တစ်နေ့....။
သီရိ အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အရောင်းမြှင့်တင်ရေးကျသည်။
သီရိတို့နေတဲ့ မြို့ထဲနဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့ မြို့စွန်က ဘီယာဆိုင်..။
ပန်းကုံးစွပ်လို့ရတဲ့ကောင်မလေးတွေသီချင်းဆိုတဲ့ စင်တင်တေးဂီတလည်းရှိသလို၊
ကောင်မလေးတွေကို ဆက်ရှင်ကြေးပေးပြီး အခန်းထဲခေါ်သွင်းလို့ရတဲ့ ကေတီဗီခန်းလည်းရှိသည်။
သီရိကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်ရှေ့မှာ ခုံလေးခင်းပြီးတော့
အရက်ပုလင်းလေးတွေတင်ပြီး ဝင်လာသမျှလူတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ကိုမေးရုံပဲပေါ့။
ဆိုင်ထဲမောင်းဝင်လာတဲ့ကားတစ်စီးကိုတွေ့တော့ သီရိရင်တွေ ခုန်တာမြန်လာသည်။
'' အနီရောင် .... ပြိုင်ကားလေး....။ ဒါဆို... ကို... ကိုကြီး...။''
ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာတဲ့ ကိုကြီးမျက်နှာကမလန်းဘူး။ တစ်ခုခုကိုဝမ်းနည်းနေသလိုပဲ။
အဝင်ဝမှာ သီရိက ဘာသောက်မလဲမေးတော့ စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့အရက်ပုလင်းတွေကိုကြည့်ရင်း
ပြုံးရောင်သန်းလာပြီး ပုလင်းကြီး တစ်လုံးမှာသွားသည်။
အမြည်းကတော့ကောင်းမယ်ထင်တာ မှာပေးပါတဲ့။
ဆိုင်မှာလူတွေကြပ်နေတာမို့ ကို်ကြီး ဝင်လာတာကိုဘယ်သူမှ ဆီးပြီးမမေးကြ..။
အေးအေးဆေးဆေးတစ်ယောက်ထဲသောက်လို့ရမဲ့နေရာရှိလားလို့ သီရိနားကပ်ပြီး မေးတော့..
သီရိက ရှိတယ်... ၊ ဟိုးကအခန်းလေးတွေထဲမှာအေးအေးဆေးဆေးသောက်လို့ရတယ်လို့ပြောလိုက်သည်။
သီရိ စားပွဲထိုးလေးတစ်ယောက်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီး ဒီအကိုကြီးက အခန်းတစ်ခန်းယူမယ်လို့ပြောပေးတော့
ကိုကြီးလည်း စားပွဲထိုးလေးနဲ့ ကေတီဗီခန်းလေးထဲပါသွားသည်။
သီရိ ဆိုင်ပေါက်ဝမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိတဲ့ အခန်းလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုကြီးအကြောင်းကို တွေးနေမိသည်။
ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်.... ။
ကိုကြီးကရုပ်လည်းချောသည်၊ သဘောလည်းကောင်းသည်၊ ပိုက်ဆံလည်းရှိပုံရသည်။
ကိုကြီးနဲ့သာ လက်ထပ်ဖြစ်ရင် ပြိုင်ကားလှလှလေးနဲ့ ဖြစ်နေလောက်သည်။
ကိုကြီးက စေတနာလည်းကောင်းတော့ သီရိသာ ကိုကြီးချစ်သူဆိုရင် သီရိလိုချင်တာတွေအကုန်ဝယ်ပေးလောက်သည်။
သီရိနားထောင်ဖူးတဲ့ ဟိုသီချင်းထဲကလိုမျိုးပေါ့....။ ပြိုင်ကားလား ဟတ်စကီးလားဆိုတာ...။
ပြိုင်ကားကတော့ ရှိပြီးသားပဲ....။
သီရိ အခုဆိုရင် လင်ရှိမယားဖြစ်နေပြီဆိုတော့ တခြားယောက်ျားအကြောင်းမတွေးတာပဲ
ကောင်းပါတယ်လေဆိုပြီး အတွေးစတွေကို အမြန်ဖြတ်လိုက်ရသည်။
''ချွတ်ချွတ်..... ''ခေါ်သံကြားလို့ ကြည့်မိတော့ အခန်းဝမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုကြီး ကိုတွေ့သည်။
သီရိကို လက်တစ်ချောင်းထောင်ပြပြီး အခန်းထဲကို ဒယိမ်းဒယိုင်နဲ့ပြန်ဝင်သွားသည်။
အရက်မှာတာဖြစ်မှာပါလေ ဆိုပြီး အရက်ပုလင်းယူပြီး သီရိကိုယ်တိုင်ပဲသွားပို့လိုက်သည်။
ဆိုင်ကစားပွဲထိုးလေးတွေကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ သူ့အလုပ်နဲ့သူရှုပ်နေကြသည်။
အခန်းထဲမှာ အရက်သွားချတော့ ကိုကြီး က ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လန်နေသည်။
ကိုကြီး တော်တော်လေးမူးနေပုံပဲ...။ အရင်က မသောက်ဖူးဘူးလားမသိပါဘူး။
