နေလုံးနီနီကြီး သည် ပင်လယ်ပြင်တဆုံးက မိုးကုတ်စက်ဝိုင်း မှာ မေးတင်နေပြီ ။
မကြာခင် နေဝင်တော့မည် ..။
အုန်းတောထဲမှ ကမ်းစပ်သဲသောင်ပြင် ဆီကို မြင်းတစီး ဒုန်းစိုင်းလာနေသည် ။ မြင်းစီးသမားသည် ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီး ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ခပ်ဝေးဝေး မှာ လှေအကြီးစားကြီး ကို တွေ့နေရသည် ။
စိုစွတ်နေတဲ့ ရေစပ်သဲပြင်ပေါ်မှာ အမြန်စီးရင်း အနောက်က အုန်းတောထဲကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ..။
သူထွက်လာတဲ့ အုန်းတောထဲက မြင်းလေးစီး ဇက်ကုန်ဖွင့်ပြီး လိုက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ..။ ကာကီရောင် ယူနီဖေါင်းဝတ် လက်နက်ကိုင် ပုလိပ်များ..။
" ဟား..ပုလိပ်စုတ်တွေ လိုက်လာနေပြီ..."
ပြာနေတဲ့ ပင်လယ်ပြင်အလည်မှာ ကျောက်ချထားတဲ့ ရွက်လှေမဲမဲကြီး ဆီက ကမ်းခြေသဲသောင် ဖက်ကို လာနေတဲ့ လှေကလေး ဆီကို တချက်လှမ်းကြည့်ရင်း ရှေ့က မြင်းစီးသူသည် ဘယ်လက်နဲ့ မြင်းဇက်ကြိုးကို ကိုင်ကာ ညာလက်နဲ့ ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အနောက်က လိုက်လာသော မြင်းလေးစီးဆီကို နောက်ပြန်လှည့်ကာ ပစ်ခတ်လိုက်သည် ..။
ဒိုင်း .... ။
ကျယ်လေင်သော သေနတ်သံနဲ့အတူ အနောက်က လိုက်နေတဲ့ မြင်းလေးစီးထဲက မြင်းစီးသူတယောက်ကို ထိမှန်သွားပြီး မြင်းပေါ်က ကားကနဲလွင့်ကျသွားသည် ..။ ကျန်တဲ့မြင်းသုံးစီးက ဆက်လိုက်နေဆဲ ..။
အင်း ...ပုလိပ်တွေ နဲ့ ပက်ပင်းတိုးသွားသည် ။ အနောက်က ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်နေကြသည် ။ တော်ပါသေးရဲ့ ..။ အကိုငမန်းက လှေလွှတ်ပြီး ကြိုခိုင်းလို့ ။
လှေမဲမဲကြီးဆီက ကမ်းခြေကို လှော်ခပ်လာတဲ့ လှေလေး သည် ကမ်းခြေကို ဦးထိုး ရောက်ရှိလာသည် ။ လှေပေါ်က လူသုံးယောက်သည် ကမ်းခြေသဲပြင်ပေါ်ကို ခုန်ဆင်းကာ အနောက်ကလိုက်လာတဲ့ မြင်းအုပ်စုကို ပြောင်းရှည်သေနတ်တွေနဲ့ ပစ်ခတ်ကြသည် ..။
တဒိန်းဒိန်း သေနတ်သံတွေ ဆူညံသွားသည် ...။
လိုက်လာတဲ့ မြင်းစီးသူများ ဖရိုဖရဲဖြစ်ကုန်ပြီး မြင်းပေါ်က ဆင်းကာ သဲပြင်ပေါ်မှာ ဝပ်လျားမှောက်ခါ နေရာယူလိုက်ကြတာကို အရှေ့က စီးနေတဲ့ မြင်းစီးသူက တွေ့ပြီး တဟားဟား အော်ရယ်သည် ..။
လှေငယ်လေးအနားကို အရှေ့က ပြေးနေတဲ့ မြင်းစီးသူ ရောက်သွားပြီး မြင်းပေါ်က လွှားကနဲ ခုန်ဆင်းလိုက်သည် ..။
မြင်းစီးလာသူသည် ဆံပင်ရှည်ကြီးကို ကြိုး အမဲတချောင်းနဲ့ အနောက်ဖက်မှာစုချည်ထားတဲ့ အနက်ရောင် ဝတ်စုံ ဝတ်ထားတဲ့ ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သည် ။
အနောက်ကလိုက်လာတဲ့ မြင်းအုပ်စုကို ပစ်ခတ်ပေးနေတဲ့ လှေငယ်လေး နဲ့ လာသူများ ဆီက ပြောင်းရှည်သေနတ်တလက်ကို ဆွဲယူကာအနောက်ကလူစုကို ပစ်ခတ်သည် ။
" ဆရာမ ..ရွှေမှုံဝတီ ..လှေပေါ်တက်ပါ ..ကျုပ်ခံပစ်ထားမယ် ..."
မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးတွေနဲ့ ပိန်ရှည်ရှည်လူက မြင်းစီးလာသူ မိန်းမပျို ကို ပြောရင်း မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ကာ တဖက်က လိုက်သူတွေကို ပြောင်းရှည်သေနတ် နဲ့ ပစ်ခတ်သည် ..။
ကုန်းကုန်း ကုန်းကုန်း နဲ့ ရှေ့တက်လာသော လူတယောက် အားးးးး ကနဲ အသံနက်ကြီးနဲ့ အော်ကာ လဲကျသွားတာ တွေ့လိုက်ကြရသည် ...။
" ဟားဟား..သိုးမဲ..လက်ဖြောင့်လှချည်လား .... "
ရွှေမှုံဝတီ က သဘောကျစွာ အော်ရယ်ရင်း ပုလိပ်တွေဖက်ကို သေနတ်နဲ့ ပစ်ခတ် သည် ။
ကျန်တဲ့ ပုလိပ်နှစ်ယောက် ခေါင်းမဖေါ်ရဲကြတော့ ...။
" ကဲ..ဒို့သွားကြမယ်ဟေ့ ..."
ကျန်လူနှစ်ယောက် နဲ့ မြင်းစီးလာတဲ့ မိန်းမပျိုလေးက သဲပေါ်ကို ဦးထိုးတင်ထားတဲ့ လှေငယ်လေးကို ရေထဲကို ပြန်တွန်းချကာ လှေပေါ်တက်လိုက်ကြသည် ..။
" သိုးမဲ ..လှေပေါ်တက်တော့ ...ကျမ ခံပစ်ထားပေးမယ် .."
မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးတွေနဲ့လူပိန်ပိန် လှေပေါ်တက်သည် ..။
လှေငယ်လေးပေါ်မှနေပြီး ရွှေမှုံဝတီ ဆိုသည့် မိန်းမပျိုလေးက သေနတ်နဲ့ ဆက်ပစ်ခတ်နေသလို ကျန်တဲ့ သုံးယောက် ကလှေ လှော်ရင်း ကျောက်ချထားတဲ့ လှေမဲမဲကြီးဆီကို ဦးတည်သွားနေသည် ..။ ကမ်းခြေမှ အနောက်ကလိုက်တဲ့လူနှစ်ယောက်ကလဲ သေနတ်များနဲ့ လှေငယ်လေးဆီကို ပစ်ခတ်ကြသည် ..။ ဝေးကွာလွန်းနေပြီ ...။ ထိမှန်ခြင်းမရှိတော့ ..။
တဖြည်းဖြည်း နဲ့ လှေငယ်လေးသည် လှေမဲမဲကြီးဆီကို ရောက်ရှိသွားသည် ။
လှေကြီးပေါ်က လူတစု လှေငယ်လေး ကပ်လာတာကို အပေါ်က ငုံ့ကြည့်နေကြသည် ..။
" ရင်ထိတ်လိုက်ရတာ...ညီမလေးရယ် ...ညည်းလုပ်လိုက်ရင် အသဲအသန်ချည်းဘဲ ..."
တန်းလန်းကျနေတဲ့ ကြိုးကိုဆွဲပြီး လှေကြီးပေါ်ကို တက်လာသော ညီမဖြစ်သူကို ဗိုလ်ငမန်း က ဆီးအပြစ်တင်လိုက်သည် ။
ဗိုလ်ငမန်း ...။
တနင်္သာရီ ကမ်းရိုးတန်းတလျှောက် ကုန်သင်္ဘောတွေ..လှေတွေကို ပင်လယ်ပြင်မှာ တိုက်ခိုက်လုယက်နေတဲ့ ပင်လယ်ဓားပြအုပ်စုတွေထဲက အုပ်စုတစုရဲ့ ခေါင်းဆောင် ..။
ဗိုလ်ငမန်း နဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ဆိုရင် မြိတ်ကျွန်းစုဖက်မှာ နံမည်ကြီးသည် ..။ ပုလိပ် ဂါတ်တဲ မရှိတဲ့ ကျွန်းငယ်လေးတွေမှာ သူတို့ ကျက်စားတတ်သည် ..။ လူသူအရောက်အပေါက်နည်းတဲ့ လူမနေတဲ့ ကျွန်းလေးတွေမှာ သူတို့ စခန်းချနေထိုင် သည် ..။
မြန်မာနိုင်ငံသည် ဗြိတိသျှနယ်ချဲ့တို့ လက်အောက်ကို ရောက်ရှိနေတဲ့ အချိန်ကာလ ဖြစ်သည် ။ပင်လယ်ဓားပြများသောင်းကျန်းလွန်းတာကြောင့် အရှေ့အိနိ္ဒယ ကုမ္ပဏီ က လက်နက်ကိုင် အစောင့်တွေနဲ့ မလုံလောက်တော့ဘဲ ဘုရင်ခံက ဗြိတိသျှ ရေတပ်ကို အကူအညီတောင်းပြီး သောင်းကျန်းဆိုးသွမ်းနေတဲ့ပင်လယ်ဓားပြတွေကို နှိမ်နှင်းဖို့ တာဝန်ပေးရတဲ့အထိ ပါဘဲ ..။
" အားလုံး အေးအေးဆေးဆေးပါ....လိုက်လာတဲ့ ပုလိပ်တယောက်ကို ညီမလေး ပစ်ချလိုက်နိုင်သေးတယ် ..ဟင်း
ဟင်း ..."လို့ ရွှေမှုံဝတီ က ခပ်ပေါ့ပေါ့ ရယ်မောရင်း ပြောလိုက်သည် ..။
ဗိုလ်ငမန်း သည် လက်ထဲက မှန်ပြောင်းရှည်ကို အနားက တပည့်တယောက်လက်ထဲ ပေးလိုက်ပြီး မကျေမနပ် တပျစ်တောက်တောက် ရေရွတ်ရင်း လှေဝမ်းထဲကို ဆင်းသွားသည် ။ ရွှေမှုံဝတီ ကသူ့ဆီကို ပြေးလာတဲ့ အညိုရောင်မျောက်လေးကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး.." မန်းကဲ..နင် ငါ့ကိုလွမ်းနေလား ..."လို့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို စူကာ မေးလိုက်သည် ..။ မန်းကဲက တကိကိ တခွိခွိနဲ့ အလွမ်းသည်ပြနေသလိုဘဲ ..။
မန်းကဲ သည် ရွှေမှုံဝတီ မွေးထားတဲ့ အသဲစွဲ အချစ်တော် မျောက် ..။
တိရစ္ဆာန် ပေမဲ့ အကင်းပါးသည် ..။ သူ့ကို မွေးထားတဲ့ သူက ပင်လယ်ဓားပြအဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဆိုတာ သိနေသလိုဘဲ ..။ ပုလိပ်တွေကို မြင်ရင် ကွိကွိကွကွ နဲ့ သိနေတတ်သည် ။
လူစကားကို နားလည်နေသည် ..။ တခါတခါ အရိုင်းစိတ် ဝင်ကာ လူတွေကို သွားဖြဲပြတတ်ပေမဲ့ မန်းကဲသည် သူ့သခင်မ ရွှေမှုံဝတီ စကားကိုတော့ နားထောင်သည် ။
" တူမလေး ..တခုခု သောက်အုံးစားအုံးမလား ..."
အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွား ကတုံးကြီးတယောက်က ရွှေမှုံဝတီကို မေးလိုက်သည် ..။
" မစားသေးဘူး..ဦးကြီးထွား ..ရွှေမှုံ ... မဆာပါဘူး ..."
ဦးကြီးထွားသည် ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ဗိုလ်ငမန်း တို့ အဖေ လက်ထက်ထဲက သူတို့ကို ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးလာတဲ့လူယုံတော်ကြီးဖြစ်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီတို့အမေဖက်က အမျိုး ဖြစ်သည် ..။ ဗလကောင်းသူ ဖြစ်သည် ..။ ရင်အုပ်ကြီးကြီး လက်မောင်းကြီးကြီး ..ဘိုက်မှာ ကြွက်သား အထစ်များနဲ့ အမြဲလို အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ နေလေ့ရှိသည် ..။ လည်ပင်းမှာ ပုတီးတွေ ဆွဲကြိုးတွေ အမြဲဆွဲထားသည် ..။ ညာဖက်နားမှာ ရွှေနားကွင်းကြီးနဲ့ ..။
" တူမလေး ပြန်ချိန်တန်တဲ့အထိ ပြန်မရောက်လို့မောင်ငမန်းရော..ဦးကြီးထွားရော စိတ်အရမ်းပူနေတာ ..နောက်ကို
တော့ တူမလေး ကျွန်းပေါ်သွားရင် အဖေါ်နဲ့ သွားစေချင်တယ် .."
ဦးကြီးထွား ပြောနေတာကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ရွှေမှုုံဝတီသည် လှေကြီး ဝမ်းဘိုက်ထဲက သူ့အခန်းကို ဝင်သွား
လိုက်သည် ..။ သူ့ရဲ့ မျောက်ကလေး မန်းကဲသည် သခင်မ ပြန်ရောက်လာလို့ တခွိခွိနဲ့ အော်ကာ ပျော်နေသလိုဘဲ ..။
" ဝှူး...ကျွန်းပေါ်တက်လည်ရတာ မလွယ်ဘူး ..အမေပုနဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့သာ သွားရတာ...ဒီ ရေသူမကျွန်းမှာ က ဂါတ်တဲ ရှိတော့ ပုလိပ်တွေ ခြေချင်းလိန်နေတာဘဲ ..မန်းကဲရယ် ..ကဲ..တကိုယ်လုံးလဲ နံစော်နေတယ် ...ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ..."
ရွှေမှုံဝတီ သည် ကို်ယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ ကို တခုပြီးတခု ချွတ်ခွာချလိုက်သည် ..။
မန်းကဲသည် စားပွဲပေါ်မှာဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူ့သခင်မ ကို ငေးကြည့်နေသည် ။ ရွှေမှုံဝတီသည် အဖေ ပေါ်တူဂီ အမေ မော်လမြိုင်သူ မြန်မာမ က မွေးတဲ့ ဖြူဖွေးချောမောလှပတဲ့ မိန်းမပျိုလေး ဖြစ်သည် ။ တချိန်လုံး ပြေးလိုက်လွှားလိုက် နဲ့ အသတ်အပုတ် အထိုးအကျိတ် ဝါသနာထုံသူလေး မို့ ကိုယ်လုံးလေးက ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် နဲ့
ပြေပြစ်သည် ။ ယောက်ျား ဆန်ဆန် နေထိုင်ပေမဲ့ မိန်းမလှတို့ရဲ့ ရှိသင့်တဲ့ အလှအပတွေ ရွှေမှုံဝတီ မှာ အကုန်ရှိသည် ။ မို့မောက်ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ ရင်နှစ်မွှာ နဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါး..စွင့်နေတဲ့ တင်သားလုံးလုံးတွေ နဲ့ ချောမောတဲ့ မျက်နှာလေး ပေါင်းစပ်လိုက်သောအခါ အဝတ်အစားသစ်သစ်လွင်လွင် နဲ့ မြို့သူတွေလိုသာ ဝတ်စားလိုက်ရင် ရွှေမှုံဝတီကို ဘယ်သူမှ ပင်လယ်ဓားပြမ တယောက်လို့ ထင်ကြမည် မဟုတ် ..။
ရွှေမှုံဝတီ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီ ..။
အဝတ်ဆိုလို့ ချည်တမျှင်တောင် မရှိတော့ ..။ ဖြူဝင်းရှင်းသန့်ပြီး အချိုးကျပြေပြစ်လှတဲ့ သူ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး သည် အဝတ်မဲ့ ဗလာကျင်း နေပြီ ..။
မန်းကဲ သည် ရွှေမှုံဝတီကို ကြည့်ပြီး မကြည့်ရဲဘူး ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့
ကာလိုက်သည် ..။ တကိကိ နဲ့ ခုန်ဆွခုန်ဆွ လုပ်နေသည် ။
သူရောက်ခါစက ဦးကြီးထွား ဖြည့်ပေးခဲ့တဲ့ သစ်သား စည်ပိုင်းပြတ်အဝိုင်းကြီးထဲ ကျော်ခွကာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောနေသည် ..။
လှုပ်ခါနေတဲ့ ရင်စိုင်လှလှတွေကို ချေးတွန်းရင်း ရွှေမှုံဝတီရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ မှေးကျသွားသည် ..။ တင်းမာပြီးထောင်ထနေတဲ့ ရင်သီးခေါင်းနုနုလေးတွေကို လက်နဲ့ ထိမိခိုက်မိသွားလို့ ..ရင်တွေ ဖိုသလိုလို..ကြက်သီးတွေ ထသလိုလို ဖြစ်သွားတာ ..။
ပထမပိုင်း ထိမိတာက မတော်တဆ ထိမိတာ ဖြစ်ပေမဲ့ အဲဒီခံစားရတဲ့ခံစားမှု ရင်ခုံကြက်သီးထတာလေးတွေ ကို
သာယာမိပြီး ထပ်ထပ်ထိမိနေတာက မတော်တဆ မဟုတ်တော့ဘူး ..။ မာတင်းစူထနေတဲ့ ရင်သီးဖုလေးတွေကို
လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိပွတ်နေမိတော့ ပေါင်ဂွဆုံက မိန်းမကိုယ်အင်္ဂါစပ်ထဲကလဲ လှိုက်လှိုက်ယားလာသည် ..။
ကျန်တဲ့လက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲ စမ်းမိရပြန်သည် ..။ စမ်းမိတော့ ပွတ်မိ ...ပွတ်မိတော့ ..အို ..ပွတ်ပြီးရင်း ပွတ်ချင်ရင်း ...ပါလား ..။ ပေါင်ဂွဆုံက နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေက ယားလွန်းနေသည် ..။ အတွင်းထဲက အသားနုနု နံရံတွေက တစုံတခုကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလား နေသည် ..။ တောင့်တနေသည် ...။ တခုခုကို အတွင်းထဲကို
သွင်းချင်..ထည့်ချင်မိလာသည် ။
မန်းကဲသည် သူ့သခင်မ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို စူးစိုက်ကြည့်နေရင်း ကွိကွိ..ကွကွနဲ့ အသံထွက်လာသည် ။
ရွှေမှုံဝတီ လဲ မန်းကဲအသံကြောင့် သတိဝင်လာသည် ။ ပွတ်မိနေတာတွေကို ရပ်ပစ်လိုက် သည် ။ ချက်ချင်း ရပ်ပစ်လိုက်သည် ။
အင်း..သဘာဝစိတ်တွေ ဆိုတာကလဲ အရွယ်အခါလင့်နေပြီ ဆိုတော့လဲ ဖြစ်လာရတာဘဲပေါ့ ...။မန်းကဲက သွားဖြဲပြကာ ကွီးကွီးနဲ့ အော်သည် ။ ရွှေမှုံဝတီ သည် သစ်သားစည်ပြတ်ထဲက ပြန်ထွက်လိုက်သည် ..။ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး က တအားလှနေသည် ..။ စည်ပိုင်းပြတ်ထဲက လှမ်းထွက်လိုက်ချိန် ရင်သားလုံးလုံးကော့ကော့တွေ က မသိမသာ တုံသွား သည် ။
အဝတ်ပိုင်း တခုနဲ့ ကိုယ်အနှံ့.ကို .သုတ်သည် ။ စောစောက ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တဲ့ သဘာဝစိတ်တွေကတော့ ရှိနေတုံးပါဘဲ ..။
အင်း ...အပျိုမလေးပီပီ ..စိတ်ကူးတော့ ယဉ်မိရတာ အခါခါဘဲ ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ စိတ်ကူးထဲက ရွှေမင်းသား က လက်ရှိရောက်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ ဘယ်လိုမှ ရှာတွေ့လိမ့်မည် လို့ မထင်မိဘူး ...။
မန်းကဲသည် ပှက်ပျောသီးအပိုင်းလေးကို ကိုက်စားနေရင်း မျက်စိလေး ပေကလပ်ပေကလပ် နဲ့ သူ့သခင်မ ကို ကြည့်နေသည် ။
ဒီနေ့ ဖြစ်ပျက်တာတွေ က တော်တော် အရုပ်ဆိုးသည် ။ သူ အမေပုကို တွေ့ချင်လို့ ကမ်းကိုသွားသည် ။အမေပုကိုပေးချင်တာလေးတွေရှိလို့ ။အမေပုက သူရောက်တိုင်း တခုခုချက်ကျွေးပြီး သူသိချင်တဲ့ အမေ့အကြောင်းတွေပြောပြသည် ။ ရွှေမှုံဝတီ သည် အမေမရှိဘဲ ကြီးပြင်းခဲ့ရတာ ..။ သူ လူမှန်းမသိခင်ထဲက အမေက ဆုံးသွားသည် ။ အဖေနဲ့ဘဲ ကြီးပြင်းခဲ့သည် ။ အဖေသည် ပေါ်တူဂီလူမျိုး ပင်လယ်ဓါးပြ ..။ မြန်မာပြည်ဖက်ကို လာတုံးကတော့ကုန်သင်္ဘောနဲ့ ကုန်စည်ကူသန်းရောင်းသယ်ဖို့ လာတဲ့ ကုန်သည် ဖြစ်ပေမဲ့ အကြောင်းမျိုးစုံကြောင့် စီးပွားပျက်ဝရမ်းပြေး ဖြစ်သွားတော့ ပင်လယ်ဓားပြ ဖြစ်လာသည် ။ နောက်လိုက်၂ဝလောက် နဲ့ ပင်လယ်ဓားပြဗိုလ် တယောက် ..။ အဖေ့ကြောင့်ဘဲ အမေသေခဲ့ရသည် ။ သူတို့ မောင်နှမ က ငယ်လွန်းတော့ ဘာမှ မသိဘူး ။ သိခဲ့တဲ့ လူတွေ ပြန်ပြောပြလို့ သိရတာ ..။
အမေပုက အမေနဲ့ ခင်ခဲ့သည် ။ အမေက သူ့အတွင်းရေးတွေ ဖွင့်ဟတိုင်ပင်နေကျ ။ အမေပုအိမ်မှာ အမေ ပျော်သည် လို့ အမေပု ပြန်ပြောပြသည် ။ အဖေ့ကြောင့် ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ အကို ငါးမန်းတို့စိတ်ကြမ်းလူကြမ်း မောင်နှမတွေ ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ ပင်လယ်ဓားပြတွေ ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ အကိုငါးမန်းသည် အဖေ သေ
တော့ အဖေ့အဖွဲ့မှာ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာသည် ။ အဖေ့ခြေရာနင်းတဲ့သား ဖြစ်လာသည် ။ အရက်လဲ အရမ်းသောက်လာသည်။
ရွှေမှုံဝတီသည် ဖြူဖွေးလှပတဲ့အသက်ငယ်ငယ် မိန်းမပျိုတယောက် မို့လားမသိ ..။ အကိုငမန်းထက် ပိုပြီး လူသိများလာသည် .။ ရွှေမှုံဝတီ ဆိုတဲ့ နံမည် တလုံးနဲ့ ကမ်းရိုးတန်းတလျှောက် ကျွန်းကြိုကျွန်းကြားတွေမှာ ခိုးဆိုးတိုက်ခိုက်နေတဲ့ပင်လယ်ဓားပြဗိုလ်တယောက် အဖြစ် နံမည်ကြီးနေသည် ။
သူ နဲ့ အကိုငမန်း လက်ထက်မှာ သူတို့ဓားပြဂိုဏ်းသည် သူတို့အဖေ ရှိတုံးကထက် လူအင်အား ပိုများလာသည် ။ လက်နက် သေနတ် အမြှောက်တွေ ပိုများပိုကောင်းလာသည် ..။ သူတို့ရွက်လှေကြီးကလဲ အရှေ့အိနိ္ဒယ ကုမ္ပဏီပိုင် ပင်လယ်ကူးနေတဲ့ ရွက်လှေကြီးကို သူတို့ ဝင်စီးပြီး တိုက်ယူထားတာကြီး ..။ သူတို့ကို တော်ရုံပုလိပ်အဖွဲ့တွေ လာမတိုက်ရဲဘူး ..။ သူတို့ လန့်တာက..ရှောင်တာက ဗြိတိသျှ ရေတပ်သင်္ဘော ..။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ဗိုလ်ငမန်းကို ပုလိပ်တွေ ကဘဲ နှိမ်နှင်း ချေမှုန်းချင်နေတာ မဟုတ် ..။ တခြား ပင်လယ်ဓားပြ အဖွဲ့တွေကလဲ သူတို့ မောင်နှမနှစ်ယောက် ကို သတ်ဖြတ် ရှင်းလင်းပစ်ချင်နေကြသည် ..။ သူတို့လိုဘဲ အင်အားကောင်းပြီး နံမည်ကြီးနေတဲ့ ဗိုလ်ငရမန် က သူတို့မောင်နှမကို အစိမ်းလိုက် ဝါးစားပစ်ချင်နေသည် ။
ဗိုလ်ငရမန် သည် ငမန်းတို့ မောင်နှမ ကြောင့် သူ့စားပေါက်တွေ ခဏခဏ ပိတ်သည်လို့ ထင်ထားသည် ။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ငမန်းက တခါတလေ သူနဲ့ ထိပ်တိုက် မတိုက်ခိုက်ဘဲ သူ့သတင်းကို ပုလိပ်ကို သတင်းပေးတတ်ကြသည် ။ သူတို့မောင်နှမကြောင့် ပုလိပ်တပ်တွေနဲ့ ငရမန် ခဏခဏ တိုက်ပွဲဖြစ်သည် ..။ ငရမန် ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးခဲ့ရတာများရသည် ။ သူ့ကို ဂျောက်ချထားသော ဒီမောင်နှမ ကို ငရမန် အခဲမကျဘူး ။ တနေ့နေ့တော့ အမိအရ လက်တုံ့ပြန်မည် လို့
ကြိမ်းဝါး နေသည် ။
ဗိုလ်ငရမန် နဲ့ သူ့ဂိုဏ်းသားများ သည် လူသူမနေတဲ့ ငှက်ကျွန်း ဆိုတဲ့ ကျွန်းကြီးမှာ စခန်းချနေထိုင်သည် ..။ ဒီကျွန်းကြီးက ငှက်မျိုးစုံ ထောင်နဲ့သောင်နဲ့ချီပြီး တွေ့ရတတ်လို့ ငှက်ကျွန်းလို့ လူတွေ ခေါ်ကြပုံရသည် ..။ ငှက်တွေ ဘာကြောင့် ဒီကျွန်းကြီးမှာ ပျော်ကြလဲ အကြောင်းတခုခုတော့ ရှိမည် ။ ဘယ်သူမှ ယနေ့တိုင် မသ်သေးဘူး ..။ ငရမန် က ငှက်ကျွန်း
က တောင်ကုန်းလေးကို သဘောကျသည် ..။ သူ့အတွက် ပင်လယ်ပြင်ကို ကြည့်နိုင်တဲ့ မျှော်စင်တခု လိုဘဲမို့ သဘောကျသည် ..။
ငှက်ကျွန်းအနားကို ကပ်လာတဲ့ လှေတွေကို ဒီအပေါ်ကနေ မြင်နိုင်တာမို့ သူနေဖို့ တဲကြီးကို ဒီတောင်ကုန်းပေါ်မှာ ဆောက်သည် ။
အုန်းပင်တွေနဲ့ ခံတပ် စည်းရိုးကာရံပြီး စခန်းကြီး ဆောက်လုပ်ထားသော ငရမန် သည် သူ့ကိုယ်သူ ဘုရင်တဆူလို့ ထင်မှတ်နေသည် ..။ တပည့်တွေ အများကြီးနဲ့ နေသည် ။ တပည့်တွေ
ကို ကျွန်းပတ်ပတ်လည်မှာ ကင်းတဲတွေ ဆောက်ခိုင်းပြီး ကျွန်းပေါ်ကို အကြောင်းတခုခုနဲက ရောက်လာတဲ့လူ ရှိရင် ဖမ်းဆီးခိုင်းသည် ။ သူကိုယ်တိုင် ရက်ရက်စက်စက် သုတ်သင်ပစ်
တတ်သည် ..။ မိန်းမပျိုလေးတွေ ဆိုရင်တော့ ငရမန်က မသတ်ဘဲ အဓမ္မကျင့်သည် ။ သူသဘောကျကြိုက်ရင် သူ့အနားထားပြီးသူ တဏှာစိတ်ထန်လာရင် ကျင့်ကြံတတ်သည် ..။ သူ
မကြိုက်တဲ့ မိန်းမဆိုရင်တော့ တပည့်တွေကို လုပ်ဖို့ စွန့်ကျဲတတ်သည် ..။
ငရမန် သည် သူ့တဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို လှမ်းတွေ့နေရတော့ အမြဲလို အားကောင်းတဲ့ မှန်ပြောင်းကြီးတလက်နဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကို ကြည့်နေတတ်သည် ..။ ငရမန့်မှာ အောက်ခြေသိမ်း အလုပ်တွေ လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ တပည့်တယောက် ရှိသည် ..။ သူ့နံမည်က ချားကိုးလ် ..။ ပစ်ဂမီ အမျိုးအနွယ် ကပ္ပလီလူပုလေး ဖြစ်သည် ။
ချားကိုးလ်သည် ဘယ်အချိန်ထဲက မြန်မာ့ကမ်းရိုးတန်းက ကျွန်းငယ်လေးပေါ်ကို ရောက်နေသလဲ မသိဘူး ..။
ငရမန် က ချားကိုးလ် ခိုကိုးရာမဲ့ ဘဝ ရောက်နေလို့ သူနဲ့ ခေါ်ခဲ့ကာ မွေးထားခဲ့တာ ..။ ချားကိုးလ်သည်
ငရမန် ရဲ့ သစ္စာရှိ လူယုံတပည့် ဖြစ်လာသည် ..။ ချားကိုးလ်သည် လူပုသလောက် ဉာဏ်များ ကောက်ကျစ်သည်။
သူ့ဆရာ ငရမန် လိုဘဲ ရက်ရက်စက်စက် သတ်ဖြတ် တတ်သည် ။
ဆရာတပည့် စိတ်သဘောတူသည် လို့ သူတို့ဂိုဏ်းက ပင်လယ်ဓားပြတွေက ကွယ်ရာမှာ ပြောဆိုလေ့ရှိသည် ။
ငရမန်သည် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ် ယုတ်မာသူလို့ နံမည်ကြီးသည် ။ လှေတွေ သင်္ဘောတွေကို ဓားပြတိုက်ပြီ
ဆိုရင် စိတ်မထင်ရင် လူကိုပါ ရန်ရှာသည် ။ မိန်းမချောချော ပါလို့ကတော့ အလွတ်မပေး ..။ ဖမ်းခေါ်ခဲ့ပြီး မုဒိန်းကျင့်သည် ။
အခုလဲ ပီနန်ဆိပ်ကမ်း က ထွက်လာပြီး ထားဝယ်ကို ဦးတည်နေတဲ့ ကုန်သင်္ဘောတစီးကို ကျွန်းကြား ကနေ ရုတ်တရက် ထွက်လာပြီးတိုက်တာ ထားဝယ်က က သူ့အဖေ သာသနာပြုဆရာကြီးဆီ လိုက်လာတဲ့ ဒတ်ချ်လူမျိုး ကောင်မလေး ပါလာသည် ။ အဖြူမလေး ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျတာဘဲ ..။ ငရမန်နဲ့ တိုးသွားရသည် ။
ငရမန် အကြိုက်တွေ့သဘောခွေ့သွားသည် ။ ကောင်မလေးကို ဖမ်းခေါ်သွားသည် ..။
ငရမန် သည်ဆံပင်ရွှေဝါရောင် မျက်လုံးပြာပြာနဲ့ ကောင်မလေးကို ငှက်ကျွန်းက သူ့စခန်းကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ...။ ဒီကောင်မလေးက ချောချောလေး ဖြစ်လို့ ငရမန်သည် သူ့အတွက် သိမ်းပိုက်လိမ့်မည် လို့ တပည့်တိုင်းက သဘောပေါက်သည် ..။ အကောင်းစား ဆိုရင် ခေါင်းဆောင် လုပ်တဲ့ လူတွေက ယူကြတဲ့ ထုံးစံက နေရာတကာမှာဘဲ မဟုတ်လား ..။ ပင်လယ်ဓားပြဗိုလ် ဆိုတာကတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ ..။ သူများထက် မိုက်လို့ ခေါင်းဆောင် တက်လုပ်တာမဟုတ်လား ..။ ခေါင်းဆောင်နေရာကို တက်လုချင်တဲ့လူက ပေါ်လာတတ်သည် ။
သူ့တဲကြီးထဲလည်း ရောက်ရော ငရမန် အတင်းကျင့်ကြံဖို့ ကြိုးစားလေသည် ။ ကောင်မလေးသည် ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်ခါ ငရမန် လက်က ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားသည် ...။
" မင်း ဘယ်ကို ပြေးမလဲ ...ပြေး...ပြေး.....ဟားဟား.....ဟားဟား......"
