်နေတော့ ကြမ်းမိသွားတာ"
"ဆော်ရီးပါ နန်းမြတ် ရေဆေးဖို့ မေ့သွားလို့၊ အမွှေးက နန်းမြတ် တခါမှ မရိတ်ဖူးဘူး ရယ် မညှပ်ဖြစ်တာလဲ ကြာပြီ... ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး မဟုတ်လား? နန်းမြတ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ? ဘယ်လို နေပေးရမလဲ?"
မင်းမင်း သူမ ကိုကြည့်ရင်း ပြုံးမိတယ်။ လုပ်နေတုန်းကတော့ အသံသိပ်မထွက်ဘူး။ သူ့ ဖီးနဲ့သူ သူ့ဖီလင်နဲ့သူ။ ခုကြတော့လဲ စကားတွေ တောက်လျှောက် လာပြောနေတယ်။ သူမလက်ကို ကိုင်ပြီး ဂျိုးဂျိုး ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က အလိုက်တသိ မင်းမင်း ဂျိုးကို အထက်အောက် ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ သူမ လှဲနေရာကနေ ထလိုက်ပြီး မင်းမင်း ဘေးမှာ ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တယ်။ မင်းမင်း ကို တချက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း မင်းမင်း ဂျိုးဂျိုးကို လွေးလိုက်တယ်။
နန်းမြတ် မျက်နှာ တချက်တွန့်သွားပြီး ပုလွေဆက်ပေးနေတယ်။ မင်းမင်း ထလိုက်ပြီး သူမ ခေါင်းကိုဆွဲမကာ သူမနှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးလိုက်တယ်။ သူမလက်ကို ဆွဲကာ ရေချိုးခန်းစီ ခေါ်သွားလိုက်တယ်။ တချိန်ထဲ ရေပန်းကို ဖွင့်ရင်း သူမကို ဆပ်ပြာရည်ဘူး ပေးလိုက်တယ်။
"ကိုမင်းဂျိုး နံနေတာကို ဘာလိုဆက်မှုတ် ပေးနေတာလဲ? ကိုယ့်ကို အားနာစရာ မလိုဘူး။ နောက်ဆို နန်းမြတ် စိတ်ထဲရှိတဲ့ အတိုင်းနေ။ အားနာပြီ လုပ်ပေးတာ ကိုမင်း မလိုချင်ဘူး"
"အဲ့အနံ့က နန်းမြတ်စီက အနံ့လေ၊ ကိုမင်း ကိုယ်နံ့မှ မဟုတ်တာ"
နန်းမြတ်က ဆပ်ပြာရည်နဲ့ မင်းမင်း တကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ပေးပါတယ်။ သူမ ဖုတ်ဖုတ်ကိုလဲ သေချာ ဆေးကြောလိုက်ပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ် အဖုတ်ကို ဂတုံးတုံးပေးဖို့ စဉ်စားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုကြီးတွေ့ရင် ကြိုက်မှာမှန်း သတိရမိပြီး သည်တိုင်းပဲ လှစ်လျှူရှုလိုက်တယ်။
"ကိုမင်း မပြီးသေးဘူး မို့လား? နန်းမြတ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ? ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ?"
မင်းမင်း နန်းမြတ် နဲ့ အတူတူရေချိုးရင်း နန်းမြတ်ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းထားလိုက်တယ်။ မင်းမင်း စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်နေတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်မှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မသိဘူး။ ဒီလာတုန်းကတော့ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ ခေါ်တာကို ဟောလီးဒေးပိတ်ရက် ငြင်းမရလို့ လိုက်လာတာ။ ကိုကြီးမှာထားတဲ့ ကြာဆေး သွားယူပေးရင်းနဲ့ နန်းမြတ်နဲ့ပြန်တွေ့ပြီး သူမကိုပါ စည်းရုံးပြီး ခေါ်လာခဲ့တာ။ ကိုကြီးစီမှာ မဟန်နီကို ကုန်းဆင်းနေတာ မနဲတော့ဘူး။ အခု နန်းမြတ်ကို ကိုကြီးကို မျှရမှာ စိတ်ထဲတမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်။
"ကိုမင်း ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ? နန်းမြတ် မေးနေတာလဲ မဖြေဘူး..."
နန်းမြတ်က ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ မော့ကြည့်ရင်း မေးနေတော့မှ မင်းမင်း သတိပြန်ဝင်လာတယ်။ နှစ်ယောက်သား ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးရင်းတန်းလန်းကြီး။ မင်းမင်း အငယ်ကောင်က မာန်ကျနေပြီ။ မင်းမင်း ရေပန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဟိုတယ်က တဘက်ကို ယူကာ နန်းမြတ် ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေသုတ်ပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကို ဘာမှတော့ ပြန်မပြောဖြစ်ဘူး၊ မျက်နှာသုတ် တဘက်အသေး ယူပြီး နန်းမြတ်ဆံပင်တွေကို ရေခြောက်အောင် သုတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
"နန်း စောစောက အဝတ်အစား ဝယ်လာတယ်ဟုတ်? အဝတ် သွားဝတ်လိုက်အုံး။ ကိုမင်းတို့ ညစာ တစ်ခုခု ထွက်စားရအောင်"
နန်းမြတ်က ကျနော့်ကို တစ်ခုခု ပြောမလို့ လုပ်ပြီးမှ ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်။ မင်းမင်း အိမ်သာဘိုထိုင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်လိုက်တယ်။ မင်းမင်း အသက် သုံးဆယ်နားကပ်နေပြီ၊ ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ မိန်းမတွေလဲ မနဲတော့ဘူး။ တခါမှလဲ ခုလိုမခံစားဖူးဘူး။ ခုမှ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မသိဘူး။
ဒါဟာ အချစ်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး။ မင်းမင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ခဲ့ဖူးဘူး။ နန်းမြတ်နဲ့ ကိုကြီး ဆက်ဆံမှာကို တွေးပူနေတာတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ နန်းမြတ် ငြင်းရင် ကိုကြီးက လုပ်မှာမဟုတ်တာလဲ သိတယ်။ ကိုယ့်ဟာကို လျှာရှည်ပြီး ကိုကြီးကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်မိတာ။ ခုမှ စိတ်တွေက ဒွိဟဖြစ်နေတာ။ ဒါ ကပ်ကိုး ဖီလင် ဖြစ်ရအောင်လဲ နန်းမြတ်က ကိုယ့်ချစ်သူလဲ မဟုတ်။ မင်းမင်း စိတ်တွေရှုတ်ပြီး မျက်နှာကို လက်နဲ့ပွတ် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဖွပြီးဆွဲလိုက်တော့မှ စိတ်နဲ့ လူနဲ့ ပြန်ကပ်တယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ တီရှပ် အနက်ရောင်လေး ဝတ်ပြီး ခုတင်စွန်းမှာထိုင်ပြီး မင်းမင်းကို ကြည့်နေတယ်။ အသားဖွေးဥနေတဲ့ သူမနဲ့ အနက်ရောင်တီရှပ်နဲ့ နန်းမြတ်အလှက ထင်းနေတယ်။ မင်းမင်း ရေချိုးခန်းက ထွက်လိုက်ပြီး ဒူးဖုံး ဘောင်းဘီတိုနဲ့ တီရှပ် အနက်ရောင်ပဲ ဆင်တူလိုက် ဝတ်လိုက်တယ်။
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ပဲ အိပ်ခန်းက ထွက်လိုက်တယ်။ ဧည့်ခန်းရောက်တော့ ကိုကြီးတို့ အခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဖွင့်ထားတယ်။ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အပတ်မန့် အခန်းကို လော့ပိတ်ပြီး အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။
"နန်း ဘာစားချင်လဲ?"
"ကိုမင်း သဘော၊ နန်းမြတ် တခါမှ ဒီမရောက်ဖူးဘူးရယ်၊ ဘာဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေပါတယ်"
မင်းမင်း သောက်ချင်တဲ့ စိတ်မရှိတာနဲ့ food court တွေစီ မသွားတော့ပဲ အနီးအနားက Nasi Padang ထမင်းဆိုင်ပဲ သွားလိုက်တယ်။ မြန်မာပြည်မှာလိုမျိုး ထမင်းနဲ့ ဟင်းပွဲတွေ အမျိုးစုံ လာချပေးလို့ နန်းမြတ် သဘောတွေကျနေတယ်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဟင်းတွေထည့်ပေးရင်း စားလို့ပြီးသွားတယ်။
"နန်း ဘာအချိုရည် သောက်မလဲ?"
"ရေပဲ သောက်မယ် ကိုမင်း"
အဲ့အချိန်မှာ ကိုကြီးစီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။ ကိုကြီးတို့ 'အိုင် (i Hotel)'ဟော်တယ်က ကလပ်ဘားမှာ ရောက်နေတယ်တဲ့။ မင်းမင်းတို့ကို ပြီးရင်လာခဲ့ဖို့ခေါ်တယ်။ မင်းမင်းတို့ စားနေတဲ့ ဆိုင်နဲ့ သိပ်မဝေးတာနဲ့ လမ်းလျှောက်ပြီးပဲ သွားလိုက်တယ်။
"ကိုမင်း!"
".. "
"ကိုမင်း ခုနတုန်းက ဘာဖြစ်သွားတာလဲ? နန်းမြတ်ကို ရွံလို့လား?"
"ဟင်! ဟာ မဟုတ်ပါဘူး၊ နန်းမြတ်က ဒီလောက်လှတာကို"
"ဒါဆို ကိုမင်း မပြီးပဲနဲ့၊ နန်းမြတ်ကို ဘာလို့ ဆက်မလုပ်တာလဲ?"
နန်းမြတ်က ကျနော့်လက်မောင်းကို တွဲကာ လမ်းလျှောက်နေရင်း မေးတာပါ။ သူမ ပုံစံက တကယ့် ကလေးလေး အတိုင်း ဖြူစင်လွန်းပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ဘာပြန်ပြောရမှန်း ဘယ်လိုရှင်းပြရမှန်း မသိပါ။ နန်းမြတ်က ကျနော့် မျက်ဝန်းတွေကို ကြည့်နေပါတယ်။ မင်းမင်း ကိုယ်တိုင် နန်းမြတ်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို ကြောက်ရွှံ့နေမိပါတယ်။ သူမ မျက်ဝန်းတွေကို လိမ်ညာပြောဖို့ အင်မတန် ခက်သလို ခံစားရပါတယ်။
"ဟိုလေ၊ ကိုမင်း ဗိုက်ဆာလာလို့"
"ကိုမင်း ညာတာ!"
နန်းမြတ် က ကျနော့် လက်မောင်းကို တွဲထားရင်း ကျနော့်ကို မော့ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ် ငယ်ငယ်က အကြောင်းကို သတိရသွားတယ်။ နန်းမြတ်ကို စာသင်ဂိုက်လုပ်ပေးရင်း သူမသိချင်တာရှိရင် ဘယ်လိုမှဖုံးထားလို့ မရဘူး။ မပြောမချင်း ပေတေတေ ဘာမှမလုပ်ပဲ ရစ်တတ်တယ်။ ခုလဲ သူမ ကျေနပ်အောင် မုသားနဲတဲ့ ဖြေရှင်းချက် တစ်ခုပေးမှ ရတော့မယ်။
"ဟိုလေ... ကိုမင်း အစွပ်ပါမလာတာ သတိရသွားလို့ ဟီး၊ ဗိုက်လဲ တကယ် ဆာလို့ပါ..."
နန်းမြတ်က မကျေနပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ လမ်းဆက်လျှောက်နေတယ်။ ဘာမှတော့ ဆက် မပြောတော့ဘူး။ မင်းမင်းတို့ ကိုကြီးတို့စီ ရောက်သွားတော့ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ အပြင် ဆေးဆိုးပန်းရိုက် ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ပါ တဝိုင်းထဲမှာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘီယာ တာဝါထဲက ဘီယာနှစ်ခွက် ထည့်ပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ကိုကြီးက ပေးပါတယ်။
"Cheer!"
ကျနော်တို့ အားလုံး ခွက်ချင်းတိုက်ကာ သောက်လိုက်ကြတယ်။ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ်က စကားတွေပြောနေသလို့ ကိုကြီးက အ မလေးတွေနဲ့ အ လိုပြောနေပါတယ်။ မင်းမင်း စင်ပေါ်က တီးနေတဲ့ သီချင်းကို နားထောင်ရင်း ဘီယာပဲ တောက်လျှောက် သောက်နေလိုက်တယ်။ အပြန်ကျရင် ကိုကြီးက နန်းမြတ်ကို ပွဲကြမ်းတော့မှာ သိနေတော့ မူးနေမှပဲ ကောင်းမှာဆိုပြီး တခွက်ပြီး တခွက် သောက်နေလိုက်တယ်။ မဟန်နီကလဲ နန်းမြတ်ကို စကားတွေပြောရင်း သိမ်းသွင်းနေတာ နေမှာပါ။
ဘီယာ ကုန်တော့ မင်းမင်း ဘေရှင်းပြီး ကိုကြီးက အ မလေးတွေကို မုန့်ဖိုးပေးကာ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ နန်းမြတ်က အလာတုန်းကလို မဟုတ်ပဲ ကိုကြီး လက်မောင်းကို တွဲထားတယ်။ မဟန်နီက ကျနော့်ကို လာတွဲတယ်။ အခန်းပြန်ရောက်တော့ ကိုကြီးက အခန်းထဲမှာ ဆက်သောက်ဖို့ ပြောနေသေးတယ်။
မင်းမင်း... ကိုကြီး နန်းမြတ်ကို ဆက်ဆံတာကို မြင်နိုင်စွမ်း မရှိတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိလို့၊ ပင်ပမ်းပြီး မူးနေပြီ ဆိုကာ ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ပြန်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။ ဒါတောင် မဟန်နီက မင်းမင်း အခန်းလာပြီး ကိုကြီးပေးခိုင်းတာ ဆိုပြီး မင်းမင်း ပန်နီဇူးလားဆိုင်က ဝယ်လာတဲ့ဆေးကို အားရှိအောင်ဆိုပြီး လာတိုက်သွားသေးတယ်။
"မင်းမင်း တစ်ယောက် သူ့ကောင်မလေးကို ကိုကြီး လိုးမှာ မကြည့်ရဲလို့ ရှောင်ပြေးတယ်ဟေ့!"
ဆိုပြီး မင်းမင်းကို ပြောဆို နောက်ပြောင်ကာ မဟန်နီ ပြန်သွားတယ်။ မဟန်နီ ပြန်သွားပြီးတော့ မင်းမင်း အိပ်ရာပေါ်လှဲကာ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့်နဲ့ ဂနာမငြိမ်ဘူး။ နောက်ဆုံး ကိုကြီးတို့ အခန်း သွားမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင် ထွက်လိုက်တော့လဲ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နန်းမြတ်နဲ့ မဟန်နီရဲ တဏှာသံတွေ ကြားပြီး မမြင်ရဲပြန်ဘူး။ ဧည့်ခန်းက ဆက်တီခုံမှာ လှဲရင်း နန်းမြတ်ရဲ့ အော်ငြီးသံတွေကို နားစွင့်နေမိတယ်။
"ကိုမင်း... ကိုမင်း... ထထ.. ကိုမင်း.. လာ.. လာ.. အိပ်ရာပေါ်မှာ သွားအိပ်ရအောင်"
မင်းမင်း ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားလဲ မသိဘူး။ မင်းမင်း ကို နန်းမြတ် လာနှိုးမှ နိုးလာတယ်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ဖုန်းက နာရီကြည့် လိုက်တော့ မနက် ၄နာရီ ကျော်နေပြီ။ နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အနက်ရောင် တီရှပ်လေး ဝတ်ထားပြီး အောက်က ဘောင်းဘီတို မပါတော့ဘူး၊ ဇာပင်တီ အနီလေး ဝတ်ထားကာ ပင်ပမ်း နွမ်းနယ် နေပုံရတယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ် လာနှိုးလို့ အိပ်နေရာက ထကာ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ် ပြောင်းအိပ်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ရေချိုးခန်းထဲဝင် သွားတိုက်နေတယ်။ ပြီးမှ ကျနော့်ဘေးဝင်လှဲကာ ကျနော့်လက်ထဲကို ဘူးလေးတစ်ဘူး ထည့်ပေးပြီး ကျနော့်ကို ဖက်ထားတယ်။ မင်းမင်း လက်ထဲက ဘာဘူးလေးမှန်း ကြည့်စရာမလိုပဲ သိတယ်။ durex ဘူးလေးလေ။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ဖက်ထားရင်း သူမမျက်ဝန်းတွေကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမကလဲ မင်းမင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ် နဖူးလေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူမကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားပြီး ကြင်နာစွာ ပြောလိုက်တယ်။
"နန်း အိပ်တော့နော်....."
