အခန်း ( ၁၈ )
နေနွယ်အေးရဲ့ လျာက မေခလာဆဏ်းသစ်ရဲ့အကွဲကြောင်း တလျောက် အထက်နဲ့အောက် သွက်သွက်လေး ပြေးနေသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်သည် နေနွယ်အေး လုပ်ပေးတာတွေကို အရမ်းကြိုက်သည် ။ စွဲသည် ။ နေနွယ်အေးသည် ရုပ်ရည် လှပြီး အေးဆေးတည်ငြိမ်တဲ့ ကျောင်းဆရာမလေး အနေနဲ့ ကျက်သရေ ရှိလှတဲ့
မိန်းမပျိုလေးလို့ လူတွေ အမြင်မှာ ထင်မြင်နိုင်စရာ ရှိပေမယ့် မေခလာဆဏ်းသစ်နဲ့ ချစ်သူ ဘဝ နှစ်ယောက်ထဲ ချစ်တင်းနှီးနှောကြတဲ့ အိပ်ရာထဲ ပျော်ချိန်တွေမှာတော့ သူမသည် အရမ်းကို သွက်လက်
ကျွမ်းကျင်လွန်းလို့ အသဲစွဲနေရသည် ။
တိုက်ခန်းတခန်းကို နှစ်ယောက် အတူတူ စပ်ရှယ်ပြီး နေကြရင်း တယောက်နဲ့တယောက် သံယောဇဉ် ဖြစ်မိလာကြတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် အလုပ်တာဝန်တွေ ဖက်ကို ဂရုစိုက် ဦးစားပေးနေကြတဲ့
သူတွေမို့ ငယ်စဉ် အပျိုပေါက် ဘဝတွေထဲက ချစ်သူကြိုက်သူ ယောက်ျားတွေ အများအပြား ရှိခဲ့ကြပေမယ့် အချစ်ရေး အိမ်ထောင်ရေး ဖက်မှာ လစ်ဟာနေကြသူတွေ ဖြစ်သည် ။
နှစ်ယောက် အတူတူ နေလာကြရင်း တယောက်နဲ့တယောက် ညောင်းညာကိုက်ခဲကြရင် နင်းနှိပ်ပေးကြတာမျိုးတွေ ရှိလာသည် ။ တယောက် အဝတ်လဲတဲ့အခါ ရေချိုးတဲ့အခါ နောက်တယောက်က မ
နီးမဝေးမှာ ရှိပေမယ့် မိန်းမသားချင်းမို့ အဝတ်အစားမပါလည်း ဂရုမစိုက်ခဲ့ကြဘူး ။ ပိုကို ရင်းနှီးလာကြတဲ့အခါ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်တွေနဲ့ ရေ အတူတူ ချိုးတာမျိုးတွေ လုပ်လာကြသည် ။ နှစ်ယောက်
စလုံးကလည်း ရုပ်ရော ကိုယ်လုံးတွေပါ အချိုးကျ လှလွန်းသူတွေ ။
နေနွယ်အေးသည် သူမကိုယ်သူမ သတိထားမိလာခဲ့တာက မေခလာဆဏ်းသစ်ကို အတူတူနေ အခန်းဖေါ် လို သူငယ်ချင်းလိုဘဲ စိတ်မထားမိတော့ဘဲ သူ့ကို ထူးခြားတဲ့ သံယောဇဉ်တွေ
ဖြစ်လာမိတာ ကိုပါ ။ စစချင်းမှာ မေခလာဆဏ်းသစ်ကို င်္ဒလို ဖြစ်လာတာကို သူမ ဖွင့်မပြောမိသေးဘူး ။ တနေ့ မေခလာဆဏ်းသစ်ကို ရန်ကုန်မြို့လည်က စားသောက်ဆိုင်တဆိုင်မှာ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်
ရဲမေ တယောက်နဲ့ အတူတူ စားနေတာကို ပက်ပင်းတိုးသည် ။ မေခလာဆဏ်းသစ်က သူနဲ့ အတူတူ ထိုင်စားနေတဲ့ ရဲမေနဲ့ နေနွယ်အေးကို မိတ်ဆက်ပေးသည် ။
နေနွယ်အေးလည်း သူတို့နဲ့ အတူတူ ထိုင်စားအပြီး အလုပ်ရှိတာနဲ့ သူတို့နဲ့ လမ်းခွဲလိုက်ရသည် ။ ဒီအချိန်မှာ နေနွယ်အေးရဲ့ စိတ်ထဲ ပူလောင်တဲ့ ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ မေခလာဆဏ်းသစ်
နဲ့ ဒီရဲမေကို မနာလိုစိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြစ်မိနေကြောင်း သူမဖါသာ သိလာသည် ။
ငါ ဘာဖြစ်နေလဲ....။ ငါ မေခလာ့ကို ချစ်မိနေလား......။ ငါဟာ လက်စ်ဘီယန် တယောက်လား......။ ဒီမေးခွန်းတွေက တသီတတန်း နေနွယ်အေးရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ ပေါ်လာသည် ။
အရင်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိမထားမိပေမယ့် အခုလို ကိုယ့်ဖါသာ ပြန် ဆန်းစစ်မိလာတဲ့ နောက်ပိုင်း မေခလာဆဏ်းသစ်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တွေကို တွေ့တဲ့အခါလည်း တပ်မက်စိတ်တွေ ထိတွေ့
ကိုင်တွယ်လိုတဲ့စိတ်တွေ တအား ဖြစ်ပေါ်မိတာတွေကိုလည်း သတိထားမိလာသည် ။
တနေ့တော့ နေနွယ်အေး အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိုးဖို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်နေတဲ့ အချိန်မှာ မေခလာဆဏ်းသစ်လည်း အလုပ်က ပြန်လာပြီး ရေချိုးဖို့ ကိုယ်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပတ်
လို့ ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာသည် ။
" မေ..ဒီနေ့ ယူ့ အလုပ် ဘယ်လိုလဲ...တော်တော် ပင်ပန်းလား...."