ပြေးလို့မလွတ်နိုင်ဘူး ...။ ကောင်မလေး ပြေးကြည့်သည် ..။ ငရမန်လက်က ထွက်ပြေးဖို့က မလွယ်ဘူး ...။
ငရမန်သည် ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားတဲ့ အဖြူမလေးရဲ့ ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို ဆွဲဖြဲပစ်သည် ..။ ဗျိကနဲ..ပြဲထွက်ကုန်သည် ..။ ပုလဲပုတီး ပြတ်ထွက်သွားသည် ..။ ပုဘဲလုံးလေးတွေ တထောက်
ထောက် ငရမန့်တဲကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ကျကုန်သည် ။
ငရမန် ရဲ့ တပည့်တွေက တောင်ကုန်းပေါ်က ကျယ်လောင်စွာ အော်လိုက်တဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်လို့ တဟားဟား ပွဲကျ ရယ်မောရင်း အရက်သောက်နေကြသည် ..။ တဲကြီးထဲ မှာ ငရမန် သည် ကောင်မလေး အနားကို တဖြေးဖြေး တိုးကပ်သွားနေသည် ။
မျက်လုံးတဖက်ကို သားရေပြားတပြားနဲ့ ကာထားသော ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် ညှင်းသိုးသိုး နဲ့ငရမန်ကို မာရီယာ ရွံရှာမုန်းတီးစွာနဲ့ အော်ဟစ် လိုက်သည် ။
" ရှင်..ရှင်....အနားမကပ်နဲ့ .... "
ငရမန် တဟားဟားအော်ရယ်လိုက်သည် ..။ " ဒီလောက်လဲ ကြောက်မနေပါနဲ့လေ ..မင်းနံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ
ပြောပြပါအုံး ..." ကောင်မလေးသည် ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်နဲ့ကာယှက်ထားပြီး တဲနံရံမှာ ကျောကပ် ရပ်နေသည် ..။ ငရမန် ဆွဲဖြဲထားလို့ ကောင်မလေး အဝတ်အစားတွေက ပြဲစုတ်နေသည် ။ ကောင်မလေး တကိုယ်လုံး တုန်နေသည် ..။ အထူးသဖြင့် သူ့ရင်သားလုံးလုံးတွေ တုန်ခုံနေသည် ..။
ငရမန်သည် ကောင်မလေးရဲ့ တကိုယ်လုံးကို တလုံးထဲရှိတဲ့ သူ့မျက်လုံးနဲ့ စူးစူး စိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း .." ငါ အခု အရင်လို မိန်းမတွေရဲ့ ဆန္ဒမပါဘဲ အတင်းအဓမ္မ ကျင့်တာမျိုး မလုပ်ချင်တော့ဘူး ...ကောင်မလေး ..အထူးသဖြင့် မင်းလို ဖြူဖြူချောချောသန့်သန့်လေး ကိုပေါ့ ...မင်း ရဲ့ သဘောတူညီမှု နဲ့ဘဲ မင်းနဲ့ ကာမစပ်ယှက် ချင်တယ်...ဟီးဟီး........ဘယ်လိုလဲမင်း ငါနဲ့ အချစ်စခန်းဖွင့် မယ် မဟုတ်လား . ." လို့ ပြီတီတီ နဲ့ ပြောလိုက်ရာ ကောင်မလေးလဲ တံတွေးကို ထွီကနဲ ထွေးလိုက်ရင်း .." နင့်လို ပင်လယ်ဓားပြနဲ့ တသက်လုံး မအိပ်ဘူး ..ငါ့ကို ပြန်လွှတ်ပေး ..."လို့ ပြန်အော်ပြောသည် ..။
" ကောင်မလေး..မင်းဟာ ငါ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ...မင်း ငါလုပ်သမျှ ခံရမယ် ဆိုတာ သဘောပေါက် ....ငရမန် အခု သဘောကောင်းနေတယ်နော....စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာအောင် မလုပ်
နဲ့ ...မုန်တိုင်းတခုလို အားလုံးကို ချေမွဖျက်ဆီးပစ်ပလိုက်မယ် ....."
တပည့်ကျော် ချားကိုးလ်သည် တဲအပြင်ကနေပြီး ဆရာ့အဖြစ်အပျက်ကို ချောင်းမြောင်း ကြည့်ရှုနေသည် ..။
ချားကိုးလ်သည် ဆရာ မုဒိန်းကျင့်လျှင် ယခုလိုဘဲ ချောင်းမြောင်း ကြည့်ရှုနေကျ ဖြစ်သည် ..။ ပက်ပက်စက်စက်
မြင်ကွင်းတွေကို တွေ့မြင်ရတော့မည် ဆိုပြီး ချားကိုးလ်သည် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေပုံရသည် ..။ ဝတ်ထားတဲ့
ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီလေး အရှေ့ဖက် ပေါင်ကြား မှာ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်း ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေတာ တွေ့မြင် နိုင်သည် ...။ ချားကိုးလ်သည် လူပုပေမဲ့ သူ့လိင်ချောင်း ကတော့ မသေး ..။
ဆရာ ငရမန် သည် အရင်လို အဓမ္မ မကျင့်ဘဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ပြောနေလို့ ဆရာကျင့်တာကို ကြည့်ရတော့မည် ဆိုပြီး အားခဲထားသည့် ချားကိုးလ်သည် ဆရာ က ကောင်မလေးကို အကြမ်းမဖက်လို့ စိတ်ပျက်သွားသည် ..။
" ချားကိုးလ်... "
" ဆာ . ..."
ငရမန် ဆီကို အပြေးကလေး ရောက်သွားသော ချားကိုးလ် ကို ငရမန် က .." ချားကိုးလ် ...သံကြိုးသွားယူ .."
လို့ အမိန့်ပေးလိုက်သည် ...။
" ရက်စ်...ဆား .... "
ချားကိုးလ် အမြန် ပြန်ပြေးသည် ..။ နှေးနေရင် ဗိုလ်ငရမန် က သူ့ကို ဆောင့်ကန်တတ်လို့ ..။ ငရမန် သည် ကောင်မလေးကို လတ်တလော အတင်းမကျင့်တော့ဘဲ ခြေထောက်တဖက်မှာ ခြေထိပ်ခပ်ထားပြီး သံကြိုးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးနဲ့ တွဲထားသည် ..။ ကောင်မလေးသည် တဲကြီးထဲ နဲ့ တဲအပြင်ဖက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ သွားနိုင်သည် ..။ ကောင်မလေး သူ့ကို တနေ့ကျ လက်ခံလာမည် လို့ သူ
ထင်နေသည် ..။
ကောင်မလေးနံမည်က မာရီယာ ..။
မာရီယာသည် ငရမန် က သူ့အလိုကို မာရီယာ လိုက်လျောမှ ဒီခြေထိပ်သံကွင်းနဲ့ သံကြိုးတန်းလန်းကို ဖြုတ်ပေးမည် လို့ ပြောခဲ့လို့ စိတ်ဓါတ်အကြီးအကျယ်ကျသွားသည် ..။ တနေ့တနေ့ ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို
ကယ်သူပေါ်လာနိုးနိုးနဲ့မျှော်ငေးပြီး နေသည် ..။
ငရမန်တို့အဖွဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကို ဓါးပြထွက်တိုက်ဖို့ ထွက်သွားကြတဲ့အချိန် ငရမန် ရဲ့ တပည့် ချားကိုးလ်
က ချက်ပြုတ်ရင်း ကျန်ခဲ့လို့ မာရီယာ စားဖို့ အမြဲ စားစရာတွေ ယူလာပေးပေမဲ့ မာရီယာသည် စိတ် မချမ်းသာ
လို့ ဘာကိုမှ မစား ..။ ငရမန် ပြန်လာသောအခါ မာရီယာ အစားမစားဘူးလို့ ချားကိုးလ်က တိုင်သောအခါ
ငရမန် သည် မာရီယာကို အတင်း ခွံ့ကျွေးလေသည် ..။ ကြီးမားကြမ်းတမ်းသော ငရမန်ရဲ့ လက်ဖဝါးကြီး နဲ့
ရိုက်နှက်ရန် ချိန်ရွယ်လိုက်သောအခါ မာရီယာလဲ ကြောက်ကြောက် နဲ့ စားရသည် ..။
ငရမန် သည် မာရီယာကို အိမ်မွေး ခွေးကလေး ကြောင်ကလေး ..ကြက်တူရွေးလေးတကောင်လို သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ ချည်ထားတာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြာလာပြီ ..။ မာရီယာကို တခါတခါ စတဲ့အနေနဲ့ ဖင်ပုပ်ဖင်ဆိတ် လုပ်တာလေးတွေကလွဲလို့ ငရမန် သည် အခုတိုင် မကျူးကျော်သေး ..။
မာရီယာသည် သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ ဘဝကို အလွန်ဘဲ စိတ်ကုန်နေပြီ ..။ ငရမန် ကို မိမိကိုယ်ခန္ဓာကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဆက်သမှ ဒီအချုပ်အနှောင်က လွတ်မြောက်မည် ဆိုတာကို သိနေပေမဲ့ ပေပေရေရေ နံနံစော်စော် ငရမန်ကြီးကို ဘယ်လိုမှ မနှစ်မြို့နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည် ..။
ပင်လယ်ဓားပြစခန်းမို့ နေ့ရောညပါ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားလုံးတွေ ဆဲဆိုတာတွေ ကို မကြားချင်ဘဲကြားနေရသလို လူကြမ်းလူရိုင်းကြီးတွေ သေးလှန်ပေါက်ရင် ရေဆင်းချိုးရင်လဲ သူတို့ရဲ့ လိင်တန်ဆာကြီးတွေကိုခြောက်ခြားစရာ တွေ့မြင်နေရသည် ..။ အဆိုးဆုံးက ငရမန် ဘဲ ..။ မာရီယာက တင်းခံပြီး သူ့ကို ငြင်းဆန်
သောကြောင့် တနေ့ ကုန်သင်္ဘောတစီးကို တိုက်ခိုက်လုယက်ပြီး ပြန်လာသောအခါ မိန်းမတယောက်ကို ခေါ်ဆောင်လာသည် ..။ ဒီမိန်းမ နံမည်က မိဆင့်...တဲ့ . . ။ ငရမန် ခေါ်သံကို ကြားလို့ မာရီယာ သိရတာ ..။ ဒီမိဆင့်ကို မာရီယာ့အရှေ့မှာ ငရမန် ကြမ်းပြသည် ..။ မာရီယာလဲ သူတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြတာကို မမြင်ချင်ဘဲ မြင်နေရသည် ..။ မကြားချင်ဘဲ ကြားနေရသည် ..။ မိမိက ငရမန်ကြီး ကို ငြင်းဆန်ပေမဲ့ ဒီမိန်းမက အသက်ဘေးကို ကြောက်ရလို့လားတော့မသိ ..။ လိုလိုလားလား လိုချင်တာတွေကို ပေးသည် ..။ မာရီယာလဲ ငရမန် ရဲ့ ရှည်မျောမျော တုတ်တုတ် အတန်ချောင်းကြီး ကို ကျောချမ်းစရာ တွေ့နေရသည် ..။ အတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ပိုင်း အထစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လိုဘဲ ကားကားကြီး ..။ ဒါကြီးကို မာရီယာ ကြည့်မိတော့ ကြက်သီးတွေ ဖြန်းကနဲထသွားရသလို မိန်းမအင်္ဂါအတွင်းမှာလဲ စစ်ကနဲ ယားသလိုလို ဖြစ်သွားရသည် ..။ အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကလည်း လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့ ..။
ငရမန်သည် မာရီယာ့အရှေ့မှာ တမင်တကာ လုပ်ပြနေသည်လို့ မာရီယာ ထင်တာဘဲ ..။ မိဆင့်ကို သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို စုတ်ခိုင်းသည် ..။ မာရီယာသည် တဲထောင့်တနေရာမှာ ခင်းထားတဲ့အဝတ်စပေါ်မှာ လှဲအိပ်နေရင်း ငရမန် ရဲ့ အတန်ချောင်း ကို မိဆင့် စုတ်ပေးနေတာ တွေ့နေရသည် ..။မာရီယာ စိတ်ထဲ ရင်ဖို
လှုပ်ရှားလာပြီး ကျောခိုင်း မျက်နှာလွှဲထားလိုက်သည် ..။ ပြွတ်..ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေက ကြားနေရဆဲ ..။
ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့် မာရီယာ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေရသည် ။
ငရမန်ရဲ့ လိင်တန်မဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို စုတ်နေတဲ့ အသံ မဟုတ်လား ..။
အသံတွေက ကြားနေရသည် ..။ ခဏကြာတော့ မိဆင့်ကို ငရမန် တက်လုပ်သည် ..။ ခနော်ခနဲ့ ကုတင်စုတ်
ကြီးသည် တကျွိကျွိ မြည်နေသည် ..။ မိဆင့်ရဲ့ အော်သံ နဲ့ ငရမန်ကြီးရဲ့ အင်းကနဲ အင်းကနဲ အားယူတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရသည် ..။ တဲတတဲလုံး သွက်သွက်ခါ နေသည် ။
ဖွတ်ဖပ်ဖွပ်ဖပ် အသံတွေ ကြားနေရသည် ..။
ငရမန်ရဲ့ ကုတင်ကြီး အနား မီးဒုတ်ကြီးနှစ်ချောင်း ထွန်းညှိထားတာကြောင့် သူတို့ရဲ့ ကာမပွဲကြမ်းကို ထင်ထင်လင်းလင်း မြင်တွေ့နေရသည် ..။
မကြည့်ဖို့ စိတ်တွေ တင်းထားပေမဲ့ မာရီယာ ကြည့်မိသွားသည် ..။ ငရမန်ရဲ့ လိင်ချောင်းမဲမဲကြီး မိဆင့်ရဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းအိအိကြီးထဲကို ထိုးသိပ်ဆောင့်ထည့်နေတာကို မာရီယာ
ကြည့်နေမိသည် ။ စိတ်တွေ ထကြွလာရပြီး မိဆင့်လိုဘဲ အထိုးအဆောင့်တွေ ခံလိုက်ချင်မိရသည် ။ မာရီယာရဲ့ လက်တဖက်သည် ရင်သားတဖက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားမိနေသလို ကျန်တဲ့
လက်တဖက်က ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားဂွဆုံက မိန်းမအင်္ဂါကို ကိုင်စမ်းမိနေရသည် ။
မိဆင့်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ သိသိသာသာ ကျယ်လောင်နေသည် ...။
အရီးကျော့တို့ရွာက အပြန်ခရီးသည် ချောပိုအတွက် တော်တော့်ကို ကြမ်းတမ်းသည် ..။ လမ်းကြမ်းတာကြောင့်
လှည်းသည် လှုပ်ခါနေသည် ..။ စကောထဲ အလှိမ့်ခံရတဲ့ ဇီးဖြူသီးလိုဘဲလို့ ခိုင်းနှိုင်းရမည် ထင်သည် ။ ချောပို
လှည်းဆောင့်လို့ဖင်တွေလဲ အောင့်နေရသည် ..။
လောင်းလုံကို ရောက်ဖို့က တော်တော် လိုသေးသည် ..။ မညီမညာလှည်းလမ်းကြမ်းမှာ တအိအိသွားနေရသည် ..။
အဘသည် နွားတွေကို တဟဲ့ဟဲ့နဲ့ ကြိမ်နဲ့တို့ရင်း လှည်းမောင်းနေသည် ..။ အမေကတော့ အရီးကျော့တို့ အ
လှူမှာ ပင်ပန်းခဲ့လို့ ထင်သည် ..။ လှည်းဒီလောက် လှုပ်ခါဆောင့်နေတဲ့အထဲ အိပ်ငိုက်ပြီးပါလာသည် ။
ချောပိုလည်း အရီးကျော့တို့ အလှူပွဲမှာ ဆုံလိုက်ရတဲ့ လူရွယ်တယောက်ကို သတိရမြင်ယောင်နေသည် ..။ ဒီလူ
က ချောပိုကို မျက်စိကျနေသည်ဆိုတာ သိသာလှသည် ..။ သူက မြို့အုပ်ရုံးက စာရေးလို့ အရီးကျော့က ပြောပြသည် .။သူစိုက်စိုက်ကြည့်တဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပြောင်စူးရှ လွန်းပြီး ချောပို သူ့မျက်လုံးအကြည့်တွေကို ရင်မဆိုင်နိုင်ဘဲ မျက်စိလွှဲဖယ်မိခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ...။
အတွေးပင်လယ်ထဲ လွင့်မျောနေတုံး အဘ လှည်းကိုရပ်လိုက်လို့ ချောပို ဘာလုပ်မလို့ပါလိမ့် ဆိုပြီး ကြည့်
လိုက်တော့ ဒိုင်းကနဲ နှလုံးရပ်မတတ် လန့်ဖျန့်သွားမိရသည် ...။ အို..ဘုရားဘုရား.....ဓားပြတွေ ပါလား .... ။
စိမ်းစိုနေတဲ့ တောအုပ်ထဲက ဓားကိုင် လူသုံးယောက် ထွက်လာပြီး သူတို့လှည်းကို ရှေ့ကနေ တားဆီးနေသည် ...။
ဓားပြသုံးယောက်သည် မျက်နှာတွေကို အဝတ်နဲ့စည်းထားပြီး ဓားရှည်ကိုယ်စီကို ကိုင်စွဲထားကြသည် ..။ သူတို့
လှည်းဆီကို တိုးကပ်လာကြသည် ။ " ဟိတ် ...မင်းတို့ ငွေတွေ လက်ဝတ်လက်စားတွေ အကုန် ထုတ်ကြစမ်း..
ဘာမှ မချန်နဲ့နော်..ခေါင်းဖြတ်ပစ်လိုက်မယ် . .." ဓါးပြခေါင်းဆောင် လုပ်သူက အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ အော်ပြောလိုက်
သည် ။ ချောပို ကြောက်လွန်းလို့ တုန်နေသည် ။ အဘ နဲ့အမေလဲ ပါလာတာလေးတွေ ချွတ်ကြ..ထုတ်ကြဆဲ
ဓားပြတယောက်က ချောပိုဘေးကို ရောက်လာသည် ။
"ဟဲ့..မိန်းကလေး ..နင့်နားသံသီးလဲ ချွတ်လေ..ဘာကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလဲ ..ငါတယ်..လုပ်လိုက်ရ"
ချောပိုလဲ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ နားက နားသံသီးကို ချွတ်နေသည် ။
" မြန်မြန်လုပ်..ငါစိတ်မရှည်လို့ နားရွက်ဖြတ်ယူလိုက်ရမလား ..."
ဓားမိုးပြီး ဟိန်းဟောက်နေသော ဓားပြကြောင့် အမြန်ချွတ်နေဆဲ ဓားပြခေါင်းဆောင် ချောပိုဘေးကို ရောက်လာသည် ..။ " ဟင်...အပျိုဖျန်းလေးပါလား ...အမလေး..ချစ်စဖွယ်မိန်းကလေးငယ်ငယ် ...ဘခက်တို့က
ဒါမျိုးဆို လဘက်ထက် ကြိုက်ပ ...ခီးခီး . .."
ချောပိုရဲ့ မေးစိလေးကို လက်ကြမ်းကြီးနဲ့ လာကိုင်သည် ။
" ဟားဟား.....ပစ္စည်းနဲ့တင် မကျေနပ်တော့ဘူး..ဒီကလေးမကိုပါ ကျုပ်ခေါ်သွားရလိမ့်မယ် . ."
" ဗျာ ..."
လှည်းပေါ်က အဘ သည် ချောပိုကို ဓားပြတွေ ခေါ်သွားမည် ဆိုလို့ အရမ်းလန့်ဖျန့်ပြီး လှည်းပေါ်က ခုန်ချလိုက်သည်
"ဟေ့ လူကြီး ..ဘာလဲ..ဘလုပ်ချင်လို့လဲ...အာခံတာလား ..."