နန်းမြတ်က ကျနော့် တီရှပ် လည်ပင်းပေါက်လေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ဆွဲချပြီး ဘယ်ဖက် ရင်အုံကို ဖွဖွလေး နမ်းကာ (ဂွတ်နိုက် ကိုမင်း) လို့ပြောပြီး မင်းမင်းကို တင်းကြပ်စွာ ဆွဲဖက်ထားတယ်။ မင်းမင်းလဲ သူမ ခေါင်းက ဆံနွယ်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ပြန်ဖက် ထားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မကြာခင် အိပ်ပျော်သွားတယ်။ သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း မင်းမင်းလဲ မကြာခင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။
မင်းမင်း နိုးတော့ နေတော်တော် မြင့်နေပြီ။ နန်းမြတ်က အိပ်ကောင်းတုန်း ရှိသေးတယ်။ ဖုန်းက နာရီကြည့်လိုက်တော့ အချိန်တော်တော် လင့်နေပြီ။ ဘရိတ်ဖတ်ချိန်လဲ လွန်နေပြီ။ နန်းမြတ်ကို နှိုးရ ကောင်းနိုးနိုး စဉ်းစားရင်း သူမရဲ့ ချစ်စရာမျက်နှာလေး ငေးကြည့်ရင်း မနှိုးရက်ဘူး။
ဘာမှလဲ လုပ်စရာမရှိတာနဲ့ အပေါ့အပါး ထသွားလိုက်တယ်။ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ ဒီနေ့ ဘာအစီအစဉ် ရှိလဲ မေးမယ်ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မဟန်နီ တစ်ယောက်ထဲ အပတ်မန့်ဧည့်ခန်းက မီနီမီးဖိုချောင်မှာ တခုခု သောက်နေတာ တွေ့ရတယ်။
"Good Morning အမ!"
"Good Morning! .... မောင် နွားနို့ သောက်မလား?"
"ရတယ်အမ ကျနော် ကော်ဖီပဲ ဖျော်လိုက်မယ်"
"အမ ဖျော်ထားပြီသားရှိတယ်။"
မဟန်နီက မင်းမင်းကို ကော်ဖီတစ်ခွက်ငှဲ့ကာ ကျနော့်ကို ပေးပါတယ်။ အဲ့ချိန်မှာ ကိုကြီး အခန်းထဲက ထွက်လာပါတယ်။ ကိုကြီးက ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာတစ်ဘူး ယူကာ စောစောစီးစီး ဖောက် သောက် နေပါတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပဲ ခဏတိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ ကိုကြီးက ဆေးလိပ် တစ်လိပ် မီးညှိကာ ကျနော့်ကို ကြည့်နေပါတယ်။
"မောင်မင်းမင်း၊ မနေ့ညက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ?"
မင်းမင်း နှုတ်ဆိတ်စွံ့အနေတယ်။ ကိုကြီး၊ မဟန်နီတို့နဲ့ သရီဆမ်း ဖိုးဆမ်း ခဏခဏကြုံဖူး ကြုံးဖူးပါတယ်။ မနေ့ညက ဖြစ်သွားတဲ့ ဖီလင်ကို ကိုယ့်ဟာကိုလဲ သေချာမသိဘူး။ ပြီးတော့ နန်းမြတ်ကို ဂျေဝင်ရအောင်လဲ နန်းမြတ်နဲ့ မင်းမင်းနဲ့က ဘာဆိုဘာမှလဲ မဖြစ်ခဲ့ဖူးဘူး။ ချစ်တယ်ဆိုတာကြီးကို မင်းမင်းမသိသလို ယုံလဲမယုံဘူး။ မင်းမင်း ကိုကြီးကို ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲ မသိဘူး။ မင်းမင်း ကိုကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကြီးက မင်းမင်းဘာပြောမလဲ ဘီယာဘူးကြီးကိုင်ရင်း စောင့်နေတယ်။
"မသိဘူး ကိုကြီး၊ ကိုကြီး နန်းမြတ်ကို လုပ်မှာကို စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေတယ်"
ကိုကြီးက ကျနော့်ခေါင်းကို သူ့လက်ဝါးကြီးနဲ့ ပွတ်ရင်း ....
"ခွေးကောင်လေး၊ ငါထင်တော့ထင်သား...."
"ဒီနေ့ရော ဘယ်လိုလဲ ညီတို့လျှောက်လည်ချင်လား? ကမ်းခြေဖက်သွားမလား? စျေးဝယ်ထွက်မလား? အကိုကတော့ သောက်မယ်၊ မူးမယ်၊ အနှိပ်ခံမယ်၊ ပျော်ပျော်ပဲ... ဟန်နီရော?"
"ဟန်နီက ကို့သဘောပဲ"
"တွေ့လား ညီ အသွင်သူမှ အိမ်သူဖြစ်တာ အားမကျဘူးလား?"
"ကို့ညီက အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဟန်နီက နွားနို့သောက်မလား မေးတာကို ကော်ဖီတဲ့၊ အရင်ကဆို အမနို့ပဲ စို့ချင်တာ ပြောနေကြ၊ ခု အချိုးတွေ ပြောင်းနေတာ"
မင်းမင်း နှုတ်ဆိတ်ပဲ နေလိုက်တယ်။ အခန်းထဲကနေ နန်းမြတ်ထွက်လာတာ တွေ့လိုက်လို့။ နန်းမြတ်က ကျနော်တို့ ရှိရာကို (ညကအိပ်တဲ့အတိုင်း ပင်တီနဲ့တီရှပ်ပဲပါတယ်) လျှောက်လာရင်း မင်းမင်းပေါင်ပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်း မင်းမင်း ကော်ဖီကို ယူသောက်တယ်။
"မောနင်း! ဟီး နန်း အိပ်ပုတ် သွားတယ်။ ကိုမင်းကလဲ နန်းကို မနှိုးဘူး ဟွန်း"
"Good Morning စံ၊ ဒီနေ့ စံ ဘယ်သွားချင်လဲ? ဘာလုပ်ချင်လဲ?"
"ညီမ တခါမှ ဒီကို မရောက်ဘူးတော့ မသိဘူးရယ်...၊ အမတို့ သွားတဲ့ဟာ လုပ်တဲ့ဟာ လုပ်မယ်လေ ခစ်ခစ်"
"အမတို့ လင်မယားက ဘယ်မှမသွားဘူး ဒီမှာပဲ သောက်လိုက် စားလိုက် အနှိပ်ခံလိုက် ဂျီးပေဂျိလုပ်လိုက် နားနားနေနေ နေမှာ ခိခိ"
"အယ်!!!"
ကိုကြီးက ဘာမှ ဝင်မပြောပဲ ဘီယာတစ်ဗူး ကုန်လို့ နောက်တဗူးဖောက်သောက်နေပြီ။ (မင်းမင်း ကိုကြီး အကြောင်း တွေခေါင်းထဲရောက်လာတယ်။ ကိုကြီး နဲ့ ခရီးသွားရင် မင်းမင်း ဘာမှ စီစဉ်လုပ်ပေးစရာကို မလိုအောင် ကိုကြီးအစီအစဉ်တွေက ပြည့်စုံတယ်။ ဘယ်သွားချင်လဲ ကားစီစဉ်ပြီးသား၊ နေစရာ အခန်းဆိုလဲ ရိက္ခာ အပြည့်အစုံ၊ ဘာဆားဗစ်လိုလို ကိုကြီးမှာချိတ်လင့် ရှိပြီးသား။ နေရာသစ်ဆိုလဲ သူ့ဟာနဲ့သူ ဖြစ်လာ ရှိလာတာပဲ။ ကိုကြီး စကားအပြောအဆိုက ညက်တယ်။ မင်းမင်း အဲ့ဖက်မှာ ကိုကြီးရဲ့ အရည်အချင်း တွေကို ခြေဖျားကိုမမှီသေးဘူး။ ခုထိလေ့လာ သင်ယူနေရတုန်း။ Sex နဲ့ ပတ်သက်ရင်လဲ ဘယ်လောက် ကဲကဲ နာမည်ဆိုးမထွက်ဘူး။ ကိုကြီးနဲ့ ပြဿနာဖြစ်တဲ့သူ ဆိုလို့ တခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ မဟန်နီ ဘယ်သူနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ဆက်ဆံဆက်ဆံ ပြဿနာတက်တာ ကွိုင်ရှာတာလဲ မတွေ့ဖူးဘူး။ မဟန်နီ နဲ့ ရန်ဖြစ်တာဆိုလို့ အလုပ်ကိစ္စမှာ မဟန်နီ ဝင်ပါလို့ တခါပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်တာပဲ ကြားဖူးတယ်။ ဒါတောင် လူရှေ့သူရှေ့မှာ ချက်ချင်း ရန်မဖြစ်ဘူး ပြုံးပြုံးပဲ။ အဲ့တုန်းက အဲ့လုပ်ငန်းမှာ မင်းမင်းက ရှယ်ယာ ထည့်ထားလို့ ကိုကြီးတို့ စကားများတာ သိရတာ။)
"ကိုမင်း... ကိုမင်း..... "
"ဟင်!!! ဘာလဲ?"
"ကိုမင်း ကတော့လေ ဘာတွေစဉ်းစားနေမှန်းမသိဘူး။ ပြောတာလဲ မကြားလိုက်ဘူးမို့လား?"
"အဟီး!"
"မဟန်နီနဲ့ လိုချင်တာလေး ရှိလို့ စျေးသွားပတ်လိုက်အုံးမယ်။ ကိုမင်း ဘာဝယ်စရာ ရှိသေးလဲ?"
"မရှိပါဘူး။ ကိုမင်း လိုက်ခဲ့ပေးမယ်လေ။"
"မောင်မင်းမင်း ကျေးဇူးပါ။ အမတို့ မိန်းခလေး သဘာဝ စျေးပတ်မှာမို့လို့ ကိုကြီးနဲ့ အနှိပ်သွားခံပြီး နေခဲ့ပါ။ ဟွန်း သိကို မသိတတ်ဘူး။ ဒါကြောင့် ရည်းစား မရတာ"
"ခစ်ခစ်"
မင်းမင်း ပါးစပ်ပိတ်ပဲ နေနေလိုက်ရတယ်။ နန်းမြတ်က ကျနော့်ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေရာကနေ ကျနော့်ပါးကို မွှေးမွှေးပေးရင်း ထထွက်သွားတယ်။ မဟန်နီက ထလာပြီး ကျနော့်ပေါင်ကြားကိုလာနှိုက်တယ်။ မင်းမင်း ကိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတွေက လင်းလက်စူးရှနေတယ်။
မဟန်နီက ကျနော့် ညဝတ်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လို့ ဖင်ကြွပေးလိုက်ရတယ်။ မင်းမင်း ညီတော်မောင်က နန်းမြတ်စံ လာထိုင်ကတည်းက ထကြွနေပြီးသားဆိုတော့ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တာနဲ့ အငယ်ကောင်က ရုန်းထွက်လာတယ်။ မဟန်နီက ညီတော်မောင်ကို အာငွေ့ပေးပြီး အစွပ်စွပ်တယ်။ လက်ကို တံတွေးစွတ်ပြီး ဂါဝန်လှန်ကာပိပိကို လက်နဲ့ပွတ်ပြီး မင်းမင်းကိုခွကာ ပိပိအဝတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချလိုက်တယ်။ မင်းမင်း ညီလေးက မဟန်နီပိပိထဲ တဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။
ကိုကြီးက ဘီယာမော့ရင်း သူ့မိန်းမ ကျနော့်ပေါ် တက်ခွတာကို ဇိမ်ခံကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း မဟန်နီ တင်းပါးတွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ လက်ဖဝါးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ မဟန်နီက ခါးကို ကော့ကော့ပြီး ညှောင့်တယ်။
"ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်! မောင့် ဒစ်ကြီးနဲ့ ချိတ်ချိတ်ပြီး အတွင်းမှာပွတ်နေတာ အရသာကောင်းမှကောင်းပဲ။"
ကိုကြီးက ဘေးရောက်လာပြီ မဟန်နီနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆော်ကြတယ်။ မင်းမင်း မဟန်နီ တင်ပါးတွေပဲ ပွတ်ပြီးရင်း ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ညီတော်မောင်ကတော့ မဟန်နီပိပိထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အရသာရှိနေတယ်။ မဟန်နီက ကျနော်နဲ့ ဆက်ဆံတိုင်း အပေါ်ကနေ စိတ်ကြိုက် လိုးဆောင့်ရတာ သဘောကျပုံရှိတယ်။
ကိုကြီးက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဖြုတ်ပြီးချွတ်ချလိုက်တယ်။ မဟန်နီက ကိုကြီးငပဲကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ချိန်မှာ နန်းမြတ်စံက ကြိုးတချောင်းဂါဝန်လေးကို အပေါ်ကထပ်ဝတ်ပြီး စလင်းဘက်အိပ်လေးတစောင်းလွယ်ကာ အိပ်ခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတယ်။
"ဟာ!!! အပြင်သွားမယ်ဆိုပြီး..... အမကတော့ ပွဲကြမ်းနေပြီ"
မဟန်နီက ကျနော့်ကို ဆောင့်လိုးရင်း ကိုကြီးကိုစုပ်ပေးနေရာကနေ ကိုကြီးငပဲကို ပြွတ်ခနဲ နမ်းလိုက်ရင်း.....
"စံ လာလာ အမကို စစ်ကူဝင်ပေးအုံး ဒီနှစ်ယောက်က မသွားခင် အစာအဝကြွေးခဲ့မှ ရမှာ။ မဟုတ်ရင် အနှိပ်သွားခံပြီး စပတ်ရှယ်ဆားဗစ်နဲ့ ညားသွားလို့ အမတို့ ညစာငတ်နေမယ် ခစ်ခစ်"
နန်းမြတ်စံက ကျနော့်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ကိုကြီးရှေ့ ထိုင်လိုက်ပြီး ကိုကြီးလီးကို ကိုင်ကာ စုပ်ပေးတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကိုကြီးကို စုပ်ပေးတာကြည့်ရင်း မဟန်နီရဲ့ တင်းပါးတွေကို ဖစ်ညှစ်မိနေတယ်။ မဟန်နီက ကျနော့် နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း စပိတွေတက်လာတယ်။
ကိုကြီးက နန်းမြတ်စုပ်ပေးနေတာကို ဂျိုင်းကဆွဲထူရင်း ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်က နန်းမြတ်ကိုဆွဲမလိုက်ပြီး ကျနော့်ရှေ့က ထမင်းစားပွဲပေါ် ပွေ့တင်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်စကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ဘေးဆွဲလိုက်ပြီး တခါထဲ ဂျာတော့တာပဲ။ နန်းမြတ်လက်လေးတွေက ကိုကြီးခေါင်းကို ဆွဲဖိထားပြီး စားပွဲပေါ်ကို ပလက်လှန်ချလိုက်တယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ် ပိပိ အယက်ခံနေတာ ကြည့်ရင်း ညီတော်မောင်က တအားတင်းလာတယ်။ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ်ရဲ့ ငြီးသံတွေ၊ ကိုကြီးယက်တဲ့ ပလပ်ပလပ် အသံတွေ၊ မဟန်နီ ဆောင့်နေတဲ့ ဖတ်ဖတ် အသံတွေနဲ့ သံစဉ်တွေ စည်းချက်ညီနေတယ်။
မဟန်နီက မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေရာကနေရပ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို ပြောင်းပြန်ကျောပေးပြီး ပြန်ထိုင်တယ်။ ကိုကြီးက အစွပ်မစွပ်ပဲ နန်းမြတ်ရဲ့ပိပိကို တေ့ပြီး အစိကိုပွတ်နေတယ်။
"နန်းမြတ် ကိုကြီး အစွပ်မပါပဲ လိုးမယ်နော်။"
မင်းမင်း နှလုံးခုန်သံတွေ မြန်လာတယ်။ နန်းမြတ် ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်သလိုပဲ။ ကိုကြီး လီးရှည်ရှည်ကြီးက နန်းမြတ်ပိပိထဲ တထစ်ချင်းဝင်သွားတယ်။ နန်းမြတ်းပါးစပ်ဝလေးက တဖြည်းဖြည်းကျယ်သွားပြီး ငြီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ်။ မဟန်နီက မင်းမင်းလက်တွေကို ကိုင်ပြီး လည်ဟိုက်ဂါဝန်ကို အောက်ဆွဲချပြီး သူ့နို့တွေပေါ်တင်ပေးတယ်။
"မောင်!!!!! မပြီးတော့မယ် မနို့တွေကို ချေပေးပါ"
မင်းမင်း မဟန်နီရဲ့ နို့အုံကို စုပ်ညှစ်ရင်း တင်းတောင်နေတဲ့နို့သီး ပတ်ပတ်လည်က နို့လဝန်းလေးကို လက်ညှိုးနဲ့ ဝလုံးရေးပေနေလိုက်တယ်။ မင်းမင်း အကြည့်တွေက နန်းမြတ်ပိပိထဲ ကိုကြီးလီး ဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ရင်း အသဲယားနေမိတယ်။နန်းမြတ်က စားပွဲကို နောက်ပြန်လက်ထောက်ရင်း ခါးလေးနဲ့ ကော့ကော့ပြီးခံနေတယ်။
"အား ဟား ဟား ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရာ မြန်မြန် မြန်မြန်လေး နန်း ကောင်းနေပြီ... အား ဟ ဟ အား ပြီးပြီ... အား........"
