မထင်မမှတ်ဘဲ ငါးမန်း မိန်းမ ရခဲ့ပြီ ..။
ချောပိုကို တပါထဲ ခေါ်ခဲ့သည် ..။ သူ့စခန်း လိပ်ကျွန်းကို မပြန်သေးဘဲ ရေသူမကျွန်းကို အရင် သွားလိုက်သည် ..။ အမေပုဆီမှာ သူ အပ်ထားတဲက လက်ဝတ်လက်စားတွေကို သွားယူ
သည် ..။ အမေပုက ငါးမန်း မိန်းမရလာတာကို ဝမ်းသာနေပြီး သူ့အိမ်မှာ တညအိပ်သွားဖို့ ပြောသည် ..။
အမေပုသည် ငါးမန်း နဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ရဲ့ အမေ နုဝတီ ကို အရမ်းချစ်သည် ။ နုဝတီကလဲ အမေပုကို အရမ်းချစ်သည်...တဲ့ ..။ ပုလိပ်နဲ့ အစိုးရပိုင်းက အမေပုကို အင်္ဂလိပ်ကို မုန်းတီး တော်လှန်ဆန့်ကျင်သည် လို့ မင်္သကာဖြစ်လို့ ဒုက္ခပေးခဲ့သည် လို့ အမေပုက ပြောပြဖူးသည် ..။ အခုတော့ အမေပု အသက်ကြီးပြီကို လွှတ်ပြီ ..။ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်လဲ မထွက်တော့ ..။ ငါးမန်းက ချောပိုကိုလက်ဝတ်လက်စားတွေ ဝတ်ခိုင်းသည် ..။
" ဒါ အကို့အမေ ထားခဲ့တဲ့ ပစ္စည်းတွေဘဲ ချောပို..ချောပိုအတွက်ဘဲ ..." လို့ ပြောရင်း သူကိုယ်တိုင် ဝတ်ပေးသည် ..။ သူ့တပည့်တချို့ကို ချောပိုရဲ့ မိဘတွေဆီကို လွှတ်ပြီး သူနဲ့ ချောပို ယူလိုက်ကြပြီ ဆိုတာနဲ့ စိတ်မပူပန်ဖို့ သွားပြောခိုင်းသည် ..။ ချောပိုရဲ့ မိဘတွေ အတွက်လဲ ရွှေဒင်္ဂါးပြားတွေ အိတ်နဲ့တလုံး ပေးလိုက်သည် ..။ တတ်နိုင်ရင် မော်လမြိုင်မြို့
ကို ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ပြီး စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတခုခု လုပ်ကိုင်ကြဖို့ အကြံဉာဏ်လဲ ပေးလိုက်သည် ..။
အမေပုရဲ့ အိမ်ကြီးက နှစ်ထပ် အကျယ်ကြီး ..။ ရေနံချေးဝနေတဲ့ ရှေးပျဉ်ထောင် အိမ်ကြီး ..။
အမေပုက သူတို့ ကို အိမ်အောက်ထပ်မှာ နေရာချထားပေးသည် ..။
သူတို့နှစ်ယောက်က တခန်း..သိုးမဲက တခန် း...။
သိုးမဲသည် ပင်ပမ်းလွန်းလို့ ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည် ..။
သန်းကောင်ကျော် အချိန်မှာ သိုးမဲ လန့်နိုးလာသည် ..။
ရေငတ်လွန်းလို့ ...။ အာခေါင်တွေ တအား ခြောက်ပြီး ..နိုးလာသည် ..။
ရုတ်တရက် သူဘယ်ရောက်နေလဲ သူ မသိဘူး ..။ အိပ်ရာပေါ် ထထိုင်ကာ ရေသောက်ချင်စိတ်ကြောင့် ရေရှာသည် ..။
ရေ....။ ရေ...။ ရေငတ်သည် ...။
အခန်းထောင့်မှာ ရှိနေတဲ့ သောက်ရေအိုးစင်လေးက ရေခပ်သောက်နေတုံး တဖက်ခန်းက လင်မယား အသစ်ချပ်ချွတ် ငါးမန်းနဲ့ ချောပိုတို့ဆီက အသံဗလံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။
သိုးမဲသည် အခါအားလျော်စွာ မိန်းမနဲ့ ပျော်ပါးလေ့ရှိပေမဲ့ ရည်းစားမရှိတဲ့ လူပျိုကြီး ဖြစ်သည် ။ ယိုး.ယားနယ်စပ်မြို့တွေကို ရောက်ခဲ့ရင် ယိုးဒယားမတွေနဲ့ သူတို့ တိုက်လို့ရတဲ့ ရွှေတိုငွေစတွေကို ပေါပေါပေးပစ်ခါ ပျော်ပါးခဲ့ဘူးလို့ သိုးမဲသည် မိန်းမ အတွေ့အကြုံတော့ ရှိသည် ။
တဖက်ခန်းက တအင်းအင်း ..တဟင့်ဟင့် အသံတွေ ကြားနေရသည် ..။
ကုတင်လှုပ်သံတွေ နဲ့ ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ် ဆိုတဲ့ အသံတွေရော ..။
သိုးမဲ တဖက်ခန်းမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ သိချင်လာသည် ..။ ရရချင်း လင်မယား ကာမစပ်ယှက်နေကြသည် ဆိုတာကို တွေ့ချင်မြင်ချင်လာမိသည် ..။
တဖက်ခန်းမှာ ငါးမန်း နဲ့ ချောပိုတို့ မီးအိမ်ကြီး ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်းထားပြီး ကာမစစ်ခင်း နေကြတာ ..။
သိုးမဲ နံရံမှာ ချောင်းကြည့်စရာ အပေါက်များ ရှိလေမလား ရှာဖွေလိုက်မိသည် ။
အိမ်အို အိမ်ဟောင်းကြီး ဖြစ်လို့ အပေါက်များ ရှိနေသည် ..။ သိုးမဲ ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။
ငါးမန်း နဲ့ ချောပို မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထပ်ရက် တွေ့လိုက်ရသည် ။ ငါးမန်းက အပေါ်က ..ချောပိုက အောက်က ..။ ချောပိုရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာ က အဝတ်နဲ့တွေ့
ရတုံးက ဒီေးခေါင်း နီလာက် ကြီးမားမယ်လို့ မထင်ရဘူး ..။ ကော့ချွန်လုံးတင်းနေသည် ..။ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေက ထောင်ကြွနေကြသည် ..။ ငါးမန်း ရဲ့ လိင်ချောင်း ညိုညိုတုတ်
တုတ်ကြီးက ချောပိုရဲ့ မိန်းမတန်ဆာထဲ တန်းလန်းကြီး တပ်ရက်သား ဖြစ်နေသည် ။
ငါးမန်းဖင်တကြွကြွနဲ့ ကော့ကာကော့ကာ ဆောင့်ထည့်နေသည် ..။ ချောပိုလဲ ပေါင်တွေက်ု ကားထောင်ထားသည် ..။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး တဟင်းဟင်း တအင်းအင်း ညည်းလျက် ငါးမန်း
ထိုးဆောင့်တာတွေကို ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည် ..။ ငါးမန်းရဲ့ လိင်တန်နဲ့ ချောပိုရဲ့ အင်္ဂါစပ်တို့ ပွတ်တိုက်နေတဲ့ အသွင်းအထုတ်တွေက တဖွပ်ဖွပ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ..။
ငါးမန်းသည် နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတဖက်ကို စို့နေရင်း ဆောင့်နေသည် ..။
သိုးမဲလဲ ငါးမန်းနဲ့ ချောပိုတို့ ချစ်တလင်းခေါ်နေတာတွေကို ကြည့်ပြီး တဏှာစိတ်တွေ မတရားကြီး ထကြွဖေါက်ပြန်ကာ ပုဆိုးကို လှန်ကာ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို သူ ရှေ့နဲ့နောက် ပွတ်
တိုက် မိနေရသည် ..။ ချောပိုရဲ့ နီရဲရဲ အဂါစပ်ထဲ လိင်တန်ညိုညိုကြီး စီးကနဲ စီးကနဲ ဝင်ထွက်နေတာကို စိုက်ကြည့်ပြီး သူ ကွင်းတအား တိုက်နေမိသည် ။
သူကြည့်နေဆဲ ငါးမန်းက ချောပိုကို အပေါ်ကနေခိုင်းလိုက်သည် ..။ အောက်က ပက်လက်လှန်ပေးထားတဲ့ ငါးမန်းရဲ့ ထောင်ပေးထားတဲ့ လိင်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး အပေါ်ကို ချောပိုတက်ခါထိုင်ချကာ ဆောင့်သည် ..။ ငါးမန်းကလည်း အောက်ကနေ ကော့ထိုးပေးသည် ..။ စောစောကလိုဘဲ ကုတင်ကြီး လှုပ်ခါယိမ်းနေသည် ..။ တဖွပ်ဖွပ်တဖတ်ဖတ်
အသံတွေ ဆူညံလာပြန်သည် ..။ ငါးမန်းတို့ အားမာန်အပြည့်နဲ့ ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ ကြိုးစားနေကြဆဲ သိုးမဲ ပြီး သွားသည် ..။ အောင်းထားတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ သုတ်ရေတွေ တဖျတ်ဖျတ်
နံရံကို ပန်းထည့်လိုက်ပြီး အရသာထူးကို ရရှိခံစားရင်း ပြီးသွားလေသည် ..။
ခဏကြာတော့ တဖက်ခန်းက ငါးမန်း နဲ့ ချောပိုတို့ဆီက အသံတွေ ငြိမ်သက်သွားသည် ..။ သူတို့လဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားပုံရသည် ..။
ထားဝယ်မြို့ ခရစ်ယာန် ဘုရားကျောင်း ဝင်းထဲက အိမ်ကလေး . .. ။
အက်စ်အိုင်ပီ မောင်ပိုက် သည် မာရီယာ့ဆီကို ငရမန် ရောက်လာတာကို အံ့ဩနေသည် ။ ဒီထက်အံ့ဩတာက မာရီယာရဲ့ အိမ်ကို ငရမန် ရောက်ပြီးမှ အချင်းချင်း ပစ်ကြခတ်ကြသည်...တဲ့ ..။ ဒါကို မောင်ပိုက် မယုံကြည်ဘူး ..။ ပစ်ကြခတ်ကြတာ ငရမန်ရဲ့ လူတွေ အချင်းချင်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ..။ ဟိုတယောက် ရွှေမှုံဝတီတို့ အဖွဲ့နဲ့ ဆုံမိလို့ ပစ်ကြခတ်ကြသတ်ကြတာဘဲ ဖြစ်မည် ။
မာရီယာ အမှန်မပြောဘဲ ဖုံးကွယ်ထားတယ်လို့ မောင်ပိုက် သိနေသည် ..။မာရီယာ ဖုံးကွယ်ထားနေပေမဲ့ သူ မာရီယာကို ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း မစစ်ဆေးလိုဘူး ..။ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလဲ မပြောဆိုချင်ဘူး ..။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ မာရီယာသည် အလွန် ချောမောလှပတဲ့ ကောင်မလေး မို့ဘဲ ...။ ဒီလို မိန်းမချောလေးတယောက် ကို ဘယ်ယောက်ျားက အော်ချင်
ငေါက်ချင်ကြမှလဲ ...။
မာရီယာကို ဖြစ်ပျက်တာတွေ စစ်မေးရင်းနဲ့ အရင်ထက် ခင်မင် ရင်းနှီးလာသည် ။
ဟိုညက မာရီယာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့ သနားတာနဲ့ မေးခွန်းတွေ ထပ်မမေးဘဲ ရပ်ခဲ့လိုက်ရတော့ မေးစရာတွေ ရှိတာနဲ့ မာရီယာဆီကို ရောက်သွားသည် ။ မာရီယာသည် အဖြူရောင် ချည်သား ဂါဝန်ရှည်ကြီးကို ဝတ်ထားသည် ။ မောင်ပိုက် ရောက်သွားတော့ မာရီယာသည် သူ့အဖေ ဖိလစ်နဲ့ ရွာတရွာကို သာသနာပြုကိစ္စတွေအတွက် မြင်းလှည်းတစီးနဲ့ သွားဖို့ လုပ်နေ
သည် ။ မောင်ပိုက်က မာရီယာ ထပ်ပြီး အန္တရာယ်နဲ့ ကြုံတွေ့မှာကို စိုးရိမ်မိသည် ။ ဖိလစ်ကို သွားတဲ့ခရီးကို သူပါ လိုက်ခဲ့ရင် ရမလား လို့ မေးသောအခါ ဖိလစ်က ဝမ်းသာအားရ ဘဲ လိုက်
လို့ရတယ်လို့ ပြောသည် ..။ မောင်ပိုက်လဲ မြင်းစီးပြီး မာရီယာတို့မြင်းလှည်းအနောက်ကနေ လိုက်သွားသည် ။ မာရီယာနဲ့ စကားတပြောပြောနဲ့ သွားရတဲ့ ခရီးက ခရီးတွင်သည် ။
ပင်ပမ်းတယ်လို့ မထင်ဘူး ..။ မာရီယာ ရဲ့ အလှကို ငေးမောရင်း ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားရသည် ။
ဖိလစ် နဲ့ မာရီယာ ဘုရားကျောင်းဆောက်ဖို့ ရွာက လူကြီးတွေနဲ့ တိုင်ပင်နေခိုက် မောင်ပိုက် သူ့မြင်းကို ချောင်းစပ်မှာ လှန်ထားပြီး ချောင်းနဘေးမှာ ထိုင်စောင့်နေသည် ..။ မာရီယာ သည်
မကြာခင်မှာဘဲ မောင်ပိုက် ရှိရာ ချောင်းဘေးကို ရောက်လာသည် ..။
မာရီယာ သူရှိနေတဲ့ ချောင်းဘေးကို လျောက်လာတဲ့ပုံက ပန်းချီကား တချပ်လိုဘဲ လို့ သူ ထင်မိသည် ။
" အင်စပက်တာမင်း ...ထမင်းစားမလား ..စားမယ်ဆို ပြင်ခိုင်းလိုက်မယ် ...."
" မဆာသေးပါဘူး...မာရီယာ ..မာရီယာ့ကို တခု ပြောချင်တယ် ..ကျနော့်ကို အင်စပက်တာမင်းလို့ မခေါ်ပါနဲ့ ..."
" ဟင်း...ဟင်း.....ဒါဖြင့် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲဟင် ...မောင်ပိုက် ...အင်း..ကိုပိုက် လို့ ခေါ်မယ် .."
မာရီယာ ရယ်မောတဲ့ ပုံလေးကို ကြည့်ပြီး မောင်ပိုက် သဘောကျနေသည် ။
" အို..ကိုပိုက် ..ဘာလို့ စိုက်ကြည့်နေတာလဲ ..."
မာရီယာက ရှက်တဲ့ဟန်နဲ့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ပြောလိုက်သည် ..။
" မာရီယာ အရမ်းလှလို့ ကြည့်တာ ..."
" အိုး..မလှပါဘူး ..."
မောင်ပိုက်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မာရီယာကို တအားဖက်ပြီး နမ်းရှုံ့ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်မိရသည် ။
ရွှေမှုံဝတီကို သဘောကျ ကြိုက်မိခဲ့ပြီး မာရီယာကို နီးနီးစပ်စပ် မြင်ရပြန်တော့ မောင်ပိုက်သည် မာရီယာကို သဘောကျမိပြန်ပြီ ..။
နေ့လည်စာ ထမင်း အတူတူ ထိုင်စားကြတော့ မာရီယာ နဲ့ မောင်ပိုက် ပိုပြီး ရင်းနှီးသွားကြသည် ..။ ပုလိပ်အရာရှိတယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ မောင်ပိုက်သည် ခင်မင်စရာကောင်းတဲ့ လူတ
ယောက် ဆိုတာ မာရီယာ ထင်မိရသည် ။
မောင်ပိုက် ဂါတ်တဲကို ပြန်ရောက်သောအခါ ဌာနာအုပ် ဘီဆင်းက သူ့ကို ရုံးခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ..ရပ်ရွာ အခြေအနေတွေကို မေးမြန်းရင်း ပင်လယ်ဓားပြတွေ အကြောင်းကိုလဲ မေးသည် ..။
ရေသူမကျွန်းဖက်ကိုလည်း ကင်းလှည့်ဖို့ ညွှန်ကြားသည် ..။ ရေသူမကျွန်းမှာ ပုလိပ်စခန်း ဖွင့်ထားပေမဲ့ လူအင်အားက နည်းလွန်းသည် ။ ဌာနအုပ်က မနက်ဖန်ဘဲ ရေသူမကျွန်းကို သွား
ဖို့ ညွှန်ကြားသည် ။ မောင်ပိုက်လဲ ခရီးထွက်ဖို့ လိုအပ်တဲ့ လက်နက်ခဲယမ်း ..ပစ္စည်းတွေ ပြင်ဆင်သည် ။ သူနဲ့အတူ ခေါ်သွားမယ့် ပုလိပ်သားတွေ ရွေးချယ်သည် ။
ရေသူမကျွန်း ...။
မောင်ပိုက်နဲ့ အဖွဲ့ ရောက်သွားသော ညနေတွင် မောင်ပိုက်သည် ယူနီဖေါင်း မဝတ်ဘဲ အရပ်ဝတ်အရပ်စားနဲ့ ကျွန်းကို ပတ်သည် ။ စည်ကားတဲ့ ရွာကြီး ဖြစ်လို့ အရက်ဆိုင်..ထမင်းဆိုင်
တွေ ရှိသည် ..။ မျက်နှာဖြူ အရာရှိများ လာရောက် တတ်တာကြောင့် ဘိုတဲလေးတလုံး ဆောက်ထားသည် ။ ရေသူမကျွန်းက ပုလိပ်တာဝန်ခံ စာသင်မောင်စီ က လိုက်ပြသည် ။
စာသင်မောင်စီက နှစ်ထပ်အိမ်မဲကြီးတလုံးကို ပြသည် ။ " ဆရာပိုက် ..ဒီအိမ်ကြီးက အမေပု ဆိုတဲ့ အဖွားကြီးရဲ့ အိမ် ..အဖွားကြီးက အင်္ဂလိပ်အစိုးရမင်း
ကို ဆန့်ကျင်အာခံချင်တဲ့ အဖွားကြီး ဗျ..ကျနော်တို့ ပုလိပ်တွေကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ် ..အခုတော့ အဖွားကြီး အသက်လဲကြီးလာလို့ အိမ်ထဲက အိမ်ပြင် မထွက်တော့ဘူး .."
လို့ ပြောပြသည် ။ အမေပုရဲ့ အိမ်ကြီး ကို အပြင်က ကြည့်ရင်း မောင်ပိုက်နဲ့ စာသင်မောင်စ ဆက်လျောက်ခဲ့ကြသည် ။
မလှမ်းမကမ်း လမ်းဆုံလမ်းခွမှာ ဆိုင်တဆိုင် ရှိသည် ။
အရက်..ထမင်း ..ခေါက်ဆွဲ..လဘက်ရည်ကော်ဖီ အစုံရနိုင်သော တရုတ်လူမျိုးမိသားစု ရဲ့ ဆိုင်လေး ဖြစ်သည် ။
ဆိုင်ရှင် ပေါက်ဖေါ်ကြီးက စာသင်မောင်စီကို သိနေသည် ..။ ရွှေသွားတွေ ပေါ်အောင် ပြုံးပြရင်း နေရာပေးသည် ..။
" ဆရာပိုက် ..တခုခု သောက်မလား ..ဒီထမင်းဆိုင်မှာ အကုန်ရတယ် ..."
" အင်း ..လမ်းလျောက်ရတာများလို့ ခဏတော့ ထိုင်ကြရင်ကောင်းမယ် ..."
သူတို့ ဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည် ..။
" ဘာသောက်မလဲ ဆရာ ..အရက်သောက်မလား ...ငါးကင် လဲ ရတယ် ..."
" မသောက်ဘူး..မောင်စီ ...ကျုုပ် မသောက်တတ်ဘူး..လဘက်ရည်လောက်ဘဲ သောက်တာပေါ့ ..ကဲ..စောစောက ပြောတာ..ပြန်ပြောစမ်းပါအုံး...ဒီအမေပု ဆိုတဲ့ အဖွားကြီးအကြောင်း ..."
" အဖွားကြီးက ဒီက ဇာတိ မဟုတ်ဘူး...ဆရာပိုက် .အထက်မြန်မာပြည်က...အင်္ဂလိပ်အစိုးရမင်းကို တော်လှန် ပုံကန်ဖို့ လူတွေကို စည်းရုံးရင်း ဒီဖက်ကို ရောက်လာတာလို့ သိရတာဘဲ ..
အိမ်ထဲမှာဘဲ အောင်းနေတာပါဘဲ ..တခါတလေ မိန်းမတယောက် ဈေးဝယ်ပြီး အဖွားကြီးကို လာပို့တတ်တယ် ..."
" ဘယ်က မိန်းမလဲဗျ .."
" အဖွားကြီးရဲ့ အမျိုးဘဲ..ဘယ်ကလဲ အတိအကျတော့ မသိဘူး ..."
မောင်ပိုက်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဒီစာသင်မောင်စီ ဆိုတာ တော်တော် ညံ့တဲ့ ပုလိပ်တယောက်ဘဲ လို့ ထင်လိုက်မိသည် ..။ ပုလိပ်တယောက် ဖြစ်ပြီး မသိတာတွေချည်းဘဲ ..။
လဘက်ရည် ကျကျတခွက်ကို အချိန်ဆွဲသောက်နေရင်း မာရီယာ အကြောင်းကို တွေးနေသည် ..။ မာရီယာသည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် က တော်တော်လှသည် ..။ မာရီယာ့ရင်သားလှလှ
တွေ နဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က စွင့်ကားတဲ့ တင်သားတွေကို သူ ခဏခဏ ကြည့်မိသည် ..။ မာရီယာကလည်း ဒါကို သတိထားမိပုံရသည် ။ သူ့ကို တဏှာကြီးသူတယောက်လို့ ထင်
မှာဘဲ ..။
" ဆရာပိုက် ..ဟိုဟာတွေဘာတွေ ဝါသနာ မပါဘူးလား ..."
