စပွန်ဆာအန်တီကြီး Part-1

 

ဘိုမောင်

( ၁ )

ကံကြမာ ဆိုတာ အဆန်းသား ။

မထင်တာတွေက ဖြစ်တတ်တယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ က အသက် ငါးဆယ်ပေမယ့် ကျန်းမာရေးကောင်းပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ဂရုတစိုက် နေလာသူ ဂျင်မ် တချိန်လုံး သွားနေသူ မို့ ကိုယ်လုံးက လှနေဆဲ မိန်းမတယောက်ပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ  ဦးအော်လီဗာနဲ့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တယ် ။

လုပ်ငန်းတွေ ဆိုင်တွေ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ရေပေါ်ဆီ လူတန်းစား တရပ်ထဲမှာ သူတို့ လင်မယားက ရှေ့နားက  ။

တချို့လူတွေက ဦးအော်လီဗာကို ခရိုနီ အသေးစားလို့ ကွယ်ရာမှာ နံမည်တပ်ကြတယ် ။

ဒီ လုပ်ငန်းတွေ ဆိုင်တွေကို မန်နေဂျာတွေ တပည့်တွေနဲ့ လွှဲထားပြီး အုပ်ချုပ် လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဦးအော်လီဗာကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူက တဖက်တလမ်းက ၀ိုင်း ကူညီပံ့ပိုးရင်း  ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တယောက် လုပ်ငန်းတွေ ကျွမ်းကျင်လာရတယ် ။

အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေတွေ ပိုများလာတယ် ။

ဦးအော်လီဗာက ကြံရည်ဖန်ရည်ရှိ အပေါင်းအသင်းကောင်းသူကြီးမို့ နိုင်ငံခြား ကိုယ်စားလှယ် (( Rep ရက်ပ် )) အလုပ်ကို ရခဲ့တယ် ။  ဒေါ်မူမူသင်းကြူနဲ့ လက်ထပ်ခါစ ကပေါ့ ။ အဲဒီအချိန်ထဲက သူက သူများထက် ခေါင်းတလုံးသာခဲ့တဲ့လူ ။

ခေတ်စနစ်တွေ ပြောင်းလာတော့ လူကြီးတွေနဲ့ ခင်မင်သူမို့ နို်င်ငံခြားနဲ့ ဖက်စပ်လုပ်တဲ့ လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းကြီးတွေကို ရတော့တာဘဲ ။ ပတ်သက်ရာ ပတ်သက်ကြောင်းတွေကြောင့် တက်နှုံးမြန်ဆန်တဲ့ စီးပွားရေးသမားကြီး တယောက်ဖြစ်လာတယ် ။ Inport Export Company တွေ ထောင်တယ် ။

ဦးအော်လီဗာက ကာမစိ်တ်ကြီးတဲ့ လူကြီး ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ကာမကို ခုံမင်တဲ့ မိန်းမ ။ အသွင်တူလို့ အိမ်သူဖြစ်ကြတာ ။

  ဦးအော်လီဗာက ( အိပ်စားကာမ ) ကိုဘဲ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်နေသူ တယောက် ။ အပေးအယူမျှ အကြိုက်ချင်းတူတဲ့ သူတို့ လင်မယားကာမသုခကို အပြည့်အဝ ခံစားခဲ့ကြပြီး ဘာ အထစ်အငေါ့မှ မရှိခဲ့ကြပါ ။

အပျော်ခရီးတွေ ထွက် ..လင်မယားနှစ်ယောက် ကာမဂုံအာရုံကို စိတ်ကြိုက် ခံစားကြတယ် ။

ဒါက လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လလောက် အထိ ။

ဦးအော်လီဗာ တယောက် ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လိုလား ဆာလောင်လာတဲ့ အချိန်တွေမှာ လိုအပ်ချက်ကို မဖြည့်ပေးနိုင်တဲ့နေ့တွေ ညတွေက တဖြည်းဖြည်း များလာတယ် ။ အတင်းကြီး  နှိုးဆွလည်း မနိုးကြွတော့တဲ့ ဦးအော်လီဗာရဲ့ သေညှိုးနေတဲ့ ယောကျင်္ားတန်ဆာကို အားမရ ဖြစ်လာရတယ် ။

ပန်းသေပန်းညှိုး ဖြစ်နေတဲ့ ဦးအော်လီဗာဟာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ကာမ ဖြေဖျောက်မှု မပေးနိုင်တော့တာမို့စိတ်ညစ်ပြီး အိမ်ကိုလည်း ပြန်မလာတော့ဘဲ ဟိုတယ်တွေမှာ အိပ်ပြီး အရက်စွဲလာပါတယ် ။

ဦးအော်လီဗာကို ပြနေကျ ဆရာဝန် ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ပြသကြည့်ဖို့ တိုက်တွန်းခဲ့တယ် ။

ဒါပေမယ့် ဘာမှ ထူးခြားမလာခဲ့ ။

တောင့်တလိုလားတာတွေ အာသာမပြေတာတွေ များလာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်လာတယ် ။

ယောကျင်္ားလိုချင်စိတ် တနည်းဆိုရသော် ခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်နေရတယ် ။

စားနေကျ မစားရတော့ ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ဖြေဖျောက်တာတို့ ရာဘာ လိင်တန်တု သုံးပြီး ဖြေဖျောက်တာတို့ လုပ်မိကုန်တယ် ။

တပည့်မလေး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ စုံစမ်းပေးမှုကြောင့် လင်ဖြစ်သူ ဦးအော်လီဗာဟာ ဂေါက်ရိုက်ရင်း ရင်းနှီးသွားတဲ့ ထွန်းထိုက် ဆိုတဲ့ လူငယ် တယောက် နဲ့ ညိနေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက အသိုင်းအဝိုင်းရှိတယ် ။ ခင်မင်သူပေါတယ် ။ လူမျိုးစုံနဲ့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနေသူလေး ဆိုတော့ မိန်းမလျာ (( ဂေး ))တွေနဲ့လည်း ခင်မင်လုံးထွေးနေသူ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ သိချင်နေတဲ့ ဦးအော်လီဗာ အကြောင်းကို တိတိကျကျ စုံစမ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ် ။

ဦးအော်လီဗာ တယောက် ရှေ့ဖက် အားလျော့လာပြီး အနောက်ဖက် အားကောင်းသွားပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။

ထွန်းထိုက် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ ညဖက်  တတွဲတွဲ လုပ်နေတယ် လို့ တွေ့တဲ့လူတွေက နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို သတင်းပေးကြတယ် ။

ဒီအတောအတွင်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဘိုက်အောင့်တဲ့ ဝေဒနာ ရတယ် ။

ဦးအော်လီဗာ မရှိ ။ ဘန်ကောက်ကို အလုပ် ရှိတယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတယ် ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ထင်တာတော့ သူနဲ့ နံမည်ထွက်နေတဲ့ ထွန်းထိုက် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ သွားကြတာဘဲ ဖြစ်မယ် ။

(( နွယ်နွယ်ရေ.....))

တပည့်မလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်တယ် ။

(( ဟုတ်ကဲ့ မမ......ဘာလိုလဲဟင်....ဘာလုပ်ပေးရမလဲ......))

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ကနွဲ့ကရလေး လှမ်းလာတယ် ။

ယဉ်စစ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ ဒီ ကောင်မလေးက ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာရော လုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်တာတွေရော အကုန်လုံး လုပ်ကိုင်ပေးသူ ။

။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အားကိုးရတဲ့ တပည့်မလေး ။ သွယ်လျလျ နဲ့ ကော်ဘတ်ရုပ်လေးလို ဖြူဆွတ်ဆွတ်လေး ။ ခုထိတော့ လင် မယူသေး ။ ဘဲတွေ တွဲတာတော့ တပုံကြီး ။

(( မမ ဘိုက်အောင့်နေတယ်ကွယ်.....မမကို ဆရာဝန်ကို ဖုန်းဆက်ပေးပါအုံး ....အပွိုင့်မင့် လုပ်ပေးပါ ...))

(( ဟုတ်ကဲ့ မမ ))

ချမ်းသာသူတွေက ဆရာဝန်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ကိုတောင် ကိုယ်တိုင် မလုပ်ကြ ။ တပည့်နဲ့ ခေါ်ခိုင်းတတ်ကြတယ် ။

ပြနေကျ ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ကလည်း ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့နဲ့က ခင်မင်ရင်းနှီးနေသူ ဆိုတော့ (( အခု လာခဲ့လို့ရပါတယ်..ကြည့်ပေးပါမယ် )) ပြန်ပြောတယ် ။

(( ကဲ နွယ်နွယ်ရေ.....မမ ဆရာဝန်ဆီ ပြေးလိုက်အုံးမယ်ကွယ်.....နွယ်နွယ်ဘဲ လုပ်စရာတွေ ကြည့်လုပ်ထားလိုက်....))

လို့ မှာခဲ့ပြီး ယာဉ်မောင်း ဇေယျာမြင့်ကို ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ဆေးခန်းကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။

( ၂ )

ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့်က အသက် နှစ်ဆယ်စွန်းစွန်းဘဲ ရှိသေးတဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ လူငယ်လေး ။

ဦးအော်လီဗာနဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ဆီမှာ ယာဉ်မောင်းလုပ်နေတဲ့ ဦးမြင့်ရဲ့ သား ။

ဦးမြင့်က ဦးအော်လီဗာရဲ့ ယာဉ်မောင်းလည်းဖြစ် လူယုံတပည့်လည်း ဖြစ်တယ် ။

သူ့သားလေး အရွယ်ရောက် ကားမောင်းတတ်လာတဲ့အခါ သူ့သူဌေးဆီမှာဘဲ အလုပ်သွင်းပေးတယ် ။ ဦးအော်လီဗာကသူ့မိန်းမ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ကို ကားမောင်းပေးဖို့ အလုပ်ခန့်ပေးလိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်က ဦးအော်လီဗာ ထွန်းထိုက် နဲ့ ယောကျင်္ားချင်း ကြိုက်နေကြတယ် ဆိုတာ သိတယ် ။

ဒီလို ဖြစ်ပျက်တာတွေက လူသတင်း လူချင်းဆောင် ဆိုသလို ဖုံးဖိလို့ မရတဲ့ဟာတွေလေ ။

အဖေလုပ်သူ ဦးမြင့်ကလည်း ဦးအော်လီဗာ သွားလိုရာကို လိုက်ပို့ပေးနေရသူ မဟုတ်လား ။ ထွန်းထိုက်နဲ့ ဆက်ဆံရေးကို အတွင်းကျကျ သိထားတယ် ။

ဇေယျာမြင့်လည်း မိန်းမစိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ ယောကျင်္ားဖက် လှည့်သွားတဲ့ သူဌေးဦးအော်လီဗာက ကာမကိတ်စကို တာဝန်မယူပေးနိုင်တော့လို့ သူဌေးကတော်ကြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူတယောက်တော့ ကာမလိုအင်တွေ မပြည့်ဝဘဲ ဆာလောင်မွတ်သိ်ပ်နေမှာ သေချာတယ် လို့ စဉ်းစား တွေးတောမိနေပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ရဲ့ ဆေးခန်းကို ရောက်ပါပြီ ။

ကားနောက်ခန်းမှာ မျက်စိပိတ်ပြီး လိုက်ပါလာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တယောက် ကားရပ်သွားတော့ မျက်စိပွင့်လာပါတယ် ။

(( အင်...ရောက်ပြီလား.......))

ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး ဆေးခန်းထဲကို လှမ်းဝင်သွားလိုက်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဇေယျာမြင့် စူးစိုက် ကြည့်နေပါတယ် ။

(( ဟင်း...သူဌေးကတော်ကြီးက တော်တော် တောင့်တာဘဲ...ဟီး ....))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကိုယ်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်ချွတ်ကြည့်နေမိတဲ့ ဇေယျာမြင့် ကာစိတ်တွေ ထကြွ ပေါ်ပေါက်နေရတယ် ။

ဆေးခန်းထဲကို ရောက်သွားတဲ့ အချိန် ခါတိုင်း တွေ့နေကျ သူနာပြုဆရာမလေး နော်လယ်ထူး မရှိပါ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ တယောက်ထဲ ရှိနေတယ် ။

(( လာ....မမ......စမ်းသပ်ခန်းထဲကို ကြွပါ...ကျနော် စစ်ပေးပါမယ် ......))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက အပြုံးလေးနဲ့ ကြိုဆိုပြီး အတွင်း စမ်းသပ်ခန်းလေးထဲကို ဦးဆောင် ခေါ်ယူသွားပါတယ် ။

(( ဆရာ့ နပ်စ်လေး မတွေ့ပါလား.....))

(( ဟုတ်တယ်....မမ....သူ နေမကောင်းလို့ ခွင့်ယူထားတယ်.....))

စမ်းသပ်ခန်းလေးက ကျဉ်းတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို စမ်းသပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။

(( ဘယ်လို ဖြစ်လဲ...မမ.....ပြောပြပါအုံး.....))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ အသက်၃၅နှစ် အရွယ် အသားလတ်လတ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း တရုတ်မြန်မာကပြား ဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်မရှိသေးတဲ့လူလွတ်တယောက်ပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ရုပ်ရှင်မင်းသား လူမင်းနဲ့ အရမ်းတူတယ် လို့ ထင်တယ် ။

ရုပ်ရည်တင် မက အမူအရာနဲ့ အသံကပါ လူမင်း အတိုင်းဘဲ လို့ လူတွေကို ပြောခဲ့တာ အမြဲဘဲ ။

(( ဘိုက်အောင့်တယ်.....ဆရာ...))လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ပြောလိုက်တယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက (( အစားများမှားလို့လား မမ...ဘာတွေ စားလဲဟင်.....)) လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကမနေ့ကနဲ့ ဒီကနေ့ သူမစားခဲ့တာတွေကို ပြောပြလိုက်ပါတယ် ။

(( ဒါတွေစားလို့က မဖြစ်နိုင်ဘူး...မမ ဘယ်နားက အောင့်လဲ ဆိုတာ ပြပါအုံး.......)) လို့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေက မေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက သူမ ဘိုက်သားပြင်နဲ့ ဘိုက်သားပြင် အောက်ဖက်က ဆီးစပ်နေရာကို ပြလိုက်ပါတယ် ။

(( ကျနော် စမ်းကြည့်မယ်နော် မမ ))

(( ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ....))

