(မျက်မှောက်ခေတ် မဟုတ်ပါ ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် အတန်ငယ် အချိန် ကာလက အဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်ပါသည် )
မြန်မာပြည် အစွန်ဆုံးပိုင်း တနေရာ ။
မြင့်မားတဲ့ တောင်တန်းကြီးတွေရဲ့ ကြားထဲက စိမ်းလန်းစိုပြေနေတဲ့ တောအုပ်ကြီးတွေ ရှိနေတဲ့ အရပ်ဒေသ ။
မနက်စောစော အချိန် ။
တောင်ကုန်းလေး ပေါ်က မီးခိုးတလူလူနဲ့ အိမ်ကလေး သည် ရွာက အိမ်ခြေစုတွေနဲ့ ဝေးကွာပြီး တသီးတခြား ရှိနေသည် ။
ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံး မြူတွေ ဆိုင်းနေသည် ။
ရပ်ဝေးမြေပြန့်က လာလည်သူ ဧည်ှုသည်တွေ အတွက်က အင်မတန်မှ လှပတဲ့ ရှုမျှော်ခင်းတွေမို့ ထူးခြားနေမှာဖြစ်ပေမယ့် ဒီဒေသ ဒီအရပ်မှာ တသက်လုံး
နေတဲ့လူတွေ အတွက်ကတော့ နေ့စဉ် မြင်တွေ့နေရတာမို့ ဆန်းမည် မဟုတ် ။
လွမ်းမောဘွယ်ရာ ရှုမျှော်ခင်းတွေက ဘယ်လောက်ဘဲ လှလှ ကိုယ့်တဝမ်းတခါးအတွက် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားနေကြရတဲ့ လူတွေသည် အလှအပတွေကို မခံစားနိုင်ကြ ။
ဦးဂျော်နီ သည် လက်ထဲက ဝက်စာတွေ ပါတဲ့ သံပုံးလေးကို သစ်လုံးကို ထွင်းထားတဲ့ ဝက်စာခွက်ထဲကို လောင်းထည့်လိုက်သည် ။
" ဟေ့ကောင်တွေ ..လာကြ..လာစားကြ........"
သူ့ဝက်တွေကို အော်ခေါ်လိုက်သည် ။ အညိုရောင်မှာ အမဲရောင်အကွက်တွေနဲ့ ဝက်တွေ သည် အစားစားဖို့ ပြေးလာနေသည် ။ ဦးဂျော်နီ သည် ဝက်တွေကို
အားရကျေနပ်စွာနဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး အိမ်ဖက်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ အိမ်လေးရဲ့ အနောက်ဖက် အဖီလေးမှာ ဟင်းချက်နေတဲ့ နေကြာ က သူ့ကို
လှမ်းကြည့်လိုက်တာကို သူ တွေ့သည် ။
ဦးဂျော်နီ သည် ခရစ်ယာန်သင်းအုပ်ဆရာ တယောက် ဖြစ်သည် ။
ပြီးခဲ့တဲ့လက ဦးဂျော်နီ အသက်၅ဝပြည့်သည် ။
အသက်၅ဝ ဆိုပေမယ့် ဦးဂျော်နီ သည် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် သန်သန်မာမာ ရှိနေဆဲဘဲ ။ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကတော့
အနက်ထဲ အဖြူတွေ ရောနှောနေပြီ ။
ဒီနေ့သည် တနင်္ဂနွေနေ့ ။ ဘုရား ဝတ်ပြုဆုတောင်းပွဲ ရှိသည် ။
တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် ဆယ့်တစ်နာရီမှာ လုပ်မြဲ ဖြစ်တဲ့ သည် ဝတ်ပြု အစီအစဉ်ကို သူ ဦးဆောင်ဖို့ တောင်ကုန်းအောက်က ဘုရားကျောင်းလေး ကို သူ မကြာခင်
သွားရမည် ။
ဦးဂျော်နီရဲ့ ဇနီး ဒေါ်ပိတောက်က ဘုရားကျောင်းကို စောစောထဲက သွားနှင့်ပြီ ဖြစ်သည် ။ ဝတ်ပြုပွဲ မစခင် ရွာက ကလေးငယ်တွေကို သီချင်းဆိုခိုင်းဖို့
ဓမ္မပုံပြင်တွေ ပြောပြဖို့ စောစောထဲက ထွက်သွားသည် ။ နေကြာက ဒေါ်ပိတောက် ရဲ့ တူမ ။ သူတို့ဆီကို ကူဖို့ မိုင်နှစ်ဆယ်လောက် ဝေးတဲ့ ရွာမှာ နေတဲ့
ဒေါ်ပိတောက်ရဲ့ ညီမက လွှတ်ထားတာ ။
ဦးဂျော်နီ အိမ်ပေါ်ကို တက်လိုက်တဲ့ အချိန် နေကြာက " ဦးလေး....ထမင်းကြမ်းကြော်လေးနဲ့ ကြက်ဥကြော်လေး
စားသွားနော...." လို့ လှမ်း ပြောလိုက်သည် ။ " နင်ရော ဘုရားကျောင်းကို လိုက်မယ် မဟုတ်လား.."လို့ ဦးဂျော်နီ က နေကြာကို အော်မေးလိုက်သည် ။
" လိုက်မယ်..ဦးလေး......" လို့ နေကြာက ပြန်ပြောရင်း သံဇလုံနဲ့ ထည့်ထားတဲ့ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ထမင်းကြေ်ာတွေကို ထမင်းစား စားပွဲပေါ်
တင်လိုက်သည် ။ ဦးဂျော်နီလည်း ဘုရားရှစ်ခိုးကျောင်း သွားတဲ့အခါ ဝတ်ဖို့ အဝတ်အစားတွေကို သူတို့ရဲ့ တခုတည်းသော သစ်သား ဘီဒိုကြီးထဲက
ထုတ်ယူသည် ။
အပေါ်ဆင့်မှာ တူးတူး လာတုံးက ပေးထားခဲ့တဲ့ ပစ္စတို သေနတ်ကို သူ တွေ့သည် ။
မယူချင်ပါဘူး ပြောလည်း မရဘူး ။တူးတူးသည် သူနဲ့လည်း မတူ ။ ဇနီး ပိတောက် နဲ့လည်း မတူ ။ တော်တော့်ကို စိတ်ပြင်း စိတ်ကြီးတဲ့အကောင် ။
တဦးတည်းသော သားလေးမို့တုန်နေအောင် ချစ်ကြပြီး အလိုလိုက်ခဲ့ကြသည် ။ တူးတူးသည် ငယ်ငယ်ထဲက လူကြမ်းကလေး ဖြစ်သည် ။ နယ်စပ် အစွန်အဖျားမှာ
နေတဲ့ ဦးဂျော်နီ ရဲ့ ညီ ဖြစ်သူ ဦးတော်မီ ကို သူ အားကျသည် ။
ဦးတော်မီသည် ခေတ်အဆက်ဆက် လက်နက်ကိုင်ပြီး သူ့ခံယူချက် အတိုင်း ပြတ်ပြတ်သားသား နေနေသူ တယောက် ။ ညီက သင်းအုပ်ဆရာ..ဓမ္မဆရာ.....အကိုက
လက်နက်ကိုင် ခေါင်းဆောင် ။
ပြဒါးတလမ်း သံတလမ်း ။ သို့ပေမယ့် ညီအကိုချင်း ချစ်ကြသည် ။ တယောက်နဲ့ တယောက် တွေ့သည် ။ အတူတူ စားသည် ..ဆက်ဆံသည် ။ တူးတူးကို
ဦးတော်မီက ချစ်သည် ။ ဂရုစိုက်သည် ။ အမြဲ လာခေါ်သည် ။
တူးတူးသည် ဘကြီးတော်မီကို အားကျသည် ။ ဘကြီးတော်မီလိုဘဲ သိုင်းကစား မြင်းစီး သေနတ်ပစ် ချင်သည် ။ အဖေက ကျမ်းစာအုပ်ကိုင်တဲ့ ဘာသာရေး
ဆရာတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သားက လူသတ်လက်နက် ကိုင်ချင်သူ ပါ ။
တူးတူး လုပ်ချင်တာတွေကို ဘကြီးတော်မီ က ပေးလုပ်သည် ။ သင်ပေးသည် ။ အသက် ၁၅နှစ်လောက်ထဲက တူးတူးသည် သေနတ် ကောင်းကောင်း ပစ်တတ်သည် ။
မြင်းစီးလည်း ကျွမ်းနေပြီ ။
ဗန်တိုဗန်ရှည် လက်သိုင်း ဓါးသိုင်းတွေလည်း ချတတ်နေပြီ ။
တူးတူးသည် အရွယ်ရောက် ကြီးလာတာနဲ့ သူတို့ နယ်တဝိုက်မှာ အင်အားကောင်း ဩဇာကြီးမားတဲ့ လက်နက်ကိုင် အုပ်စုရဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက် ဖြစ်လာသည် ။
ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်က တူးတူး မိဘတွေဆီကို လာလည်သည် ။ တူးတူးသည် အရင်လိုဘဲ လူချောလေးပါဘဲ ။ သို့ပေမယ့် ကြမ်းတမ်း ခက်ထန်တဲ့ အစိမ်းပုတ်ရောင်
စစ်ယူနီဖေါင်းတွေ ဝတ်ထားပြီး မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ ဗုံးသီးတွေ စက်သေနတ်အကြီးစားကြီးတွေကို ကိုင်ဆောင်ထားတဲ့ လူတွေကို ဦးဆောင်တဲ့ ခေါင်းဆောင်
ဗိုလ်တယောက် ဖြစ်နေသည် ။
သူနဲ့ အတူ လက်နက်ကိုင်တွေ တအုပ်တမကြီး ပါလာခဲ့သည် ။ သူတင် ထမင်းစားသွားတာ မဟုတ် ။ အမေ့ကို အိမ်က
ကြက်တွေသတ်ခိုင်းပြီး သူ့လူတွေ အတွက်ပါ ကျွေးခိုင်းသည် ။ အမေဖြစ်သူက သားလေးရဲ့ မျက်နှာကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ။ သိပ်ချစ်တဲ့သားလေး
တယောက်ထဲမို့ စိတ်လည်း ပူသည် ။ သားနဲ့ အပေါင်းအပါတွေကို ထမင်းဟင်းတွေ မျိုးစုံ ချက်ကျွေးလိုက်သည် ။အိမ်က မွေးထားတဲ့ ကြက်ကို ချက်ချင်း
သတ်ကျွေးလိုက်ရုံမက ရွာထဲက မုဆိုး ဆီက ရတဲ့တောဝက်သားကိုပါ သားအကြိုက် ငရုပ်သီးစပ်စပ် ဟင်းတခွက် ချက်ကျွေးလိုက်သည် ။
တူးတူးက အဖေ့အတွက်..ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်ဖို့ ဆောင်ထား သိမ်းထား....ဆိုပြီး ၉မမ ပစ္စတိုတလက် ကျည်ကပ်နှစ်ကပ်နဲ့ ကျည်ဆံ ၁၀ဝ ပါတဲ့
ကျည်ဘူးတဘူး ထားခဲ့သည် ။
မလိုပါဘူးကွာ..ငါက သင်းအုပ်ဆရာပါ လို့ ပြောလည်း မရဘူး ။
အင်း မနက် အစောကြီးထဲက ခြံအလုပ် ဝက်ကြက်တွေ အစာကျွေးတဲ့ အလုပ်တွေ လုပ်ပြီး ချွေးထွက်နေသည် ။ နံစော်နေလို့ မဖြစ်သေးပါဘူး ။ ရေပြေး
ချိုးလိုက်အုံးမှပါဘဲ လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက စွပ်ကြယ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
အိမ်အနောက်ဖက် မီးဖိုနားက ရေချိုးခန်းလေးဆီကို သူ သွားလိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်း သွပ်ပြားတံခါးလေးကို ဆွဲဖွင့် ဝင်လိုက်ချိန် ဦးဂျော်နီ ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပြူး
ကျယ်သွားသလို ပါးစပ်ကြီးလည်း ပွင့်သွားရသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သူ မြင်လိုက်တွေ့လိုက်ရတာက အရမ်းကို လှပတဲ့ မြင်ကွင်း တခု ။ အိုး..... နေကြာ သည်
အဝတ်မပါဘဲ မိမွေးတိုင်း ရေချိုးနေသည် ။
" ဟာ....."