အတွေးလွန်နေလို့ စာသင်မောင်စီ ဘာပြောလိုက်သလဲ သူ မကြားလိုက်ဘူး ..။
" အင်..ဟင်..ခင်ဗျား...ဘာပြောတယ် ..."
" အဟဲ ...ဆရာပိုက် ..အကြောလေးဘာလေး မလျော့ချင်ဘူးလားလို့ .."
သူက နားမလည်သလို ကြည့်နေလို့ စာသင်မောင်စီက ..." ဆရာပိုက် ...ကြက်လေးဘာလေး မဆော်ချင်ဘူးလား....မေးတာ..."လို့ မေးပြန်သည် ..။
ကြက် ..။
" ဖါသည်မကို ပြောတာလား.."
" အဟဲ ..ဟုတ်..ဟုတ်တယ် ဆရာ ...ဖါချမလား လို့ ..ဟီး..."
" ဖါ..ဒီလိုကျွန်းလေးမှာ ရှိတယ် ..ဟုတ်လား ...."
" ခိ ...ရှိတာပေါ့ ဆရာပိုက်ရယ်..လူရှိရင် ဖါရှိတယ် ...ပြည့်တန်ဆာ....တဲ့ ..ပြည်ကို တန်ဆာဆင်တာ ...ရှေးနှစ်ပေါင်းတထောင်ကျော်ထဲက ပြည့်တန်ဆာ ဆိုတာ ရှိခဲ့တာဘဲ ..ဆရာ
သွားချင်ရင် ပြောနော်..မောင်စီ လိုက်ပို့ပေးမယ် ..."
မောင်စီ စကားများလွန်းသည် လို့ သူ ထင်သည် ။
ထိုအခိုက် မိန်းမတယောက် ခြင်းတခြင်းကို လက်ကဆွဲပြီး သူတို့ ထိုင်နေတဲ့ ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်လျောက်သွားသည် ..။ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည် ..။ ဆံပင်နက်ပြောင်ပြောင် ..အသား ဖြူဆွပ်ဆွပ်...ချောချော ..။ အို..ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ တူလိုက်တာ ...။
ဟုတ်နေမလား ..အို..ကိုယ်လုံးလေးရော ..လမ်းလျောက်ပုံရော...တူသည် ...။
" မောင်စီ ..."
" ဗျာ ..."
" ဒီမိန်းမလား ..အမေပု အိမ်ကို လာတတ်တယ် ဆိုတာ ..."
မောင်စီ ဖြတ်လျောက်သွားတဲ့ မိန်းမပျိုလေး ကို ကြည့်သည် ..။
" အင်း...အဲ...တူသလိုဘဲ ....ဟုတ်မယ်..ဟုတ်မယ်...ဆရာပိုက်..သူဘဲ ...."
ရွှေမှုံဝတီနဲ့ တူတဲ့ မိန်းမသည် အမေပုရဲ့ အိမ်ကြီးထဲကို ဝင်သွားသည် ..။
မောင်ပိုက် လိုက်ကြည့်ချင်သည် ...။
ရွှေမှုံဝတီ လား ...။
မောင်ပိုက် ထရပ်လိုက်တော့ မောင်စီလဲ ထရပ်လိုက်သည် ..။
" ဘာ....ဘာ....လိုလဲ ဆရာပိုက် ..."
ရွှေမှုံဝတီ အိမ်ထဲကို ဘယ်တော့မှ သော့မပိတ်ထားတဲ့ အိမ်ကြီးရဲ့ အနောက်ဖက် အပေါက်ကနေ ဝင်ခဲ့သည် ..။
" အမေပု "
ဘာသံမှ မကြား ...။
" အမေပု "
အမေပု မထူး ..။ အမေပု ဘယ်ရောက်နေလဲ ...။ အိပ်များနေလား ...။
" အမေပု ..."
အမေပုရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ..။
" ဟင် . . ."
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်း က မထင်မှတ်စရာ ....။
မာရီယာကို ငရမန်ရဲ့ ငှက်ကျွန်းမှာ သွားကယ်တုံးက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ မျောက် မန်းကဲက ပြေးကိုက်ခဲ့တဲ့ ချားကိုးလ် ဆိုတဲ့ လူပုလေး . . ။
ကပ္ပလီ အပုလေး ...။
မျက်နှာ ရင့်ထော်နေတဲ့ ရုပ်ဆိုးဆိုး နှုတ်ခမ်းထော်ထော် ဖင်ကောက်ကောက် နဲ့ ချားကိုးလ် ...။
ချားကိုးလ်သည် အမေပုကို ကြိုးတွေနဲ့ တုပ်ထားသည် ..။ ပါးစပ်ကို အဝတ်တွေနဲ့ ဆို့ထားသည် ..။ အမေပုသည် ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်နေရသည် ။ ချားကိုးလ် လက်ထဲမှာ သေနတ်တလက် ရှိနေသည် ..။
အမေပုရဲ့ နားထင်ကို သေနတ်နဲ့ တေ့ထားနေသည် ..။
" ရွှေမှုံဝတီ . . .မင်း နဲ့ မင်းရဲ့ မျောက်ကို ရှာလိုက်ရတာ . . .ကဲ..မျောက် ဘယ်မှာလဲ ....မျောက် ..."
" မျောက် မပါဘူး ....မပါခဲ့ဘူး . . ."
" ဟေ့..မညာနဲ့...ငါ အဖွားကြီး ခေါင်းထဲကို ကျည်ဆံ ထည့်ပစ်လိုက်မှာနော် ...ပြော...မျောက် ဘယ်မှာလဲ ...."
"မျောက်မပါခဲ့ဘူး ....ကျန်ခဲ့တယ် ..."
" ဘယ်မှာ ကျန်ခဲ့လဲ ...."
" လိပ်ကျွန်းမှာ ...."
" သေချာတယ်နော်..မညာနဲ့..အဖွားကြီးကို မသေစေချင်ရင် ငါခိုင်းတာကို လုပ် ..."
ရွှေမှုံဝတီ သည် လူပုအရူးက အမေပု ခေါင်းထဲကို ပစ်ထည့်လိုက်မှာ စိုးရိမ်နေသည် ။
" အမေပုကို ဘာမှ မလုပ်နဲ့ ...နင် ငါ့ကို ဘာလုပ်စေချင်သလဲ ..."
" နင့် အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက် . ."
" ဘာ "
" နင့်အဝတ်တွေ အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်လိုက် . . ."
" နင် ....ဘာရူးတာလဲ ...."
" ဟားဟားဟား......နင့် ကို ကိုယ်တုံးလုံး ကြည့်ချင်တယ် ...နင့်ကို လိုးမယ် ....ပြီးရင် လိပ်ကျွန်းကို သွားကြမယ် ...မျောက်ကို သတ်မယ် .....ဟားဟားဟား......"
ရွှေမှုံဝတီသည် ချားကိုးလ်ကို ဘယ်လို တိုက်ခိုက်ရမည်ကို ကြံဆနေသည် ..။
" ချွတ်လေ .....ချွတ်...ပစ်လိုက်ရမလား . . . ."
ရွှေမှုံဝတီ အဝတ်တွေကို တခုပြီးတခု ချွတ်ရတော့သည် ..။ လူုပု ချားကိုးလ်က လက်ဦးနေသည် မဟုတ်လား . . .။
ချာကိုးလ်သည် မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်ခန္ဓာကို ငေးကြည့်နေသည် ..။ ထမိန်လေး ဖြုတ်ကနဲ ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျသွားသောအခါ ချားကိုးလ်သည် ရွှေမှုံဝတီ
ရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်သွယ်ဖြူဖြူတွေ ကြားက ဖေါင်းမို့နေတဲ့ မိန်းမအင်္ဂါကြီးကို ငေးမော ကြည့်ရင်း တံတွေးကို ဂလုဂလု နဲ့ မြိုချနေသည် ..။
သူ့ဘောင်းဘီစုတ်လေး အရှေ့မှာ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းကြီး ငေါငေါကြီး တွေ့နေရသည် . .။
" တောက် .....လှလိုက်တာ ....လာ...လာစမ်း..ဒီအနားကို တိုးခဲ့ ...အရင်ဆုံး နင် ဒူးထောက်လိုက် ..ဒူးထောက်ပြီး ရှေ့တိုးလာ.....လုပ်..လုပ် .....လုပ်စမ်း . . ."
ရွှေမှုံဝတီ ဒူးထောက်ပြီး တိုးကပ်သွားလိုက်သောအခါ ချားကိုးလ်သည် ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရင်သားစိုင်တဖက်ကို တုန်ရီနေတဲ့ လက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်သည် ...။
" ဉာဏ် မများနဲ့နော်..ပစ်သတ်လိုက်မှာ ...."
ချားကိုးလ် နို့သီးခေါင်းအဖုလေးကို ကိုင်နေသည် ...။ လက်ညှိုး နဲ့ လက်မကို သုံးပြီး ချေပေးနေသည် ..။
" အို ...."
ရွှေမှုံဝတီ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည် ..။
ချားကိုးလ် စိမ်ပြေနပြေ ကိုင်နေသည် ...။
" လှလိုက်တဲ့ နို့တွေ ....အီးဟီး ....."
သူ့လက် က နို့သီခေါင်းလေးကို ကလိနေရာကနေ အောက်ဖက် ပေါင်ဂွဆုံက မို့ဖေါင်းတဲ့ အဖုတ်ကြီးဆီ ရောက်သွားသည် ..။ ချားကိုးလ်အဖို့ ဒီလောက် လှတဲ့ မိန်းမရဲ့ အဖုတ်ကို တခါ
ဘူးမှ မကိုင်ခဲ့ဘူးလို့ လက်တွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေသည် ...။ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အမွှေးမရှိ..ပြောင်တင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်နေသည် ။
" အား....ဟင့် . . ."
ချားကိုးလ်ရဲ့ မဲမဲကြမ်းကြမ်း လက်ညှိုးကြီးသည် အရေတွေ စိုစွတ်လာနေတဲ့ ရွှေမှုံ့ အဖုတ် ထဲကို ထိုးနှိုက်လာသည် ...။
" အ ......"
ချားကိုးလ် အားမရလို့ သူ့လက်ညှိုးကို ပြန်ထုတ်ပြီး တံတွေးနဲ့ ပျစ်ကနဲ လက်ညှိုးပေါ်ကို ထွေးလိုက်ပြီးမှ အဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်သည် ...။
" အားဟာ....အို့ ...."
ရွှေမှုံဝတီ မျက်လုံးတွေ ပိတ်ထားမိလိုက်သည် ..။ ချားကိုးလ် ရဲ့ လက်ချောင်းက သူ့အဖုတ်ထဲ ရောက်နေသည် ..။ မွှေပေးနေသည် ..။ အမလေး .....အ....အ.......အ.......။
သူ့လက်ညှိုး သည် တော်တော်ကြာအောင် ကလိပေးနေသည် ..။
" ဟင် . . ."
ခဏကြာတော့ သူ့လက်ညှိုး အဖုတ်ထဲက ပြန်ထုတ်သွားသည် ..။ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့...အိုး ....ချားကိုးလ် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေသည် ..။ သူ့ပေါင်ကြားက လူနဲ့မလိုက်အောင် တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ လိင်တန်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ...။
ဒီတခါတော့ ကိုက်မယ့် မန်းကဲလည်း မပါခဲ့ ...။
လိင်တန်ကြီးက မဲမဲကြီး . ..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေသည် ..။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကလဲ တွဲလောင်းကြီး လှုပ်တုပ်တုပ် နဲ့ . .။
တကယ်တော့ ရွှေမှုံဝတီသည် အပျိုစစ်စစ်ကလေး ..။
တခါဘူးမှ ယောက်ျားလိင်တန် နဲ့ မကြုံဘူးသေး ...။ ချားကိုးလ်သည် လူပုသလောက် လိင်တန်က ရှည်သည် ။ လုံးပတ်က တုတ်သည် ...။
ရွှေမှုံဝတီ စိတ်တွေ အရမ်း တုန်လှုပ်နေသည် ..။ လိင်တန်ဆာ မဲမဲကြီးကို ကြည့်ပြီး အရမ်းလန့်နေသည် ..။
ဒီလူပုလေးရဲ့ မုဒိန်းကျင့်တာကို ခံရတော့မလား ....။
ဘုရား...ဘုရား ....ကယ်တော်မူပါ . . ..။
ချားကိုးလ် ...သူ့လိင်တန်ထိပ် ဒစ်လုံးအထစ် ကို လက်နဲ့ နယ်နေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှအပတွေကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး သူ စိတ်တွေ ထသထက်ထ ..ကြွသထက်
ကြွလာနေသည် ..။ ချားကိုးလ် ခေါင်းထဲမှာ ရွှေမှုံဝတီ ကို တဝကြီး စပ်ယှက်မည် ...ပြီးရင် မျောက်ကို သွားသတ်မည် ...ပြီးရင် ရွှေမှုံဝတီကို ငှက်ကျွန်းကို ပြန်ခေါ်သွားမည် ...ငရမန်ကို ဆက်သ
မည် ...ဆိုပြီး လုပ်ချင်တာတွေ တွေးနေသည် ..။
ချားကိုးလ်သည် ရွှေမှုံဝတီကို ဘာတွေ လုပ်ရင်ကောင်းမလဲ ဆိုတာလည်း စဉ်းစားနေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် ဓားခုတ်လှံထိုး..သိုင်းပညာကို တဖက်ကမ်း တတ်ကျွမ်းသူတယောက် ဆိုတာ
လဲ ချားကိုးလ်သိသည် ။ သူ့ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်ပြီးမှ ကျင့်ရင်ကောင်းမလား ..ဆိုတာလဲ တွေးနေသည် ..။ ကျင့်နေတု့း သူ့ကို တိုက်ခိုက်မှာလဲ စိုးရိမ်သည် ..။
"ဟိတ်...ဉာဏ်များမယ်တော့ မကြံနဲ့နော် ...ဦးနှောက်တွေ ကြမ်းပြင်မှာ ပြန့်ကျဲသွားမယ် ...."
ရွှေမှုံဝတီကို သူ့လိင်တန်ကြီးကို စုတ်ခိုင်းမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ...။
"ငါ့လီးကို လာစုတ်စမ်း ..."
ရွှေမှုံဝတီရုတ်တရက် ငြိမ်နေသည် ..။ ခက်ပြီ ..။ ချားကိုးလ် သူ့ဟာကြီးကို စုတ်ခိုင်းနေပြီ ...။
" ဟိတ်...မကြားဘူးလား..လီးစုတ်ပေးလို့ ပြောနေတယ် ...နင့်ကို ပစ်သတ်လိုက်ရမလား . . ."
" မ....မ....မလုပ်ပါနဲ့ ..မသတ်ပါနဲ့ . . ."
" လာ.....ရှေ့ထပ်တိုး . ."
မောင်ပိုက် သည် ရွှေမှုံဝတီ ဟုတ်မဟုတ် မသေချာသေးပေမဲ့ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် အနောက်က လိုက်သွားကြည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။
စာသင်မောင်စီလဲ မောင်ပိုက် အနောက်က လိုက်သာလိုက်သွားရသည် ..။ မောင်ပိုက် ဘာလုပ်ချင်မှန်း မသိဘူး ..။
မိန်းမပျိုလေးသည် အမေပုရဲ့ အိမ်ဝင်းထဲကို ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ မောင်ပိုက် လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သောအခါ မိန်းမပျိုလေးသည် အိမ်ကြီးရဲ့ ဘေးကနေ ပန်းပြီး
အိမ်အနောက်ဖက် ကို ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။
စာသင်မောင်စီကို သူနဲ့ ခေါ်မသွားချင်ဘူး ...။
" မောင်စီ ..ရေ..ကျုပ် အထဲဝင်လိုက်အုံးမယ် ...ခင်ဗျား...ဂါတ်တဲကို ပြန်ပြီး ပုလိပ်သားတွေ ခေါ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ ..."
" ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာပိုက် . ."
မိန်းမပျိုလေး ဝင်သွားတဲ့ အိမ်ကြီး အနောက်ဖက် ဆီကို သူ ဝင်လိုက်ခဲ့သည် ..။ တံခါးတပေါက်က ဟနေတာ တွေ့တာနဲ့ အသာတွန်းကြည့်ပြီး အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ..။
ဘယ်သူမှ မတွေ့ ..။ အသာငြိမ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေသည် ..။ အိမ်အပေါ်ထပ် က စကားပြောသံသဲ့သဲ့ကြားလိုက်ရသလိုဘဲ ..။ သူ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်သည် ..။ အိမ်အပေါ်ထပ်က အသံ
တွေကို နားစွင့်ထောင်လိုက်သည် ...။
" စုတ်...စုတ်လေ ...စုတ် ...."
ချားကိုးလ်ရဲ့ သေနတ်ပြောင်းက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ နားထင်ကို တေ့လာသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ ရွေးစရာ လမ်းမရှိတော့ ။
ချားကိုးလ်ရဲ့ မဲနက်နေတဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဒစ်လုံး ညိုညိုကြီးကို ငုံလိုက်ရသည် ..။
ချားကိုးလ် ကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ..။
" အားဟား.....ကောင်းတယ်..စုတ်...စုတ် ...."
ကပ္ပလီလူပုလေးရဲ့ ကြီးမားတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ဖျားကို စုတ်ပေးနေရသည် ..။ ချားကိုးလ် မျက်စိသုံမှိတ်ပြီး အစုတ်ခံနေရာက ဖျတ်ကနဲ မျက်စိပွင့်လာသည် ..။
နားက အရမ်းပါးတဲ့ ချားကိုးလ် ...။
အသံ ...။ အသံကြားလို့ ..။ ခြေသံ ....။ ခြေသံကြားလိုက်လို့ ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ နားထင်ကို ထောက်ထားတဲ့ သေနတ်ပြောင်းကို လှေခါးဖက်ကို လှည့်လိုက်သည် ...။
ီ
ချားကိုးလ် သူ့လိင်တန်ကို ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ယူလိုက်သည် ..။ ခြေဖေါ့နင်းပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းတဲ့ ကျွန်းလှေခါးကြီး ဆီကို ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ လျောက်သွားသည် ..။
လှေခါးအောက်ကို ခေါင်းပြူကြည့်လိုက်သည် ..။
" ဟားးးးး.........."
အောက်ကနေ သေနတ်ကို အဆင်သင့်ကိုင်ကာ တက်လာတဲ အင်စပက်တော် မောင်ပိုက် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တိုးလေသည် ..။ ချားကိုးလ်ကလဲ ပစ်ထည့်သလို မောင်ပိုက်ကလဲ ပစ်ထည့်သည် ..။ သေနတ်သံ၂ချက် ဆက်တိုက် ဆိုသလို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြားလိုက်ရသည် ..။
ချားကိုးလ် ပက်လက်လန် လဲကျသလို မောင်ပိုက်လဲ ဝုန်းကနဲ လှေခါးထစ်ကနေ နောက်ပြန်လန်ကျသည် ...။ ချားကိုးလ် သေနတ်ကိုင်တဲ့ဖက် ညာပုခုံးကို မောင်ပိုက် ပစ်တဲ့ ကျည်ဆံက
မှန်တာ ..။ ချားကိုးလ် သေနတ် လွတ်ကျသွားခဲ့သည် ..။
ဒီအချိန်မှာ ရွှေမှုံဝတီ သူ့အဝတ်တွေကို အမြန် ပြန်ဝတ်သည် ..။ ထမိန်ကို အရင်ဆုံး ကောက်ဝတ်သည် ..။ ချားကိုးလ် သူ့သေနတ်ထိတဲ့ ဒါဏ်ရာကို လက်နဲ့အုပ်ပြီး ရွှေမှုံဝတီ ရှိရာကို
ပြန်ရောက်လာသည် ..။ မျက်နှာရှုံ့မဲ့လျက် .." ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ..နင့်ကို ဘယ်သူက အဝတ် ပြန်ဝတ်ခိုင်းလို့လဲ . ." လို့ ပြောရင်း သူချွတ်ချထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုအစုတ်အပြတ်
လေးထဲက ဓားတချောင်းကို ဆွဲထုတ်ယူလိုက်သည် ။
ရွှေမှုံဝတီလဲ အကျင်္ ီကို ပြန်မဝတ်နိုင်သေးဘဲ ချားကိုးလ်ကို ရင်ဆိုင်လိုက်သည် ။ ချားကိုးလ်သေနတ်ဒါဏ်ရာက သွေးတွေ တအားထွက်နေသည် ..။ ချားကိုးလ်ရဲ့ ဓားက သိပ်မကြီးလှ ။
"ကောင်မ..နင့်ကို သတ်ပစ်မယ် ..."
ချားကိုးလ် ဓားကို တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး ရွှေမှုံဝတီ အနားကို တိုးကပ်လာသည် ...။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ချားကိုးလ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေသည် ..။
ဒီအချိန်မှာဘဲ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အနောက်က .." ဂျပု ..မင်းဓားကို ချလိုက် . . " လို့ အသံမာမာနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အသံ ကြားလိုက်ရသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ လှည့်မကြည့်ဘဲ သိလိုက်သည် ..။ အသံရှင် သည် သူ့အဖွဲ့က သိုးမဲ ...။
ချားကိုးလ်က " မချဘူးဆိုရင်ကော .."ဆိုပြီး ရွှေမှုံဝတီ့ကို ဓားနဲ့ ပြေးထိုးသည် ..။
ဒိန်း . . ..
သေနတ်သံနဲ့အတူ ချားကိုးလ် အနောက်ကို လန်ထွက်သွားသည် ..။
" ခွေးသား..မုဒိန်းကောင်..ငပု..."
