( ၁၅ )
ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အိမ်သာခွက်မှာ ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်းထဲကို ထွန်းထိုက် ဝင်လာပါတယ် ။
ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်နဲ့ ထွန်းထိုက်က ဂျစ်ဂလို( ခေါ် ) ယောကျ်ားဖါစစ်စစ် တယောက် ပါ ။
မျက်နှာကိုက မချိုမချဉ် ပြီတီတီနဲ့ ။ သူ့ပေါင်ကြားက တန်းလန်းကြီး ကျနေတဲ့ ရှည်လမျော လိင်တန် အကြီး
စားကြီးကို တပြပြနဲ့ ။
ရမ်ဘို ရုပ်ရှင်ကားထဲက ကျည်ဆံခါးပတ်တွေနဲ့ စက်သေနတ် အကြီးစားကြီးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်နက်ကိုင်
တယောက်ရဲ့ ဝင့်ကြွားတဲ့ အမူအရာလိုမျိုးပေါ့ ။
လက်နက်အကြီးစားကိုင်ထားလို့ မြောက်ကြွကြွ ဖြစ်နေတဲ့ ပုံစံ ။
သေးပေါက်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးပါဘဲ ။
ကြည့်ကောင်းတဲ့ ထွန်းထိုက်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကာမစိတ်တွေ တစတစ ပြန်လည် ထကြွလာပါတယ် ။ဒစ်ဖူးကြီးက သူမစိတ်ကို နိုးကြွထကြွစေပါတယ် ။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးက
လည်း လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့ အသဲယားစရာပါ ။
( မမ ...မဝသေးဘူးဗျာ......မမနဲ့ အကြာကြီး ချစ်ချင်သေးတယ်......မမရော.....ထပ် ချစ်ချင်သေးလား...)
( ချစ်ချင်တာပေါ့ ....)
သူမ မျက်နှာနားကို ရောက်လာတဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ( မင်း
က ယောကျ်ားတွေကိုလည်း ဖိုက်ပေးတာဘဲလား....) လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ထွန်းထိုက်က ပြုံးလိုက်ပြီး
( ကျနော်က ကြေးစားဘဲ မမရယ်....ငွေရမယ် ဆိုရင် အကုန်လုပ်တယ် ) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
( နောက်ပေါက်တက်တာ အတော် ကျွမ်းမှာပေါ့.....)
စ်ထူးကြီးကို ပါးနဲ့ ပွတ်နေရင်း မေးလိုက်တဲ့အခါ ထွန်းထိုက်က ( ကျွမ်းပါတယ်.....မမ စမ်းကြည့်ချင်လား...)
လို့ မေးလိုက်ပါတယ် ။
( ဟင့်နင်း နာမှာကြောက်တယ်.....) လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ လေသံလေးက ဆယ်ကျော်
သက် အရွယ် ကောင်မလေးတယောက်ရဲ့ လေသံလေးမျိုး ။
( မနာစေရပါဘူး...မမရယ်....ဆီသုံးပြီး လုပ်ပေးရင် မမ အသေကြိုက်သွားမယ်.....နောင်ကို ရှေ့ပေါက်
တောင် ခံချင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး......နောက်ကို အနောက်ကိုဘဲ လုပ်ပါတော့လို့ တောင်းနေတော့မှာ )
ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပါးနဲ့ပွတ်လိုက် လက်နဲ့ ပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတဲ့ ထွန်းထိုက်ရဲ့ ဒုတ်ကြီး တစတစနဲ့
ကြီးထွား မာတင်းလာပါတယ် ။
ဒစ််ကားကားကြီးက သူမ ပါးစပ်ပေါက်နားမှာ အနီးကပ်ကြီး ရှိနေတာ သူမ စိတ်ထဲ စုတ်ချင်လာမိတယ် ။ သွားရည်ယိုလာတယ် ။
( စုတ်လေ...မမ )
ထွန်းထိုက်က ပြောလိုက်တာနဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လထစ်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံပစ်လိုက်ပါတော့တယ် ။
( ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ...)
စိတ်ရှိလက်ရှိ စုတ်ပစ်လိုက်ပြီးတဲ့အခါ နှစ်ယောက်လုံး တအား ထန်လာကြတဲ့အတွက် ကုတင်ကြီးပေါ်ကို
ရောက်သွားကြပါတယ် ။
( မမ ....ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးနော် ....)
( အင်း....)
တအားထန်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တအား ခံချင်နေပါပြီ ။
ချက်ချင်းဘဲ မဆိုင်းမတွ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးတွေကို အပေါ်ကို ထောင်ထားပေးလိုက်ပါတယ် ။
ဖင်တုံးဖြူဖြူကြီးတွေက စွင့်ကားပြီး ကုန်းထောင်ထားတဲ့အတွက် ပိုပြီး ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။
ဖင်တုံးကြီးတွေကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ အဓိကကြီးက အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်လို့နေပါတယ် ။ ကာမ
ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေက စိမ့်ယိုထွက်နေတာ အကွဲကြောင်း အောက်ဖက်ကနေ ပေါင်ခြံတွေ တောက်လျောက် အရည်စီးကြောင်းတွေ စီးကျလို့နေတယ် ။
ထွန်းထိုက်က သူ့လက်ခုပ်ထဲကို ထွတ် ထွတ် ဆိုပြီး တံတွေးတွေ ထွေးထည့်လိုက်ပြီး သူ့ထိပ်ဖူးပိုင်းကို
တံတွေးတွေနဲ့ နယ်ပစ်လိုက်ပြီးတာနဲ့ အဓိကကြီးထဲကို ဖိထိုးသွင်းပစ်လိုက်ပါတယ် ။
( အို....ဟင်း ....)
အဓိကကို စိတ်ကြိုက် ဖြတ်ပြီးရင် ဖင်စအိုပေါက်ကို တီးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကတော့ ချထားပြီးပြီ ။
ထွန်းထိုက်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို ဒုတိယအကြိမ် ရပြန်ပြီ ။
လုံးပတ်က တုတ်လွန်းတာကြောင့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အာပုံကြီးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်လိုက်
ထွက်လိုက် ထည့်ထိုးနေတဲ့အခါ အီဆိမ့်တဲ့ ကာမအရသာထူးတွေကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရရှိခံစားနေပြီ ။
( ကောင်းလား....မမ )
( အင်း....ကောင်းတယ်.......)
စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဖိဖိညှောင့်နေတဲ့ ထွန်းထိုက်လည်း သူမရဲ့ အဓိကကြီးရဲ့ တင်းကြပ်စီးပိုင်တဲ့ အရသာကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစားနေရတယ် ။
ဖိညှောင့်နေရင်း အဓိကနဲ့ ကပ်ရက်က စအိုပေါက်ညိုညိုလေးကို သူ့လက်မနဲ့ ဖိပွတ်ပေးနေတယ် ။ ဒီလို
လုပ်ပေးတာက ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ထူးခြားတဲ့ ခံစားမှုတွေ ပေးနေတယ် ။
မကြာခင်တော့ ထွန်းထိုက် ဒီစအိုပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို သူ့ဒုတ် တုတ်တုတ်ကြီး ထည့်ဆောင့်
တော့မယ် ။
( ၁၆ )
ထိုင်းနိုင်ငံ
ဘန်ကောက်မြို့
ဟိုတယ်ကြီး ရဲ့ အကောင်းစား အခန်းကြီးတခန်းထဲ
ဦးအော်လီဗာ ဆိုဖါကြီးမှာ ထိုင်ပြီး တန်ဖိုးကြီး ဝစ်စကီတခွက်ကို အရသာခံပြီး သောက်နေတယ် ။
ရေချိုးခန်းထဲက တရှဲရှဲ ရေသံတွေ ကြားနေရတယ် ။
ဒီနေ့ တနေ့လုံး ဦးအော်လီဗာ လီလီနဲ့ ရှော့ပင်ထွက်တယ် ။
လီလီ လိုချင်တာတွေ အကုန်လုံး သူဝယ်ပေးတယ် ။
သမီးအရွယ် ကီပင်လေး လီလီကို ဘန်ကောက်မြို့မှာ ဆိုင်ခန်းလေး တခန်းနဲ့ စျေးဆိုင်လေး သူ ဖွင့်ပေးဖို့
အကုန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။
တကယ်တော့ ဦးအော်လီဗာသည် ယောကျ်ားစိတ်နဲ့ ကာမစွမ်းအင်တွေ ကြီးထွားနေတုံးပါဘဲ ။
အိမ်က မယားကြီးကို စားရတာ အီဝနေပြီး စာမလိပ် စိတ်မလာတော့လို့ အငယ်လေး ရှာစားချင်တဲ့အတွက်