ဓားပြတယောက်က ဓားဝင့်ပြီး အဘအနားကို ကပ်လာသည် ။
"ကျုပ်တို့ပါတာတွေ အကုန်ယူပါ..ကျုပ်သမီးလေးကို မထိပါနဲ့"
" လူကြီးနော် ...သေချင်သလား ...ဘိုက်ကောင်းလို့ ဓားတောင်းနေတာလား . ." အဘဆီကို ဓားပြသုံးယောက်စလုံး
ဝိုင်းလာကြသည် ..။ အမေရဲ့ အော်ငိုလိုက်တဲ့ အသံက ကျယ်လောင်လှသည် ။
" အမလေး..ကျမလင် နဲ့ သမီး ကို မလုပ်ကြပါနဲ့တော့...ရှိတာအကုန် ထုတ်ပေးနေမှဘဲ . . ."
"" ဖျန်း ""
" တိတ်စမ်း အဖွားကြီး .. "
အမေသည် ဓားပြတယောက် လက်ပြန်ရိုက်ထည့်လိုက်လို့ လှည်းကြမ်းခင်းပေါ် လဲကျသွားသည် ..။ ချောပိုကို
ဓါးပြဗိုလ်က လှည်းပေါ်က ဆွဲချသည် ။
" မလိုက်ဘူး..မလိုက်ဘူး ...မလုပ်နဲ့...အမလေး ..ကယ်ကြပါအုံးရှင် .... ကယ်တော်မူကြပါအုံး . .."
ချောပို ရုန်းကန် အော်ဟစ် ငိုကြွေးသည် ..။ အဓမ္မလူရမ်းကား သုံးယောက် နဲ့သာ ပါသွားရရင် ချောပို ဘဝက မ
တွေးရဲအောင်ဘဲ ။ အဘက ချောပိုကို အတင်းဆွဲခေါ်နေတာ တွေ့တော့ မနေနိုင်တော့ဘဲ ဓားပြများကို လှည်း
ဒေါက်နဲ့ ပြန်ရိုက်သည် ။
"ဟိတ်..ဒီမသာကို ရှင်းပစ်ကြစမ်းကွာ .... "
ဓားပြနှစ်ယောက်က အဘကို ဓားနဲ့ ခုတ်ရန် ကြိုးစားနေဆဲ တောအုပ်ထဲက လူတယောက် ထွက်လာသည် ..။
မြန်မာတယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ ဂေါ်ရာစစ်သား...ပုလိပ်သားတွေလိုဘဲ ကာကီဘောင်းဘီ ဝတ်ထားသည် ..။ ဘွတ်ဖိနပ်
စီးထားသည် ။ ဘိကေညှပ်ထားသည် ။ လူကတော့အသားဖြူဖြူ ရှမ်းလိုလို ပုံ ..။ချောပိုတို့ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို
ကို အသံကြားလို့ အိပ်ရာက ထလာတဲ့ ပုံမျိုး ..။
အကြောဆန့်ကာ ဝါးကနဲ သန်းဝေလိုက်သေးသည် ။
" ဆူဆူညံညံနဲ့ ဘာတွေတုန်း ..ကောင်းကောင်းတောင် မအိပ်ရဘူး ..."
ဓားပြသုံးယောက် ရုတ်တရက် ကြောင်ပြီး ငြိမ်နေသည် ..။ ခေါင်းဆောင် လုပ်သူက သတိဝင်လာပြီး " ဟေ့
မဆိုင်သူ မကပ်နဲ့..ဝင်မရှုပ်နဲ့ ခေါင်းပြုတ်သွားမယ်..." လို့ ဓားပြကာ အော်ပြောလိုက်သည် ။
" မင်းတို့က ဓားပြတွေလား ...အင်း မင်းတို့ ကံဆိုးတာဘဲ ...ငါနဲ့မှ လာတိုးရလို့ .."
" အံမာ..မင်းက ဘာကောင်တုန်းကွ ...သေသွားမယ် ...ဘခက် ဆိုတာ မင်း မကြားဖူးဘူးလား . ."
" ငါလား..ငါက မင်းတို့ရဲ့ သေမင်း ....ဟားဟားဟား...သေမင်း .....မင်းတို့ကို ငရဲပြည် ပို့ပေးမဲ့ကောင် .... "
ဓားပြဗိုလ် က .." အောင်မာ ..လေလုံးက ထွားလို့..ဒီကောင်ကို ဝိုင်းခုတ်ကြစမ်း .."လို့ ပြောတော့ ဓားပြနှစ်ယောက် ဒီလူဆီ တိုးကပ်သွားကြသည် ။ ဒီလူတော့ သေတော့မှာဘဲလို့ ချောပို စိတ်ပူနေတာ ..။
အို ..ဒီလူက သူ့နောက်ကျောမှာ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်နှစ်လက်ကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ယူပြီး ဓားပြနှစ်ယောက်ကို
ပစ်ချလိုက်သည် ။ ကျယ်လောင်တဲ့ပေါက်ကွဲသံကြီး နှစ်ချက် နားကွဲမတတ် ကြားလိုက်ရပြီး ဓားပြနှစ်ယောက်
နာကျင်စွာ အော်ဟစ်ပြီး လဲကျသွားသည် ။
.ယမ်းခိုးတွေ ဝေသွားသည် ..။ ဒီလူက သေနတ်တွေကို သူ့နောက်ကျောမှာ ပြန်ထိုးလိုက်ပြီး.." ကဲ...ငါမပြောလား..
ငါက မင်းတို့ရဲ့ သေမင်းပါလို့ ...ဟားဟား....သူတို့ကို ငရဲပြည် ပို့လိုက်ပြီ..မင်းရော..ဘယ်လိုလဲ...သူတို့နောက် လိုက်ချင်သလားဟေ့ ...ပြောစမ်း ..."လို့ ဓားပြခေါင်းဆောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။
ဓားပြခေါင်းဆောင်လဲ ရှေ့တိုးရခက်..နောက်ဆုတ်ရခက် ဖြစ်နေတော့ရာ အလစ်ချောင်းနေသော ချောစု ရဲ့ အဘက အနောက်ကနေပြီး လှည်းဒေါက်နဲ့ ရိုက်ချပစ်လိုက်လို့ မြေပေါ်ကို မျက်နှာ အပ်ပြီး လဲကျသွားသည် ။
ဒါကို ဒီလူ သဘောကျလွန်းလို့ တဟားဟားအော်ရယ်လိုက်သည် ။ ဓားပြလဲ လူးလဲထဖို့ ကြိုးစားသည် ။
အဘက ထပ်ခါထပ်ခါ ရိုက်ထည့်သည် ။ စောစောက လူအုပ်နဲ့ လက်နက်အားကိုးပြီး ဗိုလ်ကျချင်သော ဘခက်
ဆိုတဲ့ ဓားပြဗိုလ် အလူးအလဲ ခံနေရသည် ။ ဒီလူက ဓားပြလည်ပင်းကို ကြိုးကွင်းစွပ်ကာ ချည်လိုက်ပြီး .." ကဲ
ဘခက်..မင်း ဒီနေ့ကစပြီး ငါ့ကျွန် ဘဝကို ရောက်သွားပြီ ..ငါခိုင်းတာလုပ်..ငါ့ကို အလုပ်အကျွေးပြုရမယ် ...ဟုတ်
လား..ဒါမှမဟုတ်..မင်း ငရဲပြည်ကို သွားချင်သလား ..."လို့ မေးလေသည် ..။ ဒီလူရဲ့ သေနတ်ပြောင်းက ဓားပြရဲ့
နားထင်ကို ထောက်ထားတာကြောင့် ဓားပြလဲ ပြာပြာသလဲ.." ဟုတ်ပါပြီခင်ဗျ..ဟုတ်ကဲ့ပါ ...ကျွန်ခံပါ့မယ်..သတ်
တော့ မသတ်ပါနဲ့ .."လို့ တောင်းပန်လေသည် ။
ချောပိုရဲ့ အဘနဲ့ အမေလဲ ဒီလူကို ကျေးဇူးတင် မဆုံး ဖြစ်ရပြီး ချောပိုတို့အိမ်ကို လာလည်ဖို့ ခေါ်ဖိတ်လေသည် ။
အဘနဲ့ အမေတို့သည် ရိုးသားတဲ့ လယ်လုပ်သူ ခြံစိုက်သူတွေ ဖြစ်တာကြောင့် သေနတ်ကိုင်ဘောင်းဘီရှည်ဝတ်
ဘိုကေထားသော ဒီလူကို အစိုးရမင်းခစား လို့ဘဲ ထင်ကြသည် ။ ဒီလူက သူ့နံမည် ငါးမန်းလို့ ပြောသွားသည် ။
တနေ့တော့ လာလည်မှာပေါ့ဗျာ...လို့ ပြောပြီး ချောပိုကို နှမငယ်လေး နံမည်က ဘယ်သူတဲ့တုန်း လို့ မေး
သောအခါ ချောပိုလဲ ကယ်တင်ရှင် လူချောကြီးကို .." ချောပိုပါရှင့် .." လို့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ဖြေကြားလိုက်သည် ။
ထားဝယ်မြို့ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးကျောင်းက ဒတ်ချ်လူမျိုး သာသနာပြုဆရာ ရက်ဗရင် ဖိလစ်သည် သမီးဖြစ်သူ
မာရီယာ ကို ပင်လယ်ဓားပြတွေ ဖမ်းခေါ်သွားတဲ့ သတင်းကြားရသောအခါ အလွန်အမင်း ပူဆွေးသောက ရောက်ရသည် ။ ဖိလစ် မျက်ရည်တစမ်းစမ်းနဲ့ ဖြစ်နေတာကို စိတ်မကောင်းဖြစ်မိနေသူတွေအထဲမှာ ရွှေမှုံဝတီလဲပါသည် ။ရွှေမှုံဝတီသည် ထားဝယ်မြို့ပေါ်ကို တက်ခါ သူတို့လူစုအတွက် စားစရာတွေ ဝယ်ခြမ်းရင်း ကုန်စုံဆိုင်
ကြီးတခုက ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင် အိနိ္ဒယအမျိုးသမီးက သူတို့ ဘုရားဝတ်ပြုတာကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်လို့ အရာရာကို
သိချင်တတ်ချင် သင်ချင်တဲ့ ရွှေမှုံဝတီသည် ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကို လိုက်ပါသွားခဲ့သည် ။
ရက်ဗရင်ဖိလစ်ရဲ့ သမီးအတွက် ငိုယိုနေတဲ့ အဖြစ်ကို တွေ့တော့ ရွှေမှုံဝတီ သည် သနားမိပြီး ဖိလစ်ရဲ့
သမီးလေး မာရီယာကို ဘယ်ပင်လယ်ဓားပြအဖွဲ့က ဖမ်းသွားသလဲ ဆိုတာကို စုံစမ်းလေသည် ။ ငရမန်တို့အဖွဲ့က ဖမ်းခေါ်သွားတယ်ဆိုတာကို ကြားသိရတော့ ဖိလစ်ရဲ့ သမီးမာရီယာကို ငရမန်လက်က ကယ်ထုတ်ပေးချင်စိတ်တွေပေါ်ပေါက်ပြီး ထားဝယ်မြို့ပေါ်မှာ ဆက်မနေတော့ဘဲ သူတို့စခန်းကို ပြန်လာခဲ့လေသည် ။
နက်မှောင်ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ ဖြူဖွေးချောလှတဲ့မိန်းမချောလေးကို မောင်ပိုက် သတိထားမိသည် ။ ဒီမိန်းမချောလေးကိုဒီထားဝယ်မြို့ပေါ်မှာ တခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး ။ ဒီမြို့က ဟုတ်ဟန်မတူဘူး ။ ထူးထူးခြားခြား လှနေသူလေးသည်မျက်နှာကလေး လှနေရုံမကဘဲ ကိုယ်နေဟန်လေးကပါ ပြေပြစ်ကျော့ရှင်းလွန်းလှသည် လို့ မောင်ပိုက်ထင်မိသည် ။
မောင်ပိုက်သည် အက်စ်အိုင်ပီ ( Sub inspector of police ) ပုလိပ်အရာရှိကလေး ဖြစ်သည် ။ အင်္ဂလိပ်ဂေါ်ရာများနဲ့
အိနိ္ဒယကုလား အရာရှိများသာ ပုလိပ်အဖွဲ့မှာ ကြီးစိုးနေချိန် မောင်ပိုက်သည် ဆတ်ကျောင်းပုလိပ် သင်တန်းကျောင်း ဆင်းခါစ မြန်မာပုလိပ်အရာရှိပေါက်စ အနေနဲ့ ရပ်ထဲရွာထဲက မိန်းမပျိုတွေ ကြား မျက်နှာပွင့်သူ လူပျိုအရာရှိတယောက် ဖြစ်သည် ။
မောင်ပိုက်သည် မြန်မာဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ သာသနာပြုကျောင်းတက်လာသူတယောက် ဖြစ်လို့
ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်တွေနဲ့ နီးစပ်ခဲ့သူ ဖြစ်သည် ။ ဘုရားကျောင်းက သာသနာပြုဆရာ ဖိလစ်က သူ့ဘုရားကျောင်းကို လာရောက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်သောအခါ မောင်ပိုက်သည် ဖိလစ်ကိုလည်း ခင်မင်ချင်တာကြောင့်တနင်္ဂနွေမနက်ခင်းမှာ ဖိလစ်ရှိရာ ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကို ရောက်လာခဲ့ပေသည် ။ ဖိလစ်က သူ့သမီးမာရီယာကို
ပင်လယ်ဓားပြတွေ ဖမ်းခေါ်သွားတဲ့အကြောင်း မျက်ရေတစမ်းစမ်းနဲ့ ပြောကြားနေချိန်မှာ ဂရုဏာသက်
စွာနဲ့ သေသေချာချာ နားထောင်နေတဲ့ မိန်းမချောလေးကို သတိထားမိလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။
ချောမောလှပတဲ့ မိန်းမပျိုလေးကို မြင်မြင်ချင်း စိတ်ဝင်စား မေတ္တာသက်ဝင်သွားရတဲ့ မောင်ပိုက်သည် မိန်းမချောလေး ဘယ်မှာနေသည်ကို သိလိုစိတ် ပြင်းပြတာကြောင့် ဘုရားကျောင်းက အပြန်မှာ မသိမသာ အနောက်က လိုက်ကြည့်လေသည် ။မိန်းမချောလေးသည် ကမ်းခြေဖက်ကို ဦးတည်သွားနေသည် ။ ကုန်စုံဆိုင်က
ကူလီအလုပ်သမား နှစ်ယောက်က တောင်းကြီးတွေ ထမ်းပြီး ရွက်ပြီး မိန်းမချောလေး အနောက်က လိုက်နေသည် ။ မောင်ပိုက် နောက်ယောင်ခံလိုက်နေတာကို ကမ်းခြေဖက်ကို သွားတဲ့လမ်းက ကာကာလဘက်ရည်ဆိုင်ထဲကမောင်ပိုက်ရဲ့ လက်အောက်က စာသင်မောင်မြက တွေ့လိုက်သည် ။ ရှေ့က လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့ သွားနေတဲ့ ယဉ်
စစ မိန်းမချောလေး နောက်ကို သူ့ဌာနာက အက်စ်အိုင်ပီ လိုက်နေတာဘဲလို့ ပုလိပ်တယောက် ပီပီ ချက်ချင်း ထက်ကနဲ သဘောပေါက်လိုက်လေသည် ။
လူပျိုလူလွတ် ပုလိပ်အရာရှိတယောက်မို့ မိန်းမချောလေးတယောက် ကို စိတ်ဝင်စားပြီး နောက်က လိုက်နေတာ
က အပြစ်မှမဟုတ်တာ ..။ စာသင်မောင်မြ ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ သူ့ရှေ့က လဘက်ရည်ပျစ်ပျစ်ချိုချိုကို မော့သောက်လိုက်လေသည် ။
မောင်ပိုက်သည် အုန်းတောထဲကနေ မိန်းမပျိုလေးကို ချောင်းမြောင်းနေသည် ။
မိန်းမပျိုလေးနဲ့ ကူလီအလုပ်သမားနှစ်ယောက်သည် ပင်လယ်သဲသောင်ပြင်ကနေ ပင်လယ်ပြင်ဖက်ကို ငေးမျှော်ကြည့်နေကြတာကို သူ တွေ့နေရသည် ..။ ဘာကို စောင့်နေကြတာလဲ ..မျှော်နေကြတာလဲ ..။
မောင်ပိုက် သည် ပုလိပ်အင်စပက်တော် တယောက် ပီပီ စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သူသိလိုတာကို စောင့်ဆိုင်းလေသည် ။
မကြာခင်မှာဘဲ သူသိလိုတာကို သိရသည် ..။ ပင်လယ်ပြင်က လှေငယ်လေးတစီး ကမ်းခြေသဲသောင်က မိန်းမချောလေးတို့ ရပ်နေတဲ့ဆီကို ဆိုက်ရောက်လာသည် ။ ကူလီအလုပ်သမား ကုလားနှစ်ယောက်က တောင်းထဲက ပစ္စည်းတွေကို လှေထဲကို ပြောင်းသယ်ယူနေကြသည် ။ လှေလှော်ပြီး ရောက်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်
ကို မောင်ပိုက် သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သည် ။တယောက်က ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးတွေနဲ့ ။
နောက်တယောက်က ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ဗလကြီး ..။ လည်ပင်းမှာလဲ ဆွဲကြိုးတွေ ဆွဲထားပြီး ကတုံးကို ပြောင်အောင် ရိပ်ထားတဲ့ ကတုံးကြီး ။ ရှမ်းဘောင်းဘီလို ဘောင်းဘီပွပွကြီး ကို ခါးပတ်ပြားကြီးကြီးနဲ့ ပတ်စည်းကာ ဝတ်ထားသည် ။ ပစ္စည်းများ တင်ပေးပြီးသောအခါ ကူလီနှစ်ယောက်ကို မိန်းမပျိုလေးက ငွေစတချို့ပေးနေ
တာ တွေ့ရပြီး ကူလီတွေက ဆလံပေးကာ ပြန်ထွက်သွားကြတာကိုလဲ မောင်ပိုက်တွေ့နေရသည် ..။
ဟော ..မိန်းမချောလေး လှေလေးပေါ်ကို တက်ပြီ ..။ ဗလကြီးနဲ့ မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးတွေနဲ့လူကြီးက လှေလေးကို ရေနက်ထဲကို တွန်းထုတ်နေကြသည် ..။ ဟော..သူတို့ပါ လှေပေါ်တက်နေပြီ ..။ တဖြေးဖြေးနဲ့ လှေငယ်လေးကို သူတို့ လှော်ခတ်ရင်း ကမ်းခြေနဲ့ ဝေးသထက် ဝေးသွားသည် ။
အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းလဲ မပါလို့ မောင်ပိုက် ဆက်မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ လာရာလမ်းကို ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။
မိန်းမချောလေးရယ် ..မင်း...မင်း...ဘယ်ကလဲ..မင်း ...ဘာလဲ .... ။
မောင်ပိုက် ကုန်စုံဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်သည် .။ ကုန်စုံဆိုင်ပိုင်ရှင်က အိနိ္ဒယလူမျိုး ..။ နံမည်က ဂိုရား ..။ သူ့မိန်းမက နန်ဒနိ ..။ မောင်ပိုက်ကို ပုလိပ်အရာရှိမှန်း ဂိုရား သိသည် .. ။ထားဝယ်မြို့လေးက သေးသေးလေးဘဲ ..။
ယခု ကုန်စုံဆိုင်ထဲကို ဝင်လာချိန် မတ်ဖတီ ခေါ် အရပ်ဝတ်အရပ်စားနဲ့ ဖြစ်ပေမဲ့ မောင်ပိုက်သည် သူ့ ဆားဗစ်
ရီဘော်ဘာ ဝက်ဘလီ ခြောက်လုံးပူး သေနတ်ကို ခါးကြားထိုးထားသည် ..။
" အင်စပက်တော်မင်း .. ဘာအလိုရှိပါသလဲခင်ဗျ ..."
အလွန်ပီသ ပြတ်သားသော မြန်မာစကားနဲ့ ဂိုရား က လက်နှစ်ဖက် ရှေ့ယှက်ခါ ခပ်ကုန်းကုန်း လုပ်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မေးလိုက်သည် ။ ဂိုရားကတော် နန်ဒနိလဲ ပဲတွေ ချိန်တွယ်နေရာက ပြေးလာသည် ။
" မေးစရာလေး နဲနဲ ရှိလို့ပါ .."
ဂိုရားနဲ့ နန်ဒနိ မျက်နှာတွေ ကွက်ကနဲ ကွက်ကနဲ ပျက်ကုန်သည် .။ ချက်ချင်း အိန္ဒြေဆည်လိုက်ကြပြီး..." မေးပါ
ခင်ဗျ ..မေးပါ..ကျွန်တော်တို့က ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် လုပ်ကိုင်စားသောက်နေကြတာပါ ..ဟဲဟဲ .."လို့ ဂိုရားက ရိုရိုသေသေ ခါးကုန်းကာ ပြောလိုက်ပြီး သူ့မိန်းမရဲ့ ညီမ ခါတွန်ကို ပုလိပ်အရာရှိမင်းတွက် ကော်ဖီဖျော်..
စီးကရက်ဘူး ယူခဲ့လို့ လှမ်းခိုင်းလိုက်သည် ။
" နေပါစေ..ကျုပ် မကြာပါဘူး...မေးခွန်းလေး တခုနှစ်ခုလောက်ပါဘဲ ...."
" မေးပါခင်ဗျ ..မေးပါ ..."
" စောစောက ခင်ဗျားတို့ ဆိုင်က ပစ္စည်းတွေ ဝယ်သွားတဲ့ မိန်းမတယောက် အကြောင်းကို သိချင်လို့ .."
" ဗျာ...အဲ...ကျနော်တို့လဲ သူ့အကြောင်း မသိဘူး ..ဆပ် ..တခါတခါ ဈေးလာဝယ်တတ်တယ် ..ပဲအမျိုးမျိုး
ကြက်သွန်..ငရုတ် ..ဆီဆန်ပေါ့ ..သုံးလေးလ တခါလောက် လာဝယ်ဖူးတယ် .."
" နံမည်ကော မသိဘူးလား ..."
ဂိုရားနဲ့ သူ့မယား နန်ဒနိ တပြိုင်နက် .." မသိဘူးဆပ် .."လို့ ပြောကြသည် ။
မောင်ပိုက် စိတ်တော်တော် ပျက်သွားသည် ။
" ခင်ဗျားတို့ရဲ့ အလုပ်သမား ကူလီတွေကရော ပင်လယ်ကမ်းခြေကို လိုက်ထမ်းသယ်ပို့ပေးရတာ ပြန်မပြော
ပြဘူးလား .."
" အချားအချား ..ဒါတော့ ပြန်ပြောပြပါတယ်..လှေလေးပေါ် တင်ပေးရတယ် တဲ့ ..."
" အင်း..နောက်တခါ သူလာဝယ်ရင် ..ကျုပ်ကို သူ့အကြောင်း စုံစမ်းထားပေးနော .."
" စိတ်ချပါ အင်စပက်တော်မင်း....မေးထားပါမယ် ...ကော်ဖီလေး သုံးဆောင်ပါအုံး .."
" ကျုပ် မသောက်တော့ဘူး ..ကဲ..ပြန်ပြီဗျာ .."
မောင်ပိုက်လဲ စိတ်ပျက်စွာနဲ့ ကုန်စုံဆိုင်က ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။
ထူးခြားတဲ့ မိန်းမချောလေး ကိုတော့ မြင်ယောင်စွဲလန်းနေမိပြီ ..။
လိပ်ကျွန်း ..။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ငမန်းတို့ အဖွဲ့ ယာယီစခန်းချနေတဲ့ ကျွန်း ..။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာတုံးက ဒီကျွန်းကြီးပေါ်မှာ ဖွေးဖွေးလှုပ်အောင် များပြားလှတဲ့ လိပ်တွေ တွေ့ခဲ့ရလို့ လိပ်ကျွန်းလို့ခေါ်ခဲ့ကြောင်း အသက်ကြီးကြီး ဆလုံအဖိုးကြီးတယောက်က ပြောဘူးသည် ။ အခုထိ ရွှေမှုံဝတီတို့လဲ ကမ္ဘာလိပ်ကြီးတွေကို မနက်စောစော ဆိုရင် သဲသောင်ပြင်ပေါ်ကနေ ပင်လယ်ထဲဆင်းသွားတာ ခဏခဏ တွေ့ကြရသည် ။
ှ
လိပ်ကျွန်းမှာ သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ကျောက်ဂူတွေ ရှိတာကြောင့် ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ငါးမန်းတို့ အဖွဲ့တွေအတွက် ခိုလှုံစရာ ကောင်းလို့ စခန်းချနေသည် ..။ သို့ပေမဲ့ ငရမန်တို့ရှိနေတဲ့ငှက်ကျွန်းနဲ့ နီးကပ်လွန်းတဲ့အတွက် ငါးမန်းက သိပ်စိတ်တိုင်းမကျဘူး ..။ သူ လိပ်ကျွန်းကို ယာယီစခန်း အဖြစ်ဘဲ သုံးချင်သည်လို့ ညီမကို ပြောသည် ။
ထားဝယ်မြို့က ရိက္ခာဝယ်ပြီး ပြန်လာသော ရွှေမှုံဝတီသည် လိပ်ကျွန်းစခန်းကို ပြန်ရောက်လာသောအခါ အကိုငမန်းကို ထားဝယ်မှာ ကြားလာတဲ့ သာသနာပြုဘုန်းကြီး ဖိလစ်ရဲ့ သမီးလေးမာရီယာကို ပင်လယ်ဓားပြတွေ ဖမ်းသွားလို့ ဖိလစ် ငိုယိုပူဆွေးနေတာ တွေ့ခဲ့ရသည် လို့ ပြောပြသည် ..။ ငါးမန်းက .." ဘယ်အဖွဲ့က ဖမ်းသွားတာလဲ .." လို့ မေးသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီက.." ဘယ်သူရှိမလဲ...ငရမန် ဘဲပေါ့ .." လို့ ဖြေသည် ..။
" တောက် ...ဒီမုဒိန်းကောင် က တော်တော် မလွယ်ဘူး...ဟွန်း ...ဒီကောင်နဲ့ တနေ့တော့ ထိပ်တိုက် တွေ့မယ် ...." လို့ ကြုံဝါးလေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီက .." ဖိလစ်ကြီးရဲ့ သမီးကို ရွှေမှုံတို့ သွားကယ်ထုတ်ရင် ကောင်းမယ် ..."လို့ ပြောလိုက်တော့ ငါးမန်းက .." ညီမလေး ...မလုပ်ချင်ပါနဲ့ကွာ..ငရမန်က အင်အား များတယ် ..