အကို မူးနေပြီထင်နဲ့ ထပ်ပြီးမသောက်တော့ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်..။
ကားမောင်းပြီးပြန်ရမဲ့ ကိုကြီးကို အန္တရာယ်ဖြစ်မှာစိုးလို့ သီရိ သတိပေးမိသည်။
သီရိအသံကြားတော့ ကိုကြီး မျက်လုံးမှိတ်ထားရာကနေ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်သည်။
''ဝတ်ရည်..... ကိုယ့်ဆီလာပါဦးကွာ....။ '' ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကနေထလာပြီး သီရိကိုယ်လုံးလေးကို ပြေးဖက်သည်။
'' အို.... ကိုကြီး..... မှားနေပြီနော်....။ ဝတ်ရည်မဟုတ်ဘူး....။ လွှတ်ပါ....။''
သီရိပြောသာပြောနေရတာ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ပဲ အလိုက်သင့်လေးပြန်ဖက်ထားမိသည်။
သီရိ ငယ်ငယ်ထဲက စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတဲ့ အကို...။ အခု သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာသီရိရောက်နေပြီ။
သီရိ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို ရင်တွေခုန်လာမိသည်။
ကိုကြီးက ဖက်ထားရုံတင်မဟုတ်ပဲ လက်တစ်ဖက်က သီရိခါးကိုပွေ့ရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်က
သီရိတင်ပါးအိအိနှစ်လုံးကို ပွတ်သတ်နေသည်။
ပါးစပ်ကလည်း ''ဝတ်ရည်ရယ်.... ချစ်လိုက်တာကွာ''လို့ တဖွဖွပြောရင်းသီရိ ပါးပြင်ကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ စုပ်ပြီးနမ်းနေသည်။
တစ်ခါတစ်ခါ သီရိ နားရွက်လေးတွေကို နမ်းရင်း လျှာနဲ့ နားရွက်လေးထဲကို ထိုးထိုးကလိတော့ သီရိ ကြက်သီးတွေတောင်ထလာရသည်။
သီရိရဲ့ လည်တိုင်ဝင်းဝင်းလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပြွတ်ခနဲမြည်အောင်စုပ်ရင်း လက်ကလည်းသီရိနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။
သီရိ စိတ်တွေကြွလွန်းလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင်ထောင်ပြီး စူကြွနေရပြီ။
ကိုကြီးက သီရိကို ဖက်ထားရင်းကနေပဲ ဆိုဖာဆီကို တဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲခေါ်သွားလို့
ဆိုဖာနားဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင်သီရိမသိလိုက်ရဘူး။
သီရိကိုဖက်ထားရာကနေလွတ်သွားတော့မှ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
ကိုကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရာကနေ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး သူ့အတန်ကြီးကိုဆွဲထုတ်ထားသည်။
KTV အခန်းလေးထဲက မီးမှိန်မှိန်အောက်မှာ ကိုကြီးအတန်ကြီးက ထောင်မတ်ပြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ဖြစ်နေသည်။
ကြီးတာလည်း အကြီးကြီးပဲ...။ သီရိတွေ့ဖူးတဲ့ သူတွေထဲမှာ အကြီးဆုံးလို့ ပြောရမလိုပဲ။
မတ်ဟဲထူးအတန်နဲ့ဆိုရင် အရှည်ရော အတုတ်ရော တော်တော်လေးကွာတယ်လို့ ပြောရမည်။
''ဝတ်ရည်.... စုပ်ပေးဦးကွာ...။''
အို.... သီရိ ရှက်သလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ သီရိ အခုချိန်ထိတစ်ခါမှာ လီးမစုပ်ဖူး။
သီရိ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို ကြည့်ရင်း စိတ်တွေကြွလွန်းလို့ အဖုတ်လေးထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီ။
'' ဘယ်သူမှသိတာမှမဟုတ်တာကွာ...။'' သီရိတစ်ယောက်ထဲ ခပ်တိုးတိုးပြောရင်း