ဒိန်း . . .
သိုးမဲ ချားကိုးလ်ကို ပစ်သတ်ပစ်လိုက်သည် ...။
" ဆန်ကုန်မြေလေး ...."
" သိုးမဲ ..ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ရောက်လာလဲ..."
" ဆရာငါးမန်းက အမေပု အတွက်စားစရာတွေ ပြန်လာပို့ခိုင်းလို့ ..."
" ဒါဆို သိုးမဲ လိပ်ကျွန်းထိ ပြန်မရောက်သေးဘူးပေါ့..ဟုတ်လား ...."
" ဟုတ်တယ် ...ဆရာမ ....ဆရာငါးမန်းနဲ့ သူ့မိန်းမ မချောပိုဘဲ လိပ်ကျွန်းကို ပြန်သွားကြတယ် ...ကဲ..ကျုပ်တို့ သွားကြရင် ကောင်းမယ် ..."
သိုးမဲ သည် အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ့ ရင်သားလှလှတွေကို တွေ့သွားသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ လဲ အကျင်္ ီကို အမြန်ဆွဲဝတ်လိုက်သည် ..။
" လှေခါးမှာ လူတယောက် သေနတ်ထိထားတယ် ...သူလဲ သေနတ်နဲ့ဘဲ..ပုလိပ် ဖြစ်နိုင်တယ် ..."
" ဟင်..ဟုတ်လား . .."
သူတို့ လှေခါးက ဆင်းတော့ သေနတ်ထိထားတဲ့ မောင်ပိုက်ကို တွေ့သည် ..။ လက်မောင်းကို ထိတာ ဖြစ်လို့ မစိုးရိမ်ရ ..။ ဒါဏ်ရာကို မောင်ပိုက်က လက်နဲ့ ဖိအုပ်ထားသည် ။
" ရွှေမှုံဝတီ ...လား .."
မောင်ပိုက်က သေနတ်ဒါဏ်ရာကြောင့် နာကျင်နေတဲ့ကြားက ပြုံးပြပြီး မေးသည် ..။
သူတွေ့ချင်နေတာ ကြာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ ရွှေမှုံဝတီ မဟုတ်လား ...။
သိုးမဲက မောင်ပိုက်ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားသည် ..။
" ရွှေမှုံဝတီ့ကို တခု ပြောလို့ရမလားဟင် ..."
သိုးမဲက ဟောက်သည် ။ " ဟေ့ကောင် တိတ်..လျာမရှည်နဲ့ . ."
ရွှေမှုံဝတီ က .." ရတယ်သိုးမဲ..သူ ပြောပါစေ ...ဟိတ်..ဘာပြောချင်လဲ..မြန်မြန် ပြော ..."လို့ မောငိပိုက်ကို ပြောခိုင်းလိုက်သည် ။
မောင်ပိုက်က .." တိုတိုဘဲ ပြောမယ်..ရွှေမှုံဝတီ ...ရေတပ် က မင်းတို့ကို အလုံးအရင်းနဲ့ လာနှိမ်နှင်းတော့မယ် ..မင်း လက်ရှိနေတဲ့ လိပ်ကျွန်းမှာလဲ မနေနဲ့တော့...ပြေးတော့..ခြေရာ
ဖျောက်ပြီး ပြေးတော့ ..ငါ...ငါ...စေတနာနဲ့ ပြောတာ ..." လို့ ပြောလိုက်သည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ သည် မောင်ပိုက်ကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်ပြီး ..." ရှင် တကယ် ပြောနေတာလား ..." လို့ မေးသည် ..။
မောင်ပိုက်လည်း.." တကယ်ပေါ့..မင်း ပြေးတော့..ရွှေမှုံ..မင်းကို မနာကျင် စေချင်လို့ ..မထိခိုက်စေချင်လို့..ငါ ပြောနေတာ ..." လို့ ပြောလေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီလဲ .." ကောင်းပြီ ...ကဲ..ကျမတို့ သွားလိုက်ဦးမယ် ..." လို့ ပြောကာ သိုးမဲနဲ့ အတူ အနောက်ဖက်ပေါက်က ထွက်သွားလေတော့သည် ..။
လိပ်ကျွန်း ...။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲတို့ လိပ်ကျွန်းကို ပြန်ရောက်တော့ လှေဆီကို ကျားကလေးဗလ နဲ့ မျောက်မန်းကဲတို့ ပြေးလာ ကြိုကြသည် ..။ သူတို့ အနောက်က ထမင်းချက် ဘခက် ...။
" ဘခက်..ငါ့အကို ကိုငါးမန်း ကော ..ရှိလား "
" မရှိဘူးဗျ ..ဆရာငါးမန်းနဲ့ ဦးကြီးထွားတို့ ဦးဆောင်ပြီး အလုပ်တခု ထွက်လုပ်တယ် ...ကုလားပြည်က ကုန်တွေ တင်လာတဲ့ လှေကြီးတစီး ကို ဖြတ်တိုက်ဖို့ ..."
" ဟေ..ဟုတ်လား ...စခန်းမှာ မင်းနဲ့အတူ ဘယ်သူတွေ ကျန်သေးလဲ. ."
" သိပ်မကျန်ဘူးဗျ ..ဖျားနေတဲ့ လူတွေ လောက်ဘဲ ကျန်တယ် ..အဲ..ဆရာငါးမန်းရဲ့ မိန်းမ ကျန်တယ် ..."
မန်းကဲသည် သူ့သခင်မ နဲ့ ပြန်တွေ့လို့ ဟိုပြေးလိုက် ဒီပြေးလိုက်နဲ့ ပျော်ရွှင် မြူးတူးနေသည် ။ ကွိကွိကွကွ နဲ့ အော်သည် ..။ ကျားလေးဗလက ရွှေမှုံဝတီ့အနားကို ကပ်ပြီး ခေါင်းလေးနဲ့
ပွတ်သီးပွတ်သပ် လာလုပ်သည် ။ဗလ လဲ တော်တော်ကြီးနေပြီ ။ ရွှေမှုံဝတီ တောင် သူ့ကို မမနိုင်တော့ ..။
သိုးမဲသည် ရွှေမှုံဝတီ့ စနေနှစ်ခိုင်ကို အဝတ်မပါဘဲ အနီးကပ် တွေ့ခဲ့တာကို အခု လိပ်ကျွန်းကို ပြန်ရောက်သည့်တိုင် မျက်စိထဲက မထွက်နိုင်ဘဲ မြင်မြင်နေမိသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ သည် သူတို့ရဲ့ ဒုတိယခေါင်းဆောင် လဲ ဖြစ်သလို ဆရာငါးမန်းရဲ့ ညီမလဲ ဖြစ်သည် ..။ ဆရာငါးမန်းသည် သူ့ညီမကို စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် ကြိုက်တာ မဟုတ်ဘူး ...။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ အတူတူ လိပ်ကျွန်းကို ရေသူမကျွန်းကနေ လှေကလေးနဲ့ လာခဲ့တဲ့ လမ်းမှာ ရွှေမှုံဝတီကို တိတ်တခိုး ကြည့်ကြည့်ပြီး သိုးမဲတယောက် အချစ်စိတ်တွေ များလာခဲ့သည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ့ ကို အဝတ်တွေ ချွတ်ခိုင်းပြီး မဖွယ်မရာ လုပ်ခိုင်းတဲ့ ချားကိုးလ်ကို ဒေါသနဲ့ သူ ပစ်သတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ ရွှေမှုံဝတီကတော့ သူ တိတ်တခိုး ချစ်နေတာကို သိမှာ မဟုတ်ဘူး ။
ရွှေမှုံဝတီရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လို ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကိုလဲ သိုးမဲ မသိဘူး ...။
ရွှေမှုံဝတီသည်လည်း သိုးမဲ နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လှေတူတူစီးလာရတာ အရင်လို မဟုတ်ဘူး .။ ရင်ခုံသလိုလို ..ရင်ဖိုသလိုလိုကြီး ..။
ကိုငါးမန်းရဲ့ မိန်းမ ချောပိုနဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ချက်ချင်း တအားခင်မင်သွားကြသည် ..။ သိုးမဲ ဖမ်းလာတဲ့ ငါးတွေ ကို ချောပိုနဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ကင်စားကြသည် ..။ ချောပို နဲ့ ကျားလေး ဗလ..မျောက်မန်းကဲတို့လဲ ခင်မင်သွားကြသည် ..။
အကိုငါးမန်းတို့ ခုထိ ပြန်မလာကြသေးဘူး ..။
အဆင်မှ ပြေကြရဲ့လား မသိဘူး ..။
ငှက်ကျွန်း ...။
ငရမန် သည် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း ..ဒေါသအမျက် ပြင်းထန်စွာနဲ့ သေနတ်ကို မိုးပေါ်ထောင်ကာ ပစ်ဖေါက်လိုက်သည် ။
တောက် ...။
ဒင်းတို့ ကို တသက် မကျေဘူး . . ။
ငါးမန်းတို့ မောင်နှမ နဲ့ ဆုံလိုက်တိုင်း ရင်ဆိုင်တိုင်း သူချည်း ခံခံနေခဲ့ရလို့ ..။
ငရမန် သည် လိင်တန်ဆာကို မျောက် ကိုက်ခံရလို့ တော်တော်ကြာ ဆေးကုလိုက်ရသည် ..။ အနာရင်းပြီး ရောင်ကိုင်းလာခဲ့လို့ ဘောင်းဘီ မကပ်နိုင်ဘူး ..။ မဂိုမလေး ရှမီလာ သူ့နဘေး
မှာ ရှိနေပေမဲ့ ဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး ..။
ဒီတခါတော့ သူ့မှာ ရှိတဲ့ လူသူ လက်နက် ကို အစွမ်းကုန် အသုံးပြုပြီး ငါးမန်းတို့ စခန်းချနေတဲ့ လိပ်ကျွန်းကို တက် သိမ်းပစ်လိုက်မည် လို့ တွေးနေသည် ..။
တပည့်ကျော် ချားကိုးလ် လဲ သူငှက်ကျွန်းကို ပြန်ရောက်တော့ မရှိဘူး ။ လဒ ပြောတကတော့ ချားကိုးလ်သည် သူ့လိင်တန်ကို ကိုက်ခဲ့တဲ့ မျောက်ကို လိုက်ရှာပြီး သတ်မလို့ ဆိုပြီး ငှက်ကျွန်းကနေ ထွက်သွားသည် တဲ့ ...။ ချားကိုးလ်သည် ဦးနှောက် ကျပ်မပြည့်ဘူးလို့ ငရမန် ထင်သည် ..။ ချားကိုးလ် မရှိတော့ မဂိုမလေး ရှမီလာ က သူ့ကို လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးနေသည် ..။ သူ့လိင်တန်
ကိုလဲ မျောက် အကိုက်ခံထားရလို့ တော်တော် နဲ့ ရှမီလာ ကို သူ မစပ်ယှက်နိုင်ဘူး ..။
ငရမန် အရက်ဘဲ ဖိသောက်နေသည် ..။ ငါးမန်းတို့ကို လှလှပပ လက်စားချေဖို့ သူ ကြံစည်စဉ်းစားနေသည် ..။
ထားဝယ်မြို့ ဂါတ်တဲဝင်း ...။
အက်စ်အိုင်ပီ မောင်ပိုက်ရဲ့ အိမ် ..။
မာရီယာသည် မောင်ပိုက် သေနတ်ဒါဏ်ရာ ရလာသောအခါ မောင်ပိုက်ကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ပြုစုပေးလေတော့ မောင်ပိုက် နဲ့ မာရီ
ယာသည် အနေနီးစပ်ကြလို့ ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးလာကြတော့သည် ..။
မောင်ပိုက်မှာ ရွှေမှုံဝတီလေးကို သဘောကျပေမဲ့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ဘဝတွေမို့ ဘာမှ ဆက်မလုပ်နိုင်ခဲ့ ..။ အခု မာရီယာလေးကျတော့ သူ့အိမ်ကို အမြဲလာရောက်ပြီး လုပ်ကိုင်မစပေးနေလို့
အိုးချင်းထား..အိုးချင်းထိ ဆိုသလို သံယောဇဉ်တွေ တမျှင်ပြီး တမျှင် တုတ်နှောင်လာမိသည် ။
" ကိုပိုက် ..သက်သာလားဟင် ..."
" သက်သာတယ် မာရီယာ ...မာရီယာ့ကြောင့် အကို့ဒါဏ်ရာက ပို သက်သာရတယ် သိလား..."
" ဟုတ်လို့လား ..."
" ဟုတ်တယ်..မာရီယာက ချောလွန်းလို့.."
" အယ်...ဘာဆိုင်လို့လဲ ..."
" ဆိုင်တာပေါ့..မာရီယာ့အလှကြောင့် ကိုယ့်သေနတ်ထိတဲ့ ဒါဏ်ရာက မြန်မြန် ကျက်သွားတာ .."
" အို ..ကိုပိုက်က သိပ် အပိုပြောတတ်တာဘဲ ...."
မောင်ပိုက်က မာရီယာ့ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည် ..။
" ဟိတ်..ကိုပိုက်..မကြမ်းနဲ့ကွာ ..."
" မာရီယာ့ကို အရမ်း ချစ်တယ် ..."
" အို..ချစ်တာနဲ့ဘဲ ..တအားကြမ်းရလား ..."
မာရီယာက လက်သီးဆုပ်လေးတွေနဲ့ မောင်ပိုက်ရင်ဘတ်ကို ဖွဖွလေး ထုသည် ..။
မောင်ပိုက်က မာရီယာ့ကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး မာရီယာ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံခဲ စုတ်ယူလိုက်သည် ..။ မာရီယာ့မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ကျသွားသည် ..။ မောင်ပိုက် ရဲ့ လက်တွေက
အငြိမ်မနေကြဘူး ..။ မာရီယာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပြေးလွှားနေကြသည် ..။ မာရီယာလဲ မောင်ပိုက်ကို တုံ့ပြန်ကာ နမ်းစုတ် လာသည် ..။ မောင်ပိုက်သည် ပုဆိုးဝတ်ထားလို့ မာရီယာနဲ့ နမ်း
စုတ်နေချိန် သူ့ပုဆိုးကြားက မာတောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးက ထိုးထိုးထောင်ထောင် ထွက်ပြီး မာရီယာ့ပေါင်တန်တွေကြားထဲကို ဖိထောက်မိနေသည် ..။
မာရီယာရဲ့ အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေ ကို ဖြုတ်ပစ်ပြီး ကော့တင်းနေကြသော ရွှေရင်နှစ်မွှာကို မောင်ပိုက် လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သလို ကျန်လက်တဖက်က ဂါဝန်ရှည်ကို လှန်တင်လိုက်
ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် သည် ။
မာရီယာ သည် မောင်ပိုက်ရဲ့ ကျောပြင်ကို တအားဖက်တွယ်ထားရင်း မျက်လုံး စုံမှိတ်ပြီး မောငိပိုက် ကိုင်တွယ် နမ်းစုတ်တာတွေကို ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနေသည် ..။ ပေါင်တန်တလျောက် ပွတ်ပေးနေတဲ့ မောင်ပိုက်ရဲ့ လက်က ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဂွဆုံက အမွှေးရေးရေးနဲ့ အင်္ဂါစပ် ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ကြီးပေါ် ရောက်သွားသည် ..။ မာရီယာဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ နဲ့ စိုစွတ်နေတာကို မောင်ပိုက် ကိုင်တွယ်မိတော့ မာရီယာလဲ ကာစိတ်တွေ ထကြွနိုးကြားနေတာကို သိလိုက်ရတော့ ပိုပြီး အားတက်သွားရသည် ..။
" ကိုပိုက်..ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ..."
" ချစ်တယ် မာရီယာရယ်..မာရီယာရော..ချစ်တယ် မဟုတ်လား . ."
" အို..ချစ်ရင် ရိုးရိုး ချစ်ပေါ့..ချစ်တာ နဲ့ အဲလို လုပ်ရလား . . "
မောင်ပိုက် က မာရီယာကို စကားမပြန်ဘူး ...။ အလုပ်နဲ့ဘဲ သက်သေ ပြတော့သည် ..။
စူထ ထောင်ကြွနေကြတဲ့ မာရီယာရဲ့ နို့သီးနီနီလေးတွေကို တလှည့်စီ စို့ပါတော့သည် ...။
" အို...ကိုပိုက်ရယ် ......."
မာရီယာ ခါးလေးကော့တက်လာသည် ..။
မောင်ပိုက်ရဲ့ လျာက နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပတ်ခြာဝိုက် ကလိနေသည် ..။
" အား......အားးး...."
အိုး ...။ စို့ပြန်ပြီ ...။ ကိုပိုက် တအား စို့ပေးတော့ မာရီယာသည် အဖုတ်က အရေတွေ စိမ့်ယိုထွက်ရသည် .. ။
ဟယ် ....သူ..သူ.........သူ...ကိုပိုက် နို့တွေကို ကလိနေရာက အောက်ဖက်ကို ဆင်းသွားသည် ...။
ဘာ...ဘာ...ဘာလုပ်မလို့လဲ...ဟာ...သူ...သူ.....သူ......မာရီယာ့ အဖုတ်ကို ယက်တာ ...။ သူ့လျာကြီး က မာရီယာ့ အဖုတ်ကို ပီပီပြင်ပြင် ယက်တော့ မာရီယာလဲ အတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားမိရသည် ..။ ကိုပိုက် သည် လူပုံက ရိုးပုံရိုးလက်နဲ့ အဖုတ်ယက်တာ ကျွမ်းသည် ..။ ကိုပိုက်ရဲ့ လျာကြီး အဖုတ်အတွင်းထဲ ထိုး
မွှေသောအခါ မာရီယာ့အတွက် ထိမိလွန်းလို့ ဖင်တွေ တဆတ်ဆတ်ယမ်းခါ နေရသည် ..။
မာရီယာ့ အစိလေးသည် မောင်ပိုက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ကြားထဲ ရောက်နေရသည် ..။ အစိကို သူ စုပ်လိုက်သောအခါ မာရီယာသည် ခါးလေးကော့တက်ခါ အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည် ရောက်
သွားရသည် ..။ ကောင်းလွန်းလို့ အရေတွေ တအား ယိုစီးထွက်ကုန်သည် ..။ မောင်ပိုက် ဒီလို အဖုတ်ယက်ပေးလိုက်တော့ မာရီယာသည် မရှက်နိုင်တော့ဘဲ မောင်ပိုက်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး
ကို အငမ်းမရဘဲ ဆုပ်ကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်လေတော့သည် ..။
မာရီယာ နဲ့ မောင်ပိုက်တို့ အဆုံးစွန် အချစ်လွန်ပွဲက ပြင်းထန်လှသည် ..။ ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ လူသားနှစ်ယောက်ရဲ့ ကာမချစ်တလင်း ...။
မောင်ပိုက်သည် ကာမခလုပ်တွေ ကို တခုပြီးတခု ဖွင့်နေတော့ မာရီယာသည် ကာမစိတ်တွေ ဆူဝေလွန်းလို့ မိမွေးတိုင်း အဝတ်မဲ့နေတာတောင် မရှက်နိုင်တော့ဘဲ မောင်ပိုက်ရဲ့ ခေါ်ဆောင်ရာ ကာမ ဘုံနန်းကို လိုက်ပါ တက်လှမ်းနေသည် ..။ မောင်ပိုက်သည် မိန်းမကျမ်းကျေသောလူတယောက်မို့ ကာမပွဲအစ နှူးခြင်းနှပ်ခြင်းတွေကို ပီပီပြင်ပြင် လုပ်လိုက်နိုင်လို့ မာရီယာသည်အရေတွေ စိုစိုရွှဲကာ မောင်ပိုက်ရဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကို အားမလို အားမရ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့ကို ချစ်ပေးဖို့ ပွင့်လင်းစွာ တောင်းဆိုတောင်းခံနေသည် ။
မောင်ပိုက်သည် ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ဒတ်လူမျိုုး အဖြူမလေးကို စိတ်တိုင်းကျ စပ်ယှက်နိုင်ပြီမို့ စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေသလို သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီး သည် အစွမ်းကုန် တောင်မတ်
နေသည် ..။ မာရီယာ့ကို ပက်လက် ပေါင်ကားပုံစံနဲ့ဘဲ အပေါ်က တက်ခွကာ သူ့လိင်တန်ကို စတင် ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
မာရီယာရဲ့ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေ ကြားထဲ လိင်တန်ခေါင်း ဒစ်လုံးကြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တိုးဝင်သွားချိန် မာရီယာလဲ ပေါင်တန်တွေကို ကားနိုင်သမျှကားပေးရင်း မောင်ပိုက်ရဲ့
ကျောပြင်ကို တအားဆွဲဖက်ခါ ကုတ်ခြစ်သည် ..။ မောင်ပိုက် လိင်တန်ချောင်းကြီး တထစ်ထစ်နဲ့မာရီယာ့အင်္ဂါစပ် အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ခါ ဝင်ရောက်သွားသည် ..။
" အို....အို......အား.....အား........အားးးးးး...................."
နာလဲနာ ကြိုက်လဲကြိုက်နေတဲ့ မာရီယာသည် မောင်ပိုက်က တင်းမာကော့ဖြိုးနေကြသော ရင်သားတွေကို မောင်ပိုက်က ဆုပ်ကိုင်ရင်း လိင်တန်ကို အနောက်ပြန်ဆုတ် အရှေ့ပြန်သွင်း အသွင်းအထုတ်တွေကို ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးလာသောအခါ ကာမအရသာတွေ ထူးကဲလွန်းလို့တအားအား အော်ဟစ်လိုက်သည် ..။
" မာရီယာ အဆင်ပြေရဲ့လားဟင် ..."
" ပြေတယ်ပြေတယ် ...ကိုပိုက် ..လုပ်..လုပ် ....ကိုပိုက်လုပ်တာ တအားကောင်းတယ်...ကောင်းတယ် ..."
