ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ ကျယ်ဝန်း ခန်းနား လှပတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကြီးကို ပိုး ပါသွားတယ် ။
" ဒါ ဦး နေတဲ့ အိမ်လားဟင်...."
ဦးဂုဏ်ရောင်က ပြုံးတယ် ။ ခေါင်းခါပြတယ် ။
" မဟုတ်ဖူး...."
" ဒါဆို...ဦး အခု ပိုးနဲ့ တွေ့သလို မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ ထားထားတဲ့ အခန်းလား....."
ဒီတခါ ဦးဂုဏ်ရောင် ရယ်တယ် ။
" ဟားဟား..မင်းပေါက်သားဘဲ..မင်း ဒုံးမဝေးဘူးဘဲ........ဟားဟား......အင်း..အဲဒါအတွက် ထားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး...ငါ ဝယ်လိုက်ပြီး မကြာခင် ဈေးတွေ ထိုးကျသွားလို့ ကျဈေးနဲ့ မရောင်းချင်လို့ ထားထားတဲ့ တိုက
ခန်းပေါ့...ဈေးကောင်းရရင်တော့ ပြန်ရောင်းမှာပေါ့....."
ပိုးလည်း ဧည့်ခန်း က ဆိုဖါတွေ စားပွဲတွေ ပန်းချီကားတွေကို တအံ့တဩ ငေးမောနေမိတယ် ။ ဒီလို အပြင်
အဆင်တွေ ပစ္စည်းတွေက ပိုးတို့ ဘဝနဲ့ တခြားစီဘဲလေ ။
" ကဲ...ပိုး ...မင်း ရေသွားချိုးလိုက်..သွားလည်း တိုက်...ရေချိုးခန်းထဲမှာ သွားတိုက် သပွတ်တန်ရော သွားတိုက်ဆေး
ရော အသစ်တွေ ရှိတယ်....မျက်နှာသုတ် တဘက်ရော....."
" ဟုတ်..ဦး......"
ပိုးလည်း ရေချိုးခန်း ထဲကို ဝင်ခဲ့လိုက်တယ် ။ ဒီလို ရေချိုးခန်းမျိုးလည်း ပိုး တခါမှ မရောက်ဖူးဘူး ။ အရမ်းသန့်
တာ လှတာဘဲ ။ ရေကျကျနန ချိုး သူမှာသလို သွားတိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ကို တဘက်ကြီး ကိုယ်မှာ ပတ်လို့ ပြန်ရောက်ခဲ့တော့ သူက " မင်းက တော်တော် လှတာဘဲ နဂိုရှိတဲ့အတွက် ပြင်ဆင်သာ ပေးလိုက်ရင် မင်း တော်
တော်ကို နကိုင်းထွက်သွားမယ်....." လို့ စိုက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ဖျတ်ကနဲ ပိုး ပတ်ထားတဲ့ မျက်နှာသုတ် အမွှေးပွ တဘက်ကြီးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ် ။
" အို .... "
ပိုး ဗလာကျင်းသွားတယ် ။ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း....ဖြစ်သွားတယ် ။ ကိုယ်တုံးလုံး ...။
" ဟား..မင်း တကယ် လှတယ်ကွာ..ငါ ကြိုက်သွားပြီ....တောက်..အတွေ့ နောက်ကျတယ်..မင်းကို ဟို နယ်ထိန်း
ကောင် တော်တော်ဘဲ လိုးခဲ့လား....."
" ဟင့်အင်း..မနေ့က တခါပါဘဲ....."
ညာလိုက်တာပါ ။ အလိုလို ပိုး ညာမိတယ် ။ ဘာလို့လည်းတော့ မသိဘူး ။
လှလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေ...."
သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ပိုး ရောက်သွားရတဲ့အခါ သူ့လက်တွေက ပိုးရဲ့ ရင်သားထွားထွား လုံးလုံးတွေကို ကိုင်တွယ်ကြည့်နေပါတယ် ။ သူ့ဘောင်းဘီရှေ့ ပေါင်ဂွကြားနေရာမှာ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းကြီး ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဦးဂုဏ်ရောင် လီးကြီး တောင်နေပြီ ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက ပိုးရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်
လိုက် ဆွဲလိုက် ချေပေးလိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ ပိုးလည်း စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာရတယ် ။ နောက် လက်ကလည်း
ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အပေါ်အောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်နေတယ် ။ ထူထဲတဲ့ ရေမြုပ် မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ထိုင်ရက်သားကနေ လဲကျသွားတဲ့ အချိန် ဦးဂုဏ်ရောင်ဟာ သူ့အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်ပြီး တာကြောင့်
သူ့ပေါင်ကြားက ပူပူနွေးနွေး လီးချောင်းကြီးက မတ်မတ်ထောင်ပြီး ပိုးရဲ့ ပေါင်တန်တဖက်ကို ထိတွေ့နေတယ် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်က ပိုးရဲ့နို့လုံးကြီးတဖက်က နို့သီးလေးကို အငမ်းမရဘဲ စို့နေသလို လက်က ပိုး စောက်ဖုတ်ထဲကို
ထိုးနှိုက် ကလိနေတယ် ။ ပိုးလည်း စိတ်တွေ ထတာမှ စောက်ဖုတ်ထဲက တအားကို ယားနေတယ် ။ ခံချင်စိတ်
တွေ တအားကြီးကို ဖြစ်နေတယ် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်က " ဦးကို လီးစုတ်ပေးကွာ..." လို့ ပြောလာတော့ ပိုးလည်း ကိုယ်ကို အောက်ကို လျောချဆင်းပြီး
သူ့မာမာတုတ်တုတ် လီးရှည်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ငုံလိုက်တယ် ။ လီးထိပ်ပေါက်လေးက ထွက်ယိုနေတဲ့
ငံကျိကျိ အရည်တွေရဲ့ အရသာကို ရလိုက်တယ် ။
ပိုးက ဇော်ဇော်အောင်..နယ်ထိန်း တိုးလွင်..ကုလားဟာရှင်နဲ့ တိုးလွင်ရဲ့ မြို့နယ်မှူးတို့ကို လီးစုတ်ပေးခဲ့တဲ့ အ
တွေ့အကြုံတွေကြောင့် အစိမ်းသက်သက်လေး မဟုတ်တော့တာကြောင့် ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ လီးကြီးကို သေသေ
သပ်သပ်လေး စုတ်ပေးလိုက်နိုင်ပါတယ် ။
ပိုးရဲ့ လျာလေးက ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ လထစ်ကြားကို ထိုးမွှေကစား ပြေးလွှားပေးနေတယ် ။ ဦးဂုဏ်ရောင် တအိုးအိုး
နဲ့ အော်ညည်းရတဲ့ အထိ ..ထိမိတဲ့ အရသာတွေ ခံစား ရနေပြီ ။
" အား.....အား......အိုး......အီး......အီး.......အားရှီး.......အမလေး . . ."
သည် ကောင်မလေး ကျွမ်းလှချည်လား..နယ်ထိန်းရဲ့ လီးတချောင်းထဲနဲ့ ကြုံဖူးတာမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့ ဦးဂုဏ်
ရောင် တွေးထင်မိသွားတယ် ။
ပိုးက အားရပါးရ စုတ်ပေးနေတယ် ။ ပိုးရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ဦးဂုဏ်ရောင်က ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်နယ်နေပြီး
သူ့ရဲ့ လီးတန်ကို ပိုးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးညှောင့်နေတယ် ။
ပြွတ်ပြွတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။
သည် အတိုင်းဆိုရင် ဒီကောင်မလေး မှုတ်ပေးနေတုံး ငါ ပြီးသွားနိုင်တယ် .... ကောင်းကောင်း လိုးချင်သေးတယ်..