ထမီ ဖြေလျော့ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဒေါက်တာ လွှမ်းစေက သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဘိုက်သားပြင် တခုလုံးနဲ့ ဆီးစပ်နေရာကို စမ်းကြည့် ဖိကြည့်ပါတယ် ။

(( အင်...ဟင်....အင်း.....ဟင်းဟင်း.......))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ စမ်းသပ်ခန်းထဲ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် ဖြစ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်ဖဝါးကြီးကလည်း ဘိုက်ပြင်ကို ပွတ်သပ် စမ်းကြည့်လိုက် ဆီးစပ်နေရာကို ဖိကြည့် ပွတ်ကြည့် လုပ်နေတော့ မီးခဲပြာဖုံး ဖြစ်နေတဲ့ သူမစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ကြွတက်လာရပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လက်အပေါ်ကို သူ့လက်နဲ့ ဖိအုပ်ပြီး (( အင်း......ဟင်းဟင်း......ဒီနေရာ...ဆရာ....ဒီနေရာ......)) လို့ ပြောရင်း ဆီးစပ် အောက်ဖက်ကို ရွှေ့ပေးလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးလည်း ဆီးခုံမို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အုပ်ကိုင်နေပြီ ။

ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက် တဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ပေါက်သွားပြီ ။ ( သဘောပေါက်သွားတာကို ဆိုလို )

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကို ။

သူက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ခင်ပွန်းသည် ဦးအော်လီဗာရဲ့ ပန်းသေပန်းညှိုး အဖြစ်ကို အတွင်းကျကျ သိထားတဲလူ ။

ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ ကာမစပ်ယှက်မှု မရှိကြတာ ကြာမြင့်နေတာကို သိနေတဲ့လူ ။

သူကလည်း တကယ့် ဖိုက်တာ တယောက် ။

ဒီလိုဘဲ ခံချင်စိတ် ပြင်းထန်ပြီး သူ့ဆေးခန်းကို လာပြကြတဲ့ မိန်းမတွေ ရှိခဲ့ဘူးတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အမွှေးလေးတွေ ခပ်ပါးပါး လွှမ်းနေတဲ့ ဆီးခုံကြီးကို လက်နဲ့ အသာ ပွတ်ပေးနေတယ် ။

(( သက်သာသွားမှာပါ ....မမ ..ကျနော် ဆေးသွင်းပေးလိုက်မယ်......ဟုတ်လား......))

(( ဟုတ်ပါပြီ ဆရာရယ်......ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယ်....ဒါကြောင့် ပြေးလာတာပေါ့....))

ထူးဆန်းသည်မှာ စောစောက အောင့်ခဲ့တဲ့ ဘိုက်က လုံးလုံး မအောင့်တော့ဘူး ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လက်ဖဝါးက ဆီးခုံကြီးရဲ့ အောက်က မိန်းမကိုယ် အကွဲကြောင်းဆီကို ရောက်နေပြီး (( ဒီနေရာကောအောင့်လား....မမ.....)) လို့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေက မေးလိုက်တဲ့အခါ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ (( အောင့်ဘူး...)) လို့ ဖြေလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ က ပြုံးလိုက်ပြီး (( ဒါဖြင့် ဘာဖြစ်လဲ...မမ )) လို့ ထပ်မေးလိုက်တဲ့အခါ (( သိဘူး....)) လို့ ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေး တယောက် အမူအရာ အသံနဲ့ ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်က အကွဲကြောင်း တလျောက်ကို ပွတ်ပေးနေပါတယ် ။

(( အို...ဟင်........ဟင့်........အင်း.....ဟင်း.....ဟင်း..)) လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း မျက်စိစုံပိတ်ထားပါတယ် ။

ဒါပေမယ့် သူမ နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်ချပ်ကို တစုံတရာက လာထိလိုက်တာကို သိလိုက်တယ် ။

(( မမ...ပါးစပ်လေး ဟပေးနော် .....))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ စကားသံကြောင့် သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဟပေးလိုက်တဲ့အခါ တစုံတခု ပါးစပ်ပေါက်ထဲကို ဝင်လာတဲ့အတွက် ဘာများလဲ ဆိုပြီး လျာနဲ့ စမ်းကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ယောကျင်္ားတန်ဆာတချောင်းရဲ့ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်လို့ မျက်စိကို အသာဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ် ။

ရင်တွေ အရမ်း အခုံမြန်သွားရတယ် ။ ဒေါက်တာလွှမ်းစေက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချထားပြီး လုံးပတ်တုတ်တုတ် နဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို သူမပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းထားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။

(( စုတ်ပေး...မမ........လျာလေးနဲ့လည်း ယက်ပေး.....မမ ဝေဒနာတွေ ယူပစ်လိုက်သလို ပျောက်သွားစေရမယ်......)) လို့ဒေါက်တာလွှမ်းစေက တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ် ။

တကယ်လည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ဘိုက်အောင့် ဝေဒနာက ထူးထူးဆန်းဆန်း ယူပစ်လိုက်သလို ပျောက်ကင်းနေပါပြီ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ လုပ်ခိုင်းသလို သူ့ဒစ်ဖူးကားကြီးကို အသာ စုတ်ပေးနေမိပါတယ် ။ လျာနဲ့လည်း သိမ်းဝိုက် ယက်ပေးနေပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ပါးစပ်က (( အိုး...အင်း...အင်း.........အား...ဟား.....)) လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံတွေကို ကြားလိုက်ရတဲ့အချိန် ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ လက်တဖက်က တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ထားကာ ပွတ်ညှစ်ပေးနေမိပါတယ် ။

(( ပြွတ် ပြတ် ပြိပြိ.......ပြွတ်ပြတ်ပြိပြိ ...ပြွတ်ပြတ်ပြိပြိ ......)) ဆိုတဲ့ အသံတွေ ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်နေပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အကွဲကြောင်းထဲမှာ အစုန်အဆန် ပြေးလွှားနေပါတယ် ။

လင်ဖြစ်သူဆီက မရတော့တာတွေကို ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ရနေပြီမို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်းကို စိတ်ရိုင်းတွေ သောင်းကျန်းထကြွလို့ နေပြီး ဒေါက်တာလွှမ်းစေကို စုတ်ပေးနေရာက ခံချင်စိတ်တွေကို မအောင့်အည်းနိုင်တော့တာမို့ ဆက် မစုတ်တော့ဘဲ (( ဆရာ...ကျမ မနေနိုင်တော့ဘူး...ကျမကို ချစ်ပေးပါတော့ )) လို့ မရှက်နိုင်တော့ဘဲ ပြောချလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း (( ချစ်ပေးမယ် မမ...မမစိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ ကျနော်က ချစ်ပေးမှာပါမမ )) လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီးဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။

အသက်ငါးဆယ် အရွယ်ပေမယ့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူဟာ အနေအစား သတိထားဆင်ခြင်ခဲ့သလို အားကစားလည်း ဆက်တိုက် လုပ်ခဲ့သူမို့ ကိုယ်လုံးတွေက အချိုးအဆက်ကျန ပြေပြစ်နေဆဲပါ ။

ဖြူဝင်းတဲ့ အသားအရည် ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီး နှစ်ခိုင်နဲ့ ခါးသေးသေး တင်ကားကားနဲ့ မြင်တာနဲ့ ဆွဲစားချင်စရာကောင်းနေပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း စမ်းသပ်ကုတင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက် ပေါင်ဖြဲကားခိုင်းပြီး သူကတော့ ကုတင်လေး အောက်မှာ မတ်တပ်ရပ်ရက် အနေအထားနဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲမှာ ဝင်ရပ်လျက် မိန်းမအင်္ဂါဖေါင်းဖေါင်းကြီးထဲကို သူ့တန်ဆာတန်ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။

(( အို.....အီး.......အမလေး.....))

ဒစ်လုံးပြဲကြီး စွိကနဲ တိုးဝင်လာလို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အလန့်တကြား အော်လိုက်တာပါ ။

အတွင်းသားနုနုတွေထဲကို ထိပ်ဖူးကြီး ပွတ်တိုက် တိုးဝင်သွားတာက သူမတကိုယ်လုံးကို ဖျင်းကနဲ ကြက်သီးတွေ ထသွားစေပါတယ် ။

ထိပ်ဖူးကြီးက အထဲရောက်တာနဲ့ ငြိမ်မနေဘဲ အနောက်ကို ပြန်ဆုတ်သွားပါတယ် ။ အဝင်အထွက် ပွတ်တိုက်မှုတွေက တုန်ခါနေရအောင် အရသာရှိပါတယ် ။ လုံးပတ်တုတ်တုတ်ကြီးမို့ မိန်းမကိုယ်ထဲ ပြည့်သိပ် တင်းကြပ်နေတာပါ ။

ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက် ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက် ပြိပိစွိစွိ ဆိုတဲ့ အသံစုံထွက်နေတယ် ။

(( အိုဟင်........အား......အား.....စီးရှီး.........အား........ဟား.........အိုး..)) လို့ ထွက်မိထွက်ရာ ညည်းသံတွေနဲ့ ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို မြှောက်ထောင်ထားပေးနေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း လိုချင်တာတွေ ရရှိနေပြီမို့ ကျေနပ်နေတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်တဲ့ မိန်းမတွေကို အခုလို တာဝန်ယူပေးရတာကို အရမ်းကို ကျေနပ်မိနေတယ်။

အစက ဖြည်းဖြည်း မှန်မှန် စခဲ့ပေမယ့် အခု အရှိန်ရလာတဲ့အခါ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ထည့်လာပါတော့တယ် ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ဒီလို ဆောင့်ထည့်တာတွေကို အရမ်းကြိုက်တာ ။ လင်ဖြစ်သူနဲ့ ရခါစအချိန်တုံးကဆို သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တအားဆောင့်ထည့်ပေးဖို့ အမြဲတမ်း တောင်းဆိုခဲ့တဲ့ မိန်းမ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ စွင့်ထယ်တဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကို်င်ထားပြီး ဖိဖိဆောင့်ပစ်နေတယ် ။

(( အားးးးးအားးးးးးးအားးးးးအားးး စီးရှီး...အီး........အီး........ဟားးးးး........))

ဖတ်  ဖတ်    ဖတ်............စွိ....ဖတ်  ဖတ်  ဖတ်............

တုန်ခါနေကြတဲ့ ရင်သားလုံးကြီးတွေကို လှမ်း ဆုပ်ညှစ်ပြီး ဖိဆောင့်ပြန်တယ် ။

(( ကောင်းတယ်.....ကောင်းလိုက်တာ.....ကြိုက်တယ်.......ကြိုက်တယ်....ဆောင့်.....မညှာနဲ့...တအား...တအား....))

ကာမဘီလူးစီးနေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆွဲကြတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းက သိပ် မကြာလိုက်ဘဲ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အရင် ပြီးသွားပါတယ် ။ ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း အရသာရှိ ထိမိလှတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကြီးကို အသားကုန် ဆောင့်ချရင်း မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး အတွင်းထဲကို ပန်းထုတ် ပန်းလွှတ်လိုက်ရင်း ပြီးသွားရပါတယ် ။

(( ကောင်းလိုက်တာ ဆရာရယ်....ဆရာက သိပ် ချစ်တတ်တာဘဲ ....ဆရာ့ကို ကျေးဇူးတင်လိုက်တာရှင် ....)) လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ပြောလိုက်ပါတယ် ။

( ၃ )

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ကြာသင့်တဲ့ အချိန်ထက် ပိုကြာနေလို့ ဇေယျာမြင့် မသင်္ကာ ဖြစ်နေတယ် ။

ဆေးခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်တာ ပြန်ကို ထွက်မလာတော့ဘူးလေ ။

တခုခုများ ဖြစ်နေလား ။

ဇေယျာမြင့် ကို အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်တဲ့ ပေါက်ကြိုင်းနဲ့ဘိုကိတ်တို့က ( မိုင်းဖိုက်တာ ) လို့ ခေါ်ကြတယ် ။

သူတို့က မိုင်း..စိတ်....နဲ့ဘဲ ဖိုက်နေသူ လို့ ဆိုလိုကြတာ ။

ဇေယျာမြင့်က မိန်းမတွေကို စိတ်နဲ့ဘဲ အမြဲ ပြစ်မှားနေတတ်လို့ တဲ့ ။

ကိုယ့်အလုပ်ရှင် သူဌေးမ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်ကူးနဲ့ ဖိုက်နေခဲ့တာ ကြာပြီ ။

ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ရေဆေးငါးကြီးက မင်းအမေအရွယ်ကြီးကွာ....မင်းမို့ ပြစ်မှားနေတယ် လို့ ပေါက်ကြိုင်းနဲ့ ဘိုကိတ်က အပြစ်တင်ကြတယ် ။ သူတို့က ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို တွေ့ဖူးမြင်ဖူးကြတာ မဟုတ်ဘူး ။ အသက် ငါးဆယ် ဆိုတာနဲ့ အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမကြီး တယောက်လို့ ထင်နေကြတာ ။

ဇေယျာမြင့်က အနီးကပ် တွေ့နေရတာ ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက တကယ့်ကို နုတာ ။ အသက်ငါးဆယ်လို့ လုံးဝ မထင်ရဘူး။

စိုပြေနုဖတ်နေတဲ့ အသားအရည် အချိုးကျ တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တွေကလည်း တင်းရင်း ဖြိုးအိနေကြတာ ။

ဖတ်ဖူးတဲ့ အွန်လိုင်းက ၁၈+ ဇာတ်လမ်းတွေထဲကလို လင်ဖြစ်သူက ပန်းသေပြီး လိုအင်တွေကို ဖြည့်ဆည်း မပေးနိုင်တဲ့အတွက် ဆာလောင်နေတဲ့ ဘောစိမမကြီးက ဒရိုင်ဘာကောင်လေးကို ပေးစားလိုက်တာမျိုး ဖြစ်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ ဇေယျာမြင့် စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေခဲ့တယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူအတွက် ကားမောင်းပေးရတော့ သူ့တပည့်မ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့လည်း ပတ်သက်ရတာပေါ့ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကိုလည်း ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးရတာပေါ့ ။

ဇေယျာမြင့်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ပြစ်မှားလိုက် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ပြစ်မှားလိုက်နဲ့ သူ့မွေးရာပါက ပြန်ကျရတယ်လို့ကို မရှိဘူး ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကတော့ ဇေယျာမြင့်ကို ဒရိုင်ဘာ တယောက် ဆိုပြီး အထင်အမြင်သေးပုံရတယ် ။

လိုအပ်တာက လွဲပြီး အပို စကား မပြောဘူး ။

ဇေယျာမြင့်က နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ တွဲနေတဲ့ ဘဲတွေက အမြင့်စားတွေ ဘောစိတွေ ဆိုတာကို သိတယ် ။ သူလို ယာဉ်မောင်းချာတိတ်တယောက်ကို လုံးဝ စာရင်းမသွင်းဘူး ဆိုတာကို သဘောပေါက်တယ် ။

ကားပေါ်ထိုင်ရင်း ဟိုတွေးဒီတွေး လုပ်နေတဲ့ ဇေယျာမြင့် တယောက် ဆေးခန်းအဝင်တံခါး ပွင့်လာတာကြောင့် ကားပေါ်က ကဗျာကရာ ဆင်းလိုက်တယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ထွက်လာပြီ  ။

ဇေယျာမြင့် ကား နောက်ခန်းတံခါးကို ပြေးဖွင့်ပေးလိုက်တယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပုံစံက ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ပုံ ။

ကြည့်ရတာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူဟာ ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့များ ဖေါင်းဒိုင်း လုပ်လာသလား မသိဘူး လို့ ဇေယျာမြင့် တွေးနေတယ် ။

ဇေယျာမြင့် က (( ဘယ်ကို မောင်းရမလဲ အန်တီ ...ရုံး ပြန်မလား ..)) လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ကားနောက်ခန်းမှာ မျက်လုံးစုံမှိတ် နောက်ကိုမှီ ထိုင်ရင်း (( ရုံး မပြန်ဘူး...အိမ်ကိုဘဲ မောင်းကွယ်....))လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဘောက်ထော် ဘူတာရုံလမ်း တနေရာက ကြီးမားတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးမှာ အချွေအရံတွေ အများကြီးနဲ့ နေထိုင်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ။

အုတ်တံတိုင်း အမြင့်ကြီး ကာရံထားတဲ့ သူမရဲ့ ခြံကြီးရဲ့ အဝင်ပေါက် ရွှေရောင် သံတံခါးကြီးက ခန့်ထယ်လှပါတယ် ။