မင်းမင်း နန်းမြတ် ကော့ကောပြီး ပြီးသွားတာ ကြည့်ရင်း မင်းမင်း လက်တွေက မဟန်နီရဲ့ နို့သီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိချေမိတယ်။ မဟန်နီက အသံသိပ်မထွက်ပေမယ့် မင်းမင်းပေါ် တဆုံးဖိထိုင်ရင်း ပြီးသွားပုံပဲ။ ကိုကြီး လီးကြီးက နန်းမြတ်ပိပိထဲကနေ ထွက်လာပြီး နိုင်(း)တိ ဒီဂရီ အတိုင်း ရှိနေတုန်းပဲ။
"မိန်းမ ပြီးသွားပြီလား?"
"အဟင်း...."
"ကို့ကို ကုန်းပေးပါလား? ကိုပြီးခါနီးပြီ... ညီ အိုကေလား?"
မင်းမင်း ကြောင်နေတုန်း ရှိသေးတယ်။ မဟန်နီက မင်းမင်းပေါ်က ထပြီး ကိုကြီးသောက်လက်စ ဘီယာဘူးကို ယူကာ မော့သောက်ပြီး အနီးရှိ ပြတင်းဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးတယ်။ ကိုကြီးက မဟန်နီရဲ့ စအိုကိုဆီစွတ်ပြီး နောက်ကနေ တဒိုင်းဒိုင်း စောင့်တယ်။ မင်းမင်း ကိုကြီးတို့ကို ငေးကြည့်နေတုန်း ဂျိုးကအစွပ်ကို နန်းမြတ်က ချွတ်လိုက်တယ်။
"ကိုမင်း မနေ့ကတည်းက ခုထိ မပြီးသေးဘူးမို့လား? စိတ်လျှော့ထား.... နန်းမြတ်ကိုပဲ ကြည့်နေနော်"
နန်းမြတ်က ပြောပြီးပြီးချင်း မင်းမင်း ဒစ်ကို ငုံကာ လျှာစွမ်းပြတယ်။ လက်နဲ့လဲ ဂွေးဥကို ဆော့ကစားပေးတယ်။ မျက်လုံးတွေကလဲ မင်းမင်းကို လှမ်းလှမ်းကြည့်တယ်။ မင်းမင်းလဲ ကိုယ့်ချစ်သူမိန်းခလေး စုပ်ပေးနေသလို ကြည်နူးခံစားရတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ ပါဖောင်းဖောင်းလေးတွေ ချိုင့်ဝင်သွားတဲ့ထိ စုပ်ပေးနေတာကိုကြည့်ရင်း ပြီးချင်လာတယ်။ ဂျိုးကို ဆွဲထုတ်ဖို့ လုပ်ရင်း နန်းမြတ်ကိုလဲ အသိပေးလိုက်တယ်။ (ခုံမှာ ထိုင်နေတာဆိုတော့ ဆွဲထုတ်လို့ အဆင်မပြေလို့။)
"နန်း... ကိုမင်း ပြီးတော့မယ်...."
နန်းမြတ်က လက်တွေနဲ့ ကျနော့်ပေါင်းတွေကိုဖိထားရင်း ပိုဖိစုပ်တယ်။ မင်းမင်း ဘယ်လိုမှ မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ အားပြင်းပြင်းနဲ့ ပမ်းထုတ်မိတယ်။ မင်းမင်းသုတ်ရည်တွေ တော်တော်များတယ်။ နန်းမြတ် နှုတ်ခမ်းဝက တချို့တဝက် စီးကျလာတယ်။ နန်းမြတ်က အကုန်မြိုချပြီး ဂျိုးကို ဆက်စုပ်ပေးနေတယ်။ မင်းမင်း တုန်တက်သွားပြီး အရည်ကုန်သွားတော့မှ စုပ်နေတာကို ထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာမှာပေနေတာကို လက်ဖမိုးနဲ့သုတ်ယူပြီး ယက်နေသေးတယ်။ ပြီးမှ မင်းမင်းကိုပြုံးပြပြီး.....
"အများကြီးပဲ ဘယ်တုန်းကတည်းက စုထားတာတွေမှန်းမသိဘူး..... ခိခိ"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ခါးသေးသေးလေးကို ဆွဲဖက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကလဲ မင်းမင်းကို ပြန်နမ်းတယ်။ ပြီးနောက် ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီကိုကြည့်လိုက်တော့ မဟန်နီ မျက်နှာမှာ ကိုကြီးအရည်တွေ ပေပွနေတယ်။ မဟန်နီက ပြုံးပြရင်း ခဏနော် အမမျက်နှာသွားသစ်လိုက်အုံးမယ် ပြောပြီး ထထွက်သွားတယ်။
ခဏအကြာမှာ နန်းမြတ်စံနဲ့ မဟန်နီတို့ ရှော့ပင်ထွက်သွားကြပြီး။ ကိုကြီးနဲ့ မင်းမင်းလဲ အပတ်မန့်ရှိ မာဆက်ရှိတဲ့ အထပ်သွားကာ နှစ်ယောက်အတူ ရိုးရိုးအနှိပ် သွားခံလိုက်တယ်။
အနှိပ်ခန်းထဲမှာ ကိုကြီးနဲ့ အတူတူ အနင်းအနှိပ်ခံရင်း မင်းမင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ကိုကြီးနှိုးမှပဲ ဆက်ရှင်ပြီးသွားမှန်း သိတော့တယ်။ အနှိပ်သမလေးတွေတောင် အခန်းထဲမရှိတော့ဘူး။ မင်းမင်းတို့ စားချင်စိတ် မရှိတာနဲ့ (နေ့လည်စာ ပြောတာနော်) အခန်းပဲ ပြန်ခဲ့ လိုက်တယ်။
"ညီ ဘီယာပဲချမှာလား? ကိုယ်တော့ အပြင်းရောမလို့"
ကိုကြီးက အဲ့လိုပဲ တခါတခါ ဘီယာကို ပေါက်စီလုပ်သောက်တတ်တယ်။ မင်းမင်းက အဲ့လိုရောရင် မရဘူး ခေါင်းကိုက်တတ်တယ်။
"ကိုကြီး ဘာသာ ချဗျာ၊ ကျနော် အမြည်းလုပ်ပေးမယ်"
ကိုကြီး သောက်ဖို့ပြင်နေချိန် မင်းမင်း ဒယ်အိုးကို အပူပေးရင်း ရေနွေးတည် ကြက်ဥခေါက်နေလိုက်တယ်။ (Apartment မှာတည်းရတာက ချက်ပြုတ်စားသောက်ဖို့ရော ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ဘီယာ၊ဝိုင်၊ သစ်သီးတချို့ ပါပြီးသား) မနေ့ကတည်းက 7eleven က နွားနို့၊ ပေါင်မုန့်၊ ကြက်ဥ၊ အာလူးကြော်၊ ကော်ဖီ လိုအပ်တာတွေ ဝယ်ဖြည့်ထားခဲ့တာ။ မဟန်နီကလဲ တချို့စားစရာတွေ ထည့်လာသေးတာ။
ကိုကြီး ဘီယာပေါက်စီ နှစ်ခွက် ကုန်ချိန်မှာ စားပွဲမှာ မင်းမင်း ပြင်ထားတဲ့ အာလူးကြော်၊ ကြက်ဥကြော်၊ ယမ်ယမ် ဆီချက် ခေါက်ဆွဲ ၂ပွဲ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ (မင်းမင်းက အချက်အပြုတ် အဲ့လိုတော်တာ) ဘီယာများများ မသောက်ချင်တာနဲ့ ခွက်ထဲ ဝီစကီ၊ ရေခဲ၊ ရေ ထည့်လိုက်တယ်။
"Cheers!!! ကိုကြီး"
"Cheers!!! ညီ"
(ခွပ်)
ကိုကြီးက မင်းမင်းကို အလုပ်ကိစ္စတချို့ သောက်ရင်း သင်ပေးနေသေးတယ်။ မင်းမင်းလဲ ဗိုက်ဆာလာတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ အကုန်စားလိုက်တယ်။
"ညီ မင်းလဲ အိမ်ထောင်ပြုသင့်ပြီ၊ မငယ်တော့ဘူး။"
(မင်းမင်း ရီပဲ ရီနေလိုက်တယ်)
ကိုကြီးနဲ့ မင်းမင်း သောက်လိုက်မြည်းလိုက် အကောင်းပြောလိုက် ပေါက်ကရပြောလိုက်နဲ့ ရေချိန်ကောင်းနေချိန်မှာ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ်စံတို့ ပြန်ရောက်လာတယ်။ မဟန်နီ ထပ်ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ အမြည်းတချို့နဲ့ ပိုပြီး သောက်လို့ ကောင်းလာတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏအကြာမှာ မဟန်နီက ပွဲဖျက်ပါတော့တယ်။
"ရှင်တို့က သောက်ပဲသောက်နေတော့မှာလား?"
"မသောက်လို့ တခြား လုပ်စရာမှ မရှိတာ"
"ဘာပြောတယ်!!! ယောက်ျားနော် ညစာငတ်ချင်ပြီထင်တယ် ဟွန်းဟွန်း"
"စတာပါ မိန်းမရာ၊ လာ အိပ်ခန်းထဲက ရေချိုးကန်မှာ ဟန်နီနဲ့ကိုယ် ရေစိမ်ရင်း သွားသောက်မယ်"
"ဟွန်း!!! ခုမှပဲ မိန်းမကို သတိရတော့တယ်။ ခေါင်းပါ လျှော်ပေးရမှာနော်"
မဟန်နီက ကိုကြီးလက်ဆွဲကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ မင်းမင်းလဲ သောက်လက်စခွက်ကို မော့ကာ လက်စသတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နန်းမြတ်က သူမခွက်ကို ကျနော့်ကို ကမ်းပေးပါတယ်။
"နန်း မသောက်နိုင်တော့လို့ ဟီး!!"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ခွက်ထဲက လက်ကျန်ကိုပါ ကစ်လိုက်ရတယ်။ နန်းမြတ်က ကျနော့်ကို ပြုံးစစနဲ့ ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ရီဝေဝေ ပြန်ကြည့်နေလိုက်တယ်။
"ကိုမင်း နန်း ခဏအိပ်ချင်သေးတယ်"
"ဟင်!!!"
"ခစ်ခစ်!! လာ!..."
နန်းမြတ်က ကျနော့်လက်ကို ဆွဲကာ အခန်းဖက်ကို ခြေဦးလှည့်လိုက်တယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ဆွဲခေါ်ရာ အလိုက်သင့်လေး ပါသွားတယ်။ နန်းမြတ်က အခန်းတံခါးကို လော့ချလိုက်တယ်။
သူမဝတ်ထားတဲ့ ကြိုးတစ်ချောင်း ဂါဝန်လေးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးနောက် အပေါ်တီရှပ်လေးပါ ချွတ်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ခန္ဓာမှာ ဇာအနီ အတွင်းခံလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ပြီးနောက် သူမ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စောင်ခြုံလှဲလိုက်တယ်။
မင်းမင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချမိတယ်။ နန်းမြတ်က ညာလက်နဲ့ သူမဘေး အိပ်ရာကို ပုတ်ပြတယ်။ မင်းမင်း အဝတ်အစားတွေချွတ်ကာ နန်းမြတ်ဘေးမှာ ဝင်လှဲလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ကျနော့်ဖက်လှည့်ကာ ဖက်လိုက်ပြီး မေးစေ့ကို အနမ်းပေးတယ်။
"နန်းကို ဖက်ထားပေးနော် နန်း ကိုမင်းရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်ချင်လို့"
မင်းမင်း ဘာမှမပြောတော့ပဲ နန်းမြတ်ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ညာလက်က မင်းမင်း ဘယ်လက်ကို လာကိုင်ကာ ဘယ်လက်နဲ့ မင်းမင်းကို ဖက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။ အထိအတွေ့ကို သတိကပ်ရင်း မင်းမင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။
မင်းမင်း နိုးလာတော့ ညနေစောင်းနေပြီ။ နန်းမြတ်က နှစ်ခြိုက်စွာ ရင်ခွင်ထဲ အိပ်ပျော်နေတုန်း။ မင်းမင်း နန်းမြတ် မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း စိတ်တွေက ဟိုးအတိတ်တွေစီ ပြန်ရောက်သွားတယ်။
အဲ့အချိန်က မင်းမင်း ဆယ်တန်း ဖြေပြီးကာစ အားနေတဲ့အချိန် ဂိုက်ပြရင်း တစ်အိမ်ပြီး တစ်အိမ်ကူးနေရတာ။ နန်းမြတ်ဆိုတာ ရိုးရိုး အေးအေးနဲ့ စာကြိုးစားတဲ့ ချာတိတ်လေး။ မင်းမင်း စိတ်ဝင်စားတာတွေက မမဆိုတဲ့ ဆရာမကြီးတွေ။ အဲ့ဆရာမကြီးတွေကြောင့်ပဲ မင်းမင်းလဲ ဆရာကြီးဖြစ်ပြီး အချစ်ဆိုတာကို မယုံတော့တာ။
ခုတော့ လူက ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်းမသိ ရင်ခုန်သံတွေမြန် သဝန်တွေတို တွေဝေပြီး ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုတွေ ဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရိုးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လည်တယ်မှတ်နေတာ။ ကိုကြီးကြည့်ရတာ မင်းမင်း အဖြစ်ကို မင်းမင်းထက် ပိုသိနေသလိုပဲ။
မနက်က မဟန်နီ မင်းမင်းကို တက်ခွနေချိန် နန်းမြတ်ကို ကွိုင်မသုံးပဲ ကစ်သွားတာလဲ ကိုကြီးသက်သက် မင်းမင်းစိတ်ကို စမ်းသွားတာလို့ ထင်နေမိတယ်။
အမှန်ဆို မင်းမင်းက မဟန်နီကို ကိုကြီးစီက ကျော်ခွနေတာ ပြည်ပရောက်ကတည်းကပဲ။ ဒီရောက်ကတည်းက မင်းမင်းကို အစစကူညီ လိုအပ်တာ သင်ပြ ဆောင်ရန်ရှောင်ရန်တွေ အမြဲသတိပေးနေတဲ့ ကျေးဇူးတွေက မနဲမနောပဲ။
"ကိုမင်း.... ဘာတွေတွေးနေတာလဲ?"
"ဟင်!!!! ဘာမှမတွေးပါဘူး"
"နန်း နိုးကတည်းက ကိုမင်းကိုကြည့်နေတာ... ကိုမင်း တခုခုကိုတွေးနေပါတယ်။"
".........................................."
"နန်းမြတ် နိုးရင် လန်းသွားအောင် ရေချိုးလိုက်ပါလား? ညနေစောင်းနေပြီ။ ပြီးရင် တစ်ခုခု သွားစားမယ်လေ"
"ကိုမင်း ဗိုက်ဆာလို့လား?"
"ဆာတော့ မဆာပါဘူး။ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ အပြင်ထွက်ဖို့ စောင့်နေမှာစိုးလို့။"
"ကိုမင်းက အပြင်ထွက် ဘားထိုင်ပြီး အင်ဒိုမလေးတွေ ငန်းချင်သေးလို့လား😉"
"ဟာ!!! ငန်းစရာလား နန်းမြတ်လောက်မှ မလှတာ😬"
"အယ်လဲ့ ဟုတ်လို့လား? နန်းမြတ်က လှမှ မလှတာ"
"လှပါတယ်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဆို ပိုမှန်မယ်"
"အမယ် ဟုတ်လဲ မဟုတ်ပဲနဲ့ အပိုတွေ ခစ်ခစ်"
မင်းမင်း အသဲတွေယားပြီး နန်းမြတ်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းကို ပြန်လည်စုပ်ယူကာ တုန့်ပြန်တယ်။ သူမရဲ့လက်က မင်းမင်းရဲ့ ညီလေးကို လာဖြစ်ညှစ်တယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်နဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံ ဖြစ်သွားတယ်။ နန်းမြတ် နှုတ်ခမ်းတွေက ပြုံးနေပြီး မျက်လုံးတွေက အရည်လဲ့နေတယ်။
နန်းမြတ် လက်က မင်းမင်းလက်ကို ကိုင်ကာ သူမရဲ့ရွှေကြုတ်စီကို ပို့ပေးတယ်။ မင်းမင်း ပင်တီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပင်တီ အထိအတွေ့က ချောမွတ်နူးညံ့နေတယ်။ စိတ်က အလိုလို သိနေပြီး ပင်တီ အနားစပ်ကို လက်နဲ့သပ်ပြီး ပွတ်သပ်မိလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်နဲ့ အကြည့်ချင်ဆုံနေချိန် မင်းမင်း မျက်ခုံးတွေ ပင့်သက်သွားတယ်။
"ဘယ်တုန်းက ရိတ်လိုက်တာလဲ?"
"ခစ်ခစ် ကိုမင်းကြိုက်လား?"