လို့ တွေးမိလိုက်ပြီး သူ့လီးကို ပိုး ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ် ။
" တော်ပြီ....မစုတ်နဲ့တော့..လိုးကြရအောင်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ပိုးက ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ လီးကြီးကို စုတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ စုတ်နေတာမို့ သူ့ပါးစပ်ထဲက ချွတ်လိုက်ရတဲ့ အခါ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားတယ် ။
ဟွန့်..ဦးကလည်း သမီး စုတ်ရတာ ကြိုက်တယ်....ဆက်စုတ်ချင်တုံးဘဲ......လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ပိုးလည်း နယ်ထိန်းတိုးလွင်နဲ့ ကုလားဟာရှင်တို့ကို ကုန်းရတာထက် စာရင် သူဌေးဦးဂုဏ်ရောင်ကို ကုန်းရာက ပိုကောင်းတာမို့ သူဌေးဦးဂုဏ်ရောင် ကြိုက်အောင် လုပ်ပြနေမိတယ် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်က " နောက်မှ စုတ်..ညည်းစုတ်တာလည်း ငါကြိုက်တယ်....အခု လိုးကြရအောင်..ကဲ ပက်လက်အိပ်လိုက် ပေါင်ဖြဲလိုက်....." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူ့လီးကြီးက တအား တုတ်ဖီးပြီး ရှည်တယ် ။ အော်ရီဂျင်နယ်မှ ဟုတ်ရဲ့လား မသိဘူး ။ တခုခုများ လုပ်ထားသလား မသိဘူး ။ ဦးဂုဏ်ရောင်က ဖြဲပေးထားတဲ့ ပိုးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းရဲ့ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။
ကွန်ဒုံးကို ထုတ်ဖေါက် စွပ်လိုက်တဲ့ ဦးဂုဏ်ရောင်ကို ပိုး မော့ကြည့်နေတယ် ။
သည် လူကြီး ကြိုက်တတ်ပေမယ့် သတိထားတယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်တယ် ။ အစွပ်ကြီးနဲ့ လုပ်ရတာကို ပိုး မကြိုက်ပေမယ့် ရောဂါရမှာကိုတော့ လန့်တာ အမှန်ပါဘဲ ။
ထူထဲနီမြန်းတဲ့ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ဟတတလေး ဖြစ်နေတယ် ။ အတွင်းသား နီရဲရဲတွေကို တစွန်းတစ မြင်နေရတယ် ။ စောက်စိလေးက ပြူးထ ထောင်ထွက်နေတယ်။
အရည်တွေ စိုပြောင်နေတယ် ။ အရည်စီးကြောင်းလေးကို အကွဲကြောင်းရဲ့ အောက်ဆုံးမှာ တွေ့နေရတယ် ။
သူ့လီးတန်ကြီးရဲ့ ထိပ် ဒစ်လုံးကြီးကို ပိုး စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းမှာ အပေါ်အောက် ဖိပွတ်လိုက်ပြီး အပေါက်ဲကို တေ့ ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ ပိုးလည်း တုတ်လွန်းတဲ့ လီးကြီး တင်းတင်းကြီး ဝင်လာတာကြောင့် " အို့ " လို့ အသံလေးထွက်ပြီး ဦးဂုဏ်ရောင်ရဲ့ လက်တွေကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင် လိုက်မိတယ် ။
စိုအိတင်းကြပ်တဲ့ ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တဲ့ ဦးဂုဏ်ရောင်သည် တင်းကြပ်တဲ့ အရသာကြောင့် သဘောတွေ့သွားတယ် ။ သည် ကောင်မလေးကို တယောက်ထဲ ဝါးဖို့အသာဖမ်းကိုင်ထိန်းထားလိုက်ဖို့ ဦးဂုဏ်ရောင် စဉ်းစားထားပေမယ့် အရင်ဆုံး လိုးကြည့်လိုက်အုံးမယ် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ ။ လီးစုတ်ခိုင်းတာလည်း အပီအပြင် စုတ်ပေးလို့ သဘောကျသွားတယ် ။
တချက်ချင်း မှန်မှန် လိုးနေရင်း ပိုးရဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ကိုင်ဆုပ် ဆော့ကစားရင်း နို့သီးလေးတွေကို တလှည့်စီ စုတ်စို့လိုက်တယ် ။
ပိုးလည်း လူတော်တော်များများရဲ့ လီးပေါင်းစုံနဲ့ အလိုးခံဘူးသွားပြီးမို့ လီးတချောင်းနဲ့ တချောင်း လိုးတဲ့လူ တယောက်နဲ့ တယောက် လိုးပုံလိုးနည်း ကို နှိုင်းယှဉ်တတ်လာပြီ ။
ဦးဂုဏ်ရောင်သည် လူကြီးလူကောင်း သူဌေးကြီး ဖြစ်ပေမယ့် ကောင်းကောင်း လိုးတတ်တယ် ..။ ပိုး သူလိုးတာကို သဘောကျသွားတယ် ။ ခိုက်သွားတယ်။ ပြီးခါနီး တအားဆောင့်ပေးဖို့ ပြောမိတယ်။
သူကလည်း ပိုး လိုချင်တဲ့ အတိုင်း ဆောင့်ပေးတယ် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း မို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်မှု ရကြတဲ့ အလိုးပွဲလေးဘဲ ။ လိုးပြီးသွားကြတဲ့ အချိန် တယောက်နဲ့ တယောက် ပို ရင်းနှီးသွားကြသလို ခံစားလိုက်ရတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း ပိုးနဲ့ တကြိမ် လိုးခဲ့ပြီးနောက် ထပ် မလိုးဖြစ်ဘူး ။
သူက ဆာလောင်နေတဲ့ မေသင်ဇာ ဆိုတဲ့ သဘေ်ာသား မိန်းမ အကိတ်ကြီးကို အပီ ဖြဲပေးနေရတော့ ပိုးဖက်ကို မလှည့်အားဘူး ။
ဒီနေ့လည်း မေသင်ဇာတို့ ဆီကို ရေဘူးတွေ သွား ပို့ကြတော့ မေသင်ဇာက သူ့ဘဲကြီး မနက်ဖန် မရှိဘူး....လာခဲ့..လို့ ခေါ်တယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်ကလည်း တွေ့မရှောင် တဏှာကောင် ဆိုတော့သဘောကျသွားတာပေါ့..။ စိတ်ကူးရိုင်းတွေ ထဲမှာ ဒီတခါ မေသင်ဇာကြီးကို ဖင်လိုးပစ်မယ်...ပါးစပ်ထဲကို ညှောင့်ပစ်မယ်....လို့ တွေးနေမိပြီး ကို အံ့ထူးမောင်ကိုတောင် စကား မပြောမိလို့ သူက " ချာတိတ်..ဘာတွေ တွေးနေလဲ..မေသင်ဇာ လား..ဝက်သားဒုတ်ထိုးဆိုင်က မေကြင်လေး လား..." လို့ မေးလာတယ် ။
သူက " အကုန်လုံးဘဲ ကိုအံ့ရေ.ဟီး..ကျနော်က ချောချော လှလှ ဆို အကုန် ဗျင်းချင်တာ..ဟီး..သူဌေးရဲ့ တူမ ...ရိုစီက အထာ လာခင်းနေတယ်ဗျ....ကျနော်လည်း သူ့ကို ရရင်တော့ ဝါးချင်နေမိတယ်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ကိုအံ့ထူးမောင်က " ဟေ့ ကောင်လေး..ချာတိတ်....သူဌေး တူမကိုတော့ သွား မလုပ်ပါနဲ့ကွာ..အေးဆေး တခြားဟာတွေကိုဘဲ လုပ်ပါ......" လို့ စိုးရိမ်တကြီး ပြောလိုက်တယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ စော်လေးက လာကြိုက်ချင်နေတာကို ငါက ပြန်မကြိုက်ရင်..ငါက ငါးကြော် မကြိုက်တဲ့ ကြောင်မိုက် တကောင် ဖြစ်နေမှာပေါ့ လို့ တွေးလိုက်တယ် ။ ကိုအံ့ကကြောက်တတ်လွန်းတယ် လို့ တွေးလိုက်မိတယ် ။
ဇော်ရဲအောင်လည်း ပစ္စည်းတွေ ဖြန့်တာကို မကြောက်မရွံ့ ရဲရဲတင်းတင်းနဲ့ တချီထဲ အပြတ် တပုံကြီး ဖြန့်ပစ်လိုက်တယ် ။
နဂါးကြီးကလည်း သူလုပ်တာကို မတားဘူး ။ မိရင်သာ လျျောက် မဖေါ်ဖို့ သေသေချာချာ မှာတယ် ။ အမှုကို နောက်ကွယ်က လိုက်ပေးမယ်....ထောင်ကျခံလိုက်....ဝေစုကောင်းကောင်းပေးမယ် လို့ သဘောတူညီမှု လုပ်ထားတယ် ။
သူက လူသစ် မျက်နှာသစ်မို့လား မသိဘူး ။ မူးယစ် အဖွဲ့တွေနဲ့ ဘာမှ မတိုး မငြိဘဲ အလုပ်ဖြစ်သွားတယ် ။
တချက်ထဲနဲ့ တော်တော်လေး ပွသွားကြလို့ နဂါးကြီးတို့ တအား ကျေနပ်ကြတယ် ။ နဂါးကြီးက " မင်းက နောက်များမှာ တောက်ပွားမယ့် ကြယ်တပွင့်ဘဲ " လို့ ပုခုံးပုတ်ပြီး ပြောတယ် ။