ခြံတံခါးကြီးရှေ့ကို ဇေယျာမြင့် ကားခေါင်းကို ထိုးလိုက်တာနဲ့ ခြံစောင့် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း ဗလကြီး ကိုကိုကြီးက ချက်ချင်း ဘဲ  တံခါးကြီးကို ဖွင့်ပေးလိုက်ပါတယ် ။

၂၄ နာရီ လုံခြုံရေးတွေ ချထားတဲ့ သူမခြံကြီးထဲကို ဇေယျာမြင့် မောင်းတဲ့ နောက်ဆုံးပေါ် တပ်စလာ လျှပ်စစ်ကားဖြူကြီးဝင်သွားတဲ့အခါ တိုက်အိမ်ကြီးရဲ့ ဝန်ထမ်း မိန်းကလေးတွေ ပြာပြာသလဲ ပြေးထွက်လာပြီး ကြိုဆိုကြပါတယ် ။

အိမ်ရဲ့ စားရေးသောက်ရေးကို တာဝန်ယူပေးနေတဲ့ ဒေါ်မာမာထူး...သန့်ရှင်းရေး လျော်ဖွတ်ရေး တာဝန်ခံ နော်မေဖေါ တို့ကထိုးဆိုက်လာတဲ့ ကားကြီးဆီကို အပြေးအလွှား ရောက်လာကြပါတယ် ။

မောပန်းနွမ်းနယ်နေပုံပေါက်နေတဲ့ အိမ်ကြီးရှင် သူဌေးမကြီး ဆင်းလာဖို့ ကားတံခါးကို ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့်က ပြေးဆင်း ဖွင့်ပေးလိုက်ပါတယ် ။

ချက်ပြုတ်ရေး တာဝန်ခံ ဒေါ်မာမာထူးကို ကားထဲက ထွက်လိုက်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက (( ဟဲ့ မာထူး ...နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကိုဖုန်းခေါ်စမ်း...)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

မာမာထူးက လက်ထဲက ဖုန်းနဲ့ ပြာပြာသလဲ ခေါ်လိုက်ပါတယ် ။

တိုက်ကြီးထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက နဘေးက နော်မေဖေါကို (( မေဖေါ..ငါ ရေချိုးမယ် ...)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ နော်မေဖေါက (( ဟုတ်....မမ....)) လို့ ပြန်ပြောရင်း တိုက်အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို အပြေးကလေးနဲ့ တက်သွားပါတယ် ။

ဒေါ်မာမာထူးက ဖုန်းကို တရိုတသေ လှမ်းပေးပြီး (( မနွယ်နဲ့ ပြောလို့ ရပါပြီ ...)) လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး (( နွယ်နွယ်ရေ....မမ သိပ်နေမကောင်းလို့ ရုံးကို ပြန်မလာတော့ဘူးကွယ်....နွယ်နွယ်ဘဲ လိုအပ်တာတွေ ကြည့်လုပ်လိုက်...နွယ်နွယ် အိမ်ပြန်ဖို့ ဇေယျာမြင့်နဲ့ ကားပြန်လွှတ်ပေးလိုက်မယ်....)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

အိမ်ဝင်ဝင်ချင်းက ဧည့်ခန်းကျယ်ကြီးက ဆိုဖါကြီးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ဒေါ်မာမာထူး စီစဉ်ထားတဲ့ သံပုရာရည် အေးအေးတခွက်ကို ယူသောက်လိုက်ပါတယ် ။

ဒေါ်မာမာထူးက ချက်ပြုတ်ရေး တာဝန်ခံတယောက် ဆိုပေမယ့် ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်တဲ့ ထမင်းချက်သူ တယောက်တော့မဟုတ်ပါဘူး ။ စီစဉ်သူ ညွှန်ကြားကြပ်မတ်သူ တယောက်ပါ ။ သူ့လက်အောက်မှာ တကယ့်ကို ချက်တတ်ပြုတ်တတ်တဲ့ ထမင်းချက် နှစ်ယောက် ရှိနေပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို တစေ့တစောင်း လေ့လာသူတွေ ပြောကြတာက သူမရဲ့ အိမ်မှာ အလုပ်တွေ လုပ်ကြတဲ့ ဝန်ထမ်းအားလုံးဟာ သေသေချာချာ ရွေးပြီး ရှာဖွေ ခန့်ထားတာတွေ ဖြစ်လိမ့်မယ် တဲ့ ။

အားလုံးလိုလိုက ရုပ်ရည်သန့်ပြန့် ကြည့်ကောင်းနေကြတာကို သတိထားမိကြလို့ပါ ။

ဒေါ်မာမာထူး..ဒေါ်နော်မေဖေါ ..အိမ်အကူမလေးတွေ ဖြစ်တဲ့ လုံးလုံး နဲ့ သင်းသင်း..ယာဉ်မောင်း ဇေယျာမြင့်..ထမင်းချက် မီမီစိန် ...ထမင်းချက် ဂျက်မြအောင်တို့ အကုန်လုံးက ရုပ်သန့်တယ် ။  သန့်ရှင်းတယ် ။

နောက်ဆုံးပိတ် ခြံပေါက်ဝမှာ စောင့်ကြပ်တဲ့ တံခါးဖွင့်ပိတ်ပေးသူ ခြံထဲ တုတ်တချောင်း ခွေးတကောင်နဲ့ ကင်းစောင့်ပေးသူတွေ ဖြစ်တဲ့ ကိုကိုကြီး ..ဝီလျံနဲ့တိုးလွင်တို့ သုံးယောက်ဟာလည်း ရုပ်သန့်သန့်နဲ့ ကာယဗလ လိုက်စားတဲ့ ကြွက်သားဖုထစ်နေတဲ့ ဗလကြီးတွေ ဖြစ်နေတယ် ။

ဒီခြံက  ဂျာမန်သိုးထိန်း ခွေးကြီး တွန်ခရုစ် ကလည်း ဂျာမဏီကနေ အထူး စျေးကြီးပေး မှာကြား ဝယ်ယူထားတဲ့ ခွေးလှလှကြီးပါ ..။

အီတလီလုပ် အညိုရောင် ဖျော့ဖျော့ သားရေဆိုဖါကြီးမှာ မှီလှဲနေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို နော်မေဖေါက ခါးလေးညွှတ်ပြီး ((ရေချိုး ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ..မမ  )) လို့ လာပြောလိုက်ပါတယ် ။

(( အေး...အေးးး...လာပြီ .....))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အပေါ်ထပ်က သူမ အိပ်ခန်းကြီးထဲကို ရောက်တာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု အကုန် ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ် ။

နော်မေဖေါက ကြမ်းပြင်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီးတခု လိုက်ကောက်ပြီး အနောက်က လိုက်တယ် ။

မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကို လှမ်းလျောက် ဝင်သွားတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အနောက်ကနေ နော်မေဖေါ လိုက်တယ် ။

လိုက်ရတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က စွင့်ကားနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် တုန်ခါနေကြတယ် ။

ဒီ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တတုံးတခဲ ရေဆေးငါးကြီးကို နော်မူဖေါတို့က အခုလို မိမွေးတိုင်းနဲ့ မြင်နေကျ ။

ရေချိုးခန်းထဲက အဖြူရောင်ကြွေ ခွက်ကြီးထဲမှာ နော်မေဖေါ စပ်ပေးထားတဲ့ ဆပ်ပြာပူပေါင်းတွေနဲ့ ရေနွေးနွေးထဲကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လှမ်း ဝင်လိုက်တယ် ။

လုံးထွားတဲ့ သူမ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါသွားကြတယ် ။

ကြည့်ရတာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဒီနေ့ တော်တော် ပင်ပန်းလာပုံရတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ပွဲကြမ်းလာလို့ တကိုယ်လုံး ကျိန်းစပ် နာကျင်နေတယ် ဆိုတာတော့ သူတိ့ ဘယ်သိကြမလဲ ။

( ၄ )

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ အိမ်တွင်းရေး ဇာတ်လမ်းတွေ ကို ခရေစေ့တွင်းကျ အသေးစိတ် အစုံအကုန်သိသူ တယောက်ပါ ။

ဦးအော်လီဗာ ပန်းသေပန်းညှိုး ဖြစ်လို့ ဒေါ်မုူမူသင်းကြူ ကို ဖေါင်းဒိုင်း မကျွေးနိုင်လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အာသာမပြေတာတွေရော ဦးအော်လီဗာက ထွန်းထိုက် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးနဲ့ တွဲနေတာတွေရော သိပြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူက စုံစမ်းခိုင်းလို့ ထွန်းထိုက် အကြောင်းကို အသိမိတ်ဆွေတွေဆီမှာ စုံစမ်းပေးခဲ့တယ် ။

ထွန်းထိုက်က မိန်းမရှာ (( ဂေး )) တယောက် မဟုတ်ဘဲ  ဂေးကို ဖိုက်ပေးသူ (( ဂေးဖိုက်တာ)) တယောက် ဆိုတာကို ခိုင်လုံသတင်းရပ်ကွက်ကနေ သိရတယ် ။ ထွန်းထိုက်က ငွေရရင် ဘနဖူးသိုက်တူးမယ် ဆိုတဲ့ လူစားမျိုးမို့ အာသာမပြည့်လို့ လင်ဆာနေသူ အန်တီကြီးတွေကိုလည်း တာဝန်ယူပေးတဲ့ ယောကျ်ားဖါ တယောက် တဲ့ ။

ထို့အတူဘဲ ဦးအော်လီဗာလို ရှေ့ အဆင်မပြေလို့ နောက်ဖက် လှည့်သူတွေနဲ့လည်း အပျော်ခရီးထွက်ပေးတဲ့ ကောင် ။

ယောကျ်ား မိန်းမ မရွေးဘဲ တာဝန်ယူပေးတဲ့လူပေါ့ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ရုပ်ရည်လေး ရှိတာမို့ ရေပေါတဲ့ ဘောစိ တကောင်ကောင်နဲ့ ညိဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် အခုထိ ဂွင်မဝင်သေး ။

ဒီခေတ် ဒီအချိန်မှာက ဘဲတွေက ( Hit and Run ) တွေ ချည်းဘဲ ။ ဖန်မယ် ..၀ါးမယ်...ပြီးရင် ဒိုးမယ် ....။ အတည်ယူဖို့ အချစ်စစ်တွေ လုပ်မယ့်ကောင်က ရှားနေပြီ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကလည်း  နယ်မြို့လေးမှာ မွေးပေမယ့် ရန်ကုန်မြို့မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး ။

မိဘတွေ ဆင်းရဲလို့ သူ ငယ်ငယ်က ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေခဲ့ရပေမယ့် သူ့အလှည့်မှာ ချမ်းသာချင်နေတဲ့ မိန်းကလေး ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကလည်း အမေပေးတဲ့ လယ်တကွက် (( မုန့်ပြားသလက် )ကို အလွယ်တကူနဲ့ မပေး ။

ဘဲတွေကလည်း လွယ်လွယ်နဲ့ ဖေါင်းဒိုင်း လုပ်လို့ မရရင် အသာ ခွေခေါက်ဒိုးသွားရော ။

အပေါ်ယံ အပရိက လောက်နဲ့ အချည် မခံကြ ။ ကျွေးလိုက်ရင်လည်း တဝစားပြီး လစ်ကြမှာ ။

ခုထိတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ပါကင်မပျက်သေး ။

အပေါ်ပိုင်း သမ တာ နယ်တာ စို့တာတော့ မလွတ်ဖူးပေါ့ ။ အောက်ပိုင်းကိုတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ကာကွယ်ထားတယ် ။

သေချာမှ နေကြာ ရမယ် ။ မပေးသေးဘူး ။

လူလည်တွေများနေပြီး အပိုင်ချုပ်လို့ရမယ့် လူရိုးသားက ဂွင်ထဲ ဝင်မလာသေးဘူး ။

ဒါကြောင့် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံတယောက် ခုထိ လင်မရသေးဘူး ။

လတ်တလော နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ အီစီကလီ လုပ်နေတဲ့ ဘဲ ရှိတယ် ။

ရိုးသားကြိုးစား ပုံပေါက်တဲ့ နို်င်ငံခြားရေးရုံးမှာ လုပ်နေတဲ့ဘဲ ။

နံမည်က ကိုအေးချမ်း ။

ကိုအေးချမ်းက ဆံပင်ခပ်တိုတိုကို အမြဲ သေသေသပ်သပ်ညှပ်ထားတယ် ။ ဆီလိမ်းပြီး ပြောင်လက်နေတဲ့ ဆံပင်ကို သေသေသပ်သပ် လှန်ဖီးတယ် ။အရောင်နုနု အရောင်ပြေပြေတွေကို လူကြီးလူကောင်း ဆန်ဆန် ဝတ်တယ် ။

ကတီပါဖိနပ် အသစ်ကို အမြဲစီးသူ ။ သန့်ရှင်း တည်ကြည်တဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ တနေ့ကျရင် နို်ငငံခြားသံတမန် ဖြစ်လာမယ် ဆိုတာ သိသာနေတယ် ။

ကိုအေးချမ်းက နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို အထင်ကြီးတယ် ။ သိပ်လှတယ်လို့ ထင်တယ် ။ အရမ်းကို ကြွေနေတယ် ။

သူ့မိဘတွေကလည်း အစိုးရ အရာရှိကြီးတွေမို့ ဟိတ်နဲ့ ဟန်နဲ့ နေသူတွေ ။

ကိုအေးချမ်းလိုလူကို ရလိုက်ချင်တဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ဒီတခါတော့ အသေအပိုင် လုပ်ချင်တယ် ။ ချည်ပြီး တုပ်ပြီး ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အိမ်ပြန်ဖို့ ကား လွှတ်ပေးလိုက်မယ် လို့ အိမ်ကနေ ဖုန်းဆက်တဲ့အချိန် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ကိုအေးချမ်းနဲ့ ဖုန်းပြောနေတယ် ။

ဒရိုင်ဘာ ဇေယျာမြင့်ကို လွှတ်လိုက်မယ် တဲ့ ။

ကိုအေးချမ်းက ဒီနေ့ ညနေ သူ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ မတွေ့နိုင်သေးဘူး လို့ ပြောတယ် ။ သူ့မိသားစု ရဲ့ အရေးကြီး အလုပ်တခု ပေါ်နေလို့တဲ့ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ စိတ်ပျက်သွားတယ် ။

ကိုအေးချမ်းကို စိတ်ဆိုးသွားတယ် ။

သူမထက် မိသားစုကို အလေးထားတယ် ဆိုပြီး ။

ရုံးက လုံခြုံရေးကြီး ဦးထိန် ရုံးခန်းဝကို ရောက်လာတယ် ။

(( အောက်မှာ ကား ရောက်နေပြီ ခင်ဗျ ....)) လို့ လာပြောတယ် ။

(( ဟုတ်...ဦးလေးထိန်...ကျမ ဆင်းခဲ့မယ် . .))