သူ့ကိုယ်သူ လိုင်းပြောင်းသွားသလို သတင်းလွှင့်ခဲ့ပြီး ဒီမှာ လာကဲနေတာ ဖြစ်ပါတယ် ။
လီလီက အထည်ကြီးပျက် မိဘတွေကြောင့် အရင်လို အနေမချောင်တော့လို့ ဘောစိ ဘဲကြီးတွေကို အမိ
အရ ဖမ်းဖို့ ကြိုးစား ရှာဖွေနေတဲ့အချိန် ဦးအော်လီဗာကလည်း ကြောင်ပျိုသားလေး စားချင်လို့ လိုက်ရှာ
နေတာနဲ့ တိုးမိပြီး ရောင်းသူဝယ်သူ အသံတူသွားကြတာ ဖြစ်တယ် ။
ရန်ကုန်မြို့မှာ ဆိုရင် လူသိ နံမည်ပျက်မှာမို့ သူ့ရဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်း တချို့ရှိနေတဲ့ ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်
မြို့ကို သူ ရွေးချယ်ခဲ့တာ ဖြစ်တယ် ။
သူ့ကိုယ်သူ လိုင်းပြောင်းသွားသလို နံမည်လွှင့်ထားပြီး ယောကျ်ားဖါ ထွန်းထိုက်နဲ့ တွဲပြလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်နဲ့ ဘန်ကောက်မြို့ကို အတူတူ ထွက်လိုက်တယ် ။
ဘန်ကောက်မှာ လီလီရယ် သူရယ် ထွန်းထိုက်ရယ် ပျော်ကြတယ် ။ စားကြသောက်ကြ စျေးဝယ်ကြ အကောင်းစား ဟိုတယ်ကြီးတွေမှာ ဇိမ်ခံကြတယ် ။
ဒါပေမယ့် ငယ်သေးတဲ့ လီလီက နီးစပ်နေတဲ့ ထွန်းထိုက်ကို အထာပေး နေတဲ့ အရိပ်အရောင်တွေကို ဦး
အော်လီဗာ တွေ့လိုက်ရလို့ လန့်သွားပြီး ထွန်းထိုက်ကို ချက်ချင်း ရန်ကုန်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်ကလည်း တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ ကာမစိတ် နိုးထစေတဲ့ ကိုယ်လုံး ဟန်ပန် အမူအရာလေး
တွေနဲ့ လီလီကို မြင်မြင်ချင်း သဘောကျခဲ့ပြီး လီလီကို ဆွဲစားခါနီး ဘဲကြီးက ရန်ကုန်ကို ချက်ချင်း ပြန်ခိုင်း
လိုက်လို့ ဒေါသထွက်သေးတယ် ။
ဒါပေမယ့် ဘဲကြီးက ငွေတွေ အတင်းပေးတော့ ငြင်းရခက်သွားတယ် ။
ငွေဆိုတာက သူ့လိုကောင် အတွက် အရေးကြီးတယ် ။
အိုကေလေ...အန်ကယ်....ပြန်ဆိုလဲ ပြန်ရတာပေါ့ဗျာ......ဂွတ် လပ်ခ် အန်ကယ်......လို့ ပြောပြီး
ရန်ကုန်ကို ပြန်ချလိုက်တယ် ။
လီလီ ရေချိုးနေပါတယ် ။
တဝေါဝေါ တရှဲရှဲ ကျနေတဲ့ ရေစက်ရေမှုံတွေအောက်မှာ မတ်တပ်လေးရပ် မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး တကိုယ်လုံး
ကို ဆပ်ပြာရည် မွှေးမွှေး နဲ့ ပွတ်တိုက်လို့ ။
လီလီရဲ့ လုံးတင်းထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်နေသလို ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေ
ကလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်ခါလို့နေကြတယ် ။
တနေ့လုံး လိုချင်တာတွေ အကုန် ဝယ်ပစ်လိုက်တယ် ။
ဘဲကြီးကို အပြတ်ကို ရိပ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ဘဲကြီးကလည်း တဟဲဟဲနဲ့ အကုန် ဝယ်ပေးတယ် ။
ထွန်းထိုက် ရန်ကုန်ကို ပြန်သွားတယ် ။
ပြန်သွားရတယ် ။
ထွန်းထိုက် က မိန်းမကျမ်းကျေတယ် ။
မိန်းမတယောက် စိတ်ဝင်စားအောင် လုပ်တတ်တယ် ။
သူ့ဒီဇိုင်းကလည်း မိုက်တယ် ။
လီလီကလည်း သူ့ကို စတွေ့ထဲက ခင်မင်မိတယ် ။
သူက ယောကျ်ားဖါ တယောက် ဆိုတာ ဘဲကြီး ဦးအော်လီဗာ ပြောပြထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့တယ် ။
သုံးယောက် တတွဲတွဲ သွားလာ စားသောက်နေကြတော့ ရင်းနှီးမှုတွေ ပိုလာတာပေါ့ ။
အိုးချင်းထားတော့ အိုးချင်းထိ ကြိုးချင်းထားတော့ ကြိုးချင်းညိ ဆိုသလိုပေါ့ ။
လီလီ့ကို ထွန်းထိုက်က ကြံတယ် ။
လီလီက လက်ခံတယ် ။
သွားရင်းလာရင်း လစ်ရင် လစ်သလို ကိုင်တာတွေ နှိုက်တာတွေ ဖြစ်လာတယ် ။
ထွန်းထိုက်နဲ့ အီစီကလီတွေ ဖြစ်ပြီး ညိကြတာ ဘဲကြီးက ရိပ်စားမိသွားတယ် ။
ပေါက်ကွဲခါနီး ထန်နေခိုက် ဘဲကြီးက ထွန်းထိုက်ကို ရန်ကုန်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
လီလီကတော့ အပြုံးမပျက်ပါဘူး ။
ဘန်ကောက်မှာ ဘဲကြီး ကြာကြာ မနေနိုင်ဘူး ဆိုတာ လီလီ သိလို့ ။
သူ ရန်ကုန်ကို အလုပ်လုပ်ဖို့ ပြန်သွားလိုက်တာနဲ့ ထွန်းထိုက်ကို ဒီကို ခေါ်လိုက်မှာပေါ့ ။
ထွန်းထိုက်နဲ့ ုန်းနံပါတ်ချင်း လဲလိုက်တာ ဘဲကြီး မသိလိုက်ဘူး ။
တငွေ့တထောင်းထောင်း နဲ့ ရေပူပူနဲ့ ရေချိုးရတာ အရမ်းကောင်းတယ်။ တကိုယ်လုံး ချိုင်းကြားပေါင်ကြား
ဖင်ကြား အကုန်လုံးကို နှိုက်နှိုက် ချွတ်ချွတ် တိုက်ပွတ် ဆေးကြောလိုက်တယ် ။ ဘဲကြီးက အကုန်ယက်
တော့မှာလေ ။ သူက ဖင်ပေါက်လေးထဲကိုလည်း လျာနဲ့ ထိုး ကလိရတာကို သိပ်ကြိုက်တယ် ။
ရသာဖူးစိကိုလည်း တအားငုံစုတ်တတ်တယ် ။
သူ့ကိုလည်း လီလီက ပုလွေကောင်းကောင်း မုုတ်ပေးတယ် ။ သူ့ဖင်ပေါက်နဲ့ ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးကိုလည်း
စုတ်ပေး ယက်ပေးတယ် ။ တခုရှိတာက ဘဲကြီးက အသက်ရနေပြီမို့ လူရွယ်လူငယ်တွေလောက် မဆွဲနိုင်
ဘူး ။ သုတ်လွှတ်လည်း မြန်တယ် ။
ဒုတ်ကတော့ မဆိုးပါဘူး ။ စံချိန်မှီပါတယ် ။
ထွန်း ထိုက်က ကြေးစားစစ်စစ် ..။ သူနဲ့ ကြုံချင်လိုက်တာ မကြုံဖြစ်လိုက်ရလို့ စိတ်မကြေပွဲလေး တနေ့
တော့ ပြန်နွှဲမယ် လို့ တေးထားလိုက်တယ် ။
ရေ တဝချိုးပြီး မျက်နှာသုတ် တဘက်ကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်ရစ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲက လှမ်းထွက်လိုက်တယ် ။
ပြန်လည် ခေတ်စားလာတဲ့ ဘော်နီအမ် အဖွဲ့ရဲ့ ( ရပ်စ်ပြူတင် ) ဆိုတဲ့ သီချင်း တေးသွားက တထိန်းထိန်းနဲ့
ကြားနေရတယ် ။
ဦးအော်လီဗာ အရက်ခွက် ကိုင်ပြီး ထကနေတယ် ။
( ဟေး...မီးလေး...လာကွာ...ကရအောင် . . .)
လီလီက ( ခဏကွာ....လီ အဝတ်လဲလိုက်အုံးမယ်......) လို့ ပြောရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်လိုက်တယ် ။
စိုနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို လေမှုတ်ခြောက်စက်နဲ့ မှုတ်လို်က်တယ် ။
ဦးအော်လီဗာလည်း ပြောင်တလင်းခါသွားတဲ့ သူ့အရက်ခွက်ထဲကို ဘလူးလေဘယ်လ် စကော့ ဝစ်စကီ ပုလင်းကို ဆွဲယူ ဖြည့်လောင်းနေတဲ့အချိန် လီလီ သူ့အနားကို ရောက်လာတယ် ။
ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အကျင်္ ီလေးနဲ့ ။
သူမရဲ့ အတွင်းသားတွေကို ထိုးဖေါက် မြင်နေရတယ် ။
ဖွံ့ထွားလုံးတင်းနေတဲ့ ရင်သားစိုင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ ။
လီလီ့ကို အရက်တိုက်တယ် ။
လီလီကလည်း ယူသောက်တယ် ။
မူးပစ်လိုက်ချင်တယ် ။
မူးရင် အရှက်တရား မရှိတော့ဘူးလေ ။
မူးရင် လီလီက အကုန်လုပ်တာ ။
မကြာခင်ဘဲ ဦးအော်လီဘာရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းက ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားတယ် ။
သူ့လက်နက်ကြီးက ငေါငေါကြီး မာကျော ကြီးထွားနေတာကို လီလီ အရမ်း သဘောကျတယ် ။
တခစ်ခစ် ရယ်မောရင်း ထိပ်ပိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမ လက်ကလေးနဲ့ ပုတ်ခတ် ကစား နေတယ် ။
(( အကြီးကြီးဘဲ ဦးရယ် .....))