" ငါတို့ အုပ်စုရဲ့ ဆရာ့ဆရာကြီးက အရမ်း အားရတယ်.....မင်းကိုလည်း မေးတယ်...ဒီလိုလူတွေ သူ လိုတယ် တဲ့....ကြိုးစားကွာ....တနေ့ အဆင်ပြေတဲ့ အခါ သည် ဘောစိကြီးနဲ့ မင်းကို ငါတွေ့ပေးမယ်..သူကလည်း မင်းလို သတ္တိကောင်းကောင်းနဲ့ လုပ်ရဲကိုင်ရဲတဲ့ လူတွေ ဆိုရင် သိပ် သဘောကျတာ...ဂုဏ်ပြု တတ်တယ်...ငါလည်း မင်းလိုဘဲ တုံးတိုက်တိုက် ကျားကိုက်ကိုက် လုပ်ခဲ့လို့ ဘောစိတွေက နေရာပေးတာကို ခံခဲ့ရတာ မင်းလည်း အမြင်ဘဲ..." လို့ ပြောတဲ့ နဂါးကြီးရဲ့ ကောင်းကောင်းနေ ကောင်းကောင်းစား နေတဲ့ ဘဝကို သူ အားကျမိတာ အမှန်ပါ ။
နဂါးကြီးက သူ့ကို ကြေးကြီး ဖါအိမ်တအိမ်ကို ခေါ်သွားတယ် ။
သည် အိမ်က ဖါအလုပ် လုပ်စားတယ် လို့ လုံးဝ မထင်ရဘူး ။ ထင်စရာ မရှိဘူး ။ နေရာက ဘူဂုဏ်တန် သူဌေး ဘောစိတွေ နေကြတဲ့ ရပ်ကွက်မှာ ။ ခြံကြီးက အကျယ်ကြီး ။ တိုက်ကြီးက ခန့်ခန့်ထည်ထည် ။ နဂါးကြီးက သွားနေကျ ဖေါက်သည်မို့ ခြံတံခါးစောင့်တွေက သူ့ကို သိနေတယ် ။ မျက်နှာ မြင်တာနဲ့ ခြံတံခါးကို ပြာပြာသလဲ ဖွင့်ပေးကြတယ် ။ နဂါးကြီးက ဇော်ရဲအောင် အရှေ့မှာ ဒီခြံက လူတွေက သူ့ကို ဒီလို ဆက်ဆံတာကို ကျေနပ် ဂုဏ်ယူ နေတဲ့ သဘော တွေ့ရတယ် ။
တိုက်ကြီး အပေါက်ဝမှာ လူတယောက် ရှိနေတယ် ။
သူကလည်း နဂါးကြီးကို သိနေတယ် ။ " ဆရာ..အထဲ ကြွပါ.....မမသက် ရှိပါတယ်..အထဲမှာ....." လို့ လေးလေးစားစား ပြောလိုက်တာကို တွေ့ရတယ် ။
ဧည့်ခန်းမကြီးက အကျယ်ကြီးဘဲ ။ ဒါပေမယ့် သူဌေးအိမ်ကြီးတွေမှာ တွေ့ဖူးရတဲ့ ဒီဇိုင်းမျိုး မဟုတ်နေဘူး ။ ဇော်ရဲအောင်က တကယ့် အပြင် ဘဝမှာ သူဌေးအိမ်တွေထဲ မရောက်ဖူးပါဘူး ။ ဗီဒီယိုဇာတ်ကားတွေ ထဲက သူဌေးအိမ်တွေကိုဘဲ တွေ့ဖူးတာပါ ။ ကုလားထိုင်တွေ စားပွဲတွေက စုတ်နေတယ် ။ တိုက်ကြီးနဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူး ။
မိတ်ကပ်တွေ ဖွေးနေအောင် လိမ်းချယ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းနီ ရဲရဲ ဆိုးထားတဲ့ အသက် ငါးဆယ်လောက် မိန်းမကြီး တယောက် ထွက်လာပြီး.." ဟေး....လာကြ..လာကြ.....နှစ်ယောက်ထဲလား...." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ဝဖြိုးတဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပြောင်လက်လက် အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ထားတယ် ။
" မတွေ့တာ ကြာပြီ ....ရှိုးပွဲလား..အောနိုက်လား....." လို့ ပြုံးပြီး မေးလိုက်တယ် ။ ဟန်ဆောင်ပြုံးမှန်း သိသာတဲ့ အပြုံးတုကြီး ။
နဂါးကြီးကလည်း တဟဲဟဲ ရယ်လိုက်ပြီး...." အောနိုက်တော့ မနေတော့ဘူး..မမသက် ရေ.....ခဏဘဲ..ကဲ ဘယ်သူလေးတွေ ရှိလဲ..ပြပါအုံး......" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
စော်ကြီးက " ပြမယ်..ပြမယ်..သူတို့လေးတွေလည်း ပျင်းနေကြတာ...တမနက်လုံး ဘယ်ဧည့်သည်မှ မလာကြသေးဘူးလေ . . ." လို့ ပြောလိုက်ပြီး အထဲခန်းဖက်ကို လှည့်ပြီး " ဟဲ့ သမီးတို့...ဘယ်ရောက်နေကြလဲကွယ်....အမလေး....ပျောက်နေကြတယ် ဟတ်လား.....လာကြ..ထွက်ခဲ့ကြအုံး..မင်းတို့ ကိုကိုတွေ ရောက်နေတယ်ကွယ်......" လို့အော်ပြောလိုက်တယ် ။
ထွက်လာကြပါပြီ ။
ဆယ်ကျော်သက်လေးတွေလို့ ထင်ရတဲ့ ကောင်မလေး လေးယောက် ။ ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ရော ဆံပင် အရှည်ကြီးနဲ့ရော ။ ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးလည်း ပါတယ်။။ညိုမဲမဲလေးတွေလည်း ပါတယ် ။
နဂါးကြီးက ပြုံးဖြီးဖြီးကြီးနဲ့ ကောင်မလေးတွေကို ရှေ့က ကြည့်လိုက်..အနောက်က ကြည့်လိုက်နဲ့ ။
" အင်း....ရွေးရခက်သား..တတ်နိုင်ရင် အကုန်လုံးနဲ့ တွေ့ပစ်လိုက်ချင်တယ်........" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ကောင်မလေးတွေက ရယ်လိုက်ကြသလို စော်ကြီးက " ရတယ်...မောင်လေး..ရတယ်..အကုန်လုံးနဲ့ တွေ့ချင်လည်း ရတယ်......မမသက်က စီစဉ်ပေးမှာပေါ့......" လို့ ပြောတယ် ။
နဂါးကြီးက " ဟောဒီက ကျနော့် ရောင်းရင်းကို ပြုစုချင်လို့ လာခဲ့တာပါ..သူ့ကို ဦးစားပေးရမယ်..ကဲ...ကိုဇော်ကြီး..ကြိုက်ရာ ရွေးဗျာ....." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
" ဟာ..လုပ်ပါ..ကိုနဂါး...အရင် ရွေးပါ....." လို့ ပြန်ပြောတော့ အားလုံးက ရယ်လိုက်ကြတယ် ။
စော်ကြီးက " မောင်လေးတို့ အရွေးရ ခက်နေလည်း မမသက်ကဘဲ ရွေးပေးမယ်....ဒီဖက်က ဆံပင်တိုတိုလေးနဲ့ " လေပြေ "က ပုလွေ တအားကောင်းတယ်.....အကုန်ပေးမယ့် သဘောကောင်းလေး.သူ့ကို ခေါ်..ဟော ဒီတယောက်...အသားဖွေးဖွေးနဲ့ ကချင်မလေး.....နံမည်က ဂျာဂျာ...တဲ့...ခိခိ....မြင်းစီးကျွမ်းတယ်....အပေါ်က တက်ပေးတာ ကျွမ်းတယ်......" လို့ စော်လေးတွေကို အမွှန်းတင် မိတ်ဆက်နေတယ် ။
နဂါးကြီးက လေပြေကို ခေါ်ပြီး ဇော်ရဲအောင်က ကချင်မလေး ဂျာဂျာကို ခေါ်ပြီး အပေါ်ထပ်က အိပ်ခန်းတွေ ထဲကို ခေါ်တက်သွားခဲ့ကြတယ် ။
ဂျာဂျာက အဝတ်တွေ အကုန်ု ချွတ်လိုက်တော့ အဝတ်တွေ နဲ့ တွေ့တုံးကလောက် ကြည့်လို့ မကောင်းသလိုဘဲ ။ ပေါင်ကြားက အဖုတ်က ညိုမဲမဲနဲ့ ။ အသားကလေးက ဖွေးနေသလောက် အဖုတ်နေရာက ဘာကြောင့် ညိုမဲနေသလဲ မသိဘူး ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်နေတဲ့ ဖြူဖွေးဖွေး ကချင်မလေးကို ဆွဲဖက် ကိုင်ဆော့တဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ တအား တက်ကြွ သောင်းကျန်းလာတယ် ။ ထကြွလာတယ် ။ ကောင်မလေးကလည်း ပုလွေ အပီ ကိုင်ပေးတယ် ။ ပုလွေ ကောင်းတဲ့ ဂျာဂျာကို သူ ဘာဂျာတော့ မဆွဲဖြစ်ဘူး ။
လေးဖက်ထောင် ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်တယ် ။
ကောင်မလေးက ခပ်သွယ်သွယ် ဆိုတော့ ဖင်က သိပ် ကြီးကြီးစွင့်စွင့်တော့ မဟုတ်ဘူး ။ ဒါပေမယ်ှု ဖင်ကုန်း
လိုက်တာမို့ စောက်ဖုတ်က ပြူးပြီး အနောက်ကို ထွက်လာတယ် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေက ခပ်ပြဲဟဟနဲ့ ။
သူ့ဘယ်လက်ခုပ်ထဲကို တံတွေးတွေ ဖွတ်ကနဲ ထွေးချလိုက်ပြီး သူ့လီးတန်ထိပ်ကို ပွတ်သုတ်လိမ်းကျံလိုက်တယ်။
ဂျာဂျာက နောက်လှည့်ကြည့်ပြီး.." အကိုက တံတွေး သုတ်နေစရာ မလိုပါဘူး..ကျမ အကို့ကို ပုလွေကိုင်တုံးက
ကျမ စိတ်တွေ လာပြီး အရည်တွေ စိုရွှဲနေတာ .." လို့ ပြောတယ် ။
" အံမယ်..နင်တို့က စိတ်လည်း လာတာဘဲလား..." လို့ သူက မေးလိုက်တော့.." အို့..လာတာပေါ့..လူဘဲ ဥစ္စာ
ဆန့်ကျင်ဖက် ယောက်ျား တယောက်ရဲ့ တန်ဆာကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးနေတ စိတ်က လာတာပေါ့ အကို
ရဲ့..." လို့ ဂျာဂျာက ပြောလိုက်တယ် ။
အင်း..သူ့စိတ်ထဲမှာက ကြေးစား ကောင်မလေးတွေက ငွေရဖို့ တာဝန်အရသာ လုပ်ရလို့ စိတ်မလာ အရည်မစို
ဘူးလို့ ထင်မိနေတာ ။
ဂျာဂျာ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုသူ့လီး ထိုးနှစ်သွင်းလိုက်တယ် ။
" အူး....ကျွတ်ကျွတ် ..."
ဂျာဂျာရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာတယ် ။
သူလည်း မိန်းမ မလိုးရတာ ကြာလို့ လိုးချင်နေတာ အရမ်း ။ ဂျာဂျာရဲ့ ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ဒလကြမ်းဘဲ ဆောင့်ထည့်လိုက်မိတယ် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ထွက်တယ် ။ သူ့ဆီးခုုံနဲ့ ဂျာဂျာရဲ့ ဖင်တုံးတွေ ထိခတ်
ရိုက်မိတဲ့ အသံတွေ ။ အင်္ဂါချင်း သွတ်သွင်း ပွတ်တိုက်တဲ့ နေရာကလည်း တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ထွက်တယ် ။
" အား.....အားရှီး......အားရှီး.......ဟင့်ဟင့်...အိုး........အိုး......အမလေး.....အကိုရဲ့...အိုး . . .အိုး . . "
ဇော်ဇော်အောင်လည်း မေသင်ဇာကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ ဆွဲနေရလို့ တအား သဘောတွေ ကျနေတယ် ။ တဏှာ
ပြင်းတဲ့ မေသင်ဇာက ဇော်ဇော်အောင်က စိတ်ကြိုက် လိုးပေးလို့ သဘောကျပြီး ဇော်ဇော်အောင်ကို အားရှိတဲ့ကြက်ဥ နွားနို့တွေ တိုက်ကျွေးသလို အပြန်မှာလည်း အဝတ်အစားတွေ ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။ တခါသွားလိုး တမျိုး ရခဲ့တဲ့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း နောက်တနေ့ ရေဘူးတွေ လိုက်ပို့တဲ့ အချိန် ကိုအံ့ကို " ကြည့်ပါအုံး...ရပြန်ပြီ.....လိုးခ.....လိုးပေးခ....လေ...." လို့ ရယ်ပြီး ပြောပြတတ်တယ် ။
အံ့ထူးမောင်က တဟားဟား အော်ရယ်တယ် ။
" မင်းက လူနံပိန် ကျွဲချိုလိန် ကိုးကွ ချာတိတ်ရ...ဟားဟား.....ဇရက်တောင်ပံကျိုးနဲ့ ကြောင်ခံတွင်းပျက်လို့ ပြော
မလား.....ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်...ဒါပေမယ့် ကြာကြာ ဝါးမယ့်သွား....အရိုးတော့ ကြည့်ရှောင်ဖို့ လိုလိမ့်မယ်နော....."
သည် အချိန်မှာ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ ဖုန်း ကို မေကြင် ခေါ်တယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း အရမ်း ပျော်သွားတယ် ။
မေကြင်က သူ့ယောက်ျား ခရီးထွက်သွားပြီိမို့ ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ တွေ့လို့ရပြီ....ညနေကျရင် တွေ့ကြမလား..လို့
မေးတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်က ဝမ်းသာအားရ " တွေ့မယ် မေကြင်..ဘယ်မှာ ဆုံကြမလဲ..အချိန်ရတယ် မဟုတ်လား...အေးအေး
ဆေးဆေး တနေရာရာကို သွားကြမယ်လေ..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုအံ့ထူးမောင်လည်း ကောင်လေးတော့
စားရအုံးမယ် လို့ တိုးတိုးလေး ပြောရင်း ကားမောင်းနေတယ် ။
မေကြင်က သူတို့ လမ်းထိပ်ကနေ စောင့်နေမယ် လို့ ပြောတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း မေသင်ဇာကြီးကို အပီနှိပ်နေရသလို အခုလည်း မေကြင်က ချိန်းနေပြန်လို့ စားရသောက်ရ
မှာတွေ တန်းစီနေပြီ ဆိုတော့ တယ်ဟုတ်တဲ့ ငါပါလား ဆိုပြီး ဘဝင်မြင့် စိတ်ကြီး ဝင်သွားတယ် ။
နောက်ဆုံးပိတ် အနေနဲ့ ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ မုန့်မျိုးစုံ ဖြန့်ချီရေး ကို ရေဘူးတွေ ပို့တဲ့ အချိန် ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ တူမ ရိုစီ
က ဇော်ဇော်အောင်ကို ဆိုင်အတွင်းဖက်ကို ဝင်ပြီး မုန့်တွေ ထုတ်ကျွေးတော့ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ရိုစီကို စ
ဖန်တော့တာဘဲ ။ သူ မြောက်ရင်လည်း မြောက်စရာဘဲလေ ။ ဇော်ဇော်အောင်ကို ရိုစီက မငြင်းပယ်ဘူး ။
ဆိုင်မှာ အလုပ်မဆင်းတဲ့ရက် လျှောက်လည်ရအောင် လို့ ချိန်းတာကို လက်ခံတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း တအား ပျော်သွားတယ် ။
အလုပ်လည်း ပြီးရော ကိုအံ့ကို မေကြင်တို့ ရပ်ကွက်မှာ သူ့ကို ချပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကိုအံ့ကလည်း လမ်း
မကြုံပေမယ့် သူ့အတွက် သက်သက် လိုက်ပို့ပေးတယ် ။
တနေကုန် သယ်ထမ်း အလုပ်များထားတာမို့ သူ ညစ်ပတ်နံစော် နေပေမယ့် မေကြင်နဲ့ ဟိုတယ်ခန်းတခုမှာ တွေ့
ကြတဲ့အချိန်ကျမှ ရေချိုးတော့မယ် လို့ သူ စဉ်းစားလိုက်ပြီး မေကြင်နဲ့ ချိန်းထားတဲ့ လမ်းထိပ်ကို သွားလိုက်
တယ် ။
မကြာခင်ဘဲ မေကြင် ရောက်လာတယ် ။
ဟိုတယ်ခန်းမှာ တွေ့ကြမလား လို့ မေးလိုက်တော့ မေကြင်ကလည်း သဘောတူတယ် ။ ကိုဇော်လေးကို မေကြင်
တွေ့ချင်နေတာ ကြာပြီ လို့ ပြောတယ် ။ သူတို့ တက်ဆီ တားစီးပြီး ဟိုတယ်တခုကို သွားလိုက်ကြတယ် ။
ကိုအံ့ အကြံပေးတဲ့ နေရာပေါ့ ။
ဟိုတယ် ခန်းထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးပိတ် ဂျက်ချလိုက်ပြီးတာနဲ့ ရေတောင် ချိုးဖို့ သတိမရတော့ဘဲ မေကြင်နဲ့ သူ
ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန်နှုံးနဲ့ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီး ကုတင်ပေါ် လဲကျ နမ်းစုတ်ပွတ်သပ်ကြတယ် ။
မေကြင်ရဲ့ ချိုဗူးကြီးတွေက သူနဲ့ အရင်တာခါ လိုးကြတုံးကထက် ပိုကြီးလာကြတယ် ။
ချိုဗူးကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ညှစ်လိုက် စို့လိုက် လုပ်ရင်း မေကြင့် ကိုယ်အောက်ဖက်ကို သူ လျော
ဆင်းလိုက်တယ် ။
မေကြင်က " အကို.....ဘာလုပ်မလို့လဲ..." လို့ မေးတယ် ။
သူက " နမ်းမလို့ " လို့ ဖြေလိုက်ရင်း မေကြင့် ပေါင်ဂွဆုံက မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လျာနဲ့ ယက်လိုက်တယ် ။
ဖိဖိယက်နေတဲ့ အချိန် ချိုဗူးကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း လက်နဲ့ လှမ်း နယ်တယ် ။
" အိုး.....အား.....အား.....အား......အား.....အိုး......"