မင်းမင်း ကြိုက်တယ် မကြိုက်တယ်ရယ်လို့ တော့မရှိပါဘူး။ တော တအားထူနေရင်တော့ မကောင်းဘူးပေါ့ ဒါပေမယ့် နန်းမြတ်ကို ပုတ်သင်ညိုလို ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တယ်။
"မဟန်နီနဲ့ အပြင်ထွက်တုန်းက waxing လုပ်ခဲ့တာ"
မင်းမင်း ဘယ်လိုမှမထင်ထားဘူး အံ့ဩသွားတယ်။ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ လုပ်တော့ နန်းမြတ်က မင်းမင်းလက်တွေကို ကိုင်ထားပြီး ခြေထောက်ကို လိမ်ထားတယ်။ မျက်နှာကတော့ ပြုံစိစိနဲ့။
"ချွတ်နဲ့.... ရှက်လို့... ခစ်ခစ်"
မင်းမင်း ဘေးတိုက်အနေအထားကနေ ပုံစံပြောင်းကာ နန်းမြတ်ကို အပေါ်က တက်ခွလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ခြေနှစ်ချောင်းကြား ဒူးနှစ်လုံးထည့်ပြီး နဲနဲဆွဲကားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ခေါင်းမြှောက်ကာ မင်းမင်း နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးပြီး...
"ကိုမင်း အချိန်တွေ အများကြီးရှိသေးတယ်။ အေးဆေး..."
မင်းမင်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နန်းမြတ် လည်တိုင်ကို အနမ်းပေးရင်း ဘရာချိတ်ကို စမ်းလိုက်တယ်။
"ကို မင်း ... နန်း တနေ့လုံး ရေမချိုးရသေးဘူးလို့ ညစ်ပတ်နေတာ"
"ညစ်ညစ် ကွာ၊ ကိုယ် မင်းကို ချစ်ချင်ပြီ"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ရဲ့ ဘရာလွတ်နေတဲ့ ရင်အုံကို အနမ်းပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ကျနော့်ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်း ဆွဲယူတယ်။ ကျနော့်မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း...
"နန်း မနက်က ကိုကြီးလိုးတာခံပြီး ခုထိမဆေးရသေးဘူး ကိုမင်းရဲ့၊ ရေ အတူတူချိုးရင်း ချစ်မယ်လေ နော်"
မင်းမင်း ဒီကောင်မလေးနဲ့ တွေ့မှ ရူးချင်နေပြီ။ ဒီတခါတော့ အလျှော့မပေးချင်တော့ဘူး ဘုချင်နေပြီ မနက်နိုးကတည်းက ဘုဖို့ပြင်ထားတာ ကိုကြီးက အရင်ဘုသွားတယ်။ နေ့လည် ပြန်လာတော့လဲ ဘုရမယ်ထင်ထားတာ တရေးအိပ်လိုက်ရတယ်။ အငယ်ကောင်က ဂျိုကြွနေပြီ။
"ကိုယ်မရတော့ဘူး စိတ်တအားလာနေပြီ ပြီးမှ ရေအတူတူချိုးကြမယ်"
ပြောလဲပြော မင်းမင်း မတ်တပ်ထရပ်ပြီ ကိုယ့်အန်တာဝဲ ကိုယ်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညီတော်မောင်က နိုင်းတိဒီဂရီ ဖြစ်နေပြီ။ ကုတင်ဘေးက နန်းမြတ်ပေးထားတဲ့ ကွိုင်ပါတခါထဲ ယူလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က နှုတ်ခမ်းစူပြီး လက်နောက်ပစ်ပြီး ထထိုင်တယ်။
"အဲ့ ကွန်ဒုံပေး"
မင်းမင်း နန်းမြတ် စွပ်ပေးမယ် အထင်နဲ့ ကွိုင်ကိုကမ်းပေးလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ကွိုင်ကိုယူပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ဂျိုးဂျိုးကို လက်နဲ့စုပ်ကိုင်ကာ ရေချိုးခန်းဖက်ကို မင်းမင်းကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ နန်းမြတ် ဘရာနဲ့ ပင်တီကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု ချွတ်ပြီး ရေပန်း ခလုတ်ကိုဖွင့်ကာ ရေပန်းအောက်ဝင်လိုက်တယ်။
မင်းမင်း ရေပန်းအောက်ဝင်လိုက်ကာ နန်မြတ်ကိုဖက်ပြီး အနမ်းတွေ ပေးလိုက်တယ်။ နှစ်ဦးသား အနမ်းတွေပေးကာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ရေချိုးဆပ်ပြာရည်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးရင်း အချိန်တွေ စီးမြောသွားတယ်။
မင်းမင်းလက်တွေက နန်းမြတ်ရဲ့ အမွှေးကင်းစင်နေတဲ့ ပိပိကို ပွတ်သပ်ခံစားနေတယ်။ နန်းမြတ်ရဲ့ ချိုဘူးနှစ်လုံးက မင်းမင်း ရင်ဘတ်ကြီးကို ပွတ်တိုက်နေတယ်။ မင်းမင်းရဲ့ လက်နှက်ကြီးက တကယ့်ကို ရယ်ဒီအနေအထား ဖြစ်နေပြီး နန်းမြတ်လက်က ဂွင်းတိုက် ပွတ်ကစားပေးနေတယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ဂျိုးဂျိုးကို ကိုင်ကာ ပိပိဝကို တေ့ပေးတယ်။ မင်းမင်းလက်တွေက နန်းမြတ်ရဲ့တင်လုံးလုံးလေးနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ကာ ခါးအားနဲ့ ကော့လိုးလိုက်တဲ့အခါ ဂျိုးထိပ်ဖူးလေး နစ်ဝင်သွားပြီ။
"ဟူး... ကိုမင်း ဖြေးဖြေးချင်းပဲ စနော်"
မင်းမင်း မတ်တပ်လေးပဲ တင်လုံးလုံးလေးကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း ပုံမှန်လေး ညှောင့်လိုးပေးနေတယ်။ နန်းမြတ်လက်တွေက မင်းမင်းခါးကိုကိုင်ကာ ဟန်ချက်ထိမ်းပေးနေတယ်။ ထစ်ထစ် ထစ်ထစ်နဲ့ ဂျိုးဂျိုးက အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။
မင်းမင်း တအားကောင်းနေတယ်။ ညီတော်မောင်ကို ပိပိက ညှစ်ပေးနေတာရော ညီတော်မောင်ကိုယ်ထဲ သွေးတွေ တတုတ်တုတ်နဲ့ စီးဆင်းနေတာရော ခံစားရတယ်။ ပြီးမသွားအောင် စောင့်အားကို လျှော့ကာ ချိုဘူးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီစို့ပေးနေလိုက်တယ်။
နန်းမြတ်လဲ တအားကောင်းပြီး ကော့ပြန်ကာ တအားဖက်ထားတယ်။ လက်တဖက်ကလဲ ချိုစို့နေတဲ့ မင်းမင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ကုတ်ဖွနေတယ်။
"နန်းမြတ် ကိုမင်းပြီးတော့မယ်"
"ပြီးလိုက်ကိုမင်း နန်းလဲပြီးတော့မယ်"
"နံရံကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးပါလား? ကိုမင်း အနောက်ကနေ တင်းပါတွေပေါ် ပြီးလိုက်မယ်"
"ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း!!! ဒီတိုင်းပဲ အထဲမှာပြီးလိုက်တော့"
နန်းမြတ်က ပြောလဲပြော ခန္ဓာကိုယ်ကို ကော့ကာ အတင်းဆွဲကပ်ထားတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို နံရံနဲ့ကျောကပ်လိုက်ပြီးတော့ တအားကော့ကာ ကော့ကာ ဆောင့်ထည့်ပေးဖြစ်တယ်။ ဘယ်လိုမှ သုတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး။ ဂျိုးဂျိုးကို ဒစ်နားထိဆွဲထုတ်ပြီး တဆုံးထည့်ထည့်ပေးရင်း ၃၀စက္ကန့်လောက် အကြာမှာ အဆုံးထိလိုးရင်း ပြီးပေးလိုက်တယ်။
"ဟူး... ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်!!!!"
နန်းမြတ်က ကျနော့်ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆက်တိုက် အနမ်းတွေ ပေးပေးနေတယ်။ ခဏအကြာ သူမကိုယ်လေးလဲ တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားပုံရတယ်။ ဗိုက်သားလေးတွေတုန်ပြီး ပိပိက ဂျိုးဂျိုးကို ဆွဲညှစ်ပေးနေတယ်။ အနမ်းတွေရပ်ပြီး မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲ အမောဖြည်နေတယ်။ သူမလက်လေးက မင်းမင်း နို့သီးဖုလေးကို ကုတ်ခြစ်ဆော့ကစားရင်းနဲ့ပေါ့။
"နန်းမြတ် ညီမလေး.."
နန်းမြတ်က ကျနော့်ကို မော့ကြည့်တယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို မြတ်နိုးစွာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ရင်ထဲက တကယ်ဖြစ်တည်လာတဲ့ စကားတွေ ပြောထွက်သွားတယ်..။
"ကိုမင်း... ညီမလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုး ချစ်မိနေပြီ"
".................................."
နန်းမြတ်က မင်းမင်းကို ဖက်ထားရင်း ဒီတိုင်းလေးပဲ မော့ကြည့်နေတယ်။ မင်းမင်း မြတ်နိုးစွာ နန်းမြတ်နဖူးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။
မင်းမင်း ရေချိုးပြီး ခါးမှာ တဘက်ပတ်ကာ နန်းမြတ်ကိုထားခဲ့ပြီး မီးဖိုချောင်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ (နန်းမြတ်က ဆာနေပြီ ပြောလို့ပါ) မီးဖိုချောင်မှာ မဟန်နီက ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ကြော်လှော်ချက်ပြုတ်နေသည်။ (မဟန်နီက ဖင်ပြောင်ကြီး ဆိုပေမယ့် ဖင်ပဲပြောင်တာပါ အေပရွန် နီနီလှလှလေး ဝတ်ထားပြီး စွဲဆောင်မှုအပြည့်ပါ။)
ဖင်ကြားမှာ အနက်ရောင်ရာဘာအသဲပြားလေးက ညပ်နေသေးတာ။ ဘလူးတု နားကြပ်တပ်ထားပြီး ခါးလေးက လူးလွန့် နေသေးပါတကား။ မင်းမင်း မဟန်နီနားကပ်ရပ်ကာ နောက်ကနေဖက်ထားလိုက်တယ်။
"အမ ကျနော်ဆာပြီ ဘာချက်နေတာလဲ?"
မဟန်နီ နားကြပ်တဖက်ဖြုတ်ကာ မင်းမင်းကို မျက်စောင်းထိုးရင်း....
"ဘာခုမှ ဆာပါပြီလဲ၊ ဆာရင် နန်းမြတ်ကို သွားပြော ဟွန်း"
"ဟား ဟား.. ကိုကြီးရော အမ?"
"နွားနို့ ဆင်းဝယ်တယ် မောင်လေး၊ ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေသွားပြီလား?"
(နွားနို့ ဘာလို့ ဆင်းဝယ်တာလဲ? ဘီယာဝယ်တယ်ဆို ဟုတ်သေးလို့ စိတ်ထဲပေါ်လာရင်း) မင်းမင်း မဟန်နီကိုဖက်ထားရာကနေ ခွါကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေခဲနဲ့ ဝီတခွက်ထည့်ကာ တစ်ငုံငုံလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ တော်ကြာ နန်းမြတ်စံ ထွက်လာလို့ မဟန်နီကို ဖက်ထားတာ မြင်သွားပြီး အမြင်မကြည်မှာစိုးရသေး။
"ဘာကို အဆင်ပြေလဲ မေးတာလဲ အမ?"
"မောင်မင်းမင်း ရူးချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့ မင်းအကြောင်း အမ အသိဆုံး၊ မင်း နန်းမြတ်ကို ကြိုက်သွားတယ် မဟုတ်လား?"
"ဟုတ် အမ။ ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ချစ်.. wow!!!!"
အဲ့အချိန်မှာ နန်းမြတ် ထွက်လာလို့ မင်းမင်း wowဖြစ်သွားတာ။ နန်းမြတ်စံ မဟန်နီ အတိုင်း အနက်ရောင် အေပရွန် လှလှလေး ဝတ်ပြီး ကြွကြွလေး လျှောက်လာလို့။ မဟန်နီက အနောက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း ((ခစ်ခစ်)) ဆိုပြီး ရီသေးတာ။
မင်းမင်း ပါးစပ်ပိတ်ပြီး စားပွဲပေါ်က ချိစ်တစ်တုံး ယူမြုံရင်း အရက်ခွက်ကို အရသာခံ သောက်နေလိုက်တယ်။ (မိန်းမချောလေး နှစ်ယောက် ချက်ပြုတ်တာကို ကြည့်ရင်း) မဟန်နီက ချက်ရင်းပြုတ်ရင်း ဖုန်းလှမ်းလှမ်း ပွတ်နေသေးတာ။ မဟန်နီ ဖုန်းပွတ်ရင် နန်းမြတ်စံက တခစ်ခစ်နဲ့ တွန့်လိင်ပြီး ရီနေသေး။
မဟန်နီ ကျနော့်ရှေ့လာပြီး ခွက်ထဲက အရက်မော့ရင်း ဖုန်းကို ကျနော့်ရှေ့ချပေးတယ်။ မင်းမင်း ဖုန်းစကရင် ထောင့်မှာ မြင်လိုက်ရတာက (MonsterPub) မွန်းစတားပတ်ပ် ဆိုတဲ့ လိုဂိုလှလှလေး။ မဟန်နီက လက်ညှိုးလေးနဲ့ စကရင်ပေါ် ဟိုခြစ်ဒီခြစ်ခြစ်လိုက်ရင် ရောင်စုံလိုင်းလေးတွေက ပုံဆွဲလိုက်သလို လက်ညှိုးဆွဲရာလိုက် ပေါ်လာလိုက် ပြောက်သွားလိုက်နဲ့။ နန်းမြတ်ကိုယ်လေးက အဲ့ချိန်မှာ တွန့်တွန့်လူးလူးသွားတယ်။
မင်းမင်း သိလိုက်ပြီ မနေ့ကမှ နန်းမြတ် ဝယ်လာတဲ့ တွိုင်း၊ မင်းမင်း ငွေရှင်းပေးလိုက်တဲ့ တွိုင်း၊ မင်းမင်း ဖုန်းစကရင်လေးကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ တို့ထိမွှေနှောက်ပစ်လိုက်သည်။ နန်းမြတ်ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခါကာ ခေါင်းလေးမော့ပြီး မီးဖိုရှေ့ ဖီးလ်တက်နေတယ်။ အဲ့ချိန်မှာ ကိုကြီး နွားနို့ နှစ်လီတာ ဘူးကြီး နှစ်ဘူးကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ်။ နန်းမြတ်က ဘေးမှာရှိတဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာဘူး ထုတ်ပေးရင်း...
"ကိုကြီးရော့ အမောပြေ ဘီယာအေးအေးလေး"
"Thanks!"
ကိုကြီးက နန်းမြတ်ခေါင်းက ဆံနွယ်တွေကိုဖွရင်း ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုကာ ဘီယာဘူးကို ဖောက်သောက်လိုက်သည်။
"ကိုကြီး နွားနို့တွေ အများကြီး ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"ခစ်ခစ်!!! မောင်းမင်းမင်း တို့က တယ်လဲ စပ်စုတာပဲ"
"ဟန်နီ ရေသွားချိုးတော့ တော်ကြာနောက်ကျနေမယ်"
ကိုကြီးက မဟန်နီကို ပြောလိုက်တာပါ။ မဟန်နီက ကိုကြီးကို အနမ်းပေးပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။
နန်းမြတ်က မဟန်နီကြော်သွားတဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော် စားနေပါတယ်။ ကိုကြီးက ဘီယာဘူး နောက်တဘူး ထပ်မော့ပြီး ကုန်တော့ နွားနို့ဘူးကြီး နှစ်ဘူးကိုင်ပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ ((သိချင် ခဏနေ ဝင်လာခဲ့)) လို့ မင်းမင်းကို တိုးတိုး ကပ်ပြောသွားတယ်။
မင်းမင်း အရက်ထပ်ဖြည့်ရင်း ဖုန်းစကရင်လေးကို ကလိလိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်က ခေါက်ဆွဲကြော် စားနေရင်းတွန့်သွားပြီး မင်းမင်းကို မျက်စောင်းထိုးကာ ဖုန်းကိုယူသိမ်းလိုက်ပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်လက်လေးကို ကိုင်ရင်း နန်မြတ်ကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။
"ဘာလို့ ကြည့်နေတာလဲ လူကိုမမြင်ဖူးဘူးလား? ကြည့်နဲ့ကွာ..."
"နန်းက လှနေတာကို.."
"ကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်!!! အံမယ် အံမယ် (အောင်မယ် အောင်မယ်) ဘာ နန်းလဲ?"
"နန်းပြောသလို နန်းလို့ခေါ်ကြည့်တာလေ"
"ခေါ်နဲ့ ကြိုက်ဘူး။"
"နန်း ကိုမင်းကို ချစ်တယ်မို့လား?"