တကယ်တော့လည်း ဦးအော်လီဗာရဲ့ လက်နက်ကြီးထက် ပို ကြီးပိုရှည်တဲ့ လက်နက်တွေကို လီလီ တွေ့ဖူးထားခဲ့တာပါ ။
ဒါပေမယ့် ဘဲကြီး ကျေနပ်အောင် ပိုပြောလိုက်တာပါ ။
ဘဲတွေက သူတို့ ဒုတ် ကြီးတယ်လို့ ဆော်တွေက ပြောရင် ကျေနပ်ကြတယ် မဟုတ်လား ။
( မီး...ကြိုက်လား......))
( အင်း...ကြိုက်တယ်....ဒါပေမယ့် ကြောက်တယ် ...ဦးရယ်....))
လီလီရဲ့ အသံလေးက ညုတုတုနဲ့ .
အမူအရာ များနေတဲ့ လီလီကို ဦးအော်လီဗာက သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို စုတ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။
လီလီက အရင်ဆုံး ဒစ်လုံးကားကြီးကို ပါးလေးနဲ့ ပွတ်တယ် ။ နှာခေါင်းလေးနဲ့ နမ်းတယ် ။
ဘဲကြီး ကျေနပ်နေတယ် ။
မျက်လုံးပိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ် ။
လီလီက စ်ဖူးကြီးကို စပြီး လျာလေးနဲ့ သိမ်း ယက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မနက်ဖန် ကျရင် ဘဲကြီးကို ဘန်
ကောက်မြို့က စျေးအကြီးစား ဆိုင်ကြီးတွေမှာ လိုချင်တာတွေ ဝယ်ခိုင်းဖို့ စဉ်းစား နေပါတယ် ။
( ၁၇ )
ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ထွန်းထိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက် ပျော်ပစ်လိုက်ပြီး တက်ဆီတစီးနဲ့ ကန်ပဏီရုံးခန်းကို ပြန်ခဲ့လိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်ကိုလည်း ငွေတော်တော်များများ မုန့်ဖိုးပေးလိုက်တယ် ။
အဓိကက နုတ်လုံဖို့ဘဲ ။
ထွန်းထိုက်က ( စိတ်ချပါ မမ...ဆက်ဆံကြည့်ပါ...ကျနော်က ပရိုပါ....ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ် ..အတင်းချတာ ၀ါသနာ မပါပါဘူး ...နုတ်လုံပါတယ်.....) လို့ ပြောသွားတယ် ။
တက်ဆီပေါ်မှာ ရှေ့ရောနောက်ရော ကြိမ်းစပ်နေလို့ မျက်စိကို ပိတ်ပြီး နေလိုက်တယ် ။ ထွန်းထိုက်က အရှေ့ပေါက်ကို
စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ပြီးတဲ့နောက် အနောက်ပေါက်ကို တောင်းဖြုတ်တယ် ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အနောက်ကိုလည်း ဦးအော်လီဗာနဲ့ လုပ်ဖူးထားသလို ဟိုတလောက ညိလိုက်တဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေနဲ့
လည်း ဆွဲလိုက်သေးတယ် ။ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ နောက်ပေါက်က ကျင့်သားရ ခံသားကျနေပြီ ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း
နောက်ပေါက် ခံရတာကို ကြိုက်သလိုလို ဖြစ်နေပြီ ။
ရုံးခန်းကို ပြန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ရုံးခန်းထဲ အနားယူနေလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်ရဲ့ တအားဆောင့်ထားတာတွေက ရှေ့ရောနောက်ရော ပူလောင်ကြိမ်းစပ်နေတယ် ။
ဖုန်းလာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ မိုက်ကယ်ချို ( ခေါ် ) မာမီချို ဖြစ်နေတယ် ။
( ဟေး....ချိုချို ......)
( အန်တီမူ .....အလုပ်များနေလား....)
( မများလှပါဘူး...ချိုချို......ပြော...ရတယ်......)
( အန်တီမူရဲ့ တူတော်မောင်လေး.....မောင်မောင့်အကြောင်းကို ပြောမလို့ပါ....)
( ပြောပါအုံး ချိုချိုရယ်......သူကလေးက ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား.......ဟင်းဟင်း....)
( အမလေး...သူက ရုပ်ကော ကိုယ်လုံးကော အမူအရာပါ အရမ်း တော်တယ်.....တော်တယ်.....နံမည်ကြီးမှာ သေချာတယ် )
( ဟယ်....ချိုချိုရယ်......ဝမ်းသာလိုက်တာ.......)
( မင်းသမီး ပုလဲနက် နဲ့ တွဲခိုင်းပြီး စမ်းရိုက်ကြည့်ကြတာ အဆင်ပြေတယ်...သူတို့ ဇာတ်ကား ( ပေါက် ) မှာ သေချာတယ် )
( ဟားဟား.......ဒီလို ကြားရတာ အန်တီမူ ပျော်လိုက်တာကွယ်.....)
( ချို့ကို အားကိုးလို့ ဝမ်းသာပါတယ်...အန်တီမူ ....)
( အေးကွယ်...ချိုချို အားတဲ့ တရက်မှ အန်တီမူနဲ့ ညနေစာ အတူတူ စားရအောင်ကွယ်.....)
( ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီမူ.......တွေ့ကြမယ်နော်.....ဖုန်းဆက်လိုက်လေ.....)
( ကောင်းပြီ...ချိုချို .....)
ဒီနေ့လည်း နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက အလုပ်ကနေ စောစော ပြန်ဖို့ ခွင့်လာတောင်းပါတယ် ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ( နွယ်နွယ် ...ဘာလဲ ကိုအေးချမ်းနဲ့ ချိန်းပြန်ပြီလား.....) လို့ မေးလိုက်တယ် ။
( ဟုတ်တယ်...မမ ....သူက နွယ်တို့ လက်ထပ်ပြီးရင် နေဖို့ ကွန်ဒိုအခန်းမှာ ဖါနေချာ အသစ်တွေ ပြင်ဆင်ထားတာ ပြချင်လို့တဲ့....)
( အေး...အေး...ကောင်းတာပေါ့.....နွယ်နွယ်.....သွား..သွား......)
နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ခွင့်ပေးလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း လက်ထောက် တယောက် ဖြစ်တဲ့ ဆွေဆွေထွန်းကို ရုံးမှာ ထားခဲ့
ပြီး ဒရိုင်ဘာလေး ဇေယျာမြင့် မောင်းတဲ့ကားနဲ့ အိမ်ကို ပြန်လိုက်ပါတယ် ။
ဇေယျာမြင့်လည်း ကားပေါ် အတက် ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ခြေလှမ်းတဲ့အချိန် ကွတတကြီး ဖြစ်နေတာကို သတိပြုမိလိုက်တယ်။
သူဌေးမတော့ တယောက်ယောက်နဲ့ ကုန်းလာပြီ လို့ သူ ထင်မိလိုက်တယ် ။
အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့လည်း ကားပေါ်က အဆင်းမှာ ကွတတကြီး ဖြစ်နေတာကို သူ ထပ်တွေ့ရတယ် ။
( မူဖေါရေ ....မမ ရေစိမ်ချင်တယ်ကွယ် ...)
( ဟုတ်ကဲ့...မမ.....ကျမ သွားပြင်လိုက်မယ် .....)
အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ကြီးပေါ် ပက်လက် လှဲချ လိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ထားလိုက်တယ် ။
( မမ...အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ .....)
နော်မူဖေါရဲ့ အသံကြားလို့ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အိပ်ရာပေါ်က ထလိုက်ပါတယ် ။
ကြွေရေကန်လေးထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်တဲ့ အချိန် ပူနွေးတဲ့ ရေ အထိအတွေ့ကို သူမ သဘောကျသွားပါတယ် ။ ရေပူပူထဲ
လည်ပင်းအထိ စိမ်ထားရင်း နော်မူဖေါက ဆပ်ပြာရေမြုပ်နဲ့ တကိုယ်လုံး အနှံ့ ပွတ်တိုက်ပေးတာကို ခံယူနေပါတယ် ။
( မူဖေါ ...)
( ရှင်....မမ.....)
( နင့် ဘဝ တခုလုံး အပျိုကြီးဘဲလား.....)
( ဟုတ်...မမ....)
( လင် မရဖူးဘူးနော်.....)
( ဟုတ်...မရဖူးဘူး...မမ....)
( နင် လင်မဆာဘူးလား...)
( အို...ဟင်းဟင်း......)
နော်မူဖေါက ရယ်လိုက်ပါတယ် ။
( နင်ကလည်း ငါမေးရင် ဖြေစမ်း...ဘာရယ်နေတာလဲ......)
( တခါတလေတော့ ဆာတာပေါ့ မမ ...)
( နင် ဘာလုပ်လဲ....နင် ဘယ်လို အာသာဖြေလဲ.....)
( ဟိုဒင်း....ကိုယ့်ဖါသာ ဖြေတာပေါ့ မမ ...)
( လက်နဲ့လား...ခရမ်းသီးနဲ့လား . . )
( ကြုံသလိုပါဘဲ မမ......ခီးခီးခီး.......)
နော်မူဖေါက တအား ရယ်လိုက်တယ် ။ လက်ကလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကျောဖက်ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေတယ် ။
( မူဖေါ..နင် ယောကျင်္ား ဒုတ်နဲ့ မကြုံဖူးဘူးလား......)
( ဟာ..မမကလဲ.ခီးခီးခီးခွိခွိ ......)
( ဘာရှက်နေတာလဲ.....ကြုံဖူးရင် ကြုံဖူးတယ်ပေါ့ဟာ......)
( ဟီး..တခါ နှစ်ခါတော့ ကြုံဖူးတယ် .....မမ......)
( ဟေ...ဟားဟားဟား.....ဟားဟားဟား....)