ကိုကြီးပေါင်ကြားထဲမှာဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ကိုကြီးအတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။
ကိုကြီး အတန်က ကြီးလွန်းလို့ ပါးစပ်ကို အတော်လေးကျယ်ကျယ်ဟပြီး စုပ်ရသည်။
စုပ်ရင်းစုတ်ရင်း အရသာတွေ့လာတာနဲ့ အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာနဲ့ နေရာအနှံ့ လျက်သည်။
အချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ မြည်အောင် အားရပါးရနဲ့ စုတ်ပေးနေမိသည်။
သီရိ ရဲ့ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်က အခန်းထဲမှာ ဖွင့်ထားတဲ့ သီချင်းသံနဲ့ အပြိုင်ထွက်နေသည်။
'' ရပြီ... တော်တော့'' လို့ပြောပြီး ကိုကြီး ဆိုဖာပေါ်ကထလာပြီး သီရိကို ဆိုဖာပေါ်မှာ
ပက်လက်အိပ်ခိုင်းသည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာကြီး ပေါ်မှာ သီရိ ပက်လက်လေးအိပ်လိုက်သည်။
ကိုကြီးက သီရိဝတ်ထားတဲ့ စကတ်အောက်အနားစကို အပေါ်ကို မရမကဆွဲတင်နေသည်။
သီရိ ဖင်ကို ကြွပေးထားတာတောင် စကတ်က သီရိ ဖင်လုံးကောက်ကောက်နဲ့ ငြိပြီးအပေါ်ကို ဆွဲတင်လို့ မရဘူး။
မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး သီရိ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။
အင်္ကျ ီက စကတ်နဲ့ တစ်ဆက်တည်း ဆိုတော့ သီရိကိုယ်လုံးပေါ်မှာ ဘရာစီယာလေးနဲ့ ပင်တီလေးပဲရှိတော့သည်။
သီရိလည်း အချိန်မရှိတာနဲ့ ဘရာနဲ့ ပင်တီကိုပါ တစ်ခါထဲချွတ်လိုက်သည်။ သီရိ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီ။
ဆိုဖာကြီးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး ပေါင်ကားပေးထားတဲ့ သီရိပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုကြီးနေရာယူသည်။
သီရိ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲကို သူ့အတန်ကြီးတရစ်ပြီးတရစ်တိုးဝင်လာသည်။
သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ။ ကိုကြီးကို စုပ်ပေးထားတာကြောင့် အတန်ကြီးမှာ သီရိ သွားရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတာရယ်၊
သီရိအဖုတ်ကလည်း အရည်တွေအများကြီးထွက်နေတာကြောင့် သာတော်သေးသည်။
ကိုကြီးက သူ့ဟာကြီးကို တစ်ခါထဲအဆုံးထိမသွင်းသေးပဲ တစ်ဝက်လောက်နဲ့ နဲနဲခြင်းသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေသည်။
သီရိ လည်း အားမရတော့တာနဲ့ တင်ပါးကြီးကို ကော့ကော့တင်ပေးမိသည်။
ကိုကြီးကို အဆုံးထိ ထည့်စေချင်လှပြီ။
သီရိ စိတ်ထဲဖြစ်နေတာကို သိလို့ပဲလားတော့မသိ...။
ကိုကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုက်တာ အတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးသီရိအဖုတ်လေးထဲဝင်သွားသည်။
သီရိအဖုတ်လေး ထဲမှာ အပြည့်ပဲ။
''အား..... ကောင်းလိုက်တာ...'' သီရိ ရဲ့ တရွရွဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက
အပြည့်အသိပ်ဝင်နေတဲ့အတန်ကြီး ကို ဆုပ်ဆုပ်ပြီး ညစ်နေကြသည်။
ကိုကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။
အဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်တိုးဝင်လာတိုင်း တစ်ချက်ဆိုသလို အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။
ကိုကြီး မြန်မြန်လေး.... သီရိ မပွင့်တပွင့်လေးတောင်းဆိုမိသည်။
ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာသည်။
ခပ်ထွားထွားအတန်ကြီးက သီရိအဖုတ်လေးထဲမှာ လွန်းထိုးသလို အဝင်အထွက်လုပ်နေကြသည်။