သည် တောင့်သည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အချိုးကျသည် ။ အသားက ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေး ။ အလုပ်ကြမ်း အမြဲ လုပ်တဲ့ တောင်ပေါ်သူမို့လား မသိဘူး ။
ကျစ်လစ် သန်မာသည် ။ နေကြာ ရဲ့ ရင်သားလုံးကြီးတွေက ထွားထွားလုံးလုံးနဲ့ တင်းမာဖီးထနေသည် ။ ခပ်ကော့ကော့လေး ရှိနေတဲ့ ရင်သားတွေမှာ
အနီရောင် ရင်သီးလေးတွေက စူထွက်နေကြသည် ။ နေကြာကို အခုလောက် အဝတ် လုံးဝ မပါဘဲ ဗလာကိုယ်နဲ့ သူ တခါမှ မတွေ့ဖူးပေမယ့် တအိမ်ထဲ
နေကြတာမို့ နေကြာကို လျစ်ကနဲ လျပ်ကနဲ အတွင်းသား ဝင်းဝင်းဖြူဖြူတွေကို သူ တွေ့ဖူးသည် ။
နေကြာက ဝုန်းကနဲ ဝင်လာတဲ့ ဦးဂျော်နီကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်တော့ " ဟာ..ဦးလေး......" လို့ အော်ရင်း ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို လက်နဲ့
ကမန်းကတန်း ကာလိုက်သည် ။
သို့ပေမယ့် ဦးဂျော်နီက နေကြာရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားနေရာ တြိဂံပုံဖေါင်းမို့မို့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေလို့ နေကြာလည်း ရင်စိုင်တွေကို ကာကွယ်ထားတဲ့
လက်ဝါးတဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံနေရာကို ကာလိုက်သည် ။
" နေကြာ.....နင်းအရမ်းတောင့်တယ်ဟာ..ကြည့်ကောင်းလိုက်တာ....."
" အို..ဦးလေး.....သွား..သွား..ထွက်ပါ..ထွက်....."
" နင့်ကို ငါ ကြည့်နေတာ ကြာပြီ......နင့်ကိုယ်လုံးက အချိုးကျလွန်းတယ်......နင် ကျန်းမာရေး ကောင်းလှချည်လား....."
ဦးဂျော်နီ သည် နေကြာဆီကို တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး ဆွဲဖက်လိုက်သည် ။
" မသင့်တော်ဘူး..ဦးလေး..မလုပ်ပါနဲ့....."
နေကြာက အဖက်မခံ ။ တွန်းရုန်းသည် ။ ငြင်းဆန်သည် ။ သို့ပေမယ့် ဦးဂျော်နီက မလွှတ်ဘူး ။ နေကြာကို သူ တိတ်တခိုး သဘောကျနေခဲ့တာ ကြာပြီ ။
ဇနီးသည် မရှိတုံး အခုလို အဝတ်မပါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး တွေ့လိုက်ရတော့ သူ မနေနိုင်တော့ဘူး ။ သတိတွေ လွတ်ထွက်သွားပြီ ။ ဇနီးဒေါ်ပိတောက်ကလည်း သူ့ကို
မပေးတာ ကြာပြီ ။ ဒေါ်ပိတောက် သွေးဆုံးပြီး လိင်စိတ် လျော့ပါးသွားပြီးနောက် ဦးဂျော်နီကို ပေးမအိပ်တော့ ။ အနား အကပ် မခံတော့ ။ ဦးဂျော်နီ သည် ကာမမှု
မရှိတော့တာကြောင့် အလူးအလဲ ခံစားရပြီး ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေခဲ့သည် ။
နုပျိုတောင့်တင်းတဲ့ နေကြာ တယောက် သူ့အိမ်ကို ရောက်လာတာက ဦးဂျော်နီရဲ့ ဝေဒနာတွေကို ပိုပြီး တိုးပွားစေသည်လို့ ပြောရမည် ။ တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့
အသက်ငယ်ငယ် မိန်းကလေး တယောက် နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတော့ ဒါတွေကို ကြည့်မိသည် ။ စူးစမ်းမိသည် ။ တောင့်တစိတ်တွေ နဲ့ ပြစ်မှားမိသည် ။
အကြိမ်ကြိမ် ပေါ့ ။ အခုတော့ နေကြာကို သူ အတင်းကြမ်းမိပြီ ။
နေကြာကလည်း သည်အိမ်မှာ လာနေပြီးတဲ့နောက် အဒေါ်ရဲ့ ယောက်ျား ဦးလေးဂျော်နီက အိပ်ရာထဲ အိပ်ပျော်နေရင် ပုဆိုးကြီး လန်ပြီး ကျွတ်ပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့
အမြဲ တွေ့ရတတ်လို့ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည် ယောက်ျားတန်ဆာချောင်းကြီးကို ခဏခဏ မြင်တွေ့ဖူးခဲ့ရသည် ။ သူကိုယ်တုံးလုံး ရေချိုးနေတာကိုလည်း မကြာခဏ
တွေ့ဖူးခဲ့သည် ။
အဒေါ်ဒေါ်ပိတောက်သည် ယောက်ျားကို သပ်သပ် ခွဲအိပ်ခိုင်းတာကိုလည်း ရောက်ကထဲက တွေ့ခဲ့ရသလို သူတို့နှစ်ယောက် လင်ခန်းမယားခန်း မရှိကြတာကိုလည်း
သိခဲ့သည် ။
အခုတော့ မိန်းမကိစ္စ ဆာလောင်နေတဲ့ ဦးလေးသည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အတင်းကြီး ဖက်လားကိုင်လားတွေ လုပ်နေပြီ ။ တွန်းလိုက် ရုန်းလိုက် ဖြစ်နေတာမို့
ဦးဂျော်နီရဲ့ ခါးဝတ်ပုဆိုးက ကျွတ်ကျနေပြီ ။ တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်လမျော တန်ဆာချောင်းကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ နေကြာရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းတွေကို
ဒါကြီးက ထိမိနေသည် ။ ထိုးထောက်မိနေသည် ။
နေကြာရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေကို ဦးဂျော်နီ စုတ်သည် ။ ရင်သားစိုင် နှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်သည် ။ ဆုပ်နယ်သည် ။ အင်္ဂါစပ်ကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည် ။
နေကြာက အစပိုင်းမှာ ရုန်းကန်ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ ဦးဂျော်နီ ဆွဲခေါ်ရာကို ပါသွားသည် ။ ဦးဂျော်နီ က သူ သီးခြား အိပ်တဲ့ အခန်းငယ်လေးထဲကို နေကြာကို
ခေါ်သွားတာ ဖြစ်သည် ။
သူ့ကုတင်ဆီကို ရောက်တာနဲ့ နေကြာရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် သူ စို့သည် ။ အငမ်းမရ စို့တာ ။ မိန်းမဆီက မရတော့တဲ့ ကာမ ကို
နေကြာဆီက ရယူနေပြီ ။ နေကြာကလည်း အသက်အစိတ်အရွယ် တောင့်တာ ဆာလောင်နေတဲ့သူ ။ ဦးလေးရဲ့ အကိုင်အတွယ် အပွတ်အသပ်တွေကြောင့်
စိတ်တွေ ထကြွပြီး ခံချင်သွားသည် ။
ဦးဂျော်နီသည် လူရွယ်တယောက်လိုဘဲ စပ်ယှက်သည် ။ အားနဲ့ မာန်နဲ့ ဆောင့်လုပ်သည် ။ အင်္ဂါစပ်ထဲကို ယောက်ျားတန်ဆာ သွတ်သွင်း
ထိုးဆောင့်တဲ့ အသံတွေက တဖွပ်ဖွပ် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ မြည်နေသည် ။ နေကြာရဲ့ အော်ညည်းသံတွေကလည်း ကျယ်လောင်လှသည် ။
ဦးဂျော်နီ သည် နေကြာရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို တအား ညှစ်ဆုပ်ရင်း ဖိဖိဆောင့်ပစ်နေသည် ။ သိပ်မကြာလိုက် ။ နေကြာဂျာရော သူရော ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံးပိုင်း
နေရာကို တက်လှမ်းသွားကြပြီး ခြေပစ်လက်ပစ် လဲကျသွားကြသည် ။
တော်တော်လေး အကြာ...ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ဖြစ်မည် ။ ပက်လက် အမောဖြေနေတဲ့ ဦးဂျော်နီကို နေကြာက " ဦးလေး..ဝတ်ပြု ပွဲ ကို သွားရဦးမယ်နော်...." လို့
သတိပေးသည် ။
" အင်း..ငါသိတယ်....." လို့ ဦးဂျော်နီ ဖြေသည် ။
သူ့မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားသည် ။ စောစောက အရမ်း သဘောကျ တပ်မက်ခဲ့တဲ့ နေကြာ ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတွေကို သူ လုံးဝ လှည့်မကြည့်တော့ ။
သူ့ ကာမ စိတ်ရိုင်းတွေ ပြေလျော့ ကျဆင်းသွားပြီ ။
နေကြာကတော့ ပေရေနေတာတွေကို ဆေးကြောဖို့ ရေစည် ရှိတဲ့နေရာကို ခပ်သွက်သွက်လေး ပြေးသွားလိုက်သည် ။
ရွှေစင်ဒွန်း.....