ပွင့်လင်းပြီး ကာမဆန္ဒတွေ အရမ်းပြင်းထန်စွာ ထကြွနေတဲ့ မာရီယာက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ချီးကျူးလိုက်သောကြောင့် မောင်ပိုက်လဲ စိတ်ဓါတ်တက်ကြွကာဖြေးဖြေးလေး အသွင်းအထုတ် လုပ်ရာကနေ ခပ်သွက်သွက် အရှိန်ပြောင်းကာ လုပ်လေသည် ။ မောင်ပိုက်ရဲ့ ညိုမဲမဲ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီး ဇိကနဲ ဖိကနဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတော့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့
ဂွေးစိနှစ်လုံးသည် မာရီယာ့ပေါင်ကြားကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်သည် ..။ မောင်ပိုက် အရှိန်ပြင်းပြင်း ထိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း မာရီယာရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေ တုန်ခါလှုပ်နေသည် ..။ တုန်ခါနေ
တဲ့ရင်စိုင်က နို့သီးမာမာစူစူလေးကို မောငိပိုက် အမိအရ ငုံစို့လိုက်သည် ..။ ကာမစိတ်ပြင်းထန်နေတာကြောင့် မာရီယာရဲ့ နို့သီးလေးတွေ မာတင်းကြွနေသည် ..။ မောင်ပိုက်သည် နို့သီး
ခေါင်းလေးကို စို့လိုက် လျာနဲ့ လှိမ့်လိုက် လုပ်ပေးရင်း ကိုယ်အောက်ပိုင်းကလဲ ဖင်တကော့ကော့နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပေးနေသည် ..။
မာရီယာ အရသာ ကောင်းလွန်းလို့ အဆောင့်ကောင်းတဲ့ မောငိပိုက်ကို အစွဲကြီး စွဲသွားရသည် ..။
" ကောင်းလားဟင်...မာရီယာ .."
" အရမ်းကောင်းတယ် ...တအားကောင်းတယ် ...ဆောင့်ပါ ကိုပိုက် ..တအား...တအားဆောင့် . . ."
ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလာ မြန်လာသည် ..။ အားပါလာသည် ..။ အရေတွေ တအားထွက်တာကြောင့် အင်္ဂါစပ်ချင်း သွတ်သွင်းပွတ်တိုက်သောအချိန် ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေ
သည် ..။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ဆောင့်ထည့်ချက်တွေ စိပ်သထက် စိပ်လာသည် ..။ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ အရသာကောင်းလာသည် ..။ ကောင်းလေ ဆောင့်လေ မြန်လာလေ ဖြစ်ပြီး မာရီယာ့၏အဖို့ တကိုယ်လုံးက အကြောအခြင်တွေ တုန်ခါအောင် စိမ့်ပြီး ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာထူးကို ရရှိခံစားလိုက်ရပြီး ..တအီးအီး အော်ဟစ်ညည်းမိရင်း ခေါင်းအုံးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားချိန် မိန်းမအတွေ့အကြုံရှိသော မောင်ပိုက်သည် မာရီယာ ပြီးသွားကြောင်း သိနားလည်လိုက်တာကြောင့် စောစောကလို ထိန်းပြီး
မလုပ်တော့ဘဲ အားရပါးရ ပစ်ကြုံးဆောင့်ထည့်ရင်း သုတ်ရေတွေ ပန်းထုတ်ခါ ပန်းတိုင်ကို ရောက်ရှိသွားလေသည် ...။
" အိုး....အား.........အား......အား....ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ .......မာရီယာရယ် . . . ."
လိင်တန်ထဲက သုတ်ရေများ တစစ်စစ်နဲ့ အချက်ပေါင်းများစွာ ပန်းထွက်နေသည် ...။
မာရိယာရဲ့ မောင်ပိုက် ကျောပြင်ထဲ စူးနစ်နေအောင် ထိုးစိုက်ထားတဲ့လက်သဲချွန်ချွန်နဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေ ပြေကွာသွားသည် ..။ မောင်ပိုက်သည် လိင်တန်ကို မာရီယာ့ အဖုတ်ထဲ တဆုံး ထိုးသွင်းထည့်ထားရင်း ခေါင်းကို မော့ကာ ငြိမ်လျက် ဇိမ်ယူကာ နေသည် ...။
" မာရီယာလဲ အရမ်းကောင်းတာဘဲ...ကိုပိုက်ရယ် ....ကိုပိုက်က သိပ်လုပ်တတ်တာဘဲ ......မာရီယာ တော့ ယူနဲ့ တသက်လုံး ဒီလိုဘဲ လုပ်နေချင်တော့တာဘဲ..."
ဒီနေ့ မနက် နေသာနေသည် ..။
ရာသီဥတု ကောင်းနေသည် ...။
သိုးမဲ သူတို့ နေကြတဲ့ ကျောက်ဂူ အဝကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို မှန်ပြောင်းနဲ့ကြည့်နေသည် ။
အပြာရောင် ကောင်းကင်ကြီးမှာ အုပ်လိုက်ပျံနေတဲ့ ငှက်အုပ်တအုပ်ကို တွေ့နေရသည် ..။ ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးမှာတော့ ရှင်းနေသည် ..။
ဆရာငါးမန်းတို့ ပြန်မရောက်လို့ အားလုံး စိတ်ပူပန်နေကြသည် ။
ပင်လယ်သင်ဖျူး ...လို့ ပြောလေ့ရှိသလိုဘဲ ပင်လယ်ပြင်သည် လှိုင်းမထဘဲ ငြိမ်သက် တည်ငြိမ်နေသည် ..။ သူတို့ အဆင်မှ ပြေကြရဲ့လား မသိဘူး ...။
ထမင်းချက်ဘခက် သည် အားလုံး စားကြဖို့ ချက်ပြုတ်နေသည် ။
သိုးမဲ ပြောင်းရှည်သေနတ်ကို ဆွဲပြီး တောင်ကုန်းပေါ်က ဆင်းခဲ့သည် ။ ကျွန်းအတွင်းပိုင်းကို ဝင်ပြီး ဟင်းစားလေးများ ရမလားဆိုပြီး ထွက်ခဲ့သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ ကို ဖွတ်..ပဒတ်..ယုန် ..ကြွက်တခုခုများ ကျွေးနိုင်မလား ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးနဲ့ ...။
ကြက်တူရွေးတအုပ် ဝေါကနဲ ထပျံသွားသည် ။ ဘာအကောင်မှ မတွေ့ ..။ သူတို့ ဒီ လိပ်ကျွန်းကို ပြောင်းလာ စခန်းချခါစက တောကောင်တွေ ရသေးသည် ..။ သူတို့လူစု ဖမ်းဆီး သတ်ဖြတ် စားကြတာကြောင့်ဘဲ အကောင်ဘလောင်တွေ ကုန်သွားကြပြီ ထင်တာဘဲ ...။
သိုးမဲ ရေဆာသလို ရှိလာတာနဲ့ ခါးမှာချိတ်ထားတဲ့ ရေဗူးထဲက ရေကို မော့သောက်လိုက်သည် ..။ သစ်ပင်ခြုံနွယ်တွေထဲက မပြန်တော့ဘဲ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ဖက်ကနေ ပြန်ဖို့ လုပ်ခိုက်
လူသံတွေ ကြားတာနဲ့ ရေစပ်ဖက် လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အလွန်တရာ တုန်လှုပ်အံ့ဩဖွယ် ..ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် မြင်ကွင်းတခု ကို သူ မြင်လိုက်ရပါသည် ..။ သိုးမဲ ပါးစပ် အဟောင်း
သား နဲ့ ငေးကြည့်နေမိသည် ..။
သူမြင်တွေ့လိုက်ရတာကတော့ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ချောပို တခစ်ခစ် ရယ်မောနေကြရင်း ရေထဲဆင်း ကစားနေကြတာ ဖြစ်သည် ..။ ထူးခြားတာက သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်တွေ ပေါ်မှာ
အဝတ်အစား လုံးဝ မပါတာဘဲ ..။
မိန်းမချော နှစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံး တွေ နဲ့ ရေဆော့နေတာ ..။ အလှချင်း ပြိုင်နေသလို ဘဲ ..။ သူတို့ရဲ့ အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို သိုးမဲ ငေးမောနေမိရသည် ..။
လှလိုက်တဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် ..။
ချောပိုရဲ့ ရင်သားများက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရင်သားများထက် ပို ကြီးသယောင် ထင်ရသည် ..။ နှစ်ယောက်စလုံး ခါးသေးကြပေမဲ့ ချောပိုရဲ့ တင်သားတွေက ပိုကြီးသည် ..။ တောင့်သည် ..။
ဝှူး ..။
ကိုယ့်ဆရာသမားရဲ့ မိန်းမကို သူ အဝတ်မဲ့ တွေ့ဖူးတာ ဒါနဲ့ဆို နှစ်ခါတောင် ရှိပြီ ..။ အမေပုရဲ့ အိမ်ှာ ညအိပ်ကြတုံးက ဆရာငါးမန်း နဲ့ ချောပိုတို့ အပြိုင်ဆွဲကြတုံးက သူ ချောင်းကြည့်လို့ မြင်ဘူးခဲ့တာလေ ..။ ချောပိုရဲ့ ပေါင်ကြားဂွဆုံဗဟို နေရာမှာ အမွှေးမဲမဲစုစု ခပ်ပါးပါး တွေ့ရသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ် အဖုတ်ကြီးကတော့ ကတုံး ..။
ခုန်ပေါက် ဆော့ကစားနေကြတော့ သူတို့ရဲ့ ရင်သားလှလှတွေက တုန်ခါနေကြသည် ..။
အိုး ...လှလိုက်ကြတာ ...။
သိုးမဲရဲ့ လိင်တန်ကြီး ထကြွနိုးကြားလာသည် ..။
တမဟုတ်ချင်း မာကျောတောင်မတ်လာသည် ..။ တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ အသင့် ရှိနေပြီ ..။ ဘောင်းဘီ ထဲက အတင်းရုန်းကန် ထောင်ထနေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ ချောပိုတို့ ရေထဲက တက်လာကြသည် ..။ သဲပြင်ပေါ် ချထားခဲ့တဲ့ ထမိန်တွေ ပြန်ဝတ်ကြသည် ..။
ခြုံပုတ်အကွယ်မှာ သိုးမဲလဲ လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်း စိတ်တွေ အရမ်းထန်ကြွနေသည် ..။
ခါးသေးသေး အောက်က ဝိုက်ကားဖြိုးနေတဲ့ တင်သားတွေကို မြင်ယောင်ရင်း သိုးမဲ သူ့ဖါသာ လက်နဲ့ အာသာဖြေနေမိသည် ...။
ရွှေမှုံဝတီ ကိုငါးမန်းအတွက် စိတ်တွေ ပူစပြုလာသည် ..။
ခါတိုင်း ဆိုရင် ဒီလို မကြာတတ် ..။ ရွှေမှုံဝတီ လဲ ဒါမျိုး အပွဲပွဲ နွဲခဲ့ဘူးတာဘဲ ...။
တခုခုတော့ တခုခု ဘဲ ..။
ညဖက် အိပ်လို့ မပျော်ဘူး ...။ အိပ်ရာက ထပြီး ကျောက်ဂူထဲက ထွက်ခဲ့သည် ..။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်ကို ထွက်ခဲ့သည် ..။ သူ့နောက်က အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သိုးမဲ
ဖြစ်နေသည် ..။
" ဆရာမ ..ဘယ်သွားမလို့လဲ ..."
" အိပ်မပျော်လို့ ထလမ်းလျောက်တာ ..သိုးမဲကော..အိပ်လို့မရဘူးလား...."
" ဟုတ်တယ်..ဆရာမ ..."
" ကျောက်ကလပ်ဖက် လျောက်ရအောင် .."
ကမ်းခြေ အဆုံးမှာ ကျောက်ဆောင် ကျောက်တန်းတွေ ရှိသည် ..။ အဲဒီဖက်ကို သူတို့ လျောက်သွားနေကြသည် ..။ လသာနေသည် ..။ သိုးမဲသည် အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အောက်မှာတော့
ဟောင်းနွမ်းလွန်းနေတဲ့ ဘောင်းဘီအနက်တထည်ကို ဝတ်ထားသည် ..။ သိုးမဲရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသည် ကြွက်သားတွေနဲ့ ဖုထစ်လုံးကြွနေသည် ..။ ရွှေမှံဝတီ လဲ သိုးမဲ နဲ့ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ညအချိန် လူမရှိတဲ့ ကျောက်ဆောင်တွေ ဖက်ကို လျောက်ခဲ့ရတာ စိတ်ထဲမှာ လှုပ်ရှားနေမိသည် ..။ သိုးမဲရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး မြင်ကွင်းကို ဖျတ်ကနဲ မျက်လုံးထဲမှမြင်ယောင်မိနေသည် ..။ သိုးမဲသည် ယောက်ျားပီသသော လူတယောက် ဖြစ်သည် ။ သူတို့ မောင်နှမ ကို သစ္စာရှိတဲ့ သံယောဇဉ်ရှိတဲ့ တပည့်နောက်လိုက်တယောက် ..။
အခုအရွယ်အထိ ချစ်သူ မရှိသေးတဲ့ ရွှေမှံဝတီသည် သိုးမဲကို တိတ်တခိုး သဘောကျမိသလို အရင်က ဖြစ်ခဲ့မိပေမဲ့ ကိုယ့်လက်အောက်က လို့ ဒီစိတ်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်ခဲ့မိသည် ..။ အကို ငါးမန်း လဲ ကြိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး ..။
ရွှေမှုံဝတီ သည် အဖြူရောင် ချည်သား အကျင်္ ီပွပွကို ဝတ်ထားသည် ..။
အောက်မှာတော့ ထမိန်နွမ်းလေးတထည် နဲ့ ..။ လေက တဝှီးဝှီး တိုက်နေသည် ..။
ကျောက်ဆောင်တွေ ဆီကို ရောက်လာသည် ..။ သိုးမဲက ကျောက်ဆောင်အမြင့်ဆီ အရင် တက်လှမ်းလိုက်ပြီး ရွှေမှုံဝတီ ကို လက်ကမ်းပေး တော့ သိုးမဲ လက်ကို ဆွဲက တက်လိုက်သည် ။ သိုးမဲက ကျောက်ဖျာပေါ် ရောက်သွား ပေမဲ့ ရွှေမှုံဝတီ့လက်ကို လွှတ်မပေးဘူး ..။ ဆက်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားသည် ။
ရွှေမှုံဝတီ သိုးမဲကို မော့ကြည့်သည် ..။ လက်ကို ရုန်းတော့ မရုန်းဘူး ..။
" ဆရာမ. .ရွှေမှုံ ..."
" သိုးမဲ .."
" ဆရာမကို ကျုပ် တခု ပြောချင်တယ် ..."
" ပြော..သိုးမဲ ...ဘာလဲ ..."
" ဆရာမ ရွှေမှုံ့ကို ကျုပ် ချစ်တယ်ဗျာ ..တကယ်ပါ...ကျုပ် အရမ်းချစ်တယ် ..ကျုပ်ကို ပေးချင်တဲ့ အပြစ်ပေးပါ..ကျုပ် ခံပါ့မယ် ...ချစ်နေမိတာကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး ..."
ရွှေမှုံဝတီ မျှော်လင့်မထားတာကို သိုးမဲဆီက ကြားလိုက်ရလို့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားသည် ..။ သိုးမဲက ရိုးအသလိုလို နဲ့ အတော်လာသား ..။
" ဆရာမ ..."
" ဟင်..သိုးမဲ ..."
" ကျုပ်..ကျုပ်ကိုရော..ဆရာမ ..ဟိုဒင်း ဖြစ်နိုင်မလား .."
" ဘာဟိုဒင်းလဲ သိုးမဲ .."
သိုးမဲက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာက ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ပုခုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည် ..။
" ပြန်ချစ်လားဟင် ..."
ရွှေမှုံဝတီ လဲ သိုးမဲရဲ့ ကြွက်သားအထစ်တွေနဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ဖွဖွလေး စမ်းလိုက်သည် ..။
သူ့ကို အမြဲ စောင့်ရှောက် ကယ်တင်ခဲ့တဲ့ ဒီလူကြီးကို သူလဲ သံယောဇဉ် ဖြစ်မိနေတာပါဘဲ ...။
" သိုးမဲ ..."
" ဗျာ..ဆရာမ ...."
" သိုးမဲက ရွှေမှုံ့အပေါ် သစ္စာရှိမှာလား.."
" ဟာ...ရှိမှာပေါ့ ဆရာမရယ် ...ဆရာမကို ကျုပ် တအား ချစ်တာ ..."
ရွှေမှုံဝတီ့လက်ကလေးက လက်မောင်းအိုးကြီးကို စမ်းကိုင်ကြည့်နေသည် ..။
" သိုးမဲ ..."
" ဗျာ...ဆရာမ .."
" ရွှေမှုံလဲလေ ..."
" ဆရာမ ...."
" သိုးမဲကို ...."
" ဘာဖြစ်လဲဟင်..ဆရာမ ...."
"အရမ်းရင်ခုံတာဘဲ ...."
" ရင်ခုံတယ် ဆိုတာ...ချစ်..ချစ်တာလားဟင်...ဆရာမ ...."
သိုးမဲ ရွှေမှုံဝတီ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်လိုက်သည် ..။
" ဟင်..ဆရာမ ...ချစ်လားဟင်..ချစ်လား ..."
သိုးမဲသည် ရွှေမှုံ့ကို တအားဖက်ခါ မေးနေချိန် သူ့ဘောင်းဘီထဲက ငေါထွက်နေတဲ့ မာတောင့်နေတဲ့ အတန်လုံးကြီးက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ထမိန်ကြားကနေပေါင်ကြားကို ဖိထောက်မိနေသည် ။
" မေးနေရသေးလားသိုးမဲရယ် ..သိဘူးလား ..."
" အို...ဆရာမရယ် . . ."
သိုးမဲသည် ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ နမ်းပါတော့သည် ..။ လက်တွေက ရွှေမှုံဝတီ့ ခါးလေးကနေ တအား ဖက်ထားသည် ..။ လူချင်း ပူးကပ်နေတော့ သူ့အတန်ကြီးသည် ရွှေမှုံ့ပေါင်ကြားကို တအားဘဲ ထိုးထောက်မိနေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ အသွေးအသားတွေ ရော သိုးမဲရဲ့ ကာမစိတ်တွေရော ဆူဝေ ထကြွလာရပြီ . .။ သိုးမဲ ရဲ့ နှုတ်
ခမ်းထူထူကြီးတွေက ရွှေမှုံဝတီရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို မွတ်သိပ်တပ်မက်စွာနဲ့ စုတ်သောအခါ ရွှေမှုံဝတီလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ပြန်လည် စုတ်သည် ..။
အနမ်းတွေက အစပိုင်းတုံးက ချစ်မေတ္တာ အရင်းခံပြီး သိမ်မွေ့နူးညံ့သလောက် ကြာလာတာနဲ့အမျှ ပြင်းထန် ကြမ်းတမ်းလာသည် ..။ တယောက်နဲ့တယောက် ဖက်ထားရုံမကတော့ဘဲ
ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လာသည် ..။ အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းထန်လာသည် ..။ တလောကလုံးကို မေ့လျော့သွားကြပြီး သူတို့ ဦးတည်နေတဲ့နေရာတခုကို မရောက်ရောက်အောင် သွားဖို့
ကြိုးစားကြလေတော့သည် ..။
ကျောက်ဖျာကြီးပေါ်ကို ပထမ ဒူးထောက်ရက်သား နဲ့ ဆက်လက်နမ်းစုတ်ကိုင်တွယ်နေကြရာက ရွှေမှုံဝတီ က အောက်က ပက်လက်..သိုးမဲက အပေါ်က မှောက်ရက်ခွရက် အနေအထား
နဲ့ ဆက်လက် နမ်းစုတ် ကြသည် ..။ သိုးမဲရဲ့ ဖုထစ်နေတဲ့ ကြွက်သားတွေကို ရွှေမှုံဝတီ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေသလို သိုးမဲကလဲ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဖယ်ခွာပစ်လေတော့
မကြာခင်မှာဘဲ အစွန်းဆုံး အထိ သွားရောက်ဖို့ တာစူနေတဲ့ အချစ်ခရီးကြမ်းကြီးကို နှစ်ယောက်သား စတင်လိုက်ကြပါတော့သည် ။
လသာနေတဲ့ ည ..။
ကျောက်ဖျာကြီးပေါ်မှာ သိုးမဲနဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ရဲ့ ပူပြင်းတဲ့ ချစ်တခင်းခေါ်ပွဲက လှိုင်းပုတ်သံ နောက်ခံနဲ့ သဲသဲမဲမဲ ဘဲ ...။
သိုးမဲက သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပစ်လိုက်သလို ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ထမိန်နွမ်းလေးကိုလဲ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သောအခါ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှ မရှိတော့ ..။ မိမွေးတို်င်း ကိုယ်တွေ
နဲ့သူတို့သည် အချစ်လွန်ပွဲကို လမ်းဆုံးတိုင်အောင် တက်လှမ်းဖို့ ဦးတည်နေကြသည် ..။ ဘာကို ဂရုစိုက်မိကြတော့ ..။ သိုးမဲသည် တချိန်လုံး ကြေက်ရွံ့ရိုသေလာခဲ့ရတဲ့သူ့အဖွဲ့ရဲ့ ဒုတိ
ယ ခေါင်းဆောင် ဆရာမရွှေမှုံံ ကို နမ်းချင်တိုင်း နမ်း..ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်လျက်နေသည် ..။ ရွှေမှုံရဲ့ ကော့ချွန်တင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်နေပြီး ရင်သီးခေါင်းလေးတွေကို
တဖက်ပြီး တဖက် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေနဲ့ ငုံစို့လိုက်..လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကလော်ကာ ကလိလိုက် လုပ်နေသည် ..။
ဒီအချိန်မှာ ရွှေမှံဝတီရဲ့ ပေါင်တန်သွယ်နှစ်ဖက်သည် သိုးမဲ ဖြဲကားတွန်းခွဲလိုက်တာကြောင့် ဘေးတဖက်တချက်ကို ကားလျက် အနေအထား ဖြစ်နေတော့ သိုးမဲသည် ပေါင်ကြားက ခုံးမို့နေ
တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို သူ့လက်ချောင်းတွေ နဲ့ ကိုင်တွယ်လေတော့သည် ...။ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြလိုလားနေမှုကြောင့် သိုးမဲ ကိုင်နှိုက်လိုက်တဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အဖုတ်ကြီးသည် အရေတွေ
စိုစိုရွှဲနေရပြီ ..။ သိုးမဲလဲ ရွှေမှုံဝတီ စိတ်တွေ လာနေတာကို သိလိုက်ရလို့ အလွန်ဘဲ ဝမ်းသာကျေနပ်ပြီး အစွမ်းကုန် မာကျောတောင်မာနေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့ ဖွားဖက်တော်ကြီးကို ရွှေမှုံဝတီရဲ့
အဖုတ်ဝမှ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည် ..။
" အာ....အ......သိုးမဲ ....ဖြေးဖြေး . . . ."