ပြူတင်းပေါက်က ရုံးရှေ့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ် ။

အဝါရောင် တောက်တောက် ဗောက်ဝက်ဂွန်း ဘီတယ်လ် ကားလေး ရောက်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ် ။

ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အိမ်က ကားတွေ အနက် ဒါလေးကို မောင်းလာပြီး လာကြိုနေတာ ။

ဒီကောင်ကလည်း ယာဉ်မောင်းသာဆိုတယ် ..ရှိုးက သူ့ကိုယ်သူ နေတိုးလို့ ထင်နေတဲ့ကောင် ။

ရတဲ့ လခက နှစ်ပြားတပဲ ။ ဝတ်တာက အဖိုးတန် အဝတ်အစားတွေ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကိုလည်း ကြည့်တဲ့ပုံက မရိုးသားဘူး ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ဘယ်လိုဘဲတွေကို မှန်းနေသလဲ သိဖို့ ကောင်းတယ် ။ သူ့လို ကောင်စုတ်လေးကို စိတ်ကူးထဲ လုံးဝ ဘယ်ထည့်မလဲ ။ ဒီဘဲလေးကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံး မရောဘူး ။

ခပ်တည်တည် လိုမှ ဆက်ဆံတယ် ။ မတူသလို မတန်သလို နေတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ စိတ်ထဲ တနုံ့နုံ့ ဖြစ်နေတာက ကိုအေးချမ်း က ဒီညနေ မတွေ့နိုင်ဘူး ဆိုလို့ ။

လက်ကိုင်အိတ်ကို ကောက်ဆွဲပြီး ရုံးခန်းထဲက ထွက် ဓါတ်လှေခါးနဲ့ အောက်ကို ဆင်းခဲ့လိုက်တယ် ။

အဝင်ဝမှာ ရပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေးကြီး ဦးထိန်ကို နုတ်ဆက်ပြီး ဇေယျာမြင့် ရဲ့ ဘီတယ်လ်ကား အဝါလေးဆီကို လှေခါးသုံးထစ် နင်းပြီး ဆင်းခဲ့တယ် ။

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ မျက်လုံးအစုံက ကားဆီကို လှမ်းလာနေတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ခေါ်တောတထောင်အား ပါ၀ါနဲ့ ရှိုးနေတယ် ။

ဆံပင်နက်နက်ရှည်ရှည် ဆေးဆိုးပန်းရိုက် မျက်နှာပြောင်ပြောင်ဝင်းဝင်းလေးနဲ့ ကြီးမားတဲ့ နားကွင်းကြီးတွေနဲ့ မိန်းမချောလေး က ဆင်မယဉ်သာ ဟန်လေးနဲ့ လှမ်းလာနေတာလေ ..။

ဆိုးဆေး အနီရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူး ဖေါင်းဖေါင်းတွေကို စူထားတာ သိသာတယ် ။

တမင်တကာ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ ရှေ့ခန်းမှာ စီးချင်လို့ ဒီ ဘီတယ်လ်လေးကို ပြောင်းမောင်းလာတာ ။

ဒီကားလေးက တံခါး နှစ်ပေါက်လေ ။

နောက်ခန်းကို ဝင်ချင်ရင် ရှေ့ခုံကို ချိုးထားပြီး ကုန်းပြီး ငုံ့ဝင်ရတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ဘီတယ်လ်လေးရဲ့ နောက်ခန်းမှာ ဘယ်တော့မှ မစီး ။ ကျဉ်းကြပ်တယ် လို့ ယူဆတယ်လေ ။

နောက်ပြီး ဒီလို ကားဝါ၀ါပြားပြားလေးဆို လူသိပ်ကြည့်တာ ။ ခေါင်မိုးဖွင့်ထားလိုက်ရင် သမီးရည်းစားတွေ လိုလို ဘာလိုလို ။

(( မမ ...ဘယ်မောင်းရမလဲ......))

အချောမလေး ကားထဲ အိကနဲ ဝင်ထိုင်လို်က်တဲ့အချိန် ဇေယျာမြင့်က မေးလိုက်တာ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက အိမ် မပြန်ချင်သေး ။

ကိုအေးချမ်းက ငြင်းလိုက်လို့ စိတ်ထဲ မကျေမနပ်ကလည်း ဖြစ်နေတယ် ။

(( စျေးခဏ ဝင်ဝယ်မလို့ ...မြေနီကုန်းကို သွားချင်တယ် .....))

(( ဟုတ်....မမ  ))

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံဆီက ရေမွှေးနံ့က သူ့နှာခေါင်းကို ကလူကျည်ဆယ်နေတယ် ။

ဒီအနံ့အသက်တွေက သူ့ကို မြူဆွယ်နေသလိုဘဲ ။

မသိမသာ ဘေးတိုက် ရှိုးလိုက်တော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ အချိုးပြေတဲ့ ပေါင်တန်တွေက အသားကပ် အိတွဲတွဲ ထမီစကပ်လေးနဲ့မို့ ထင်းထင်းလေးပေါ်လွင်နေတယ် ။

အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံး ပိုင်ရှင် ဆိုတာကိုတော့ ဇေယျာမြင့် သိပြီးသားပါ ။ သူ အမြဲတမ်း ငေးမောနေခဲ့ရတဲ့ အလှအပတွေပါ ။

မီးနီလို့ မီးပွိုင့်မှာ ရပ်လိုက်တဲ့အချိန် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက တဖက်လမ်းက မီးစိမ်းလို့ ထွက်လာတဲ့ ကားတွေဖက်ကို ကြည့်ရင်း (( ဟင် ....)) လို့ အသံထွက်သွားတယ် ။

(( ဘာဖြစ်လဲ မမ...ဘယ်သူလဲ....)) လို့ ဇေယျာမြင့်က မေးလို်ကတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက (( ပြန်လှည့် ပြန်လှည့် ဟိုကာ အနီလေး အနောက်ကိုလိုက်ပေး....)) လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

(( ဟုတ် ...မမ  ))

ဇေယျာမြင့် ဂငယ်ကွေ့ ပြန်ကွေ့လိုက်တယ် ။ ကွေ့လို့ ရတာ မရတာ သူ ဂရုမစိုက် ။ အဓိက က  မမ ပြောတဲ့ ကားအနီကို မှီဖို့ ။ ဒရူးဝူးဝူး.......ဗောက်ဝက်ဂွန်းလေးက ဆွဲတယ် ။

ကားနီလေးကို ဘေးချင်းယှဉ်မိတယ် ။

(( ဟာ...စောက်ကောင်...ဖါခေါင်း ....))

လှပတဲ့ မိန်းကလေးရဲ့ နုတ်က ဒီလို စကားကြမ်းကြမ်းတွေ ထွက်လာလိမ့်မယ်လို့ ဇေယျာမြင့် လုံးဝ မထင်ထားခဲ့ဘူး ။

ကားမောင်းသူက ဆံပင်ကို ဆီထည့်ပြီး ပြောင်ကော့နေအောင် ဖီးထားတဲ့ လူ ။ ဘေးမှာ ထိုင်စီးတာက နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးနီရဲရဲ နဲ့ဟော့ရှော့ကောင်မလေး ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ မျက်ရည်ပေါက်ပေါက် ကျနေတယ် ။ ငိုလိုက် ဆဲလိုက် ။

(( အဲဒါ ဘယ်သူလဲ မမ ))

ဇေယျာမြင့် မေးလိုက်တော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်ပြီး (( ငါ့..ဘဲ ....)) လို့  ပြောလိုက်တယ် ။

(( ဆက်လိုက်ရမလား မမ...))

ရှေ့က ကားနီလေးက မီးစိမ်းကို လွတ်အောင ဝေါကနဲ မောင်းချသွားလို့ ဇေယျာမြင့် ကျန်ခဲ့လို့ မေးလိုက်တာပါ ။

(( မလိုက်နဲ့တော့......သူ့အကြောင်း သိပြီဘဲ ......))

မျက်ရည်ပေါက်တွေက တတောက်တောက် ပါးပြင်ပေါ် လိမ့်ကျလို့နေဆဲ ။

( ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.....မမ  )

(( သူနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတာလေ..သူက  မိသားစုအတွက် လုပ်စရာ ရှိတယ် ဆိုပြီး မအားဘူး ပြောတာ...အခု မင်းတွေ့တဲ့အတိုင်းဘဲ ..တခြားဆော်နဲ့ သွားနေတယ်...ဟီး..ဟင့်ဟင့်.......))

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ငိုနေတာကို ဇေယျာမြင့် မကြည့်ရက် ။

(( ဟာ....မငိုပါနဲ့ မမရယ် .....ကျနော် ဘာလုပ်ပေးနိုင်မလဲ .....အဲဒီဘဲကို သွားရိုက်ပေးရမလား.... ))

ွနွယ်နွယ်ထွန်းအုံကတော့ သူမရဲ့ ချစ်ကံခေနေဆဲ အခြေအနေကို ဝမ်းနည်းပြီး ငိုတာပါ ။

  ဇေယျာမြင့် က ဦးတည်ချက် မရှိ လျောက်မောင်းနေတာ ကြာလာလို့ ( မမ...ဘယ်ကို မောင်းရမလဲဟင် ) လို့ မေးတယ် ။

( မမ သိပ် စိတ်ညစ်သွားတယ်ကွာ...အိမ်လည်း မပြန်ချင်ဘူး... တနေရာမှာ ခဏ ရပ်လိုက်ပါလား .....) လို့ အသံတုန်တုန်လေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်လည်း သံလျင်က သူ့ဘကြီးရဲ့ ခြံထဲကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။

ဘကြီးက စားပင် သီးပင်တွေ အများကြီး စိုက်တဲ့ လူကြီး ။

စိမ်းစိုနေတဲ့ ခြံကျယ်ကြီးထဲကို ရောက်သွားတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ စိတ်ညစ်စိတ်ရှုပ် နေတာတွေ နည်းနည်း သက်သာသွားပါစေတော့လို့ ရည်ရွယ်တာ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း စိုက်ခင်းတွေက စိမ်းလန်းနေပြီး လေကောင်းလေသန့်ရတဲ့ ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ လူသူမရှိတဲ့ နေရာလေးမို့ သဘောကျသွားတယ် ။

ဇေယျာမြင့်က အရမ်း ဂရုစိုက်တယ် ။

ပြာပြာသလဲ လိုတာ လုပ်ပေးတယ် ။ ရေသောက်ချင်ရင် ရေပြေးယူပေး...ခြံထဲမှာလည်း လမ်းလျောက်ရင်း ရှူးပေါက်ချင်လာတော့ အိမ်သာကို လိုက်ပို့ပေးတယ် ။

စိတ်နည်းနည်း ပြေသွားတော့ သူ့ကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက အိမ်ပြန်ပို့ပေးတော့လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်က ချက်ချင်းဘဲ ပြန်မောင်းပို့တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ အခုလို လူသာ မရှိတဲ့ စိုက်ခင်းတွေ ကြားထဲ အတူတူ လမ်းလျောက် စကားပြောရတာတွေက ဇေယျာမြင့် အတွက် ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပါ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ  ဒီကောင်လေးကို စိတ်ထဲမှာ သဘောကျသွားတယ် ။

ဇေယျာမြင့်နဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ဆက်ဆံရေး အရင်ထက် ပိုကောင်းသွားမယ့် သဘော ရှိတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို သူမနေတဲ့ ဗဟိုလမ်းပေါ်က ကွန်ဒိုတိုက်ကြီး အရှေ့ကို လိုက်ပို့ပြီးတဲ့နောက် ဇေယျာမြင့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့လိုက်ပါတယ် ။

ကားဂိုဒေါင်ကြီးမှာ ဘီတယ်လ်ကားဝါလေးကို ရပ်လိုက်ပြီးတဲ့နောက် အိမ်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက်မှာ သီးခြား သပ်သပ် ထုတ်ထားတဲ့ မီးဖိုခန်းကြီးထဲကို သူဝင်ခဲ့လိုက်ပါတယ် ။

မီးဖိုခန်းထဲမှာ သူတွေ့လိုက်ရတာက စားသောက်ရေး တာဝန်ခံ ဒေါ်မာမာထူး ။

(( ဟဲ့ ဇေယျာမြင့် ...နင် စားပြီးပြီလား......နင် မနွယ်ကို လိုက်ပို့တာ မဟုတ်လား...ကြာလှချည်လား.....မိုးတောင် ချုပ်တော့မယ်.....))

(( မစားရသေးဘူး... မမမာထူး ...မနွယ်က ဟိုဒီလိုက်ပို့ခိုင်းနေတာနဲ့ တော်တော် ကြာသွားတယ် .....))

(( လာ...လာ....စားလိုက်အုံး ....))

ဒေါ်မာမာထူးက ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်ပေးတယ် ။

မီးဖိုခန်းကြီးထဲက စားပွဲလေးမှာဘဲ ဒေါ်မာမာထူး ချပေးတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေကို ဇေယျာမြင့် အားရပါးရ စားလိုက်တယ် ။

(( ဇေယျာမြင့်.....))

(( ဗျာ ))

ဇေယျာမြင့် စားနေရာက မော့ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနဲ့ ဒေါ်မာမာထူးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

(( စားပြီးရင် ငါ့ကို ဇက်ကျော နည်းနည်း ဆွဲပေးမလား....))

(( အင်း ရတယ်လေ.. မမမာထူး .....))

ဇေယျာမြင့် သဘောပေါက်လိုက်ပြီ ။

မမမာထူး လိုချင်နေပြီ ။

ဆက်မစားတော့ ။စားလက်စ ထမင်းဟင်းတွေကို အမှိုက်ပုံးထဲ သွန်လိုက်တယ်။

(( မမမာထူး ...သွားမလား.....))

(( အေး ...လာ.....))

ဒီမီးဖိုခန်းကြီး အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးမှာ ဒေါ်မာမာထူး တယောက်ထဲ နေတယ် ။

ဇေယျာမြင့်က ဒေါ်မာမာထူးကို အမြဲ နှိပ်ပေးနေကျ ။

နှိပ်ခိုင်းတာကတော့ ဇက်ကျောနဲ့ ပုခုံးတွေ ။ အဆုံးသတ်သွားရတာတော့ ဖေါင်းဒိုင်းနဲ့ ။

အဆန်ဆီဆားနဲ့ စလိုက်တာတွေက ငရုပ်ကြက်သွန်တွေပါ ပါကုန်ပြီး နောက်ဆုံးတော့ ဖေါင်းဒိုင်းတွေနဲ့ အဆုံးသတ်သွားတာ အကြိမ်ကြိမ် ။

ဒေါ်မာမာထူးက ရင်ထွားထွား ခါးသေးသေးနဲ့ တင်လုံးကြီးတွေက ဘာထယ်သလဲ မမေးနဲ့ ။

အိပ်ခန်းလေးထဲ ကို ရောက်တော့ ဒေါ်မာမာထူးက အတွင်းကနေ သော့ခတ် ပိတ်လိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်နဲ့ ကာမပွဲတပွဲ စကြမ်းခဲ့ကြပြီးနောက် ဒီကောင်လေးကို ခိုက်သွားတဲ့ ဒေါ်မာမာထူး အခွင့်အရေးရတိုင်း သူ့ကို ခေါ်ခေါ်ပြီး ကုန်းတယ် ။

အခု ဇက်ကျောဆွဲခံချင်တဲ့စိတ် မရှိတော့ ။

လိုရင်းတိုရှင်း ။ အဓိက ဟာကိုဘဲ တန်းသွားလိုက်မည် ။

ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ရင်း ဇေယျာမြင့်ကိုလည်း (( မင်း အဝတ်တွေလည်း ချွတ်လေ ....)) လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူ နဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံတို့ကို ကြည့်ပြီး ထန်နေတဲ့ကောင် ။

ထပ်ခိုးပေါ်ကို တက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားက လက်နက်က မာတင်းကြီးထွား နေပြီ ။ ထောင်နေပြီ ။

အဝတ်တွေ အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အချိန် မာန်ဖီနေတဲ့ တုတ်တုတ်ခဲခဲ မြွေမဲကြီးကို ဒေါ်မာမာထူး မြင်လိုက်ရလို့ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားပြီး ခံချင်စိတ်တွေက ထိန်းမရတော့ ။

(( စုတ်ပေးမလား...မမမာထူး....))