အရမ်းလှတဲ့ ကောင်မလေး ။
မိဘကြောင့် ဖူးဖူးမှုတ်ထား ခံရတဲ့ ရွှေဘုံစံမင်းသမီးလေး လို့ တင်စားရမယ့် လူကြီးသမီးလေး ။
ဦးမောင်ဒွန်းရဲ့ သမီး ။
ဦးမောင်ဒွန်း ဆိုတာက သည်ခေတ် သည်အခါမှာ သတင်းစာ မျက်နှာဖုံးမှာ မကြာခဏ ပါပါနေတဲ့ ထိပ်ပိုင်းက လူကြီး တယောက် ။
ကြီးမားတဲ့ဦးမောင်ဒွန်းရဲ့ ရာထူးကြောင့် ရွှေစင်ဒွန်းတို့ မိသားစုသည် ဗီအိုင်ပီ မိသားစု ဖြစ်လို့ ဘယ်သွားသွား လုံခြုံရေး ဘော်ဒီဂတ်တွေ ခြံရံပြီး သွားရသည် ။
လူတိုင်းက ခါးလေးတွေ ညွှတ်ကုန်း လက်အုပ်လေးတွေ ချီပြီး ဂါဝရ ပြုတာကို ခံကြရသည် ။ ပြာပြာသလဲ ကျွေးကြ ဧည့်ခံကြတာကို ခံရသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းသည် အိမ်ကနေ ထွက်တိုင်း တချိန်လုံး အနောက်က လုံခြုံရေး လိုက်တဲ့ကား ပါနေတာကို စိတ်ရှုပ်နေသည် ။
မလွတ်မလပ်နဲ့စိတ်အနှောက်အရှက် ဖြစ်ရသည် ။ အရင်တုံးက ဒီလို မဟုတ်ဘူး။
ဟိုတလောက စပြီး လူကြီး မိသားစုတွေ ကို ပြန်ပေးဆွဲဖို့ ကြိုးစားကြသည် ဆိုပြီး ဘယ်သွားသွား အနောက်က ဘော်ဒီဂတ်တွေနဲ့ သွားကြရတာ ။
အိမ်မှာလည်း ခြံဝမှာရော ခြံနောက်မှာရော လုံခြုံရေး ရဲတွေ အများကြီး စောင့်ကြသည် ။ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ခြံထဲမှာတောင် လွတ်လပ်မှု မရှိဘူး ။
အိမ် အပေါ်ထပ်က ရေချိုးခန်းမှာ ရေချိုးရင် အီးပါရင် ကန့်လန့်ကာ သေသေချာချာ ပိတ်ထားရဲ့လား ဆိုတာကိုလည်းရွှေစင်ဒွန်းတို့ အမြဲ သတိထားရသည် ။
နွယ်နီထွန်း မန္တလေးက လာလည်တော့ နွယ်နီထွန်းကို သူ ဘယ်သွားသွား အနောက်က ရဲတွေ တပြုံကြီး ပါတဲ့ ကားတစီး လိုက်နေတာကို ပြလိုက်ပြီး
စိတ်ရှုပ်နေတယ် လို့ ညည်းမိသည် ။
နွယ်နီထွန်းက ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ ညီမတဝမ်းကွဲ ။ ဖါ့စ်ကာဆင် ပေါ့ ။ နွယ်နီထွန်းက မေမေ့အမကြီးရဲ့ သမီး ။ မန္တလေးမှာ နေသည် ။ နွယ်နီထွန်းမှာ အကိုနှစ်ယောက်
ရှိသည် ။
နွယ်နီထွန်းရဲ့ အဖေက မန္တလေးမှာ ထိပ်တန်းက နေရာယူထားတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းပိုင်ရှင်ကြီး တယောက် ဖြစ်သည် ။
ဦးထွန်းထွန်းသည် ကုမ္ပဏီတွေ ထောင် နိုုင်ငံခြားကို ကုန်တွေ တင်ပို့နေတဲ့သူဌေး အကြီးစားကြီး တယောက် ဖြစ်သည့် အားလျော်စွာ အစိုးရပိုင်းက
အာဏာရှိသူတွေနဲ့ ပေါက်ရောက်သူ အဆက်အသွယ် ရှိသူ အဖြစ် ထင်ရှားသည် ။ ဦးထွန်းထွန်းသည် သူ့ရဲ့ မယားညီအကို
ဦးမောင်ဒွန်းရဲ့ အရှိန် အဝါကြောင့်လည်း သူလုပ်ကိုင်နေတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေသည် ပိုမို ချောမွေ့ အဆင်ပြေသည် လို့လည်း သိသူတွေက
ပြောကြသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ အဖေ ဦးမောင်ဒွန်းနဲ့ နွယ်နီထွန်းရဲ့ အဖေ ဦးထွန်းထွန်းတို့က မယားညီအကို ဘဝ မရောက်ခင်ထဲက ဂေါက်ရိုက်ဖက် မိတ်ဆွေရင်းခြာတွေ ။
ဦးမောင်ဒွန်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရာထူး ကြီးသထက် ကြီးလာပြီး မန္တလေးက ဦးထွန်းထွန်းနဲ့ အရင်လို မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ဘူး ။ သို့ပေမယ့် သမီး
နွယ်နီထွန်းကတော့ သူ့အဒေါ်အိမ်ကို အမြဲ လာလည်တတ်သည် ။
ညီအမ တဝမ်းကွဲရွှေစင်ဒွန်းနဲ့လည်း အရမ်း ချစ်ကြသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကလည်း တဦးတည်းသော သမီးမို့ မောင်နှမ ငတ်သည် ။ နွယ်နီထွန်းကို ရန်ကုန်ကို
လညလည်ဖို့ အမြဲခေါ်သည် ။ နွယ်နီထွန်းကလည်း ရွှေစင်ဒွန်းဆီကို အမြဲ လာလည်သည် ။ အရင်တုံးက နွယ်နီထွန်း လာလည်တဲ့ အချိန် အခုလို လုံခြုံရေးရဲတွေ
တပြုံကြီး အနောက်က မလိုက်ကြ ။ အိမ်မှာတော့ ရဲအစောင့် ရှိသည် ။
" ရွှေစင်....စိတ်ကျဉ်းကြပ်ရင် အခု ကျောင်းပိတ်ထားတုံး နွယ်နီနဲ့ မန်းလေးကို လိုက်ခဲ့ပါလား.....ဒို့၂ယောက် လွတ်လွတ်လပ်လပ်
လျောက်လည်ကြရအောင်.ပြင်ဦးလွင်ကိုလည်း လည်ကြမယ်"လို့ ခေါ်တော့ ရွှေစင်ဒွန်းလည်း နွယ်နီထွန်းနဲ့ လိုက်သွားရင် မျက်စိ ဒေါက်ထောက် ကြည့်မယ့် ဖေဖေ
မေမေတို့လည်း မရှိ..အနောက်က တကောက်ကောက် လိုက်မယ့် လုံခြုံရေးတွေလည်း မရှိ
ဘူး ။ ရွှေစင်ဒွန်း မေမေ့ကို အပူကပ်သည် ။ နွယ်နီထွန်းနဲ့ မန်းလေး ကို လိုက်သွားချင်သည် လို့ ပူဆာသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ အမေ ဒေါ်မေမေယဉ်က " နေပါအုံး ရွှေစင်ရယ်...နင့်ဖေဖေနဲ့ တိုင်ပင်ပါရစေအုံး...လုံခြုံရေး အတွက်က အိုကေရဲ့လား သူ့မေးရအုံးမယ်....." လို့
ပြန်ပြောပြီး ချက်ချင်း ခွင့်မပေးဘူး ။
ရွှေစင်ဒွန်းလည်း ဖေဖေ့သဘောကို သိသည် ။ ဘယ်တော့မှ ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူး ။ ဖေဖေက စိတ်တအား ပူတတ်သည် ။
နွယ်နီထွန်းက " စိတ်မပျက်နဲ့ ရွှေစင်..နွယ်နီ..ဖေဖေ့ကို အကူအညီ တောင်းမယ်..ဖေဖေ့ကို ရွှေစင့် ဖေဖေ အန်ကယ်မောင်ဒွန်း အိုကေအောင်
ဖုန်းဆက်ခိုင်းမယ်....." လို့ ပြောသည် ။ နွယ်နီ အပူကပ်လို့ ဦးထွန်းထွန်းက ဦးမောင်ဒွန်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရွှေစင့်ကို မန္တလေးကို အလည် လွှတ်ဖို့ ပြောသည် ။
ဦးမောင်ဒွန်းက လုံခြုံရေး အကြောင်းပြပြီး မလွှတ်ချင်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကို" သမီးရယ်..ဖေဖေတို့နဲ့ မကြာခင် သွားကြတာပေါ့..ဘာလို့ အခု ချက်ချင်း
သွားချင်နေလဲ..ဘာလဲ..သမီးက ဖေဖေ မေမေတို့နဲ့ သွားရင် မလွတ်လပ်ဖူးလို့ ထင်လို့လား.....ဖေဖေတို့က သတိထားကြရမယ်
သမီး.....သောင်းကျန်းသူတွေ...ပြည်ပြေးတွေ..အဖျက်သမားတွေက ဖေဖေတို့ကို ရန်ရှာနိုင်တယ်..." လို့ ပြောပြီး မလွှတ်ချင်ဘူး ။