သီရိ အဖုတ်လေးထဲ အတန်ကြီးဝင်ထွက်နေတာကိုခေါင်းလေးအသာငုံ့ရင်း ကြည့်မိသည်။
ကေတီဗီအခန်းလေးရဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အတန်ကြီးကအရည်တွေနဲ့တင်းပြောင်နေသည်။
ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတဖောင်းဖောင်းကလည်း အခန်းလေးထဲမှာဆူညံနေသည်။ အသံလုံခန်းဖြစ်တာမို့သာတော်သေးသည်။
သီရိလည်းအရမ်းကောင်းတာနဲ့ ပါးစပ်ကနေ ဗလုံးဗထွေးနဲ့ အော်မိအော်ရာတွေအော်ဖြစ်သည်။
''ကိုကြီးဆောင့်.... ကောင်းလာပြီ..... နာနာလုပ်ပါကိုကြီးရဲ့....။''
ကိုကြီးရဲ့ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက်မှာသီရိတစ်ယောက်
တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံရင်း ကာမလမ်းဆုံးသို့ တက်ရောက်သွားသည်...။
''အား... ကောင်းလိုက်တာ အကိုရယ်....။''
သီရိအပေါ်မှာအုပ်မိုးထားတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အသာပွတ်ရင်းပြောလိုက်သည်။
သီရိက သာတစ်ခါပြီးသွားတာ အပေါ်က ဆောင့်နေတဲ့ ကိုကြီးကမပြီးသေးဘူး။
တင်ပါးကိုကော့ကာ ကော့ကာနဲ့ ရေရေလည်လည်ဆောင့်နေသည်။
ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းအောက်မှာသီရိ ရဲ့ စိတ်တွေတစ်ခါ ပြန်ပြီး ထကြွလာရသည်။
ဆိုဖာပေါ်က တင်ပါးလုံးလုံးကောက်ကောက်လေးကို ပင့်ကာပင့်ကာနဲ့ ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။
ကိုကြီးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုပြီးမြန်လာသည်။ အားလည်းပိုပြီးပါလာသည်။
ကိုကြီးဆီက နှာမှုတ်သံတရှုးရှုးက ပိုပြီးကျယ်လောင်လာသည်။
ကိုကြီးပြီးတော့မယ်ထင်တယ်...။
သီရိလည်း အဖုတ်လေးထဲမှာ စိတ်ကိုသေချာနှစ်လိုက်ပြီး အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုညှစ်ညှစ်ပြီး အရသာခံနေလိုက်သည်။
ဒီလိုအရသာမျိုးခံစားရတဲ့ အခွင့်အရေးဆိုတာ သီရိဘဝမှာရဖို့ တော်တော်လေး ခဲယဉ်းလှသည်မဟုတ်ပါလား။
သီရိလည်း နောက်တစ်ခါပြီးဆုံးဖို့ နီးကပ်လာတာနဲ့ အတူ အဖုတ်ထဲကလည်း အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလာသည်။
ကိုကြီး အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ခပ်နာနာဆောင့်လိုက်ပြီးတော့ ပူပူနွေးနွေးသုတ်ရည်တွေ သီရိအဖုတ်လေးထဲပန်းထွက်လာသည်။
ကိုကြီးဆီကထွက်တဲ့ အရည်နွေးနွေးတွေက သားအိမ်ခေါင်းထိရောက်အောင်ပဲ ပူဆင်းသွားသည်။
''အား.... ကောင်းလိုက်တာ.... ''ကိုကြီးဆီက အရည်နွေးနွေးတွေ ဝင်လာတာနဲ့ သီရိလည်း တင်ပါးကို
ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကော့တင်ရင်း ခြေချောင်းလေးတွေကုတ်ကွေးသွားပြီး နောက်ထပ်တစ်ချီပြီးသွားရသည်။
ကိုကြီး တစ်ချီပြီးသွားတော့ သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာ မှောက်ချပြီးအိပ်နေသည်။
သူ့ အတန်ကြီးကတော့ သီရိအဖုတ်လေးထဲက ဆွဲမထုတ်သေးဘူး။
မတောင့်တစ်တောင်အနေအထားတဲ့ တပ်ရပ်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ အတန်ကြီးကို
အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေနဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်ရင်း ကာမအရသာကို သီရိတစ်ယောက်ပီပီပြင်ပြင်ခံစားနေသည်။
တအောင့်လောက်နေမှ သီရိ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ အသာလေးရုန်းထွက်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်သည်။