ဇေယျာမြင့်က တန်ဆာတန်ကို ကော့ထိုးလိုက်ပြီး မေးလိုက်တယ် ။

ဒေါ်မာမာထူးက ခံချင်လှပြီ ။

(( နောက်မှကွာ...အခု ငါ တအား လိုချင်နေပြီ ...လုပ်ပေးတော့ဟယ် .....))

(( ဟင့်အင်းဗျာ...မမ စုတ်ပေးတာကို ခံချင်နေတာဗျ...လုပ်ပါ နည်းနည်း စုတ်ပေးလိုက် ....))

ဒေါ်မာမာထူးလည်း သူ့ကို အလိုလိုက်ပေးလိုက်ပါမယ် လေ လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဒူးလေးထောက်လို့ ပူပူနွေးနွေး အတန်ချောင်းကြီးကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ သွင်းငုံလိုက်ပါတယ် ။

( ၅ )

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လုံးပိတ်က တော်တော် တုတ်တော့ ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ ပါးစပ်ထဲ အပြည့်အသိပ် ဖြစ်နေတယ် ။

ငံကျိကျိ လိင်တန်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ စုတ်ပစ်လိုက်မိတဲ့ ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ ပေါင်ကြား မိန်းမကိုယ်က ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေဟာလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေပြီ ။ မိန်းမကိုယ်တခုလုံး အတွင်းထဲမှာ ယားယံနေပြီ ။

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လိင်တန်ဆာက သူမအတွက် ကြုံဖူးပြီးသားမို့ ဒီ လက်နက်ကြီးရဲ့ အစွမ်း နဲ့ အရသာကို သူမ ကောင်းကောင်းကြီး သိပြီးသား ။

သူမကို ကောင်းကောင်း ထောင်းပေးခဲ့တဲ့ ဒီချာတိတ်ကို တဦးရဲ့ စေတနာကို တဦးက လေးစား တုံ့ပြန်တဲ့အနေနဲ့ စုတ်ပေးချင်စိတ်တွေက ရှိနေလို့သာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဖိစုတ်ပေးနေတာပါ ။ ခံချင်စိတ်တွေက တအား ပြင်းပြလို့ နေပါတယ် ။

လျာလေးကို သွက်သွက် ကစားပေးရင်း စုတ်ပေးနေတာမို့ ဇေယျာမြင့်လည်း (( အိုး...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်.....ကောင်းလိုက်တာ မမမာထူးရယ် ....အိုး....ရှီး.....အင်း...အင်း....ဟင်း....)) လို့ ပါးစပ်က ညည်းနေပါတယ် ။

အစုတ်ခံနေရင်း ဇေယျာမြင့်လည်း စုတ်ပေးနေတာနဲ့တင် မကျေနပ်တော့ဘဲ သူ့လိင်ချောင်းကို ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ပြီး ထိုးညှောင့်လာမိနေတယ် ။

ပြိ ပြစ်ပြိပြစ် ပြက်ပြိ ပြက်ပြိ .....

အူး....ဟင်း........ဟား......ကောင်းလိုက်တာဗျာ......ကဲ တော်ပါပြီ မမမာထူး.....ကျနော်တို့ စလိုက်ကြရအောင် ....

ဒေါ်မာမာထူး အစုတ် ရပ်လိုက်တယ် ။

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး တအားကို ထွားကြီး မာတင်း မတ်ထောင်နေတယ် ။

စုတ်ပေးထားလို့ ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ သွားရည်တွေနဲ့ စိုပြောင်ပြီး ဒစ်လုံးကားကြီးနဲ့ တဆတ်ဆတ်ခါ နေတယ် ။

ဂူထဲကို အောင်းချင်နေတဲ့ နဂါးကြီး တကောင်လို ခေါင်း တရမ်းရမ်းနဲ့။

( ဘာပုံစံနဲ့လဲဟင်....)

ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ အသံလေးက သာမန်အချိန်လို မဟုတ် ။ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ကောင်မလေးတယောက် အသံမျိုးဖြစ်နေတယ် ။

( ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ကားပေးလိုက် မမ ....ကျနော်က ကုတင်အောက်မှာ မတ်တပ် ရပ်ပြီး ဆွဲပေးမယ်......)

ဒေါ်မာမာထူး သူဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း နေပေးလိုက်တော့ သူက ကုတင်အောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဖြဲကား မကိုင်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ထောက်လိုက်ပါတယ် ။

( ဖြည်းဖြည်းနော် . .တအား ဆောင့်မထိုးလိုက်နဲ့....မင်းဟာကြီးက ရှည်လွန်းတယ် ..ကိုလေရှီး ...သားအိမ်ကို ထိပြီး အောင့်သွားတတ်လို့ . . )) လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်မာမာထူးကို ( စိတ်ချပါ မမမာထူးရယ်...ကျနော်က အကောင်းစား ချစ်ပေးမှာပါ ) လို့ ဇေယျာမြင့်က ပြန်ပြောလိုက်ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။

အရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ အကွဲကြောင်းက စပ်ယှက်ပေါက်လေးထဲ ဒစ်ဖူးကြီး မြုပ်ဝင်သွားပါတယ် ။

( အိုးးးးးးး....ဟင်းးးး..........)

လုံးပိတ်တုတ်တုတ် အတန်ကြီး တဖျစ်ဖျစ် နဲ့ စီးစီးကြီး မိန်းမကိုယ် အပေါက်ထဲကို တိုးဝင် ရောက်ရှိလာတာက အတွင်းသား နုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်လိုက်တာမို့ တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ တုန်ခါသွားရအောင်ကို ကောင်းလွန်းသွားရပါတယ် ။

တကိုယ်ထဲ အပျိုကြီး တယောက် အနေနဲ့ သူဌေးကတော် ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ စားသောက်ရေး တာဝန် အဝဝကို လုပ်ကိုင် တာဝန်ယူနေတဲ့ ဒေါ်မာမာထူးအဖို့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့ အထိအတွေ့ ကာမဆက်ဆံရေးကို အလွန်အမင်း လိုအပ်လာတဲ့အခါ အရှက်ကို မငဲ့ကွက်နိုင်တော့ဘဲ ဒရိုင်ဘာလေး ဇေယျာမြင့်ကိုဘဲ တိတ်တဆိတ် ဖွင့်ပြောကာ အာသာဖြေ စပ်ယှက်ခိုင်းခဲ့တာ သုံးလေးကြိမ် မကတော့ပါဘူး ။

ပထမ သူမနဲ့အတူ ထမင်းဟင်းချက်နေတဲ့ ထမင်းချက် ဂျက်မြအောင်ကို ရေလာမြောင်းပေး လုပ်ပြီး လိုတာ ယူစားမလားလို့ လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဂျက်မြအောင်က အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်တော့ သူ့မိန်းမ ပပ က မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေတာနဲ့လူလွတ်ဖြစ်တဲ့ ဇေယျာမြင့်ဖက်ကို လှည့်ခဲ့ရတာပါ ။

ဇေယျာမြင့်ကလည်း အာပုံငတ်နေသူ ဆိုတော့ ခွေးငတ်ကလေးနဲ့ ခုံဖိနပ်ပြတ် ဇာတ်လမ်းတွဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။

ကောင်လေးက အားကောင်းမောင်းသန် ငဖြဲလေး ။

ဒင်ကလည်း ကြီးကြီး ...ဆာနေတဲ့ မမမာထူးကို အသေဆွဲတာ ။ ရေလည်ဗျင်းပေးတာ ။

ဒေါ်မာမာထူး နေတာကလည်း မီးဖိုကြီး အပေါ်ထပ် ထပ်ခိုးမှာ တယောက်ထဲ နေတာ ဆိုတော့ လွတ်လပ်တယ်လေ ။

ဖေါင်းဒိုင်းတွေ ကျွေးတာ အရမ်းအရမ်း ။

တချက်ချင်း အသွင်းအထုတ်တွေ စကတည်းက ကောင်းနေပြီ ။

လိုချင်နေတဲ့ ကာမ အရသာ ။

အာပုံထဲ ဒါကြီး သွတ်ထည့်တာကိုက ကောင်းနေတယ် ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းရုံနဲ့ မလုံလောက်တော့ဘဲ တအားကြီးကောင်းချင်လာတယ် ။ ကာမရဲ့ အမြင့်ဆုံး နေရာကို ရောက်ချင်လာတယ် ။

မြန်စေခင်လာတယ် ။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်စေချင်လာတယ် ။ သူမကိုယ်က အောက်ကနေ လှုပ်ပေးလာတယ် ။ ကော့ပင့်ပေးလာတယ် ။

ဒီလို လှုပ်ရှားမှုလေးတွေကို ဆွဲနေတဲ့ ဇေယျာမြင့်ကလည်း ပေါက်တယ် ။

သိလိုက်ပြီ  ။  ဒေါ်မာမာထူး မြန်စေချင်လာပြီ ဆိုတာကို ။

ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်တဲ့ ကောင်လေး ။

မမရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တယ် ။

(( ဆွဲမယ်နော် မမ...ခပ်ကြမ်းကြမ်း....))

( အင်း...အင်း...ဆွဲ...ဆွဲ .....)

ဖင်ကိုကော့ကော့ပြီး တအားဖိဆောင့်ပေးပြီ ။

ဖွတ် ပြိ ဖပ် ဖပ် ပြတ်ပြတ် ဖွတ်ပြိ ဖပ် ဖပ် ပြတ်ပြတ်...

မြန််လာတယ် ပြင်းလာတယ် ။

( အိုးးးးး...ကောင်း....ကောင်း...ကောင်းတယ်.......အိုးးးးးး....ဆောင့်ဆောင့်.......အိုး.....ဆောင့်......ဆောင့်.....)

တရှူးရှူး အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ ဖိဆောင့်တဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ဆောင့်အားကြောင့် ဒေါ်မာမာထူး တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတယ် ။

အလုံးထွားတဲ့ သူမရင်သားကြီး နှစ်လုံးက တုန်ခါရမ်းနေကြတယ် ။

မိန်းမကိုယ်ထဲကို ဇေယျာမြင့်ရဲ့ တန်ဆာတန်တုတ်တုတ်ကြီး တစွပ်စွပ် နဲ့ ဝင်ထွက်နေတယ် ။

( အားးးးး.....အားးးရှီး.......အိုးးးးးး.......အားးးးးး......ကောင်း ကောင်း......စောက်ရမ်းကောင်း.........လိုး....လိုး....)

ဒေါ်မာမာထူးရဲ့ စိတ်လွတ်လက်လွတ် အော်သံကြီး .....။

( ဆောင့်....ဆောင့်....တအား....တအား....ဆောင့်ပါ.....မညှာတမ်း.......အိုးးးးး....အားးးးး )

ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်.....တအားကောင်းနေတယ်...သူရောကိုယ်ရော.....အရှိန်မြှင့်တယ်.....ထပ်မြှင့်တယ်....အိုး..

ကောင်းလာတယ်.....တအားကောင်းတယ်...ဖိဖိဆောင့်တယ်...မရပ်တမ်း မနားတမ်း....အို....အို...ဟာ...ဟာ........အား....

အိုး...ကောင်း...ကောင်း....အား............

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ အများကြီး ပန်းထွက်သွားတယ် ။

( အားးးးးးး    )

( ဟူးးးးးး)

( အိုးးးးးးးးးအင်း........)

(( မမရော ပြီးသွားလားဟင်......))

( အင်းးးး...ပြီးတယ်...နှစ်ခါတောင် ....)

ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ရဲ့ ကုန်သည်လမ်းမကြီးပေါ်က ( ဓန အင်ပို့အိပ်စပို့ ကုန်ပဏီကြီး ) ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရုံးခန်းထဲ ဧည့်သည် ရောက်နေတယ် ။

ငယ်ငယ်တုံးက သူငယ်ချင်း ။

ရန်ကုန် လာရင်း မတွေ့တာ ကြာလို့ လာတွေ့တာ ။

တကယ့် လူရင်း အချင်းချင်းတွေမို့ လက်ခံ တွေ့လိုက်တာ ။

သူ့နံမည်က မိသင်း ။

သင်းသင်းရှိန် ။

  အထကမှာထဲက အတန်းတူ ယူနီဘာစတီမှာလည်း မေဂျာတူ အတန်းတူ တတွဲတွဲ နေခဲ့သူတွေ ဆိုတော့ ပြောမနာဆိုမနာဘယ်လိုမှ မငြင်းနိုင်တဲ့ ညီအမလို နေခဲ့သူတွေ ဆိုတော့ တွေ့ခွင့်ပေးရတာပေါ့ ။

မိသင်း ဘာကြောင့် လာတွေ့လဲ ။ တွေ့ချင်တာ သက်သက်လား ။

ဘာများ အကူအညီတောင်းမလဲ ဆိုတာကတော့ အကူအညီ အမြဲဘဲ တောင်းခံနေရတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရဲ့ စိတ်ထဲ ရှိနေ ။

မိသင်းနဲ့ ချာတိတ် တယောက် ပါလာတယ် ။

(( သူက ဘယ်သူလဲ မိသင်း ....သားလား.....))

ကောင်လေးကို အကဲခတ်လိုက်ရင်း မိသင်းကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ မေးလိုက်ပါတယ် ။

မိသင်းက (( မူကလည်း ...ကိုယ်က ခုထိ အိမ်ထောင်မှ မကျသေးတာ....ဘယ်လို သား ရှိမလဲ...ဒါ ညီမ က မွေးတဲ့ တူလေးလေ ...)) လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ကောင်လေးက လူချောလေး ။

ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း မြင့်မြင့်တောင့်တောင့် ။

ရုပ်ရှင်မင်းသားလေး အောင်ရဲလင်းလို ဒီဇိုင်း ။

မျက်နှာထားလေးကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ သဘောကျတယ် ။

(( သူ့ နံမည်က မောင်မောင် တဲ့.....တူလေးက ကိုယ်တို့ နယ်မြို့မှာ ဆိုရင် ဘဝတိုးတက်မှာ မဟုတ်ဘူးလေ ...လမ်းပေါက် မရှိဘူး မဟုတ်လား....ဒါကြောင့် ကိုယ်က ရန်ုကုန်ုကို ခေါ်လာတာ.....မိမူ က အသိုင်းအဝိုင်း မျိုးစုံနဲ့ ရင်းနှီး အကျွမ်းဝင်နေတာကို သိလို့ မိမူများ သူ့ကို ရုပ်ရှင်လောကထဲ ပို့ပေးနိုင်မလား လို့.....))

မိသင်းကတော့ လုပ်ပြီ ။

ရုပ်ရှင်မင်းသား ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးဖို့ဆိုတာ လွယ်လွယ်လေး ထင်နေသလား မိသင်း ....