ရွှေစင်ဒွန်းလည်း နွယ်နီထွန်း ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့အဖေက မလွှတ်ချင်ဘူး ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။ အဲဒီညမှာဘဲ နွယ်နီထွန်းရဲ့ အဖေ ဦးထွန်းထွန်းက
ဦးမောင်ဒွန်းဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရွှေစင်လေးကို ကျနော့်ဆီကို လွှတ်လိုက်ပါဗျာ..ညီအမနှစ်ယောက် ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ
ပျော်ကြပါစေ...စိတ်ချပါ..ကျနော့်အကြောင်းလည်း သိသားနဲ့...ကျနော်က တရားဝင် အစိုးရ လူကြီး
တယောက် မဟုတ်ပေမယ့် ကျနော့်ကို ခင်မင်သူတွေက အရမ်းပေါတာ....ဟင်းဟင်း....မေတ္တာနဲ့ ကူညီစောင့်ရှောက် ပေးမယ့်သူတွေက အများကြီးပါ.....လုံခြုံရေး
အတွက် လုံးဝ မပူပါနဲ့...ကျနော့်ကောင်လေးတွေ..ရှိပါတယ်...." လို့ ပြောဆိုသည် ။ အာမခံသည် ။ ဒါကြောင့် ဦးမောင်ဒွန်းလည်း စိတ်ချသွားသည် ။
သမီးကို မန္တလေးကို သွားလည်ခွင့် ပြုလိုက်သည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းလည်း ချက်ချင်းဘဲ နွယ်နီထွန်းကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့အဖေက ခွင့်ပြုလို့ မကြာခင်
လာလည်ရတော့မည် ဆိုတာကို ပြောပြလိုက်သည် ။
နွယ်နီထွန်းကလည်း အရမ်း ဝမ်းသာသွားသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်း လာရင် ဘာတွေ လုပ်ကြမယ်..ဘယ်တွေ သွားကြမယ် ဆိုတာကို အစီအစဉ်တွေ ဆွဲတော့သည် ..။
" ချစ်..ဒါဆိုရင် ချစ်ရဲ့ ကာဆင် မန်းလေးကို လာလည်ဖို့ သေချာသွားပြီပေါ့နော်...ပျော်စရာကြီး....သူ တယောက်ထဲ လာမှာလား......."
ညနေပိုင်း နွယ်နီထွန်း သည် သူ့ချစ်သူ ဇော်အောင်နဲ့ တွေ့တဲ့အချိန် ဇော်အောင်ကို ရွှေစင်ဒွန်း လာတော့မယ့်အကြောင်း ပြောပြလိုက်လို့ ဇော်အောင်က
ဝမ်းသာအားရနဲ့ မေးလိုက်တာပါ ။
" အင်း..တယောက်ထဲ..ဇော်.....သူလာရင် နွယ်နီတို့..တအားပျော်မှာဘဲ..သူ့ကို ကလပ်ကိုလည်း ခေါ်သွားကြမယ်....ြ့ငင်ဦးလွင်က စံစံတို့ဆီကိုလည်း
ခေါ်သွားကြမယ်.....ဇော်ကော ရွှေစင် ပျော်အောင် ဘာတွေ လုပ်ပေးမလဲဟင်...."
ဇော်အောင်သည် နွယ်နီထွန်းကို ရွှေမင်းသမီးလေး တယောက်လို ဖူးဖူးမှုတ် ဂရုစိုက်သည် ။ ဂရုစိုက်နိူုင်အောင်လည်း ဇော်အောင်တို့က ချမ်းသာသည် ။
ဇော်အောင်သည် ဖါးကန့်မှာ ကျောက်စိမ်းတွင်းတွေ လုပ်နေတဲ့ ကျောက်စိမ်းသူဌေးကြီး တယောက်ရဲ့ သားမို့ မန္တလေးမှာ တိုက်တွေ ကားတွေနဲ့ တအား
သူုံးနိုင်ဖြုန်းနိုင်တဲ့ သူဌေးသား တယောက် ဖြစ်သည် ။
နွယ်နီထွန်းကလည်း ဒိတ်ဒိတ်ကြဲ သူဌေးကြီး ဦးထွန်းထွန်းရဲ့ သမီး ။
အဆင့်အတန်းတူလို့လည်း သူတို့ တွဲလို့ ရတာ ဖြစ်သည် ။ ဇော်အောင်နဲ့ ကြိုက်နေကြတယ် ဆိုတာကို နွယ်နီထွန်းရဲ့ အဖေနဲ့ အမေတို့တော့ မသိကြသေး ။
ဦးထွန်းထွန်းသည် သူ့မိသားစု လုံခြုံရေးအတွက် သူနေတဲ့ အိမ်တွေ တိုက်တွေမှာ လုံခြုံရေး အတွက် အရင်က ရဲအုပ် လုပ်ခဲ့တဲ့ မော်လွင်မိုးဆိုတဲ့
အလွတ်စုံထောက် အေဂျင်စီ ဖွင့်ခဲ့တဲ့ လူတယောက်ကို တာဝန်ပေးထားခဲ့သည် ။ သည် မော်လွင်မိုးက ဦးထွန်းထွန်း မိသားစု သွားတာလာတာတွေကို
သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်စေ သူ့တပည့်တွေကို ဖြစ်စေ လိုက်ပို့ပေးသည် ။ သူ့မှာ ရဲဟောင်း တပည့်တွေ ရှိသည် ။
မော်လွင်မိုးက နွယ်နီထွန်း ဘယ်သွားသွား လိုက်ပို့ပေးသည် ။ အနောက်က တကောက်ကောက်လိုက်သည် ။
ဒါပေမယ့် နွယ်နီထွန်းသည် ရန်ကုန်က ရွှေစင်ဒွန်းနဲ့ ကွာတာ တချက်က သူ့ကို လိုက် စောင့်ရှောက်တဲ့ မော်လွင်မိုးကို နွယ်နီထွန်းက မက်လောက်တဲ့ လဒ်တွေ
မြက်မြက်လေး ထိုးထားတာကြောင့် နွယ်နီထွန်း လုပ်သမျှကို မော်လွင်မိုးက အဖေအမေကို ပြန်မပြော ။
တနေရာမှာ နေခဲ့ ဆိုရင်လည်း နေခဲ့သည် ။ မော်လွင်မိုးသည် ငွေအမြဲလိုနေသူ ။ ဒါကို နွယ်နီထွန်းက သိသည် ။ ငွေနဲ့ ပေါက်ထားသည် ။ ဇော်အောင်နဲ့
ချိန်းတဲ့ အချိန် မော်လွင်မိုးက ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဆိုင်တဆိုင်ဆိုင်မှာ ရှောင်နေသည် ။ ဇော်အောင်ကလည်း ကျိကျိတက် ချမ်းသာတဲ့ ကျောက်စိမ်းသူဌေးသားမို့
မော်လွင်မိုးကို ကောင်းကောင်းကြီး လဒ်ထိုးနိုင်သည် ။
နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင် ဆီက တံစိုးလက်ဆောင်တွေ ကောင်းကောင်း ရထားတဲ့ မော်လွင်မိုးက နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင်တို့ ချစ်သူ ဖြစ်နေကြတာကို
နွယ်နီထွန်းရဲ့ အဖေ ဦးထွန်းထွန်းကို ပြန် မပြော မတင်ပြလို့ ဦးထွန်းထွန်း အခုထိ မသိသေး ။
မော်လွင်မိုးသည် နွယ်နီထွန်းကို " သမီးတို့ ဘာမှတော့ အမှု မပေါ်စေနဲ့နော်..တခုခု ဖြစ်လို့ကတော့ ဦးဦး အလုပ်
ပြုတ်ပြီကွ....ဦးဦးက သမီးတို့ကို အလိုလိုက် ပေးတယ်နော်....ဦးဦးကိုလည်း ထောက်ထားကြ..." လို့ တိုးတိုးလေး မှာသည် ။ နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင်တို့သည်
ကွယ်ရာမှာ ချိန်းတွေ့တဲ့အခါ ဘာတွေ လုပ်ကြမယ် ဆိုတာကို ငယ်ရာကကြီးလာသူ ပီပီ မော်လွင်မိုးက အထာပေါက်နေလို့ ။ နွယ်နီထွန်း ဘိုက်ကြီးသွားမှာကို မော်လွင်မိုး လန့်နေသည် ။
အဲလို ဖြစ်လို့ကတော့ ဦးထွန်းထွန်းက မော်လွင်မိုးကို သတ်ပစ်မလား မသိဘူး ။ လခကောင်းကောင်း ပေးထားပြီး သမီးနုနုထွတ်တွတ်လေးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့် စောင့်ခိုင်းထားတာ ။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အချိန်မို့ ဟိုဖက်ရွာထိပ်က ခွေးဟောင်သံကိုတောင် ခပ်သဲ့သဲ့ ကြားနေရသည် ။