သူ့ငှက်ကျွန်းမှာက အခိုင်အမာ ခံတပ်ဆောက်ထားတာ လူရော လက်နက်ရော တောင့်တယ် ..." လို့ ပြောလေသည် ။
ရွှေမှုံဝတီကတော့ ဖိလစ်သမီး မာရီယာကို သွားကယ်တင်ချင်နေသည် ..။ အကိုငါးမန်းလဲ ထားဝယ်မြို့ကို ထွက်သွားရော ရွှေမှုံဝတီသည် ဦးကြီးထွား နဲ့ သိုးမဲတို့ကို ခေါ်ယူ တိုင်ပင်လေတော့သည် ။ သိုးမဲက .." ဆရာမ ...ဆရာငါးမန်း တားထားတာကို ကျုပ်တို့ လုပ်ရင် မကောင်းဘူး ထင်တယ်နော်..တော်ကြာ ဆရာငါးမန်း စိတ်ဆိုးရင် မလွယ်ဘူး .." လို့ တားသေးသည် ။ ရွှေမှုံဝတီက သိုးမဲတို့ ဦးကြီးထွားတို့ မလိုက်ချင်လဲနေ..ရွှေမှုံနဲ့ မန်းကဲ ဘဲ သွားမယ် ...လို့ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ စိတ်ဆိုးသလို ပြောလေသည် ..။
ဦးကြီးထွားသည် သည် ကလေးမကို အမြဲ အလိုလိုက်ခဲ့တာမို့ အခုလဲ သူလုပ်ချင်တာကို ဘေးအန္တရာယ်များလှကြောင်း သိပေမဲ့ ပေးလုပ်လေသည် ..။ သူတို့ ငရမန်ရဲ့ ငှက်ကျွန်းကို သွားကြဖို့ ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ဆင်ကြတော့သည် ..။
" ရွှေမှုံ..."
" ဟင်..ဦးကြီးထွား..ဘာပြောမလို့လဲ .."
" ဦးကြီးနဲ့ သိုးမဲတို့ဘဲ..ကောင်လေးတွေနဲ့မာရီယာကို သွားကယ်ထုတ်ခဲ့ပေးမယ်လေ...မလိုက်ပါနဲ့လား . . ."
" ရွှေမှုံ အတွက်ကို စိတ်မပူနဲ့ ..ရွှေမှုံကိုယ်တိုင် ပါချင်တယ် ..."
"အင်း ...မောင်ငါးမန်း သိရင်တော့ ဦးကြီးကို ဆူဆဲမှာဘဲကွယ် ...."
" မပူပါနဲ့..ဦးကြီး ရွှေမှုံ တာဝန်ယူတယ် ..."
" ဦးကြီးတို့ ညအမှောင်ကို အကာအကွယ်လုပ်ပြီး ငှက်ကျွန်းနားကို ကပ်သွားကြမယ် ...ခြုံပုတ်တွေထဲ ပုန်းအောင်းနေပြီး အခွင့်အခါကောင်းတာနဲ့ မာရီယာကို ကယ်ကြတာပေါ့"
ထိုအခိုက် သူတို့အဖွဲ့ရဲ့ စားဖိုမှူးတာဝန်ယူနေသော ဘခက် ရောက်လာသည် ။
" ကျုပ်လဲ လိုက်ပါရစေ ဆရာမ ...စခန်းမှာဘဲ ချက်ပြုတ်နေရတာ ပျင်းလာပြီ ..."
"ဒီတခါတော့ ရှင်မလိုက်နဲ့အုံး ..."
ရွှေမှုံဝတီ သည် ပုခုံးပေါ်ထိုင်နေသော မန်းကဲကို စားလက်စ ငှက်ပျောသီးကို ခွံ့လိုက်သည် ..။ မန်းကဲက ဆာလောင်နေပုံရသည် ..။ တပြတ်ပြတ်နဲ့ စားနေသည် ..။
" ရွှေမှုံ...မန်းကဲကို ထားခဲ့မှာ လား ..."
" မထားခဲ့ဘူး ..ခေါ်သွးမယ် ..."
" တော်ကြာ ပစ်ကြခတ်ကြနဲ့ ..."
" ရပါတယ် ...ခေါ်သွားမယ် . . ."
ဒေါင်း....ဝေါင်းဝေါင်း ........။
မာရီယာ သည် မနက်အစောကြီး ကြားလိုက်ရတဲ့ သေနတ်သံကြောင့် ခွေခွေလေး အိပ်နေရာက လန့်နိုးလာသည် ..။
" ဘာ...ဘာဖြစ်တာပါလိမ့် ..... "
ချားကိုးလ် ဖမ်းပြီး မွေးထားတဲ့ကတ္တဝါကြီး က ခုန်ဆွခုန်ဆွ နဲ့တကွိကွိတကွကွ အသံပေးနေသည် ။
ငရမန်သည် လှေကြီးနဲ့ ပင်လယ်ပြင် ကျွန်းတွေ ကြားထဲ ဓားပြထွက်တိုက်သောအခါ ဒီကတ္တဝါကြီးကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ကာ ခေါ်ဆောင်သွားတတ်သည် ။
ငရမန်သည် အခုလို မနက်စောစော အိပ်ကောင်းချိန်မှာ အကြောင်းမဲ့ သေနတ်ဖေါက်သူ ပစ်သူကို အရမ်းမုန်းတာ မာရီယာ သိသည် ။ သူ့တပည့်တွေ ဘယ်သူမှ ဒီလိုမနက်အစောကြီး သေနတ်မဖေါက်ရဲကြ ..။ မာရီယာလူးလဲထပြီး ငရမန် ရဲ့ ကုတင်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်သည် ..။ ငရမန် အိပ်ရာထဲမှာ မရှိဘူး ..။
ဒါ...ဒါဆိုရင် ..ခုန သေနတ်ပစ်တာ ငရမန်ကိုယ်တိုင်ဘဲ ဖြစ်မည် ။ သူ..သူ ဘယ်မှာလဲ . .။ သေနတ်သံကတော့
ပင်လယ်ကမ်းစပ်က လာတာဘဲ ..။ မာရီယာ ငရမန်ရဲ့ အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်း အရှည်ကြီးနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို
ကြည့်လိုက်သည် ။ ဟင်...ကမ်းခြေသဲသောင်မှာ ငရမန်နဲ့ ချားကိုးလ် ...။ ရေစပ်မှာက လှေလေးတစီး..။
သဲသောင်ပြင်မှာ လူတယောက် လဲကျနေသည် ..။ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမတယောက် ..။ အဝတ်တွေကို ကြည့်လိုက်တော့...မိဆင့်ဝတ်နေကျ အဝတ်တွေ ...။ ဟာ..မိဆင့်ဘဲ...။ သူကြည့်နေဆဲ ..ငရမန်နဲ့ ချားကိုးလ် သေတ္တာကြီးတလုံးကို သယ်မကာ စခန်းဖက်ကို ပြန်လာနေသည် ။
မာရီယာလဲ သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ အနီးအနားမှာ ဘယ်သူများ ရှိလဲ လိုက်ကြည့်တော့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်ထဲက အသက်အရမ်းကြီးနေတဲ့ အဖိုးကြီး လဒကို တွေ့လို့.." လဒ..ဘာဖြစ်တာလဲ ..လဲနေတာ မိဆင့်လား .."
လို့ မေးလိုက်သည် .။ လဒ သည် နံမည်က လဒ ပေမယ့် စိတ်သဘောက ကောင်းသည် ။ မာရီယာကိုသနားပြီး အမြဲ မာရီယာနဲ့ စကားလာပြောတတ်သည် ။ လဒ က .." မိဆင့် ဒို့ဗိုလ်ကြီးရဲ့ ရတနာတွေကို ခိုးပြီး ထွက်ပြေးဖို့ ကြံလို့ ဗိုလ်ကြီး ပစ်သတ်လိုက်တာ ..." လို့ ရှင်းပြသည် ။
"အို ..."
မာရီယာ မိဆင့်အတွက် စိတ်မကောင်း ..။
ငရမန်သည် မိဆင့်နဲ့ ညတိုင်းလို လိင်ဆက်ဆံနေပေမဲ့ မိဆင့်က သူ့ရတနာတွေကို ခိုးယူဖို့ ကြိုးစားသောအခါ သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ငါ့ကိုလဲ အချိန်မရွေး သတ်ပစ်နိုင်သည်လို့ မာရီယာ စဉ်းစားမိသည် ။ မာရီယာ့ အဖေက ငယ်ငယ်ထဲက လူမိုက် နဲ့ ရန်ဖက် မဖြစ်ဖို့ ..လက်နက်ကိုင်ဆိုရင် ဝေးဝေးက ရှောင်ဖို့ ..လက်နက်ရှိတဲ့ လူတွေဟာ လက်နက်မဲ့သူတွေကို အမြဲတမ်း ဗိုလ်ကျတတ် ကြကြောင်း သင်ထားသည် ။
ငရမန်ရဲ့ လက်က ပြေးလို့ မလွတ်နိုင်တော့ဘူးလို့လဲ စိတ်ဓါတ်ကျစွာ တွေးလိုက်မိသည် ။
ငရမန်က မိဆင့်အလောင်းကို သူ့စခန်းနဲ့ ခပ်ဝေးဝေးက သစ်ပင်တပင်မှာ တွဲလောင်းကြီး ချိတ်ဆွဲထားသည် ။
ရင်ဘတ်မှာ " သစ္စာဖေါက် ..သူခိုး " လို့ စာတန်း ချိတ်ဆွဲထားသည် ။
" ငါ့ကို သစ္စာဖေါက်ရင်..ငါ့ပစ္စည်းကို ခိုးရင် ဒီလိုဘဲ သေရမယ် ...." လို့ ငရမန် က အားလုံးကို ပြောသည် ..။
မာရီယာ ငရမန်ကို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလျှောက်လို့ ရမလား.လို့ ခွင့်တောင်းလိုက်သည် ။ ငရမန်က သံကြိုးတန်းလန်း နဲ့ လျှောက်နိုင်တယ်လို့ ပြောပြီး ချားကိုးလ်ကို သံကြိုးကိုင်ခိုင်းပြီး လိုက်စေသည် ။ မာရီယာသည် အိမ်မွေးခွေးတကောင်လိုဘဲ သံကြိုးတန်းလန်းနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်သည် .။ လူပုလေး
ချားကိုးလ်က သံကြိုးကိုင်ကာ လိုက်သည် ။ သံကြိုးသည် ကြီးမားလေးလံတာကြောင့် ချားကိုးလ် မနိုင်လို့ သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားရသည် ။ချားကိုးလ်သည် လက်တဖက်က သံကြိုးကြီးကိုထမ်းကိုင်..ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ဓားရှည်တချောင်းကို ထမ်းထားသည် ..။ ချားကိုးလ်ရဲ့ ဓားက မြန်မာငှက်ကြီးတောင်ဓား မဟုတ်ဘူး ..။ ထိပ်ချွန်ပြီး ပြားတဲ့ ဥရောပသားတို့ သုံးလေ့ရှိတဲ့ ဓားမျိုး ..။
ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ငရမန် ဒီလို ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်ခွင့်ပေးတာကိုဘဲ ကျေးဇူးတင်နေရသည် ။
အနောက်က သံကြိုးထမ်းပြီး လိုက်ရတဲ့ ချားကိုးလ်သည် မာရီယာရဲ့ စွင့်ကားတောင့်တင်းတဲ့ တင်လုံးလုံးလေးတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေတာကို ကြည့်ပြီး တဏှာစိတ်တွေ ထကြွလာရတော့ သူ ဝတ်ထားတဲ့ အောက်နားစုတ်ပြတ်ဖွာလန်နေတဲ့ ဘောင်းဘီတို ညစ်ထေးထေး အထဲကလိင်တန်ချောင်း
က ငေါငေါကြီး ထလာသည် ။ ချားကိုးလ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မာရီယာကို သဲသောင်မှာ ဆွဲလှဲကာ အတင်း တက်လုပ်ချင်နေသည် ။ တဖက်ကလဲ သူ့ဆရာငရမန်က သူစားမယ့်အစာကို သူမစားခင် ဖြတ်စားတယ် ဆိုပြီးမသတ်ပစ်တောင် သူ့ငပဲကို ဖြတ်ပစ်လိုက်နိုင်သည် .။ သူ့ကို ခဏခဏ ငပဲဖြတ်ပစ်မည် လို့ ခြိမ်းခြောက်ဘူး
သည် .။ ငပဲ သာ အဖြတ်ခံရရင် လူဖြစ်ရှုံးပြီ .။ သေသွားတာကမှ တော်အုံးမည် ..။
ဒီမျက်နှာဖြူမလေးကို ရောက်လာကထဲက ချားကိုးလ် ကြည့်ကြည့်ပြီး တဏှာရာဂစိတ်တွေ ပွားများနေခဲ့တာ ..။ ဒီမာရီယာလေး ရေချိုးတာ သေးပေါက်တာတွေကို ချားကိုးလ် ချောင်းသည် ။ ချားကိုးလ်သည် မာရီယာကို မုဒိန်းကျင့်ချင်ပေမဲ့ ငရမန်ကို ကြောက်လို့ သူ့စိတ်ကို မနည်း ထိန်းချုပ်နေတာဖြစ်သည် ။ မာရီယာသည် ပင်လယ်ကမ်းခြေ သဲသောင်ပေါ်မှာ လမ်းလျှောက်ရတာ သဘောကျနေသည် ..။ သံကြိုးတန်းလန်း ဖြစ်နေပြီး ချားကိုးလ်တယောက် အနောက်က ပါနေတာကြောင့် အကျဉ်းသား ဖြစ်နေရလို့ မာရီယာ
လွတ်လပ်တဲ့ ဘဝကို တမ်းတမိနေပြီး သည် ငရမန်ရဲ့ ငှက်ကျွန်းကနေ ဘယ်လို ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်မလဲ စဉ်းစားနေသည် ။
ချားကိုးလ် ဘက်ကို လှည့်ကြည့်မိတော့ ချျားကိုးလ်ရဲ့ ယောက်ျားတန်ဆာကြီး ဘောင်းဘီထဲက မတ်မတ်တောင်နေတာကို မာရီယာ တွေ့သွားသည် ..။
" ဟင် ..."
ချားကိုးလ်ရဲ့ တန်ဆာကြီးသည် လူပုလေးတယောက်ရဲ့ တန်ဆာဖြစ်ပေမဲ့ သေးသေးကွေးကွေး မဟုတ်ဘဲ ငရမန်လို ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း လူကြီးတယောက်ရဲ့ တန်ဆာလိုဘဲ ကြီးမားရှည်လျား တုတ်ခိုင်နေလို့ မာရီယာ မကြည့်ဘဲမနေနိုင်အောင်ဘဲ ..။ ချားကိုးလ်သည် မာရီယာက သူ့လိင်ချောင်း တန်ဆာကို စိုက်ကြည့်နေသောအခါ .." ကောင်မလေးတော့ လိုလားနေပြီ ထင်တယ်..." ဆိုပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာသည် ။ သူ့ဆရာ ငရမန် ရှိနေတဲ့ တောင်ကုန်းပေါ်က တဲကြီး ကို လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည် ..။ ဘယ်သူမှ ကမ်းခြေကို ကြည့်မနေဘူး ..။ ငရမန် မူးပြီး အိပ်ပျော်နေတာ ဖြစ်မည် ။
မာရီယာက .." ချားကိုးလ် ...နင့်ဟာကြီး ထောင်နေပါလား ...အကြီးကြီးဘဲ ..."လို့ ပြောရင်း သေသေချာချာ အနီးကပ် လာကြည့်သည် ။
ှုငရမန်နဲ့ မိဆင့် ချစ်ဗြူဟာခင်း ကြတာကို ညတိုင်းလို တွေ့တွေ့နေရတဲ့ မာရီယာသည် ကာမစပ်ယှက်မှုကို စိတ်ပါဝင်စားနေခဲ့ရပြီး ..ကိုယ်တိုင် စမ်းသပ်ကြည့်ချင်နေမိခဲ့သည် ။
ချားကိုးလ် သူ့ဘောင်းဘီစုတ်လေးရဲ့ ခါးမှာ ခါးပတ်သဖွယ် ချည်နှောင်ထားတဲ့ အုန်းဆံကြိုးကို ဖြေဖြုတ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကို လျော့ချလိုက်သည် ..။ မဲမဲတုတ်တုတ် လိင်တန်ဆာကြီးက စိတ်လာနေလို့ ငေါငေါကြီး ထောင်ထနေသည် ..။ မတ်တော့ မမတ်သေး ..။ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးကလဲ မင်းဂွတ်သီးကြီးတွေလိုဘဲ မဲမဲကြီးတွေ နဲ့ ။ထိပ်က ဒစ်လုံးကြီးက လိင်တန်လုံးပတ်လို မဲမဲကြီး မဟုတ်ဘဲ အရောင်ဖျော့ကာ နီညိုညိုကြီး ..။ အထစ်ကြီးက အသဲယားစရာကြီး ..။ ဒီအထစ်ကြီးက မိန်းမအဖုတ်ထဲကို သွင်းတဲ့အခါ အတွင်းသားနံရံတွေကိုပွတ်ဆွဲအရသာပေးမယ့်ဟာကြီး ဖြစ်မည် ..။
ချားကိုးလ်က မာရီယာ့အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။ တဏှာစိတ်တွေက ပြင်းထန်လွန်းတော့ ဆရာငရမန် လီးဖြတ်မှာကိုတောင် မကြောက်တော့ဘဲ ဆန္ဒ နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်တော့မလို့ ..။
မာရီယာလဲ ချားကိုးလ်ရဲ့ လိင်တန်ဆာကြီးကို တွေ့တာနဲ့ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းဖျန်း ဖျန်းဖျန်း ထကာ အင်္ဂါစပ်အထဲက အရေတွေ စိမ့်ထွက်ယိုစီးလာရသည် ..။ ခံချင်စိတ်တွေက ငရမန် မိဆင့် ကို တက်တက်ဆော်နေကထဲက ဖြစ်မိနေခဲ့ရတာ ..။
သူတို့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ သဲသောင်ပြင်အဆုံးက အုန်းပင်တောတွေဆီက လူခါးလောက်မြင့်တဲ့ ခြုံပုတ်လေးတွေ လှုပ်သွားတာ သူတို့ မသိလိုက် ..။ ချားကိုးလ်သည် မာရီယာရဲ့ လှုပ်တုပ်တုပ် ရင်သားနှစ်မွှာကို စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ..။ မာရီယာလဲ ချားကိုးလ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ရင်သားထိပ်ဖူးလေးတွေကို စမ်းကိုင်မိသွားတာကြောင့်
တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရပြီး ချားကိုးလ်က ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်နေသောအခါ မငြင်းဆန်ဘဲ ငြိမ်နေမိလိုက်သည် ..။
သည်အချိန်မှာ မမျှော်လင့်တာတခု ဖြစ်ပျက်သွားသည် ။
ခြုံပုတ်တခုထဲက မျောက်တကောင် လျင်မြန်တဲ့ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တရှူးထိုး ပြေးထွက်လာပြီး ချားကိုးလ်ပေါင်ကြားက တရမ်းရမ်း တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ဒစ်လုံးကြီးကို တအားကိုက်ခဲ လေသည် ..။
ချားကိုးလ်မှာ မထင်မမှတ်ဘဲ မျောက်အကိုက်ခံလိုက်ရလို့ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်လိုက်သည် ..။ မာရီယာရဲ့ သံကြိုးကိုလဲ မကိုင်နိုင်သလို ရောမခေတ်က ပုံစံနဲ့ ဓားကြီးကိုလဲ မကိုင်နိုင်တော့ ။ သူ့လိင်တန်မှာ မျောက်ကလေးက တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည် ...။
ချားကိုးလ် ကိုယ်ကိုယမ်းခါ လှုပ်ခါချပေမဲ့ တန်ဆာထိပ်ကို ခဲထားတဲ့ မျောက်ကလေးသည် ဘယ်ညာ ရမ်းနေသည် ..။
" အားးးးးးးးးး................"
သူတို့ရှိရာကို .." မန်းကဲ..မန်းကဲ .....လွှတ်လိုက်...လွှတ်လိုက် ...."လို့ အော်ခေါ်ရင်း ပြောလာသော မိန်းမပျိုလေးကို မာရီယာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ မိန်းမပျိုလေးသည် အဝတ်စအနက်ကို ခေါင်းမှာ အုပ်စည်းထားပြီးအဖြူရောင်အကျင်္ ီနဲ့ အနက်ရောင် ဘောင်းဘီပွပွ ကို ဝတ်ထားသည် ..။ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေးမှာ သားရေခါးပတ်အပြားကြီးကို စည်းပတ်ထားသည် ..။ ခါးပတ်ကြားမှာ သေနတ်တလက် ...။
မိန်းမပျိုလေးက လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ဓားရှည်ကြီးနဲ့ ချားကိုးလ်ရဲ့ လည်မြိုကို တေ့ထောက်ထားပြီး မျောက်လေးကို ဆွဲခေါ်လိုက်သည် ..။ မျောက်လေးသည် မိန်းမပျိုလေးရဲ့ စကား
ကို နားထောင်ပြီး ကိုက်ခဲထားတာကို လွှတ်လိုက်သည် ..။ ချားကိုးလ်ရဲ့ တန်ဆာသည် မျောက်ကိုက်ဒါဏ်ရာကြောင့် သွေးတွေတစက်စက်ကျနေသည် ..။
" မင်း မသေချင်ရင် နောက်ဆုတ် ..."
မိန်းမပျိုလေးက ချားကိုးလ်ကို ပြောလိုက်သည် ..။ ချားကိုးလ်သည် သူ့အသက်သေမှာတော့ အကြောက်သား ..။ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ထားသည် ..။မိန်းမပျို
လေးက မာရီယာ့သံကြိုးကို ဖြုတ်ပေးသည် ..။
မိန်းမပျိုလေးအနောက်က ထပ်ချပ်မကွာ ပြေးလိုက်လာသော လူထွားကြီးက မာရီယာ့ကို စွေ့ကနဲ ပွေ့ချီလိုက်သည် ။ လူထွားကြီး အပြင် မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးနဲ့
လူကြီးတယောက် သေနတ်ပြောင်းရှည်ကြီးကိုင်ရက် အနောက်က ပါလာသည် ။
မိန်းမပျိုလေးက မာရီယာကို..." ဘာမှ မကြောက်နဲ့..ဒို့တတွေက မင်းကို လာကယ်တာ ..မင်းအဖေဆီ ပို့ပေးမယ် ..." လို့ ပြောသည် ..။
" ဦးကြီးထွား ...သွားစို့ ..."
သူတို့ သဲသောင်ပြင် အတိုင်း ကျွန်းတဖက်ကို ပြေးသွားကြသည် ။
ငရမန်း သည် ချားကိုးလ်ရဲ့ အော်သံကြောင့် သူ့တဲကြီးပေါ်ကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ..။
" ဟင် ....ချားကိုးလ်..ခံနေရပါလား ...ဟိုက် ....မာရီယာ..ပါသွားပြီ ...."
ငရမန် ခါးက သေနတ်ကို ထုတ်ခါ ကောင်းကင်ကို ထောင်ဖေါက်လိုက်သည် ။ သေနတ်သံကြောင့် သူ့တပည့်တွေ ပြေးထွက်လာကြသည် ..။
" ဟေ့ကောင်တွေ...လိုက်ကြ..မာရီယာ ပါသွားပြီ ..."
အော်ဟစ် အမိန့်ပေးရင်း သူကိုယ်တိုင်လဲ ပြေးလိုက်လေသည် ..။ ချားကိုးလ်သည် သူ့တန်ဆာကို သူ လက်နဲ့အုပ်ရင်း စခန်းဆီကို ပြန်ပြေးလာသည် ။
ငရမန်သည် ချားကိုးလ် နဲ့ သဲသောင်ပြင်မှာ ဆုံသောအခါ ချားကိုးလ်ကို ရိုက်နှက် ထိုးကြိတ်သည် ..။
"အသုံးမကျတဲ့ကောင် ..မင်းညံ့လို့ ကောင်မလေး လွတ်သွားပြီ..လိုက်ကြ ...လိုက်ကြ ...."
ရွှေမှုံဝတီ..မာရီယာ...ဦးကြီးထွား ...သိုးမဲတို့ အမြန်ထွက်ပြေးကြပေမဲ့ လှေဖွက်ထားတဲ့နေရာလေးကို ရောက်တော့ ငရမန်ရဲ့ အဖွဲ့က လူတွေနဲ့ ပက်ပင်းတိုးပြီး ရင်ဆိုင် တိုက်ခိုက်ကြရ
သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် နုနယ်ချောလှသလောက် အသတ်အပုတ်မှာ မြန်ဆန်ကျွမ်းကျင်တာကို မာရီယာ တွေ့မြင်ရသည် ..။ ထွားကြိုင်းလှသော ကတုံးကြီး ဦးကြီးထွား သည်
တင်းပုတ်ကြီးတချောင်းနဲ့ ပင်လယ်ဓားပြတွေကို လွှဲလွှဲရိုက်သောအခါ ဓားပြတွေ ဖရိုဖရဲ ဖြစ်ကုန်သည် ..။ သိုးမဲသည် ရိုင်ဖယ်သေနတ်နဲ့ ပစ်ခတ်သည် ..။ ဓားပြံတချို့က သူတို့ကို ဓားတွေ
လှံတွေနဲ့ ဝင်တိုက်ခိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် ငှက်ကြီးတောင် နှစ်ချောင်းနဲ့ လူဆိုးတွေကြားကို ခုန်ဝင်သွားပြီး ဝှစ်ကနဲ ဝှစ်ကနဲ တိုက်ခိုက်လို့ လူဆိုးတွေ အတုံးအရုန်း သေ
ကုန်တာတွေကို မာရီယာ မျျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်ရလေတော့ ရွှေမှုံဝတီအပေါ် အထင်ကြီးစိတ်တွေ ဝင်သွားရသည် ။
ရန်သူတွေက အင်အားများလှလို့ သိုးမဲရဲ့ ပေါင်နဲ့ ဘိုက်မှာ ဓားထိသွားသည် ..။ သူတို့ လှေငယ်လေးကို တအားလှော်ခတ်ခါ လိပ်ကျွန်းကို ပြန်ရောက်အောင် ပြန် ပြေးလာနိုင်ခဲ့ကြသည် ..။
ငရမန် ရဲ့ စခန်းမှာ ငရမန်ရဲ့ ဒေါသကြီးကြီးနဲ့ အော်လိုက်တဲ့ အသံတွေ မှ အပ တိတ်ဆိတ်နေသည် ။
" ချားကိုးလ် ..."
" ဆာ ...."
" မင်းလီးကို မျောက် ဘယ်လိုကိုက်တာလဲ ...ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေ အကိုက်ခံရတာလား ...လီးကိုဘဲ ကိုက်ခံရတာလား ..."