မေကြင့် အော်သံတွေ ထွက်လာတယ် ။
စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကလိလိုက် အပေါက်ထဲကို လျာထိပ် ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်ပေးတော့ မေကြင်ထွန့်ထွန့်လူးရအောင် ကောင်းသွားပြီး..." အကို..ချစ်ပေးပါတော့..မေကြင် မနေတတ်တော့ဘူး.....ချစ်ပါတော့ အကိုရဲ့..." လို့ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ တောင်းခံ တော့တာဘဲ ။
သူလည်း တအာ ထန်နေပြီ ။ မေကြင့်ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တယ် ။
လှေကြီးထိုး ပုံဘဲ လိုးဖြစ်ကြတယ် ။ မေကြင်နဲ့ ပြန်တွေ့တွေ့ချင်းမို့ တအားမြန်တယ် ။ တအားဆောင့်လိုးတာ
သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ မေကြင်ရော သူရော ပြီးသွားကြတယ် ။
ဦးဂုဏ်ရောင်က ပိုးကို လမ်းထိပ်နား အထိ ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးသည် ။
ပိုးကို သူ သုံးချီ လိုးသည် ။
နောက်ဆုံးအချီမှာ စောက်ဖုတ်ကို တဝလိုးပြီးတဲ့နောက် ပိုးရဲ့ နောက်ပေါက်ကို လိုးချင်တယ် လို့ ပြောပြီး ပုလင်းလေး တလုံးထဲက အဆီတွေကို ပိုးရဲ့ စအိုပေါက်မှာ သေသေချာချာ သုတ်လိမ်းသလို သူ့လက်မနဲ့ စအိုပေါက်ထဲကို ထိုးပြီး " ကျင့် " ပေးသည် ။ သူ့လတန်ကြီးမှာလည်း ဆီတွေ သုတ်လိမ်းသည် ။ ပိုးလည်း ဖင်လိုးခံဘူးတဲ့အတွေ့အကြုံက ရှိနေပြီးသားမို့ သိပ်တော့ မထူးဆန်းတော့ပါဘူး ။
သူလိုချင်တာကို အဆင်ပြေအောင် နေပေးလိုက်တယ် ။
ပိုး လမ်းထဲကို လျှောက်ဝင်လာတဲ့အချိန် ကုလားဟာရှင်က ကွမ်းယာဆိုင်လေး အရှေ့မှာ ကွမ်းဝါးရင်းပိုးကို " နေအုံး..ပိုး.....နင်နဲ့ စကားပြောချင်လို့..." လို့ လှမ်းပြောလိုက်လို့ ပိုးက..." ဘာပြောစရာ ရှိလို့လဲ..ဟာရှင်...." လို့ မေးလိုက်တယ် ။ ဟာရှင်က " နင်ကလည်းဟာ..နင်နဲ့ငါနဲ့က အချင်းချင်းတွေ ဖြစ်နေပြီဘဲ..အေးဆေးပေါ့...." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
" ငါ ပင်ပန်းလာတယ် ဟာရှင်...ငါ နားချင်ပြီ....." လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်တယ် ။ တကယ်လည်း ပိုး နားချင်ပြီ ။
ဦးဂုဏ်ရောင်ကို သုံးကြိမ် ခံရတာက မလွယ်လှဘူး ။ ဖင်ပါ လိုးတာ ။
" ဒီမှာပိုး..ငါ့သဘောနဲ့ငါ နင့်ဆီကို လာတာ မဟုတ်ဘူး ...နယ်ထိန်းကြီးက လွှတ်လိုက်လို့....."
" ဘာ...သူက ငါ့ကို ဘာလုပ်စေချင်ပြန်တာလဲ....."
" ဒါကတော့ ငါလည်း မသိဘူး..နင် မနက်ဖန် မနက် ခါတိုင်း အချိန် ဆုံနေကျ လဖက်ရည်ဆိုင်ကို လာခဲ့ဖို့သူ က မှာလိုက်တယ်...."
" ဟင်း......ဟုတ်ပြီလေ....လာခဲ့မယ်....."
ပိုးလည်း နောက်ကျိသွားတဲ့ စိတ်နဲ့ လှည့်ထွက်တော့မယ့်အချိန် ဟာရှင်က လွယ်ထားတဲ့ စလင်းဘက်အိတ်
ကို ဆွဲလိုက်ပြီး.." ငါ့ကိုလည်း ကျွေးအုံးဟာ....နင်နဲ့ ထပ် လုပ်ချင်သေးတယ်..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ဒီအချိန်မှာ သူတို့ရဲ့ အနောက်က " ဟေ့ကောင် ကုလား....မင်း ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ..." လို့ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့အော်ပြောလိုက်တဲ့ ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ အသံ ထွက်ပေါ်လာလို့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည် ။
ဇော်ဇော်အောင်သည် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ရင်း မီးတောက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဟာရှင်ကို ကြည့်နေတယ် ။
ဟာရှင်က အခြေအနေ မဟန်မှန်း သိလို့ " နုတ်ဆက်တာပါ.....ဟီးဟီး...." လို့ ရုးသလို ပေါသလို မျက်နှာပေး
လုပ်ရင်း ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားလိုက်တယ် ။
" ဒီကုလား..လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့.....တောက်.....လုပ်လိုက်ရရင် မကောင်းဘူး....."
ပိုးလည်း သူ့လက်ကို ဆွဲခေါ်ခဲ့ရင်း စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းတဲ့ အနေနဲ့ ဘိုက်ဆာလား..ဘာစားမလဲ..ပိုးဝယ်ကျွေးမယ် ဆိုပြီး သူ့ကို မလှမ်းမကမ်းက ကြာဇံသုတ်နဲ့ ဝက်သားတုတ်ထိုး ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေးထဲကို ဝင်လိုက်ပါတယ် ။
ဇော်ရဲအောင် ဒီနေ့ နဂါးကြီးတို့နဲ့ ရှယ်ယာခွဲတယ် ။
သူတို့ ရောင်းတဲ့ ဖြန့်တဲ့ မူးယစ်ဆေးပြားတွေ အတွက် ရရှိတဲ့ အကျိုးအမြတ်ထဲက သူတို့အတွက် လုပ်အားခတွေကို ဘောစိလုပ်တဲ့လူက ခွဲပေးတာ ။ မှန်မှန်ကန်ကန် နဲ့ တိတိကျကျ လုပ်ခဲ့လို့လည်း ဘောက်ဆူး ဘိုးနပ်စ်တွေ ပိုပိုသာသာလေး ရတယ် ။
ဇော်ရဲအောင်လည်း နဂါးကြီးကြောင့် အခုလို နှုတ်ခမ်းစို အဆင်ပြေလာတာမို့ သူ့ကို အရမ်း ကျေးဇူးတင် ခင်မင်မိတယ် ။ အခုနေတဲ့ အိမ်လေးကနေ ညီလေးတို့ စုံတွဲနဲ့ အတူ တိုက်ခန်းတခန်းကို ပြောင်းကြဖို့လည်း သူစိတ်ကူးနေတယ် ။ စွန့်စားပြီး လုပ်ရတာက တကယ်လည်း စွန့်စားရကျိုး နပ်တယ် ။
ပီတိတွေ ဖြာဝေလျက် အိမ်ကို ခပ်ထွေထွေလေး ပြန်လာတဲ့ ဇော်ရဲအောင်သည် လမ်းထိပ်က ကင်းတဲမှာ ဘယ်ကျော်ဆိုတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ကောင်လေးက " ကိုဇော်ကြီး....ရေလည် သားနားတယ်ဗျာ.....အားကျလိုက်တာ"လို့
နုတ်ဆက် ပြောဆိုလိုက်တာကို သူ သဘောကျသွားပြီး ဒီချာတိတ်ကို ပိုက်ဆံ တထပ်ကြီး မုန့်ဖိုး ပေးလိုက်တယ်။
ဘယ်ကျော်လည်း အရမ်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။ မျှော်လင့်မထားဘူး ။ ဒီလို ရလိမ့်မယ်လို့ ။
" သိုင်းကျူး ကိုဇော်ကြီး.....သိုင်းကျူး ဘဲဒီးမတ်စ်...."
" ရတယ်..ရတယ်....မင်းကို ပေးချင်နေတာ ကြာပြီ....ဟားဟားဟား........"
ဇော်ရဲအောင် အိမ်ကို ရောက်တော့ တံခါးဖွင့်ဖို့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက အိမ်သော့ကို နှိုက်လိုက်တဲ့ အချိန် အိမ်
ထဲက အသံဘလံတွေ ကြားလိုက်လို့ သော့ကို ကိုင်ထားလျက်နဲ့ နားစွင့်ထောင်လိုက်တယ် ။
ညည်းသံတွေ လိုလို တဒုတ်ဒုတ် တကျိကျိ အသံတွေရော....။
မဟုတ်မှ လွဲရော..ညီလေး.....သူ့စော်ကို ဖိနေပြီ ထင်တယ် ...