ဒေါ်မူမူသင်းကြူ သဘောကျစွာနဲ့ ရယ်မောလိုက်ပါတယ်
( ၁၈ )
ဒေါ်မူမူသင်းကြူ နော်မူဖေါနဲ့ ယောကျ်ား နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အကြောင်းတွေကို ပွင့်လင်းစွား ပြောဆိုနေရင်း သူ့ခြံကို စောင့်တဲ့ လုံခြုံရေးတွေထဲက ရင်အုပ်ကားကားကြီးနဲ့ ကြွက်သားဖုထစ်တဲ့ လက်မောင်းလက်ဖျန်တွေ နဲ့ ( ကိုကိုကြီး ) ဆိုတဲ့ အကောင်ကြီးကို မြင်ယောင် သတိရသွားပြီး ( မူဖေါ .... ကိုကိုကြီး ကို နင် မကြိုက်ဖူးလား...) လို့ရယ်ပြီး မေးလိုက်ပါတယ် ။
( ခိခိခိ...မမရယ်...သူ့ဗလကြီးက မြင်ရတာ ကြက်သီးထတယ်....အီး.... ကြွက်သားတွေ အထစ်အထစ်နဲ့......ဟီး ...ဟိုလေ.
...ဒါပေမယ့်...ခိခိခိ......)
နော်မူဖေါက ဆက်မပြောဘဲ ရယ်ဘဲ ရယ်နေလို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ( ဟဲ့..ဆက်ပြောလေ....ဘာ ဒါပေမယ့်လဲ....) လို့ ပြော
လိုက်တော့ နော်မူဖေါလည်း ( သူက ဗလသာကြီးတာ မမ...ဟိုဟာကျ မကြီးဘူး......) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
( ဟင်...ဟုတ်လား ......ညည်းက ဘယ်လိုသိလဲ.....)
( မမကလည်း ..ကျမတို့က အတူတူ နီးနီးကပ်ကပ် လုပ်နေကြတာလေ...သူ တခါ သူ့အခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတာ ဖင်က ပေါ်
နေလို့ အကုန် ကျမ တွေ့ဖူးလိုက်ရတာ....သူ့ဟာက တိုတိုသေးသေးလေး .......မမ )
( ဟာ ...)
အထင်နဲ့အမြင် ကွာဟနေတတ်တာ ။ ဒီကောင်ကြီးက ( ဆင်ကိုယ်ဘဲလီး ) ဖြစ်နေတာပါလား ။
( ဒါဖြင့် ညည်း ငါ့အိမ်ကကောင်တွေ ဘယ်ကောင်က ကြီးလဲ သိလား.....မူဖေါ )
နော်မူဖေါက ပြုံးစိစိနဲ့ ( မမ ကားဒရိုင်ဘာ ဇေယျာမြင့်....က စံချိန်မှီတယ်.....) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
( ဟင်...ဟုတ်လား......ညည်း ဘယ်လိုသိလဲ.....မူဖေါ...)
( အဲလိုဘဲလေ...မမ...သူရေချိုးတုံး တွေ့ဖူးတာပေါ့......)
နော်မူဖေါက သူမနဲ့ ဖြစ်ဖူးတယ် ဆိုတာကို ထိန်ချန်ထားလိုက်ပါတယ် ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ( တော်တော် ကြီးလား...အရှည်ကရော....) လို့ ထပ် မေးလိုက်ပါတယ် ။
နော်မူဖေါက ( အင်း...ကြီးတယ်...မမ...လုံးပတ် တုတ်တယ်...ရှည်လည်း ရှည်တယ်.....) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
နော်မူဖေါရဲ့ ရေမြုပ်တုံးက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ နောက်ကျောပြင်ကနေ တင်ပါးကြီးတွေကို ရောက်သွားပြီး ခပ်ဖွဖွ ပွတ်ပေး
နေပါတယ် ။
တဏှာကြီးတဲ့ ဒေါ်မူူသင်းကြူဟာ စောစောကတင်ဘဲ ကြေးစား ထွန်းထိုက်နဲ့ စိတ်ကြိုက် ခံလာခဲ့တာတောင် နော်မူဖေါက
ဒရိုင်ဘာကောင်လေးဇေယျာမြင့်ရဲ့ လက်နက်အကြောင်းကို ပြောပြတဲ့အခါ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ထကြွလာရပြန်ပြီး ဇေယျာ
မြင့်ရဲ့ လက်နက်ကို စိတ်ဝင်စားသွားပြန်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ ဒေါ်မာမာထူးက ရေချိုးခန်း အပေါက်ဝကို ရောက်လာတယ် ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဘာများ လိုသေးလဲလို့ လာကြည့်တာပါ ။
( မမ...ဘာလိုပါသေးလဲ....)
( ဟင်....မာမာထူး .....လာ...လာအုံး ...ဒီကို .....)
ဒေါ်မာမာထူးကို တွေ့တော့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက သူ့ရေစိမ်ကန်ကြီး အနားကို လာဖို့ လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ် ။
( ဟုတ်ကဲ့ ...မမ ...)
( မာမာထူး....နင်ရော ဇေယျာမြင့် အကြောင်း သိလား....)
( ဇေယျာမြင့် ဘာအကြောင်းလဲ ....မမ ...)
( သူ့ဟာ...သူ့ဟာ အကြောင်း.....နင်ရော ဘယ်လောက်သိလဲ....ဒီကောင့် အတန်အကြောင်း.....)
ဒေါ်မာမာထူးက တကယ်တော့ ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လက်နက်အကြောင်းကို အသိဆုံး မိန်းမတယောက်ပါ ။ အမြဲတမ်း ချိန်း
ဖိုက်နေတဲ့သူ မဟုတ်လား...။
ဒေါ်မာမာထူး ရယ်ပြီး ( သိတယ်..မမ..ဒီကောင်လေးက လူနံပိန်ကျွဲချိုလိန်.....သူ့လက်နက်က ကြီးတယ်......) လို့ ပြောလိုက်
ပါတယ် ။
( ဟင်.....နင်လည်း ဒီကောင့် လက်နက်ကြီးတာ သိနေတယ် ဟုတ်လား.....မာမာထူး......နင် ဘယ်လိုသိလဲ.....နင် သူနဲ့
ဖိုက်ဖူးလား.....မှန်မှန်ပြောစမ်း....)
နော်မူဖေါကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရင်သားထွားထွားကြီး နှစ်လုံးကို ရေမြုပ်တုံးနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးနေပါတယ် ။
ဒေါ်မာမာထူးက (( အဟီး...သူနဲ့ ကျမ ဖေါင်းဒိုင်းဆွဲနေတယ် မမ......)) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
( ဟာ....ငါ မသိရပါလား...မာမာထူး......ကဲ ပြောစမ်း..ကောင်လေးက လက်နက်ကြီးနဲ့ နင့်ကို တော်တော် ထောင်းပေးလား...) လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်မာမာထူးက (( သူက တော်တော် ကြီးတယ် မမ...ရှည်
လည်း ရှည်တယ်....ဒီကောင်လေးက သက်လုံလည်းကောင်းတယ်.....ဆွဲတာ ကြမ်းတယ်.....ခိခိ....) လို့ ပြောပြလိုက်တယ် ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ဇေယျာမြင့်ကို တော်တော် စိတ်ဝင်စားသွားတယ် ။
သို့ပေမယ့် အိမ်က ခိုင်းတဲ့ ဝန်ထမ်း ဒရိုုင်ဘာလေးနဲ့ လုပ်ရမှာကိုတော့ နည်းနည်း စိတ်မရဲဘူး ဖြစ်နေတယ် ။
မောင်မောင် မြင်းစီးကျင့်ဖို့ မှော်ဘီက မြင်းခြံကို ထွက်ခဲ့ပါတယ် ။
မင်းသမီးပုလဲနက်က သူတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောလို့ရအောင် ခေါ်တဲ့အချိန်ထက် စောပြီး လာဖို့ မှာလိုက်တဲ့
အတွက် အိမ်ကနေ စောစော ထွက်ခဲ့လိုက်တယ် ။
အခုဆိုရင် ဒေါ်မူမူသင်းကြူက မောင်မောင် သုံးဖို့ ကားလေးတစီးကို ထုတ်ပေးထားပါတယ် ။
ဒါကြောင့် သူ့ဖါသာ သူမောင်းပြီး တယောက်ထဲ ထွက်ခဲ့နိုင်ပါတယ် ။
ဒါရိုက်တာကိုဝမ်း လာမယ့်အချိန်ထက် စောပြီး မြင်းခြံကို သူ ရောက်သွားချင်တယ် ။ ဒါမှ မင်းသမီး ပုလဲနက်နဲ့ နှစ်ယောက်
ထဲ တွေ့နိုုင်မယ်လေ ။
မောင်မောင့်လိုဘဲ ပုလဲနက်ကလည်း မောင်မောင်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ချင်လို့ အိမ်ကနေ စောစော ထွက်လာခဲ့ပါ
တယ် ။
ပုလဲနက်ရဲ့ လင်ကြီးက နိုင်ငံခြားသဘေ်ာသား တယောက်ပါ ။
တိတိပပ ပြောရရင် သင်္ဘောကက်ပတိန် တယောက် ဖြစ်ပါတယ် ။ လတ်တလော မြန်မာနို်င်ငံမှာ မရှိဘဲ ပင်လယ်ပြင်ထဲ လှိုင်း
လေကြားထဲ အလုပ်လုပ်နေတော့ ပုလဲနက် အနေနဲ့ အထီးကျန်ဆန်လွန်းနေတယ်လေ ။
ရိုင်းရိိုုင်း ပြောရရင် ယားနေတယ်.....ခံချင်နေတယ်ပေါ့ ။
မောင်မောင်ကလည်း ရင်အုပ်ကားကား လက်မောင်းသား ဖုထစ်ပြီး ရုပ်ကလည်း ဖြောင့်တော့ မောင်မောင်နဲ့ တပွဲလောက်
ဆွဲပစ်လိုက်ချင်နေတယ် ။
မှော်ဘီက မြင်းခြံက ခြံစောင့်လင်မယားဘဲ ရှိတဲ့နေရာ ။
ခြံစောင့်ကြီး ဦးထင်က မြင်းတွေကို တာဝန်ယူတယ် ။ မြင်းထိန်းကြီးလို့လည်း ပြောလို့ရတယ် ။
သူ့မိန်းမက မညို ။ မညိုက သန့်ရှင်းရေး ၀ိုင်းလုပ်တယ် ။ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်တယ် ။ မြင်းလာစီးကြတဲ့ ရုပ်ရှင်အဖွဲ့သား
တွေ လာရင် ချက်ပြုတ်ပေးတယ် ။
ပုလဲနက်က သူတို့ လင်မယားနဲ့ ခင်မင်နေတာ ကြာပြီ ။
အရင်ကတည်းက မြင်းသွားစီးနေတာမို့ ။
မြင်းခြံကို စောစော ရောက်သွားပြီး သူတို့ လင်မယားကို ခပ်လှမ်းလှမ်း မှော်ဘီစျေးထဲက မုန့်ဟင်းခါး သွားဝယ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဟင်းချက်ဖို့လည်း အသားငါးတွေ ဝယ်ခဲ့ဖို့ ငွေလည်း ထုတ်ပေးလိုက်တယ် ။
ဒါဆို မောင်မောင် ရောက်လာရင် သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ မြင်းခြံကြီးထဲမှာ ရှိနေမယ် ။
ပုလဲနက် ဆုတောင်းပြည့်သွားပြီ ။
မောင်မောင်ရဲ့ တိုယိုတာ စလီကာကားလေး မြင်းခြံထဲကို ဝင်လာနေပါပြီ ။
( ၁၉ )
( ဟေး....မောင်မောင် .....)