ရွှေမှုံဝတီရဲ့ လက်သဲတွေက သိုးမဲရဲ့ ကျောပြင်ကြီးထဲ စူးနစ် ကုတ်ခြစ်မိနေသည် ..။
သိုးမဲရဲ့ ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးသည် ရွှေမှုံရဲ့ရတနာရွှေဂူထဲကို တင်းကျပ်ကျပ်နဲ့ အတင်းဘဲ တိုးဝင်လေတော့ ရွှေမှုံဝတီလဲ အတွင်းသားနုနုတွေကို လိင်တန်ထိပ်ခေါင်းကြီး ပွတ်တိုက်တဲ့ အရသာထူးကို တကိုယ်လုံး တုန်ရီလျက် ခံစားနေရသည် ...။
" သိုးမဲရယ် ..ရှင့်ဟာက မသေးပါလား ရှင်ရယ် ...ရွှေမှုံ့ဟာ ကွဲပြဲသွားပါ့မယ်..ဖြေးဖြေး . .."
သိုးမဲလဲ အလောတကြိး ဖိသွင်းတာ ကြမ်းသွားလို့ ရွှေမှုံများ နာကျင်သွားလေသလား ဆိုပြီး သူ့တန်ဆာတုတ်ကြီးကို ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရင်သားတွေကို ကလိနေပြန်သည် ။
ကွမ်းသီးခေါင်း ဒစ်လုံးကြီးအထိ တိုးဝင်ထားပြီးနေတဲ့ သူ့တန်ဆာကို အနောက်ပြန်ဆုတ်လိုက် ပြန်ဖိသွင်းလိုက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ ရွှေမှုံဝတီ့ကို ဆွဆွပေးနေသလို ဖြစ်ပြီး ရွှေမှုံဝတီလဲ နာကလည်းနာ..ကောင်းကလဲကောင်း တန်ဆာကြီးကို ဆက်ပြီး သွင်းစေချင်လာမိရတော့သည် ...။
" သိုးမဲ...သိုးမဲ ...လုပ်..လုပ်လေ ....ဘာရပ်နေတာလဲ ..ဟင့်ဟင့် . . ."
တင်ပါးကြီးတွေကို ကော့ကော့ပြီး ရာဂအရှိန်ကြွလာနေတဲ့ ရွှေမှုံဝတီကို သိုးမဲ သူ့တန်ဆာကြီး နဲ့ ဆက်ထိုးသွင်းလေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီလဲ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေရအောင် စိတ်တွေ နိုးကြွဖေါက်ပြန်နေပြီ ..။ သိုးမဲရဲ့ လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီး တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး တဆုံး ဝင်လာလို့
စိတ်တွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ ကျေနပ်ဆဲ လိင်တန်ဆာကို ဆက်တိုက် ထိုးညှောင့်ထည့်လာလို့ ရွှေမှုံဝတီမှာ တဟင့်ဟင့်နဲ့ သဘောတွေကျ..ကျေနပ်နေသည် ..။ တင်ပါးကြီးတွေကို
ဝေ့ကာရမ်းကာနဲ့ကော့ပေးသောကြောင့် သိုးမဲဖို့ အရသာထူလှတာကြောင့် မနားတမ်း ဆက်တိုက်ဘဲ ဖိကာ ဆောင့်ထည့်လေသည် ..။
" အား....အား....အား........အီ..ဟီး...ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ ...သိုးမဲရယ် . . ."
သိုးမဲလဲ ရွှေမှုံဝတီ ခံနိုင်တာကို သိရတဲ့အပြင် ကောင်းတယ်လို့လဲ ပြောလာတာမို့ သူ့အထိုးအဆောင့်တွေကို ပိုပြင်းပိုမြန်လိုက်သည် သိုးမဲ ဆောင့်တာတွေကို ရွှေမှုံဝတီ မှာ ကြိုက်လွန်းလို့ အောက်ကနေ ပြန်ကော့ကော့ပေးလာသည် ..။ နာကျင်မှုကို ကောင်းဘွန်းတဲ့ အရသာထူးက ဖုံးလွှမ်းသွားလို့ အရသာထူးရဲ့ မလှမ်းမကမ်း မနီးမဝေးမှာ ရှိနေတဲ့ ပြီးခြင်း
လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းကြဖို့ ကြိုးပမ်းကြလေတော့သည် ..။
လသာသာည..ပင်လယ်လှိုင်းသံ တဝုန်းဝုန်း နဲ့ ကျောင်ဖျာကြီးပေါ်မှာ အချစ်ဆေးဖေါ်နေကြသော သူတို့နှစ်ယောက် သည် ပန်းတိုင် လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းဖို့ အာရုံထားနေကြသည် ..။
ရဲ့ အင်း..အင်းနဲ့ အားယူကာ ဖင်ကြီးကော့ကော့ဆောင့်နေတာတွေက ပြင်းထန်လှသည် ..။ ဖေါင်းဖေါင်းဖေါင်း နဲ့ အသံတွေ ညံနေသည် ...။
" ကောင်းလိုက်တာ..သိုးမဲရယ် ....ရွှေမှုံ ကြိုက်လိုက်ထာ .....အင်...အင်....."
သိုးမဲ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို နမ်းရှုံ့ရင်း အားပါတဲ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ ဆောင့်ပေးနေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် လုပ်ခါစမှာ နာကျင်ပေမဲ့ ကြာလေလေ အီဆိမ့်တဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာထူးကြောင့် သိုးမဲလည်ကုတ်ကို ဆွဲဖက်ထားပြီး သိုးမဲ ဆောင့်ပေးတာတွေကို ကျေနပ်သဘောကျနေသည် ..။ ကျပ်တည်းနူးညံ့လှတဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရတနာရွှေကြုတ် အဖုတ်က
လုပ်ရတာ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် သိုးမဲ လဲ ကြာရှည် မဆွဲနိုင်တော့ဘဲ တအားကောင်းလွန်းသွားရပြီး သုတ်ရေတွေ ပန်းထုတ်ခါ ပြီးသွားလေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ ရွှေကြုတ်အဖုတ်ထဲ
လိင်ချောင်းတဆုံး သွင်းရက်နဲ့ လူချင်းပူးကပ်ခါ မှိန်းနေကြသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီကော သိုးမဲကော တယောက်နဲ့တယောက် ကြားလေသွေးရင် ဝေးမှာ ကြေက်သည် ဆိုတဲ့ အခြေအနေမျိုး ဖြစ်နေကြပြီ ..။ စိတ်ရှိတိုင်း ချစ်ပစ်ခဲ့ကြပြီးပေမဲ့ ခဏကြာတော့
ထပ်ပြီး ချစ်ချင်လာကြပြန်သည် ..။ ကျောက်ကလပ်ပေါ်ကနေ သူတို့ ကင်းလင့်စင်အဖြစ် ဆောက်ထားတဲ့ သစ်ပင်ကြီးကြီး တပင်ရဲ့ အပေါ်က အိမ်ကလေး ဆီကို ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ကြပြီး
အချစ်ပွဲ နောက်ထပ်တပွဲ စတင်ကြပြန်သည် ...။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖြစ်ကြပြီ ဆိုတော့ ချစ်ဗြူဟာခင်းပွဲတွေ တပွဲပြီးတပွဲ နွဲလိုက်ကြတာ မနက် ရောင်နီဦး ပေါ်လာတဲ့အထိ ဘဲ ..။
သူတို့ ချစ်ပွဲဝင်နေကြတာကို တွေ့တဲ့သိတဲ့လူ ရှိနေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ အိပ်ရာကနေ ပျောက်သွားလို့ စိတ်ပူပြီး လိုက်ရှာတဲ့ ချောပို ဖြစ်သည် ..။
ချောပိုသည် သိုးမဲ နဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ လသာညမှာ ကျောက်ဖျာကြီးပေါ်မှာ ချစ်တလင်းခေါ်နေကြတာတွေကို အစအဆုံး တွေ့မြင်လိုက်သည် ..။ လင်ဖြစ်သူ ငါးမန်း နဲ့ ဝေးကွာနေချိန်မှာ အခုလို ကာမပွဲကြမ်းတွေကို မြင်တွေ့လိုက်ရလို့ ချောပိုလဲ သွေးသားဆန္ဒတွေ ထကြွဖြစ်ပေါ်မိရသည် ..။ တညလုံးဘဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်လိုက် ..လှဲအိပ်လိုက် နဲ့ အိပ်လို့ မပျော်တဲ့ ည..။
စိတ်ထကြွတာတွေကြောင့် ယိုစိမ့်ထွက်တဲ့ အရေတွေက အင်္ဂါစပ်က ပြည့်လျံယိုကျလို့ ပေါင်တန်တလျောက် စီးကျလာနေတဲ့ အထိဘဲ ...။
ကိုငါးမန်းရယ် ...ပြန်လာပါတော့ ....။
ချောပိုရဲ့ ဆုတောင်းက မပြည့်ဘူး ..။
ငါးမန်းတို့ ဦးကြီးထွားတို့ အုပ်စု ပြန်မလာလို့ စခန်းမှာ ရှိတဲ့ လူတိုင်း စိတ်တွေ ပူလာကြပြီး ပင်လယ်ပြင်ကိုမျှော်ကြည့်နေကြသည် ..။
မနက်စောစော မှန်ပြောင်းရှည်ကြီးနဲ့ ပင်လယ်ကို ကြည့်နေသူ ထမင်းချက်ဘခက် အသံဝါကြီးနဲ့ အော်လိုက်တဲ့ အသံကြောင့် လူအားလုံး မိမိတို့ နေကြတဲ့ ကျောက်ဂူတွေထဲက ပြေး
ထွက်လာကြသည် ...။
ချောပိုသည် လင်တော်မောင် ပြန်လာပြီ အထင် နဲ့ ပြေးထွက်လာသည် ..။
ဘခက်က .." လူတယောက် ..တွေ့တယ် ...."လို့ အော်လိုက်တာ ..။ လှေတစီး လာတယ်..တွေ့တယ် လို့ အော်တာ မဟုတ်လို့ လူတွေ ကြောင်ကုန်သည် ...။
လူတယောက် တဲ့ ..။
မျှော်နေကြတာက တအုပ်တမကြီး ကို မဟုတ်လား . . .။
အားလုံး ရေစပ်ကို ပြေးဆင်းသွားကြသည် ..။
သစ်သားပြားတပြားပေါ်ကနေ ပျဉ်ပြားရှည်ရှည်တချောင်းကို လှော်တက် အဖြစ်သုံးပြီး လှော်ရင်း သူတို့ရှိရာ ကိုရောက်လာတဲ့သူက တာတီး ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ဖြစ်နေသည် ..။ သူတို့
အဖွဲ့က အသက်ငယ်ငယ် ကောင်လေး ...။ တာတီးသည် ဒါဏ်ရာတွေ ရထားပေမဲ့ ဇွဲမလျော့ဘဲ လိပ်ကျွန်းကို မရောက်ရောက်အောင် ပြန်လာနိုင်တာ အံ့ဩစရာဘဲ ..။
တာတီး က သူတို့ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို ပြောပြသည် ..။ ကုလားပြည်ကနေ ထားဝယ်..မြိတ်ကို ကုန်တင်လာတဲ့ လှေကြီး လာမယ့်သတင်းကို ထားဝယ်ဆိပ်ကမ်းကနေ ငါးမန်း သတင်းရခဲ့
ပြီး သူတို့ ကြားလမ်းကနေ စောင့်ဆိုင်းကာ တိုက်ခိုက်သည် ..။ အနီးကပ် ရောက်သောအခါ သူတို့ တိုက်သော လှေကြီးသည် ကုန်တွေ သယ်ဆောင်လာတာ မဟုတ်ဘဲ ဗြိတိသျှ ရေတပ်
သားများ ပုန်းကွယ်ဟန်ဆောင်ကာ ပါလာနေတာ သိလိုက်ရပြီး ဖုံးကာဖွက်ထားတဲ့ အမြှောက်တွေနဲ့ ဒလကြမ်း ပစ်ခတ်တာကို ခံလိုက်ကြရသည် ..။
ငါးမန်းသည် ပွဲဦးထွက် ထိမှန်တဲ့ အမြှောက်ဆန် နဲ့ဘဲ သေဆုံးသွားပြီး ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်တဲ့ အမြှောက်ကျည်ဆံတွေကြောင့် သူတို့ရဲ့ လှေကြီး နစ်မြှုပ်သွားရသလို အဖွဲ့သားတွေ အား
လုံး လဲ သေကုန်သည် ..။ ရေထဲ ခုန်ချပြီး သစ်ပြားတပြားကို တွယ်ဖက်ရင်း တာတီး လွတ်မြောက်လာသည် ..။ ပင်လယ်ထဲ မျောနေရင်း သူ သိသော လိပ်ကျွန်း အနားက ကျောက်တလုံးကျွန်းနားကို ရောက်လာလို့ မှတ်မိပြီး လိပ်ကျွန်းရောက်အောင် ကြိုးစားလှော်လာတာ ဖြစ်သည် ..။
ငါးမန်း သေသွားတာ သိလိုက်ရလို့ ချောပို ဆောက်တည်ရာမရ အော်ဟစ်ငိုလေတော့သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီလဲ အကိုငါးမန်းနဲ့ ဦးကြီးထွား သေဆုံးတာတင်မက သူတို့အဖွဲ့သားအားလုံးလဲ
သေကုန်ပြီး အဖွဲ့လဲ ပျက်သလို ဖြစ်သွားလို့ မျက်ရည်ကျကာ ထိုင်မှိုင်နေသည် ..။ လက်ရှိ သူတို့ စခန်းမှာ ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့ အိုမင်းတဲ့ လူတွေဘဲ ရှိနေသည် ..။ လတ်တလော
အကိုငါးမန်း မရှိတော့လို့ ရွှေမှုံဝတီသည် ခေါင်းဆောင် ဖြစ်နေပြီ ..။
ရွှေမှုံဝတီသည် သူသည် ခေါင်းဆောင်တယောက်မို့ ချောပို လို ထိုင်ငိုနေလို့ မဖြစ်ဖူး ဆိုတာကို သိသည် ..။
သိုးမဲ နဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ချောပို ကို သူ့မိဘတွေ ရောက်နေတဲ့ မော်လမြိုင်ကို ပို့ဖို့ စီစဉ်သည် ..။ သူတို့ သည် စခန်းက ခွာကြမှ ဖြစ်မည် ..။ အမြန်ဆုံး လိပ်ကျွန်းကနေ ခွာကြမည် ။
ရွှေမှုံဝတီ ခန့်မှန်းတာ တွက်ချက်တာတွေ မှန်နေသည် ..။
လိပ်ကျွန်းကနေ အမြန်ဆုံး ခွာဖို့ ဆုံးဖြတ်တာ ..။
သူတို့ လိပ်ကျွန်းက ထွက်ခွာပြီးတဲ့ နေ့ ညနေမှာ ရေတပ်က အမြှောက်တွေ ဒလစပ် ပစ်ပြီး လိပ်ကျွန်းကို ရောက်လာသည် ..။ သူတို့ တကျွန်းလုံးကို တက် သိမ်းလိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့သိုးမဲတို့ လူစု အချိန်မှီလေး လွတ်မြောက်ခဲ့ကြသည် ..။ အမေပုရဲ့ အိမ်မှာ သေနတ်ထိထားတဲ့ ပုလိပ် ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကို ရွှေမှုံဝတီ ပြန်ကြားယောင်သည် ..။ သူ ပြောတာတွေ မှန်
နေတာဘဲ ..။
စခန်းမှာ ရှိနေတဲ့ ဘခက်..တာတီး အပါအဝင် အဖွဲ့သားတွေကို ဝေစုတွေ အသီးသီး ခွဲဝေပေးလိုက်ကြပြီး လူစုခွဲခိုင်းလိုက်သည် ..။ လွတ်ရာကို ရှောင်တိမ်းကြတော့ ...အရင်းအနှီးလေးတွေ
လဲ ရသွားကြပြီမို့ ကောင်းရောင်း ကောင်းဝယ် လုပ်ကိုင်စားသောက်ကြပေတော့လို့ ရွှေမှုံဝတီ က သူ့လူတွေကို ပြောလိုက်သည် ..။
သိုးမဲ နဲ့ ရွှေမှုံ လတ်တလော ရေတပ်နဲ့ ပုလိပ်တပ်တွေ ပိုက်စိပ်တိုက် လိုက် ခြေမှုန်းနေတဲ့အချိန် ဝေးဝေးကို ရှောင်တိမ်းကြရင် ကောင်းမည် လို့ တိုင်ပင်ကြသည် ..။ လတ်တလော ကိုငါး
မန်း ဖွက်ထားတဲ့ ရတနာတွေကို "ပြန်လမ်းမရှိကျွန်း " မှာ သွားရောက် တူးဖေါ်ဖို့ သိုးမဲနဲ့ တိုင်ပင်သည် ..။ " ပြန်လမ်းမရှိကျွန်း"သည် ယိုးဒယားနိုင်ငံ ရေပိုင်နက်ထဲက ကျွန်းလေး တကျွန်း
ဖြစ်သည် ..။ စ်မ်းစိုနေတဲ့ ဒီကျွန်းလေးသည် လူမနေသော သေးငယ်လွန်းတဲ့ ကျွန်းတကျွန်း ဖြစ်သည် ..။
သိုးမဲ..ရွှေမှုံဝတီ ..မျောက်မန်းကဲ နဲ့ ကျားလေးဗလတို့ " ပြန်လမ်းမရှိ " ကို ရောက်ခဲ့ကြပြီ ...။
ငါးမန်း သည် အဖေလက်ထက်ထဲက တိုက်လို့ရတဲ့ ရတနာတွေကို " ပြန်လမ်းမရှိ ကျွန်းလေး "တနေရာမှာ မြုပ်ထားခဲ့သည် ။ ပြန်လမ်းမရှိကျွန်းကို ရောက်သွားတဲ့ လူတွေ အကြောင်း
တခုခု နဲ့ သေဆုံးကြရတာကြောင့် ဒီကျွန်းလေးက နံမည်ကြီးသည် ။ ပင်လယ်ဓားပြတွေ လူဆိုးသူခိုးတွေ ဝေးဝေးက ရှောင်တဲ့ ကျွန်း ဖြစ်သည် ..။ လူအရိုးစုတွေ တပုံကြီး ကျွန်းပေါ်မှာ
တွေ့ကြလို့ ဒီကျွန်းပေါ် ခြေချသူတွေ ပြန်လမ်း မရှိကြဘူးလို့ ပြောကြတာ ဖြစ်သည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲတို့က အယူသည်းသူတွေ မဟုတ်ကြဘူး ..။ ငါးမန်းကိုယ်တိုင်ကလည်း ဒါတွေ မယုံကြည်လို့ လူသူမသွားတဲ့ ဒီကျွန်းလေးကို ရတနာတွေ ဖွက်ဖို့ ရွေးချယ်လိုက်တာ
ဖြစ်သည် ..။ ရတနာတွေ တူးဖေါ်ပြီး တချို့တဝက်ကို အကိုငါးမန်းရဲ့ မိန်းမ ချောပို ကို ပေးပြီး သူတို့လဲ ဒီနေရာက ဝေးတဲ့ ရေခြားမြေခြားကို ပြေးကြဖို့ တိုင်ပင်ထားသည် ..။
ပြန်လမ်းမရှိကျွန်း ....။
ပန်းချီကျော် တယောက် ရေးဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီကားတချပ်ထဲကို ကိုယ်တိုင် ရောက်ရှိနေသလို ခံစားရသည် ..။
လှလွန်းတဲ့ မြင်ကွင်း ....။
ဗလ သည် ရေထဲကို ပြေးဆင်းနေတဲက ဂဏန်းလေးတကောင်ကို လိုက်နေသည် ..။ မန်းကဲက ဗလ နောက်ကို ပြေးလိုက်နေသည် ..။
သိုးမဲလည်း ပြောင်းရှည်သေနတ်ကို အသင့်ကိုင်ဆောင်ရင်း ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အနောက်က လိုက်သွားနေသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ သည် ရတနာတွေ ရှိတဲ့နေရာကို ကိုငါးမန်း မှတ်သားထားတဲ့ အမှတ်အသားတွေ အတိုင်း သွားနေသည် ..။
ငှက်ကျွန်း ...။
ငရမန်သည် လက်ကျန်အရက်ကို မော့သောက်လိုက်ပြီး ပုလင်းအခွံကို ဘယ်ဖက်လက် နဲ့ လေထဲကို မြှောက်ပစ်လိုက်သည် ..။ ပုလင်းအခွံ လေထဲ ရောက်နေတဲ့အချိန် ညာဖက်လက်
မှာ ကိုင်ထားတဲ့ သေနတ်နဲ့ ပစ်ထည့်လိုက်သည် ..။
ဒိန်း ....