ဒါက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ စိတ်ထဲက ပြောလိုက်တာပါ ။

ငယ်သူငယ်ချင်းကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ အပြုံးမပျက် နားထောင်ပေးရင်း (( ရုပ်ရှင်ထဲ ရောက်ဖို့က ရုပ်နဲ့ ဘော်ဒီ ကြည့်ကောင်းရုံနဲ့ မရသေးဘူး...မိသင်း.....သူ အို်က်တင် လုပ်တတ်သလား ကြည့်ရအုံးမယ်....)) လိ့ အပြုံးလေးနဲ့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ တပည့်မ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။

ဧည့်သည်တွေ အတွက် အအေးပုလင်းတွေ လာပို့ပေးတာပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက (( နွယ်နွယ်ရေ...ဒီမှာ မမရဲ့ သူငယ်ချင်း မိသင်းရဲ့ တူလေး...ကြည့်ပါအုံး.....မင်းသား လုပ်လို့ရမယ်မဟုတ်လား.....)) လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ကောင်လေးကို သေသေချာချာ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်တယ် ။

(( ဟုတ်...မမ ..ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ....)) လို့ အပြုံးလေးနဲ့ ပြန်ပြောပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက (( သား ...အန်တီ နည်းနည်း မေးကြည့်ချင်တယ် ....သား မင်းသား လုပ်ချင်တဲ့စိတ် ရှိလား ဆိုတာ ပြောပြပါအုံး ....)) လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။

မိသင်းရဲ့ တူလေး မောင်မောင်ကို စကားပြောကြည့်လိုက်တာပါ  ။ သူ့အသံကို ကြားချင် တာက အဓိက ။

မင်းသား လုပ်ဖို့က အမူအရာ လုပ်တတ်ရုံမကဘဲ အသံကလည်း အရေးကြီးတယ် လေ ။

မောင်မောင်က (( ဟုတ်...လုပ်ချင်ပါတယ် အန်တီ ....)) လို့ ပြန်ပြောပါတယ် ။ သူ့အကြည့် သူ့အပြုံး သူ့ စကားပြောသံကို ချက်ချင်းဘဲ သဘောကျသွားပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ဒေါ်မူမူသင်းကြူ စားပွဲဘေးမှာ ရပ်ရင်း မောင်မောင့်ကို အကဲခတ်နေဆဲပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လည်း မောင်မောင်ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်ကြီးနဲ့ ကြွက်သားအမြောင်းတွေ ဖုထစ်နေတဲ့ လက်မောင်းသားကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း ဒီကောင်လေးကို ငြင်းပယ်လိုက်ရမှာကို ဝန်လေးနေတယ် ။

မနေ့က ဆေးခန်းသွားပြရင်း ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ဖေါင်းဒိုင်းဆွဲဖြစ်သွားခဲ့တော့ မိမိရဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်တာတွေ  ကျေနပ်သွားခဲ့ရတယ် ။ ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ဆွဲပေးခဲ့သလိုဘဲ ဒီ မောင်မောင် ဆိုတဲ့ ကောင်ချောလေးက ဆွဲပေးမယ် ဆိုရင်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးက ခေါင်းထဲကို ဝင်လာပါတယ် ။

ကောင်လေးကို စပွန်ဆာ ပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား ဆိုတဲ့ စိတ်ကူး ဝင်လာတယ် ။

တွေ့ဖူးပြီးသား ပါဘဲ ။ သူများတွေ လုပ်ခဲ့ကြတာကို  ။ အဲဒါကတော့ မွေးပြီးစားတာ ။

(( ဘယ်လိုလဲ မူမူ ? ))

(( ဒီလိုလုပ် မိသင်း ....နောက်တရက် နှစ်ရက် ကြာရင် မောင်မောင့်ကို ရုပ်ရှင် ဒါရိုက်တာ တယောက်နဲ့ တွေ့ပေးမယ်....မိသင်း တို့ ရှိအုံးမယ် မဟုတ်လား .....))

(( ကိုယ်က အလုပ် ရှိသေးလို့ ပြန်ရမယ် မူမူ...မောင်မောင်ကို ထားခဲ့မယ်လေ ...မူမူဘဲ ကြည့်လုပ်ပေးပါကွယ်....သူငယ်ချင်းကို အားကိုးပါတယ် .....))

(( အင်းလေ...မိသင်း က ခိုင်းရင် မူမူက ဘယ်လို ငြင်းလို့ရမှာလဲ.....ဟင်းဟင်းဟင်း.......))

(( ခိုင်းတာ မဟုတ်ရပါဘူးကွာ...အကူအညီတောင်း အားကိုးတာပါ သူငယ်ချင်းရယ်.....))

မောင်မောင်ကို အိမ်ကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။

မိသင်း လည်း  အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။

ဒီနေ့ အိမ်ပြန်တော့ ဒရိုင်ဘာ ဇေယျာမြင့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူ  အိမ်ကို ပါလာတဲ့ မောင်မောင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှာ မနာလို ဖြစ်နေတာ အရမ်း ။ မောင်မောင်လို ဖြစ်ချင်နေတာ မဟုတ်လား ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အိမ်လည်း ရောက်ရော ကားဆီကို ပြေးလာကြိုတဲ့ သူ့အိမ်က ဒေါ်မာမာထူးနဲ့ နော်မေဖေါကို (( ဒါသူငယ်ချင်း မိသင်းရဲ့ တူလေး...မောင်မောင်.....သူ့ကို ဧည့်သည်နေတဲ့ အဆောင်မှာ အခန်း စီစဉ်ပေးလိုက်ကြ....)) လို့တာဝန်ပေးလိုက်ပါတယ် ။

နယ်မြို့လေးမှာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ နေခဲ့ရတဲ့ မောင်မောင်  ။

စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ် ရောက်ပြီလား  ။

ဟိုတယ်ခန်းထက် သာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ဧည့်သည်နေ အခန်းတခန်းမှာ ရောက်နေတယ် ။

သူ့ကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အိမ်က ဒေါ်မာမာထူးနဲ့ နော်မေဖေါက ခေါ်သွားပြီး နေရာချထားပေးတော့ ကိုယ်လုံးမိုက်မိုက်နဲ့ဒီစော်ကြီးတွေကို မက်မက်မောမော ဖြစ်မိရတယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံးက ရင်ထွားထွား ခါးသေးသေး ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ တင်တွေက ထယ်ထယ်ကားကားတွေ ။

အပြင်လောက ရပ်ထဲရွာထဲမှာ မြင်ရခဲတဲ့ ဒီဇိုင်းတွေ ။

သူတို့မျက်နှာတွေကလည်း ပြီတီတီနဲ့ ။ ဆာလောင်နေကြတဲ့ မမကြီးတွေများလား ။

မောင်မောင်က ငယ်ငယ်ထဲက ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်ခဲ့သူ ။ အစားအသောက်လည်း မရမ်း ။ အရက်လည်း မသောက်စီးကရက်လည်း မသောက် ။ အားကစား လိုက်စားခဲ့တဲ့ မောင်မောင် ။

မိဘတွေရဲ့ စိုက်ပျိုးရေး လုပ်ငန်းတွေမှာ အားတက်သရော ကူညီ လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့တဲ့ သားလိမ်မာ တယောက် မို့ ကောင်းစားတော့မလား မသိ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း နော်မေဖေါ ယူလာပေးတဲ့ သံပုရာရည် အေးအေးလေးကို တစိမ့်စိမ့် သောက်ရင်း ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာတာက သူ့ကျေးဇူးမကင်းတဲ့ မော်ဒယ် အေဂျင်စီက မိုက်ကယ်ချို ။

မိုက်ကယ်ချိုက ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဆွေရိပ်မျိုးရိပ် မကင်း ။

မိုက်ကယ်ချို အခုလို နံမည်ကြီး မော်ဒယ်အေဂျင်စီတွေ ဘာတွေနဲ့ နံမည်ကြီး အောင်မြင်လာဖို့ကို ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့က အစစ ပံ့ပိုးခဲ့တယ် ။

အောင်မြင်လာတော့ မိုက်ကယ်ချိုက ကျေးဇူးမမေ့ ။

အမြဲ ဝင်ထွက်ခဲ့ပြီး အတူတူစား အတူတူသွားလာတာတွေ လုပ်ခဲ့တယ် ။ လိုအပ်တာ ရှိရင် ကူညီဖို့ အဆင်သင့်ပါ အန်တီမူလို့ အမြဲ တဖွဖွ ပြောနေခဲ့သူ ။

အင်း

အခုတော့ အချိန်ကျပြီ ။

မိုက်ကယ်ချိုကိုလည်း စမ်းတဲ့သဘောပေါ့ ။ လေအပြောလား..ဘာလား ကြည့်ရတာပေါ့ ။

ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တယ် ။

မိုက်ကယ်ချို ( ခေါ် ) မာမီ ချို ဆီကို ။

(( ဟယ်လို ...ချိုချိုနဲ့ ပြောချင်လို့ပါ ....))

ဖုန်းထူးသူက (( ဟုတ်ကဲ့ ဘယ်သူ အမိန့်ရှိပါလဲရှင် ..)) လို့ မေးတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက (( အန်တီမူ လို့ ပြောပါ ...)) လို့ ဖြေလိုက်ပါတယ် ။

မိုက်ကယ်ချို ဖုန်းလာကိုင်တယ် ။

(( အမလေး...ဝမ်းသာလိုက်တာ အန်တီမူ......ချိုချိုပါ ....အန်တီ့ကို လွမ်းနေတာ...မတွေ့တာ သိပ်ကြာနေပြီ ...အန်တီ အားလား...တခုခု သွားစားရင်း စကားပြောရအောင်......))

(( အင်း ..စားတာပေါ့ကွယ်.....ချိုလေးကို အန်တီမူက ခိုင်းစရာလေး ရှိလို့.....))

(( ဟုတ်...အန်တီ ... ချိုချို ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင် ....))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက မိသင်းရဲ့ တူလေး မောင်မောင့်ကို ပြချင်တယ်...နည်းနည်း စစ်ဆေးကြည့်ပေးဖို့ ရုပ်ရှင် သမား တယောက်ယောက်နဲ့ ချိတ်ပေးချင်တယ်  လို့ မိုက်ကယ်ချိုကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။

မိုက်ကယ်ချို ( ခေါ် ) မာမီချိုက ချက်ချင်းဘဲ (( ရပါတယ် အန်တီမူ ...မနက်ဖန် ကျနော့်ဆီ လွှတ်ပေးလိုက်မလား...ကျနော် ကြည့်စစ်ပေးမှာပေါ့...နောက်ပြီး ကျနော့် သူငယ်ချင်း ထုတ်လုပ်သူ ကိုဝမ်း နဲ့လည်း ဆုံပေးလိုက်မယ်....)) လို့ ပြောတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ကျေနပ်သွားတယ် ။

ဒီလိုမှပေါ့ ။

(( ကိုဝမ်း ဆိုတာ အန်တိတို့နဲ့ ဆုံဖူးတဲ့ ကိုဝမ်း လား ချိုချို )) လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုက (( ဟုတ်တယ်...အန်တီ ...ကိုဝမ်းက အန်တီတို့ အန်ကယ်တို့ကို သိပါတယ်...ဆုံဖူးပါတယ် ....)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

(( မနက်ဖန် အန်တီကတော့ အလုပ်လေးတွေ ရှိနေလို့ လိုက်လာနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးကွယ်...အန်တီ့ လက်ထောက် နွယ်နွယ်

ကို လွှတ်လိုက်မယ်...ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား ....ဒီချာတိတ် စွံမယ် ဆိုရင် အန်တီက တင်ပေးချင်တယ်....ချိုချို ...))

(( အိုး ...ဒီလိုလား..ဒါဆို ချို ဖိဖိစီးစီး သူ့ကို လုပ်ပေးလိုက်မယ်....အန်တီမူ .....))

(( အိုကေနော်....ဒါဆို မနက်ဖန် လွှတ်လိုက်မယ်...ဘယ်အချိန်လောက်လဲ......))

(( မနက် ဆယ်နာရီလောက်....ကျနော့် ရုံးကို အန်တီ ....))

(( ကောင်းပြီကွယ်...ဘိုင်းနော် ချိုချို .....))

(( ဘိုင်းပါ အန်တီမူ ...))

ဝှူး.....အလုပ်တခုတော့ ပြီးသွားပြီ ။

ခေါင်းထဲမှာ ဒေါက်တာလွှမ်းစေကို သတိရလိုက်တယ် ။

ဟိုတနေ့က စားကြတာကို ပြန်လွမ်းနေတယ်လေ ။

(( ဟလို...ဒေါက်တာ လွှမ်းစေနဲ့ ပြောချင်လို့ပါ ....))

(( ဟုတ်ကဲ့ ...ပြောနေပါတယ် ...မမ လား.....))

(( အေး....မမ မူ ပါ .....))

(( မမ နေကောင်းလား ဘိုက်အောင့်သေးလား....))

(( မအောင့်တော့ဘူး..ယူပစ်လိုက်သလို ပျောက်သွားပြီ.....ဆရာ့ကျေးဇူး.....))

(( အဟင်း ဟင်းဟင်း.......))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ရယ်လိုက်တယ် ။

(( မမ သဘောကျလို့ ဝမ်းသာပါတယ် မမ ....))

(( ဘယ်တော့ တွေ့ကြမလဲဟင်....ဆရာ ))

(( မမသဘော...မမတွေ့ချင်ရင် ကျနော်က ရှိတဲ့ အပွိုင့်မင့်တွေ အကုန် ဖျက်လိုက်မှာပေါ့ ....))

ကြိုက်သွားပြီ ။

(( ဒါဆို မနက်ဖန် မမ လာခဲ့မယ်...ဘယ်ကို လာရမလဲ......ဆေးခန်းကိုဘဲလား......))

(( နိုး..ကျနော့်ရဲ့ တညင်က စတားစစ်တီး ကွန်ဒို ကို လာနိုင်မလား.....))

(( လာမှာပေါ့ .....))

(( အိုကေ မမ ..မမလာမယ့်အချိန် ကြို ဆက်လို်က်..ကျနော် ရှိနေမယ်.....))

(( အိုကေ....ဆီးယူးနော် .....))

  ဘေးကို ကြည့်လိုက်တော့ နော်မူဖေါ ရို့ရို့လေး ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်တယ် ။

(( မမ ရေချိုးတောကမလား..ကျမ ပြင်လိုက်မယ်....))

(( နေအုံး မချိုးသေးဘူး......နင်တို့ကို မေးရအုံးမယ်...ဘယ်လိုထင်လဲ......ကောင်လေး.......))

နော်မူဖေါက (( တကယ့် ဇာတ်လိုက်လေးဘဲ မမရယ်...)) လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်မာမာထူးကတော့ (( နုထွားကြီးမို့ ရှုတိုင်းယဉ် )) လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ကျေနပ်သွားတယ် ။

(( သူ့ကို မိုက်ကယ်ချိုနဲ့ စမ်းခိုင်းပြီး အိုကေမယ် ဆိုရင် ရုပ်ရှင် တင်ရိုက်မလို့.....)) လို့ ပြောလိုက်တော့ ဒေါ်မာမာထူးနဲ့နော်မူဖေါတို့က ဝမ်းသာအားရ ထောက်ခံကြပါတယ် ။

( ၆ )

မနက်စောစော ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အိပ်ရာက နိုးနေတယ် ။

အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းနေလို့ ပေါင်ကြားက မုန့်ပြာသလက်ကို ဖိဖိ ပွတ်ရင်း လူးလိုက်လှိမ့်လိုက် အိပ်လို့မရ ။ ပွတ်မိတော့လက် လက်က မုန့်ပြားသလက်က မခွာချင် ။ မခွာနိုင် ဖြစ်ရတာ ဖိဖိပွတ်ရင်း အရည်တရွှမ်းရွှမ်းထွက်လို့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားအောင် ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာ ရပြီး လမ်းဆုံးအထိ တက်သွားရတဲ့အထိပါ ။

ထပြီး မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လိုက်တယ် ။

သူ့အခန်းက ရေသံ ကြားလို့ ထင်တယ် ။ အိမ်အကူမလေး လုံးလုံး ရောက်လာတယ် ။

(( အန်တီ ...ကော်ဖီ လုပ်လိုက်ရမလားဟင်...ဘာစားမလဲ...)) လို့ ခါးလေး ညွှတ်ပြီး မေးပါတယ် ။

(( အင်း ကော်ဖီ ..ထုံးစံအတိုင်း...))