ပုလဲနက်က ဧည့်သည်တွေ နားနေလေ့ရှိတဲ့ အဆောက်အဦးလေးကနေ လှမ်းပြီး လက်ပြလိုက်တယ် ။
မောင်မောင်က သူ့ကားကို ဒီအဆောက်အဦး အရှေ့တည့်တည့်မှာ ရပ်လိုက်တယ် ။
( မမ ...ရောက်နေတာ ကြာပြီလား ....)
( အင်း...နည်းနည်း စောစော လာလိုက်တယ်....ကားတွေ မပိတ်ခင်ပေါ့ မောင်မောင်.....ဘရိတ်ဖတ်စ် စားခဲ့ပြီးပလား....မမ
မုန့်ဟင်းခါး သွား ဝယ်ခိုင်းထားတယ်...ဒီက မြင်းဇောင်း အစောင့် လင်မယားကိုလေ....)
ပုလဲနက် အရမ်းကို ရှိုင်းနေတယ် ။
ဆွတ်ဆွတ်ဖြူတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ပြောင်လက်တဲ့ အနက်ရောင် အထက်အောက်ဆင်တူ အဝတ်အစားတွေက လိုက်ဖက်
လွန်းနေတယ် ။
ပုလဲနက်က ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ဖြစ်နေတာ ကြာပြီ ။
နယ်မြို့လေးမှာ နေခဲ့တဲ့ မောင်မောင်က ပုလဲနက် ပါတဲ့ ရုပ်ရှင်ကား ဆိုရင် မလွတ်တမ်း ကြည့်တဲ့ကောင် ။
ပုလဲနက်က ရုပ်ရှင်မင်းသမီး မဖြစ်ခင်ထဲက ရည်းစားနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးဖူးတဲ့သူ ။
ဒီ ရည်းစားက ဘိန်းစား ( မူးယစ်ဆေး သုံးစွဲသူ ) ဆိုတော့ ထောင်ထဲ ရောက်လိုက် ဆေးရုံမှာ ဆေးဖြတ်လိုက်နဲ့ ချာလည်ရိုက် နေတော့ ပုလဲနက်လည်း သူနဲ့ ပြတ်သွားတယ် ။
ရုပ်ရှင်မင်းသမီး တင်ရိုက်ပေးတဲ့ ဒါရိုက်တာ နဲ့ ညိတယ် ။ လက်မထပ်ဘဲ အတူတူနေတယ် ။ ဒီ ဒါရိုက်တာက မိန်းမ ရှိလို့ ။
ပထမ တကားထဲနဲ့ ပုလဲနက် နေရာရသွားတယ် ။
နံမည်ထွက်သွားတယ် ။
ပုလဲနက်က အမူအရာ သိပ်ပြီး မကောင်းပေမယ့် ဒါရိုက်တာက ရိုက်တတ်တယ် ။ ခေတ်မှီ ကင်မရာပညာတွေနဲ့ ပုလဲနက်
ကို နို်င်ငံခြားမင်းသမီးဆန်ဆန်တွေ ရိုက်ပစ်လိုက်တာ တပြည်လုံး အုံးအုံးကြွက်ကြွက် ဖြစ်သွားခဲ့တယ်လေ ။
ပြည်သူတွေကလည်း မုဒိန်းခန်း တို့ ရေချိုးတဲ့အခန်းတို့ ပါရင် သိပ်ကြိုက်ဘဲလေ ။
ဂျင်းဘောင်းဘီကြပ်ကြပ်နဲ့ မြင်းစီးခန်းတွေလည်း ပါတယ် ။
ဒါရိုက်တာကလည်း စားသောက်ပြီးတော့ ရိုးသွားတယ် ။ ပုလဲနက်နဲ့ ပြတ်သွားတယ် ။ ပုလဲနက်က သင်္ဘောကက်ပတိန်နဲ့
ဆုံပြီး စိတ်ကြိုက် အတူတူနေကြပြန်ရော ။
ဒီ ကက်ပတိန်က လူပျိုကြီး တဦးတည်းသောသား မိဘတွေကလည်း ရှေးရှေးထဲက ချမ်းသာခဲ့တဲ့ သူဌေးတွေ ဆိုတော့ ပုလဲနက်က အလွတ်မပေးတော့ ။ အရမ်းကို ဖမ်းဆွဲတော့တာဘဲ ။
သင်္ဘောအရာရှိဘဲကြီးကလည်း သွားကြီးဖြဲလို့ တဟီးဟီးနဲ့ အဖမ်းခံတယ် ။ နံမည်ကြီး ရုပ်ရှင်မင်းသမီးကို ရတော့ ကြွားစရာမဟုတ်လား ။
ရခါစတော့ ဒီလူကြီးက ရေရေလည်လည် ဆော်တာပေါ့ ။ ပုလဲနက်ကလည်း ဘဲကြီး ဖြုတ်တာ အားမရပေမယ့် ဘဲကြီးရဲ့
တိုက်နဲ့ကားကို မက်တယ်လေ ။ ပြီးတော့ ဘဏ်ထဲက ငွေတွေက ကျပ်တွေရော ဒေါ်လာတွေရော ။ တနှစ်တခါလည်း အရှေကတောင်အာရှတခွင် ပြဲပြဲစင်အောင် အပျော်ခရီး ထွက်ရသေးတယ် ။
ဘဲကြီးက လောဘသမားကြီး ။
မိဘအမွေတွေလည်းရှိ သလို သင်္ဘောလိုက်တာကလည်း ကက်ပတိန်မို့ လစာက ကောင်းရဲ့သားနဲ့ မရပ်နိုင်သေးဘဲ အချော အလှ ဇနီးမယားလေးကို ထားခဲ့ပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ် ။
ပထမတော့ ပုလဲနက်က အေးဆေးပါ ။
လာပြီး ဖန်တဲ့လူတွေ ရှိပေမယ့် ဒီလောက်ကြီး မရွဘူး မထဘူး ။
ဒါပေမယ့် မင်းသားသစ်လေး မောင်မောင်ကို တွေ့သွားတော့ ပုလဲနက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး ။
ကိုယ်လုံး ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် နဲ့ အရပ်အမောင်းလည်း ကောင်း ရုပ်ရည်ကလည်း ယောကျ်ားပီသတဲ့ ဒီချာတိတ်ကို သူမ
အရမ်း ကြိုက်မိသွားတယ် ။
ဒါနဲ့ ဒီ မြင်းခြံကို မြင်းလာစီးဖို့ကလည်း ရှိနေတော့ စောစောလာပြီး ဇာတ်လမ်းတပုဒ် ဖန်တီးဖို့ ပြင်လိုက်တာပါဘဲ ။
မောင်မောင်ကလည်း ခြံစောင့်မြင်းထိန်း လင်မယား ပြန်မလာခင် ခပ်သွက်သွက် လှုပ်ရှားရမယ် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လို့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ပုလဲနက်ကို ဆိုဖါပေါ်မှာတင် ဆွဲလှဲပြီး သူမရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပြီး စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီ ။
ပုလဲနက်လည်း ဟန်အမူအရာတွေ လုပ်မနေတော့ ။
ချက်ချင်းဘဲ ပေါင်ကားပေးလိုက်တယ် ။ သူမလည်း သိနေတယ် ။ ခြံစောင့် လင်မယား ပြန်မလာခင် ဆွဲရမယ် ဆိုတာ ။
မောင်မောင်က သူ့မြို့မှာ သူ့ကို ကြိုက်တဲ့ ဆော်တွေကို ဆွဲစားနေကျကောင် ။
စားနေကျကောင် ။
ပုလဲနက်ရဲ့ ပင်တီအနက်လေးကို ချက်ချင်းဘဲ ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။
ဇာနားကွပ် ပင်တီလေးက ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတယ် ။
ပုလဲနက်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးက မုန့်ပေါင်းကြီးတခုလို ဖေါင်းခုံးနေတယ် ။
အမွှေးလည်း ရှင်းထားလို့ ပြောင်တင်း သန့်နေတယ် ။ ကာမအရည်တွေကတော့ ဘာထွက်နေသလဲ မမေးနဲ့ ။
မောင်မောင်က အချိန်လုနေရတဲ့ကြားထဲ ဒီမို့မို့ကြီးကို ရှလွတ် ပလွတ် နဲ့ ငုံ့ယက်လိုက်သေးတယ် ။
အို...ဟင့်.....မောင်မောင်...ကဲလိုက်တာကွာ..လုပ်မှာဖြင့် လုပ် ....