ခွမ်း . . . .
ပုလင်း ကို ထိမှန်သွားသောအခါ ငရမန် သဘောကျစွာ တဟားဟား အော်ရယ်သည် ...။
" ရှမီလား . ..."
"ရှန် . . .."
" မရှန်နဲ့ ..မြန်မြန်လာ ..အရက်ယူခဲ့ ..."
" လာပြီ...အကိုကြီး . . ."
ရှမီလာ အပြေးကလေး ရောက်လာသည် ..။ ရှမီလာ့ လက်ထဲမှာ အရက်ပုလင်း အသစ်တလုံး ပါလာသည် ...။
" လာစမ်း ...ဒီကို ..."
တင်ပါးကြီးတွေကို ရမ်းခါရင်း ရောက်လာတဲ့ ရှမီလာ့ကို ငရမန် ဖမ်းဆွဲလိုက်သည် ..။ အလကားနေရင်း တုန်ခါနေချင်တဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေကို ငရမန် လည်း သူ့လက်ဖဝါးကြီး နဲ့
ဖျန်းကနဲ..ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ..။
" ဟင့်..ကိုကြီး..နာတယ် ....."
ငရမန့် စိတ်ထဲ ရှမီလာ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း ထန်လာသည် ...။
တောက်...ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး . . .. .။
" ရှမီလာ ..."
" ရှန် ...."
" မရှန်နဲ့...နင့်အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်လိုက် .."
" အို ..အကိုကြီးကလဲ ...ချမ်းလဲ ချမ်းတယ် ..ရှက်လဲ ရှက်တယ် ..."
" ဟာ..ဒီစောက်ကောင်မ ..အမူက ပိုနေပြန်ပြီ ...ကဲဟာ..ကဲဟာ .."
တင်ပါးကော့ကော့ကြီးတွေကို လက်ဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးနဲ့ တဖျန်းဖျန်း ဆော်လေပြီ ...။
" အားးးး....နာတယ်......ဟင့်ဟင့် ...."
မျောက်အကိုက်ခံရတဲ့ ဒါဏ်ရာ ကြောင့် ငရမန်သည် ရှမီလာကို မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။ အခု ဒါဏ်ရာ လုံးဝ ပျောက်ကင်းသွားလို့ ရှမီလာကို အတိုးချပြီး လုပ်တော့မည် ..။
" ရှမီလာ ...နင်..စောက်ပတ် ယားလား ...."
" ယား.....ယားတယ်..အကိုကြီး ......."
ရှမီလာသည် သူ့စိတ်သဘောကျ ဖြေပေးရသည် ...။ ငရမန်သည် တဟဲဟဲ ရယ်မောရင်း ရှမီလာ့ တင်ပါးထယ်ထယ်ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်လေသည် ...။
ရှမီလာရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်ကို ငရမန် စူးရှတောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံးပြူးကြီးတဖက်နဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ..။
နို့ထယ်ထယ်ကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ဖြူဖြူကြီးတွေ ....ဖင်တုံးကြီးတွေ ကို အပြန်ပြန် အလှန်အလှန် သုံးသပ်နေသည် ..။ တောက် ....တောင့်လိုက်တဲ့ ကုလားမ ....။
ပေါင်ဂွဆုံက မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးက အမွှေးမဲမဲ လိန်ကောက်ကောက်လေးတွေ နဲ့ ထင်းနေသည် ..။ ငရမန် လျာကို သိမ်း..တံတွေး ဂုကနဲ မြိုလိုက်သည် ..။
ဟွန်း ...ဒီအဖုတ်ကြီးကိုတော့ အပီ ယက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချသည် ..။
ငရမန် သူ့ချေးအထပ်ထပ် နဲ့ ဘောင်းဘီစုတ်ကြီးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ..။
လိင်ချောင်းကြီး ဝုန်းကနဲ ထောင်ကာ ပေါ်လာသည် ..။ မဲမဲတုတ်တုတ် လိင်တန်ချောင်းကြီး ကို ရှမီလာ မြင်တော့ တဟင့်ဟင့် နဲ့ ဖြစ်သွားသောအခါ ငရမန် စိတ်ကူးတမျိုး ရသွားပြီး
ရှမီလာကို ကခိုင်းသည် ..။
" မကတတ်ဘူး...အကိုကြီး ..."
" မကတတ်လို့ မရဘူး..က...ကုလားက ....က..."
" မကောင်းရင် မရိုက်နဲ့နော် ..."
ရှမီလာသည် ငရမန်က ရိုက်နှက် နှိပ်စက်တတ်လို့ လန့်နေသည် ။
" က ဆို ကဟာ...ကုလားမ လို က ..ဟိတ် .....မူတူ း ..မူတူး..ဘယ်မလဲ ..."
ခြုံပုတ်တွေ ကြားက ရှမီလာရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး အလှကို ချောင်းနေသော ငရမန်ရဲ့ တပည့် ကုလားလေး မူတူး ပြေးလာသည် ..။
" ဟေ့ကောင်...မူတူး ...ငါဘာမှာထားလဲ ....မင်းတို့ကို..ငါ့ကောင်မ ကို ကြည့်ပြီး လီးမတောင် နဲ့လို့ အမိန့်ထုတ်ထားတယ်လေ ..."
" ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ် ....ဆရာကြီး ....ဟို...ဟို ...."
" မင်း အခု လီးတောင်နေတယ် ....ငါ့ကောင်မကို မင်း ပြစ်မှားတာလား ....ဟင်..မင်း..ချွတ်စမ်း ...မင်းဘောင်းဘီ ...ချွတ်စမ်း .....တောင်တဲ့ လီး ဖြတ်ပစ်မယ် ..."
" ဟာ...မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာကြီးရယ် ...ဆရာကြီး မိန်းမ ကြောင့် မဟုတ်ပါဘူး ..."
" တောက်..မင်းနာမယ်...ကဲ မူတူး ..ကုလားဆိုင်း တီးပေးစမ်း ...ရှမီလာ ကဖို့ ..."
မူတူးရဲ့ အိုးတလုံးကို လက်နဲ့ ခေါက်တဲ့ တီးလုံးနဲ့ ရှမီလာ ကပြရလေသည် ..။
တုံတုံတုံ တုပ်ပလုပ်တုပ်ပလုပ် တုံတုံတုံ တပ်တပ်တပ် . . . . ။
ရှမီလာ တင်ပါးကြီးတွေကို တဆတ်ဆတ် တုန်ခါရင်း လက်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ခါ က သည် ..။ ရင်သားစိုင်တွေက လှုပ်တုပ်တုပ်နဲ့ . . .။
ရှမီလာရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေ တုန်ခါ လှုပ်ရမ်းနေကြတာကို ငရမန် အလွန်အမင်း သဘောကျလေသည် ...။
ငရမန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးလဲ အရမ်းကို တောင်မတ်နေသည် ...။ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းလို့ လိင်တန် ထိပ်ပေါက်က အရေကြည်တွေ ယိုစီး ကျေနေသည် ..။
" မူတူး ..."
" ဗျာ...ဆရာကြီး ..."
" သွားတော့...ဝေးဝေးကို ....သွား...သွားတော့ ..."
" ဟုတ်ကဲ့..ဆရာကြီး . .."
ကလစ် . . .။
ငရမန် သေနတ်ကို မောင်းတင်လိုက်လို့ မူတူး တချိုးထဲ တောထဲ ဝင်ပြေးသွားတော့သည် ...။
ငရမန် တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း ကုလားထိုင်အစုတ်ကြီးမှာ ခပ်လျောလျော ထိုင်လိုက်ရင်း ရှမီလာကို.." ရှမီလာ...လီးလာစုတ်ပေးစမ်း ..." လို့ ခေါ်လိုက်သောအခါ ရှမီလာလည်း
ငရမန်အရှေ့ ဒူးလေးတုပ်ခါ ထိုင်လိုက်ပြီး ငရမန့် အတန်မဲမဲကြီးကို လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ...။
ငရမန်ရဲ့ လက်တဖက်က ရှမီလာ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်လိုက်သလို နောက်လက်တဖက်က ရှမီလာ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲကိုင်သည် ...။
ရှမီလာ ဒစ်လုံးကားကားကြီးကို ငုံလိုက်သည် ..။
ဘယ်တော့မှ ရေမဆေးတဲ့ လထစ်ကြီးကို မနှစ်မြို့သော်လဲ အောင့်ကာ စုတ်ပေးနေရတော့ ရှမီလာ ပျို့အန်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေသည် ။
" စုတ်...စုတ် ...အား ....စုတ်...."
ရှမီလာလဲ ငရမန်ကြီးရဲ့ အကြိုက်ကို သိသည် ..။ ဒစ်လုံးကြီးကို စုတ်ရင်း ဒစ်ကြားအချိုင့်ကို လျာနဲ့ ဝိုက်လှည့်ကစားပေးသည် ...။ ငရမန်ကြီး တအားအား နဲ့ သဘောတွေ့ မနောခွေ့နေ
ပြီး ရှမီလာ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့အတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ထိုးညှောင့်တော့တာဘဲ ...။ ငရမန့်အကြိုက် လက်တွေက သူ့ဂွေးစိမဲမဲကြီးတွေကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးရသည် ..။
ငရမန် ရှမီလာ စုတ်ပေးတာကို ဇိမ်ကျနေသည် ..။ ရှမီလာက စုတ်..သူက ထိုးညှောင့် ..စိတ်ကျေနပ်လောက်အောင် ခံစားပြီးမှ ရှမီလာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်သည် ..။
" လိုးကြစို့ ...."
ရှမီလာ ငရမန်ကြီး ဘယ်လိုကြိုက်သည် ဆိုတာ သိပြီးမို့ ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည် ..။ ဖင်တုံးဖြူဖြူကြီးတွေက ဖင်ထောင်ကုန်းထားလို့ ပိုတောင့်တင်းကြီးမားနေသလိုဘဲ ..။ အနောက်ကို အမြောင်းလိုက်ကြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ ရှမီလာ့ အဖုတ်ကြီး ကြောင့် ငရမန် စိတ်တွေ အရမ်းကြွသွားရသည် ..။ ကောင်းလိုက်တဲ့
အဖုတ်ကြီး ...။ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို အရင်းက ကိုင်ပြီး အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းမည် လုပ်ပြီးမှ မထည့်သေးဘဲ ကုတင်အောက် ကြမ်းမှာ ဒူးထောက်ခါ အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်
သည် ...။
အို့ .....။
ပလပ် ...။
အောက်ကနေ ထက် လျာကြမ်းကြီး နဲ့ ပင့်ကော်ယက်သည် ..။ ဆက်တိုက် ယက်သည် ...။
ပလပ် ပလပ် ပလပ်.......။
" အား .....အား...အား . . .."
ငရမန့်လျာကြီးက ရှမီလာ့ အစိကို ဖိဖိပွတ်သွားလို့ ရှမီလာ တင်ပါးကြီးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး တအားအား အော်ညည်းနေသည် ..။ ငရမန့်လျာထိပ်က အဖုတ်အတွင်းထဲကို အတင်း
တိုးဝင်ဖို့ကြိုးစားသည် ..။ ငရမန်သည် သူ့လျာကြီးကို အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေနေသလို ရှမီလာရဲ့ ခရေပွင့် စအိုပေါက်လေးကို သူ့လက်မ နဲ့ နှိုက်ကလိ ထိုးသွင်းနေသည် ...။
ရှမီလာလည်း ငရမန် ယက်ပေးတာကြောင့် တအား လိုလားလာပြီး ..." အကိုကြီး...လုပ်...လုပ်ပါတော့ ...ကျမ...မရတော့ဘူး ...ခံချင်လှပြီ . .." လို့ တောင်းဆိုလာရပေသည် ..။
ငရမန်လဲ မိန်းမတွေက ဒီလို တောင်းဆိုလာရင် စိတ်ပိုကြွလို့ ရှမီလာ ့ကို အဖုတ်ယက်ပေးတာကို ရပ်ဆိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ စလုပ်ပါတော့သည် ...။
ရှမီလာရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ ရိုက်နှက်ပြီး ဆောင့်ကာလုပ်လေသည် ..။
အရေရွှမ်းလှတဲ့ ရှမီလာ့ အဖုတ်ကြီးထဲ ငရမန်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ဝင်ထွက် ပွတ်တိုက်လို့ တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံ နေသည် ..။ ရှူး...ရှူး..အင်း..အင်း နဲ့ ငရမန် အားယူတဲ့
အသံတွေလည်း ကြားနေရသည်
" ကောင်းလား....ကောင်းလား......"
" ကောင်းတယ်..အရမ်းကောင်းတယ် ....."
" ကြိုက်လား ..."
" အားရှီး ....ကြိုက်တယ်...ကြိုက်တယ် ......."
ရှမီလာသည် ငရမန် ထိုးဆောင့်နေချိန် လက်နှစ်ဖက်ကို ကျားကန်ထောက်ထားရတာ တချက်တချက် ငရမန်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှတာကြောင့် အရှေ့ကို ယိုင်လဲမတတ်ဘဲ ..။
အနောက်က ငရမန် ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရှမီလာရဲ့ ဖင်တုံးတွေ တုန်ခါနေကြသည် ..။ အရေတွေ တအားကြီး ထွက်နေလို့ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ မြည်သည် ။
" ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ် ...ဟွန်း .....အင်း ........"
ဆက်တိုက် အသားကုန် ထိုးဆောင့်ရင်း သုတ်ရေတွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ရှမီလာ့အဖုတ်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ကာ ငရမန် ..ပြီးသွားသည် ...။ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ စိုရွှဲနေလို့ အဝတ်စတစ နဲ့
သူ့ကိုယ်ကို သုတ်လိုက်ရင်း ငရမန် ပင်လယ်ပြင်ဖက်ကို အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်သည် ..။
" ဟင် . . ."
ကျွန်းဆီကို ချဉ်းကပ်လာနေတဲ့ လှေကြီး သုံးစီး ကို တွေ့လိုက်ရသည် ..။
မှန်ပြောင်းကို ပြေးယူကာ ကြည့်လိုက်သည် ...။
" ဟိုက် . . ငါ့ ကို လာဆော်ကြပြီ..."
စောစောက ရှမီလာကို အပြတ်ဆွဲနေလို့ လုံးဝ သတိမထားမိဘူး ...။
" မူတူး...မူတူး ......"
မူတူးလည်း ဘယ်ရောက်နေသလဲ မသိဘူး ...။
ငရမန် ဂွေးတန်းလန်း နဲ့ ဟိုပြေးလိုက် ဒီပြေးလိုက် ဖြစ်နေသည် ။
" ဟေ့ကောင်တွေ..ပြန်ချကြလေကွာ..မင်း အမေလင်တွေ လာနေပြီ . . ."
သူ့ အမြှောက်တွေနဲ့ ချဉ်းကပ်လာတဲ့ ပုလိပ် စစ်သားတွေကို မပစ်ခတ်နိုင်ခင်မှာဘဲ တဖက်က ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့ အမြှောက်ဆံတွေ သူ့စခန်းဆီ ကျရောက်ပေါက်ကွဲလာသည် ...။
အင်အားချင်း မမျှတာကြောင့် ခုခံနေလို့ အပိုဘဲ ..။ အသက် မသေအောင် ဆုတ်ပြေးတာဘဲ အကောင်းဆုံး ..။ နောက်ကျတဲ့ ခြေထောက် သစ္စာဖေါက်ဘဲ ..။ ငရမန် ပြေးပြီ...။
အမြှောက်ဆံ ဗုံးဆံတွေ တဝုန်းဝုန်း ကျကွဲနေတဲ့ကြားက ငရမန် ကျွန်းရဲ့ တဖက်တချက်ကို ပြေးသွားသည် ..။ အရေးပေါ် ပြေးဖို့ ကြိုတင် ထားထားတဲ့ လှေနဲ့ သူ ပြေးသည် ။
ကိုယ်လွတ်ရုန်း ပြေးတဲ့အတွက် ရှမီလာကို ခေါ်မသွား ..။
ရှမီလာ ကျန်ခဲ့သည် ..။
ပုလိပ် နဲ့ ရေတပ်စစ်သားတွေ လက်က ခွေးပြေးဝက်ပြေး ထွက်ပြေးခဲ့ရပြီး ..ဒီဟာ ငါးမန်းတို့ ရွှေမှုံဝတီတို့ လက်ချက်များလား ..ငရမန် ထင်မိကာ သူတို့ကို ပို မုန်းသထက် မုန်းမိနေသည် ။
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲတို့ ငါးမန်းဖွက်ထား မြုပ်ထားခဲ့တဲ့ ရတနာတွေကို တူးဖေါ်လို့ ရသွားသည် ..။
" လတ်တလော...ဒီပင်လယ်ပြင် တဝိုက် ကုလားဖြူရေတပ် တွေ ခြေရှုပ်နေတယ် ...ကျုပ်တို့ တနေရာရာမှာ ခဏ ခိုနေကြရင် ကောင်းမယ် ..."
သိုးမဲ ပြောတာ မှန်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ သည် ယိုးဒယားဖက်က မြို့တမြို့မှာ ခဏတဖြုတ် ခိုးနေချင်သည် ..။ သို့ပေမဲ့ မိသားစု အဖွဲ့ဝင်လို သံယောဇဉ် ဖြစ်နေတဲ့ ကျားလေး ဗလ ကြောင့်
လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ထဲ ဝင်နေလို့ မရဘူး ..။ မန်းကဲလို မျောက် မွေးထားတာက ကိစ္စမရှိ ..။ ကျားကိုတော့ လူတွေနေတဲ့ မြို့ထဲ ရွာထဲကို ခေါ်သွားဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူး ။
သိုးမဲက ဗလကို တောထဲ လွှတ်လိုက်ဖို့ အကြံပေးသည် ..။
" ရွှေမှုံ ..ရေရှည် ကျားတကောင်ကို မွေးထားဖို့က မလွယ်ဘူး..လူသူမနေတဲ့ ကျွန်းတကျွန်းမှာက မွေးလို့ ဖြစ်တယ် ...ရွာထဲမြို့ထဲ နေမယ် ဆိုရင်တော့ ဗလကို စွန့်လွှတ်ရလိမ့်မယ် ..."
ရွှေမှုံသည် ဗလကို တောထဲ မလွှတ်ချင် ...။
" ကျွန်းတကျွန်းမှာဘဲ ခဏ ခိုနေကြတာပေါ့..သိုးမဲရယ် ....ဗလအတွက် စဉ်းစားအုံးမယ် ..."
သိုးမဲလဲ ရွှေမှုံဝတီ စိတ်ချမ်းသာအောင် လူသူ မနေတဲ့ ကျွန်းတကျွန်းကို ရှာရတော့သည် ..။
" ကျွန်းသာယာ " လို့ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲ နံမည်ပေးထားတဲ့ ကျွန်းလေး မှာ သူတို့ ယာယီ စခန်းချ ခိုအောင်းနေလိုက်သည် ...။
" ကျွန်းသာယာ " သည် လူသူအရောက်အပေါက် မရှိတဲ့ နေရာမို့ သိုးမဲ သည် အရာရာကို တည်ဆောက်ရသည် ..။ ဖန်တီးရသည် ..။ သူနဲ့ ရွှေမှုံ နေကြဖို့ ပထမဆုံး ယာယီတဲလေးတလုံး ထိုးရသည် ..။
ရွှေမှုံသည် အခုလို သိုးမဲ နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျွန်းကလေးမှာ နေရတာ အလွန်ကျေနပ်သဘောကျနေသည် ..။ သူတို့မှာ မျောက်မန်းကဲ နဲ့ ကျားဗလ လဲ အဖေါ်ရှိသည် ..။
ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ ကျွန်းလေးမို့ ရွှေမှုံဝတီ သည် ပင်လယ်ထဲ ရေဆင်းချိုးပြီး သူတို့ နေတဲ့ တဲဆီကို ပြန်လာသော အခါ အဝတ်ပြန်မဝတ်ဘဲ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ပြန်လျောက်လာခဲ့သည် ။
သိုးမဲသည် မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်အောက်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ် နဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ကို တွေ့သောအခါ ငေးမော စူးစိုက် ကြည့်နေမိသည် ။
ကျွန်းကို ရောက်ခါစ ဆက်တိုက် အလုပ်ကြမ်းတွေ ပိနေလို့ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ အချစ်စခန်း မဝင်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ...။
သိုးမဲ လုပ်လက်စ အလုပ်တွေကို ပစ်ချလိုက်ပြီး ရွှေမှုံဝတီ ဝင်သွားတဲ့ တဲလေးထဲကို ဝင်လိုက်သွားလိုက်သည် ...။
"ဟင်..သိုးမဲ ...ဘာလိုချင်လဲ . .."