ချားကိုးလ် မဖြေဘူး ..။ သူ ဘောင်းဘီချွတ်ပြတာ ပြောလိုက်ရင် သူ့ကို အသေရိုက်မှာ ..။ ခေါင်းကြီး ဘဲ ငုံ့နေသည်
ငရမန် သူ မစားရမသောက်ရဘဲ မာရီယာ ပြန်လွတ်သွားလို့ ဒေါသအမျက်ခြောင်းခြောင်း ထွက်နေသည် ။ ငမန်းရဲ့ ညီမ ရွှေမှုံဝတီ တို့ လာကယ်ထုတ်သွားတာကို သိလိုက်ရတော့ ပို
ဒေါသထွက်သည် ..။ သူ့လူတွေ တော်တော်များများကိုလဲ အသေသတ်ခဲ့သည် ..။
" တောက် ....ငမန်းညီမကို အရဖမ်းပြီး အပေါက်မှန်သမျှ ဖွင့်ပစ်မယ် ...သိကြရောပေါ့ ...မာရီယာ ဘယ်ရောက်သွားသလဲ ဆိုတာလဲ သေသေချာချာ စုံစမ်းစမ်း ..ဟေ့ လဒ ....လဒ
မြန်မြန်လာစမ်း ..."
ချားကိုးလ်လဲ သူ့ငယ်ပါကို ကိုက်သော မျောက်ကို မရရအောင် သတ်မည် လို့ စိတ်ထဲမှာ ကြုံးဝါးနေသည် ..။
ချောပို နွားစာစင်းနေသည် ..။ အဘမရှိဘူး ။ ထားဝယ်မြို့ထဲ သွားနေသည် ။အမေကတော့ အိမ်နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်မှာ ညနေစာ ဟင်းချက်နေသည် ။ မြင်းခွာသံကြားလို့ ချောပို နွားတင်းကုပ်ထဲကနေ ထွက်ကြည့်သည် ။
ဘယ်သူများလဲ ။
သူတို့ ခြံဝိုင်းထဲကို အညိုရောင်မြင်းကြီးနဲ့ လူတယောက် ဝင်လာသည် ။
"ဟယ် ...ကိုရင်ငမန်း ...."
" ချောပို ..."
ချောပိုသည် သူတို့ကို ဓားပြတွေ လက်ထဲက ကယ်တင်ခဲ့တဲ့ ကိုရင်ငါးမန်းကို ပြန်တွေ့ရတော့မည် လို့ မထင်မှတ်ခဲ့လို့ အခုလို ပြန်တွေ့ရသောအခါ အလွန်
အမင်း ဝမ်းသာလွန်းလို့ ခုန်ပေါက် နေတော့သည် ။ ငါးမန်းကို အမြဲလို သတိရ မြင်ယောင်ပြီး တိတ်တခိုး သဘောကျနေခဲ့ရတာ မဟုတ်လား ...။
" အမေ...အမေ ....ကိုရင်ငမန်းလာတယ် . . ."
ချောပို နဲ့ သူ့အမေက ငါးမန်းကို သူတို့အိမ်မှာ ရှိတာတွေနဲ့ ကျွေးမွေးဧည့်ခံကြသည် ။ ငါးမန်းသည် လည်း ချောပိုကို ဓားပြတွေ လက်ထဲကကယ်ခဲ့တဲ့ အချိန်ထဲက မြင်မြင်ချင်း သဘောကျခဲ့လို့ အခုလို ချောပိုကို မတွေ့တွေ့အောင် လိုက်ရှာပြီး ရောက်လာတာ ဖြစ်သည် ။
" ကိုရင် လည်ပင်းကြိုးကွင်းစွပ်ပြီး ဖမ်းခေါ်သွားတဲ့ ဓားပြကြီးကော ....ကိုရင်ငါးမန်း ..."
ချောပိုရဲ့ မေးခွန်းကို ကြားတော့ ငါးမန်းက တဟားဟား နဲ့ အော်ရယ်လိုက်ပြီး ..." ရှိပါ့ရှိပါ့ ....သူ့နံမည်က ဘခက်...တဲ့ ..ကျုပ်ရဲ့ ထမင်းချက် ဖြစ်နေပြီ ..အချက်အပြုတ် ကောင်းတယ် ..ထမင်းချက်ဘခက် ပေါ့..."လို့ ဖြေသည် ..။
ချောပိုက..." ကိုရင်ငမန်းရယ် ...ကိုရင့်ကို အဆိပ်ခပ်သတ်မှာများ မကြောက်လေရော့သလား .." လို့ စိုးရိမ်တကြီးပြောသည် ..။ ငါးမန်းက.." မကြောက်ပေါင် ချောပို ..ကျုပ်မှာ ကျုပ်မစားခင် အဆိပ်ပါမပါ စားပေးမယ့် ခွေးကြီးနှစ်ကောင် ရှိတယ်..ချောပိုရဲ့ ...သူတို့က စားကြည့်ပြီး အဆိပ်မသင့်ဘူး ဆိုတာကို သိမှ ကျုပ် စားတယ် .." လို့ ပြောပြသည် ။
ချောပို နဲ့ ငါးမန်း မောင်းမကန်တံငါရွာလေး ကို ရောက်နေသည် ။ ချောပိုရဲ့ အမေက သူ့ညီမတွေ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ မောင်းမကန်ရွာလေးမှာ သူတို့ကို ဓားပြတွေလက်က ကယ်ခဲ့တဲ့
ကျေးဇူးရှင် ကိုရင်ငါးမန်း အတွက် ငါးခြောက်တွေ ပေးချင်လို့ ..။ ချောပိုရယ်...ချောပိုရဲ့ အမေရယ် ...ငါးမန်းရယ် တံခါရွာလေးကို လာခဲ့ကြတာ ..။
ဒီညတော့ မောင်းမကန်ရွာလေးမှာဘဲ အိပ်လိုက်ကြမှာ ဖြစ်သည် ။ ညနေ နေဝင်ချိန် မှာ ကိုရင်ငါးမန်းနဲ့ချောပို ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလှောက်ရင်း စကားတွေ ပြောကြသည် ။ချောပိုသည်
သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ သန့်ရှင်းနုဖတ်နေသည် ။ ကိုရင်ငါးမန်းကို ချောပို ဘာလို့မှန်းမသိ ..။ စိတ်ထဲမှာ တအား ခင်မိသည် ။ ကိုရင်ငါးမန်းနဲ့အတူတူ လမ်းလျှောက်ရတာ သိပ်ပျော်သည် ။
တဖြေးဖြေးနဲ့ နေလုံးကြီး ပင်လယ်ပြင်မှာ ငုပ်လျှိုးသွားသည် ..။ အမှောင်ထုက စိုးမိုးလာသည် ။ သူ့အမေရှိနေတဲ့ တံငါရွာကလေး နဲ့ တော်တော် ဝေးဝေးကို သူတို့ ရောက်နေသည် ။
တံငါရွာလေးက မီးရောင်မှိတ်တုပ်ကို တွေ့နေရသည် ..။
ုအုန်းတောလေးထဲက ဖြတ်လျှောက်ခါ ရွာလေးဆီကို သူနဲ့ ကိုရင်ငါးမန်း ပြန်နေသည် ..။ ခုထိပြန်မရောက်လို့ အမေတို့ စိတ်များ ပူနေပြီလား မသိဘူး ...။ကိုရင်ငါးမန်းက ချောပိုလက်ကလေးကိုဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" ကိုရင် ...ဘာလဲ ..."
" ချောပို ...ချောပို အရမ်းလှတာဘဲ ..."
"အို..လှပါဘူး ..."
" အကို ချောပိုကို အရမ်းချစ်နေမိပြီ ..."
" အာ..အကိုကလဲ ...."
" တကယ် ..."
ကိုရင်ငါးမန်း ချောပိုကို ခါးလေးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်သည် ..။
"အို..အကို့ ..."
" ချစ်တယ် ချောပိုရယ် ...."
သစ်ပင်တပင်ကို မှီပြီး ကိုရင်ငါးမန်းက ချောပိုကို ဖက်ထားရင်း ပါးမို့မို့လေးကို နမ်းလိုက်သည် ..။
"ဟင့် ..အကို..ဘာလုပ်တာလဲ ...."
" ချစ်တယ် ချောပိုရယ် ..အကို့ကိုလဲ ပြန်ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင် . . ."
ချောပို ရှက်လို့ ကိုရင်ငါးမန်းကို ဘာမှ ပြန်မဖြေမိဘူး ..။ ရင်တွေက တအားခုန်နေသည် ..။
မချစ်ဘဲနဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ချောပို ရောက်နေပါ့မလား ။ မချစ်ဘဲနဲ့ သူ့အနမ်းတွေကို ခံနေပါ့မလား ..။ ကိုရင်ငါးမန်းရဲ့ လက်တွေက ရန်သူနဲ့ ထိုးကြိတ်သတ်ပုတ်တဲ့နေရာတခုထဲမှာဘဲ
သွက်တာ မဟုတ်ဘူး ။ ချောပို တကိုယ်လုံးကို ကိုင်တဲ့နေရာမှလဲ အရမ်းသွက်သည် ။ ကိုရင်ငါးမန်းရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ချောပို ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာ ပြေးလွှားနေသည် ။
အသဲတယားယားနဲ့ ချောပို ကိုရင်ငါးမန်း ခေါ်ဆောင်သွားတဲ့ အချစ်နိဗာန်နန်းကို လိုက်ပါသွားမိရသည် ။ ခြုံပုတ်ထူထူထဲ ချောပို ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်ေးလးက ချောပိုနဲ့ သူ လှဲလျောင်းဖို့ ခင
တဲ့ အခင်း ဘဝကို ရောက်သွားရသည် ။ ချောပိုလဲ ကိုရင်နဲ့ကျမှ အပျိုရည် ပျက်ရတော့တာဘဲ ။ ကိုရင် ပြုသမျှကို နုလိုက်မိပြီ ..။ လင်မယား ဘဝမှာ အရှက်ကုန်တယ်လို့ ကြားခဲ့ဘူး
တာ အခု လင်မယာလဲ မဟုတ်သေးဘဲနဲ့ ချောပိုလဲ ကိုရင်နဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲကြီးမှာ အရှက်ကင်းသွားရသည် ..။ ကိုရင်က ချောပိုရဲ့ ဗလာကျင်းနေတဲ့ ကိုယ်တွေကို အားရပါးရကြီး ကို
ကြည့်ပြီး သူနမ်းချင်တဲ့နေရာတွေကို သဲသဲမဲမဲ နမ်းတော့တာဘဲ ..။ နမ်းမယ်နမ်းမယ် နဲ့ တကယ်လဲ နမ်းတာ မဟုတ်ဘူး ..။ သူ့လျာကြီးနဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်တာ ..။
ချောပိုရဲ့ မိန်းမကိုယ်လဲ အရေတွေ ယိုစီးနေရသည် ..။ ထိန်းလို့မရအောင်ဘဲ ...။
ကိုရင်ငါးမန်းရဲ့ လည်ပင်းကို တအားဆွဲဖက်ထားပြီး သူလုပ်တာတွေကို ချောပို ခံယူနေမိရသည် ..။
" ကိုရင်..ကလေးရှိသွားလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ် ..."
ကိုရင်က ချောပို ပြောတာကို ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ချောပို မိန်းမကိုယ်ထဲကို သူ့တန်ဆာကြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ..။
" အမေ့ ....ဖြေးဖြေး..ကိုရင် ..."
ငါးမန်းရဲ့ ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးက ပြဲလန်ကြီးမားလွန်းတာကြောင့် ချောပိုရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ တင်းကျပ်နေသည် ...။
" အား.....အမလေး ...ကိုရင်..ကျမ ဟာလေး ကွဲသွားပြီလား...မသိဘူး ..."
ငါးမန်းသည် တဏှာစိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် သောင်းကျန်းထကြွနေတော့ ချောပို ပြောဆိုတာတွေကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့လိင်တန်ကြီး ကို ဖိကာ သွင်းလေသည် ။
လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးသည် ချောပိုရဲ့ အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ရင်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး တိုးဝင်နေရာက ငါးမန်းက အနောက်ကို ဆုတ်လိုက်ပြန်လို့ရင်ထဲမှာ ဟာတာ
တာနဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး မိန်းမကိုယ်ထဲက ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်ကာ ငါးမန်းကို တအားဆွဲဖက်ထားလေသည် ..။ ငါးမန်းက ဖိသွင်းလိုက်ပြန်တော့ ချောပို အင်္ဂါစပ်ထဲ အီဆိမ့်တဲ့ အရသာ ရရှိသွားရပြန်သည် ..။ လိင်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီး စီးကနဲစီးကနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်လာသည် ။ ငါးမန်းလဲ ချောပိုရဲ့ တင်စိုင်တဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ပြီး ဖိဖိထိုးဆောင့်နေသည် ။
" အင်း ...ဟင့်ဟင့် ......အား...အား....အား....."
ချောပိုသည် ခံလဲခံချင် ကြောက်လဲကြောက်နေသည် ။ ဟင်းလင်းပွင့်နေသော ချောပိုရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ငါးမန်း ပယ်ပယ် နယ်နယ် ကိုင်တွယ်လိုက် ရင်သီးလေးတွေကို စို့ပေးလိုက်
နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ ချောပို တဟင့်ဟင့်နဲ့ ကာမအရှိန်အဟုန်တွေ ထကြွသထက် ထကြွလာရသည် ..။ ငါးမန်း ထိုးညှောင့်တာတွေက အစပိုင်း နာကျင်ပေမဲ့ နောကိပိုင်းမှာ နာကျင်မှု
ကို တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ ဆိမ့်အီနေအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာထူးက ဖုံးလွှမ်းလာသည် ။
ငါးမန်းရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေလဲ မြန်လာသည် ။သွက်လာသည် ..။ ပြင်းလာသည် ။ ချောပိုလဲ တအားတအား ကောင်းလာသည် ။ ငါးမန်းရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို ချောပို အားမလို အားမရ ကုတ်ခြစ်မိနေသည် ..။ အင်း..အင်း...အင်း နဲ့ ငါးမန်း ဖိဆောင့်နေသည် ..။ ဆက်တိုက်ကြီး ..။ မကြာခင်ဘဲ ချောပို တအားကောင်းလွန်းသွားပြီး ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းသွားတုံး ငါးမန်း
လဲ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆိုသလို ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်းရောက်ရှိသွားလေသည် ..။
ရက်ဗရင် ဖိလစ်သည် တဒုန်းဒုန်းထုနေတဲ့ တံခါးသံကြောင့် တံခါးဖွင့်ဖို့ လျှောက်လာခဲ့ရင်း.." အပြင်က ဘယ်သူလဲ ..ဘာကိစ္စလဲ.." လို့ မေးလိုက်သည် ။
" မာရီယာပါ ...ပါပါ .."
"ဟင်..ဘုရား..ဘုရား ....."
တံခါးကို အမြန်ဖွင့်သည် ..။ ဖိလစ် လက်တွေ တုန်နေသည် ..။
"အို ....မာရီယာ.....သမီးလေး ...."
မာရီယာ့ကို တအားဖက်ရင်း ဖိလစ် ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေ ကျနေသည် ။
" ပါပါ..ဒါ သမီးကို ပင်လယ်ဓားပြ ငရမန်တို့ လက်ထဲက ကယ်ထုတ်လာတဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ...."
ဖိလစ်သည် ရွှေမှုံဝတီကို ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံး ...။
ဒါဏ်ရာရလာသော ရွှေမှုံဝတီရဲ့ နောက်လိုက် သိုးမဲကို ဖိလစ်က ဆေးထည့်ပေး..ပတ်တီးစည်းပေးသည် ..။
" ပါပါ ..ရွှေမှုံဝတီတို့ အကြောင်းကို ပူလိစ်တွေကို မပြောနဲ့နော် ..."
" စိတ်ချ..စိတ်ချ..သမီး ..ပါပါ မပြောပါဘူး ...."
ဖိလစ်သည် မာရီယာသည် ပင်လယ်ဓားပြ လက်ထဲက မှဲ့တပေါက် မစွန်းအထင်း မရှိဘဲ လွတ်မြောက်လာရတာ ဘုရားရှင် စောင့်ရှောက်တာဘဲ လို့ ဝမ်းသာအားရ ပြောဆိုနေသည် ။
ရွှေမှုံဝတီ..ဦးကြီးထွား ..သိုးမဲတို့လည်း ငရမန်လို လူက မုဒိန်း မကျင့်ဘဲ ထားထားတာကို နားရှိလို့ကြားရတာဘဲ...လို့ တီးတိုး ပြောဆိုကြသည် ..။ မယုံကြည်ကြဘူး ..။ ငရမန်ဘဲ ပန်းသေးသွားတာလား..မာရီယာဘဲ ညာပြောနေတာလား ..လိုှု ကွယ်ရာမှာ ပြောဆိုနေကြသည် ...။
နောက်တနေ့မနက်မှာထားဝယ်မြို့လေးမှာ မာရီယာ ပင်လယ်ဓားပြတွေ လက်ထဲက ပြန်လွတ်မြောက်လာကြောင်း သတင်းက ဖုံးဖိလို့မရ ပျံ့နှံ့လို့နေပါပြီ ...။
ပုလိပ်ဂါတ်တဲက ဌာနာအုပ် မစ္စတာဘီဆင်း သည် တပည့်များ ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင်ထောပတ်သုတ်နဲ့ လဘက်ရည်ပျစ်ပျစ်တခွက်ကို စားသောက်နေရင်း သတင်းကို သူ့ဆီ
ယူဆောင်လာတဲ့ စာသင်မောင်မြကို .." မောင်မြ ..ကောင်မလေး ကို ဓားပြတွေ မုဒိန်းကျင့်လိုက်ကြတယ်လို့ ကြးသလား ..."လို့ မေးလိုက်သည် ..။
" မကြားဘူး..ဆရာ..ကောင်မလေး ဓားပြတွေ အလစ်မှာ ထွက်ပြေးလာတယ်ဘဲ ကြားတယ် .."
" နိုး ဝေး....မဖြစ်နိုင်ဘူး..မောင်မြ ..ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး ...ပင်လယ်ဓားပြ ငရမန်ဟာ မုဒိန်းကျင့်တာ နံမည်ကြီးတဲ့ကောင်..ဘယ်နည်းနဲ့မှ ဒီကောင်မလေးကို ချမ်းသာ ပေးလိမ့်မယ်
မဟုတ်ဘူး ..."
မောင်ပိုက်သည် ဒီနေ့ ဌာနာအုပ်ကြီးနဲ့ မောင်းမကန်ရွာဖက်က ရဲကင်းတွေကို လိုက်စစ်ရမှာမို့ ရှူးဖိနပ်ကို ပြောင်လက်နေစေဖို့ တိုက်ချွတ်နေသည် ..။ ဌာနာအုပ်ကြီး ဘီဆင်းသည် အလွန်
အသန့်ကြိုက်သည် ..။ ယူနီဖေါင်းကို အမြဲ သေသပ်ကျနစွာနဲ့ ဝတ်တတ်သူ ဖြစ်သည် ..။ သူ့ဂါတ်တဲက ပုလိပ်တွေ အားလုံးကိုလည်း သူ့လိုဘဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စား စေချင်သည် ။
" ဆရာဦးပိုက် ..ဌာနာအုပ်ကြီးက ခဏ လာခဲ့ပါ.....တဲ့ "
ပြောရင်းဆိုရင်း ခေါ်ပြီ ...။
မောင်ပိုက် ဌာနာအုပ်ဆီကို ပြေးလိုက်သည် ..။
"ဟေး..မောင်ပိုက် ..လာကွာ...မင်းကို အလုပ်တာဝန်တခု ပေးစရာ ရှိတယ် ..."
" ဟုတ်..ပြောပါ..မစ္စတာဘီဆင်း ...ဘာလုပ်ရမှာလဲ..."
" ရက်ဗရင် ဖိလစ်ကြီးရဲ့ သမီး ပြန်လွတ်လာတယ် ..."
"အော်..ဟုတ်လား ..."
" အဲဒီကို မောင်ပိုက် သတင်းသွားမေးမြန်းပါ ..ဘယ်လိုဘယ်ပုံ လွတ်လာသလဲ ...မုဒိန်းကျင့်ခံရသေးလား ..ပင်လယ်ဓားပြခေါင်းဆောင်က ငရမန် ဆိုတာ သေချာလား ...စသဖြင့်
တိတိကျကျ သိချင်တယ်ကွယ် ..."
" ကောင်းပြီဌာနာအုပ်ကြီး ..ကျုပ် သွားမေးမြန်းလိုက်မယ်..အခုဘဲ ..."
လိပ်ကျွန်း ...။
" မောင်ငမန်း ပြန်လာပြီ ..."
မှန်ပြောင်းနဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေကို ကြည့်နေတဲ့ ဦးကြီးထွား အသံကြောင့် တပည့်တွေနဲ့ သိုင်းကျင့်နေတဲ့ ရွှေမှုံဝတီ လက်ထဲက ဓားကို အနားက တပည်ကတယောက်ကို လှမ်းပေးလိုက်
ပြီး ဦးကြီးထွားလက်က မှန်ပြောင်းကို တောင်းယူလိုက်သည် ..။ တပည့်နှစ်ယောက်က ငမန်းကို ပြေးကြိုကြသည် ..။
" အကို..ဘာတွေလဲ ..တောင်းတွေ ပလုံးတွေ နဲ့"
ရွှေမှုံဝတီက ငမန်းဆီကို ပြေးသွားလိုက်ပြီး မေးသည် ။
" ငါ့ညီမအတွက် ..အထူးလက်ဆောင် တခု ပါတယ် ...."
" ဟယ်..ဟုတ်လား ...ဘာလဲဟင်..အကို..ဘာလဲ...ဘာလက်ဆောင်လဲ ...."
" တောင်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက် ..."
ရွှေမှုံဝတီ တောင်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
"ဟယ် ...ကျားပေါက်စလေး ..."
ခွေးငယ်လေးတကောင် အရွယ် အဝါနဲ့ အနက် အစင်းကြား ကျားပေါက်လေးတကောင် ...။ ရွှေမှုံဝတီ သည် ဝမ်းသာအားရ ကျားပေါက်လေးကို ပွေ့ချီလိုက်သည် ။
" ချစ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ အကို .. ဒီ ကျားလေး ဘယ်က ရလာတာလဲဟင် ..."
" ညီမလေး ကြိုက်လား..အရင်ပြော ..."
" အရမ်းကြိုက်တာပေါ့ ...ချစ်လိုက်တာ....ညီမလေး မွေးမှာနော်..အကို ..."
" မွေး...မွေး ... မွေးဖို့ဘဲ အကို ယူလာတာ ...ဘယ်က ရလာလဲ ဆိုတော့...အကို မောင်းမကန်က တံငါရွာမှာ ရောက်နေတုံး...ညဖက်ကြီး..ကျားကြီးတကောင် နဲ့ ကျားပေါက်လေးတွေကို
ပင်လယ်ကမ်းစပ် သဲသောင်ပေါ်မှာ တွေ့တော့ ကျားမကြီးကို မီးဒုတ်နဲ့ ဝိုင်းပြီး ခြောက်လှန့်ထုတ်လိုက်ကြတာ ကျားမကြီး တောထဲဝင်ပြေးတော့ ဒီအကောင်လေး ကျန်ခဲ့တာ ....အမှန်က စုစုပေါင်း သုံးကောင် ...ဒီတကောင်ဘဲ ရလိုက်တာ ...ဟားဟား . . ."
ဦးကြီးထွားက .." အေး...မောင်းမကန်က ရိုးမ နဲ့ ကပ်နေတာ..ရိုးမက ဆင်းလာတဲ့ ကျားဖြစ်မယ် ..."လို့ ပြောလေသည် ...။
ရွှေမှုံဝတီက " သိုးမဲ "လို့ စခန်းဖက်ကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သည် ။
" ဗျာ...ဆရာမ ....."
သိုးမဲ ပြေးထွက်လာသည် ..။ သိုးမဲ ကိုယ်မှာ ပတ်တီးတွေ စည်းထားတာ ငါးမန်းတွေ့သွားသည် ...။ မန်းကဲ သည် သိုးမဲပုခုံးပေါ်မှာ ထိုင်ရက် ပါလာသည် ..။
ငါးမန်း သိုးမဲ ဒါဏ်ရာတွေ ပတ်တီးတွေ ကို တွေ့လိုက်လို့ .." ဟေ့..ဘာတွေ ဖြစ်ကြလဲ .." လို့ မေးသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီက မာရီယာကို သူတို့ သွားကယ်ထုတ်လိုက်လို့ သိုးမဲနဲနဲ ဒါဏ်
ရာရလာတာလို့ ပြောသည် ..။
" ညီမလေး..ရွှေမှုံ ...ညည်းငါ့စကားကို နားမထောင်ပါလား ...အင်း..ငရမန်ကို သွား ကလိလိုက်ကြပြီပေါ့ ..အင်းလေ...ရွှေမှုံလဲ ငါ့ညီမကိုး..ဘမျိုးဘိုးတူ...လူမိုက်တွေဘဲလေ..ဟားဟား
အေးလေ..ငရမန် ရဲ့ တိုက်စစ်တွေ လာလိမ့်မယ် ဆိုတာတော့ သတိချပ်ကြ ...ဒီကောင်ကြီးက သူ့ကို ထိရင် ဆတ်ဆတ်ထိ နာတတ်တဲ့ကောင်ကြီး ..."
" မာရီယာက တကယ် ချစ်စရာကောင်းတယ် ..အကို ...ရွှေမှုံနဲ့ အခု မာရီယာနဲ့ တအား ခင်သွားကြပြီ ..."
"ဟားဟား....ရွှေမှုံ....ညီမလေး ....ငါလဲ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးတယောက် တွေ့လာတယ် ....ချောပိုတဲ့ ....နင် ချောပိုကို တွေ့ရင် ခင်သွားချစ်သွားမှာဘဲ ..."
" ဟုတ်လား..ရွှေမှုံ တွေ့ဖူးချင်လိုက်တာ ...."
"ဟေး...ဟိုမှာကြည့်...မန်းကဲ က ကျားပေါက်လေးကို ချစ်နေလိုက်တာ ..."
" အင်း..မန်းကဲအတွက် သူငယ်ချင်း ရသွားပြီ အကို...ရွှေမှုံ အရမ်းကျေးဇူးတင်တာဘဲ . .."