နန်းမြတ်က မင်းမင်းကို ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်း တခုခုကို စဉ်းစားနေတယ်။
"နန်း က ဆိုးတယ်၊ ပြီးတော့ အိမ်ထောင်ကျဖူးတယ်။ ကိုမင်း အချိန်ယူစဉ်းစားပါအုံး၊ နန်း နဲ့ ကိုမင်း ပြန်တွေ့တာ ၂ရက်ပဲရှိသေးတယ်။"
မင်းမင်း နန်းမြတ် နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးနဲ့ လှမ်းတားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကိုလဲ စိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်တွေဝေ့နေတယ်။ မင်းမင်း ကိုယ်တိုင်လဲ ဘာမှန်းမသိပဲ တွေဝေနေမိတယ်။
နန်းမြတ်က ထကာ စားထားတာတွေ သိမ်းဆည်းပြီး ဆေးကြောနေတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်စံကို မြတ်နိုးတယ်။ သူမ ပျော်နေတာ မြင်ရင် စိတ်ချမ်းသာတယ်။ သူမ ငိုင်နေတာ မြင်ရတော့ စိတ်မကောင်းဘူး။ သူမနဲ့ အတူ နေ့တိုင်း နိုးထချင်တယ်။
နန်းမြတ်က အရက်နှစ်ခွက်ထည့်ကာ မင်းမင်းကို တခွက်ပေးပြီး တခွက်ကို ကိုင်ကာ မင်းမင်း ဘေးကခုံမှာ ပြန်လာထိုင်တယ်။ ပြီးတော့ တခုခုကို စဉ်းစားနေတာလား အတိတ်ကို ပြန်ရောက်နေတာလားတော့ နန်းမြတ်မှ သိလိမ့်မယ်။ ခဏကြာတော့ အရက်ခွက်ကို တကြိုက်ထဲ မော့သောက်လိုက်တယ်။
"ကိုမင်း!"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကလဲ မင်းမင်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမင်းမင်းလက်ထဲက အရက်ခွက်ကို ယူကာ နန်းမြတ် တကြိုက် ထပ်မော့ ပစ်လိုက်တယ်။
"နန်း ကိုမင်းကို ချစ်လား မချစ်လား နန်းကိုယ်တိုင် မသိတော့ဘူး။"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ပွေ့ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲ ပါးအပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်းကြပ်စွာဖက်ထားတယ်။
နန်းမြတ်က ကျနော့်လက်ကိုကိုင်ကာ သူမပေါင်ကြားကို ပို့ပေးတယ်။ မင်းမင်း တွိုင်းကြောင့် တုန်နေတဲ့ မုန့်ပေါင်းလေးကို ထိတွေ့ခံစားလိုက်ရတယ်။
"ဒီညတော့ မဟန်နီက ဟော့ဝိုက်ဖ်နော်!"
မင်းမင်း မျက်ခုံးနှစ်ဖက် မြင့်တက်သွားတယ်။
"လာပါ ကိုမင်းရာ... ဘာမှမတွေးနဲ့ မူးအောင်သောက်ပြီး ပျော်ပျော်ကြီးကဲကြရအောင်......"
"နန်း ခဏ!! ကိုမင်း အရက်ထည့်လိုက်အုံးမယ်"
မင်းမင်း ခွက်ထဲဝီထည့်ပြီး တခါထဲနိ မော့လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခွက်နှစ်ခွက်ထဲ ဝီနဲ့ရေခဲထည့်လိုက်ပြီး နန်းမြတ်ကို တခွက်ပေးကာ ကိုကြီးတို့အခန်းဖက် လျှောက်ခဲ့လိုက်ပြီး တံခါးခေါက်လိုက်တယ်။
နန်းမြတ်က တံခါးဘုကို လှည့်ကာဖွင့်ပြီး မင်းမင်းလက်ကို ဆွဲကာဝင်လိုက်တယ်။ ကိုကြီးတို့ အခန်းက ဝင်လိုက်တာနဲ့ လတ်ဆတ်သင်းပျံ့တဲ့ ရနံ့နဲ့ ထူးခြားတဲ့ခံစားမှုကိုရတယ်။ အလင်းရောင်မှိန်မှိန်နဲ့ ဖယောင်းတိုင် မီးတချို့ထွန်းထားတယ်။ မင်းမင်း မကြားဘူးတဲ့ မြန်မာခေတ်ပေါ်သီချင်း ငြိမ့်ငြိမ့်လေးစီးဆင်းနေတယ်။
"နန်း မနေ့ညက ဒီအနေအထားမှာတင် ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီကို ယုံကြည်မိသွားတာ"
နန်းမြတ်က မင်းမင်းကို တိုးတိုးလေးပြောတာ။ မင်းမင်း ဒီအနေအထားမျိုးက မဟန်နီနဲ့ကိုကြီးတို့နဲ့ ကြုံဖူးနေကျပါ။ နန်းမြတ်ပါတာနဲ့ မပါတာပဲ ကွာပါတယ်။
ကိုကြီးတို့အခန်းရဲ့ မွေ့ယာခြေရင်းမှာမှ ရေစိမ်ကန် ဂျာကူစီအကြီးကြီး ရှိပြီး မှန်ခန်းအကျယ်ကြီးကနေ မီးရောင်စုံလင်းနေတဲ့ ညရှုခင်းကို မြင်ကွင်းကျယ်မြင်နေရတယ်။ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ ဂျာကူစီထဲထိုင်ပြီး ညရှုခင်းကို ဗျစ်ရည်သောက်ရင်း ခံစားနေပုံရတယ်။
မင်းမင်း ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ပဲ ပျော်ပျော်နေဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အားလုံက သိကျွမ်းပြီးသား သံယောဇင်ရှိပြီးသား သူတွေဆိုတော့။
"ညီမလေး ကျန်းမာရေးသွားလိုက်အုံး၊ မောင်မင်းမင်း အမဘေးလာခဲ့"
မင်းမင်း ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြေကာ ဂျာကူစီထဲ ခြေချလိုက်တယ်။ အခန်းအပူချိန်က မအေးလွန်း အနေတော်မှာ ရေနွေးနွေးက အကြောအချဉ်ပြေစေတယ်။ မင်းမင်း မဟန်နီ ဘယ်ဖက်ဘေးမှာ ခြေဆင်းပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
မဟန်နီက ကိုကြီးရဲ့ လက်နှက်ကြီးကို ဂွေလှိမ့်ကစားနေရင်း ဘယ်လက်နဲ့ မင်းမင်းဂျိုးကို လာကိုင်တယ်။ မင်းမင်း ရဲ့ဂွေးဥတွေကို စုပ်ကိုင်ကစားတယ်။ နန်းမြတ်က ကျနော်တို့ သုံးယောက်ရှေ့မှာ ဂျာကူစီထဲ ခြေချပြီး ဘောင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လာထိုင်တယ်။
မဟန်နီက ထလိုက်ပြီး နန်းမြတ်စီကို လေးဖက်ထောက်ပြီး တွားသွားတယ်။ မဟန်နီရဲ့ အိုးကြီးနှစ်လုံးက ဝင့်ထယ်နေတယ်။ မဟန်နီက နန်းမြတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို အနမ်းတွေခြွေနေတယ်။ ကိုကြီးက မဟန်နီဖင်ကြားထဲက အသဲပုံရာဘာကွင်းလေးထဲ လက်ညှိုးထည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲလိုက်တယ်။
မဟန်နီ စအိုလေးက စူထွက်လာပြီး အနက်ရောင် ရာဘာလုံးလေး တလုံးထွက်လာတယ်။ ကိုကြီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်ဆွဲနေတယ်။ အနက်ရောင် အလုံးလေးတွေ တလုံးပြီး တလုံး ဆက်ထွက်လာတယ်။ စအိုလေးက စူလိုက် ကျုံ့လိုက်နဲ့။ နောက်ဆုံး အလုံးလဲ ထွက်ပြီးရော စအိုထဲက အဖြူရည်တွေပါ ထွက်ကျလာတယ်။
ကိုကြီးက ဆေးထိုးပြွန်ကြီးနဲ့ နွားနို့ကိုစုပ်ယူလိုက်ပြီး မဟန်နီစအိုဝကို တေ့ကာ နွားနို့တွေထိုးသွင်းတယ်။
အဲ့လို နှစ်ခါလောက် ထိုးသွင်းပြီးတော့ ချိန်သီးလိုစတီးလေးကို မဟန်နီစအိုထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ မဟန်နီ ဖင်လေးထောင်ခါရင်း ငြီးသံလေးထွက်လာတယ်။
"နန်းမြတ် လေးဘက်ကုန်းလိုက်"
နန်းမြတ်က မတ်တပ်ထရပ်ကာ မဟန်နီဘေးလာပြီး လေးဖက်ကုန်းပေးတယ်။ ကိုကြီးက ပိုစရှင်လိုသလို ပြင်ပေးရင်း နန်းမြတ် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲပြီး စအိုကို လျှာအပြားလိုက် ယက်ချလိုက်တယ်။
"ဟင့် ဟင့် ဟား....."
နန်းမြတ်နှုတ်ကငြီးသံလေးတွေစီသွားတယ်။ ကိုကြီးက စောစောက အတိုင်း ဆေးထိုးပြွန်ကြီးနဲ့ နွားနို့ကိုစုပ်ယူလိုက်ပြီး နန်းမြတ်စအိုဝကို တေ့ကာ နွားနို့တွေထိုးသွင်းတယ်။ ပြီးတော့ စောစောက မဟန်နီသုံးထားတဲ့ အနက်ရောင် အလုံးလေးတွေ ပါတဲ့ ရာဘာချောင်းကို နန်းမြတ်စအိုဝကို တေ့ပြီးထည့်တယ်။
နန်းမြတ်ခါးလေးခွက်ပြီး ဖင်းလေးထောင်လာတယ်။ အနက်ရောင် အလုံးသေးသေးလေးတလုံး စဝင်သွားတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တလုံးပြီးတလုံး ဝင်ဝင်သွားတယ်။ နွားနို့တချို့ စအိုဝကနေ ယိုစီးလာတယ်။ နောက်ဆုံး အသဲပုံရာဘာကွင်းလေးပဲ နန်းမြတ်စအိုဝမှာ ကျန်တော့တယ်။
ကိုကြီးက ကျနော့်ကို အရက်ခွက် တခွက်ကမ်းပေးရင်း ခွက်ချင်းတိုက်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ရှေ့မှာ အေပရွန် နီရဲရဲနဲ့ မဟန်နီရယ် အနက်ကလေးနဲ့ နန်းမြတ်ရယ် ဖင်ဖူးခေါင်းထောင်ပြီး ဖင်ကြီးတွေအယ်ကာ ရမ်းခါနေကြတယ်။ မင်းမင်း အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချလိုက်တယ်။ ရင်ပူနေပြီလေ။
"ကဲဒုတိယ အစီအစဉ် ဘယ်လိုလဲ?"
မင်းမင်း ကြောင်သွားပြီး ကိုကြီးကို ကြောင်တောင်တောင် ငေးကြည့်မိတယ်။ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ်လဲ တယောက်နဲ့ တယောက်စိုက်ကြည့်နေကြတယ်။
မင်းမင်းလဲ ဘာမှန်းမသိတော့ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ မဟန်နီက နန်းမြတ်ကိုဆွဲထူကာ နှစ်ယောက်အတူ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။
"ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက် အရင်သွားနှင့် ဟန်နီတို့ ပြီးမှလိုက်ခဲ့မယ်။"
"အမရယ် ဧည့်ခန်းမှာပဲ အတူတူကြည့်ရအောင်"
"ဖီလင်မတူဘူး နန်းမြတ်ရဲ့"
ကိုကြီးက ဂျာကူစီကနေထကာ ရေသုတ်ပြီး အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်နေတယ်။
"မောင်မင်းမင်း အဝတ်သွားဝတ်ချည် အမတို့ အပြင်ထွက်လည်ရအောင်"
"ဗျာ!!!!"
ဒီလောက် သောက်ထားပြီး ကောင်းနေချိန်မှာ ကိုကြီးက ဒုတိယ အစီအစဉ်ဆိုပြီး မဟန်နီကလဲ ညကြီး အပြင်ထွက်လည်ရအောင် ဆိုတော့ မင်းမင်း အီလည်လည်ဖြစ်သွားတယ်။ နန်းမြတ်ကလဲ ဧည့်ခန်းမှာ အတူတူကြည့်ရအောင်ဆိုတော့ မင်းမင်း မူးတာမဟုတ်ပဲ ဒစ်လည်သွားတယ်။
"ခဏလေး! ကျနော့်ကို သေချာရှင်းပြကြပါအုံး ဘာအစီအစဉ်လဲဆိုတာ"
"မင်းအမက မနေ့က Fifty shades of greys ရုံတင်နေတာ ကြည့်ချင်လို့တဲ့ ဒီညနောက်ဆုံးပွဲ လက်မှတ် ဖြတ်လာတယ်။"
"ပြီးတော့ public sex လဲ အခွင့်သင့်ရင် try ချင်လို့"
ကိုကြီးက အဝတ်အစားလဲရင်း မင်းမင်းကို ပြောတာပါ။ မဟန်နီ လက်မှတ်ဖြတ်လာတယ် ဆိုကတည်းက လေးစောင်ဆိုတာ မေးစရာမလိုဘူး။ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တာလဲ ပြဿနာမဟုတ်ဘူး။ ကိုကြီး ထပ်ပြောလိုက်တဲ့ public sex ဆိုတာကို မင်းမင်းစိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ မဟန်နီနဲ့ ကိုကြီးအကြောင်းကို မင်းမင်း အသိဆုံး သူတို့ဆန္ဒရှိပြီဆို ဖြစ်အောင်လုပ်တာများတယ်။ ခုက နန်းမြတ်ပါနေတော့ မင်းမင်းစိတ်ထဲမှာ တခုခု ဒုက္ခဖြစ်မှာစိုးရိမ်နေတယ်။ ဒါ ကိုယ့်တိုင်းပြည် မဟုတ်သလို စလုံးမှာလိုလဲ ဆေ့ဖ်မဖြစ်ဘူး။
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သေသေချာချာကို စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကြည့်ရတာ ဇဝေဇဝါနဲ့။ နန်းမြတ် စောစောက ပြောပုံအရ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကြည့်လိုရတယ်ဆိုတာကို နားလည်သွားတယ်။ သူမလဲ တခုခုကို စိုးရိမ်လို့ပဲနေမှာ။
"ကိုကြီး ဒါဘာတန်မှာနော် ကျနော်တို့စကားလဲ မပေါက်ရောက်ဘူး အန္တရာယ်များတယ်။ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်တာကို ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ အချိန်ကိုပြောတာ။"
"ဒီနေ့ စနေပဲဟာကို အရင်ကလဲ ကလပ်သွားဘားသွားနေကြပဲ။ အေးဆေးပါ"
"စနေ ပိတ်ရက်စုံလို့ပြောတာ ကိုကြီးရ။ လူပေါင်းစုံမှာ။ ကျနော်တို့လို လာလည်တဲ့သူရော။ ဒီက အဲ့ဒါကို အခွင့်အရေး ယူမယ့် သူတွေရောမို့လို့ စိုးရိမ်လို့"
"နန်းမြတ် ဆန္ဒကရော?"
"နန်းလဲ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီချိန်ကြီး မထွက်ချင်ဘူး ကိုကြီး"
"ဟန်နီ?"
"မကတော့ အဲ့ကားကို ရုံမှာ ခုလိုလူစုံတုန်း သွားကြည့်ချင်တယ်။ ပြီးတော့ ကို ဒီညအတွက် ကားလဲငှါးထားပြီးပြီဆိုတော့ မဖျက်ချင်ဘူး။ မင်းမင်းရယ် အမတို့ အန္တရာယ်ရှိအောင် ဘယ်တုန်းကမှ မနေပါဘူးကွာ မင်းမင်းသိပါတယ်။"
မင်းမင်းလဲ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီကို အားနာသွားတယ်။ နန်းမြတ်ကို တချက်ထပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်ကြည့်ရတာလဲ အားနာသလို လန့်နေသလိုနဲ့။ ကျနော်ပဲ ဆုံးဖြတ်ရမလို ဖြစ်နေတယ်။ ကိုယ်တိုင်လဲ နန်းမြတ်ပါနေလို့ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေတယ်။
"နန်းမြတ်... ကိုကြီးတို့က သွားမှာ၊ နန်းမြတ်သဘောပဲ! နန်းမြတ်မလိုက်ချင်ရင် ကိုမင်းနေခဲ့ပေးမယ်"
"သွားမယ်ဆိုလဲ အားလုံးသွားကြမှ ကောင်းမှာပေါ့!"