ဒါ မောင်မောင့်အတွက် ပွဲဦးထွက် အစ ပထမ ပါ ။ မင်းသားတောင် တိတိပပ မဖြစ်သေး ။ မင်းသမီးချောလေး ပုလဲနက်ကို
မှုတ်ခွင့်ရသွားပါပြီ ။
ပလပ် ပြတ်ပြတ် ပလပ် လပ် ပြိပြတ်ပြတ်....
ဘာဂျာကိုင်နေတဲ့ အသံတွေ ...ပုလဲနက်ရဲ့ အော်သံတွေ ဆူညံနေတယ် ။
မောင်မောင်လည်း ဘောင်းဘီကို အမြန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း အမြန် ဆက်ချွတ်တယ် ။
အိုး...မောင်မောင်က လက်နက်ကြီးနဲ့ပါလား....ပုလဲနက် ရေရေလည်လည် သဘောကျသွားတယ် ။
လုံးပတ် တုတ်တုတ်နဲ့ မောင်မောင့် ဒုတ်ကြီးက မြင်တာနဲ့ တအား ခံချင်သွားတယ် ။
ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ ပုလဲနက် အပေါ်က တက်ခွပြီး သူ့ဒုတ်ကြီးကို အင်္ဂါစပ်အကွဲကြီးမှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းထည့်လိုက်
တဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ မျက်နှာက ကာမဇောထန်ပြီး ရဲတွတ်နေတယ် ။
လုံးပတ်တုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီးက ပုလဲနက်ရဲ့ ကိုယ်ထဲကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်သွားတဲ့အတွက် ပုလဲနက် ခြေထောက်တွေ အပေါ်ထောင်ထားရာက မောင်မောင်ရဲ့ ခါးကို ခြေနှစ်ချောင်းနဲ့ ချိတ်ထားလိုက်ပြီး ( အိုး...ရှီးးးးး ) ဆိုတဲ့ အသံကြီး ညည်းလိုက်ပါတယ် ။
မောင်မောင် ဆွဲပြီ ။ ဖိဖိညှောင့်ထည့်ပေးနေတယ် ။
ပုလဲနက်ရဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေ ဆောင့်အားကြောင့် တုန်ခါနေကြသလို ပုလဲနက်ရဲ့ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေတယ် ။
( အိုး....အား......အားးးးအား.ရှီး......အူး....ဟူး........အားးးးး....)
ပုလဲနက်ရဲ့ ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး အားနဲ့ မာန်နဲ့ တဖန်းဖန်း အသံတွေ ဆူညံနေအောင်
ဖိကာဆောင့်ပစ်တာ ဒလစပ် ဆက်တိုက် ။
မောင်မောင်ရဲ့ ဆောင့်အားက ဘယ်သူနဲ့မှ မတူဘူး ။ အရင် ခံဖူးတဲ့ လူတွေထက် အားကောင်းတဲ့ မောင်မောင်ကို ပုလဲနက်
အသေခိုက်သွားရတယ် ။ ဆောင့်အားတင် မက သက်လုံက ကောင်းတယ် ။ မြန်တယ် ။ ပြင်းတယ် ။ ဒုတ်ကလည်း တုတ်ပြီး ရှည်တယ် ။ ပုလဲနက် တအားကောင်းသွားတယ် ။
မောင်မောင်လည်း သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး ပုလဲနက် ကိုယ်ထဲကို ပန်းထုတ်ပစ်မိရင်း တအားကောင်းသွားပါတယ် ။
ခြံစောင့်မြင်းထိန်း လင်မယား နှစ်ယောက် ပြန်ရောက်လာလို့ သူတို့ မှိန်းနားနေရာက ချက်ချင်း ထပြီး အဝတ်အစားတွေကို အမြန် ပြန်ဝတ်လိုက်ကြတယ် ။
( ၂၀ )
ဦးအော်လီဗာ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာပြီ ။
သမီးအရွယ် ဇနီးသည်လေးနဲ့ ကာမဂုဏ် ပျော်ပါးလို့ ကောင်းနေပေမယ့် သူ့အလုပ်တွေကို ပစ်ထားလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ ။
ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ဦးအော်လီဗာ ပြန်လာလို့ အလုပ်ကို မသွားတော့ဘူး ။ ဦးအော်လီဗာနဲ့လည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ချင်ဘူးလေ ။
ဦးအော်လီဗာလည်း နွယ်နွယ်ထွန်းအုံဆီက သူ့ကို နောက်သန်သွားတဲ့ ဘဲကြီးလို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အပါအဝင် လူတွေ ထင်နေကြတာကို ပြန်ကြားရလို့ သဘောကျနေပါတယ် ။ သူ လိုချင်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်လာလို့ပါ ။
ဘန်ကောက်မှာ လီလီကို တယောက်ထဲ ထားခဲ့ရတာကို ဦးအော်လီဗာ စိတ်မချပါဘူး ။
ဒါကတော့ အသက်ကြီးကြီး ဘဲကြီးတွေ ဖြစ်နေကျပါ ။ အငယ်လေးတွေကို လိုချင်ကြပေမယ့် ကြားကား ဆွဲမှာကိုလည်း သူတို့က ကြောက်ကြပါတယ် ။
( နွယ်နွယ်....ကိုအေးချမ်းနဲ့ ဘယ်လိုလဲ.....ဘယ်တော့ လက်ထပ်ကြမှာလဲဟင်.....)
ဦးအော်လီဗာက သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ လာထိုင် စကားပြောနေတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို မေးပါတယ် ။
( မသိသေးဘူး...အန်ကယ်လ်...သူက လတ်တလော အလုပ်များနေတယ် .....အခုလည်း သူ့အထက်လူကြီးနဲ့ မလေးရှားကို ပါသွားတယ်.....)
( ဒါဆို နွယ်နွယ် တယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာပေါ့......အားရင် အန်ကယ် နဲ့ ဒင်နာ သွားစားကြမယ်လေ....ဟုတ်လား...ဒီညနေ အလုပ်ပြီးရင်.....)
( ဟီး...အားနာစရာကြီး ....အန်ကယ်ရယ်....ဘယ်ဆိုင်လဲ......)
( နွယ်နွယ် ကြိုက်တဲ့ဆိုင်ပေါ့....၀ိုင်ကောင်းကောင်း ရတဲ့ဆိုင် ပေါ့..ဟဲဟဲ......)
ဦးအော်လီဗာက အကဲစမ်းကြည့်လိုက်ခြင်းပါ ။
ငါးမရ ရေချိုးပြန်မယ့် လူစား ။
ဖန်ကြည့်တာ..။ ရေက လျံတယ် မဟုတ်လား ။ ရေသုံးပြီး စားလို့ရမလား သူက စမ်းတတ်တယ် ။
လီလီကိုလည်း ဒီလိုဘဲ သူ ရလိုက်တာ ။
( ဟုတ်ကဲ့ ..အန်ကယ် သွားမယ်လေ.....အန်ကယ် ဘယ်အချိန်လောက် ပြန်မလဲ.....)
( အလုပ်ကသိပ် မရှိလှပါဘူး...စောစော သိမ်းကြတာပေါ့.....)