မာရီယာ နဲ့ သူ့အဖေကြီးဖိလစ်ကို မောင်ပိုက် သိချင်တာတွေ မေးမြန်းသည် ..။
မာရီယာက ပင်လယ်ဓားပြတွေ အရက်မူးပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့အချိန် ထွက်ပြေးလာခဲ့သည်လို့ ပြောပြသည် ..။ ပငါလယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို မာရီယာ တယောက်ထဲ ဘယ်လိုများ ကူးဖြတ်လာခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို မောင်ပိုက် မမေးတော့ဘူး ...။ တယောက်ယောက် အကူအညီ မပါဘဲ မာရီယာသည် ပင်လယ်ဓားပြတွေရဲ့ ကျွန်းကနေ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ လွတ်မြောက်မလာနိုင်ဘူးဆိုတာတော့ မောင်ပိုက် သိနေသည် ။
ဗိုလ်ငရမန် ဆိုတဲ့ပင်လယ်ဓားပြခေါင်းဆောင် က မာရီယာလို ချောချော တောင့်တောင့်လေးကို ဘာမှ မလုပ်ဘဲ ပြန်လွှတ်လိုက်တယ် ဆိုတာကရော မယုံနိုင်စရာဘဲ ..။
မောင်ပိုက် ဘုရားရှစ်ခိုးကျောင်း ဝင်းထဲက ပြန်ထွက်လာတော့ မလှမ်းမကမ်းက ကုန်စုံဆိုင်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်း ကြည့်လိုက်သေအခါ သူ့မျက်လုံးတွေကို သူ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်
ဘဲ ...။ သူ တခါက လိုက်ကြည့်ခဲ့တဲ့ ဆံပင်မဲမဲရှည်ရှည်နဲ့ မိန်းမချောလေး ..ကို သူ တွေ့လိုက်ရလို့ ...။ မောင်ပိုက် အရမ်းဝမ်းသာသွားသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ သည် သူတို့အဖွဲ့အတွက် လိုအပ်တာတွေ ဝယ်နေသည် ..။ ဒီတခါတော့ ရွှေမှုံဝတီသည် ကြက်အရှင်ဘဲအရှင်တွေကိုပါ ဂိုရားတို့လင်မယားဆီက ဝယ်နေသည် ..။ ဂိုရားနဲ့
နန်ဒနိက တခါမှ ရွှေမှုံဝတီ ကြက်ဘဲတွေ မဝယ်ဘူးလို့ အံ့ဩနေသည် ။ ရွှေမှုံဝတီ သည် သူ့ကျားလေးအတွက် ဝယ်နေတာ ဖြစ်သည် ။ ဒီကျားလေးအတွက် အသားလိုနေတာကြောင့်
မြို့ပေါ်တက်လာပြီး ဝယ်ရတာ ..။ အကို နဲ့ ဦးကြီးထွား အကြံပေးတာကတော့ ကျားလေးအတွက် သူတို့ နေတဲ့ ကျွန်းမှာ ကြက်..ဘဲ..ဆိတ်တွေ မွေးဖို့ ..။ ဒါကြောင့် ရွှေမှုံ ကြက်တွေ
ဘဲတွေ စပြီး ဝယ်နေတာ ..။
ကုန်စုံဆိုင်က ကုလားလင်မယားက ရွှေမှုံပြန်ခါနီး ..ရွှေမှုံ့ကို ဂါတ်တဲက အက်စ်အိုင်ပီ ပုလိပ်အရာရှိ လာစုံစမ်းတဲ့အကြောင်း ပြောပြသည် ။ ရွှေမှုံက အပြုံးမပျက်ဘဲ သူက ရေသူမကျွန်းက
လို့ နောက်တခါကျရင် ပြန်ပြောလိုက်ဖို့ ကုလားလင်မယားကို ပြောခဲ့သည် ။ အရင် ခါတိုင်းအခေါက်တွေကလိုဘဲ ကုန်စုံဆိုင်က ကူလီအလုပ်သမား နှစ်ယောက်က တောင်းတွေ ရွက်ပြီး
ကမ်းခြေကို လိုက်ပို့ကြသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း ရွှေမှုံဝတီ သည် ဦးကြီးထွားတို့ လှေကို စောင့်နေသည် ။ ဦးကြီးထွားနဲ့ သိုးမဲတို့က ခပ်လှမ်းလှမ်းကကမ်းခြေ အကွေ့က ကျောက်ဆောင်အကွယ်မှာ စောင့်နေကြတာပါ ။ ရွှေမှုံဝတီ စောင့်နေတာ တွေ့တော့မှ လှေလှော်ပြီး လာကြိုကြတာ ဖြစ်သည် ။
မောင်ပိုက်သည် အရင်တခါလိုဘဲ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ မိန်းမပျိုလေး နောက်ကို လိုက်သွားသည် ။ အရင်တခါကနေရာမှာ မိန်းမပျိုလေးသည် ကုလီကုလားတွေနဲ့အတူ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို
မျက်နှာပြုကာ စောင့်နေသည် ..။ အရင်တခါကလိုဘဲ လှေငယ်လေး ရောက်လာလိမ့်မည် လို့ မောင်ပိုက် မျှော်လင့်နေပေမဲ့ လှေငယ်လေး မရောက်လာခင် သူ့ရှေ့အုန်းတောထဲက လူ
တစု ထွက်လာသည် ။
ဟင် ...။
ဒီလူစုရဲ့ လက်တွေထဲ သေနတ်ပြောင်းတို ပြောင်းရှည်တွေ နဲ့ ဓားရှည်ကြီးတွေ ကိုင်ဆောင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်ပိုက် အရမ်းစိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသည် ။ ခါးကြားမှာ ထိုးလာတဲ့ သူ့သေနတ်ရဲ့ ဒင်ကို စမ်းလိုက်မိသည် ။ လူဆိုးတွေ ဆိုတာ သေချာနေသည် ။ မိန်းမပျိုလေးဆီကို ဦးတည်သွားနေကြလို့ မိန်းမပျိုလေးအတွက် သူ စိတ်တွေ ပူပင်မိနေသည် ။
ဂါတ်တဲနဲ့လဲ အလှမ်းဝေးနေသည် ။ သူ့ပုလိပ်သားတွေကို သူ ဘယ်လို ခေါ်နိုင်မလဲ ။ သူတယောက်ထဲ နဲ့ ဒီတအုပ်တမကြီးကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်မလဲ ။
"ဟေ့..ရွှေမှုံဝတီ ....မင်း ဒီတခါတော့ ဒို့လက်က မလွတ်တော့ပါဘူး . . ."
လူစုရဲ့ အရှေ့ဆုံးက လူထွားကြီးက သူ့လက်ထဲက ပြောင်းရှည်သေနတ်နဲ့ ချိန်ကာ ရှေ့တိုးသွားနေရင်း အော်ပြောလိုက်သည် ။
ကောင်မလေး နံမည်က ရွှေမှုံဝတီ..ဆိုပါလား ....။
သူ သဘောကျနေတဲ့ ကောင်မလေး န့မည်ကို သိလိုက်ရပြီ ...။
ရွှေမှုံဝတီ ...။
ရွှေမှုံဝတီ သည် နည်းနည်းမှ ကြောက်ဟန်မပြဘူး ..။ သူ့ဆီကို တရွေ့ရွေ့ တိုးလာနေကြတဲ့ လူစုကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ခပ်ရဲရဲ ပြန်ကြည့်နေသည် ..။
"ကဲ..ရွှေမှုံဝတီ ...ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့ပေတော့ ..ဒို့ဆရာကြီးဗိုလ်ငရမန် က မင်းကိုဖမ်းခေါ်လာခဲ့ခိုင်းတယ် ....အဟင်းဟင်း ...ရွှေမှုံဝတီ..ရွှေမှုံဝတီ ဆိုပြီးနံမည်ကြီးနေလိုက်တာ တကယ်တမ်း ကျတော့လဲ ကြက်ကလေး..ငှက်ကလေး ဖမ်းရသလိုဘဲ လွယ်လှချည်လား ...."
ခေါင်းဆောင်နဲ့ တူတဲ့လူထွားကြီးက တော်တော့်ကို နီးနီး ကပ်သွားပြီ ..။ ရွှေမှုံဝတီနဲ့ လက်တကမ်း အကွာကို ရောက်နေပြီ ..။
အဝေးက ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မောင်ပိုက် စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေသည် ။ သူ့ခါးကြားက သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်မိလိုက်သည် ။ ပစ်ခတ်ဖို့ အကွာအဝေးက ဝေးလွန်းနေသည် ။ ရွှေမှုံ
ဝတီ ဖက်က စိတ်ပူစိတ်တွေကြောင့် မောင်ပိုက် ခြေမကိုင်မ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေသည် ။
အို ..။
မြန်လိုက်တာ ။
ရွှေမှုံဝတီသည် သူ့လက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်တဲ့ လူထွားကြီးရဲ့ လက်ကို ဖျတ်ကနဲ လိမ်ချိုးလိုက်သည် ..။ ခုန်ကာ တိုက်လိုက်တဲ့ ရွှေမှုံဝတီ့ဒူးက ကုန်းကျလာတဲ့ လူထွားကြီးရဲ့ မျက်ခွက်
နဲ့ ဖြောင်းကနဲ မိ်တ်ဆက်သွားသည် ..။ လူထွားကြီး မထင်မှတ်ထားဘဲ ရုတ်တရက် အဆော်ထံရလို့ စူးစူးဝါးဝါး အော်ကာ အနောက်ကို ဖင်ထိုင်ရက် ကျသည် ။
ကျန်တဲ့ လူဆိုးတွေက သေနတ်တွေနဲ့ ချိန်ရွယ်ကာ ပစ်ခတ်မယ် လုပ်သောကြောင့် မရှုမလှ ခံလိုက်ရတဲ့ လူထွားကြီးက အော်ဟစ်ပြီး တားသည် ။
"ဟိတ်..မပစ်ကြနဲ့ ..မပစ်နဲ့....ဆရာကြီးက သူ့ကို အရှင်ဖမ်းခိုင်းတယ် . .. "
ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ လက်ထဲမှာ ဓားမြှောင်တလက် ရောက်နေသည် ။ ကူလီတွေ ရွက်လာတဲ့ တောင်းတွေထဲက ဓား ဖြစ်မည် ။
အခြေအနေက တင်းမာနေသည် ..။ လူဆိုးတွေက ရွှေမှုံဝတီကို လက်ရ ဖမ်းဆီးဖို့ အနားကို ပတ်ပတ်လည်ကနေ တိုးကပ်လာသည် ။ ကူလီကုလားနှစ်ယောက် ကတော့ ပြေးပြီ ..။
ဒီအချိန်မှာ သူတို့တတွေ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ဆီကို လှေနှစ်စီး ရောက်လာသည် ..။ လှေပေါ်က လူတွေက စတင်ပြီး သေနတ်တွေ နဲ့ ပစ်ခတ်ကြသည် ။ ရွှေမှုံဝတီ ပျောက်သွားသည် ။ ရေထဲ ခုန်ချသွားတယ် ထင်တာဘဲ ..။ လှေပေါ်က လူတွေနဲ့ ကမ်းခြေက လူစုတို့ ပစ်ခတ်လိုက်ကြတာ နားကွဲမတတ်ဘဲ ..။ တဒိန်းဒိန်း တအိန်းအိန်း ...။ ရွှေမှုံဝတီကို ဖမ်းဖို့လာတဲ့ လူစု အတုံးအရုံးထိမှန်လဲကျကုန်သည် ။ မောင်ပိုက်လဲ မမျှော်လင့်ဘဲ ပင်လယ်ဓားပြတွေ အသေအကြေတိုက်ခိုက်ကြတဲ့ တိုက်ပွဲကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီကို လာဖမ်းဖို့ လုပ်တဲ့ ငရမန် ဖက်က လူတွေ လဲ အုန်းပင် တောထဲကို ပြန်ဆုတ်ခွာပြေးကြသည် ။
ဌာနာအုပ် ဘီဆင်း က မောင်ပိုက်ကို ဂါတ်တဲက သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ ရွှေမှုံဝတီ ဆိုတာ ပင်လယ်ဓားပြဗိုလ်ရဲ့ ညီမ ဆိုတာ ပြောပြသောအခါ မောင်ပိုက်သည် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ဖြစ်နေ
သည် ။ ရွှေမှုံဝတီသည်ပင်လယ်ဓားပြ နဲ့ လုံးလုံးမတူဘဲ အင်မတန်မှ ကျော့ရှင်းလှပနေတာကြောင့် ..။ ရွှေမှုံဝတီကို မောင်ပိုက် စွဲစွဲလန်းလန်း သဘောကျသွားသည် ။ ကြိုက်သွားသည် ။
နောက်တခါ ထားဝယ်မြို့ပေါ်ကို လာခဲ့ရငါ ရွှေမှုံဝတီလေးကို သူ လက်ရဖမ်းဆီးမည်လို့ သူ့စိတ်ထဲ ကြုံးဝါးလိုက်သည် ။
ရွှေမှုံဝတီကို ပင်လယ်ဓားပြမှုနဲ့ တရားစွဲဆို ထောင်ချပစ်ဖို့ ဖမ်းဆီးမှာ မဟုတ်ဘူး ..။ သူ့စိတ်တွေကို အရမ်း လှုပ်ရှားစေတဲ့ ရွှေမှုံဝတီကို သူ့ဇနီးမယားလေးအနေနဲ့ သိမ်းပိုက်ချင်လို့ ...။
ဗိုလ်ငါးမန်း အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ အိနိ္ဒယပြည် ကာလကတ္တားမြို့ကနေ လာမယ့်ကုန်သင်္ဘောတစီးကို လမ်းကနေ ဖြတ် တိုက်ခိုက်ဖို့ သူ ကြံစည်နေသည် ..။ သူနဲ့ သူ့အဖွဲ့ မတိုက်ဖြစ်တာ
ကြာနေပြီ ။ ရွှေမှုံဝတီကို ထားဝယ်ကမ်းခြေမှာ ဖမ်းဖို့လုပ်တဲ့ငရမန်ရဲ့ အဖွဲ့တွေနဲ့ သူ့လူတွေ ပစ်ကြခတ်ကြတာ သူ့လူတချို့ သေဆုံးရတယ့်အတွက် ငါးမန်း တော်တော် နှမြောနေသည် ။
ငရမန်ကို တွေ့ရာသင်းချိုင်း ဓားမဆိုင်းဘဲဟေ့လို့ သူကြွေးကြော်ထားသည် ..။ သည်လောက် အလုပ်များနေတဲ့ကြားက ငါးမန်းသည် သူချစ်မိနေတဲ့ ချောပိုလေးနဲ့ တွေ့ချင်နေသည် ။
ချောပိုလေးကို နမ်းရတဲ့ ဖက်ရတဲ့ အတွေ့အထိတွေကို တမ်းတနေမိရတော့ ပင်လယ်ခရီးကို မထွက်ခင် ချောပိုလေးနဲ့ သွားတွေ့ဖို့ ကြံစည်လေတော့သည် ။
ရွှေမှုံဝတီ သည် လိပ်ကျွန်းစခန်းမှာ သိုင်းကျင့်လိုက် သူမွေးထားတဲ့ ကျားပေါက်လေး နဲ့ မျောက်ကလေး မန်းကဲ နဲ့ ဆော့လိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေသည် ..။ ကျားပေါက်လေးကို ဗလ လို့
သူ နံမည်ပေးထားသည် ..။ ကျားပေါက်လေးကို သူ အသားကောင်းကောင်းကျွေးထားတာကြောင့် ခဏချင်းမှာဘဲ ထွားကြိုင်းလာတာ တွေ့ရလို့ အကိုငါးမန်း..ဦးကြီးထွား...သိုးမဲတို့ သဘောကျ ဝမ်းသာကြသည် ..။ မနက်စောစော လိပ်ကျွန်းရဲ့ ပင်လယ်ကမ်းစပ် သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ပြေးနေကြတဲ့ ကျားလေးတကောင် ..မျောက်တကောင် နဲ့ ရွှေမှုံဝတီ
ကို ငါးမန်း ကျောက်ဂူဝကနေ ကြည့်ပြီး သဘောကျနေသည် ..။ ရွှေမှုံကို မြို့ကို မသွားဖို့ သူ သတိပေးထားသည် ..။ ငရမန် က အချိန်မရွေး တိုက်ခိုက် ဖမ်းဆီးနိုင်သည် ..။ ထို့အပြင်
ပုလိပ်များက ပင်လယ်ဓားပြတွေ မြို့ကို လာပြီး ရိက္ခာဝယ်ကြတာကို စောင့်ဖမ်းဖို့ ပြင်ဆင်ကြတာကိုလဲ ပုလိပ်နဲ့ အဆက်ရှိတဲ့ သူ့လူယုံတွေကတဆင့် ကြားသိထားလို့ ..။
သူကသာ ညီမငယ်အတွက် စိတ်ပူပြီး မြို့ကို မသွားဖို့ တားနေပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ချောပိုကို တွေ့ချင်လွန်းလို့ တိတ်တဆိတ် သွားတွေ့တော့သည် ..။ ချောပိုကို သူလာခဲ့မယ့်
ရက်ပိုင်းကို ကြိုပြောထားတာကြောင့် ချောပို မောင်းမကန်ရွာလေးကနေ စောင့်နေမယ် လို့ သူထင်သည် ..။ အဖေါ်တပည့်လက်သားမပါဘဲ ထွက်သွားသော ငါးမန်းအတွက် ဦးကြီးထွား
က စိတ်မချလို့ သိုးမဲကို အနောက်က လိုက်သွားစေသည် ။
ညီအကို မသိတသိ အချိန် လို့ ပြောလေ့ရှိတဲ့ နေဝင်ရီတရော အချိန် ...။
နွားရိုင်းသွင်းချိန် ...။
ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ တိတ်ဆိတ်နေသည် ..။
အုန်းလက်တွေ လေတိုးသံ တချက်တချက် ကြားရသည် ..။
ငါးမန်း ကို ချောပို စောင့်မျှော်နေမိရတာ ညနေတိုင်းဘဲ ..။
မောင်းမကန် တံငါရွာလေးသည် အေးချမ်း ငြိမ်သက်နေသည် ..။ ငါးမန်း ရောက်သွားသောအခါ စောင့်မျှော်နေတဲ့ ချောပိုသည် ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်များတောင် လည်ကာ ငါးမန်းကို
အုန်းတောထဲမှာ ပြေးကာ ဖက်သည် ..။ ဟန်မဆောင်နိုင်ကြတော့တဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက်သည် အနမ်းတွေ သဲသဲမဲမဲ ပေးကြတော့သည် ..။ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားလိုက်ကြတာ
တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ...။
နေကျသွားပြီး အမှောင်ထု စိုးမိုးလာသည် ..။ ဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ငါးမန်းသည် ချောပိုကို အချစ်တွေပိုနေပြီ ..။ အမှောင်က လူကိုပို ရဲတင်းစေသည် ..။ အမှောင်ကို အကာအကွယ်ယူ
ပြီး ချောပိုကိုယ်အနှံ့ သူ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်သည် ..။
" ကိုရင်ငါးမန်းရယ် ...လူမြင်ကွင်းကြီးပါတော်..တော်ကြာရွာထဲက တယောက်ယောက် တွေ့သွားမှဖြင့်..ကိုယ်ကျိုးနဲနေပါ့မယ် . ..."
ငါးမန်းလဲ စိတ်တွေ သောင်းကျန်းနေပြီ ..။ ချောပိုလေးကလဲ ချောသည် ..။ တောင့်သည် ..။ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ချောပို ကို ဒီထက် ပိုချင်လာသည် ..။
ဟော...တွေ့ပြီ ...။
တံငါတဲကလေးတလုံး ...။
အုန်းတောအစပ်မှာ ...။ ငါးမန်း ချောပိုကို အဲဒီ တံငါတဲလေးထဲကို ခေါ်သွင်းလိုက်သည် ..။
" ကိုရင်ရယ်..ဘာလုပ်မလို့လဲ ..."
ပြောသာ ပြောရသည် ..။ ချောပိုသည်လဲ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ ကိုယ် ...။ ကိုရင်ကိုင်သမျှ ပွတ်သမျှ ချောပိုလဲ ကြိုက်တာဘဲ လေ ...။ ကိုနေလိုက်တာမှရင်ငမန်းရဲ့ လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးတွေကချောပိုရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို နယ်ဖတ်လိုက် ..ရင်သားတင်းတင်းကော့ကော့တွေကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်နဲ့ ကာမခလုပ်တွေကို တခုပြီးတခု ဖွင့်နေတော့
ချောပိုလဲ တဟင့်ဟင့်နဲ့ အကိုပြုသမျှနုနေရသည် ..။ ချောပိုရဲ့ မိန်းမကိုယ်က ကိုရင်ငါးမန်းရဲ့ အကိုင်အတွယ်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ယိုစီး စို
ရွှဲနေရပြီ ..။
" ကိုရင်..အမေတို့ စိတ်ပူနေလိမ့်မယ်..ပြန်ကြရအောင် . . ."
ချောပို ပြောမယ့်သာ ပြောရသည် ..။ သူကိုယ်တိုင်က မပြန်ချင် ..။ အကိုရဲ့ အနမ်းအကိုင်တွေ ကို သာယာ မိန်းမောနေသည် ..။ အကိုင်ခံရ အညှစ်ခံရတာတွေကို ကျေနပ်နေသည် ။
ကိုရင့်ကို ချောပို တကိုယ်လုံးကို ပုံပေးလိုက်ခဲ့ပြီးပြီ မဟုတ်လား ..။ ကိုရင် လိုရာသုံးစေ ...ဘဲ လေ..။ ချောပိုရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်တွေရဲ့ ကြားထဲကို ကိုရင်ငါးမန်း ရဲ့လက်ကြီး တွေ ရောက်နေသည် ..။ သူ့လက်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေ က ချောပိုရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို ခြယ်လှယ်ချင်တိုင်း ခြယ်လှယ်နေကြသည် ...။
တံငါတဲလေးထဲ တဏှာမီးက တရှိန်ရှိန် တောက်လောင်နေလို့ ကမ်းခြေက ရာသီအပြောင်းအလဲကို သူတို့ သတိမပြုမိကြဘူး ...။
လေပြေအေးလေး တိုက်ခတ်နေရာက တဖြေးဖြေး လေတိုက်ပြင်းလာသည် ..။ ကြမ်းလာသည် ..။ ပင်လယ်ပြင်ကြီး လှုပ်ရှားလာသည် ..။ လှိုင်းတွေ ကြမ်းလာသည် ...။
ရုတ်တရက် မိုးတွေ ဝေါကနဲ ရွာချလာသည် ..။
တဲထဲက ချစ်သူနှစ်ယောက်ကတော့ အချစ်စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေကြလို့ ပြင်ပက မုန်တိုင်းထန်နေတာကို သတိမပြုမိကြဘူး ...။
အုန်းတောထဲ တနေရာမှာ ငါးမန်းအတွက် အကူအညီလိုရင် ပေးနိုင်အောင် တိတ်တဆိတ် လိုက်လာခဲ့တဲ့ သိုးမဲ သည် သဲလာတဲ့ မိုးကြောင့် စိုစိုရွှဲနေသည် ..။
ငါးမန်းနဲ့ ချောပိုတို့ အချစ်ကြမ်းနေတဲ့အချိန် တဝေါဝေါတဝီးဝီး လေရောမိုးရော ပြင်းထန်နေတဲ့ အထဲ ခြုံတွေကြားထဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်ကာနေသည် ..။
ဌာနာအုပ်ဘီဆင်း သည် ပင်လယ်ဓားပြတွေ အတင့်ရဲပြီး ထားဝယ်မြို့နဲ့ အနီးအနား ရွာတွေ..ပင်လယ်ကမ်းစပ်တွေကို ဝင်ဝင်နေပြီး ပစ်ကြခတ်ကြလုပ်နေတာတွေကို အထက်ကို သတင်းပို့သည် ။ သူ့အနေနဲ့ ဒီပင်လယ်ဓားပြအုပ်စု အားလုံးကို နှိမ်နှင်းဖို့ လူအင်အား ရော လက်နက်ရော သိပ် မကောင်းလှဘူးလို့ အထက်ကို အကူအညီ တောင်းခံသည် ..။
အရှေ့အိနိ္ဒယကုမ္ပဏီ က ပင်လယ်ပြင် လုံခြုံရေးအတွက် ငှားထားသော ကြေးစားစစ်သားများ ကိုဖြစ်စေ..ဗြိတိန်ရေတပ်မတော်မှ စစ်သင်္ဘောကို ဖြစ်စေ စေလွှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလေ
သည် ။
အက်စ်အိုင်ပီမောင်ပိုက်လဲ သူစွဲလန်းနေမိတဲ့ ပင်လယ်ဓားပြမလး ရွှေမှုံဝတီ ကို မကြာခင် လာရောက်နှိမ်နှင်းတော့မယ့် ရေတပ်သားတွေ လက်နဲ့ မသေစေလိုဘူး ..။ အနာတရ မဖြစ်
စေလိုဘူး ..။ တတ်နိုင်ရင် ရွှေမှုံဝတီကို ဒီပင်လယ်ဓားပြအလုပ်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ဖို့ သူ ပြောလိုသည် ..။ ဒီလို ပြောနိုင်ဖို့ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ တွေ့ဆုံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်ပေါ်
နေသည် ..။
ငှက်ကျွန်း ...။
ငရမန်နဲ့ အဖွဲ့ ကုန်တွေသယ်ဆောင်လာတဲ့ လှေကြီးတစီးကို တိုက်ခိုက်လုယက်နိုင်လိုက်လို့ အောင်ပွဲခံနေသည် ..။
မနေ့ညက သူတို့ စခန်းကို ပြန်ရောက်ကြသည် ..။ မုန်တိုင်း ထန်လွန်းလို့ ကျွန်းပေါ်မှာ သစ်ပင်တွေလဲသည် ..။ မုန်တိုင်းလွန်မြောက်သွားတဲ့ မနက်မှာ ကျွန်းပေါ်က သဲသောင်
ပြင်မှာ ငါးသေတွေ..ငှက်သေတွေ တပုံကြီးဘဲ ...။
ငရမန်သည် ထုံးစံအတိုင်း ဓါးပြတိုက်တဲ့အချိန် လှေကြီးပေါ် ပါလာတဲ့ လှေသူကြီး ရဲ့ မိန်းမ ကို မျက်စိကျပြီး ဖမ်းခေါ်လာခဲ့သည် ..။ သည်မိန်းမသည် လှေသူကြီး ထက်စာရင်
အသက်အများကြီးငယ်သည် ..။ ဖြူဖွေး တောင့်တင်းသော မဂိုကုလားမလေး ဖြစ်သည် ..။ ငရမန်သည် ညက မုန်တိုင်း မွှေသွားတာကြောင့် မဂိုကုလားမလေးကို ဘာမှ မကြမ်း
ရသေး ..။
" ချားကိုးလ် . .."
" ဆာ ......လာပါပြီ ...."
" ချားကိုးလ်...ဟိုးမှာ တွေ့လား ..ငှက်သေတွေ..ငါးသေတွေ ..မင်း ဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ သိတယ်မှုတ်လား ..."
" ဟုတ်ကဲ့...သိ..သိပါတယ် ..."
" သွား...ရှင်းစမ်း ..ကောင်လေးတွေ ခေါ်သွား ..."
" ဟုတ်ကဲ့.."