ဝရံတာကို ထွက်လိုက်တယ် ။

မနက်ခင်း လေပြေလေးက လတ်ဆတ်သန့်ရှင်းနေတယ် ။

ငှက်သံလေးတွေ ကြားနေရတယ် ။

အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကားဂိုဒေါင်ကြီး အရှေ့မှာ ကိုယ်ခံပညာ အကွက်တွေ ကစားနေတဲ့ မောင်မောင့်ကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ဟင်..၀ိရိယ ရှိလိုက်တဲ့ ချာတိတ် ။

စွပ်ကြယ်လက်ပြတ်နဲ့ ရှမ်းဘောင်းဘီ နဲ့ သိုင်းကွက်နင်းနေတဲ့ မောင်မောင်က မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်အောက်မှာ ကြည့်လို့ သိပ်ကောင်းတာဘဲ ။

ကြွက်သားဖုထစ်နေတဲ့ လက်မောင်းသားကြီးတွေကို ငေးစိုက်ကြည့်မိရင်း ရင်တွေ အခုံမြန်လာတယ် ။

(( အင်း...ဒီကောင်လေး.....ပုံစံက မင်းသား ဖြစ်နို်င်တယ် . . .))

ယောကျ်ားပီသတဲ့ မောင်မောင့် ရုပ်ရည်ကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ငေးကြည့်ရင်း တွေးနေမိတယ် ။

(( ကော်ဖီ ရပါပြီ...အန်တီ .....))

အိမ်ဖေါ်မလေး လုံးလုံး အငွေ့တထောင်းထောင်း ထနေတဲ့ ဘလက်ခ် ကော်ဖီနဲ့ ရောက်လာပါတယ် ။

ကော်ဖီ သောက်ရင်း ဒီနေ့ အရင်ဆုံး လုပ်ရမယ့် အလုပ် အကြောင်း တွေးလိုက်ပါတယ် ။

ကန်ထရိုက် ရထားတဲ့ မြို့သစ် စီမံကိန်းမှာ လမ်းတွေ ဖေါက်ဖို့ အလုပ်ကို သူ့အဖွဲ့က အင်ဂျင်နီယာတွေနဲ့ ဆွေးနွေးဖို့အရင်လုပ်မယ် ။

ပြီးတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို မောင်မောင်နဲ့ မိုက်ကယ်ချို ဆီကို လွှတ်လိုက်မယ် ။

သူကတော့ တညင်က စတားစစ်တီး ကွန်ဒိုမှာ ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ သွားတွေ့လိုက်မယ် ။ စိတ်ကြိုက် ပျော်လိုက်မယ် ။

အဲဒီက အပြန်တော့ မကြာခင် နယ်ပြန်တော့မယ့် သူငယ်ချင်း မိသင်းကို ညနေစာ ထွက်ကျွေးလိုက်မယ် ။

(( လုံးလုံး.......))

(( ရှင်...အန်တီ..ဘာလိုပါလဲ......))

(( ဧည့်သည်ကောင်လေး မောင်မောင်ကို ဘရိတ်ဖတ်စ် ခေါ်ကျွေးလိုက်ဖို့ မာမထူးကို သွားပြောလိုက် ....))

(( ဟုတ်....အန်တီ ....))

ဒေါ်မာမာထူးလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ခိုင်းမှ မဟုတ်ပါ ။ မောင်မောင်ကို ဘရိတ်ဖတ်စ် စားဖို့ သူမကိုယ်တိုင်သွားခေါ်ပြီးနေပါပြီ ။

မောင်မောင်က သူ လေကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ပြီးမှ လာစားပါမယ် လို့ ပြောလို့ ထမင်းစားခန်းကြီးမှာ ပြင်ဆင်ပြီး စောင့်နေတာပါ ။ ဒေါ်မာမာထူးရော နော်မူဖေါရော နုထွားကြီး မောင်မောင်ကို အရမ်းကို သဘောကောင်းနေကြပါတယ် ။

နှင်းဆီနံ့လေး သင်းပျံ့နေတဲ့ ဆပ်ပြာရည်တွေထဲမှာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတယောက် ရေစိမ်နေရင်း သူမကိုယ်တွေကို ရေမြုပ်တုံးလေးနဲ့ ပွတ်တိုက်နေပါတယ် ။

တနေ့မှာ ဒီ ကြွေရေကန်ကြီးထဲ ကောင်ချောလေး မောင်မောင်ရဲ့ တယုတယ ချေးတွန်း ပွတ်တိုက်ပေးနေတာကိုများ ခံရလေမလား ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ် အတွေးတွေနဲ့ ပြုံးနေမိတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ကိုအေးချမ်း ဖုန်းဆက်လို့ ဒေါသတွေ တလိပ်လိပ် လှိုက်တက်လာတယ် ။

မအော်မိစေဖို့ စိတ်ကို အထူး ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ရတယ် ။

(( ဘာလဲ.....ဘာပြောမလို့လဲ .....)) လို့ မေးလိုက်တဲ့ သူမ အသံတွေက တုန်ခါနေတယ် ။

(( နွယ့်ဆီကို ဖုန်းခေါ်တာ အကြိမ် နှစ်ဆယ်လောက် ရှိပြီ...ဖုန်း ဘာလို့ မထူးတာလဲ......))

(( ဘယ်ထူးမလဲ......နင်နဲ့ ပြတ်ပြီ...နောက် မဆက်နဲ့တော့......))

(( အို...ဘာဖြစ်တာလဲ နွယ်ရယ်......ကိုကို ဘာများ လုပ်မိလို့လဲ ....))

(( ကိုယ် လုပ်တာ ကိုယ် မသိဖူးလား...မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့.......))

(( ဟာ....ဘာလုပ်မိလို့လဲ နွယ်ရယ်......ပြောပြပါအုံး....))

(( မနေ့က မိသားစု အလုပ်ပေးလို့ မတွေ့နိုင်ဘူ ပြောပြီး ဟော့ရှော့တယောက်နဲ့ ကားနီလေးနဲ့ လျောက်လိမ့်နေတယ်လေ ))

(( ဟာ....နွယ် အထင်လွဲနေပြီ .....အဲဒါ ကိုကို့ ညီမ ....မိခြယ် .....))

(( ဒါမျိုးတွေ ရိုးနေပြီ...အံခွနေပြီ....ကိုအေးချမ်း . .မုန်လာဥ လာလုပ်မနေနဲ့......ကာစင် ကာစင် ဆိုပြီး ...ညာတင်နေတာ ))

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ပြောရင်း အသံကျယ်လာသလို မျက်ရည်ပေါက်ပေါက် ကျလာတယ် ။

(( ဟာ...လွဲနေပြီ...အဲဒါ ကိုကို့ညီမ အရင်း မိခြယ် ...နွယ် မသိသေးလို့ပါ......ကဲကဲ နွယ့်ဆီကို မိခြယ်ပါ ခေါ်ပြီး ကိုကို လာခဲ့မယ်.....))

(( မလာနဲ့....မလာနဲ့......))

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ဆီကို ကိုအေးချမ်း ရောက်လာပြီး သူ့ညီမအရင်း မိခြယ်ကိုလည်း ရှင်းပြခိုင်းပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းကို ပြန် ချော့တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ပြန်ပြီး စိတ်ပြေသွားပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ ကိုအေးချမ်းတို့ ပြန်လည် သင့်မြတ် အဆင်ပြေသွားကြပါတယ် ။

ဒရိုင်ဘာလေး ဇေယျာမြင့်ကတော့ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်နေတယ် ။

သူက မမနွယ်နဲ့ ရင်းနှီးမှု ပိုလာလို့ တနေ့များ အခွင့်အရေးတွေများ ရလာတော့မလားလို့ ။

( ၇ )

ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း မော်ဒယ်အေဂျင်စီက မိုက်ကယ်ချိုဆီကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ မောင်မောင့်ကို လွှတ်လိုက်ပြီးမှ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ နဲ့ မောင်မောင် အရမ်း နီးစပ် ရင်းနှီးသွားမှာကို ပူပန်မိနေပါတယ် ။

အင်ျင်နီယာတွေနဲ့ ဆွေးနွေးနေတဲ့ အစည်းအဝေးခန်းထဲမှာ သူမစိတ်က အဲဒီကို ရောက်နေတယ် ။

တကယ်တော့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တွေးထင်တာ မှားတယ်လို့တော့ မဆိုသာ ။

မောင်မောင့်ကို လိုက်ပို့ပေးတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း မောင်မောင့်ကို ရင်တွေ ခုံနေပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ မောင်မောင့်ကို ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့်က ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ စိတ်ထဲ (( ဒီကောင်...အရမ်း ကံကောင်းတာဘဲ ...)) လို့ မနာလိုလည်းဖြစ် အားလည်းကျနေတယ် ။

(  ချို မော်ဒယ်အေဂျင်စီ ) ဆိုတဲ့ ကြေးဝါဆိုင်းဘုတ်လေးကို မောင်မောင် မော့ကြည့်ရင်း အလိုအလျောက် ပွင့်သွားတဲ့ဝင်ပေါက်ကြီးထဲကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ အတူ ဝင်လိုက်ကြတယ် ။

အထဲ ရောက်သွားတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက မောင်မောင်ရဲ့ အရှေ့ကို ရောက်သွားတယ် ။

ဘာရယ်မဟုတ် အမှတ်တမဲ့ သူမကိုယ် အောက်ပိုင်းကို မောင်မောင် ကြည့်မိသွားတယ် ။

ဒီအချိန်မှာ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ တင်သားအိအိလှလှတွေကို မောင်မောင် အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရတယ် ။

ခြေလှမ်း လှမ်းလိုက်တိုင်း ဒီ တင်လှလှတွေက တုန်ခါသွားကြတယ် ။

အိုး...လှလိုက်တဲ့ တင်ပါးတွေ ။

မိုက်ကယ်ချို ထွက်လာတယ် ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို မိုက်ကယ်ချိုက သိတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုက မော်ဒယ် အေဂျင်စီကြီး ဖွင့်ထားသူ ။

မြန်မာနို်င်ငံမှာ မော်ဒယ်ဘွိုင်း ဂဲလ်တွေ မင်းသားမင်းသမီးတွေကို လေ့ကျင့် မွေးထုတ်နေတဲ့ လူ ။

နံမည်ကြီး ဆယ်လီ တယောက် ။

(( ဟိုင်း....နွယ်နွယ်.....ဒါလား...အန်တီမူ ပြောတဲ့ မောင်မောင် .....))

မိုက်ကယ်ချိုက မောင်မောင့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်တယ် ။

(( ဟင်း....မောင်မောင်က ဇာတ်လိုက်ဘဲ....အူး.......ကဲ လာ လာ.....ကျနော့်ရုံးခန်းထဲကို ....))

မိုက်ကယ်ချိုရဲ့ ရုံးခန်းက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရုံးခန်းလိုဘဲ အရှိုင်းစား ။

နို်င်ငံခြား စတိုင် ...သန့်ရှင်းသစ်လွင်ပြီး ခေတ်မှီတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုက မောင်မောင့်ကို စကားပြောခိုင်းတယ် ။ လမ်းလျောက်ခိုင်းတယ် ။

ပြီးတော့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ခိုင်းတယ် ။

မောင်မောင့်အတွက်က ဒီအချိန် အရမ်း အရေးကြီးတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုရဲ့ အဆုံးအဖြတ် အပေါ်မှာ သူ့ဘဝ တိုးတက်ရေးက မူတည်နေတယ် ။

သူခိုင်းတာတွေကို ကောင်းကောင်း လုပ်ပြလိုက်တယ် ။

အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အို်ကတင်တွေ  လုပ်ခိုင်းတယ်။ စကားတွေ ပြောခိုင်းတယ် ။ လမ်းလျောက်ခိုင်းတယ် ။

အဝတ်မပါ တဲ့ သူ့ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ  စိုက်ငေးနေတယ် ။

သူမ တအားရင်ခုံနေတာ ။

မိုက်ကယ်ချိုကလည်း ကြက်သီးထတဲ့ ပုံစံတွေ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို လုပ်ပြနေတယ် ။

မောင်မောင်ရဲ့ ဝမ်းပျဉ်က ကြွက်သားတုံးတွေကို ကြည့်ပြီး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရော မိုက်ကယ်ချိုရော စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်ကုန်ကြတယ် ။

((ကဲ...မောင်မောင်....မင်း ဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပါအုံးကွယ် ....))

(( ဗျာ ...))

အပေါ်ပိုင်း ဗလာနဲ့ မောင်မောင် လန့်သွားတယ် ။

(( ဟုတ်တယ် ....မင်းလေးရဲ့ တကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရမယ်လေ ....မင်းသား ဖြစ်ပြီးမှာ ပေါင်မှာ ပွေးတွေ ဝဲ

တွေ အကွက်လိုက် ဆိုရင် မနိပ်ဖူးလေ..ရေကူးခန်းတို့ ပင်လယ်ပြင်ထဲက တက်လာတဲ့ အခန်းတို့ ရိုက်ရင်

လူတွေ မြင်ကြမှာလေ ..သဘောပေါက်လား...မောင်မောင် ....))

(( ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ...))

မောင်မောင်က မင်းသားဖြစ်ချင်နေသူ ...

ချက်ချင်းဘဲ သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ရင်တွေ ဖိုနေတယ် ။

မောင်မောင် ဘောင်းဘီ ချွတ်နေလို့ ။

မိုက်ကယ်ချိုလည်း ရင်ခုံနေတာပေါ့ ။

မောင်မောင်ရဲ့ တုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းတဲ့ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကိုက ရင်ဖိုစရာ ကောင်းနေပါပြီ ။

အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးရဲ့ အရှေ့ဖက်က ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံနဲ့ မိုက်ကယ်ချိုတို့

တွေ့လိုက်ရလို့ မျက်လုံးတွေ အဲဒီနေရာကို စူးစိုက်ကြည့်မိသွားကြပြီး တခဏ ငြိမ်သက်သွားကြတယ် ။

မောင်မောင်က (( ကျနော့်မှာ ဘာပွေး ဘာဝဲမှ မရှိပါဘူး... ဆရာ...)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

(( အော်...အေး....အေး...ကောင်းတယ်...ဟင်း..သိပ်ကောင်းတယ်......)) လို့ မိုက်ကယ်ချိုက ပြော

လိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ ရုပ်ရှင် ထုတ်လုပ်သူ ကိုဝမ်း ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လာတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုက ကိုဝမ်းကို မောင်မောင့်ကို အစမ်းရိုက်ကြည့်သင့်တယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ မိုက်ကယ်ချိုဆီကို ဖုန်းခေါ်တာက ဒေါ်မူမူသင်းကြူ  ။

(( ဘယ်လိုလဲ ချိုချို....အန်တီ လွှတ်လိုက်တဲ့ ချာတိတ်....ဟန်ကျရဲ့လား...))