ဦးဂျော်နီ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။
စားဘူးတဲ့ကလေးက ပိုငတ်သည် ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ ဦးဂျော်နီ သည်နေကြာ နဲ့ လိုးလိုက် ပြီးတဲ့နောက် အဲဒီလိုဘဲ နောက်ထပ် ထပ် စပ်ယှက်ချင်တဲ့
စိတ်တွေက မကြာခဏ ပေါ်ပေါက်သည် ။ နေကြာ့ကို လိုးရတာ တော်တော် ကောင်းသည် ။ ထပ်ပြီး လိုးခွင့်မရတော့တာ ဆိုးသည် ။ အခွင့်အရေးကို
ဦးဂျွန်နီ စောင့်သည် ။ မရဘူး ။
ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်ပိတောက်ကလည်း သူ့ကို နည်းနည်းမှ အကပ်မခံ ။
နေကြာနဲ့ ဖြစ်ဖို့က အခြေအနေက မပေးဘူး ။ သူ အမြဲ အလစ်ချောင်းနေပေမယ့် ဒေါ်ပိတောက်က အမြဲလို အိမ်မှာ ရှိနေခဲ့သည် ။
နေကြာလည်း သူ့လိုဘဲ ထပ်ပြီး လိုချင်နေမလား မသိဘူး လို့ သူတွေးထင်မိနေသည် ။
လိုးတယ် ဆိုတာက နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ကောင်းတဲ့ ဟာလေ ...ကိုယ်ကောင်းသလို သူလည်း ကောင်းတာ..သူလည်း ကိုယ့်ကို တမ်းတနေချင်နေမှာ ..။
ဘေးက ဇနီးသည် ဒေါ်ပိတောက်ရဲ့ ဟောက်သံ တခူးခူးကို ကြားနေရသည် ။ သူ အိပ်ပျော်နေတဲ့ အချိန် ဆိုရင်ဒေါ်ပိတောက်ရဲ့ ဟောက်သံ
မဆိုထားနဲ့.ဆင်တကောင် အနားကို လာပြီး အော်ရင်တောင် သူ နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး ။
အခု သူ အိပ်မပျော်တော့ ဒေါ်ပိတောက်ရဲ့ ဟောက်သံက သူ့ကို အနှောက်အယှက်ပေးနေသလို ခံစားရသည် ။
နေကြာသည် အောက်ထပ်မှာ အိပ်သည် ။
သူ့လိုဘဲ နေကြာသည် သူနဲ့ စပ်ယှက်ခဲ့တာတွေကို တမ်းတ လိုလားပြီး အိပ်လို့ မရများ ဖြစ်နေမလား ဆိုတာကို သူ သိချင်သည် ။ အဲလိုသာ ဖြစ်ခဲ့မယ် ဆိုရင်
အချိန်အခါ အခွင့်သင့်တာနဲ့ နေကြာနဲ့ တချီတမောင်း ထပ် နှိပ်လိုက်ချင်သည် ။
စိတ်က ပြင်းထန်လွန်းပြီး လိင်တန်ချောင်းက မာကြောတောင့်တင်းလွန်းတာကြောင့် အိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ပိတောက်များ နိုးသွားမလား စိုးရိမ်လို့
ဘေးကို လှည့်ကြည့်သည် ။
ဒေါ်ပိတောက် မနိုးပါ ။
တရှူးရှူး တခေါခေါနဲ့ ဟောက်လို့တောင် နေသည် ။
အိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။
လီးက တအား မာနေသည် ။ မတ်နေသည် ။ လျော့ပစ်ရမည် ။ နေကြာရဲ့အိအိထွေးထွေး စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထိုးနှစ်ပြီးလျော့ပစ်ရမည် ။
အသာကုန်းထလိုက်သည် ။ ဒေါ်ပိတောက်ကတော့ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်နေသည် ။ အောက်ထပ်ကို ခြေ
ဖေါ့နင်းပြီး ဆင်းသွားလိုက်သည် ။ တကယ်လို့ မိန်းမ နိုးလာပြီး မေးခဲ့ရင်လည်း ဖြေဖို့ အဖြေကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်ပြီးသား ။
ထောင်းထောင်း.....ထောင်းထောင်း...ထောင်းထောင်း ...ထုန်း...ထုန်း.....ထုန်း...ညောင့်..........
အမ်ဖိုးမောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို အတွဲလိုက် ဆွဲလိုက်တဲ့ အသံတွေ ဆူညံသွားသည် ။
တောင်ကမူလေးပေါ်မှာ သူ့တပည့်လူခွေး ထောင်ပေးထားတဲ့ ဘီယာပုလင်းတွေ စိစိညက်ညက်ကြေ လွင့်စင်သွားသည် ။ တူးတူးသည် ကျေနပ်အားရစွာနဲ့
ြ့ပုံးလိုက်သည် ။
( ဖြောင်းဖြောင်း..ဖြောင်းဖြောင်းဖြောင်း.....)
လက်ခုပ်တီးပြီး သူတို့ အနားကို လျျောက်လာတာက ဘကြီးတော်မီ ။
ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ္စတိုကို ခါးထိုးထားပြီး အစိမ်းပုတ်ရောင် စစ်ဝတ်စုံကို ဝတ်ထားတဲ့ ဘကြီးတော်မီက လက်ခုပ်တီးရင်း.." ငါ့တူရဲ့ လက်ကတော့ အမြဲ
ဖြောင့်နေတယ်ကွာ....ဘကြီး အားရတယ်ဟေ့........"
တူးတူးက ကျည်ကပ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ကျည်ဆံအပြည့်နဲ့ ကျည်ကပ် အသစ်တကပ်ကို သေနတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
ပြီးတော့ ...." ဘကြီး ပစ်မလား ..." လို့ အမ်ဖိုးကို ကမ်းပေးလိုက်ပေမယ့် ဘကြီးက " နိုး...နိုး.....မပစ်ပါဘူးကွာ....မင်းတို့ မျိုးဆက်သစ်လေးတွေ ဘဲ အမြဲ
လေ့ကျင့်နေဖို့ အရေးကြီးတယ်......" လို့ ပြောလိုက်သည် ။
" တူလေး..ဘကြီး လုပ်စေချင်တာ စီစဉ်ပြီးပြီလား......"
တူးတူးရဲ့ ပြုံးးနေတဲ့ မျက်နှာက တည်သွားသည် ။
" ပြီးပြီ...ဘကြီး......စီစဉ်ပြီးပြီ...မကြာခင် အကောင်အထည် ဖေါ်ဖြစ်မယ်......"
" မင်းဘယ်သူ့ကို ခိုင်းမှာလဲ....."
" ဘယ်သူ့မှ မခိုင်းဘူး ဘကြီး...ကျနော် ကိုယ်တိုင် လုပ်မှာ....အဲ....လူခွေး..... ကျနော်နဲ့ ပါလိမ့်မယ်......."
လူခွေးက တူးတူးရဲ့ ညီဝမ်းကွဲလေး. ။ တူးတူး နဲ့ အမြဲ တတွဲတွဲ အတူတူ ကြီးပြင်းလာတဲ့ ကောင်လေး ။ သူက လည်း နောင်များမှာ တောက်ပွားလာမယ့်
ကြယ်လေးတလုံး ပေါ့ ။
တူတော်မောင်ကို အားရကျေနပ်တဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ တော်မီကြီး ကြည့်နေသည် ။ ဒီကောင်လေးကို ငယ်ငယ်ထဲက သူကိုယ်တိုင် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တာ ။ အခု
ထက်မြက်တဲ့ လက်နက်ကိုင် ခေါင်းဆောင်လေး တယောက် ဖြစ်နေပြီ ။
" မန္တလေး ဆိုတော့ သတိတော့ ထားပေါ့ တူးတူး.....မင်းတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာတော့ ဘကြီးက စိတ်မချဘူး..မင်းတို့ အရည်အချင်းကို မယုံလို့
မဟုတ်ဖူးနော.....သတိ ဆိုတာ ပိုတယ် မရှိဘူး..တူလေးရ....မင်း လူအင်အား များများ သုံးစေချင်တယ်...အရေးရယ် အကြောင်းရယ် ဆိုရင် မင်းတို့ ထွက်ပေါက်
ရှိတာပေါ့ကွာ....လိုအပ်တာ ရှိရင် ပြောလေကွာ....."