ဇော်ရဲအောင်လည်း ညီလေး ဇော်ဇော်အောင်နဲ့ ပိုးတို့ ကာမပွဲကို ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ဝင်လာတယ် ။
ခြေဖျားထောက်ပြီး သူတို့ ရှိနေတဲ့ အိပ်ခန်း အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ် ။ အထဲမှာက မီးလင်းနေတယ် ။
အင်း...ကျေးဇူးဘဲ..ညီလေး..မီးဖွင့်ထားပေးလို့..ဒါမှ သဲသဲကွဲကွဲ အကုန် မြင်ရတာပေါ့ကွာ.....လို့ စိတ်ထဲက ကျိ်တ်
ကျေးဇူးတင်လိုက်ရင်း အပေါက်ရှာပြီး ချောင်းလိုက်တယ် ။
ဟား...နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ ဖြဲနေကြတာ ။
ဇောကပ်ပြီး အသဲအသန်တွေ သဲမဲနေကြတာ ။ တဖန်းဖန်း ဆောင့်ထည့်နေတယ် ။ အောက်က ခံတဲ့သူကလည်း
ကော့ပင့်ပေးပြီး ရှူးရှူးရှဲရှဲနဲ့ အမြင့်ဆုံး အချိန်ကိုရောက်နေကြပြီ ။ ဇော်လေး ဒီလောက်တောင် လိုးအားကောင်း
လိမ့်မယ်လို့ သူ မထင်ထားဘူး ။ ဆောင့်တာမှ အသားကုန် ။ ဒလစပ် ။
ပိုးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ လီးတန် ဝင်ထွက်နေတာတွေကို သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်ပြီး သူ
တဏှာစိတ်တွေ တအား ပြင်းထန်လာတယ် ။ ထကြွလာတယ် ။ ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေကြောင့် ပိုးရဲ့ နို့လုံး
ကြီးတွေက တုန်ခါနေကြတယ် ။ ပိုးရဲ့ မျက်နှာလေးဟာ နီမြန်းနေပြီး " အိုး.....အိုး.....အား....အားရှီး....." နဲ့ ညည်း
နေတယ် ။ အင်္ဂါစပ်ချင်း ဝင်ထွက် ပွတ်တိုက်နေတဲ့နေရာက ဖွတ်..ဖွတ်.....ဖွတ်.....ဖွတ်......နဲ့ အသံတွေ ထွက်နေ
တယ် ။ ကုတင်က လှုပ်ခါပြီး တကျွိကျွိ မြည်နေတယ် ။
မကြာခင်ဘဲ ပိုးက မျက်နှာလေး တစောင်းလှည့်ပြီး ဇော်ဇော်အောင်ကို တအားဆွဲဖက်ရင်း ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရပြီး.." အရမ်း..အရမ်းကောင်းတာဘဲကွယ်....." လို့ ပြောလိုက်တာကို
ကြားလိုက်ရတယ် ။ ဇော်ဇော်အောင်က ဆက် ဆောင့်လိုးနေတုံးဘဲ ။ သူ့တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးတွေ စိုစိုရွှဲနေ
တယ် ။ မကြာလိုက်ပါဘူး ။ ဒီကောင်လည်း...အီး..အီး..အူး....အား.....အသံတွေ ညည်းပြီး ပိုး အပေါ်ကို မှောက်ကျ
သွားတယ် ။ ထပ်ရက်ကြီး ငြိမ်သွားတာ တော်တော်ကြာတယ် ။
ဇော်ရဲအောင်လည်း သူတို့ လိုးတာတွေကို ကြည့်ပြီး လီး မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။
" ဟူး......."
ဇော်ဇော်အောင်ကို ကိုအံ့က " ညီလေး ..မင်း နှိပ်နေတဲ့ မေသင်ဇာကြီးရယ်..မေကြင်ရယ်..နှစ်ယောက်လုံးက လင်
ရှိမိန်းမတွေ ဆိုတာ သတိထား...လင်ရှိတဲ့စော်တွေက ရှော့ရှိတယ် ..ငါက စေတနာနဲ့ သတိပေးတာပါ..." လို့ ပြောခဲ့တယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်က သိပ် ဂရုမစိုက်ဘူး ။ ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ တူမ ရိုစီ နဲ့လည်း ရိုစီရဲ့ ပိတ်ရက်မှာ ချိန်းလိုက်ပြီး ရိုစီကို အပြတ်ကိုင်လိုက်တယ် ။
ဒီနေ့ မေသင်ဇာကို လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး သူ တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ မှန်မှန်လေး လိုးဆောင့်ပေးနေတဲ့ အ
ချိန် ကန့်လန့်ကာ ချထားတဲ့ ပြူတင်းပေါက် ကနေ တယောက်ယောက် ချောင်းကြည့်နေတာ ရိပ်ကနဲ တွေ့
လိုက်မိလို့ သေသေချာချာ ကြည့်နေဆဲ တံခါးထုသံ တဘုံးဘုံး မြည်လာတယ် ..။
ဟိုက်...
ဘယ်သူလဲ .....
ဆက်မလိုးဘဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လီး တပ်ရက်ကြီး ငြိမ်နေတဲ့အချိန်.." စောက်ကောင်မ..ဖါသည်မ.....ဖေါက်ပြန်တဲ့
ကောင်မ.....တံခါးဖွင့်စမ်း...." လို့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြီးကိုပါ ကြားလိုက်ရတယ် ။
မေသင်ဇာက တုန်တုန်ရီရီနဲ့ " အို...ဟယ်..အဲဒါ....မမ....လင်...မမလင်.....ဘယ်နှယ်....ဘယ်လို ပြန်ရောက်လာပါ
လိမ့်.....သူ..သူ...က နို်င်ငံခြား ထွက်သွား....." လို့ ရေရွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းတယ် ။ လီးတန်က စောက်ဖုတ်
ထဲက ကျွတ်သွားတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း ပုဆိုး မတွေ့လို့ ပြာနေတယ် ။
အပြင်က မေသင်ဇာ့လင်ကြီးက တံခါးကို ဆောင့်ကန်ပြီး ဝင်လာတယ် ။
လီးကြီး တောင်ရက် တရမ်းရမ်းနဲ့ ဇော်ဇော်အောင် ပုဆိုးလိုက်ရှာနေတာနဲ့ တန်းတိုးတော့ မေသင်ဇာ့လင်ကြီး
က လက်ထဲက တုတ်နဲ့ လိုက်ရိုက်တော့တာဘဲ ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ဘဲ ပြူတင်းပေါက်က ခုန်ချရတယ် ။ ဒါပေမယ့် ညာဖက် ပုခုံးကို တုတ်
ချက် မိသွားတယ် ။ " အား...." စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်ရင်း ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဇွတ် ခုန်ချလိုက်တော့ အိမ်ဘေး
ကို မှောက်ခုံကြီးကျတယ် ။ နာလွန်းပေမယ့် လူးလဲထပြီး ပြေးတယ် ။ အိမ်ဘေးက လူတွေ ထွက်ကြည့်နေကြ
တဲ့ကြားက ဖင်အပြောင်သားနဲ့ ပြေးထွက်ခဲ့ရတယ် ။
မေသင်ဇာ ဘာဖြစ်သလဲတော့ သူ မသိတော့ဘူး ။
ပိုး သည် တခါ လဖက်ရည်ဆိုင်ထဲကို ဝင်သွားတဲ့ အချိန် နယ်ထိန်းတိုးလွင်ကို စားပွဲတလုံးမှာ တယောက်ထဲ ထိုင်
နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
" ဟေ့...ပိုး...လာ...လာ....ဘာသောက်မလဲ...."
တိုးလွင်က မေးတယ် ။ ပိုးက ရယ်ချင်တယ် ။ ရဲဆိုတဲ့ကောင်တွေက သူတို့က ဘာသောက်မလဲ မေးပေမယ့်
သူတို့က ဘယ်တော့မှ ငွေရှင်းတာ မဟုတ်ဘူး ။ ကိုယ်ကဘဲ ရှင်းရတယ် ။ တော်တော့်ကို တတ်လည်း တတ်နိုင်
တဲ့ကောင်တွေ ။
" ကျမ မသောက်တော့ဘူး.....ဆရာ.....ဟာရှင်က ဆရာက လာတွေ့ပါလို့ ပြောလို့..."
" အေး....ဘယ်လိုလဲ..ဘောစိ ဦးဂုဏ်ရောင်နဲ့ အဆင်ပြေတယ် မဟုတ်လား....."
" ပြေပါတယ်...."
" နင့်ကို သူ ကြိုက်လား...ဘယ်နှစ်ချီ လိုးလဲ...."
" အာ..ဆရာကလည်း..ဘာတွေ မေးနေမှန်းလည်း မသိဘူး..လူကြားသူကြားထဲ...."
" ဟီး...ကြားချင်လို့ပါ..ပြော..ပြော ဘယ်နှစ်ချီ လိုးကြလဲ.."