ချားကိုးလ်သည် ငှက်သေ..ငါးသေတွေကို ရှင်းလင်းရတဲ့အလုပ် လုပ်နေသည် ..။ မလုပ်ရင် မကြာခင် နေပြင်းလာရင် ဒါတွေ ပုပ်တော့မည် မဟုတ်လား ...။
သူနဲ့အတူ ပန်ချာ နဲ့ချက်စူ တို့ ဝိုင်းကူလုပ်ကိုင်နေသည် ..။ ပန်ချာသည် နောက်များမှာ တောက်ပွားလာမယ့် ပင်လယ်ဓားပြပေါက်စလေး တကောင်ဖြစ်သည် ..။
ပန်ချာ ရုတ်တရက် အော်လိုက်လို့ ချားကိုးလ် လန့်သွားသည် ...။
" ဟေး ...လှေတစီး လာနေတယ် . . ."
"ဟင် ...ဟုတ်တယ် ..."
လှေငယ်လေးတစီး သူတို့ ကျွန်းဆီကို ဦးတည်ပြီး လာနေသည် ..။
" ဘယ်သူလဲ ...."
ချားကိုးလ် ငရမန်ကို ပြေး သတင်းပို့သည် ..။
ငရမန်သည် လှေလေး ကမ်းကို မရောက်ခင် အဝေးကြည့်မှန်ပြောင်းရှည်ကြီး နဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ..။
" တယောက်ထဲ ကွ ...ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ဘယ်ကလဲ..ဘာလဲ စစ်မေးပြီး ငါ့ဆီခေါ်ခဲ့ ..."
သူ့တပည့်များ လက်နက်တွေ နဲ့ ဒီလှေလေး ရောက်လာတာကို စောင့်နေကြသည် ...။ လှေပေါ်က လူ က.." ကျုပ် ငမန်းတို့ အဖွဲ့ကပါ....ဗိုလ်ငရမန်ဆီမှာ တပည့်ခံ ခိုလှုံချင်
လို့ ထွက်ပြေးလာတာပါ ..." လို့ အော်ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ခါ လှေပေါ်က ဆင်းလာသည် ..။
" မင်းနံမည် ဘယ်သူလဲ ...."
" ကျုပ်နံမည် ငပွား ...."
ငရမန် ငပွားကို သေသေချာချာ ကြည့်သည် ..။ ငရမန် သူ့ကို မယုံဘူး ...။
" မင်းဘာကြောင့် ငါးမန်းတို့ကို ကန်ပြီး ထွက်လာတာလဲ ..မှန်မှန်ပြောစမ်း ...."
" ကျုပ်က တိုက်ချင်တယ် လုချင်တယ် ..မုဒိန်းကျင့်ချင်တယ် ....သူတို့နဲ့ နေရတာ ပျင်းလာလို့..ဘာမှ မလုပ်ရဘူး ...တနေ့တနေ့..သိုင်းဘဲ ကျင့်နေရတယ် ..ဒါကြောင့်
ဗိုလ်ကြီးနဲ့ ဆိုရင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးတွေ လုပ်ရမှာဘဲ ဆိုပြီး ထွက်လာတာ ..."
" ကဲ...ငါးမန်းအကြောင်း ပြောပြစမ်း ..သူ အခု လိပ်ကျွန်းမှာရှိနေလား ..."
" မရှိဘူး..သူ မောင်းမကန်မှာ ..."
" ဟေ ...."
" ဘာသွားလုပ်တာလဲ..မင်းသိလား.."
" သိတယ်..သူ မိန်းမတယောက် နဲ့ ဖြစ်နေတယ်လေ ...အဲဒီကိုသွားတာ ..."
" လူအင်အား ဘယ်နှစ်ယောက် နဲ့ သွားတာလဲ.."
" သူတယောက်ထဲ.."
" ဟေ...."
ငရမန် မျက်နှာကြီး ပြုံးသွားသည် ...။
" သူ့ညီမကော...ရွှေမှုံဝတီ ..ဘယ်မှာလဲ ..."
" သူ့ညီမလဲ မရှိဘူး ...ထားဝယ်ကို သွားတယ် ..."
" ဟေ..ဟားဟား ......လူ့ရပ်ရွာကို တယ်ခင်တွယ်ကြပါလား ....ဟီးဟီး........ရွှေမှုံဝတီ ဘယ်ကိုသွားတာလဲ မင်းသိလား ..."
" သိတာပေါ့..မျက်နှာဖြုမလေးဆီကို အလည်သွားတာ...."
" ဟေ ...."
ငရမန်စဉ်းစားသွားသည် ...။
ခဲတလုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင် ရမယ့်ကိန်းဘဲ ...။
ရွှေမှုံဝတီကြောင့် လက်လွှတ်လိုက်ရတဲ့ အဖြူမလေး မာရီယာကို သူ နှမြောတသ မဆုံး ဖြစ်ခဲ့တာ ဆိုတော့ သူတို့ကိုသာ သွားဖမ်းခေါ်လာနိုင်မယ် ဆိုရင် ငရမန်တို့ ပွပြီ ...။
အချောလေးနှစ်ယောက်ကို သူ ရမည် ...။
အင်း ...။
ငါးမန်းကိုလဲ သူတယောက်ထဲ ဖြစ်နေတုံး ဆော်ထည့်လိုက်ချင်သည် ..။ ငါးမန်းကို နှစ်နေရာစလုံးကို သူ တယောက်ထဲ မလုပ်နိုင်ဘူး ..။
လူခွဲပြီး လုပ်ရမည် ...။
" ချားကိုးလ် ..."
" ဆာ .."
ချားကိုးလ် ပြေးလာသည် ။
" ငါဖမ်းလာတဲ့ ကုလားမလေးရော ..."
" ရှိတယ် ဆာ ..ဆာ့တဲထဲမှာ ...."
ငရမန် အရက်ပုလင်းကို မော့လိုက် ..တပည့်တွေ လာပေးတဲ့ ကြက်ကင်ကို စားလိုက်နဲ့ သူနေတဲ့တဲဆီကို ဒရိမ်းဒယိုင်နဲ့ သွားသည် ။
ချားကိုးလ်လည်း ဆရာသမား ကုလားမလေးကို ကျင့်တော့မည် ဆိုပြီး ချောင်းကြည့်ဖို့ ပြင်နေသည် ..။
တဲထဲမှာ မီးဒုတ်တွေ ထွန်းညှိထားသည် ။
တဲဒေါင့်တနေရာမှာ ဖမ်းလာတဲ့ မိန်းမ ထိုင်နေသည် ..။
မျက်လုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်းနဲ့ မဂိုကုလားမလေး ....။ အခွံခွာထားပြီးသား အုန်းသီးလုံး အရွယ် ရင်သားစိုင်တွေက တင်းမာဖီးထနေကြသည် ..။ ခါးသိမ်သိမ် အောက်က စွင့်ကား တဲ့
တင်စိုင်တွေက တင်းတောင့်လှသည် ...။
ငရမန် အနားတိုးကပ်သွားသည် ..။
" ကောင်မလေး..နင့်နံမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ...."
" ရှမီလာ .."
" လှေသူကြီးက နင့်လင် ဆိုတာ ဟုတ်လား ..."
" ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ် ..."
" နင်က မော်လမြိုင်သူလား .."
" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..."
" အင်း....နင် မော်လမြိုင်သူ ဆိုတာ ငါသိတယ်...ဖင်တောင့်တောင့် နို့ကြီးကြီးနဲ့ ရေဆေးငါးကြီး ...ခီးချင်စရာကြီး..."
ရှမီလာကို တဏှာခိုးတွေ လျံနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ငရမန် ပြောလိုက်သည် ..။
"ရှမီလာ ..."
" ရှင် ..."
" နင့်လင်က အသက်ကြီးနေပြီဘဲ..သူ နင့်ကို လိုးကောလိုးနိုင်သေးရဲ့လား ...."
ရှမီလာသည် ငရမန် မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း မေးလိုက်လို့ မဖြေဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားသည် ..။
"ဟဲ့ ..ငါမေးနေတာ ဖြေလေ ..."
ရှမီလာ မဖြေ ..။
ငရမန် ဒေါသထွက်လာသည် ..။ ရှမီလာကို ဆံပင်တွေကိုစုကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်သည် ..။ ကြီးမားတဲ့ လက်သီးဆုပ်ကြီးနဲ့ ရှမီလာ့ကို ထိုးဖို့ ရွယ်လိုက်သည် ။
" အသားမနာချင်နဲ့ ..ငါမေးရင်ဖြေ ...နင့်ကို သတ်ပစ်လိုက်ရမလား .."
ရှမီလာ လဲ လင်ရှိသူ မိန်းမတယောက် ဖြစ်ပြီး သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေရတဲ့ ဘဝ မှာ သူ့ကို ဆန့်ကျင်ရင် အသားနာရုံဘဲ အဖတ်တင်မယ် ဆိုတာကို သိသည် ..။ စိတ်မထင်ဘဲ
သေနတ်နဲ့ ပစ်သတ်လိုက်နိုင်သေးသည် ..။ ဝက်ဖြစ်မှတော့ ချီးကြောက်နေလို့ မထူးဘူး ..။ မထူးဇာတ်ခင်းလိုက်တာဘဲ ကောင်းမည် လို့ ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။
" မလုပ်ပါနဲ့ အကိုကြီးရယ် ...ရှမီလာ ကြောက်ပါတယ် ...အကိုကြီး မေးတာကို ဖြေပါမယ် ..."
" အေး...ဒီလိုမှပေါ့ ...နင့်လင်က နင့်ကို လိုးကော လိုးနိုင်သေးရဲ့လားလို့ ငါမေးနေတာ .."
" သူ သိပ်တော့ မလုပ်နိုင်တော့ပေမဲ့ တခါတခါတော့ လုပ်ပါတယ်..အကိုကြီး ..."
" ဟားဟား......ပြောစမ်း..သူ ဘယ်လို လုပ်တယ် ဆိုတာ ...ဘယ်လို ပုံစံတွေ နဲ့ လုပ်သလဲ ..."
" သူက ရိုးရိုး ပုံပါဘဲ အကိုကြီး ..သမားရိုးကျ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံနဲ့ဘဲ အမြဲ လုပ်ပါတယ် ..."
" ဒီမှာ ကြည့်စမ်း ..."
" ရှင်..အို....အကိုကြီး ...ဟင့်ဟင့် ..."
ငရမန်က သူ့ဘောင်းဘီကို ဇတ်ကနဲ ချွတ်ချလိုက်လို က ငရမန်ရဲ့ မဲပြောင်လုံးတုတ်နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ရှမီလာ ဘွားကနဲ တွေ့မြင်လိုက်ရပေသည် ..။ ရှမီလာ လဲ သူ့လင်ကြီး ရဲ့
လိင်တန် နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်အောင်ဘဲ ကြီးမား ရှည်လျားလှတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ..။
" ငါ့ဟာနဲ့ နင့်လင်ဟာနဲ့ ဘယ်ဟာက ပိုကြီးလဲ ..."
" ဟို..ဟို..အကိုကြီးဟာက ...ပိုကြီးပါတယ် ..."
" လာ..ကိုင်ကြည့် ..လာပါ..ဘာ ကညာစစ်နေတာလဲ..လီးမတွေ့ဘူးသလိုလို လုပ်မနေနဲ့ .."
မရဲတရဲ လှမ်းကိုင်သော ရှမီလာကို ငေါက်ငမ်းလိုက်လိုက် သည် ..။
" ကိုင်..ကိုင်လေ ..နင့်လင်ကို ဒီလို ကိုင်မပေးဖူးဘူးလား ..."
ရှမီလာလဲ ငရမန်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို ဆုပ်နယ်ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်သည် ..။ လိင်ချောင်းကြီး မှာ တမဟုတ်ချင်း ကြီးထွား မာကျောလာသည် ။
" ရှမီလာ ..."
" ရှင်..အကိုကြီး ..."
" နင် လီးစုတ်ဖူးတယ် မဟုတ်လား ..."
" ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ ..."
" ဒါဖြင့်..စုတ်..ငါ့လီးကို စုတ်ပေးစမ်း .."
" ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ ..."
ရှမီလာလဲ လိင်ချောင်းမဲမဲကြီးကို နှုတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ ငုံစုတ်လိုက်သည် ။ ငရမန် ခါးကို ကော့ထားကာ မဂိုမလေး ရှမီလာရဲ့ အစုတ်ကို အရသာခံ နေသည် ။ ရှမီလာလဲ ငရမန် စိတ်ကျေနပ်အောင် လိင်တန်အရင်းအထိ ငုံငုံစုတ်လိုက်သည် ..။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေး ချေနယ်ပေးလိုက်သည် ။
ငရမန်လဲ ရှမီလာရဲ့ အပြုအစုကို အရမ်းသဘောကျသွားသည် ။
"ဟိတ်..ရပ်တော့ .."
ငရမန် လိင်ချောင်းကြီးကို ရှမီလာ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ..။
" ရှမီလာ..နင့် အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်စမ်း ..."
သူ့ကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ငရမန်ကြီး အရှေ့မှာ ရှမီလာ အဝတ်စားတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ..။ မီးဒုတ်တွေ ထွန်းညှိထားတဲ့ ငရမန်ရဲ့ တဲကြီးထဲမှာ ဖြူဖွေး ဝင်းပနေတဲ့ ရှမီလာ
ရဲ့ ဗလာကိုယ် က လှချင်တိုင်း လှနေသည် ။ ရင်စိုင်ထွားထွားတွေ က အောက်ကို တွဲကျသေးဘဲ အဖျားနားမှာ ခပ်ကော့ကော့လေး ထောင်တင်းပြီး တပ်မက်စရာ အရမ်းကောင်း လှသည် ။
ခါးလေးက သေးသွယ်ပေမဲ့ ရှမီလာရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သားက ခပ်ပုံ့ပုံ့လေး ဘိုက်ခေါက်သား ထူနေသည် ..။အရင်းတုတ်ပြီး အဖျားရှူးတဲ့ ပေါင်တန်တွေက အချိုးကျပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဂွဆုံက
ဆီးခုံမို့မို့ကြီးက အမွှေးပါးပါး ရေးရေးတွေနဲ့ တပ်မက်စရာ ကောင်းလှတော့ ငရမန်ကြီး ရဲ့ လိင်တန်မာမာကြီး ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားရသည် ..။
" ဟိုဖက်လှည့်စမ်း ..."
ရှမီလာ ငရမန့်ကို ကျောပေးရက် အနေအထားကို ရောက်အောင် ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ပြလိုက်သောအခါ ဝိုင်းကား ထယ်ဝါသော တင်ပါးကြီးတွေကို ငရမန် တွေ့လိုက်ရပြီး ဂုကနဲ အသံထွက်အောင် တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး တင်ပါးကြီးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပါတော့သည် ..။
" တောက်..ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင် ..."
ငရမန်ရဲ့ လက်ညှိုး တုတ်တုတ်ကြီး က ထယ်ဝါတဲ့ တင်ပါးတုံးကြီးနှစ်တုံးကြားထဲကို ထိုးသွင်း ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည် ..။ ဖင်ပေါက် ခရေပွင့်လေးကို ထိုးကလိသောကြောင့် ရှမီလာ
တွန့်သွားပြီး..အဟင့်..အကိုကြီး လို့ အသံထွက်လာသည် ..။
" ကဲ..ရှမီလာ...ကုတင်ပေါ်တက် ..လိုးကြရအောင် ..."
ငရမန်ကြီး ရဲ့ အသံက ရှမီလာ့ကို ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သွားစေသည် ..။ လိင်ချောင်းမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းစပ်ယှက်ခံရတော့မှာပါလား...ဆိုတဲ့ အသိက ရှမီလာ့ကို တုန်လှုပ်
စေတာ ..။ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးပြဲပြဲကြီး ကို ခုနဘဲ သူ အပီအပြင် စုတ်ပေးခဲ့တာ ဆိုတော့ သူ့ပါးစပ် နဲ့ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်အောင် တုတ်လွန်းတဲ့ လိင်ချောင်းကြီး နဲ့ အထိုးခံရမှာမို့ ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ထသွားရလေသည် ...။
ငရမန်ကြီးသည် သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ချက်ချင်း ထိုးမသွင်းသေးဘဲ ရှမီလာရဲ့ ရင်သားထိပ်ဖူး နီနီလေးတွေကိ အရင်ဆုံး စို့လိုက်သည် ..။ ရှမီလာရဲ့ ရင်သားထိပ်ဖူး နို့သီးခေါင်းလေးတွေသည် ကာမစိတ်တွေ နိုးကြား ထကြွနေလို့ တင်းမာထောင်ထနေကြသည် ..။ အပေါ်က တက်ခွထားတဲ့ ငရမန်ကြီးရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးက ရှမီလာရဲ့ မိန်းမကိုယ် အစိ
ကို ထိုးကာ ထောက်မိနေသည် ။
ငရမန်ကြီးသည် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့ပေးနေရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေက ရှမီလာရဲ့ မိန်းမကိုယ်ကို စမ်းကိုင်လိုက်သည် ..။ အရေတွေ စိုရွှဲပေပွနေတာကို ငရမန်
ကြီး စမ်းမိသည် ။ ရှမီလာ စိတ်လာပြီး အရေရွှဲနေတာ သိလိုက်လို့ ငရမန်ကြီး ဝမ်းသာကျေနပ်သွားသည် ။ရှမီလာ့ ပေါင်တန်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆွဲဖြဲကားလိုက်သည် ..။
" အို..အကိုကြီး ...."
အမွှေးပါးပါးနဲ့ ဆီးခုံကြီးအောက်က နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး သူ့လိင်ချောင်းမဲမဲကြီးကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အင်္ဂါစပ်ပေါက်ဝမှာ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
" အာ . . .အမေ့ ..."
ကွမ်းသီးခေါင်း ဒစ်လုံးကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည် ..။ ရှမီလာ လန့်ဖျန့်ပြီး ငရမန်ကြီးရဲ့ လက်မောင်းတွေကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။ ငရမန်ကြီး ထပ်ဖိသွင်းပြန်သည် ..။ လုံးပတ်တုတ်တုတ်
နဲ့ လိင်ချောင်းကြီး တဗျစ်ဗျစ်နဲ့အထဲတိုးဝင်လာတော့ ရှမီလာ သူ့ခြေထောက်တွေကို ထောင်ကားလိုက်သည် ။ ကြောက်လို့ ရိုက်မှာ စိုးလို့ သတ်မှာ စိုးလို့ သူ့အလိုကို လိုက်ရပေမဲ့
လိင်တန်ကြီး တကယ်ဝင်လာတော့ ကာမစိတ်တွေက ထကြွပြင်းထန်လာရပြီး စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ပစ်ချင်လာသည် ။
ငရမန်သည် ကျပ်တည်းနေဆဲ ရှမီလာ့ အင်္ဂါစပ်ကို သဘောကျလွန်းသွားပြီး တအားနင်း အသွင်းအထုတ်တွေ လုပ်လေသည် ...။
ဇွပ်ကနဲ ဇွပ်ကနဲ ထိုးဆောင့်ချက်တွေကို ရှမီလာ တဟင်းဟင်းနဲ့ သဘောကျနေသည် ...။ ဒါတွေအားလုံးကို တဲထရံကြားကနေ ချောင်းကြည့်ပြီး ကာမအရှိန်တွေ တက်ခါ သဘောကျကျေနပ်နေတဲ့သူကတော့ ချားကိုးလ် ပါဘဲ ...။
ချားကိုးလ်သည် ထရံပေါက်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့အချိန် သူ့ဘောင်းဘီအတို အစုတ်လေးသည် သူ့ခြေရင်းမှာ ပုံရက်သား ကျနေသည် ..။ သူ့လိင်တန်မဲမဲ ရှည်ရှည်ကြီးသည်
တအားမတ်ထောင်နေသည် ။ ချားကိုးလ်သည် မှိုပွင့်ကြီးလို ပွင့်ကားနေတဲ့ သူ့ဒစ်လုံးကြီးကို လက်နဲ့ ချေနယ်ကာ အာသာဖြေနေသည် ..။ တဲထဲက သူ့ဆရာ ငရမန်ကြီးသည် စိတ်
ရှိလက်ရှိဘဲ ရှမီလာကို တက်ကြုံးနေသည် ..။
ကုတင်စုတ်ကြီး တကျွိကျွိ နဲ့ ယိမ်းထိုးနေသည် ..။ ငရမန်ကြီးသည် ရှမီလာကို ပက်လက်တက်လုပ်နေရာက လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး တအားနင်းဆောင့်ထည့်ကာ လုပ်နေပြန်သည် ။
ရှမီလာရဲ့ တအားအားအော်သံတွေက နာကျင်လို့ မဟုတ်ဘဲ သဘောကျကျေနပ်လို့ အော်နေတယ် ဆိုတာ ချားကိုးလ် သိနေသည် ။
တဖေါင်းဖေါင်းတဖတ်ဖတ် အသံတွေ ဆူညံနေသည် ..။
ငရမန်တို့ ပန်းတိုင်ကို မတက်လှမ်းမှီ ချားကိုးလ် ပြီးသွားသည် ..။ သူ့လိင်တန်ကြီးထဲက ဖြူညစ်ညစ် သုတ်ရေတွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ ပန်းထွက်ကုန်သည် ..။ တဲထရံမှာ သုတ်ရေတွေ ထိမှန်
ကုန်သည် ...။
ငရမန်ကတော့ ရှမီလာရဲ့ ခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ရင်း ကြုံးကြုံး ဆောင့်နေဆဲ . . ..။ ရှမီလာကို ဆောင့်ထည့်တိုင်း ရှမီလာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက ဆောင့်အားကြောင့် တုန်ခါနေကြသည် ..။ ရှမီလာရဲ့ ခရေပွင့် ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးနေသည် ..။ ရှမီလာရဲ့အင်္ဂါစပ်သည် အရေတွေ တအားထွက်နေတာကြောင့် ထိုးဆောင့်
လိုက်တိုင်း တဘွတ်ဘွတ် တဘပ်ဘပ် အသံတွေ မြည်နေသည် ..။
မကြာခင်ဘဲ မနားတမ်းအချက်၅ဝကျော် တအားနင်း ဆောင့်ထည့်ရင်း ငရမန် ပြီးသွားရသည် ..။
" ရှမီလာ..နင်ပြီးရဲ့လား ..."
" ပြီးတယ် အကိုကြီး ...အကိုကြီးရော ပြီးတယ် မဟုတ်လား ...."
" အင်း...နင့်အဖုတ်က ဖေါင်းအိတင်းကျပ်နေလို့ သိပ်လိုးလို့ကောင်းတာဘဲ ...ရှမီလာရယ် ..."
တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ရွှဲနေတဲ့ငရမန် ဒီ မဂိုမလေးကို ဆွဲရတာ အရမ်းကြိုက်သွားသည် ..။ သူ့တန်ဆာကြီးကို ရှမီလာရဲ့အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲက ပြန်မထုတ်သေးဘဲ စိမ်အောင်းထားလိုက်သည် ။
ရှမီလာကို သူ့ကိုယ်ပိုင် ပစ္စည်းအဖြစ် သိမ်းပိုက်ထားလိုက်မည်လို့ ငရမန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
နေဝင်ချိန် ...။
ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာ ...။
ဒီနေ့လဲ မနေ့က တနေ့ကလိုဘဲ ငါးမန်း နဲ့ ချောပို ချိန်းတွေ့ကြပြန်သည် ..။
တွေ့ပြီးရင်း တွေ့ချင်ရင်း ..။
ဆားငံရေကို သောက်ကြပြန်သည် ..။ သောက်ပြီးရင်း သောက်ချင်ရင်း ..။
ထုံးစံအတိုင်း တံငါတဲလေးထဲမှာ ...။
သိုးမဲသည် ခြုံထဲမှာ ပုန်းအောင်းရင်း ငါးမန်းကို စောင့်သည် ..။ စခန်းက ယူလာခဲ့တဲ့ ထမင်းခြောက်ကြော်နဲ့ ရေဘူးနဲ့ ယူလာတဲ့ ရေကို သောက်ရင်း စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်သည်။
ဆရာငါးမန်း တယောက်ထဲ မို့ သူ စိတ်မချဘူး ..။
တော်တော်လေး ကြာသွားသည် ..။ ဆရာငါးမန်းနဲ့ ချောပိုတို့ကတော့ အချစ်ပင်လယ်ထဲ မျောလွင့်နေကြပြီ ထင်သည် ..။ သိုးမဲ အိပ်ငိုက်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည် ..။
ထိုအခိုက် ...။
လူသံတွေလိုလို..ခြေသံတွေ လိုလို ကြားလိုက်ရသည် ..။
တီးတိုးစကားပြောသံတွေ ကြားလို့ သိုးမဲ ခြုံထဲကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ...။
အိုး ...။
အာပါးပါး ..လူတွေ အများကြီးဘဲ....။
လက်နက်ကိုယ်စီ ကိုင်ဆောင်ထားကြတဲ့ လူတွေ ...။
ငရမန်ရဲ့ လူတွေ လို့ သိုးမဲ ခန့်မှန်းလိုက်သည် ..။ ငါးမန်းနဲ့ ချောပို ရှိနေတဲ့ တဲလေးကို ဝိုင်းထားလိုက်တာ ...။ တဖြေးဖြေးနဲ့ တဲလေးအနားကို ကပ်သွားကြသည် ..။
သိုးမဲ ရန်သူလက်မဦးခင် ဆရာငါးမန်း သိအောင် လုပ်ရတော့မည် ..။ ရန်သူလူစုရဲ့ ခေါင်းဆောင်ကို အရင်ရှာလိုက်သည် ..။ ဟော...တွေ့ပြီ ...။ ငရမန်ရဲ့ ညာလက်ရုံး ...။
ဒေဝဒတ် ..။
ဒေဝဒတ်ကို သိုးမဲ ကောင်းကောင်း သိတာပေါ့ ..။ ရန်ကြွေးရန်စ ရှိခဲ့တဲ့ ရန်သူအဟောင်းတယောက် ဘဲ ..။
ဒေဝဒတ်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ သိုးမဲရဲ့ စိတ်တွေ ယမ်းပုံပေါ်မီးစကျသလို ဝုန်းကနဲ ထလာမိပေမဲ့ ဒီလို ဒေါသနဲ့ သေနတ်ပစ်ရင် မှန်မှာ မဟုတ်လို့ သူ့ဒေါသကို သူ ချုပ်တီးပြီး အသက်ကို မှန်မှန်ရှူကာ စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်သည် . ထိန်းချုုပ် သည် ။
ဒေဝဒတ်ကို သူ့ပြောင်းရှည်သေနတ်နဲ့ သေသေချာချာ ချိန်ရွယ်ပြီး မောင်းခလုပ်ဖြုတ် ပစ်ထည့်လိုက်သည် ...။
ဒိန်း . . ..။
ကျယ်လောင်သော ယမ်းပေါက်ကွဲသံ...။
ငှက်တွေ ဝုန်းကနဲ ထပျံကုန်သည် .......။
ဒေဝဒတ် ကို တည့်တည့်ထိမှန်သွားသည် ....။
" အား "
ဒေဝဒတ်ကို လက်စားခြေ သတ်ဖြတ်လိုက်ရလို့ သိုးမဲ ကျေနပ်သည် ။
သိုးမဲ အော်သည် ။
" ရန်သူ . .. . ဆရာငါးမန်း...ရန်သူ ...."