တူးတူးက ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး ဘကြီးတော်မီ ကို ဘီယာဘူး တဘူး ကမ်းပေးလိုက်သည် ။
" ဘာမှ မပူနဲ့ ဘကြီး...ကျနော် ကိုယ်တိုင် လုပ်မှာ...အကုန်လုံး အဆင်ပြေရစေမယ်......."
" အေးပါကွာ..မင်းကို ငါ ယုံပါတယ်.....အောင်မြင်မယ်လို့လည်း ယုံကြည်တယ်....."
နေကြာ အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ။
စောက်ပတ် တအား ယားနေသည် ။ ဘာလို့မှန်း မသိဘူး ။ တအား ယားနေသည် ။ ယောက်ျားလီးကို လိုချင်နေသည် ။
ဦးလေး ဂျော်နီ တက်လိုးတာကို ခံပြီး ထဲက လီး ဆိုတဲ့ အရသာ ကို နေကြာ သိသွားတယ် မဟုတ်လား ။ အဲဒါမျိုး လိုးတာကို လိုချင်နေသည် ။
ဟင်း . . လက်နဲ့ စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေမိသည် ။ ဖိဖိ ပွတ်လေ ပိုပို ယားလေ ခံချင်လေ ။
အခုနေများ ဦးလေး အသာ ထ လာပြီး ငါ့ကို လာ လိုးရင် ဇိမ်ဘဲ ....လို့ စိတ်ကူးယဉ် နေမိသည် ။ ဟိဟိ..တကယ ်လာလိုးရင် အဒေါ် အိပ်ရာက နိုးလာပြီး ပက်ပင်းတွေ့သွားမယ် ထင်တယ်...ဟိဟိ ။
နေကြာရဲ့ လက်ချောင်းတွေက စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်နေသည် ။ အရည်တွေက စိုစိုရွှဲ နေပြီ ။
ဒီအချိန်မှာ အပေါ်ထပ် လှေခါးက ဆင်းလာတဲ့ ခြေသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။ အဒေါ် ဒေါ်ပိတောက် တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ အဒေါ်က အအိပ်ကြီးသည် ။
ဦးလေးဂျော်နီဘဲ ဖြစ်မည် ။
သူ..ငါ့ဆီကို လာတာ သေချာနေသည် ။ ဒါ ...ဒါ ...ဒါ ဆို..သူ ငါ့ကို လာလိုးတာပါလား...။
ရေဆာနေတုံး မြစ်ထဲ ပြုတ်ကျပြီပေါ့ . . ။
" နေကြာ....."
လေသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်တဲ့ ဦးလေးရဲ့ အသံတုန်တုန် ကို ကြားလိုက်ပေမယ့် အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည် ။
" နေကြာ......."
ပုခုံးကို လာကိုင်ပြီး ထပ် ခေါ်လိုက်တော့ " အင်..ဘယ်သူလဲ..." လို့ လန့်နိုးသွားတဲ့ ပုံစံနဲ့ တိုးတိုးလေး ပြန် ထူးလိုက်သည် ။ " ငါပါ....နင့်ကို တအား တွေ့ချင်တယ်ဟာ.....နင်နဲ့ ထပ်..ထပ်တွေ့
ချင်တယ်....ငါတို့ လုပ်ကြရအောင်ဟာ...နော်...နော်....." လို့ ဦးလေး ဂျော်နီက ပြောပြီး နေကြာ့ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်သည် ။
" အဒေါ် သိသွားလိမ့်မယ်.....အပေါ်ကို ပြန်ပါ ဦးလေး ...."
နေကြာက ဟန်လုပ်ပြီး ငြင်းလိုက်သည် ။ တကယ်တော့ ဦးလေးဦးဂျော်နီ လာတာကို အရမ်း ကျေနပ်နေတာပါ ။ ဦးလေးရဲ့ လက်တွေက နေကြာ့ကို ဖက်ပြီး ပြေလျော့နေတဲ့ ထမိန်လေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်နေသည် ။
" အို..မလုပ်ပါနဲ့...ဟာ....စောက်ပတ်ကို ကိုင်နေပြီ . . ."
နေကြာလည်း ညအိပ်နေရင်း အတွင်းခံ ဘရာစီယာ ခံမဝတ်ဘူး ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိအောင် ဘလောက်စ်ပွပွကို တထပ်ထဲ ဝတ်သည် ။ ဦးလေးက နှိပ်ကြယ်သီးတွေနဲ့ ဘလောက်စ်လေးရဲ့ ကြယ်သီးတွေ တထောက်ထောက်နဲ့ ဖြုတ်ပစ်လိုက်လို့ တင်းမာဖီးထနေတဲ့ နေကြာရဲ့ ရင်သားစိုင် လုံးထွားထွားကြီးတွေက ပေါ်သွားသည် ။
ဦးလေး ဦးဂျော်နီလည်း နေကြာရဲ့ရင်စိုင်းလုံး အိအိကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်နေပြီး ကိုယ်ကို လျောချသွားရင်း ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေနဲ့ အားရပါးရ စုပ်လေသည် ။
" အို..ဦးလေး . . . .အ....အ.....အ........"
နေကြာလည်း လိုချင်နေတာကို ရလို့ အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ ဦးလေးသည် တအား ငတ်ပြတ်နေတဲ့ လူတယောက်ကို အစားကျွေးလိုက်ရင် တဖြဲ နှစ်ဖြဲ စားတာမျိုး တပြတ်ပြတ် တပြိပြိနဲ့
နေကြာ့စောက်ဖုတ်ကို လျာနဲ့ ယက်လိုက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်လိုက် လုပ်နေသည် ။ နေကြာလည်း ဒီအရသာကို အရမ်း သဘောကျပြီး အော်ညည်းချင်ပေမယ့် အဒေါ်နိုးလာမှာကို စိုးလို့ ပါးစပ်ကို တင်း
တင်းစေ့ ပိတ်ထားရသည် ။
ခိုးစားပါတယ် ဆိုမှ စိမ်ပြေနပြေ လုပ်နေလို့ မရဘူး ဆိုတာက ဦးဂျော်နီရဲ့ ခေါင်းထဲကို သတိပေးသလို ရောက်လာသည် ။
ပေါင်တန်တွေကို တအား ဖြဲကားထားပေးတဲ့ နေကြာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ညှီစို့စို့ အနံ့လေးနဲ့ ယက်လို့ မဝဘူး ။ ဒါပေမယ့် ယက်တာကို ရပ်လိုက်သည် ။ သူက သူ့ခါးဝတ်ကို စောစောထဲက ချွတ်ထားပြီးသား ။
လီးမာမာတုတ်တုတ်ကြီးက လိုးချင်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် ခါနေသည် ။ ထိပ်ပေါက်ကလည်း အရည်တွေ တအား ထွက်ယို ကျနေသည် ။
နေကြာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလည်း ယားတာမှ အထဲမှာ လှိုက်ခါ နေသည် ။ ဦးလေးဂျော်နီရဲ့ လီးထိပ် ဒစ်လုံးကြီး ပြိကနဲ ဝင်လာလို့ နေကြာ အိလို့ အသံလေး ထွက်သွားရသည် ။လီးကြီးက ရပ်မနေ ။
ဆက်တိုက် တိုးဝင်လာသည် ။ ဦးလေးက ဖိသွင်းနေတာကိုး ။
" အားရှီး....ဦးလေးရယ်...ဖြေးဖြေး ......"
လီးတုတ်တုတ်ကြီးက စောက်ဖုတ်နဲ့ မဆန့်မပြဲကြီး..။ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေလို့ တော်ပါသေးသည် ။
တဖပ်ဖပ်နဲ့ ဦးလေး လိုးပေးသည် ။ လိုးချက် ဆောင့်ချက်တွေက အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေသည် ။ နေကြာ ရေရေလည်လည် ခိုက်သွားသည် ။
" အီး...ရှီး.....ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်...လိုး...လိုး......အူး......တအား..."
တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ဦးလေးကို ပြောနေမိသည် ။ ဦးလေးသည် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် အလိုးကောင်းသည် ။ နေကြာ တအားကောင်းပြီး တကိုယ်လုံးက အကြောအချဉ်တွေ
သွက်သွက်ခါသွားရသည် ။ ပြီးတယ် ဆိုတာ ဒါဘဲ ဖြစ်မည် ။
နေကြာနဲ့ မရှေးမနှောင်းမှာဘဲ ဦးလေးလည်း သုတ်ရည်င်္တေကို နေကြာ့ဖင်တုံးကြီးတွေ အပေါ်မှာ ထုတ်ပန်း ပစ်လိုက်ပြီး ပြီးသွားသည် ။
ဦးလေး တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေသည် ။ ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့လည်း မောဟိုက်နေသည် ။
မြူခိုးတွေ ဝေနေတဲ့ တောင်ကျောကြီးပေါ်ကနေ ချိုင့်ဝှမ်းထဲက ရွာကလေးကို မှုန်ဝါးဝါး တွေ့နေရသည် ။
တူးတူး သည် စစ်သုံးမှန်ပြောင်းကြီးနဲ့ ရွာထဲကို သေသေချာချာ ကြည့်နေသည် ။
တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေလို့ လှုပ်ရှားမှု လုံးဝ မတွေ့လို့ သူ မသက်ာဘူး ။
ရွာတရွာရဲ့ နေ့ခင်း အချိန် သာမန် လှုပ်ရှားမှု တခုမှ မရှိဘူး ။ ဘာကြောင့်လဲ ။ ရန်သူ အစိုးဂ တပ် ရောက်နေသလား ။ သူတို့ကို ရုတ်တရက် ခြုံ ခို တိုက်ခိုက်ဖို့ ရွာထဲက အိမ်တွေ ပေါ်မှာ ရန်သူတပ်တွေ ရောက်နေပြီလား ။
ရှေ့ပြေးကင်း တာဝန်ကို ယူထားတဲ့ တပ်ကြပ်မောင်ဂွန်းကို လမ်းလျောက်စကားပြောစက်နဲ့ သူ လှမ်း သတိပေးလိုက်သည် ။ မောင်ဂွန်းနဲ့ ရှေ့ပြေးကင်း တပ်စိတ်သည် ရွာအနားကို ရောက်နှင့်နေပြီ ။
" စောက်ရမ်း မဝင်နဲ့....မင်း အဘတွေ ရှိနိုင်တယ်...."