မဟန်နီက နန်းမြတ်လက်ကိုဆွဲကာ ဧပရွန်ကို ချွတ်ပေးရင်း ရေသုတ်နေပါတယ်။ မင်းမင်းလဲ ကိုယ်အခန်းဖက် ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။
မင်းမင်း ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ တီရှပ်အဖြူကောက်စွပ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကုတ်အင်္ကျီပါယူလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်အတွက် သတိရပြီး သူမဂါဝန်ထူထူ တထည်နဲ့ အပေါ်ဝတ်ကတီရှပ်ပဲတွေ့တာနဲ့ မင်းမင်းရဲ့အောက်စဖို့ရှပ် နဲနဲထူတာ တထည်ယူကာ ဂျောပိုးအိပ်ထဲထည့်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံတွေက အအေးဓါတ်များတယ်လေ။
မင်းမင်း ထွက်လိုက်တော့ ကိုကြီးဧည့်ခန်းမှာ ဘီယာသောက်နေတာကနေ မင်းမင်းကိုခေါ်ကာ အခန်းထဲက ထွက်လိုက်ကြတယ်။ ဓါတ်လှေခါးနဲ့ ဆင်းခဲ့ပြီး ဧည့်ကြို ကောင်တာမှာ ကိုကြီးငှါးထားတဲ့ ကားသော့နဲ့ကားနံပတ် ယူကာဆင်းခဲ့တယ်။
မင်းမင်း ဟိုတယ်အောက်ရောက်တော့ အံ့ဩပြီး ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီကို အားနာသွားတယ်။ ကိုကြီးငှါးထားတာ တိုယိုတာအယ်လဖတ် ဖြစ်နေလို့ပါ။ ငှါးခစျေးနဲမှာမဟုတ်ဘူး။ ကိုကြီးက ယူလာတဲ့ အရက်ပုလင်းနဲ့ ဘီယာတချို့ထည့်ရင်း ကားကိုစမ်းနေတယ်။ ပြီးမှ အပြင်ထွက်ကာ စီးကရက်ဖွာရင်း မင်းမင်းကို ဒီည အစီအစဉ် ပြောပြနေတယ်။
ကိုကြီး ပြောတာက ရုပ်ရှင်ပြီးရင် ဖြစ်နိုင်ရင် ကားနဲ့ တနေနေရာ ဆက်သွားပြီး ကဲမယ့်အကြောင်း ပြီးမှ ဟော်တယ်ပြန် အနားယူမယ့် အကြောင်း။ အမက ဆန်းဒရစ်နေချင်ကြောင်း ဒါကြောင့် ဝမ်းချူတဲ့ အနေနဲ့ စောစောကကြိုတင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားတာဖြစ်ကြောင်း နန်းမြတ်က နောက်ပေါက်ပါကင်စစ်သေးကြောင်း မင်းမင်းအတွက် အစပျိုးပေးထားတာ ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြပါတယ်။
ခဏ အကြာမှာ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ် အတူဆင်းလာပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား (စက်ဆီ)ဒရက်ဝမ်းဆက် ပေါင်လည်လောက်နဲ့ ရေလည်ဟော့ရှော့ပါ အလှပါပြင်ထားပါသေးတယ်။ ရေမွှေးလဲ စွပ်ထားပါသေးတယ်။ မဟန်နီက ဆလင်းဘက် သေးသေးလေးကို ဆလွယ်သိုင်းထားပါသေးတယ်။ မဟန်နီက ကျနော့်ပါးကို ကစ်ပေးရင်း ကားရှေ့ခေါင်းခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။
ကိုကြီးက မောင်းတဲ့သူနေရာမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဘေးတံခါးကိုဖွင့်ပေးပါတယ်။ နန်းမြတ်နဲ့ မင်းမင်းလဲ နောက်ခန်းမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်က ကားထဲမှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်လိုက်ပါလာတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ကြည့်ရတာ ကောင်းနေပုံပဲ။
"မဟန်နီ နန်းမြတ်ကို ဆေးတိုက်ထားသေးလား?"
"ဆေးမသုံးထားပါဘူး။"
နန်းမြတ်က မင်းမင်းကို ပြုံးပြရင်း မင်းမင်းလက်ကိုယူကာ သူမပေါင်ကြားထဲကိုထည့်ညှပ်ထားတယ်။
မင်းမင်း သိလိုက်ပြီ နန်းမြတ်ပိပိထဲမှာ ခုထိတွိုင်းထည့်ထားတုန်းပဲဆိုတာ။ မင်းမင်း ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဂျီစထရင်း သေးသေးလေးဝတ်ထားပုံရတယ်။ မင်းမင်း မျက်လုံးပါပြူးသွားတယ်။ ဖင်ကြားမှာရာဘာလိုဟာလေး ထိတွေ့မိလို့။ စအိုမှာပါ စောစောကထည့်ထားတဲ့ အတုလေး ရှိနေပုံပဲ။
"အမတို့ အန်နယ်ပလပ်တွေ မဖြုတ်ခဲ့ဘူးလား?"
"ဟင့်အင်း ဖြုတ်လိုက်ရင် နွားနို့နဲ့ မစင်တွေထွက်လာမှာပေါ့ ခစ်ခစ်"
"ဟာ!!! အခု အမ ကားပေါ်ထိုင်တော့ နာနေမှာပေါ့"
"သိပ်မနာပါဘူး ကြွပြီးထိုင်တာပေါ့ နီးနီးလေးပါ ခုပဲရောက်တော့မယ်ဟာကို။"
ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်ပါတယ် ပြောရင်းဆိုရင်း ကားက နာဂိုရာ ရှော့ပင်းမောရဲ့ ကားပတ်ထဲကို ဝင်လာပါပြီ။
"အမတို့ အိမ်သာရှာပြီး အဲ့ဒါသွားထုတ်လိုက်အုံး တော်ကြာ ရုံထဲမှာညစ်ပတ် နံစော်ကုန်အုံးမယ်"
ကိုကြီးက မင်းမင်းပြောတာကို ခွီးခွီးဆိုပြီးရီတယ်။ မဟန်နီက မင်းမင်းကို နောက်လှည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးတယ်။
"နန်းမြတ် အတုတွေ ထုတ်ထားခဲ့နော်"
နန်းမြတ်က နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။
"ဟင် ဘရာလဲ မဝတ်ခဲ့ဘူးလား?"
"မောင်မင်းမင်း ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ပွစိကိုထနေပဲ။ အရင်က မင်းမင်းနဲ့ တခြားစီပဲ။"
"အမတို့ ရုပ်ရှင်လာကြည့်တဲ့ ပုံလဲကြည့်အုံး ရုံထဲမှာ အအေးပတ်နေမယ်"
"ယောက်ျားပါတာ ဘာလုပ်ဖို့လဲ။ ရင်ခွင်ထဲဝင်နေရင် အေးဆေးနွေးထွေး ခစ်ခစ်"
ကိုကြီးက ပါကင်ထိုးပြီးလို့ ဘေးတံခါးဖွင့်ပေးနေပါပြီ။ မင်းမင်း နန်းမြတ်နဲ့အတူ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ရင်း ယူလာတဲ့ ကုတ်အင်္ကျီကို မဝတ်တော့ပဲ နန်းမြတ်ပုခုံးကို ခြုံပေးလိုက်ပါတယ်။ ဂျောပိုးအိပ်ကိုလဲ လိုရမယ်ရ ယူခဲ့လိုက်တယ်။
ကိုကြီးက ကားလော့ချရင်း မဟန်နီကို ဖက်ကာ ရှေ့က လျှောက်သွားပါတယ်။ မင်းမင်းလဲ နန်းမြတ်လက်ကို ဆွဲကာ နောက်ကလိုက်သွားရတာပေါ့။
"ကိုမင်း ဖြေးဖြေး နန်းမြန်မြန်လျှောက်လို့ အဆင်မပြေဘူး။"
မင်းမင်းလဲ စပိကို လျှော့ရင်း ဆိုင်တချို့သိမ်းနေပြီဖြစ်တဲ့ လျှော့ပင်းမောထဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ နန်းမြတ်လက်ကိုဆွဲကာ ဖြေးဖြေးပဲ တွဲလျှောက်ရပါတယ်။ အားလုံးက သူ့ဟာနဲ့သူ လည်ပတ်နေပေမယ့်၊ မင်းမင်းကတော့ သူများတွေများ လိုက်ကြည့်နေမလား စိုးရိမ်နေမိတယ်။ နန်းမြတ်ကိုလဲ တိုးတိုးလေး ပြောဖြစ်အောင် ပြောလိုက်တယ်။
"နန်း တွိုင်းလက် တွေ့ရင်း ဟိုဟာတွေ သွားထုတ်လိုက်နော်"
"အင်းပါ ကိုရယ်"
ရုပ်ရှင်ရုံရောက်တော့ မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ် တွိုင်းလက် ခဏဝင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတော့ ကျနော်တို့နှစ်တွဲ ရုံထဲ ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရုံမပြည့်ပေမယ့် ပွဲကြည့်တဲ့သူ တော်တော်များများ ရှိပါတယ်။ လူငယ်စုံတွဲ တွေများပါတယ်။ မဟန်နီ လက်မှတ်ဖြတ်ထားတဲ့နေရာက ရုံရဲ့ အလယ်နားကျပါတယ်။ (တကယ်က နောက်ဆုံးတန်းဖြစ်မှ လွတ်လပ်မှာပါ၊ ရုပ်ရှင်ကားတွေ အများကြီးခွဲပြတဲ့ ဒီကရုံသေးတွေက အလယ်လောက်နားက ကြည့်ရတာ အရသာပိုရှိပါတယ်။ အသံအနေအထားရော မြင်ကွင်းအနေအထားပါ အလယ်က ကြည့်ရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။)
ကျနော်တို့ လေးယောက် မဟန်နီနဲ့ နန်းမြတ်ကို အတွင်းမှာထားပြီး နေရာယူလိုက်ပါတယ်။ ကိုကြီး ဘေးမှာ လွတ်နေပေမယ့် လျှောက်လမ်း ဟိုဖက်ခြမ်းမှာ လူငယ်တဖွဲ့ ရှိနေပါတယ်။ ကျနော်တို့ အရှေ့နဲ့အနောက်လိုင်းမှာ လူမရှိသေးပေမယ့် အနောက်ဖက်တန်းတွေမှာ လူတော်တော်များပြီး ပြည့်ပါတယ်။ ကျနော့်ဘေးမှာ အင်ဒိုမမ အကိတ်ကြီး နှစ်ယောက်ရှိပါတယ်။
မိနစ်အနဲငယ် အကြာမှာ တရုံလုံး မှောင်သွားပါပြီ။ နန်းမြတ်က ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကြားက ခုံလက်တန်းကို အနောက်ကို ထောင်ဖယ်ကာ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ကြော်ငြာလာနေချိန်မှာ မဟန်နီစီက အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာပါတယ်။
"အေးလိုက်တာ!!!"
"နန်း ချမ်းနေလား?"
နန်းမြတ်က ကျနော့်ကို မျက်ဝန်းလေး လှန်ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ မင်းမင်း ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်ကုတ်ကို ချွတ်ကာ နန်းမြတ်ကို ခြုံပေးလိုက်ပါတယ်။ ဂျောပိုးအိတ်ထဲက အောက်စပို့ရှပ်ကို ထုတ်ကာ မဟန်နီကို ကမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။
"Thanks"
တကယ်တန်း ရုပ်ရှင်စပြတော့ မင်းမင်း စိတ်ထဲထင်ခဲ့သလို ဘာညာ ဘာမှဖြစ်မလာကြပဲ၊ အားလုံး တိတ်ဆိတ်ကာ ရုပ်ရှင်ကို စိတ်ဝင်စားကာ ကြည့်ဖြစ်ပါတယ်။ နန်းမြတ်က ဘယ်လက်နဲ့ ကျနော့်ခါးကို ဖက်ထားတယ်။
နန်းမြတ်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူလဲ ရုပ်ရှင်ထဲ စိတ်ဝင်စားနေပါတယ်။ ဇတ်လမ်းက စွဲဆောင်မှုရှိတော့ ဇာတ်ကားထဲပဲ စိတ်ရောက်နေဖြစ်တယ်။ ဇာတ်ဝင်သီချင်းတွေကလဲ ကောင်းပါတယ်။
<<Are you gonna make love to me now?>>
နန်းမြတ် ညာလက်က ကျနော့်ညာလက်ကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်သလိုပဲ။
((First, I don't make love! I fuck hard))
နန်းမြတ် ဘယ်လက်ကပါ ခါးကို ဖက်ထားရာကနေ တင်ပါးကို ပွတ်လာတယ်။
((It's called a flogger))
မင်းမင်း တင်းပါးတစ်ဖက် အညှစ်ခံလိုက်ရတယ်။
((Not full time, just Friday through to Sunday.))
မင်းမင်းတို့ ခုအဖြစ်အပျက်နဲ့ လာတူနေလို့ ပြုံးလိုက်မိသေးတယ်။ နန်းမြတ်ကို ငုံကြည့်လိုက်တော့ နန်းမြတ်က ကျနော့်ကို ဝင့်ကြည့်တာနဲ့ ဆုံတယ်။
<<I... I.. I. Wouldn't know!>>
((What do you mean?))
<<Because I have! I haven't!!>>
((You are still a virgin!!))
နန်းမြတ် ညာလက်က ကျနော့် ညာလက်ကို သူမခြေချိတ်ထိုင်နေတဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို ရွှေ့ယူလိုက်တယ်၊ သူမလက်နဲ့ မင်းမင်းလက်ကို ဖိထားတယ်။ မင်းမင်းလက်က vibration တုန်နေတာကို ခံစားရတယ်။
နန်းမြတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနဲ့ကိုက်ထားတယ်။
((You're biting your lip))
မင်းမင်း လက်က နန်းမြတ် ဒရက်စ်ရဲ ပိပိနားက ကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီပိစိလေးကို စမ်းလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ။ ပိပိမှာ ကပ်ပြီးတုန်နေတဲ့ vibrator လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ခါးလေး ကော့တက်လာတယ်။
နန်းမြတ် ပိပိနားက မင်းမင်းလက်ကို လက်အေးအေးလေးနဲ့ လာထိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မဟန်နီလက် ဖြစ်နေတယ်။ မဟန်နီလက်က မင်းမင်းလက်ထဲကက vibratorကို ယူသွားတယ်။ ဘေးက အင်ဒိုမမကြီးတွေစီကလဲ တဏှာသံတိုးတိုး ငြီးနေတာ မင်းမင်း ကြားနေရတယ်။ (ရုပ်ရှင်ထဲက အသံမဟုတ်ပါ)
ရုပ်ရှင်ထဲမှာ မင်းသမီးနဲ့ မင်းသား ဇာတ်ရှိန်တက်နေပါပြီ။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ပင်တီလေးကို လက်နဲ့ မြန်မြန်လေး လှိမ့်ဆွဲချွတ် လိုက်ပါတယ်။ နန်းမြတ်က ချိတ်ထားတဲ့ ခြေထောက်ကို ဖြုတ်ကာ ဖင်ကိုကြွပေးတယ်။
မင်းမင်း ညာလက်နဲ့ ပင်တီလေးကို စုပ်ကိုင်ထားရင်း နန်းမြတ် ပေါင်ကြားက ပိပိထိပ်က စိစိကို လက်မ၊ လက်ညှိုး၊ လက်ခလယ်နဲ့ ပွတ်ချေပေးနေလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် အရှိန်တက်လာကာ မင်းမင်း တင်ပါးကိုပွတ်ပေးနေတဲ့ ဘယ်လက်ရော သူမရဲ့ ညာလက်ရောနဲ့ မင်းမင်း ညာလက်ကို လာဖိထားတယ်။ မင်းမင်း လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး နန်းမြတ်ပိပိထဲကို ထိုးကာ တစွပ်စွပ် မွှေပေးနေရင်း နန်းမြတ်ကို လက်နဲ့တချီပြီးအောင် နှိုက်ပွတ်လိုးပေး လိုက်ပါတော့တယ်။
နန်းမြတ် ပင်တီလေးနဲ့ပဲ နန်းမြတ်ပေါင်ကြားနဲ့ ပိပိတဝိုက်ကို သန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးအဲ့ ပင်တီစိုစိုလေးကို မင်းမင်း ဘယ်ဖက်လက်တန်းက အအေးခွက်တင်တဲ့ နေရာမှာထည့်ထားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က ခါးကို မတ်မတ်ပြန်ထိုင်ကာ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ မှေးရင်း ရုပ်ရှင်ဆက်ကြည့်နေတယ်။
မင်းမင်းလက်နဲ့ နန်းမြတ် ပေါင်ကိုပွတ်ပေး နေလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က မင်းမင်းလက်ကို ကိုင်ယူကာ စောစောက သူမပိပိကို နှိုက်ထားတဲ့ လက်ချောင်လေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ယက်ရင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတယ်။
((Do you trust me? Stay here))
((You understand! Tell me you understand!!))