(( အင်း..ကျနော် နဲ့ ကိုဝမ်း သဘောကျတယ်....အန်တီ..သူ မင်းသားဖြစ်နိုင်ပါတယ်...သူက တထွာပြရင် တတောင် မြင်တဲ့ ကောင်လေးတယောက်ပါ ...ကိုဝမ်းနဲ့ သူ့ကို အစမ်းသဘော ရိုက်ကြည့်ဖို့ ပြောနေကြတယ် ......))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ သိပ်ပျော်သွားတယ် ။

မောင်မောင့်ကို သူ စပွန်ဆာလုပ်ပြီး ဇာတ်ကားတကား ရိုက်မယ် လို့ ကိုဝမ်းကို ပြောလိုက်တယ် ။

အကုန်အကျ သူ တာဝန်ယူတယ် လို့ ပြောတော့ ကိုဝမ်းလည်း (( ဒါဆို မနက်ဖန်လောက် စမ်းရိုက်ကြည့်မယ် )) လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။

သန်လျှင်မြို့က

စတားစစ်တီးကွန်ဒို

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ စတားစစ်တီးကို ရောက်သွားပြီ ။

ဟိုတနေ့က ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ပွဲကြမ်းခဲ့သလို ထပ်ပြီး ကြမ်းဖို့ ရောက်လာခြင်းပါ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ တိုက်ခန်းကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့တက်လာဖို့ ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျောက်လှမ်း လာတဲ့

အချိန် ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ရောက်လာပြီး ကြိုလိုက်ပါတယ် ။

ဒီအချိန်မှာထဲက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကာမစိတ်လှိုင်းတွေက ကြွထလို့ နေပါပြီ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ရုပ်ကဖြောင့် ဆရာဝန်ကလည်း ဖြစ်လို့ မိန်းကလေးတွေ ၀ိုင်းနေသူ ပီပီ ကာမရာဂ

ပွဲကြမ်းတွေ နွှဲဖို့အတွက် ဒီကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို သီးသန့် ထားရှိပါတယ် ။

ငွေကြေးချမ်းသာသူများရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပျော်ပါးဖို့အတွက် စီစဉ်ထားတာပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ဟိုတနေ့က ဆေးခန်းထဲမှာ ဗြုံးလိုက်ရတာကို ဒေါက်တာလွှမ်းစေ အားမရပါဘူး ။

ဒီကွန်ဒိုမှာ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေ ချွတ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး ဆွဲလိုက်ချင်တာနဲ့ ဒီကို ချိန်း

ဆိုလိုက်တာပါ ။

ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းထဲကို ရောက်သွားကြတော့ တန်ဖိုးကြီး ဆိုဖါတွေ ကန့်လန့်ကာတွေ ကော်ဇောတွေနဲ့ လှပ

သားနားတာမို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်း ကျေနပ် နေပါတယ် ။

(( ကဲ....မမ....၀ိုင်လေး သောက်ပါအုံး .....))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက အဆင်သင့် ပြင်ထားတဲ့ ၀ိုင်ခွက် လှလှထဲ အီတလီပြည်က တင်သွင်းတဲ့ စပျစ်ဝိုင်

အကောင်းစားကို ငှဲ့ပေးလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ ။

သူမကို အခုလို ဂရုစိုက်တာကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်းကို ဝမ်းသာ သဘောကျနေပါတယ် ။ လင်ဖြစ်သူက

တခြားယောကျ်ားတယောက်နဲ့ မြူးပျော်နေပြီး သူမကို ချန်ထားခဲ့တယ် မဟုတ်လား ။

၀ိုင်သောက်ရင်း အတူတူ ဘေးချင်းယှဉ် ထိုင်နေရာက ဒေါက်တာလွှမ်းစေက (( မမနဲ့ ဟိုနေ့က ချစ်ကြပြီးတဲ့နောက် မမနဲ့ တအား ပြန်တွေ့ချင်နေတာဗျာ.....တကယ် တကယ် . . .)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

( မမကလည်း ဒေါက်တာ့ကို အရမ်း တမ်းတနေတာပါကွယ် .....)

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ စကားပြောသံလေးက ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေး တယောက် နဲ့ တူနေတယ် ။

ချိုသာလွန်း တိုးညှင်းလွန်းနေတယ် ။

၀ိုင်ဖန်ခွက်တွေကို စားပွဲလေးတွေ အပေါ်ကို တင်လိုက်ပြီး ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ဖက်

လိုက်တယ် ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး သူတို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ပူးကပ် ငုံဟတ်လိုက်ကြရာ

က ကာမ ပွဲကလေးကို သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့လေးနဲ့ စလိုက်ကြပါတယ် ။

လျာချင်း ကလိချက်တွေက ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ရဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို တရှိန်ထိုးကြွ

တက်စေတာမို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဝတ်ထားတာတွေကို ပြိုင်တူ ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။

အငမ်းမရ လျာချင်း လူးပူးတာတွေကို တော့ အဝတ်တွေ အမြန် ချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန်မှာတောင် မရပ်လိုက်

ကြဘူး ။

အဝတ်တွေ အမြန် ချွတ်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရင်သားထွားထွား လုံးလုံးကြီးတွေက ဘရာစီယာ ချွတ်ပြီးတဲ့နောက် တုန်ခါလှုပ်နေကြတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း အသက်၅၀ အရွယ်ပေမယ့် ဆူကြွတင်းလုံးနေဆဲ ရင်သားကြီးတွေက အရမ်းကို

ကြည့်ကောင်းနေတာကို တအံ့တသြ ဖြစ်နေခဲ့တာပါ ။ ဟိုတနေ့က ဆေးခန်းမှာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူနဲ့ ပွင့်

လင်းမြင်သာသွားခဲ့ကြကတည်းက တောင့်တင်းချောမွတ် တင်းရင်းဆဲ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံး အစိတ်အပိုင်းတွေ

ကို အံ့သြ သဘောကျနေခဲ့ရပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ယောကျ်ား လက်နက်ကြီးကို ဆေးခန်းမှာ ကြမ်းခဲ့ကတည်း

က သဘောကျ စွဲမက်နေခဲ့ရတာ အခု မိမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားတဲ့သူ့လိင်တန်ကြီးက အရမ်းကြီးထွားမာတောင်

နေတာကို အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ စိတ်ရိုင်းတွေ တဟုန်ထိုး ကြွရွပြီး ကော်ဇောပေါ် ဒူးထောက်ချ

လိုက်ရင်း လိင်တန်ချောင်း ပူပူနွေးနွေးကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ညှစ်လိုက်မိပါတယ် ။

လိင်တန်ကြီးရဲ့ ဒစ်ဖူးက အပေါက်လေးထဲကနေ အရည်ကြည်လေးတွေက စိမ့်ထွက်စီးကျနေတယ် ။

(( မမ စုတ်ပေး.....))

လိင်တန် အရင်းပိုင်းကနေ ဆုပ်ထားပြီး ထိပ်ဖူးကြီးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ဒေါက်တာလွှမ်းစေ

က ပြောလိုက်တော့ စုတ်ချင်ရဲ့ လက်တို့ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ချက်ချင်းဘဲ နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ချပ်

နဲ့ ပြွတ်ကနဲ ငုံကာ စုတ်လိုက်တာ မရပ်တော့ပါဘူး ။

တပြိပြိ တပြတ်ပြတ်နဲ့ အားရပါးရ စုတ်ပါတော့တယ် ။

(( အိုးးးးးးး    ဟင်းးးးးးးးးး အားးးးးးးး  )) ဆိုတဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ညည်းသံတွေ ထွက်လာပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ဒီလို အစုတ်ရတာ ကြာနေပြီ ။

အရင်ကတော့ လင်ဖြစ်သူ ဦးအော်လီဗာရဲ့ လိင်တန်ကို စုတ်ပေးနေကျ ။ လင်ဖြစ်သူ လိင်တန်ထက် ရှည်လဲ

ရှည် တုတ်လည်းတုတ်တဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုတော့ သူမ တကယ့်ကို စွဲမက်နေရပြီ ။

လိင်တန် ထိပ်ပေါက်က ထွက်ကျနေတဲ့ ဖန်တန်တန် အရည်လေးတွေရဲ့ အရသာကိုလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ ရ

လိုက်မိတယ် ။ စိတ်တွေ တအားကြွတာ ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကြီးထဲက ရှေ့ပြေး အရည်တွေက ယိုစီးကျ

နေတာ မြင်မကောင်း ။  ပေါင်တန်တလျောက်မှာ အရည်စီးကြောင်းကြီးနဲ့ ။

စိတ်ပါလက်ပါ နဲ့ စုတ်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပုလွေကတော့ တော်တော့်ကို ကြမ်းပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း မျက်လုံးပိတ်ထားရင်း အရသာခံနေတယ် ။ ပါးစပ်ကလည်း မသဲမကွဲ အသံတွေ

ညည်းငြူနေတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ လက်တဖက်က ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ် ။

မကြာခင် ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ရပ်ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါမှ ပါးစပ်ထဲက လိင်တန်ကြီးကို ချွတ်ထုတ်လိုက်ရင်း

( မမ ဘယ်လိုပုံ နေပေးရမလဲ ဒေါက်တာ.....)) လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။

( ဆိုဖါလက်ရန်းမှာ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး...မမ  )

(( ရတယ်...ဒေါက်တာ ))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ဒေါက်တာလွှမ်းစေ လိုချင်တဲ့ ပုံစံကို ချက်ချင်း နေပေးလိုက်တယ် ။

အသက်အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် တောင့်တင်း အချိုးကျတဲ့ ဖြူဖြူချောချော ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ မိမွေးတိုင်း

ကိုယ်လုံးက တအားကို ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။

ကော့ပေးထားလို့ ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ ရဲ့ အနောက်တည့်တည့်ကို ဒေါက်တာလွှမ်းစေ

က နေရာယူလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ မိန်းမကိုယ်အကွဲကြောင်းကြီးကို သူ့လိင်တန် ရဲ့ ထိပ်ဖူးကားကြီးနဲ့

အပေါ်အောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်တိုက်လိုက်ပါတယ် ။

( အို့....အို.....ဟင့် . .)

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကိုယ်လုံး တုန်ခါတွန့်သွားပါတယ် ။

ဒေါက်တာရဲ့ လထစ်ကားကြီးက အင်္ဂါစပ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်မိသွားလို့ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေလည်း ဖင်ကားကားကြီးတွေ ခလယ်က စအိုပေါက် ခရေပွင့် ညိုညိုလေးနဲ့ အကွဲကြောင်း

နီညိုညိုကြီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဟုန်းကနဲ ထတောက်ပြီး ့လိင်တန်ကို

အပေါက်ဝမှာ တေ့ထောက်ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပါတယ် ။

အရည် တရွှမ်းရွှမ်း စိုရွှဲနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးမို့ အခက်အခဲမရှိဘဲ ပလွတ် ဆိုပြီး လိင်ချောင်းထိပ်ပိုင်းကြီး ဝင်နိုင်

သွားပါတယ် ။

(( အင်ဟင် ...ဟင်း.....)) လို့ မျက်လုံးပိတ်ထားရက်နဲ့ အသံထွက်သွားပါတယ် ။

ဖင်ကုန်းရက် အနေအထားမှာ မို့ဖေါင်းတဲ့ အာပုံကြီးထဲကို လိင်တန်မာမာကြီး ဗျွတ်ကနဲ တိုးဝင်လာရတဲ့ အရသာက ကျေနပ်စရာပါ ။

ကုန်းပေးထားတဲ့အချိန် အလုံးအထည်ကြီးတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီး နှစ်လုံးက တွဲလောင်းကြီး

လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေက လိင်တန်ကို ဆက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက် ဆုတ်ထုတ်လိုက်နဲ့ သုံးလေးကြိမ်လောက် အရှိန်ယူ

နေတယ် ။ ဒီလို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေခြင်းကလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူအတွက် စိတ်တွေ ထကြွ

ဖွယ်ရာ ဖြစ်သလို အင်္ဂါစပ် အတွင်းထဲကလည်း ရွစိရွစိနဲ့ တအားကို ယားလာစေပါတယ် ။

ဒေါက်တာလွမ်းစေရဲ့ လက်ဝါးကြီး နှစ်ဖက်ကလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို ကိုင်ထား

နေပါတယ် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ရာက ခပ်မှန်မှန်လေး ညှောင့်ပေးလိုက်တဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်း

စေ အတွက် တင်းကြပ်ဆဲ အိစိုစို မိန်းမကိုယ်ကြီးထဲ နှစ်ထိုး ညှောင့်ပေးနေရတာက အရသာ ကောင်းလွန်း

နေပါတယ် ။

ရာဂအားကြီးသူ မိန်းမ တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် လင်ဖြစ်သူနဲ့ဘဲ စခန်းသွားခဲ့တဲ့သူမို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့

မိန်းမကိုယ်က အသုံးမများသေး မပျက်စီးသေး လုပ်လို့ ကောင်းဆဲ ကြပ်ဆဲလို့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေက ထင်

မိပါတယ် ။

သူကောင်းကိုယ်ကောင်း တွယ်လိုက်ကြတာ တဖေါင်းဖေါင်း ။

ဆာလောင်မွတ်သိတ်နေတဲ့ အကိတ်ကြီးကို ရေရေလည်လည် ဖေါင်းဒိုင်းကျွေးနေတဲ့ ဒေါက်တာကြီးလည်း

ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ နဖူးက စီးကျနေတယ် ။

(( အား....အား.......ကောင်းလိုက်တာ..ဒေါက်တာရယ်....လုပ်ပါ....လုပ်ပါ ....မညှာနဲ့ ..ဆောင့်...ဆောင့်...

တအားဆောင့်......ဆောင့်ပါ .......အားးးးး.....အားးးး.....ကောင်း.....ကောင်း....))

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ တသားကုန် တွယ်ပြီ ။ ဆောင့်ထည့်ပေးပြီ ။

ဖေါက်ဖေါက် ဖုတ်ဖုတ် အသံတွေ ဆူညံသွားတယ် ။

တခါတခါ ဘွက် ဆိုတဲ့ မိန်းမကိုယ်ထဲက လေအံသံကြီးကလည်း ထွက်ထွက်လာတယ် ။

( အား.....အား....ကောင်းတယ်...ပြီး...ပြီးတော့မယ် . . ))

အားကုန်သွန်ရမယ့် အချိန် ။ ပြီးခါနီးဆဲဆဲလေ ။

ချွေးတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ ဒေါက်တာက တော်တော် သက်လုံကောင်းတယ် ။

အပြတ်ကို ဆောင့်ထည့်ပေးလိုက်တာ ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရော သူရော တပြိုင်နက်ထဲ လမ်းဆုံးကို တက်

လှမ်းသွားတော့တာဘဲ ။

သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေကို အချက်ပေါင်း တော်တော်များများ ပန်းထည့်လိုက်ရင်း ပြီးသွားမှ ဟောဟဲဟောဟဲ နဲ့ မျက်လုံးပိတ်ရင်း အမောဖြေနေတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း အရမ်းကို ကောင်းသွားလို့ မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး မှိန်းနေတယ် ။