သိုးမဲ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ရွှေမှုံဝတီ့ကို တအားဆွဲကာ ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ငုံဟတ်ခါ စုတ်နမ်းလိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ လဲ ချက်ချင်းဘဲ သိုးမဲကို ပြန်ဖက်ပြီး တုံ့ပြန် စုတ်
နမ်းသည် ...။ အနမ်းတွေက အငမ်းမရတွေ ဖြစ်နေသည် ..။ လျာချင်း လုံးထွေးနေသည် ..။ သိုးမဲကိုယ်ပေါ်က တခုထဲသော အဝတ် ဖြစ်တဲ့ ဘောင်းဘီအတိုလေးကို ရွှေမှုံက ဆွဲချွတ်သည် ။ အဝတ်မဲ့ လူသားနှစ်ယောက် ရဲ့ ပြင်းထန် တဲ့ ချစ်ဗြူဟာခင်းပွဲလေး စပြီ ...။
သိုးမဲ ရဲ့ လီးမဲမဲကြီး အကြောအပြိုင်းပြိုင်း နဲ့မတ်မတ်ထောင်နေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် သိုးမဲကို နမ်းရင်း တစေ့တစောင်း ကြည့်လိုက်သောအခါ ထိပ်ပိုင်းဒစ်လုံး အထစ်ကြီးကို တွေ့လိုက်
ရတာနဲ့ စိတ်ထဲမှာ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာသည် ..။ အဖုတ်ထဲက တအား ယားတက်လာသည် ..။ သိုးမဲရဲ့ ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးသည်လဲ အမွှေးဖွားဖွားမဲမဲကြားက တွဲလောင်း
ကျနေသည် ..။ သူ့လီးမဲမဲကြီးကို ရွှေမှုံဝတီ အကြိမ်ကြိမ် စုတ်ခဲ့ဘူးသလို ဒီလီး ကြီးနဲ့ လိုးတာလဲ အကြိမ်ကြိမ် ခံခဲ့ဘူးပြီး ဖြစ်ပေမဲ့ ဒီလီးကြီးကို တွေ့တိုင်း ကာမစိတ်တွေ ယိုဖိတ်မိရသည် ။
ံ
သိုးမဲသည် ရွှေမှုံဝတီ့ကို ရေရေလည်လည် လိုးပေးခဲ့သည် ..။ သိုးမဲရဲ့ အလိုးကို ရွှေမှုံဝတီ ရေရေလည်လည် စွဲသွားရသည် ..။ တော်တော့်ကို အလိုးကောင်းတဲ့ သိုးမဲ ...။ နံမည်ကသာ
သိုးမဲ ..လူက အသားဖြူဖြူ ဗလက တောင့်တင်းသည် ..။ လီးက ကြီးပြီး ရှည်သည် ..။ သိုးမဲသည် တကောင်ကြွက် ..။ သူ့ကိုယ်သူ ဘာလူမျိုးလဲ သူမသိ ..။ မိဘမဲ့ ..အမြဲ ကံဆိုးသူ
ဆိုပြီး သူ့ကို မွေးစားခဲ့တဲ့ ငါးမန်း နဲ့ ရွှေမှုံဝတီတို့ အဖေက " Black sheep သိုးမဲ " လို့ နံမည်ပေးခဲ့တာ ဖြစ်သည် ..။ ငါးမန်းကတော့ သိုးမဲသည် မွန်လူမျိုး ..ဒါမှ မဟုတ် ရှမ်းဖြစ်မည်လို့
ခန့်မှန်းခဲ့သည် ..။
ရွှေမှုံဝတီကို သူတို့ အိပ်ဖို့ ယာယီ ဆောက်ထားတဲ့ သစ်သားစင်ပေါ်ကို ပေါင်ကားကာ ထိုင်စေပြီး သိုးမဲ ပေါင်တန်ရှည် နှစ်ဖက်ကြားကို ခေါင်းထိုးဝင်ကာ ဖေါင်းအိနေသော အဖုတ်ကြီးကို
အားရပါးရဘဲ လျာနဲ့ ယက်ပေးသည် ...။ ဒီလို သိုးမဲ အဖုတ်ကို ယက်ပေးတိုင်း ရွှေမှုံဝတီ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရသည် ...။ သိုးမဲရဲ့ လျာကြီးသည် ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို စုံချီ
ဆန်ချီ ဖိဖိယက်နေသည် ....။
ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားကာ ခါးလေးကော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး အရသာခံနေတဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ နို့ကော့ကော့ကြီးတွေကို သိုးမဲ လက်တွေနဲ့ လှမ်း ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။
ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ နို့သီးခေါင်း မာမာထောင်ထောင်လေးတွေ သိုးမဲရဲ့ ချေနယ်နေတာကို အလူးအလဲ ခံနေကြရသည် ...။
သိုးမဲ သည် ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ အဖုတ်ကို သဲသဲမဲမဲ ယက်ပေးနေသည် ..။ အစိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးဆွနေလို့ ရွှေမှုံဝတီ " အိုး....အင်း ......အား......." နဲ့ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်နေသည် ။ သိုးမဲရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအားဆွဲကိုင်ဆုပ်ရင်း ရွှေမှုံဝတီ အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားသည် ..။ အရေတွေ တအားထွက်သွားသည် ...။
" အားးးးး....သိုးမဲ ရယ် ....သူ...သူ..သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ ....."
သိုးမဲသည် အုန်းပင်မှာ ကျောမှီထားသည် ..။ သူ့ပေါင်တွေကားထားသည် ။ သူ့လိင်ချောင်းကြီးက ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်လွန်းလို့ တဆတ်ဆတ် တောင် တုန်ခါနေသလို ထင်ရသည် ။
ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကြီး က ထိပ်ပေါက်လေးထဲက အရေကြည်တွေ ယိုစီးကျနေသည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ သူ့ကို ကောင်းအောင် ယက်ပေးတဲ့ သိုးမဲကို ပြန်ပြုစုပေးချင်သည် ..။ သိုးမဲ အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ခါသူ့လိင်ချောင်းမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးကို အရင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲ သည် ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို နောက်ခံထားလျက် အုန်းတောထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ပွဲဝင် နေကြတာ ဖြစ်သည် ..။
ဒစ်ဖျားကို မျှင်းမျှင်းလေး စ စုတ်ပေးလိုက်ရင်း လက်တဖက်နဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ သိုးမဲရဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ..။ သူ့လိင်တန်ကို စုတ်နေတဲ့အခါ အဲလို ဂွေးစိတွေကို ဆုပ်ညှစ်ပေးတာကို ကြိုက်ကြောင်း သိုးမဲက ရွှေမှုံဝတီ့ကို ပြောပြထားခဲ့လို့ ရွှေမှုံဝတီ လုပ်ပေးနေတာ ဖြစ်သည် ..။ ဒစ်လုံးအထစ်ကြီး ကြား ကို လျာနဲ့ စားပေးသောအခါ
အရသာ ရှိသွားလို့ ညည်းငြူလိုက်တဲ့အသံကို ရွှေမှုံဝတီကြားလိုက်ရသည် ..။ သိုးမဲ မသိမသာလဲ သူ့လိင်ချောင်းကို ရွှေမှုံဝတီ့ ပါးစပ်ထဲကို ထိုးညှောင့်လာသည် ...။
" တော်ပြီ...ရွှေမှုံ...ကျုပ်တို့ လုပ်ကြစို့ .."
ရွှေမှုံဝတီ နဲ့ သိုးမဲတို့ သူတို့ဖါသာ နံမည်ပေးခဲ့ကြတဲ့ " ကျွန်းသာယာ " ကျွန်းကလေးမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ..ရမက်ပြင်းပြင်း နဲ့ ချစ်လိုက်ကြ...ရေဆင်းချိုးလိုက်ကြ နဲ့ တလပြီး တလ ကြာမြင့်လာသည် ..။ သိုးမဲက ငါးရှာငါးဖမ်းပေး သည် ..။ ဖြစ်သလို နေနေကြသည် ..။ လူ့ရပ်ရွာကို ရှောင်ကာနေနေကြသည် ..။
ကျားလေးဗလသည် ကျားကြီးဗလ ဖြစ်လာပြီ ...။
တမဟုတ်ချင်း ထွားတက်လာသော ဗလကို မန်းကဲကတော့ အတူတူနေ ငယ်ပေါင်း သူငယ်ချင်းမို့ နဲနဲမှ မကြောက် ..။ ဗလရဲ့ အမြီးကို မန်းကဲ အမြဲ ဆွဲတတ်သည် ..။ တခါတရံ ဗလ ကျောပေါ်မှာ မန်းကီး စီးနင်း လိုက်ပါသွားတတ်သည် ..။ ဗလသည် မန်းကဲ ဘာလုပ်လုပ် ခံသည် ..။ မန်းကဲမရှိရင် ဗလ မနေတတ် ...။
သူတို့ သခင်မ သိုးမဲ နဲ့ ချစ်ဗြူဟာခင်း ချစ်တလင်းခေါ်သောအခါ ဗလသည် သစ်ပင်ရိပ်မှာ ငိုက်မြည်းနေတတ်သည် ..။ တခါတရံ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ ညည်းသံက ကျယ်လောင်သွားသော
အခါမျိုးမှာ ဗလ သည် " ဘာသံလဲ..." ဆိုပြီး ခေါင်းထောင် ကြည့်တတ်သည် ..။
မန်းကဲကတော့ သိုးမဲနဲ့ ရွှေမှုံဝတီ ချစ်တလင်းခေါ်ကြရင် သိနေသလိုဘဲ တခီးခီးနဲ့ မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်လာတတ်သည် ..။
ဒီနေ့ နေသာသည် ..။ ပင်လယ်က ပင်လယ်သင်ဖျူး ..။ ရာသီဥတုကောင်းတဲ့ နေ့ကလေးမို့ သိုးမဲ က ငါးမျှား ..ရွှေမှုံဝတီက သူတို့နေတဲ့ တဲကလေး ဘေးနားမှာ ငါးတွေကို တံစို့ထိုး
ပြီး မီးကင်နေသည် ..။ ဆာလာကြရင် နှစ်ယောက်သား ငါးကင် အတူတူ စားကြမည် ။ ပစ္စည်း စားနပ်ရိက္ခာ လိုအပ်နေတာတောင် အနီးဆုံး မြိတ်မြို့ကို သူတို့ မသွားကြဘဲ ဖြစ်သလို
နေနေကြသည် ။
ဒိန်း ။။။။
ငါးတွေ ကင်နေတုံး ကမ်းစပ်က သေနတ်သံတချက် ကြားလိုက်ရသည် ။
ဟင်....သိုးမဲ ..ဘာကို ပစ်တာပါလိမ့် ....။
ရွှေမှုံဝတီ သိုးမဲ ဒီလိုဘဲ ပစ်တတ်တာမို့ သိပ်စိတ်မပူဘူး ..။ တခါတလေ သူ ငှက်ပစ်တတ်သည် ..။
ခြေသံတွေ ချိုးချိုးချွတ်ချွတ် ကြားရသည် ..။ သိုးမဲ ပြန်လာတာ ဖြစ်မည် ..။ ဒါပေမဲ့ လူတယောက်ထဲရဲ့ ခြေသံ မဟုတ်ဘူး ...။ လူတွေ ....။
ဘယ်သူတွေလဲ ...။ ရန်သူ ......။
" ရွှေမှုံဝတီ ...မပြေးနဲ့ ..မခုခံနဲ့ ..ပုလိပ်အဖွဲ့က ဝိုင်းထားပြီးပြီ ....အေးအေးဆေးဆေး အဖမ်းခံလိုက် ....."
ဒီအသံ မှတ်မိသလို ရှိသားလို့ တွေးလိုက်မိချိန် အုန်းပင်တွေ ကြားက သေနတ်နဲ့ ချိန်ကာ ထွက်လာတဲ့ အက်စ်အိုင်ပီမောင်ပိုက် ကို ရွှေမှုံဝတီ တွေ့လိုက်ရသည် ။
သူ့အနောက်က ပုလိပ်သားတွေက သိုးမဲကို ကြိုးနဲ့ လက်ပြန်တုပ်ခါ ခေါ်ဆောင်လာသည် ..။
သိုးမဲ မျက်နှာမှာ သွေးတွေနဲ့ ..။
" ရွှေမှုံ....ပင်လယ်ဓားပြတွေကို မိရင် ဘာလုပ်ပစ်တယ် ထင်လဲ ....ကြိုးစင်တင်သတ်တယ် ....သိလား ..ရွှေမှုုံ့လို အချောအလှလေးတယောက်ကို ကြိုးစင်တက်တာကို ကျုပ် ဘယ်လို မြင်ရက်မလဲ..."
မောင်ပိုက်က ရွှေမှုံဝတီ အနားကို တိုးကပ်လာပြီး ပြောရင်း ....သေနတ်ပြောင်းနဲ့ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ အကျင်္ ီပါးပါးအောက်က ဖြိုးကြွနေတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ထိတွေ့လိုက်သည် ။
" ဟိုကောင် ဆို ပိုဆိုးတယ် ....ရိုးရိုးပင်လယ်ဓားပြမှု တင် မဟုတ်ဘူး ....လူသတ်မှုပါ တွဲနေတယ် ...ဟို ကပ္ပလီ ဂျပုလေးကို အမေပု အိမ်မှာ သေနတ်နဲ့ မသေသေအောင် ပစ်သတ်
ခဲ့တာ ...."
မောင်ပိုက်က သိုးမဲမျက်နှာကို သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။
သိုးမဲသည် မောင်ပိုက်ကို မုန်းတီးလွန်းနေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ..။
" ဟေ့ကောင် ..မင်း အမူအရာတွေကို ပြင်လိုက်စမ်း ..မင်းတို့နှစ်ယောက်က ငါ့လက်ခုပ်ထဲက ရေကွ ..ငါသွန်လိုသွန် မှောက်လိုမှောက် လုပ်နိုင်တယ် ...မျက်နှာကျောက တင်းလွန်းတယ်ကွာ ..."
ရွှေမှုံဝတီသည် သူနဲ့ သိုးမဲ ဒီလောက်တောင် သတိထားရက်နဲ့ မောင်ပိုက်တို့ ပုလိပ်တွေ ဘယ်လို ခြေရာခံမိသွားသလဲ စဉ်းစားနေသည် ။ မြို့ကို မတတ်သာမှ သွားရင်တောင် လူမတွေ့
အောင် ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုး သွားခဲ့ကြတာ ...။
" မောင်ဖူး ...."
"ဆာ ..."
ပုလိပ်တယောက် ပြာပြာသလဲ ပြေးလာသည် ။
" ဒီဒမ်ဘလယ်ဒီဖူး ပိုင်းရိပ် ကို နဲနဲ အကြောင်းပြလိုက်စမ်း ....သဲသောင်ပြင်ကို ခေါ်သွား ..ညိုသကျည်းကို မျဉ်းလုံးနဲ့ လှိမ့် ..အချိုးမပြေသေးရင် ..ရေနှစ် ..."
" ရက်ဆား ..."
ပုလိပ်များ သိုးမဲကို ဆွဲထုတ်သွားကြသည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ အော်ဟစ်ပြီး သိုးမဲ အနောက်က လိုက်ဖို့ ပြင်တော့ ပုလိပ်နှစ်ယောက်က ရိုင်ဖယ်သေနတ်တွေ နဲ့ ကာဆီးလိုက်ကြသည် ...။
ခပ်လှမ်းလှမ်း ခြုံပုတ်ထဲက မန်းကဲ ခေါင်းပြူပြီး ချောင်းနေတာ ရွှေမှုံဝတီ လှမ်းတွေ့လိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ လက်မောင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး မောင်ပိုက်က တဲထဲကို ဆွဲခေါ်သွားသည် ..။
သဲသောင်ပြင်က သိုးမဲရဲ့ နာကျင်စွာ အော်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည် ..။
မောင်ပိုက် တဟားဟား အော်ရယ်ရင်း ..." အော်..ရွှေမှုံ...ရွှေမှုံ ....မင်းလေးကို ငါ ကြိုက်လွန်းလို့ ညညဆို အိပ်လို့တောင် မပျော်ဘူး ဖြစ်ခဲ့ရတာ ....ခုတော့လဲ ငါ့လက်ထဲ ရောက်လာ
ရတာဘဲ ....မာရီယာသာ မရှိရင် မင်းကို ငါ မယားအဖြစ် သိမ်းပိုက်ပါတယ်ကွာ...."လို့ ပြောလိုက်သည် ..။
" ဟင်..ဟင်..ရှင် ....ရှင်နဲ့ မာရီယာ ......"
" ဟုတ်တယ်..ငါနဲ့ မာရီယာ ရီးစားတွေ ဖြစ်နေကြပြီ ....ဒါပေမဲ့ မပူပါနဲ့ ..မင်းလေးက ငါနဲ့ ပြေလည်အောင် ညှိနိုင်မယ် ဆိုရင် ..မင်းလဲ ကြိုးစင် မတက်ဘဲ မြို့တမြို့မှာ နံမည် တခုနဲ့ လူသစ်စိတ်သစ် နဲ့ ပေါ်ပေါ်တင်တင် နေနိုင်အောင် ငါ ဖန်တီးပေးလို့ရတယ် .....ဟဲဟဲ ....."
" ဘာ ပြေလည်အောင် ညှိရမှာလဲ ...."
" ပြောမှာပေါ့ ရွှေမှုံ .....ပြောမှာပေါ့ .. ညှိဖို့က မင်းလေး သိတဲ့အတိုင်း ..ငါ မင်းကို တအားကြိုက်ခဲ့တာ ..မင်း ငါလိုချင်တာတွေ ပေးရင်....ရှင်းရှင်းပြောရင်..မင်း ငါနဲ့ အိပ်ရင် ....မင်းကို
မဖမ်းဘဲ လွှတ်ပေးမယ် ....အဲ..မင်းတို့ တိုက်ခိုက်လို့ရထားတဲ့ ရွှေငွေရတနာတွေ လဲ ပေးရင်ပေါ့ ...."
ဒီအချိန်မှာ သိုးမဲရဲ့ အော်ညည်းသံတွေ ကြားလိုက်ရပြန်သည် ...။
" သိုးမဲကို နှိပ်စက်နေတာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ပါ ....."
" ရတယ်လေ ..ရွှေမှုံ ..မင်းလေး ...ငါနဲ့ ပြေလည်အောင် ညှိရင် ...."
" အားးးးးးးး........................အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး......................."
သိုးမဲ နာကျင်စွာ အော်လိုက်တဲ့ အသံ ကြောင့် ရွှေမှုံဝတီ ..ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ညှိမ့်လိုက်သည် ....။
မောင်ပိုက် မျက်နှာကြီး မှိုရတဲ့ မျက်နှာကြီး ဖြစ်သွားသည် ..။
" တကယ်လား ...."
ရွှေမှုံဝတီ ခေါင်းညှိမ့်ပြသည် ..။
မောင်ပိုက် တဲပေါက်ဝက ထွက် အော်သည် ..။
" ဟေ့ကောင်တွေ ...ရပ်လိုက်တော့ ..ဒီကောင်ကို ခပ်ဝေးဝေး ခေါ်သွားပြီး ဒို့ပါလာတဲ့ စားစရာတွေ ကျွေး ...ရေတိုက် ..ဂရုစိုက်လိုက်ကြ ......"
ရွှေမှုံဝတီ ခေါင်းလေးငုံ့ထားသည် ..။ သိုးမဲ အနှိပ်စက် မခံရဖို့ အရေးကြီးသည် ..။
သစ်သား သေတ္တာတလုံးပေါ် ထိုင်နေရင်း မောင်ပိုက် ရဲ့ အလိုကို လိုက်ရတော့မည် ဆိုတာကို တွေးတောနေသည် ..။
မောင်ပိုက် သူ့အနား ရောက်လာသည် ..။ ရွှေမှုံ တအား စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ..။ မောင်ပိုက်ကို မော့မကြည့် ..။
မောင်ပိုက် သူ့ခါးပတ်ကို ချွတ်နေသံ ကြားနေရသည် ...။
မောင်ပိုက် ကာကီဘောင်းဘီကြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသွားတဲ့ အသံလဲ ကြားနေရသည် ...။
မောင်ပိုက် ရဲ့ လက်တဖက် ရွှေမှုံဝတီ့ လက်မောင်း ပြည့်ပြည့်လေးကို ဖွဖွလေး လာပွတ်နေသည် ..။
" ရွှေမှုံ ...."
ရွှေမှုံဝတီ မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မဲပြောင်ပြီး ရှည်တဲ့ မောင်ပိုက်ရဲ့ ပိုက်လုံးကြီးကို မျက်နှာနား ကပ်ရက်မှာ တွေ့လိုက်ရသည် ..။ မောင်ပိုက်က ရွှေမှုံဝတီ့ လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံဝတီရဲ့ လက်သည် အေးစက် တုန်ရီနေသည် ..။
" ရွှေမှုံ ...ကိုင်လိုက်လေ . ."
ရွှေမှုံဝတီ မောင်ပိုက်ရဲ့ အတန်ချောင်းနွေးနွေးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရသည် ..။ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား ...။
" စုတ်ပေး ....."
နီးကပ်စွာ ရှိနေတဲ့ မောင်ပိုက်ရဲ့ ထိပ်အထစ်ကြီးဆီက ညှီစို့စို့ အနံ့ကြီး ထောင်းကနဲ ရလိုက်သည် ..။
အော့အန်ချင်သလို ဖြစ်သွားရပေမဲ့.." မစုတ်ချင်ဘဲ အောင့်ကာ စုတ်ပေးရတော့မည် ..." ....။
ဒစ်လုံးကြီးကို ငုံပြီး ပြွတ်ကနဲ စုတ်လိုက်ရသည် ...။
" အေး..ဟုတ်တယ် ..အဲလို..စုတ် ....စုတ် ...."
မောင်ပိုက်က ဖင်ကို ကော့ပြီး သူ့ပိုက်လုံး တုတ်တုတ်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ..။
ရွှေမှုံဝတီ သူကျေနပ်အောင် စုတ်ပေးလိုက်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချကာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုတ်လေသည် ...။
" အားးးး....အားးးး......ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ....စုတ်...စုတ် . . .."
ရွှေမှုံဝတီ သူ့ပိုက်လုံး တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ အရင်းနားအထိ ရောက်အောင် ငုံလိုက်ပြီး အထစ်ကြားကို လျာနဲ့ ကလိပေးသည် ..။ မောင်ပိုက် ကြိုက်လွန်းလို့ ပါးစပ်က ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ လို့ ညည်းရင်း ကော့ကော့ထိုးနေလေသည် ...။ ပြတ်ကနဲ...ပြတ်ကနဲ အသံတွေ ထွက်နေသည် ..။
" ရွှေမှုံ...အကျင်္ ီ ချွတ်လိုက် ...."