<<I will not move my arms>>
((Good girl))
<<Hmm!>>
((Stay still))
<<Okay>>
<<Ahh! Hmmmm! Huh!>>
((Say 'yes'))
<<To what?>>
((To being mine))
<<Shh' Ah!!!>>
မဟန်နီ မင်းမင်းလက်ကို လာကိုင်ပြီး တခုခုထည့်ပေးလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မွန်းစတားတွိုင်လေး။ တုန်တော့ မနေတော့ဘူး။ မဟန်နီကို ကြည့်လိုက်တော့ ဟက်ကော့ဖြစ်ပြီး အလိုမကျတဲ့ ပုံပေါက်နေတယ်။ ကိုကြီးက မဟန်နီပုခုံးပေါ် အိပ်ပျော်နေတာလား ရုပ်ရှင်ကြည့်နေတာလား မသဲကွဲဘူး။
ကိုကြီးက အိပ်ပျော်နေပြီး တွိုင်းက ဘက်ထရီ အားမရှိတော့လို့ မဟန်နီညစ်နေတာပါ။ တွိုင်းကို နန်းမြတ်ခြုံထားတဲ့ ကုတ်အင်္ကျီအိတ်ထဲကို အလွယ်ထည့်သိမ်းလိုက်တယ်။ နန်းမြတ် ပင်တီကိုပါ သိမ်းဖို့ သတိရပြီး လက်တန်းက ခွက်ထဲနှိုက်လိုက်တော့ ပင်တီမရှိတော့ဘူး။
မင်းမင်း ဘယ်ဖက်ဘေး ကပ်ရက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ အကိတ်မမကို ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ရုပ်ရှင်ကို စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်နေတယ်။ သူမလက်ထဲမှာတော့ တခုခုကို စုပ်ကိုင်ထားသလိုပဲ။ (မင်းမင်း စိတ်ထဲ အဲ့မမကိုင်ထားတာ နန်းမြတ် ပင်တီလေးလိုပဲ) ဒါပေမယ့် မင်းမင်း စိတ်ထင်လို့ ဖြစ်မှာပါ။
ရုပ်ရှင် ဇတ်ကားကလဲ ဇတ်ရှိန်မြင့်ကာ လိင်အကြောင်းအရာ အချက်အလက်တွေ ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းတဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်းမို့ အိပ်နေတဲ့ ကိုကြီးက လွဲလို့ အားလုံး စိတ်ဝင်စားစွာ ကြည့်ရှုနေကြပါတယ်။ နန်းမြတ်ကတော့ မင်းမင်း ရင်ခွင်ထဲမှာပေါ့။
((Don't make a sound))
"Don't make a sound"
မင်းသား ပြောလိုက်တဲ့ စကားအတိုင်း နန်းမြတ်က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တာပါ။ နန်းမြတ်လက်က မင်းမင်းရဲ့ ဘောင်းဘီကြယ်သီးနဲ့ ဇစ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပါတယ်။ မင်းမင်း ဖင်ကိုကြွကာ ဘောင်းဘီကို အောက်လျှောချပေးလိုက်တယ်။
နန်းမြတ်ရဲ့ လက်က မင်းမင်းရဲ့ ဂျိုးဂျိုးကို ယွယွလေးကိုင်ကာ ကစားပေးတယ်။ ပြီးတော့ မင်းမင်းရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ အပေါ်ကြယ်သီး တချို့ကို ဖြုတ်ကာ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ အာငွေ့ပေးတယ်။ လျှာလေးက မင်းမင်းရဲ့ နို့စူစူလေးကို စိုစွတ် ပွတ် ဝိုက်သွားတယ်။ နန်းမြတ်လက်နဲ့ ဂျိုးကို ပြန်စုပ်ကိုင်ထားတယ်။ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးတယ်။
<<That was really nice>>
((What are you doing to me))
((Come on))
<<What about here>>
<<Why not? Is it breaking the rules?>>
((Shhhhh! Speaking of which...))
<<I haven't made up my mind yet>>
နန်းမြတ်က မင်းမင်းရဲ့ ဂျိုးကို ပုံမှန် ဂွေလှိမ့်လျှက်က လျှာနဲ့ပါ နို့နဲ့ရင်ဘတ်ကို ကလိပေးနေပါတယ်။
<<you are not staying>>
((I tour you, I don't sleep with any one))
<<Well!!! Can we negotiate?>>
ရုပ်ရှင်ကြောင့် မဟုတ် နန်းမြတ်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် မင်းမင်းရဲ့တုတ်က မာတင်းလာပြီ။ ကိုကြီး မဟန်နီကြောင့်ပဲလား သူ့ဘာသာ နိုးလာတာလား မသိ။ မဟန်နီက ကိုကြီးပေါင်ကြားမှာ ထိုင်နေပြီး ကိုကြီးလက်တွေက မဟန်နီ ရင်သားတွေကို အုပ်ကိုင်ထားတာ မြင်နေရတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ဘက် တဇောင်း လှည့်ထားတာကြောင့် တဖက်က အင်ဒိုမမတွေကို ကျောပေးကွယ်ထား သလိုဖြစ်နေမလား မသိဘူး။
<<Hmmmm!!! Impressive!>>
((I've done this before))
((Business meeting, I mean))
<<Oh!! Uh.>>
((Ms. Steele))
<<Hmm>>
((Your meeting))
<<Page 3, section 15 - 20>>
<<The submissive shall submit to any sexual activity demanded by the dominant and shall do without hesitation or argument>>
<<Uh!! turn to page 5, Appendix 3, Soft limits...>>
((With you))
<<Fine... anal fisting>>
((I'm all ears))
နန်းမြတ်လက်က ဂျိုးကိုစုပ်ထားကာ သွားနဲ့ မင်းမင်းနို့သီးခေါင်းကို ကြိတ်ကိုက်လိုက်ပါတယ်။
"အ!!!"
<<Strike it out>>
((————-))
<<Strike out vaginal fisting, too>>
((Are you sure?))
<<Yep>>
<< Same page, Is the use of sex toys acceptable to the submissive? Vibrators, okay. Dildos, fine. Genital clamps? Absolutely not>>
((Consider them gone))
<<What are butt plugs>>
မင်းမင်း ရုပ်ရှင်ရုံ အေးစိမ့်စိမ့်မှာ နန်းမြတ်ရဲ့ ဟက်ပီးအန်းဒင်းနဲ့ ပြီးချင်နေပြီ။ အာရုံကို ရုပ်ရှင်ဖန်သားပြင်စီ ပို့ထားရတယ်။
<<also on page five, there are some terms which need clarification. Suspension?>>
((Hanging on ropes from the ceiling))
<<For what possible reason?>>
((For your pleasure))
<<Really?>>
((And mine))
((Something to consider?))
<<No, hard limits>>
<<Is bondage acceptable to the submissive?>>
<<I'm good with rope, leather cuffs, handcuffs, please lose tape.>>
<<And, Uh!! What's others?>>
((Cable ties))
((Can I just say how impressed I am with your commitment to this meeting?))
((And in that spirit, I'm gonna throw in a sweetener))
((How about once a week, on a night of your choosing, we go on a date, just like a regular couple, dinner, movie, whatever you want.))
<<accepted, you are very kind>>
((I'll suggest it in appendix 5))
နန်းမြတ်က မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲကနေ ပေါင်ကြားထဲက တင်းမာနေတဲ့ ဂျိုးဂျိုးကို ကုန်းမှုတ်ပါတယ်။
((I would like to fuck you into the middle of next week))
<<You aren't fighting fair>>
((I never have))
<<I will review all these changes and try to arrive at a decision>>
((You want to leave?))
<<Yes!>>
((But your body tell me something different. Your legs, for instance.))
((The way you're pressing your things together under the table))
((And the change in your breathing, and in your complexion))
<<my complexion?>>
((You are flushed.))
<<That could just be the wine>>
((It's the adrenaline))
နန်းမြတ်ရဲ့ ပုလွေက တအားကို ကောင်းလွန်းအားကြီးပါတယ်။ မင်းမင်း ညာလက်နဲ့ ကုန်းမှုတ်နေတဲ့ နန်းမြတ်ရဲ့ တင်သားတွေကို ဂါဝန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေမိတယ်။
<<Let's say, I did stay, what would happen?>>
((First, I would help you out of the little dress of yours))
<<Yes!>>
((And I'd be pleased to discover that you're naked underneath))
<<Really>>
((Then I would band you over))
<<Right here?>>
((Yes))
<<on this table?>>
((Yes))
<<Thanks you for the meeting, Mr Grey>>
မင်းမင်း ဒီတိုင်းပြီးမသွားချင်ဘူး။ တယောက်ထဲ ကောင်းပြီး ပြီးသွားတာထက် နန်းမြတ်ကို လုပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူတူ ပြီးချင်မိတယ်။ ပုလွေပေးနေတဲ့ နန်းမြတ်ကို ဆွဲထူလိုက်တယ်။ မော့ကြည်လာတဲ့ နန်းမြတ် နှုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးရင်း တိုးတိုးပြောလိုက်တယ်။
"ကိုကြီးစီက ကားသော့တောင်းလိုက်"
နန်းမြတ်က ရုပ်ရှင်ထဲက မင်းသမီးလို အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ရင်း မဟန်နီဘက် ကပ်ဒိုးလေး ကားသော့တောင်းနေတယ်။ မဟန်နီ မင်းမင်းကို လှမ်းကြည့်ကာ ကိုကြီးစီကကားသော့ကို နန်းမြတ်လက်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။
မင်းမင်း နန်းမြတ်လက်ဆွဲကာ ထထွက်လိုက်တယ်။ အင်ဒိုမမနှစ်ယောက်ရှေ့က အဖြတ်မှာ တယောက်က မင်းမင်းလက်ဖမ်းကိုင်ကာ တခုခု လှမ်းထည့်ပေးတယ်။ ခံစားလိုက်ရတာက စောက်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ပင်တီလေးပါ။ မင်းမင်း ဘောင်းဘီအိပ်ထဲ ထိုးထည့်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံထဲက ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
ဘယ်သူမှမရှိ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ရှောပင်းမောထဲ နန်းမြတ်လက်ကို ဆွဲကာ ကားရှိရာသို့ လျှောက်ခဲ့ကြတယ်။ နန်းမြတ်က ပျော်မြူးရင်း ကလေးတယောက်လို မင်းမင်းလက်ကို ကိုင်ကာခုန်ပေါက်ကာ လျှော်ရင်း ရီမောနေပါတယ်။
"ကိုမင်း နန်းမှုတ်ပေးတာ ကောင်းလား?"
"တအားကောင်းတယ်"
"နန်းလဲ တအားဖီးလ်လာတယ်။ တခါမှလဲ အဲ့လိုမျိုး မလုပ်ပေးဘူးရယ်။"
"ကိုမင်း ဘေးက နှစ်ယောက်က နန်းတို့ကို တအားကြည့်တာပဲ။ သူတို့ ကြည့်လေ နန်းပိုဖီးလ်လာလေပဲ ခစ်ခစ်"
တအားချစ်စရာကောင်းတဲ့ နန်းမြတ်ကို မင်းမင်း ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ နန်းမြတ်က အလိုက်သင့်လေး မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာပြီး သူမလက်တွေနဲ့ မင်းမင်းလည်ပင်းကို ရီးလေးခိုထားတယ်။ မျက်နှာ နှစ်ခုက တအားနီးကပ်နေတယ်။
"နန်း... ချစ်တယ်"
"........."
"ကိုယ့်ကို ချစ်လား?"
"ကိုမင်း အတည်ပြောနေတာလား?"
မင်းမင်း ခေါင်းညှိမ့်ပြရင်း နန်းမြတ်ခါးကိုကိုင်ကာ ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ နန်းမြတ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ တပြိုင်နက် အနမ်းပေးလိုက်တယ်။ ပြီးနောက် နန်းမြတ်လက်ကို ဆွဲကာ ကားရှိရာသို့...
ထို့နောက် ကားနောက်းခန်းထဲဝင်ကာ ရုပ်ရှင်ရုံမှာ တို့လို့တန်းလန်း ကောင်းခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အဆုံးတိုင် နှစ်ယောက်အတူ တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားတော့တယ်။ နန်းမြတ် မင်းမင်းပေါ် စိတ်ကြိုက် အပီအပြင် မြင်းစီးပြီး မင်းမင်းရင်ခွင်ထဲ မှေးကာ အမောဖြေနေပါတယ်။
"ကိုမင်း နန်းကို တကယ်ချစ်တာလား?"
"တအား ချစ်မိသွားတာ"
"...................................."
"နန်းက ဆိုးတယ် မလိမ္မာဘူး၊ အိမ်ထောင် ကွဲခဲ့ပြီးပြီ၊ ချစ်ရင် စိတ်ဆင်းရဲရတယ်၊ ကိုမင်း စဉ်းစားပါအုံး၊ နန်းကိုလဲ အချိန်ပေးပါ။"
"ကိုမင်း နန်းကို တကယ်ချစ်တာလား?"
"တအား ချစ်မိသွားတာ"
"...................................."
"နန်းက ဆိုးတယ် မလိမ္မာဘူး၊ အိမ်ထောင် ကွဲခဲ့ပြီးပြီ၊ ကိုမင်း သေချာစဉ်းစားပါအုံး၊ နန်းကိုလဲ အချိန်ပေးပါ။"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို သနားသွားတယ်။ သူမ အတိတ်မှာ ဘာတွေဖြစ်ပျက်ခဲ့လဲ? ဘယ်လောက်ထိ စိတ်ဆင်းရဲ ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရလဲ မသိဘူး။ သူမကို ပျော်ရွှင် စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ်။ မင်းမင်း သူမရဲ့ခေါင်လေးကို ပွတ်ပေးရင်း ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
စဉ်းစားတယ်ဆိုတာ ဦးနှောက်က အလုပ်လုပ်တာပါ။ တွက်ချက်တယ်ဆိုတာ စီးပွါးရေးဆန်လွန်းပါတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ချစ်တာ နှလုံးသားထဲကကို မြတ်နိုးခံစား ချစ်မိသွားတာပါ။ နန်းမြတ် ပြုံးပျော်နေရင် မင်းမင်း ပျော်ပါတယ်။
"နန်း........ စဉ်းစားစရာ မလိုအောင်ကို ကိုမင်း နှလုံးသားထဲကနေ ချစ်မိသွားတာပါ။ နန်း... ဘာပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ နန်းကို ကိုမင်း ချစ်တယ်။ နန်း နဲ့ အတူ ဘဝတလျှောက် လက်တွဲချင်တယ်။"
နန်းမြတ် ကျနော့်မျက်နှာကို သေချာစိုက်ကြည့်နေတယ်။ သက်ပြင်းမော တချက်မှုတ်ထုတ်ရင်း ကျနော့်ပေါ်ကနေ ထလိုက်တယ်။ ခုမှ မင်းမင်း ဂျိုးဂျိုးက နန်းမြတ် ပိပိကနေ ကျွတ်သွားတယ်။ နန်းမြတ် ကားအတွင်းမီးကို ဖွင့်ကာ ကားထဲမှာရှိတဲ့ တစ်ရှူးအစိုနဲ့ သူမပိပိကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်တယ်။ မင်းမင်း ဂျိုးဂျိုးကိုလဲ သန့်ရှင်းအောင် သုတ်ပေးတယ်။
မင်းမင်းဘေး ခုံမှာဝင်ထိုင်ကာ မင်းမင်းပုခုံးကို ခေါင်းမှီထားတယ်။ မင်းမင်း နန်းမြတ်ခါးကို ဖက်ကာ ကျန်တဖက်က နန်းမြတ်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိတယ်။ နန်းမြတ်က ပုခုံးမှီထားဆဲ ငြိမ်သက်နေဆဲ။
"ကိုမင်း! နန်း အရမ်းဆိုးခဲ့တယ်။ နန်း သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး မိဘတွေကိုပါ ဒုက္ခပေးခဲ့မိတာ။ နန်းကို မိဘတွေက သားသမီးအဖြစ်ကပါ စွန့်လွှတ်ခဲ့ကြတာ။"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ဂရုဏာသက်မိတယ်။ မင်းမင်း စာသင်ပေးခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း သူမဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲ ဘာတစ်ခုမှမှ မသိခဲ့တာ။
"ကိုမင်း နန်းနဲ့ လက်တွဲဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ကိုမင်းမိဘတွေ နန်းအကြောင်း ကြားသိမှာပဲ။ ကိုမင်းကို နန်းနဲ့ သဘောတူလက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ နန်းကို မချစ်ပါနဲ့ နန်းက ကိုမင်းနဲ့ ချစ်ဖို့ မထိုက်တန်ပါဘူး။"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို စိုက်ကြည့်နေရင်းက သူမဘာကို ဆိုလိုလဲ ဆိုတာကို သတိထားမိလာတယ်။ ပြီးတော့ သူမနဲ့ မင်းမင်းတို့က တစ်ရပ်ကွက်သားတွေ။
မင်းမင်း အသက်လဲ မငယ်တော့ဘူး သုံးဆယ်နီးနေပြီ။ ဖေဖေက ဘာမှမပြောပေမယ့်၊ မေမေက ဖုန်းပြောဖြစ်တိုင်း မင်းမင်းကို အိမ်ထောင်ချပေးဖို့ ရည်စားမရသေးဘူးလား အမြဲမေးနေကျ။
"နန်း ကိုမင်းကို အကိုတစ်ယောက်လိုရော ဆရာတစ်ယောက်လိုရော သံယောဇဉ်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ချစ်သူတစ်ယောက်လို လက်တွဲဖို့ကျတော့ အသိုင်းအဝိုင်းအရ အဆင်မပြေဘူး။ ပြီးတော့ နန်းက လိင် စိတ်ကြီးတယ်။ တခါတလေ ဘာမှမစဉ်းစားပဲ အခုလိုမျိုး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကဲရတာကို ပျော်မွေ့တတ်တယ်။"
မင်းမင်း ကိုယ်တိုင်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရကဲရတာကို သဘောကျပါတယ်။ ချစ်သူထားပြီး အချိန်ပေးရတာ ချော့ရတာ သိပ်သဘောမကျပါဘူး။ ဒါကြောင့်လဲ ခုချိန်ထိ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတာပါ။
နန်းမြတ်ကြည့်ရတာ မဟန်နီလိုမျိုး ဟော့ဝိုက် တယောက်နဲ့ တူပါတယ်။ မင်းမင်း ကိုယ်တိုင်ကလဲ ချုပ်ချယ်တာကို မကြိုက်ပါဘူး။ မင်းမင်း မိန်းမတော်တော်များများနဲ့ တူတူနေဖူးပေမယ့် ပြီးရင် သူ့လမ်းသူသွား ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွား ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။
ဒါပေမယ့် နန်းမြတ်နဲ့ကျတော့ ရင်ခုန်သံချင်း မတူပါဘူး ကွဲပြားပါတယ်။ သဝန်တိုတာ၊ ဆန္ဒဖြည့်ပေးချင်တာ၊ ပျော်ရွှင်စေချင်တာ၊ ခံစားရတာတွေက ပုံစံကွဲပါတယ်။ ချစ်တာတခုထဲမဟုတ် အတူလက်တွဲ ပုံဖော်ချင်တာပါ။
"နန်း.... အဲ့တစ်ယောက်ကို ခုထိချစ်နေသေးတာလား?"