ပိုးက လေသံနှိမ့်ပြီး.." သုံးချီ.." လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ တိုးလွင်က သွားကြီး ဖြဲပြီး..." ဟီး...သူ့ကို နင် ပုလွေကိုင်
ပေးသလား...." လို့ ထပ်မေးပြန်တယ် ။ ပိုးလည်း " ဟုတ်..." လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။
" သူကရော ဘာဂျာမှုတ်ပေးလား...."လို့ မေးတဲ့အချိန် ဘေးက စားပွဲတွေက လူတချို့ တိုးလွင်ရဲ့ အသံဩကြီး
နဲ့ မေးလိုက်တာကို ကြားသွားကြလို့ ငဲ့စောင်း ကြည့်ကြတယ် ။
" ဟင့်အင်း...လုပ်ဖူး...." လို့ ပိုးက ဖြေလိုက်တယ် ။
တိုးလွင်က " ငါ ခေါ်ရတဲ့ အကြောင်းက ငါ့မြ်ု့နယ်မှူးက နင့်ကို စွဲသွားတယ်...ထောက်ပံ့ပြီး နင့်ကို မယားငယ်
( ကီပင် ) အဖြစ်နဲ့တောင် ထားချင်တယ် ဖြစ်နေတယ်..လောလောဆယ် ဦးဂုဏ်ရောင်က နင့်ကို လိုးနေတော့ ငါ
လည်း နင့်ကို သူနဲ့ ထည့်ပေးလို့ မရသေးဘူး .... တချီလောက်တော့ သွားကုန်းလိုက်ဟာ...." လို့ ပြောလိုက်
တဲ့အခါ ပိုးလည်း ငါလည်း ဖါသည်မ တယောက် ဖြစ်နေပါပကောလား....လို့ သိလိုက်ပါတယ် ။
" ကဲ..ဆရာ..ဒါဘဲလာဟင်..ကျမ သွားတော့မယ်..ဦးဂုဏ်ရောင် လာခေါ်တော့မယ်...."
" ဟိတ်..ငါ စားတာသောက်တာတွေ ရှင်းသွားအုံး ..စောက်ကောင်မလေး....နင် ပွနေပြီ မဟုတ်လား . ."
" မပွပါဘူး..."
ပိုးလည်း တိုးလွင် စားသောက်ထားတာတွေ အတွက် ငွေရှင်းပြီး ပြန်ဖို့ လုပ်တော့ တိုးလွင်က ပြန်ခွင့်မပေး ။
" ခဏ လိုက်ခဲ့အုံး..." လို့ ပြောတယ် ။
" ဘယ်ကို လိုက်ရမှာလဲ..အချိန် သိပ် မရတော့ဘူး..." လို့ ပိုးက ပြန်မေးတယ် ။
တိုးလွင်က " လျာမရှည်နဲ့ စောက်ကောင်မ..လိုက်ဆို လိုက်ခဲ့..နင့်စောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်..." လို့ ပြောပြီး ပိုးရဲ့
လက်ကို ဆောင့်ဆွဲပြီး လဖက်ရည်ဆိုင် အတွင်းခန်းထဲကို ဝင်တယ် ။
ဆိုင်ရှင်ကိုတုတ်ဖီး က အတွင်းထဲမှာ မျက်နှာပျက်ပျက်နဲ့ ရှိနေတယ် ။
" ဆရာ...ထပ်ခိုးပေါ် သွားလိုက်ပါ.." လို့ ပြောတယ် ။
တိုးလွင်က ပိုးကို ထပ်ခိုးပေါ်ကို ခေါ်သွားပြီး ခင်းထားတဲ့ ဖျာစုတ်လေးပေါ်မှာ ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ခိုင်း
..ပင်တီကို ချွတ်ခိုင်းပြီး ပိုး စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ကိုင်တယ် ။ လိုင်းဆွဲ ပွတ်တယ် ။ ထိုးနှိုက်တယ် ။ သူ့
ပုဆိုးကို ချွတ်ချတယ် ။ သူ့လီးမဲမဲကြီးကို စုတ်ခိုင်းတယ် ။ ပိုးလည်း ရွံရှာပေမယ့် စုတ်ပေးလိုက်ရတယ် ။
" ယက်..ယက်...ဘောတွေကို ယက်....."
အမွှေးဖွားဖွားနဲ့ တွန့်ရှုံ့နေတဲ့ လဥကြီးတွေကို လျာနဲ့ ယက်ပေးရတယ် ။
" အိုး..ဟား...အား....ကောင်းတယ်...ယက်....ယက်....လီးထိပ်ကို စုတ်ပေး......အိုး....အား...စုတ်..စုတ်......."
လရည်တွေ ပိုး ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်တာကြောင့် ပိုးလည်း မြိုချပစ်လိုက်ရတယ် ။
နယ်ထိန်းတိုးလွင် ဆီက ပြန်ခဲ့တဲ့အချိန် ပိုး ဆုံးဖြတ်ချက် တခုကို ချလိုက်မိတယ် ။
အဲဒါ ဘာလဲ ဆိုတော့ ပိုး သည်လို ဘဝထဲ မနေချင်တော့ဘူး....ပိုး သည်နေရာကနေ ထွက်ပြေးချင်ပြီ ။
ဇော်ဇော်အောင်သည် ခွေးပြေးဝက်ပြေး ပြေးခဲ့ရပြီး တုတ်ချက် မိခဲ့တဲ့ သူ့ပုခုံးက ဒါဏ်ရာကြောင့် အလွန်အမင်း နာကျင် ခံစားနေရတယ် ။ အမြင်မတော်တဲ့ လူတွေက ကူညီလို့ ပုဆိုးဟောင်းလေး တထည်ကို အရှက်လုံအောင် ပြန်စည်းနှောင်လိုက်နိုင်ခဲ့တယ် ။ တက်ဆီတစီးကို တားလိုက်ပေမယ့် အကျင်္ ီမပါ ဖိနပ်မပါ..ပုဆိုးစုတ်နဲ့ သူ့ကို ရပ်မပေးဘူး ။
ခပ်လှမ်းလှမ်းက လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ရပ်ထားတဲ့ တက်ဆီတစီးကို တွေ့တာနဲ့ သည်ကားကို အကူအညီတောင်းပြီး ပို့ခိုင်းရင် ရနိုင်တယ် လို့ သူ စဉ်းစားရင်း လဖက်ရည်ဆိုင်ဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။
လဖက်ရည် ထိုင်သောက်နေတဲ့ ကားသမားကို သူ ငိုပြပြီး အကူအညီ တောင်းလိုက်တယ် ။ ကားသမားက သူ့ကို ရိုက်လုယက်တာ ခံရတဲ့သူ ဆိုပြီး သနားသွားပြီး လိုက်ပို့ပေးတယ် ။ သူက အိမ်ရောက်တဲ့အခါ ကျသင့်တဲ့ကားခကို ပေးပါမယ် လို့ အထပ်ထပ် ဂတိပေးတယ် ။ ကားဆရာက ယုံလို့ တော်ပါသေးတယ် ။
အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတဲ့အချိန် မျက်နှာလေး ညှိုးနေတဲ့ ပိုးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
" အကို ဘာဖြစ်လဲ...အကို..အကျင်္ ီလည်း မပါ...ဘာဖြစ်လာလဲ......" လို့ မေးတဲ့ ပိုးကို ကားခ ရှင်းပေးဖို့ သူ ပြောလိုက်တယ် ။
ပိုးက တက်ဆီသမားကို ကားခ ပေးလိုက်တယ် ။ ပိုးက သူ တအား နာကျင်နေတာကို တွေ့ရလို့ သည် တက်ဆီကားနဲ့ဘဲ သူ့ကို ဆေးခန်းကို ခေါ်သွားတယ် ။
ဆရာဝန်က ဒါဏ်ရာကို စစ်ဆေးပေးနေတဲ့ အချိန် သူ သူ့ဗီဇကို မဖျောက်နိုင်ဘဲ လုပ်သင့် မလုပ်သင့် သေသေချာချာ မစဉ်းစားဘဲ လျှောက်လုပ်ခဲ့မိပြီ လို့ တွေးနေမိတယ် ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း တညလုံး အိပ်လို့ မရ ။ နာကျင်ကိုက်ခဲတဲ့ ဝေဒနာကြောင့် အိပ်လို့ မရ ။ ဆေးခန်းက ပေးလိုက်တဲ့ အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေး ထသောက်တဲ့
အချိန် ရေထသောက်တဲ့ ပိုးနဲ့ ဆုံတယ် ။ ပိုးလည်း ဘာဖြစ်သလဲ မသိဘူး ။ မျက်နှာလေး ပျက်နေတယ် ။ " နေမကောင်းဘူးလား..ပိုး...ဘာဖြစ်သလဲ...ပိုး ဘာဖြစ်လဲ....." လို့ သူ မေးတယ် ။
ပိုးက " ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး...အကို..ပင်ပန်းလို့ပါ..ပိုး အခု လုပ်ရတဲ့ အလုပ်က မလွယ်ဘူး....." လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။
" ပိုး သိပ် အပင်ပန်း မခံပါနဲ့..ကိုယ်လည်း အလုပ် အဆင်ပြေနေပြီဘဲ..ကိုဇော်ကြီးလည်း အလုပ် အောင်မြင်နေပြီလေ....ပိုး ဘာမှ မလုပ်နဲ့တော့..." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
ပိုးက သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဝင်လာတယ် ။
" အကို....ပိုးလေ...တခါတခါမှာ ဒီပတ်ဝန်းကျင်ကနေ အဝေးတနေရာရာကို ထွက်သွားလိုက်ချင်တယ် သိလား...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အခါ ဇော်ဇော်အောင်လည်း ပိုးက ခိုးတတ်လို့ သူ့ကို သူခိုးမှန်း
သိတဲ့ ဒီ ပတ်ဝန်းကျင်ကနေ ထွက်သွားချင်လို့ ပြောနေတာဘဲ လို့ ထင်လိုက်တယ် ။
" အင်း..ကိုယ် သဘောပေါက်ပါတယ်..ပိုးရယ်...တတ်နိုင်ရင် ရပ်ဝေး တနေရာမှာ ဒို့နှစ်ယောက် ဘဝအသစ်တခုကို တစ်ကနေ ပြန်စလိုက်ချင်မိပါတယ်..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပြီး ပိုးကို
ဖက်ထားလိုက်တယ် ။
မနက် လင်းအားကြီးမှာမှ မှေးကနဲ သူ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။
တဒေါက်ဒေါက် တံခါးခေါက်သံကြောင့် သူ နိုးသွားတယ် ။
"ဟင်..ဘယ်သူပါလိမ့်.. စောစောစီးစီး...."