ဦးအော်လီဗာက ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး ဆော်လေးတွေကို စားနေကျ ဘဲကြီးတယောက် ။
နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကိုလည်း သူ စားချင်နေတာ ကြာပြီ ။
နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ရုပ် သိပ်မလှပေမယ့် ကိုယ်လုံးက တောင့်တယ် ။ ဖင်ကြီးတွေက တကယ့်ကို ထယ်ထယ်ဝါ၀ါကြီးတွေ ။
နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ဘာလို့မှန်း မသိ ။
အန်ကယ် ဦးအော်လီဗာ ကမ်းလှမ်းတာကို လက်ခံမိလိုက်တယ် ။
ကိုအေးချမ်း နိုင်ငံခြား သွားနေလို့ နွယ်နွယ် ပျင်းနေလို့လား မပြောတတ် ။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ထမင်းဆိုင် ကောင်းကောင်းမှာ စားရတာပေါ့....သိုင်းကျူး အခါခါ ပြောလိုက်ပြီး ၀ိုင် အကောင်းစားလေး မူးလိုက်ရတာပေါ့.....လို့ စဉ်းစားရင်း ပြုံးလိုက်ပါတယ် ။
ဒါပေမယ့် ဘန်ကောက်မြို့့ ပြန်ရောက်လာခဲ့တဲ့ ဦးအော်လီဗာကို လျော့တွက်တာ သူမ မှားသွားတယ် ။
ဦးအော်လီဘာက ယောကျ်ားဖါသည် ထွန်းထိုုက်နဲ့ တွဲနေတဲ့လူကြီး ။
ထွန်းထိုက် ဘန်ကောက်မှာ ရှာပေးလို့ မိန်းကလေးတွေကို ဆေးခပ်ဖို့ ဆေးမှုန့်ကို ရခဲ့တယ် ။
ညနေပိုင် ၀ိုင်အကောင်းစားနဲ့ တရုတ် အစားအစာတွေ မှာစားကြတဲ့အချိန် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ မိန်းမအိမ်သာကို ထအသွား ၀ိုင်ခွက်ထဲမှာ အဲဒီဆေးမှုန့်ကို တိတ်တိတ် ခပ်လိုက်တယ် ။
မကြာခင် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ၀ိုင်ထပ်သောက်ပြီး ဆေးမိသွားတော့ မူးလည်းမူး တဏှာစိတ်တွေလည်း ထကြွလာရပြီး ဦးအော်လီဗာ ခေါ်သွားတဲ့ တိုက်ခန်းကို လိုက်သွားတဲ့အချိန် တအား အိပ်ချင်သလိုလို မူးသလိုလို ဖြစ်သွားတော့ ဦးအော်လီဗာက စကပ် ဆွဲလှန်ပြီး ဘာဂျာကိုင်ပစ်တော့ ပွဲက ကြမ်းသွားတယ် ။
ရှလွတ် ပလပ် ပလပ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်အောင် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကြီးကို ဦးအော်လီဗာယက်ပေးနေတယ် ။
စိတ်ကူးနဲ့ ပစ်မှားခဲ့တဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို တကယ့်ကို မှုတ်ခွင့်ရသွားတာမို့ ဦးအော်လီဗာ အရမ်း ပျော်နေတယ် ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ဝင်းဝါစိုပြေတဲ့ ခပ်တောင့်တောင့် မိန်းကလေး ။
ရွှေကြုတ်ကြီးကလည်း အမွှေး ရိတ်ထားပြီး အနံ့အသက် မရှိဘူး ။ ထောင်ကြွနေတဲ့ ရသာဖူး အစိလေးကိုပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုတ်ပစ်နေတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ခါးလေးကော့တက်ပြီး တအီးအီး တအားအား အော်နေပါတယ် ။
( အိုး....အူး....အန်ကယ်.....အန်ကယ်.....အမလေး......ဟူး....အား.......အား.........အ..အ........အ....)
လို့ အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။ လှုပ်ခါနေတဲ့ နို့လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဦးအော်လီဗာက ဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ် ။
နို့သီးလုံးလေးတွေက မာမာတင်းတင်း ထောင်နေတော့ ဘဲကြီး စို့တာစုတ်တာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ။
ဒီလို နို့စို့နေတဲ့အချိန် သူ့ဘောင်းဘီကို သူ ချွတ်ပစ်နေတယ် ။
နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ကတော့ မျက်လုံး စုံပိတ်ထားတဲ့အတွက် ဘဲကြီး ဘောင်းဘီချွတ်နေတာကို မတွေ့လိုက် ။
တန်ဆာတန်ကြီးက တောင်မတ် ကြီးထွားနေတာ ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ် တင်းတင်းမာမာကြီး ။
ဆေးကလည်း အခပ် ခံထားရတာကြောင့် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ မူးဝေသလိုလို စိတ်တွေ ထကြွနေသလိုလိုနဲ့ ဘဲကြီးကို ပေါင်တန်တွေ ဖြဲကားပေးလိုက်မိတယ် ။
ဘဲကြီးက နှေးကွေးနေသူတယောက် မဟုတ် ။ ရတဲ့အခွင့်အရေးကို ချက်ချင်း အသုံးချသူကြီး ။
ပေါင်တန်ဖြူဖြူနှစ်ချောင်းကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ရွှေကြုတ်ကြီးထဲကို သူ့လက်နက်ကြီး ထိုးနှစ်ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။
( အီး.......)
စွိကနဲ ဇွိကနဲ လုံးပတ်တုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီး အသားနုအတွင်းသားတွေကို တအားပွတ်တိုက်ပြီး ထိုးဝင်သွားတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ အရမ်းထိသွားတယ် ။
( အိုးးးးး )
တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အပြည့်အသိပ်ကြီး ။ ဟော...ပြန်ဆုတ်ပြန်ပြီ ....စီးတင်းတင်း ဆုတ်လိုက် တိုးလိုက် ။
အင်း...ဟင်းဟင်း.......
ဦးအော်လီဗာ ဆော်ပြီ ။ ဗျင်းပြီ ။ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပြီး ဖိုက်နေပြီ ။
အား....အားးးး......အားးးးး....အားးးးး.......အားးးးး
စွပ် စွပ် ဗျိဗျိ...ဗျစ်....ဘွတ်....ဖပ် ဖပ် ......
ကာမအရည်တွေ ပြည့်လျံနေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲ တန်ဆာကြီး ဝင်တာထွက်တာတွေက အသံတွေ စုံနေပါတယ် ။
( ကောင်းလား...နွယ်နွယ် ......ကောင်းလား....)
( အင်း...ကောင်းတယ်...ကောင်းတယ်......သိပ်ကောင်းတယ်.....)
အရှိန် မြင့်တက်လာတယ် ။ အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။
( အိုး....အား....အား......အား.........)
ပွဲက သိပ်မကြာလိုက် ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက တအားကောင်းတယ်...ပြီးတော့မယ် ဘာညာတွေ အော်ညည်းတာကြောင့် အသားကုန် စွတ်ဆောင့်လိုက်တဲ့အတွက် သူလည်းပြီး ကိုယ်လည်းပြီးသွားရတယ်။
( အီး...ကောင်းလိုက်တာ အန်ကယ်ရယ် . . .)
သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ရွှေကြုတ် အတွင်းထဲကို ပန်းထည့်လိုက်ရင်း တကိုယ်လုံး ကျင်ထုံသွားတဲ့ ကောင်းခြင်း ကို ရလိုက်ပါတယ် ။
( ၂၁ )
ကားပွဲစားတန်းက လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထွန်းထိုက် ထို်င်နေတယ် ။
ကားလာရှာတဲ့ ကတော်ကြီး တယောက်ကို လာစောင့်နေတာ ။ ဒီ ကတော်ကြီးကို ထွန်းထိုက် ကြည့်ပြီး စိတ်လာနေတာ ကြာပြီ ။
သူ့လင်ကြီးက နိုင်ငံခြားမှာ မို့ ကာမဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ဒီဆော်ကြီးက ထွန်းထိုက်ကို အထာပေးနေ
တယ် ။ ထွန်းထိုက်ကို ကြေးစားဖာတယောက် ဆိုတာတော့ သိဟန်မတူ ။
ချိုရဲနေတဲ့ လဖက်ရည် အေးစက်စက်ကို မော့သောက်လိုက်တယ် ။
အဖြူရောင် တိုယိုတာ ကင်မရီကားကြီး မလှမ်းမကမ်းမှာ ထိုးဆိုက်လာတယ် ။
ဟာ...ကတော်ကြီးပါလား ။
ကတော်ကြီးက ကားပွဲစား ချစ်ပန်းကို လှမ်းခေါ်နေတယ် ။
ချစ်ပန်းက ထွန်းထိုက်ရဲ့ ဘော်ဒါ အရင်းကြီး ။
ကတော်ကြီးကို ထွန်းထိုက် စိတ်ဝင်စားနေတယ် ဆိုတာလည်း သိတဲ့လူ ။
ဒီအချိန်မှာ ထွန်းထိုက်ရဲ့ ဖုန်း မြည်လာတယ် ။
ဟင်.....
ဘန်ကောက်က လီလီ ခေါ်နေတာပါလား ။
ထွန်းထိုက်ရဲ့ စိတ်တွေ ကတော်ကြီးဆီမှာ မရှိတော့ဘူး ။
လီလီဆီက ဖုန်းစောင့်နေတာ တပတ်ကျော်ပြီ ။
( ဟေး....လီလီ ......)
( ကိုထွန်း .....တိုတိုနဲ့ လိုရင်းဘဲ ပြောမယ်...ဘန်ကောက်ကို ခုချက်ချင်း ထွက်ခဲ့တော့ ...ဘဲကြီး ရန်ကုန်
ကို ထွက်သွားပြီ ....ကဲ...မြန်မြန်လာနော်......စောင့်နေမယ်....ဒါဘဲ ......)
လီလီ ဖုန်းပိတ်သွားတယ် ။
ထွန်းထိုက် ထိုင်ရာက ထရပ်လိုက်တယ် ။
ကဲ ဒိုးတော့မယ်......ဘန်ကောက်ကို ။
ပထမ ထွန်းထိုက် ဦးအော်လီဗာရဲ့ မယားကြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ဖြုတ်ရတယ် ။ အခု မယားငယ်လေး
လီလီကို ဖြုတ်ရတော့မယ် ။
ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ဖိုက်တာ ထွန်းသိုက် ဖြုတ်လိုက်ရင် မိန်းမတွေက တအားစွဲသွားတယ် ဆိုဘဲ ။
အခုလည်းကြည့်လေ..ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ထွန်းထိုက် နဲ့ တပွဲတလမ်း အကဲစမ်းကြည့်လိုက်တာရှေ့ရော
အနောက်ရော ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခံလိုက်ပြီးတဲ့နောက် နှစ်ရက်တောင် မကြာလိုက်ဘဲ ထွန်းထိုက်ကို ပြန်
တမ်းတလာရတယ် ။
ထွန်းထိုက်ကို ထပ် တွေ့ချင်လို့ ချိန်းမယ် ဆိုပြီး ဖုန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ် ခေါ်ပေမယ့် ထွန်းထိုက်ကတော့
ဖုန်း မထူးတော့ပါဘူး ။
ဦးအော်လီဗာရဲ့ အငယ်အနှောင်းလေး လီလီကို ၀ါးဖို့အတွက် ဘန်ကောက်ကို ထွက်သွားလိုက်ပါပြီ ။
ထိုင်းနိုင်ငံရဲ့ မြို့တော် ဘန်ကောက်လေဆိပ် ။
လေဆိပ်ထဲက လျောက်ထွက်လာတဲ့ ထွန်းထိုက်ကို ကားနက်လေးတစီးနဲ့ လီလီ လာကြိုနေတယ် ။
အိုး.....ကားက အလန်းစားပါလား .... ဘီအမ်ဒဗျူ ...