မောင်ပိုက်သည် သူနဲ့ သိုးမဲတို့ လွတ်မြောက်ရေးကို ဆောင်ကျဉ်းပေးနိုင်သူ ဆိုတော့ သူ့ကို လွန်ဆန်လို့ မရ ..။ လွတ်မြောက်ရေး အတွက် သူ့ကို အလိုလိုက်ရတော့မည် ...။
မောင်ပိုက်ကို အပီအပြင်ဘဲ စုတ်ပေးလိုက်သည် ...။ ပါးစပ်က သူ့လီးကြီးကို စုတ်နေရင်း လက်တွေက အကျင်္ ီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ခါ ချွတ်ပေးလိုက်သည် ..။ တင်းမာကော့ထောင်
နေကြသော ရွှေမှုံ့ ရင်စိုင်တွေကို မောင်ပိုက် လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်တော့သည် ..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက မာတင်း ထောင်ထနေကြသည် ..။ မောင်ပိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လက်ချောင်း
တွေနဲ့ ချေနယ် ဆော့ကစားရင်း ရွှေမှုံ စုတ်သမျှကို တဟင်းဟင်း အသံပြုရင်း ခံယူနေသည် ..။
" အားဟား ...ကောင်းလိုက်တာ ...အင်း...အင်း .....အင်း ....."
ရွှေမှုံလည်း သိုးမဲကို စုတ်ပေးတုံးကလိုဘဲ ဂွေးစိနှစ်လုံးကို ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်နယ်ပေးနေသည် ..။ မောင်ပိုက်သည် ရွှေမှုံဖက်က အခုလို လိုက်လျောလာတာကို ကျေနပ် ပီတိဖြစ်နေသည် ..။
မိန်းမချောလေး တယောက်က သူ့ လိင်တန်ကို အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတာကို ဘယ်သူ မကျေနပ်ဘဲ ရှိမလဲ ...။
တတ်နိုင်ရင် ရွှေမှုံလို အချောအလှလေးကို ကြိုးစင် ဘယ်တင်ချင်ပါ့မလဲ ..။ ထောင်" ချ" ချင်နေတာတော့ အမှန်ဘဲ ...။
ရွှေမှုံရဲ့ ရင်သားတွေကို စိတ်ကြိုက် ဆုပ်နယ် ဆော့ကစားနေရာက ရွှေမှုံရဲ့ လျာကစားပေးတာတွေက ထိထိမိမိ ရှိလွန်းလို့ ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာရတော့ ရွှေမှုုံ့ကို အစုတ်ရပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။
ရွှေမှုံလဲ လိင်တန်မဲမဲကြီးကို ပါးစပ်ကနေ ချွတ်လိုက်သည် ..။
" လိုးကြစို့ ...ရွှေမှုံ ...အဲ.....မလိုးခင်..မင်းလေးရဲ့ စောက်ပတ်ကိုလည်း ယက်ချင်တယ် ...ဟွန်း..ငါ့စိတ်ကူးတွေ တကယ် ဖြစ်လာပြီလေ ...."
မောင်ပိုက်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးသည် စုတ်ပေးထားလို့ သွားရေတွေနဲ့ ပြောင်လက် စိုနေသည် ..။ သိုးမဲရဲ့ လိင်တန်လိုဘဲ တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီး ..။
" ကဲ..ရွှေမှုံ ....ဖင်ထောင်ပေးစမ်း ...."
ရွှေမှုံဝတီမှာ သိုးမဲကို ဖင်ကုန်းပေးနေကျ ဖြစ်ပေမဲ့ မောင်ပိုက်ကို ကုန်းပေးဖို့ကျတော့ ဝန်လေးနေသည် ..။ ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေမိသည် ..။
" ဟေး....ကြောင်မနေနဲ့ ..ကုန်းလိုက် ..."
မောင်ပိုက်က ရွှေမှုံ့ တင်ပါးတဖက်ကို ဖန်းကနဲ ရိုက်လိုက်သည် ..။
မတတ်သာဘဲ သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံ လုပ်ပေးရတော့သည် ..။ မောင်ပိုက်လဲ ကုန်းကော့ပေးထားတဲ့ ရွှေမှုံ့ တင်ပါးကြီးတွေ အနောက်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့
ရွှေမှုံ့ရဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အနီးကပ် အရသာခံကာ ကြည့်နေပြီးမှ လက်နဲ့ ကိုင်တွယ်သည် ..။ အစိလေးကို လက်ချောင်းတွေ နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးတော့ ရွှေမှုံလဲ စောစောက မတတ်
သာလို့ သူလုပ်သမျှ ခံနေရတဲ့ ခံစားချက် ပျောက်သွားပြီး သူလုပ်တာတွေကို ကျေနပ်သဘောကျသလို ဖြစ်လာရသည် ..။
စိတ်ပါလာတာနဲ့ အရည်တွေက စိုလိုက်လာသည် ..။
မောင်ပိုက် ရွှေမှုံ့ အဖုတ်ကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်တော့သည် ..။ သူ့လက်ချောင်းတွေရ့ အကိုင်အတွယ်ကြောင့် ရွှေမှုံဝတီ ထိမိလွန်းနေလို့ တအင်းအင်း နဲ့ ညည်းငြူလာရသည် ...။ မောင်ပိုက်သည် ကျေနပ်လောက်အောင် ကလိပြီးမှ လျာကြီး ထုတ်ခါ တပြတ်ပြတ် နဲ့ ယက်လေသည် ...။ မောင်ပိုက် လျာနဲ့ ယက်ပေးတာကို ရွှေမှုံဝတီ တုန်ရီ
နေအောင်ဘဲ အရသာထူးလှသည် ....။
" မင်းစောက်ပတ်ကို ဒီလို အမြဲ ယက်ပေးခွင့်ပေးမယ် ဆိုရင်...မင်းကို မဖမ်းဘဲ အိမ်တဆောင်မီးတပြောင် နဲ့တောင် ထားလိုက်အုံးမယ် ..ရွှေမှုံ ...."
ယက်တာကို ရပ်ပြီး လေရှည်နေသော မောင်ပိုက်ကို ရွှေမှုံ မကျေမနပ် ဖြစ်သွားသည် ..။ ခံလို့ ကောင်းနေတုံး ဆက်မယက်ဘဲ စကားများနေလို့ ...။
အိုး ....ဟင့် ...။
မောင်ပိုက် လျာကြီးကို ငံ့လင့်နေတုံး ..လျာကြီးက အဖုတ်ကို လာမယက်တော့ဘဲ ခရေပွင့် စအိုပေါက်လေးကို လာထိုးလိုက်လို့ ရွှေမှုံဝတီ တွန့်ကနဲ တုန်ခါသွားရသည် ...။
" အို...အို.......အို...."
စအိုပေါက်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ရေရေလည်လည် ကလိပေးနေပြီ ....။
" အ.....အ......အ.......အင်....အင်.............အမလေး . . ."
ဖင်ပေါက်လေးကို အပီအပြင် ကလိခံနေရသည် ..။
ဟော..သူ ရပ်သွားသည် ...။ မကြာလိုက်ဘဲ အဖုတ်ကို အတန်ထိပ်ဖူးကြီး လာတေ့တာ သိလိုက်ပြီး တင်းကနဲ တဖျစ်ဖျစ် နဲ့ လိင်တန်ကြီး အဖုတ်ခေါင်းထဲကို ဝင်လာတာ ခံလိုက်ရသည် ။ အမလေး ....ကြီးလိုက်တဲ့ ဟာကြီး ....။
မောင်ပိုက်ရဲ့ အတန်တုတ်တုတ်ကြီးသည် ရွှေမှုံရဲ့ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပွတ်တိုက်ရင်း အထဲကို ဝင်ရောက်လာသည် ...။ လိင်တန်ကြီးကြောင့် ရလိုက်တဲ့ အရသာက ထူးကဲ လှသည် ..။ မောင်ပိုက်က ခါးသိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖိသွင်းလိုက်တာ ..။
" အား..အင်း ....."
အသွင်းအထုတ်တွေ စလာပြီ..။ နောက်ပြန်ဆုပ်သွားလိုက် ဖိသွင်းလိုက် နဲ့ ...။
မောင်ပိုက်လဲ လှပတဲ့ တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးတွေနဲ့ စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးကို ကြည့်ပြီး ထိုးဆောင့်ပေးနေရတာ အထူးဘဲ ကျေနပ်နေသည် ..။ တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး ဆောင့်ထည့်နေ
သည် ...။ စီးစီးကျပ်ကျပ် နဲ့ လုပ်လို့ ကောင်းလှပြီး မောငိပိုက် ဆောင့်တာတွေ မြန်လာသည် ..။ ကြမ်းလဲ ကြမ်းလာသည် ..။ စိတ်ကြိုက် ထိုးဆောင့်တော့သည် ...။
ရုပ်ကလေး ချောလှသလို အဖုတ်ကလဲ လိုးလို့ကောင်းသည် လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောလိုက်သည် ..။
ထိုအခိုက်..အပြင်က သေနတ်သံတွေ ကြားလိုက်ရသည် ။
စုစုပေါင်း ငါးချက် ...။
" ဟိုက်..ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီလဲဟ......"
မောင်ပိုက် လိင်တန်ကို အဖုတ်ထဲက ပြန်ထုတ်ခါ ကြမ်းပြင်မှာ ပုံရက်သား ရှိနေတဲ့ ကာကီဘောင်းဘီကြီးနဲ့ တွဲရက် ချိတ်ထားတဲ့ ခြောက်လုံးပြူး သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ..။
ဖင်အပြောင်သား ဂွေးတန်းလန်း နဲ့ဘဲ တဲထဲက ထွက်လိုက်သည် ..။ အုန်းပင်တော အလွန်က သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ သူ့တပည့် ပုလိပ်သားလေးတွေ အကုန် လဲကျနေသည် ..။ တုပ်တုပ်
မလှုပ်ကြတော့တာကြောင့် သေနေကြပြီ ထင်တာဘဲ ..။
သေနတ်ကို ဟိုချိန် ဒီချိန်နဲ့ သူ့ပုလိပ်လေးတွေကိုဘယ်ကောင် လာလျော့သွားသလဲ လိုက်ရှာသည် ..။
သိုးမဲ ကို သဲပြင်မှာ ဒူးထောက်ရက် ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
မောင်ပိုက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် တော်တော့်ကို တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားနေသည် ..။ သူ့တပည့်လေးတွေ ကို ပစ်သတ်သွားတာ ဘယ်သူလဲ ...။
တဲထဲကို ပြန်ဝင်ပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ..။
ဒိန်း ....ဖေါင့် ....။
သူ့အရှေ့ တထွာလောက်က သဲပြင်ကို ကျည်တတောင့် ထိမှန်သွားသည် ...။
" ဟေ့ကောင် ပုလိပ်...လက်ထဲက သေနတ် ချလိုက် ...မလှုပ်နဲ့နော် ...ခေါင်းမှာ အပေါက်လေး ဖေါက်ပေးလိုက်မယ်. . . ."
အသံက သူ့ကျောဖက်က ..။
မောင်ပိုက် သေနတ်ကို လွှတ်ချလိုက်သည် ...။
" ဒီလိုမှပေါ့ ပုလိပ်လေးရဲ့ ....ဟားဟား.....ဘယ်လိုလဲ..ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ပါလား....ကြည့်ရတာ ရွှေမှုံဝတီကို ဖြည်နေပြီနဲ့ တူတယ် ....အင်း ....အကြံတူ ရန်သူတဲ့ ....ကျုပ်စားချင်နေတာလေး ..ပုလိပ်လေး က လက်ဦးသွားတာကိုး ....ကဲ...တဲထဲ ဝင် ..."
အနောက်က သူ့ကို သေနတ်နဲ့ ချိန်ထားတဲ့ လူကြီး သည် မျက်လုံးတဖက်ကို အမဲရောင် သားရေပြားတခုနဲ့ သိုင်းအုပ်ထားတာ တွေ့ရလို့ နံမည်ကြီး ငရမန်ကြီး ဘဲ ဖြစ်မည်လို့ ခန့်မှန်း
လိုက်သည် ..။
တဲထဲကို ဝင်လိုက်သောအခါ ထမိန်စုတ်လေးကို ဖြစ်သလို ရင်လျားထားသော ရွှေမှုံဝတီကို တွေ့လိုက်ရသည် ...။ ရွှေမှုံဝတီ ရဲ့ ရှေ့မှာ မျောက်တကောင် ...။
မောင်ပိုက်က ဘာမှ မဖြစ်ပေမဲ့ ငရမန်ကြီးသည် မျောက်ကို တွေ့သောအခါ ရှူးရှူးရှဲရှဲ ဒေါသတွေ ထွက်ပြီး သေနတ်နဲ့ ထိုးချိန်လိုက်သည် ..။
ဒီအချိန်မှာ မျောက်ကလေးသည် သူ့အကျင့်အတိုင်း သူ့ရှေ့မှာ ဂွေးတန်းလန်း လိင်တံတန်းလန်းတွေ့ရင် မနေနိုင်ဘဲ မောငိပိုက် လိင်တန်မဲမဲကြီးကို ခုန်ဝင်ကာ ကိုက်ခဲလေသည် ..။
မောင်ပိုက်သည် ရုတ်တရက် မျောက် ငုံခဲကိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ဘယ်ညာ ယမ်းခါကာ မျောက်ကို ဖယ်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ မြဲမြံစွာ ခဲထားတဲ့ မျောက်သည်
လိင်ချောင်းမှာ တန်းလန်းကြီး ..ဖြစ်နေသည် ..။
အားးးးးးးးးးး
ငရမန်လဲ သူ့လိင်တံကိုလဲ ကိုက်ခဲ့ဘူးတဲ့ မျောက်ကို သေနတ် နဲ့ ထိုးချိန်ကာ ပစ်လေသည် ..။ သို့ပေမဲ့ အော်ဟစ် ခုန်ပေါက်နေတဲ့ မောင်ပိုက်ကြောင့် မျောက်ကို မထိဘဲ မောင်ပိုက်ရဲ့
ဆီးစပ်နဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို ထိမှန်သွားသည် ..။
မောင်ပိုက် ဝုန်းကနဲ မြေကြီးပေါ်ကို လဲကျသွားသောအခါ မျောက်လေး သည် လိင်တံကို လွှတ်ပြီး တဲထဲက ထွက်ပြေးလေသည် ..။ ငရမန်လဲ သေနတ်နဲ့ အနောက်က လိုက် ပစ်ပေမဲ့
မျောက်လေးသည် ခြုံပုတ်တွေထဲကို ဝင်ရောက် ပျောက်ကွယ်သွားသည် ..။
" ခွေးသားမျောက် ...လီးဘဲ လိုက်လိုက် ကိုက်နေတယ် ...."
ဒီအချိန်မှာ ရွှေမှုံဝတီ လဲ ..." ကျားးးးးးးး..........."လို့ အော်ဟစ်ခါ ငရမန်ကို ခုန်ကန်လိုက်သည် ..။
ငရမန် လက်ထဲက သေနတ် လွင့်ထွက်သွားသည် ..။ ငရမန် မြေကြီးပေါ်ကို ပက်လက်လန်ကျသွားချိန် ရွှေမှုံဝတီ က ဆက်တိုက် လိုက်ကန်သည် ..။ ငရမန်က ရွှေမှုံရဲ့ ခြေထောက်ကို ဖမ်းဆွဲကာ မြှောက်လှန်လိုက်သည် ..။ ရွှေမှုံရဲ့ ထမိန်လေး ဗျန်းကနဲ ကွဲထွက်သွားသည် ..။ ရွှေမှုံလဲ ပက်လက်လန်ကျသည် ..။ ငရမန်က လက်သီးဆုပ်မဲမဲကြီးတွေ နဲ့ ရွှေမှုံ့ကို ထိုးသည် ။
ရွှေမှုံလဲ ငရမန့် လက်သီးတွေကို လက်ဖျန်နဲ့ ရိုက်ထုတ်ပစ်ရင်း ပြန်ထိုးသည် ..။ လူကြီးသလောက် အားသန်သော ငရမန်သည် ပေါ့ပါးစွာ နောက်ပြန် ခုန်ထလိုက်သည် ..။
ရွှေမှုံလဲ အနောက်ကို လှိမ့်ထွက်ခါ ပြန်ထရပ်သည် ..။
ရွှေမှုံရဲ့ ထမိန်က ပြဲထွက်နေတာကြောင့် ဖြူဖွေးတဲ့ပေါင်တန်ရှည်တွေသာ မကဘဲ ပေါင်ရင်းဂွဆုံက မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကို ဖျတ်ကနဲ တွေ့မြင်လိုက်ရသည် ..။ ငရမန် ထိုနေရာကို အာရုံစူးစိုက် ကြည့်နေခိုက် ရွှေမှုံ ကျားးးး..ကနဲ ဟစ်ကြွေးကာ ဝင်တိုက်ခိုက်ပြန်သည် ..။
ငရမန်က ရွှေမှုံ့လက်တွေကို မိအောင် ဖမ်းလိုက်ပြီး လှန်ချိုးလိုက်သည် ...။
" အားးးးးး......"
ရွှေမှုံ မြေပေါ်ကို ဒူးထောက်ရက် ကျသွားချိန် ငရမန်က ဖုံးကနဲ ရွှေမှုံ့ ဇက်ပိုးကို လက်သီးဆုပ်ကြီးနဲ့ ထုချလိုက်သည် ..။
" အား....."
ရွှေမှုံဝတီ ပြန်မထနိုင်တော့ ...။
ငရမန် က ထမိန်တခြား လူတခြား ဖြစ်နေသော ရွှေမှုံရဲ့ ဖြူဖွေးအချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်တွေကို ငေးကြည့်နေသည် ..။
ဟွန်း ..တော်တော် လှတဲ့ ကောင်မ ...။ ရင်ထွားထွားတွေက တွဲမကျသေး ..။ တင်းမာပြီး ကော့နေကြသည် ..။ ပေါင်တန်လှလှတွေ ကြားက မို့ဖေါင်းဖေါင်း အဖုတ်ကြီး ကို ကြည့်နေမိ
သောအခါ ငရမန် စိတ်တွေ ထောင်းကနဲ ထကြွတော့ ပေါင်ကြားက သူ့ပွဲတိုင်းကျော် လက်နက်ကြီးက နိုးထလာသည် ။
တခြားဟာတွေ ခဏ ဘေးချိတ်ထား ..။ရွှေမှုံဝတီလေးကို အခုဘဲ ဖွင့်မည် ..။ ငရမန် သူ့ဘောင်းဘီက ခါးပတ်ကြီးကို ဖြုတ်ချွတ်လိုက်သည် ။ ဘောင်းဘီအစုတ်ကြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံရက်သား ကျသွားချိန် သူ့လိင်ချောင်းတုတ်တုတ်မဲမဲကြီးက ငေါငေါကြီး ထနေပြီ ..။
ရွှေမှုံရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားလိုက်တဲ့အချိန် သူ့အနောက်က ကွိကွိ..ကွိကွိ အသံကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လိင်တန်တွေကို ကိုက်တာ အကျင့်ဖြစ်နေတဲ့ မျောက်ကို တွေ့
လိုက်ရသည် ..။ ဒီတခါတော့ မျောက်သည် သူ့လိင်တန်ကို ကိုက်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက် ရှိပုံမပေါ် ..။ မျောက်ရဲ့ဘေးမှာတောက်ပြောင်စူးရှတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ မာန်ဖီနေတဲ့ အဝါနဲ့ အနက်ကြား
ကျားကြီးတကောင် ရှိနေသည် ...။
ငရမန် သူ့သေနတ်ကို သတိရလိုက်သည် ..။ စောစောက ရွှေမှုံဝတီနဲ့ တိုက်ခိုက်တုံးက မြေကြီးပေါ်ကို လွင့်ကျခဲ့သည် ..။ အပြေးအလွှား ရှာဖွေလိုက်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ ..သူ့သေနတ်
ကို တွေ့ပြီ ...။ ကျားကြီး သူ့က်ု ခုန်မအုပ်ခင် သူ့သေနတ်ကို ပြေးကောက်နိုင်ဖို့ အရေးကြီးသည် ...။
ငရမန် အမြန်ပြေးကောက်ဖို့ ပြင်လိုက်သည် ..။ ဝေါင်းဂါး...ဆိုပြီး မာန်ဖီဟိန်းလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရလို့ ခြေတုံ့သွားရသည် ..။ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ် သေနတ်ကို ပြေးကောက်လိုက်သည် ..။
ကျားကြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခုန်အုပ်တာကို ခံလိုက်ရသည် ..။ မြေကြီးပေါ်ကို ဝုန်းကနဲ ကျသည် ..။ ကျားကြီးက အပေါ်က ..။ ငရမန်က အောက်က ...။ ကျားကြီးရဲ့ အစွယ်ကြီးတွေ ငရမန်ရဲ့
လည်မြိုထဲ နစ်မြုပ်သွားသည် ...။
အားးးးးးး..............................................
..................................................................
သိုးမဲသည် ရွှေမှံဝတီ့ကို ဖက်ထားရင်း တစတစ နဲ့ ဝေးကွာလာသော " ကျွန်းသာယာ " ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ...။
သိုးမဲလိုဘဲ မန်းကဲ နဲ့ ဗလတို့လဲ သူတို့ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်းကလေးကို ငေးကြည့်နေသည် ..။ မကြာခင် နေဝင်တော့မည် ..။ ရွှေမှုံဝတီသည် သိုးမဲရဲ့တောင့်တင်းကြီးမား
တဲ့ လက်မောင်းကြီးကို ခေါင်းလေးမှီရင်း ပင်လယ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ငေးမောနေသည် ...။
ပြီးပါပြီ