" စိတ်ချ..သတိထားတယ်.....ဒီက မီးစိမ်းပြမှ နင်တို့ လိုက်ဝင်ခဲ့ ဗိုလ်ကြီး......."
" အိုကေ....ကောင်းပြီ.....မောင်ဂွန်း....."
ရော့ကက်လောင်ချာ တပ်ထားတဲ့ အမ်ဖိုး မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို အသင့်အနေအထားနဲ့ ကိုင်ရင်း တူးတူး တောင်အောက်ကို ဆင်းသည် ။ သူ့ဘေး ဝဲယာမှာ သူ့လူတွေ ဖြန့်လို့ လိုက်ပါလာသည်
။သူ့အနောက်မှာလည်း တပုံကြီး လိုက်ပါလာသည် ။
" ......လူခွေး......အချက်ပြတာကို သေချာ ကြည့်ထား..စက်လည်း ဖွင့်ထား....တခုခုဆို သူ သတင်းပို့ အချက်ပြလိမ့်မယ်....."
" အိုကေ ..တူးတူး..."
ကံအားလျော်စွာ ဘာ ရန်သူမှ ရွာထဲမှာ မရှိဘူး ။ အေးအေးဆေးဆေး ဘဲ ။ သူတို့ တပ်တွေ ရွာထဲမှာ ဖြန့်ပြီး နေရာယူထားလိုက်သည် ။
ရွာအကြီးအကဲရဲ့ အိမ်မှာ တူးတူး စခန်းချသည် ။ သူနဲ့ လူခွေးက ရွာလူကြီးကို အသေနိုင်သည် ။ ခင်မင်နေတာ ကြာပြီ...ကျွေးခိုင်းသည် ။ စားသည် ။ နှိပ်စက်နေကျ ။
သည်ရွာသည် မြို့နဲ့ တအား နီးနေတဲ့ ရွာ ဖြစ်သည် ။ ရန်သူတပ်တွေ ရောက်လာနိုင်တဲ့ နေရာမို့ စွစြွဲမြဲမြဲ စခန်းချတာမျိုးတော့ သူ မလုပ်လို။ မလုပ်ချင် ။ သူ သူ့လူတယောက်နဲ့ တွေ့ဖို့ သူလာစောင့်တာ ။ သူ လူတယောက်နဲ့ ချိန်းထားသည် ။ အရေးကြီးကိစ္စ အတွက် ဖြစ်သည် ။ ပြောစရာ ရှိတာ ပြော ပြီး ပြန်မည် ။
ရွာလူကြီး ဦးဇော်ရဲ့ မိသားစုက သူ့ကို ဖူးဖူးမှုတ် ပြာပြာသလဲ ဂရုစိုက်ကြသည် ။ ဘာစားမလဲ ဘာသောက်မလဲ..အကုန် လုပ်ပေးကြသည် ။ သူက အစားအသောက်ကို စိတ် မဝင်စား ။
စိတ်ဝင်စားတာက ဦးဇော်ဘောင်ရဲ့ အိမ်မှာ နေတဲ့ သူ့တူမလေး ခါးခါး။
ခါးခါး သည် ဖြူဖြူဝင်းဝင်းနဲ့ ကိုယ်လုံးကလည်း အတောင့်စား ။ အနက်ရောင် အပေါ်အောက် ဆင်တူ ဝတ်စုံလေးနဲ့ အသားဖွေးဖွေးနဲ့ သိပ် ကြည့်လို့ ကောင်းနေသည် ။ ပြည့်တင်းတဲ့
ကိုယ်နေဟန်က တူးကို ဖမ်းစားနေသည် ။ ရွာကလေး မှာ နေတဲ့ နွမ်းပါးတဲ့ ဆင်းရဲသား မိသားစုက ပေမယ့် ရုပ်ကလေးက သန့်နေသည် ။
ရွာထိပ်မှာ မောင်ဂွန်းတို့ တပ်စိတ်ကို ကင်းချထားသည် ။ ရန်သူရဲ့ အရိပ်အရောင်ကို တွေ့ရင် ချက်ချင်း သတင်းပို့ဖို့ သတိနဲ့ မျက်စိရှင်ရှင်ထားဖို့ မှာထားသည် ။ သူ့ကို လာတွေ့မယ့်လူကိုလည်း မှားပစ်မိမှာကို စိုးရိမ်လို့ အထပ်ထပ် သတိပေးထားခဲ့သည် ။
မကြာခင် သူစောင့်မျျော်နေတဲ့ လူ ရောက်လာပြီ ။ မောင်ရွန်းက စက်နဲ့ လှမ်း အကြောင်းကြားသည် ။ မကြာခင် ဦးဇော်ဘောင်ရဲ့ အိမ်ခြံဝင်းထဲကို ဂျစ်ကားတစီး ဝင်လာသည် . .။ မစ်ဆူဗီရှီ ဂျစ်တစီး ။
လူတယောက် ကားပေါ်က ဆင်းလာသည် ။
သူ စောင့်နေတဲ့ ချိန်းထားတဲ့ လူ ။
သူ့ဘော်ဒါ အရင်းအခြာ ။
ဇော်အောင်...။ ဖါးကန့်သူဌေးသား ။ ကျောက်စိမ်းဘုရင် လို့ ခေါ်ရမယ့် ကျောက်စိမ်းသူဌေးကြီးဦးပေါအောင် ရဲ့ သား ။
" ဟေး......ဇော်အောင်.......မျှော်လိုက်ရတာကွာ...လာ...လာ........."
" ကိုတူးတူး.....တွေ့ရလို့ ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ...ဟားဟား...ခင်ဗျားက အရမ်း ကြည့်ကောင်းနေတာဘဲ........."
ပြောက်ကြား အစိမ်းပုတ် ယူနီဖေါင်းနဲ့ တန်ဆာပလာ အပြည့်အစုံနဲ့ တူးတူးကို ဇော်အောင်က သေသေချာချာ ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တာ ...။
သူတို့ တယောက်နဲ့ တယောက် သိုင်းဖက်လိုက်ကြသည် ။
" လာ ဇော်အောင်...အိမ်ပေါ် သွားကြရအောင်......"
ခါးခါးဆိုတဲ့ အချောစားလေးသည် တူးမိုင်နဲ့ ဇော်အောင် စေက်ဖို့ စားဖို့တွေကို တရိုတသေ ယူလာ ချပေးသည် ။ ဇော်အောင်က အမိုက်စားလေး ခါးခါးကို သေသေချာချာ မော့ကြည့်သည် ။
ပစ္စည်းကောင်းလေး . . ။
" ဟား...မိုက်လှချည်လား......"
တူးတူးက သူကြိုက်နေတဲ့ စော်လေးကို ဇော်အောင်က ပေါ်တင်ကြီး ရှိုးနေလို့ သိပ် မကျေနပ်ဘူး ။
" ဇော်အောင်.....အလုပ်ကိစ္စ ပြောကြရအောင်..အချိန် သိပ် မရဘူး......"
တူးတူးရဲ့ မျက်နှာ တင်းမာသွားသည် ။
" ဟာ..ဒါပေါ့ ကိုတူးတူး....ဆောရီးနော်..အဲဒါ အကို့ ပစ္စည်းလေးလား...ဆောရီး..စိတ် မရှိနဲ့......"
ဇော်အောင်က လူပါး ။ တူးတူး မျက်နှာပျက်သွားတာ သတိထားမိသည် ။
" ရတယ်..ရတယ်..ကဲ...ကိုယ် သိချင်တာ သိရပြီလား....."
" သိရပြီ..အကို...သေချာတယ်.....မန်းလေးကို လာမယ်....မကြာခင်.....တပတ်အတွင်းပေါ့......"
" ဟား...ကောင်းတယ်..ကောင်းလိုက်တာ......ဒီသတင်း သေချာပြီပေါ့..ဟုတ်လား....."
" သေချာတယ်..ကိုတူးတူး....."
" ဒါဆို ငါ မကြာခင် မန်းလေးကို ဆင်းခဲ့မယ်......"
" ဟုတ်..အကို..လာခဲ့ပါ...အစစ တာဝန်ယူပါတယ်......."
" မင်းနဲ့ ငါ မပတ်သက်ပါဘူး..မင်း အကူအညီလည်း ငါ မယူဘူး..ငါ့ကြောင့် မင်း ဒုက္ခမရောက်ရဘူး..ငါ့ဖါသာ ငါ ကြည့် လှုပ်ရှားမယ်.......သတင်းဘဲ ပေး.....ဟုတ်လား...."
" အကို့သဘော..အကို ခိုင်းတာ ကျနော် လုပ်ပေးမယ်...."