သူ အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ကြည့်တဲ့ အချိန် အိမ်နောက်ဖက် ရောက်နေတဲ့ ပိုးလည်း အရှေ့ကို ထွက်လာတယ် ။
" ရတယ်.ပိုး..ကိုယ် သွားကြည့်လိုက်မယ်...."လို့ သူ ပြောလိုက်တယ် ။
အိမ်ရှေ့ကို ရောက်တော့ တံခါးခေါက်တာ ကိုအံ့ ဖြစ်နေတာ ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။
" ချာတိတ် . . .နင့်ကို ငါ ဖုန်းခေါ်တာ အကြိမ် တရာလောက်..ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ....ဖုန်း ပိတ်ထားလား..."
ဖုန်းက မေသင်ဇာရဲ့ အိမ်မှာ ကျန်ခဲ့တာကို သူ မပြောချင်လို့ ကိုအံ့ကို လဖက်ရည်ဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး ရှင်းပြမလို့ လုပ်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကိုအံ့က သူ အချိန်မရှိဘူး..အလုပ်သွားရမယ် လဖက်ရည်ဆိုင်ကိုတော့ မသွားတော့ဘူး ဆိုပြီး အိမ်ရှေ့မှာဘဲ " မင်း အလုပ်ကို လာစရာ မလိုတော့ဘူး . . မင်းကို သူဌေးက အလုပ် ထုတ်လိုက်ပြီ . ." လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
" ဘာ..ဘာ...ဖြစ်လို့လဲ..ကိုအံ့.." လို့ သူ ပြန်မေးလိုက်တော့ ကိုအံ့က " နင်က ..ဦးမျိုးထွန်းရဲ့ တူမ ရိုစီကို ခေါ်ကိုင်တာကို ဦးမျိုးထွန်း သိသွားလို့ကွ..ငါ ပြောသားဘဲ...သွား မပတ်သက်ပါနဲ့ လို့.."
လို့ ပြောတယ် ။
ကိုအံ့ ပြန်သွားပြီးနောက် သူ ပိုးကို ဘာမှ ချက်ကြော် မနေနဲ့တော့..ဒို့၂ယောက် လမ်းထိပ်က ဆိုင်မှာဘဲ မုန့်ဟင်းခါး သွား စားကြရအောင် လို့ ခေါ်လိုက်တယ် ။
အလုပ်ပြုတ်သွားတာ မကောင်းပေမယ့် ဒီလို အလုပ်မျိုးကတော့ ပြန်ရှာရင် ပြန်ရမှာပါ လို့ သူ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစားလိုက်တယ် ။ လုပ်ချင်ရာကို စိတ်မထိန်းဘဲ လျှောက်လုပ်ခဲ့လို့ ဒုတိယအကြိမ် သူ ဆုံးရှုံး ထိခိုက် ရပြန်ပြီ လို့ သဘောပေါက်သွားတယ် ။ ပိုးရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး အိမ်က ထွက်ခဲ့တယ် ။
ပိုးက " အပြန်မှာ ကိုဇော်ကြီး နိုးလာရင် စားဖို့ ပြန်ဝယ်လာရအောင်နော်...." လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
လမ်းထိပ်က မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေးမှာ လူစည်ကားနေတယ် ။ ဟင်းအနံ့ကလည်း မွှေးပျံ့နေသလို မုန့်ဟင်းခါး ရောင်းတဲ့ ကောင်မလေးကလည်း သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ပြုံးရွှင်ကြည်လင်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ သူ့ဆိုင်မှာ လာစားကြတဲ့ လူတွေကို သဘောကောင်းလှတယ် ။ ဝါသနာ ဗီဇက အမှုတွေ တခုပြီး နောက်တခု တက်နေတာတောင် မမှတ်ချင်သေးဘူး ။ မုန့်ဟင်းခါးသည်လေး
ကို သူ လုပ်ချင်နေသေးတယ် ။
စားကောင်းကောင်းနဲ့ နှစ်ပွဲဆင့် အကြော် နှစ်မျိုး ထည့်ပြီး စားလိုက်တယ် ။ ပိုးက ကိုဇော်ရဲအောင် အတွက် ပါဆယ် မှာနေတဲ့ အချိန် သူတို့ လမ်းကလေးထဲကို ဝင်လာတဲ့ အပြာရောင် ရဲကားကြီး
တစီးကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ကားပေါ်မှာ ယူနီဖေါင်းဝတ် ရဲတွေရော အရပ်ဝတ်နဲ့ လူတွေရော ပါသွားတာကို အမှတ်မထင် သူ ကြည့်လိုက်မိလို့ တွေ့လိုက်တယ် ။
သူနဲ့ ပိုး အိမ်ကို ပါဆယ်ထုပ်လေးတွေ ကိုင်ပြီး ပြန်လာတဲ့ အချိန် မြို့ထဲ ထွက်ပြီး အလုပ်သစ် ရှာဖို့ စဉ်းစားနေတယ် ။
အိမ်ကို ရောက်ခါနီးမှာ ပိုးက " ဟာ......ရဲတွေက ပိုးတို့ အိမ်ကို လာတာဘဲ..အို......ဟယ်........ကိုဇော်ကြီးကို လက်ထိတ်ခတ်ပြီး ဖမ်းသွားကြပြီ......" လို့ ရုတ်တရက် အလန့်တကြား ပြောလိုက်
လို့ အိမ်ဆီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ အခါ ရဲကားပေါ်ကို တက်နေတဲ့ ကိုဇော်ရဲအောင်ကို သူ တွေ့လိုက်ရတယ် ။
သူနဲ့ ပိုး တို့ အိမ်ဆီကို ဦးတည်နေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို နှေးချလိုက်ကြပြီး အနောက်ကို အသာ ပြန်လှည့်လိုက်ကြတယ် ။ " အဲ့ဖက်ကို မကြည့်နဲ့တော့ ..ပိုး.....ညာဖက်က လမ်းသွယ်လေးထဲကို ဒို့
ဝင်လိုက်ကြမယ်...." လို့ သူ ပြောလိုက်တယ် ။ ရဲကားကြီး သူတို့ ဘေးနာကို မဖြတ်ခင် သူတို့ ဒီလမ်းချိုးလေးထဲကို ကွေ့ဝင်သွားနိုင်ဖို့ အရေးကြီးတယ် ။
ရင်ခုံသံတွေ တဒိုင်းဒိုင်း မြန်နေတယ် ။
သူတို့ လမ်းချိုးလေးထဲကို ဝင်သွားလိုက်ကြပြီးတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ကိုဇော်ရဲအောင် ပါသွားတဲ့ ရဲကားပြာကြီးလည်း ဖြတ်မောင်းသွားတယ် ။
တော်ပါသေးရဲ့...လို့ ပိုး စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်တယ် ။ တော်ကြာ ဒီရဲကားပေါ်မှာသာ နယ်ထိန်း တိုးလွင်ကြီး ပါလာခဲ့မယ် ဆိုရင် ပိုးကို တွေ့သွားပြီး နောက်ထပ် အရစ်တခု ထပ် တက်နိုင်သေးတယ် မဟုတ်လား ။
ဒုက္ခတွေက အဖေါ်အပေါင်းနဲ့ ဝင်လာကြပါလား..။ တခုပြီး တခု ။ ကိုဇော်ရဲအောင်ကို ဖမ်းသွားကြပြီ ။
ဇော်ဇော်အောင်လည်း ပိုးနဲ့ အတူ ဒီမြို့ ဒီနယ်ပယ်ကနေ ဝေးရာကို ပြေးကြဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ် ။
ပြီးပါပြီ
နန်းလုံးကြိုင်