ကိုကြီးကို လည်း အဝတ်အစားတွေသေချာပြန်ဝတ်ပေးပြီး ဆိုဖာပေါ်မှာ သေသေချာချာလေးနေရာချပေးလိုက်သည်။
ခေါင်းမော့ပြီး မှိန်းနေတဲ့ကိုကြီးရဲ့ မျက်နှာလှလှကို ကြည့်ရင်း သီရိ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာဖြစ်ရသည်။
ဝမ်းနည်းတာက ကိုကြီးနဲ့ ဒီဘဝမှာဆုံနိုင်ခွင့်မရှိတော့လို့... ၊
ဝမ်းသာတာကတော့ ကိုကြီးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသင်းလိုက်ရလို့.....။
အခန်းထဲက မခွာချင်ခွာချင်နဲ့ သီရိ အခန်းအပြင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။
အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ရင်း ကိုကြီးကို တစ်ချက်ကြည့်မိသည်။
ကိုကြီးအိပ်နေတဲ့ပုံက ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုပဲအပြစ်ကင်းစင်လှသည်။
သီရိ မနေနိုင်တာနဲ့ အခန်းထဲတစ်ခေါက်ပြန်ဝင်ပြီး ကိုကြီးရဲ့ ပါးပြင်ကို အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်သည်။
တစ်ခါနမ်းလို့မရတာနဲ့ မျက်နှာတစ်ပြင်းလုံးကို အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်သည်။
အနမ်းမုန်တိုင်းတိုက်ပြီးလို့ အားရမှ သီရိ အခန်းလေးထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။
အပြင်ရောက်တော့ တစ်ဆိုင်လုံးသူ့အလုပ်နဲ့သူ ရှုပ်နေတာနဲ့ သီရိအဖြစ်ကို ဘယ်သူမှမသိလိုက်ကြဘူး။
သီရိ မတ်တပ်ရပ်နေကျနေရာလေးမှာ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကိုကြီးရှိနေတဲ့ အခန်းလေးကိုကြည့်ရင်းအတွေးတွေနယ်ချဲ့မိသည်။
သီရိ စိတ်ထဲမှာ အိပ်မက်မက်နေသလိုခံစားရသည်။ ချစ်ရတဲ့ကိုနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီးနေလိုက်ရတာ မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်နေရသည်။
ကို မူးပြီး လာဖက်တဲ့ အချိန်မှာ သီရိ စိတ်ကို လွတ်ပေးလိုက်မိသည်။
ဘဝမှာတစ်ခါလောက် ချစ်ခဲ့ရတဲ့ကိုနဲ့ ချစ်လိုက်မယ်ဆိုတဲ့ တဒင်္ဂအတွေးကို မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူး။
သီရိရဲ့ အချစ်ကို မူးနေတဲ့ ကိုလည်းသိမှာမဟုတ်......။
မနက်နိုးရင် ကို့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာဘာမှကျန်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သီရိကောင်းကောင်းသိနေသည်။
ကို့ ကိုချစ်လွန်းလို့ ကို့ကိုဖြည့်ဆီးပေးသွားတဲ့ အညတရ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရှိနေတယ်ဆိုရင် ကျေနပ်ပါပြီ။
............................................................................................
သုံးလခန့်ကြာသော်.......
'' ငါ အဖေဖြစ်ပြီကွ.... ဟားဟား..... ''
ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်လေးထဲရှိ သီရိရဲ့ အိမ်လေးထဲက အော်သံတစ်ချက်ထွက်လာသည်။
သီရိကိုယ်ဝန်ရှိပြီလို့ ဆရာဝန်ကပြောလိုက်လို့ မတ်ဟဲထူး ဝမ်းသာအားရအော်နေတာ....။
သီရိအမေရဲ့ မျက်နှာမှာလည်းအပြုံးတွေတွဲလွဲခိုနေသည်။
အိမ်ထဲမှာ လက်သီးလက်မောင်းတန်းရင်း ပတ်ပြေးနေတဲ့ မတ်ဟဲထူးကို ကြည့်ရင်းသီရိတစ်ချက်ပြုံးမိသည်။
သီရိ အပြုံးရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကိုတော့ သီရိမှလွဲ၍ဘယ်သူမှ သိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
.................................... ပြီးပါပြီ .............................................