" ကောင်းတယ်..ကဲ စားပါအုံး..အရက်လဲ သောက်ကွာ....."
" ဟုတ် အကို....."
ခါးခါးက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ အစားအစာတွေ လာချပေးပြန်သည် ။
ဒီတခါတော့ ဇော်အောင်သည် ခါးခါးကို လုံးဝ မကြည့်ဘဲ မျက်စိကို တခြားကို လွှဲထားလိုက်သည် ။ ခါးခါးကို ကြည့်တာက တူးတူးဘဲ ။ ခါးကျဉ်လေး အောက်က ခါးခါးရဲ့ ဖင်တွေကို စူးစူးဝါးဝါး
သူ ကြည့်သည် ။ ဟူး.....အဝတ်မပါဘဲဆို ဘယ်လောက် ကြည့်လို့ ကောင်းလိုက်မလဲ.....။
ခါးခါးကို တူးတူးတို့ကို ဧည့်ခံဖို့ တာဝန်ပေးထားတာကြောင့် တူးတူးသည် ခါးခါးရဲ့ အလှမှာ နစ်မျော မိန်းမူးနေပြီး ဦးဇော်ကို အရင်ကလို သိပ် အနှောက်အယှက် မပေးတော့ ။ခါးခါး ကလည်း တူးတူးကို လွန်ထဲ့တဲ့ လပေါင်းများစွာ တုံးက တွေ့ခဲ့ဘူးကထဲက တဖက်သပ် ကြွေနေခဲ့တာ ။ အခုလို နီးနီးကပ်ကပ် သူ့ကို ဂရုစိုက်ခွင့်ရတာကို အရမ်း ကျေနပ်နေတာ ။
တူးတူးကို ဒီနယ်မြေက ရွာတွေမှာ ရှိနေတဲ့ အပျိုမတွေ အကုန်လုံးက ခါးခါးလိုဘဲ စိတ်ဝင်စားနေကြတာပါ ။
ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင် ဖြစ်နေသည်လေ ။
ရုပ်သန့်သန့် အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ တူးတူးက အာဏာစက်ကလည်း ကြီးတာကိုး ။ လက်နက်ကိုင်တွေရဲ့ ခေါင်းဆောင် တယောက် မဟုတ်လား ။ ရှေးခေတ်ကထဲက ယနေ့ခေတ် အချိန် အခါ အထိ သေနတ်ပြောင်းဝမှာ အာဏာတည်တယ် ဆိုတဲ့စကားက ဟုတ်နေသလိုလို ရှိနေတုံးဘဲလေ ။
ခါးခါးတို့လို တောခေါင်ခေါင်က ရိုးသားတဲ့ ကောင်မလေးတွေက ယူနီဖေါင်းလှလှနဲ့ တူးတူးလို လူငယ် ခေါင်းဆောင် ဗိုလ်လေး တယောက်ကို သဘောကျတာ မဆန်းပါဘူး ။
လင်ရှိမိန်းမကြီးတွေကတောင် တူးတူးကို တွေ့ရင် ဗိုလ်လေး..ဗိုလ်လေးနဲ့ အနားပြာတွေ ဖြစ်နေကြတာလေ ။
ခါးခါးရဲ့ စိတ်ထဲမှာ တူးတူးကို တတ်နိုင်ရင် ဒီမှာ ညအိပ်ညနေ နေသွားစေချင်သည် ။ တူးတူးနဲ့ ဒီထက်မက ရင်းနှီးချင်နေသေးသည် ။ ဒီနေ့ တချိန်လုံး ခါးခါးကို တူးတူးက အရမ်းကြည့်တာဘဲ ။ ခါးခါးကို သူ ကြိုက်နေတယ်လို့တောင် ခါးခါး ထင်နေမိသည် ။
ဟင်း..တကယ် သူနဲ့ ကြိုက်သွားကြရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ။
ရင်ခုံလိုက်တာ အရမ်းဘဲ ။
တူးတူး နဲ့ အရေးကြီးတာတွေ တိုင်ပင် ဆွေးနွေးပြီး ဇော်အောင် ပြန်သွားသည် ။
ဇော်အောင်နဲ့ တွေ့လိုက်ရတာကို တူးတူး အရမ်း ကျေနပ်သွားသည် ။
ဇော်အောင် ပေးခဲ့တဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို သူ သေသေချာချာ ကြည့်နေသည် ။
အား.....တော်တော် လှတဲ့ ပစ်မှတ်လေး ဘဲ ..။
နံမည်က ရွှေစင်ဒွန်း.....တဲ့ ။
ရွှေစင်ဒွန်းကို ဓါတ်ပုံကို ကြည့်ပြီး သူ ကြွေနေသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်း ကို သူမသိအောင် အဝေးက ခိုးရိုက်ထားတဲ့ ပုံတွေ ဖြစ်သည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းသည် သူတို့ရဲ့ ပစ်မှတ် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကို ရလိုက်ရင်
သူတို့ကို သူ့အဖေကြီး ဦးမောင်ဒွန်းက ဒူးထောက် အရှုံးပေးသွားရမည်လေ ။
ဟားဟားဟား.....။
သဘောကျစွာနဲ့ တူးတူးသည် အရူးတယောက်လို အော်ရယ်လိုက်သည် ။
ရွာလူကြီးဦးဇော်က ဒီည သူ့ရွာမှာဘဲ အိပ်မလားလို့ မေးသည် ။ တူးတူးက " မအိပ်ဘူး...ခင်ဗျားရွာက အစိုးရ စစ်တပ် အချိန်မရွေး ရောက်လာ
နိုင်တဲ့နေရာ...လုံခြုံရေးအတွက် စိတ်မချရတဲ့ ဒီရွာမှာ ဘာလို့ ကျုပ်က အိပ်ရမှာလဲ..." လို့ ခပ်ငေါက်ငေါက် ပြောလိုက်သည် ။
အနားက ခါးခါး တုန်သွားသည် ။
ရုပ်ချောချောလေးရဲ့ ပါးစပ်က ပြင်းထန်တဲ့ စကားလုံးတွေ ထွက်လာလို့ ။
တကယ်တော့ ဦးဇော်က တူးတူး တို့ မအိပ်တာကို ပိုကြိုက်တာ ။ တူးတူး ပြောတာက မှန်သည် ။ စစ်ကြောင်းတွေ ရုတ်တရက် ရောက်လာတတ်သည် ။ တကယ်လို့များ ရွာထဲ
ပစ်လားခတ်လားတွေ ဖြစ်ရင် ရွာသားတွေက ကြားထဲက မြေစာပင် ဖြစ်ကြမယ် လေ ။
" ကျုပ် ပြန်မယ်....."
တူးတူးက သောက်လက်စ အရက်ဖန်ခွက်ကို မော့ချလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တာ ။
" ဟုတ်..ဟုတ်...ဘာလိုသေးလဲ....."
ဦးဇော် က စိတ်ထဲမှာ ကျိတ်ပြီး ဝမ်းသာသွားသည် ။
တူးတူး က သူ့သေနတ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး " လိုတယ်.." လို့ ပြောလိုက်လို့ သူ မျက်နှာပျက်သွားသည် ။
" ဘာလိုလဲ..ကျုပ် အကုန် ...အကုန်....လုပ်ပေးလိုက်မယ်...."
" ပစ္စည်းသယ်ဖို့ အထမ်းသမား လိုတယ်.....ရိက္ခာသယ်ရမယ်....ခါးခါးကိုလည်း ကျုပ် ခေါ်သွားမယ်....သူ့ကိုလည်း ပစ္စည်းသယ်ခိုင်းမလို့...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အချိန် ဦးဇော်သည် " အထမ်း
သမား လိုရင် ရွာထဲက ကြံ့ကြီးတို့ ခိုင်းနွား တို့လို လူကောင်ကြီးကြီး ကောင်တွေကို ခေါ်သွားပါလား..ခါးခါးက နွဲ့နွဲ့သေးသေးလေး ...ဘယ်လောက် ပစ္စည်း သယ်နိုင်မလဲ ဟွန်း..."
လို့ ပြောချုင်ပေမယ့် တကယ်တမ်း ပါးးစပ်က ဘယ်ထွက်ရဲမလဲ ။
ဦးဇော်ရဲ့ ပါးစပ် က ထွက်တာက ... ဟုတ်..ဟုတ်...နဲ့ ပြာပြာသလဲ..." လိုက်သွား..ဗိုလ်ကြီးတို့နဲ့ လိုက်သွား...." လို့ ခါးခါး ကို တူးတူး တို့နဲ့ လိုက်သွားဖို့ ပြောလိုက်သည် ။
တူးတူး ပြုံးလိုက်သည် ။
ခါးခါး ဆိုတဲ့ အချောလေးကို သူ့စခန်းကို ခေါ်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ . ။
ခါးခါးက စိတ်မညစ်တဲ့အပြင် တအားကို ပျော်သွားတဲ့ ပုံမို့ ဦးဇော် က အံ့အားသင့်သွားသည် ။
စိတ်ထဲက စောက်ကောင်မ..ရွနေတယ်....ခံချင်နေတာ ဖြစ်မယ်.....လို့ စဉ်းစားလိုက်ပေမယ့် ပါးစပ်ကတော့.." ဗိုလ်ကြီးတို့ စိတ်ပျက်အောင် မလုပ်နဲ့ မနေနဲ့နော်..ခိုင်းတာ အကုန်လုပ်ပေးလိုက်
ခါးခါး..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ခါးခါးက " ဟုတ်..ဟုတ်...ဦးကြီး......ခါးခါး အကုန် လုပ်ပေးလိုက်မယ်....." လို့ ဖြေသည် ။