နန်းက ကျနော့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခေါင်းခါပြတယ်။ ကျနော်က နန်းရဲ့ အတိတ် တချို့ကို သိချင်တယ်။ နန်းက ကျနော့်ကို ပြောပြချင်ပုံမရဘူး။
"နန်းမှာ တခြားချစ်ရမယ့် ချစ်သူရော..."
နန်းမြတ်က ခေါင်းခါပြတယ်။
"နန်း ကိုမင်း အချစ်ကို လက်ခံပေးပါ။ ကိုမင်း နန်းကို တစ်သက်စာ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းချင်တယ်။ နန်းကို ကိုမင်းကြောင့် စိတ်မဆင်းရဲစေရဘူး၊ နန်းကို ကိုမင်း ဒုက္ခမပေးဘူးလို့ သစ္စာပြုပါတယ်။ နန်းဘဝကို ပျော်ရွှင်အေးမြစေချင်တယ်။"
"ကိုမင်း ရယ်..."
"ပြီးတော့ ကိုမင်း မိဘတွေနန်းကို ကြည်ဖြူစွာလက္ခံဖို့ရော၊ နန်းမိဘတွေပါ လက်ခံဖို့ ကိုမင်းကြိုးစားပေးမယ်။ နန်းဖက်က ကိုမင်းကို ခုမချစ်သေးရင်တောင် ကိုမင်းကို စဉ်းစားပေးပါ အချစ်ရယ်"
အဲ့ချိန်မှာပဲ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီတို့ ကားနားရောက်လာတာကို မင်းမင်း တွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲ့ညက ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီတို့ သွားချင်တဲ့နေရာ မှန်သမျှ မင်းမင်းက မောင်းပြီး၊ နန်မြတ်က ဘေးမှာထိုင်ကာ ကားပတ်မောင်းပေးရတယ်။
ကိုကြီးတို့ကတော့ နောက်ခန်းထဲဘုလိုက်၊ တောထဲဆင်းဘုလိုက်၊ ပင်လယ် ကမ်းခြေ ဆင်းဘုလိုက်နဲ့ ။ နန်းမြတ်ကိုတောင် ကိုကြီးက တခါဘုသွားသေးတယ်။ မနက် မိုးလင်းခါနီးမှ ဟိုတယ်ပြန်ရောက်ကာ အိပ်လိုက်ကြတယ်။
အိပ်ရာနိုးတော့ ပစ္စည်းတွေသိမ်းကာ အခန်းအပ်၊ ငှါးထားတဲ့ကားနဲ့ပဲ လှေဆိပ်ဆင်းပြီး ပြန်ခဲ့ကြတယ်။
စလုံးပြန်ရောက်တော့ အင်မီဂရေးရှင်း ဖြတ်အပြီးမှာ နန်းမြတ်ကို မတွေ့ရတော့ဘူး။
မင်းမင်း အသုံးမကျတာက၊ နန်းမြတ် ဖုန်းနံပတ်ရော၊ ဖေ့ဘွတ် အကောင့်ရော၊ ဘာဆိုဘာမှ မေးမထားမိတာပဲ။ မဟန်နီက စာရွက်ခေါက်လေး လာပေးလို့ ဖြန့်ကြည့်မိတော့....
((ကိုမင်းကို ချစ်တယ်။ နန်းမြတ်ကို လိုက်မရှာပါနဲ့ မေ့လိုက်ပါတော့။ ကံကြုံရင် ပြန်ဆုံအုံးမှာပါ။
ချစ်တဲ့
နန်းမြတ်စံ))
..... နှစ်နှစ် ရှစ်လခန့်ကြာသော်.....
မင်းမင်း ဘာတန်က ပြန်ရောက် ပြီးကတည်းက စိတ်နဲ့ကိုယ်နဲ့ မကပ်တော့တာ အခုထိပဲ။ တစ်ရက် ပြီး တစ်ရက် လူရော စိတ်ကို အလုပ်ထဲမှာပဲ နှစ်ထားမိတယ်။
တခါတလေ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီ ခေါ်ရင်တော့ သွားသောက်ဖြစ်တယ်။ ခေါ်တိုင်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ငြင်းမကောင်းတဲ့ တချို့ရက်တွေပေါ့။ ဒါပေမယ့် သောက်ရုံမှတပါး တခြားကိစ္စတွေ မပါတော့ဘူး။
ဖေဖေက ဘာမှ မပြောပေမယ့်၊ မေမေကတော့ ဖုန်းပြောတိုင်း မင်းမင်း မငယ်တော့ကြောင်း၊ အိမ်ထောင်ပြုသင့်ကြောင်း၊ မြေးချီချင်ကြောင်း ခဏခဏ ပြောပါတယ်။ သူမ သူငယ်ချင်း စလုံးက သမီးပျိုတွေနဲ့လဲ ခဏခဏ မင်းမင်း အတွက်ဆိုပြီး လူကြုံထည့်ပေးလို့ သွားသွားယူရပါတယ်။
မင်းမင်း အလုပ်က ဘော့စ်ကို ငြင်းမကောင်းလို့ တခေါက် ဂေးလန်း ရောက်သွားခဲ့ပါသေးတယ်။ ဘာမှကို မဘာချင်တော့တဲ့ မင်းမင်းပါ။ ဘော့စ်ကို နားလည်အောင်ပြောပြီး လမ်းထိပ်မှာ ဘီယာသောက်ရင်းပဲ စောင့်နေပေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဘော့စ်လဲ နောက် မင်းမင်းကို ထပ်မခေါ်တော့ပါဘူး။ (ဘော့စ်ဆိုတာ မင်းမင်း အထက်က အရာရှိကို ပြောတာပါ)
မင်းမင်း အားလပ်ရက်တွေဆို မြန်မာတွေ သွားတတ်တဲ့ နေရာတွေ အနေများတဲ့ နေရာတွေဖက် လျှောက်ပတ်ရင်း နန်းမြတ်ကို ရှာခဲ့ပေမယ့်၊ တခါမှကို မတွေ့သလို၊ နန်းမြတ်ကိုသိတဲ့ သူမျိုးကို မတွေ့မိသလို၊ နန်းမြတ်အကြောင်း သတင်း အစအနကို မရခဲ့တာပါ။ နန်းမြတ်နဲ့ ပြန်တွေ့ခဲ့တဲ့ ပန်နီဇူးလား ပလာဇာကိုတော့ အားလပ်နေ့တိုင်း သွားထိုင်ကာ တွေ့လိုတွေငြားရှာခဲ့ပေမယ့် နန်းမြတ်နဲ့တူတဲ့ တစ်ယောက်တစ်လေတောင်မတွေ့ပါဘူး။
မင်းမင်း ရန်ကုန်ကို နှစ်ခေါက် ပြန်ခဲ့ပါသေးတယ်။ ပထမ တစ်ခေါက်မှာ နန်းမြတ်မိဘတွေ အတွက် လက်ဆောင်တွေ သယ်သွားပြီး အခြေအနေ စုံစမ်းခဲ့ပေမယ့်၊ သူတို့ဖက်က စွန့်ပစ်ထားတာမို့ ဘာသတင်းမှ မရခဲ့ပါဘူး။ မင်းမင်း မိဘတွေကတော့ အံ့ဩနေတာပေါ့။
မိဘတွေကို နန်းမြတ်ကို သံယောဇဉ်ရှိကြောင်းနှင့် လက်ထပ်ချင်ကြောင်းပြောတော့ မေမေက ခါးခါးသီးသီးပါပဲ၊ ဖေဖေကတော့ အံ့ဩသွားပေမယ့် ဘာမှမပြောပါဘူး။ မေမေ့စီက မင်းမင်းသိထားသလောက်ပဲ နန်းမြတ် လင်နောက်လိုက်သွားလို့ မိဘတွေက စွန့်လွှတ်ကြောင်း ကြေငြာထားကြောင်း နောက်ပိုင်း ယောက်ျားနဲ့ပါ ကွဲနေကြောင်းကြာဖူးတယ်လောက်ပဲ သိခဲ့ရတာပါ။
ဒုတိယ တစ်ခေါက် မင်းမင်း အလုပ်ထွက်လာကာ ရက်ရှည်ပြန်လာတော့။ မိဘတွေက ပျော်တာပေါ့ မင်းမင်းကို ဟိုပြန်မသွားစေချင်သလို၊ မိဘလုပ်ငန်းကို လွှဲပြောင်းပေးချင်နေပြီ။ မင်းမင်း ဖေဖေ စိတ်ကျေနပ်အောင် ဖေဖေ့အလုပ်ကို ဝင်လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သလို၊ မေမေ့ကိုတော့ သူနန်းမြတ်ကိုပဲ ချစ်ကြောင်း သဘောကျကြောင်း နန်းမြတ်ကလွဲလို့ တခြားမိန်းခလေး ကိုလက်မထပ်နိုင်ကြောင်း အတိအလင်း ပြောတော့... ဖေဖေကလဲ ဒီမှာ သူ့အလုပ်တွေ ဝင်လုပ်ပေးနေတဲ့ ကျနော့်ဖက်က ဝင်ပြောပေးတာကြောင့် အိမ်ထောင်ကွဲနေရင်တော့ ချွေးမအဖြစ် လက်ခံစဉ်းစားပေးမယ်လို့ မေ့မေ့ဖက်က တစ်ထစ်ချပါတယ်။
ကျနော့်ကို ပြောမရမှန်းသိလို့ ဖေဖေက နန်းမြတ်မိဘတွေကို သွယ်ဝိုက်ပြီး စုံစမ်းပေးပေမယ့် နန်းမြတ်မိဘတွေကိုယ်တိုင် နန်းမြတ်နဲ့ အဆက်အသွယ်မရှိသလို နန်းမြတ်ဘယ်မှာမှန်း မသိပါဘူး။ သူတို့နောက်ဆုံး သတင်းရတာကလည်း နန်းမြတ် စလုံးမှာပါ။ နောက်ဆုံး ဖေဖေ မေမေနဲ့ သဘောတူညီမှုယူကာ နန်းမြတ်မသိပဲ နန်းမြတ် အိမ်ကို မိဘတွေနဲ့ သွားပြီး မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ချစ်မိနေကြောင်းနဲ့ အတည်တကျ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းလိုကြောင်း၊ မင်းမင်းကို နန်းမြတ်လက်ခံရင် သဘောတူ လက်ခံပေးဖို့နဲ့ နန်းမြတ်သတင်းကြားရင် မိဘတွေကို အကြောင်းကြားပေးဖို့ မှာကြားရင် နန်းမြတ် မိဘတွေကို ဦးချ ကန်တော့ခဲ့တယ်။ နန်းမြတ်မေမေကတောင် မင်းမင်း ကန်တော့တော့ မျက်ရည်ကျနေသေးတယ်။ မင်းမင်း မိဘတွေနဲ့ အပေးအယူလုပ်ခဲ့ရတာက နှစ်နှစ်ကြာရင် ရန်ကုန်မှာ မိဘအလုပ် ပြန်လုပ်ပေးဖို့နဲ့ နန်းမြတ်ကို နှစ်နှစ် အတွင်းရှာမတွေ့ရင် မေမေတို့ သဘောတူတဲ့ အမျိုးသမီးနဲ့ တသက်လုံး လက်ထပ်ပေါင်းသင်း နေထိုင်ဖို့ သဘောတူခဲ့ရတယ်။
ခုဆို မင်းမင်းကို နန်းမြတ်ခွဲခွါခဲ့တာ နှစ်နှစ်နဲ့ ရှစ်လကြာပြီ။ မင်းမင်း မိဘတွေခွင့်ပြုခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်တာ ကာလက ခုနှစ်လနီးပါးပဲ ကျန်တော့တယ်။
မင်းမင်း စလုံးပြန်ရောက်နေတာ တနှစ်နဲ့ ငါးလနီးပါးရှိပြီ ခုထိ နန်းမြတ် သတင်းရော အစအနပါ စုံစမ်းလို့ မရသေးဘူး။ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီတို့လဲ မင်းမင်းကို သနားပြီး လိုက်စုံစမ်းပေးပေမယ့်။ နန်းမြတ်ကို ရှာမတွေ့ဘူး။
"မောင်မင်းမင်း နန်းမြတ် အကြောင်း သေချာစဉ်းစားပါအုံး သူဘာကြိုက်တတ်လဲ? ဘယ်လိုနေရာမျိုးမှာ နေချင်လဲ? ဘာဝါသနာပါလဲ? ဘာအလုပ်မျိုး ဝါဒနာပါလဲ? ဒါမှ ရှာရတာလွယ်မယ်။ စလုံးလို သေးသေးလေးမှာတောင် နှစ်နှစ်ခွဲ ရှာလို့မတွေ့ဘူးဆိုတာ မဟုတ်သေးဘူး။ စလုံးမှာ မရှိဘူးထင်တယ်။ ရှိရင်တွေ့ရမှာပေါ့။ ပြီးတော့ မင်းဘယ်နေရာတွေရှာဖို့ကျန်နေသေးသလဲ? သေချာ စဉ်းစားပါအုံး?"
"ကျနော် မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူ ကိုကြီးရာ၊ အလုပ် လုပ်ရတာလဲ အစဉ်မပြေတော့ဘူး စိတ်က အလုပ်ထဲ နှစ်လို့မရတော့ဘူး။ ကျနော် ဒီလကုန်ရင် ထွက်စာတင်တော့မယ်။ အချိန်က သိပ်မကျန်တော့ဘူး ကိုကြီးရ။"
"မင်းမင်း ဗေဒင်တွေဘာတွေမေးပြီး ရတရာချေကြည့်ပါလား?"
"ကျနော် အဲ့ဒါတွေ အယုံအကြည်မရှိပါဘူး မဟန်နီရာ၊ အကြံပေးတဲ့ အတွက်တော့ ကျေးဇူးပါ။"
မင်းမင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ တကယ်အံ့ဩတယ်။ ရည်းစားတွေလဲ ထည်လဲထားခဲ့ ဘူးတယ်။ တခါမှ အဲ့လောက် စွဲစွဲလန်းလန်း မဖြစ်ခဲ့ဖူးဘူး။ နန်းမြတ်စံနဲ့ကြမှ.... နန်းမြတ်ရယ် နင်ပုန်းနိုင်လွန်းအားကြီးတယ်။ နန်းမြတ်နဲ့ ပြန်ဆုံစည်းရမယ်လို့ မင်းမင်း ယုံကြည်တယ်။
လပြည့်ဝန်းကြီးကို ကြည့်ရင်း မင်းမင်း သစ္စာဆိုမိတယ်။ နန်းမြတ်ကို ခုချိန်ထိ တစ်ရက်မှ မေ့မရပဲ လိုက်ရှာနေမိတယ်။ နန်းမြတ်ကို ကျနော်မျိုး မင်းမင်း မြတ်နိုးစွာ ချစ်မိသွားပါတယ်။ ဤမှန်ကန်သော သစ္စာကြောင့် နန်းမြတ်နဲ့ အမြန်ဆုံး ပြန်လည်ဆုံစည်း ရပါလို၏။ သက်ထက်ဆုံး နန်းမြတ်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခွင့် ရရာပါလို၏ အရှင်ဘုရား......
အပိုင်း-၂ ဖတ်ရန်