သိုးမဲ ရှိရာ ခြုံပုတ်ထဲကို ငရမန်ရဲ့ လူတွေ စတင် ပစ်ခတ်ကြသည် ...။ တဲထဲက ဗြုံးကနဲ ငါးမန်း ထွက်လာပြီး တဲနားကို ကပ်လာတဲ့ ရန်သူနှစ်ယောက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထား
တဲ့ သေနတ်နှစ်လက်နဲ့ ပစ်ချလိုက်သည် ။ ရန်သူနှစ်ယောက် စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ပြီး လဲကျသွားသည် ။ သိုးမဲလည်း အုန်ပင်ကို အကာအကွယ်ယူပြီး ရန်သူတွေကို ပစ်ခတ်သည် ။ ငါးမန်းလဲ ချောပိုလက်ကို ဆွဲပြီး သိုးမဲရှိနေတဲ့ဖက်ကို ပြေးသည် ။ ချောပိုက ဒီနယ်မြေကို ကျွမ်းသည် ။ အုန်းတောကြီးကို ဖြတ်ပြီး ပြေးသည် ။ ချောပိုကြောင့် ရန်သူတွေကို မျက်ခြေဖြတ်
လိုက်နိုင်သည် ။ ချောပိုက ဖြတ်လမ်းတွေ သိသည် ..။ ဖြတ်လမ်းကနေ ချောပို ရဲ့ အမျိုးတွေ နေတဲ့ ရွာလေးကို ရောက်သွားကြသည် ..။ ဒါလဲ တံငါရွာလေးဘဲ ..။
ချောပိုရဲ့ အမျိုးတွေက ငါးမန်းတို့ လိုတဲ့ လှေ စီစဉ်ပေးသည် ..။
ဒီနေရာတဝိုက်ကို ငရမန်ရဲ့ လူစု အချိန်မရွေး ရောက်လာနိုင်သည် ..။
"အချိန်လဲ လင့်နေပြီ ..ချောပို..အကိုနဲ့လိုက်ခဲ့တော့ ..."
ချောပို ငါးမန်းမျက်နှာကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည် ။
" ဟုတ်တယ် ..အကိုတို့ အတူတူ နေလိုက်ကြရအောင် ..ချောပို ..."
ချောပို ငါးမန်းရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။
သိုးမဲက ရိုင်ဖယ်သေနတ်ကို အသင့်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း .." သွားစို့ ...ရန်သူတွေ ရောက်လာနိုင်တယ် .."လို့ ပြောလိုက်သည် ..။
ဘုရားရှိခိုးကျောင်းဝင်းထဲက ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကြီးရဲ့ ဘေးကအိမ်ကလေး ..။
ရက်ဗရင် ဖိလစ်ရဲ့ အိမ် ...။
ညအချိန်ကြီးံ ရွှေမှုံဝတီ တံခါးလာခေါက်သည် ။ မာရီယာ သည် မမျှော်လင့်တဲ့အချိန် မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ရောက်လာလို့ အရမ်းဘဲ ဝမ်းသာသွားသည် ။ သူ့ကို ငရမန်ကြီး
ရဲ့ အကျဉ်းသား ဘဝကနေ လာကယ်တင်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးရှင်မို့ ရွှေမှုံဝတီကို မာရီယာ ထပ်တွေ့ချင်ခဲ့သည် ။ ရက်ဗရင်ဖိလစ် မရှိဘူး ..။ ရွာတရွာကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်နေသည် ။
"ဟယ် ...မရွှေမှုံ ..."
မာရီယာ တံခါးဝမှာ တွေ့လိုက်ရတဲ ရွှေမှုံဝတီ ကို ပြေးဖက်သည် ။ ရွှေမှုံဝတီက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့.." မာရီယာ့ကို သတိရလွန်းလို့ လာတွေ့တာဘဲ ...အချိန်တော့ သိပ်မရဘူး ..ခဏ ဘဲ.."
လို့ ပြောလေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ မျောက်ကလေး မန်းကဲက ခုန်ဆွခုန်ဆွ နဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ လက်တဖက်ကို ကိုင်ဆွဲထားသည် ..။ မာရီယာလဲ မန်းကဲကို မြင်တော့ ချားကိုးလ် က
ဘောင်းဘီချွတ်ချပြီး လိင်တန်ကြီး တန်းလန်းနဲ့ သူ့ နို့တွေကိုင်စမ်းနေတုံး ဒီမျောက်ကလေး က ချားကိုးလ်ရဲ့ လထစ်ကို ဖမ်းကိုက်ခဲလိုက်တာ သတိရမိသွားသည် ..။
" မာရီယာ နေကောင်းတယ်နော်..အဆင်ပြေရဲ့လား ...အစစ .."
" ပြေပါတယ် မရွှေမှုံ ..."
" အိမ်မှာ တယောက်ထဲလား ...ရက်ဗရင် ဖိလစ်ကော ..."
" ပါပါ အလုပ်ရှိလို့ ရွာတရွာကို ခဏသွားတယ် ..."
" အဖေါ်မရှိဘဲ တယောက်ထဲ မနေနဲ့လေ ...ငရမန်ကို လျော့မတွက်နဲ့ ..."
" ဒီမြို့ပေါ်ကိုတော့ သူမလာရဲဘူး ထင်တာဘဲ မရွှေမှုံ ...ပုလိပ်ဂါတ်တဲက ဒီအနားတင်ရယ် ..."
"မရွှေမှုံ တယောက်ထဲလား ..."
" တပည့်တချို့တော့ ပါတယ်..မာရီယာ ..."
" မရွှေမှုံနဲ့ တွေ့ရတာ အရမ်း ဝမ်းသာတာဘဲ ..တခုခု စားမလား သောက်မလား ...မာရီယာ လုပ်လိုက်မယ် ..."
" နေပါစေ...ရွှေမှုံ စားခဲ့ပြီးပြီ ..."
" မာရီယာ့ကို လာကယ်တုံးက မရွှေမှုံရဲ့ လူတွေကော ..."
" ဦးကြီးထွားတို့ သိုးမဲတို့လား ...သူတို့ရှိတယ်..ခုတော့ မပါခဲ့ဘူး ."
" မာရီယာလေ.မရွှေမှုံ တို့ ကျေးဇူးကို ဘယ်တော့မှ မမေ့ဘူး ..."
ရွှေမှုံဝတီက သူလွယ်လာတဲ့ သားရေအိပ်လေးထဲက လည်ဆွဲ နဲ့ လက်ကောက်များ ကို ထုတ်ယူကာ မာရီယာ ကို ပေးသည် ..။
" မာရီယာအတွက် ရွှေမှုံ့လက်ဆောင် ..စိတ်သန့်သန့်နဲ့ ယူပါ..ဒါ ဓားပြတိုက် လို့ ရထားတာ မဟုတ်ဘူး ...ရွှေမှုံ့ အမေ ချန်ခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေပါ .."
" မရွှေမှုံရယ်..မာရီယာက ပေးရမှာပါ ..မရွှေမှုံက မာရီယာ့ကို ကယ်ခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပါ ....မာရီယာ့ကို ပေးစရာ မလိုပါဘူး ..."
ရွှေမှုံဝတီ လဲ မာရီယာ့လက်ထဲကို လက်ဝတ်ရတနာတေ ထည့်ပေးလိုက်သည် ..။
ထိုအခိုက် အိမ်အနောက်ဖက်က အသံဘလံတွေ ကြားရသည် ..။
"ဟင် ...ဘာသံတွေလဲ ..."
မာရီယာက အိမ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။ ရွှေမှုံဝတီ က မာရီယာ့အနောက်က လိုက်ဝင်သည် ..။ အိမ်နောက်ဖေးတံခါးပေါက် ပွင့်ဟနေသည် ..။
"တံခါးကြီး ပွင့်နေပါလား ...."
"ဟားဟားဟားဟား ....."
အော်ရယ်သံတွေ ဆူညံသွားသည် ..။ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာသော ငရမန် နဲ့ တပည့်လေးယောက် ကို တွေ့လိုက်ရသည် ...။
" မင်းဘယ်ပြေးမလဲ မိရွှေမှုံ .....ဟားဟားဟား .....တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ...ခဲတလုံး နဲ့ ငှက်နှစ်ကောင် .....မိပြီ ....."
ငရမန် ကို တွေ့လိုက် သည် ။ မာရီယာ ကြောက်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည် ..။ ငရမန် လဲ အရင်တခါတုံးက အချိန်ဆွဲခဲ့မိလို့
မာရီယာ လွတ်ပြေးခဲ့တာကြောင့် ဒီတခါတော့ အလွတ်ပေးမည် မဟုတ်တော့ ..။တပည့်တွေကို မာရီယာနဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ကို ချုပ်ကိုင်ဖမ်းထားစေပြီး နေရာမှာတင်ဘဲ မုဒိန်းကျင့် ပစ်
ဖို့ ကြိုးစားလေသည် ..။ တပည့်နှစ်ယောက်က မာရီယာကို ချုပ်ကိုင်ထားလိုက်သလို ကျန်တဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်ကလည်း ရွှေမှုံဝတီကို ချုပ်ကိုင်ထားလေသည် ..။
ငရမန်သည် မာရီယာကိုပါမက ရွှေမှုံဝတီကိုပါ အမိအရ ဖမ်းလိုက်နိုင်လို့ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေပြီး ရွှေမှုံဝတီ ဝတ်ထားတဲ့ ချည်သား အကျင်္ ီလေးကို ဗြိကနဲ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်သည် ။
"အို ...နင်..နင်..ဘာလုပ်တာလဲ..လူယုတ်မာကြီး . .."
ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရင်စိုင် ဝင်းဝင်းတွေ တပိုင်းတစ ပေါ်ထွက်ကုန်သည် ....။
" ဟားဟားဟား ......ရွှေမှုံဝတီ...နံမည်ကြီးလိုက်တာ....ငါ့ကိုလဲ နင်တို့ မောင်နှမ အမျိုးမျိုး ဒုက္ခပေးခဲ့ကြတယ် ...နင့်ကို အရင် လိုးမယ် ..."
ှုငရမန် ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ပေါင်ကြားကို နှိုက်လိုက်သည် ..။ ဖေါင်းမို့တဲ့ မိန်းမကိုယ်ခုံးခုံးကြီးကို ကိုင်စမ်းမိသည် ..။ ငရမန် သူ့ခါးပတ်ပြားကြီးကို ဖွင့်ဖြုတ်ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအစုတ်ကြီး
ကို ချွတ်ချလိုက်သည် ..။
အို ..ဟင်း .......။
ရွှေမှုံဝတီ သည် တုတ်ခိုင်မဲပြောင်နေတဲ့ ငရမန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီး အော့အန်ချင်စိတ် ပေါက်သွားရသည် ..။
မာရီယာမှာတော့ ဒီ ငရမန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို ကြိမ်ဖန်များစွာ တွေ့ဖူးထားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ..။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ငရမန် ဒီတခါတော့ တကယ့်ကို မုဒိန်းကျင့်တော့မှာပါလား ..လို့
တွေးလိုက်မိသည် ..။
လိင်ချောင်းကြီးသည် အကြောကြီးတွေ ထင်းနေသည် ..။ ထိပ်ခေါင်းဒစ်ကြီး သည် ပြဲလန်နေသည် ..။ဒီအထစ်ကြီးကို မြင်ရတာနဲ့ မာရီယာ နဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ စိတ်ထဲတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားကြ
ရသည် ။လိင်တန်ကြီးသည် အပေါ်ကို မထောင်သေး ..။ဒါတောင် လုံးပတ်က တုတ်လွန်းသည် ..။ မိန်းမတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လုပ်လာသလဲ မသိဘူး ..။ ထိပ်ခေါင်း ဒစ်ကြီး သည် ညိုမဲမဲ နဲ့ တွေ့မြင်ရတာ ကြက်သီး ထစရာကြီး ...။
ငရမန်က မာရီယာရအရှေ့ကို လျောက်သွားလိုက်ပြန်သည် ..။
" နင့်ကို ငါ လိုးပစ်လိုက်နိုင်သားနဲ့ နင့်ဖါသာ အလိုလို ငါ့ကို လိုးပေးပါတော့လို့ ပြောလာတဲ့အထိ စောင့်နေတာ..ကဲဒီတခါတော့ နင့်ကို ကောင်းကောင်းလိုးပစ်မယ် ...မာရီယာ..
နင် ဒူးထောက်လိုက်စမ်း ....ငါ့လီးကို စုတ်ပေးရမယ် ..."
မာရီယာကို ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်က မာရီယာကို အတင်း ဒူးထောက်စေသည် ..။
ငရမန် လိင်တန် တရမ်းရမ်းနဲ့ မာရီယာရဲ့ အရှေ့ကို လျောက်သွားလိုက်သည် ..။
ထိုအခိုက် ..။
ကုတင်အောက်ကို ဝင်ပုန်းနေသော ရွှေမှုံဝတီရဲ့ မျောက်ကလေး မန်းကဲ သည် ရုတ်တရက် ပြေးထွက်လာပြီး..တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသော ငရမန်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး ထိပ်ကို ကိုက်ခဲ လိုက်လေ
သည် ။ မန်းကဲသည် ချားကိုးလ်ရဲ့ လိင်တန်ကို ကိုက်ခဲ ခဲ့ရာက လိင်တန် တရမ်းရမ်း သူ့ရှေ့မှာ မြင်ရရင် စိတ်ထိန်းနိုင်ပုံမရ ..။
ငရမန်သည် ရုတ်တရက် အကိုက်ခံလိုက်ရလို့ အသံနက်ကြီးနဲ့ အော်ဟစ်ခါ မျောက်လေး သူ့လိင်တန်က ကျွတ်ထွက်သွားစေဖို့ ကိုယ်ကို ဘယ်ညာ ရမ်းပစ်လိုက်ပေမဲ့ မန်းကဲက တအားငုံခဲထားတာကြောင့် ကျွတ်ထွက်မသွား ...။
ရွှေမှုံဝတီ လဲ သူ့ကို ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်က ဆရာငရမန်ကို ကူဖို့ ကြိုးစားလိုက်လို့ သူ့ကို ချုပ်ထားတာကို လွှတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့သားရေဖိနပ်ရှည်မှာ ထိုးဖွက်ထားတဲ့ ဓားမြှောင် နဲ့ ဒီပင်လယ်ဓားပြနှစ်ယောက်ကို တိုက်ခိုက်လေသည် ..။ မာရီယာကို ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်ကလဲ မာရီယာကို လွှတ်လိုက်ပြီး ရွှေမှုံ
ဝတီကို တိုက်ခိုက်ဖို့ ပြေးသွားကြသည် ..။
ငရမန် လဲ မန်းကဲကို ခေါင်းကနေ ဆွဲကိုင်ကာ ဖယ်ပစ်လိုက်သည် ..။ မန်းကဲ လွင့်ထွက်သွားသည် ..။
ရွှေမှူံဝတီလဲ ငရမန့်တပည့်ရဲ့ ခါးကြားက ပြောင်းတိုသေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ခါ ငရမန်ကို ပစ်လိုက်သည် ..။ ငရမန်က ထိုင်ချလိုက်လို့ ပစ်လိုက်တဲ့ ကျည်ဆံက ငရမန်ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို ထိမှန်
ရမယ့်အစား ပုခုံးစွန်းကို ထိမှန်သွားသည် ..။ မန်းကဲ ကိုက်ခဲထားတဲ့ လိင်တန်ထိပ်ကတော့ သွေးတွေ တအား ပန်းထွက်နေသည် ..။
ငရမန် နာကျင်လွန်းလို့ တအားအား အော်ဟစ်နေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ စောစောက ဓါးနဲ့ ထိုးထားလို့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်နှစ်ယောက်လဲ ဓားဒါဏ်ရာနဲ့ လဲနေသည် ..။ မာရီယာကို ချုပ်ကိုင်ထားခဲ့တဲ့ ဓားပြနှစ်ယောက် က ရွှေမှုံဝတီ ကို တိုက်ခိုက်တော့
ရွှေမှုံဝတီက အနားမှာ တွေ့သော ပန်းအိုး...ပုလင်းတို့နဲ့ ရိုက်နှက်ခုခံသည် ..။ အိမ်အနောက်ဖက် တံခါးက နေပြီး ဦးကြီးထွားဦးဆောင်တဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ နောက်လိုက်တွေ ပြေးဝင်လာသည် ။ ရွှေမှုံဝတီ ကို တိုက်ခိုက်နေတဲ့ ငရမန်ရဲ့ တပည့်တွေကို ဦးကြီးထွားတို့ အပြတ်ရှင်းပစ်လိုက်ချိန် ငရမန်ကြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကနေ အပြင်ကို ထွက်ပြေးသွားသည် ..။ ဦးကြီးထွားက အနောက်
က လိုက်ပြီး သေနတ်နဲ့ ပစ်သည် ..။ သေနတ်သံတွေ ဆူညံသွားသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီလဲ မန်းကဲကို လိုက်ရှာသည် ..။ မန်းကဲ နာသွားပေမဲ့ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မဟုတ် ..။ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ပုခုံးပေါ်ကို ခုန်တက်လာသည် ..။
" ငရမန်ကော..လိုက်ကြ..အမိဖမ်း..အသေ သတ် ..."
ရွှေမှုံဝတီ အိမ်ထဲက ပြေးထွက်သည် ..။ ဦးကြီးထွား အမှောင်ထဲက ပြန်ထွက်လာသည် ..။
" ငရမန် လစ်သွားပြီ ...မမိလိုက်ဘူး ...မြင်းနဲ့ ပြေးပြီ ..."
"ကဲ..ရွှေမှုံတို့လဲ သွားကြစို့..သေနတ်သံကြောင့် လူတွေ နိုးကုန်ပြီ..ပုလိပ်တွေ ရောက်လာနိုင်တယ် ..."
မာရီယာ ပြေးထွက်လာသည် ..။
" မာရီယာ ..."
" မရွှေမှုံ ..."
" ရွှေမှုံ ..သွားတော့မယ် ...တနေ့ ပြန်တွေ့မယ် ...."
" ကောင်းပြီ...မရွှေမှုံ ...."
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ နောက်လိုက်တွေ အမှောင်ထု ထဲကို ပျောက်ကွယ်သွားကြသည် ..။
မာရီယာ တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့သည် ။
မာရီယာလဲ ငရမန်ကြီး တကယ်ဘဲ လိုက်လာတာကို အံ့ဩကြောက်ရွံ့နေမိသလို ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ မျောက်ကလေး မန်းကဲ က နှစ်ကြိမ်တိုင် လိင်ချောင်းတွေကို ပြေးပြေး ကိုက်ခဲတာကိုလဲ
တွေ့မြင်ရတာ ကျောချမ်း တုန်လှုပ်စရာကြီး ..။
မြင်းခွာသံ တခွပ်ခွပ်ကြားရသည် ..။
ဟင် ...ပုလိပ်တွေပါလား ..။
မာရီယာနဲ့ ဖိလစ်ကို လာမေးမြန်းတဲ့ ပုလိပ်အရာရှိလေး မောင်ပိုက် ...ဦးဆောင်တဲ့ ထားဝယ်ပုလိပ်အဖွဲ့က ပုလိပ်များ ..။
သူခိုးပြေးမှ ထိုးကွင်းထ ဆိုသလို ပင်လယ်ဓားပြတွေ မရှိတော့မှ ပုလိပ်တွေ ယူနီဖေါင်းတွေ သေနတ်တွေ နဲ့ လူလုံးပြနေသည် ။ မာရီယာကို မောင်ပိုက်က မေးခွန်းတွေ မေးပြန်သည် ။
မောင်ပိုက်သည် ပုလိပ် ဦးထုပ်ကြီး ချွတ်လိုက်သောအခါ ကြည့်ကောင်းသော ခန့်ငြားချောမောတဲ့ လူရွယ်တယောက် ဆိုတာ မာရီယာ သတိပြုမိလိုက်သည် ။ စောစော က သတ်တာဖြတ်တာတွေ ပစ်တာခတ်တာတွေ နဲ့ ကြုံတွေ့ ရင်ဆိုင်နေရလို့ ကိုယ့်ဖါသာ ဘာဝတ်လို့ ဝတ်ထားမှန်း မာရီယာ သတိမပြုမိဘူး ..။
မောင်ပိုက်ရဲ့ တောက်ပြောင်စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတွေကြောင့် ကိုယ့်ဖါသာ ငုံ့ကြည့်မိရသောအခါ သူ ဘာကြောင့် ဒီလောက်ကြည့်နေသလဲ သဘောပေါက် သိရှိသွားရသည် ..။
ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတော့ ရင်သားတွေက မလုံ့တလုံ ဖြစ်နေရုံမက ပါးတဲ့ ဂါဝန်ကြောင့် ရင်ဘတ်နေရာမှာ နို့သီးဖုလေးတွေကို ဖေါက်ထွင်း မြင်နိုင်နေလို့ဘဲ ..။
ဟင်း...ကြည့်လိုက်တာ မျက်လုံးတွေက တပ်မက်မှုအပြည့်နဲ့...။
ယောက်ျားတွေများ တဏှာ ကြီးမားပါပေ့ . . ။
မာရီယာသည် ရွှေမှုံဝတီ သူ့ဆီ လာသွားတာကို လုံးဝ ထည့်မပြော ..။ ငရမန်ကြီး ရောက်လာပြီး ဖမ်းခေါ်ဖို့ ကြိုးစားကြောင်းဘဲ ပြောသည် ..။
" ဒါဆို ငရမန် ဘာလို့ မာရီယာ့ကို ဖမ်းမခေါ်ဖြစ်ဘဲ ပြန်ထွက်ပြေးသွားလဲ ..."
" သူတို့ အချင်းချင်း ပစ်ကြခတ်ကြလို့ ..တွေ့တယ်မဟုတ်လား..ကျမတို့ အိမ်ထဲမှာ သေကျန်ခဲ့တဲ့ အလောင်းတွေ . .."
" ငရမန်ကော ထိသွားသေးလား .."
" ထင်တာဘဲ ..အတိအကျတော့ မသိဘူး..."
" သူတို့ အချင်းချင်း ပစ်ခတ်ကြတယ် ဆိုတာ ငရမန်ရဲ့ လူတွေ အချင်းချင်းလား..ဒါမှမဟုတ် တလြား ပင်လယ်ဓားပြအဖွဲ့တွေလား . ."
" ဒါတော့ ကျမလဲ မသိဘူး ..."
မောင်ပိုက်သည် မာရီယာ နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် အခုလို မေးခွန်းတွေ မေးနေရတာကို အလွန်ဘဲ ကျေနပ်နေပုံရသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို အိပ်မက် မက်ပြီး မနက် အစေကြီး နိုးလာသည် ..။
ငရမန်ကြီး မနေ့ညက ရွှေမှုံ့ကို ကိုင်သည် ..။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ရွှေမှုံ့ ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း ရင်သားထိပ်ဖူးလေးတွေကို ပွတ်သပ်သွားခဲ့သည် ..။ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ရဲ့ အလည်ဗဟိုက ရတနာရွှေကြုတ်ကိုလဲ ကိုင်သွားသည် ။ ရွှေကြုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနုနုတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ခုတိုင် ရင်တွေ
ကို တုန်စေသည် ။ သူ့လိင်တန်ကြီးကိုလဲ တွေ့လိုက်ရသည် ..။
အမလေး ..ဒီလို အတန်ကြီးနဲ့ ရွှေကြုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းတာ ခံလိုက်ရရင်..ဆိုပြီး တွေးလိုက်မိတာနဲ့ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထမိပြီး ရွှေကြုတ်လဲ စိုတိုတို ဖြစ်လာရသည် ..။
စောင်ခြုံကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေရင်း တင်းမာထောင်ထလာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စမ်းလိုက်မိသည် ။
အို ...။
ဟင်း .....။
ရွှေမှုံဝတီသည် ကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းတဲ့ ပင်လယ်ဓားပြတွေကို ဗိုလ်လုပ်နေတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်သည် ..။ ကျွန်းတွေပေါ် ဖြစ်သလို ခိုအောင်း နေထိုင်ကြရတော့ လူကြမ်းယောကျင်္ားကြီးတွေ ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ဝတ်လစ်စားလစ်ကိုယ်တွေကို မကြာခဏဆိုသလို တွေ့မြင်ဘူးရသည် ..။ ရွှေမှုံ့စိတ်ကို လှုပ်ရှားစေခဲ့တာက သိုးမဲ ဘဲ ..။ ရွှေမှုံ တနေ့မှာ ကျွန်းရဲ့ တဖက်ခြမ်းမှာ ရေဆင်းချိုးဖို့ တောထဲက ဖြတ်ပြီး သွားသည် ..။ သူတို့ စခန်းချထားတဲ့ ကျောက်ဂူတွေ ရှိတဲ့ဖက်မှာ သူတို့အဖွဲ့သားတွေ ရှိနေလို့ မိန်းမသား အနေနဲ့ ရေဆင်းချိုးရတာ မလွတ်လပ်လို့ အေးအေးဆေးဆေး ရေထဲဆင်းဆော့ချင်ရင် လူမရှိတဲ့ ကျွန်းတဖက်ခြမ်းကို သွားသည် ။
သစ်ပင်ခြုံနွယ်တွေကြားကနေ သဲသောင်စပ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ သိုးမဲ ရေထဲက တက်လာတာ တွေ့လိုက်တာ ..။ သိုးမဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ..။ အချိုးကျယောက်ျားပီတဲ့ သိုးမဲရဲ့ ကိုယ်
လုံးတွေ ကို ရွှေမှုံ ငေးကြည့်နေမိခဲ့သည် ..။ သူ့ပေါင်တန်တွေကြားက သူ့ယောက်ျား လိင်တန် ကြီး က မမာတောင်ဘဲ အောက်ငိုက်နေတာတောင် တုတ်တုတ်ခဲခဲ ရှည်လမျောကြီး ..။
ရွှေမှုံ မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးနေမိခဲ့သည် ။
အဲဒီအချိန်ထဲက စပြီး သိုးမဲရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေကို ခဏခဏ မြင်ယောင် သတိရပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိခဲ့သည် ..။ အဓိက က သိုးမဲရဲ့ တန်ဆာ လိင်ချောင်းကြီး ..။ ဒါကြီးကို မြင်
ယောင်မိတိုင်း ..စိတ်တွေ ဂရောက်ဂယက် ဖြစ်ပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်သပ်ဖြေဖျောက်မိရသည် ...။
အင်း ...သဘာဝစိတ်ကြောင့် ရွှေမှုံဝတီ အိပ်မရတဲ့ ညတွေ များခဲ့ပြီ ...။