လူကလည်း ရေလည် ဆက်စီဘဲ ။
လီလီက လက်ပြနေတယ် ။
ထွန်းထိုက် လီလီ့ဆီကို ခပ်သွက်သွက် လျောက်သွားလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်နဲ့ လီလီက ဦးအော်လီဗာ အရှေ့မှာဘဲ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် တယောက်နဲ့တယောက် သဘောကျနေကြပြီး လူလစ်တာနဲ့ တအား နှုတ်ခမ်းချင်းစုတကြ ဖင်ကိုင် နို့ညှစ်တွေ ဖြစ်ခဲ့တာ ။ ဖြုတ်ဖြစ်တော့မဲ့ ဆဲဆဲ ဘဲကြီး ရိပ်မိသွားခဲ့ပြီး ထွန်းထိုက်ကို ရန်ကုန်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်လို့ မဖြုတ်လို်က်ရ ။
ဆန့်တငန့်ငန့် နဲ့ လူချင်း ခွဲလိုက်ရလို့ ထွန်းထိုက်ကလည်း လီလီနဲ့ ပြန်တွေ့ချင်နေသလို လီလီကလည်း ဘဲကြီး ရန်ကုန်သွားတာနဲ့ ထွန်းထိုက်ကို ခေါ်လိုက်ဖို့ အားခဲထားခဲဲ့တာ ။
လီလီက ထွန်းထိုက်ကို ဘိုက်ဆာလား...တခုခု စားမလား လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်က ခေါင်းခါပြတယ် ။
( ဘိုက်မဆာဘူး....ကိုယ်ဆာတာ လီလီသိပါတယ်....) လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
လီလီက " အမလေး....သိပါ့ သိပါကိုထွန်းရယ်....ကဲ ဒါဆိုရင် ကျမတို့ အိမ်ကိုဘဲ တန်းသွားလိုက်ကြ
ရအောင်နော်...ကျမလည်း ရှင့်ကို အရမ်းကို တွေ့ချင်နေတာပါ .... " လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ဦးအော်လီဗာ ပေးထားတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကို ရောက်သွားကြတော့ အခန်းထဲကို ဝင်ဝင်ချင်းဘဲ ထွန်း
ထိုက်နဲ့ လီလီတို့ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်မိလိုက်ကြတယ် ။ အလျင်စလို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်
နေကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ ဘယ်လောက်တောင် ထကြွနေကြသလဲ ။
လက်တွေ တုန်ရင်နေလို့ အဝတ်တွေကို ချွတ်တာ ခက်ခဲနေကြတယ် ။
မကြာခင်မှာဘဲ ကိုယ်လုံးတီးတွေ ဖြစ်သွားကြတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့တယောက် အငမ်းမ
ရတွေ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ကြရင်း အိပ်ခန်းထဲက နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ရောက်သွားကြ
တယ် ။
နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ် လျာချင်း ကစားတာတွေက တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေတောင် ထွက်နေတယ် ။
လီလီရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ထွန်းထိုက် တအားဆုပ်ညှစ်ကိုင်တွယ်နေရင်း ပေါင်တန်ဖြူဖြူ နှစ်
ချောင်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ် ။
အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးက အကွဲကြောင်းကို မြင်လိုက်တဲ့ ထွန်းထိုက်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေ
က အရမ်းကို ထိုးကြွထကြွသွားတာ ချက်ချင်းဘဲ မုန့်ပေါင်းကြီးကို ငုံ့ပြီး ယက်ပစ်တော့တာဘဲ ။
သေသေချာချာ ရေချိုး သန့်စင်ထားတာကြောင့် ဘာ အနံ့အသက်မှ မရှိတဲ့ ပစ္စည်းကြီးကို အငမ်းမရ
နမ်းရှုံ့လိုက်တယ် ။
" အို...ကိုထွန်း......အမလေး....ကဲလိုက်တာ .....မရွံဘူးလား.....အိုး......ဟင့်ဟင့်...."
( ၂၂ )
ထွန်းထိုက်လည်း လီလီရဲ့ မို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အားရပါးရ လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ ယက်ပေးနေသလို တခါတခါလည်း သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေနဲ့ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တာကို လီလီ အရမ်း သဘောကျနေတယ် ။
ထွန်းထိုက်နဲ့ ဘာမှ မလုပ်လိုက်ရဘဲ အီစီကလီနဲ့တင် အခွဲခံလိုက်ရတာမို့ အရမ်းကို လိုလားနေတဲ့အတွက်အခုလို ရန်ကုန်ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး လာခိုင်းလိုက်ရတာ မဟုတ်လား ။
ထွန်းထိုက်ကတော့ ကြေးစား ယောကျ်ားဖါတယောက်မို့ လင်ရှိမယားတွေကို လုပ်နေကျမို့ သိပ်တော့
မဆန်းလှပါဘူး ။
ဒါပေမယ့် ကာမစိတ်ကြီးသူ မိန်းမ ၀ါသနာထုံသူ တယောက်မို့ လီလီကို သူ စိတ်လာတယ် ။
လီလီက ဖြူဖြူတောင့်တောင့် နဲ့ ကာမစိတ်ထစရာ မိန်းတယောက် မဟုတ်လား ။သူ့ကို ရေလာမြောင်းပေး
လုပ်ခဲ့တဲ့ မိန်းမ ။
စိတ်ကြိုက် ယက်စုတ်ပြီးတဲ့နောက် လီလီကို လှေကြီးထိုး နဲ့ အပေါ်က တက်ခွမှောက်ပြီး စဖွင့်တယ် ။
လူက ဗလထည်ထည် လိင်တန်က ထွားထွားမို့ ထွန်းထိုက်ကို လီလီ စိတ်လာတယ် ။ ထွန်းထိုက်နဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပျော်ပစ်လိုက်တယ် ။
တုံ့ပြန်မှုတွေ ပေးတဲ့ လီလီကို လုပ်ရတာ ထွန်းထိုက်လည်း အရမ်းကြိုက်တယ် ။ သူက ဟာ တော်တော်
အောက်ပေးကောင်းတယ် ဆိုတာ ထွန်းထိုက် သိသွားပြီး မိန်းမကိုယ်ထဲကနေ သူ့တန်ဆာကို ဆွဲစုတ်ယူနေ
သလို ခံစားရတဲ့အတွက် အရမ်းကြီး ကောင်းသွားရတယ် ။
လေးဖက်ကုန်းပေးထားတဲ့ လီလီ့ကို ထွန်းထိုက်က အနောက်ကနေ အပီအပြင် ထည့်ပေးနေတယ် ..။
ဖင်တုံးဖြူဖြူကားကားကြီးတွေ ကို လက်နဲ့ ဖြဲကိုင်ရင်း ဆောင့်ထည့်ပေးနေတာပါ ။
ထွန်းထိုက်ရဲ့ အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်လုပ်ပေးတာတွေကို ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ခံယူနေရင်း ပါးစပ်က အော်
နေမိတဲ့အချိန် ဖုန်းမြည်လာတယ် ။
ဟင် ....
ဦး...ခေါ်တာဘဲ . ..
( ဟယ်လို...ဦး.........)
( လီ ...အဆင်ပြေလား နေကောင်းလား.....ဆိုင်စဖွင့်တာ အိုကေလားဟင်.....မီးလေး.)
( အိုကေတယ် ဦး .....)
ဦးအော်လီဗာနဲ့ စကားပြောနေချိန်မှာ လီလီ့ကို ထွန်းထိုက်က တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေချိန်မို့ အသံ
ကို ပုံမှန်ဖြစ်ဖို့ သတိထားနေရပါတယ် ။
( မီးကို ဦး သတိရနေတယ်....တချိန်လုံး .....)
( မီးရောဘဲ...ဦးရယ်.......တယောက်ထဲ အထီးကျန် ဆန်နေရတယ်...ဦးရယ်......)
ဒီအချိန်မှာ ဆောင့်ထည့်ချက်တွေက ပြင်းထန်နေတော့ လီလီရဲ့ အသံက ထူးခြားနေတာကို ဦးအော်လီဗာ
သတိပြုမိသွားတယ် ။
( မီး...အခု တယောက်ထဲလား . .မီးနဲ့အတူ ဘယ်သူရှိနေလဲ . . .)လို့ ဦးအော်လီဗာ ပြောလိုက်တော့ လီလီ
က ( ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး..ဦးရဲ့...မီး တယောက်ထဲ ဦးကို လွမ်းတမ်းတနေရတာ.....သိလား....) လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။
လီလီက ထွန်းထိုက်ကို လက်ပြပြီး မဆောင့်ဘဲ ခဏ ရပ်ထားပေးပါ လို့ တားလိုက်တယ် ။
ထွန်းထိုက်က တဆုံးသွင်းထားရင်း ဆက်မဆောင့်ဘဲ ရပ်ထားလိုက်တယ် ။
လီလီက ( ဦးရယ် လွမ်းတယ်....ဦးဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲဟင် ....) လို့ ဦးအော်လီဗာကို ပြောလိုက်တယ် ။