" အင်း..အလုပ်များတယ်.....ပင်ပန်းတယ်...ယူကော..အလုပ် အိုကေလား......"
" အင်း..အိုကေပါတယ်....နေလေ..မေနဲ့ အတူတူ စားဖို့ ခေါက်ဆွဲကြော်တွေ ဝယ်လာတယ်...မေ ဘိုက်ဆာလား....မေကြိုက်တဲ့ ပင်လယ်စာနဲ့ ခရုခေါက်ဆွဲကြော်လေ...."
မေခလာဆဏ်းသစ်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးကို တန်းပေါ် လွှားတင်လိုက်ရင်း နေနွယ်အေးနဲ့ အတူတူ ရေပန်းအောက်ကို ဝင်ကာ ရေစချိုးလိုက်သည် ။ ပြီးတော့.." အင်း စားကြမယ်လေ..မေလည်း ဘာ
မှ စားမထားသေးဘူး....." လို့ ပြန်ပြောရင်း ကိုယ်ချင်း ထိအောင် ပူးကပ်ရင်း ဆပ်ပြာရည်ပုလင်းကို နေနွယ်အေး လက်ထဲကို ထည့်လိုက်ပြီး.." နေ..မေ့ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပါလား.." လို့ ပြောလိုက်
သည် ။ နေနွယ်အေးလည်း ဒီလို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေကျ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီနေ့တော့ မေခလာဆဏ်းသစ် အပေါ် မရိုးမသားစိတ်တွေက ဝင်နေလို့ မေခလာ့ကိုယ်လုံးတွေကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရမှာကို
စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေမိလေသည် ။ မေခလာဆဏ်းသစ်လည်း သူမရင်သားတွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးနေတဲ့ တင်သားတွေရဲ့ ကြားထဲကို ပွတ်နေတဲ့ နေနွယ်အေးရဲ့ အကိုင်အတွယ်တွေက ထူးခြား
နေတာကို သတိပြုမိလာသည် ။ သို့ပေမယ့် ဒီလို ကိုင်တာ ပွတ်တာတွေကို မေခလာဆဏ်းသစ် အရမ်း သဘောကျမိနေသည် ။
" မေ ..."
နေနွယ်အေးရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည် လို့ မေခလာဆဏ်းသစ် ထင်မိလိုက်သည် ။
" ဘာလဲနေ...."
" နေလေ.....မေ့ကို ပြောစရာ တခု ရှိနေတယ်....."
" ဘာလဲ...ပြောလေ...နေ.."
နေနွယ်အေးသည် ရုတ်တရက် မေခလာဆဏ်းသစ်ရဲ့ ခါးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။ မေခလာသည် ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားပေမယ့် ချက်ချင်းဘဲ
နေနွယ်အေးကို ပြန်ဖက်ပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပြန်ပေးသည် ။ ပွင့်လင်းသွားတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းတွေက မရပ်နိုင်ကြ ။ " ချစ်တယ်..မေရယ်....." လို့ တယောက်က ပြောလာတဲ့အခါ
ကျန်တဲ့ တယောက်ကလည်း " မေလည်း နေ့ကို ချစ်တယ် နေ..." လို့ ပြန်ပြောသည် ။ လျာချင်း မိတ်ဆက် စုတ်ယူနေမိကြသလို တယောက်ရဲ့ တင်သားစိုင်တွေကို တယောက် ကိုင်ညှစ်တာတွေ
ရင်သားရင်သီးတွေကို ကိုင်ပွတ် ချေနယ်နေမိကြသည် ။
တကယ်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးသည် သဘာဝစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ကြရင် သူတို့ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ဖြေဖျောက်ကြတာက လွဲလို့ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်နဲ့ကော လိင်တူချင်းကော
ဆက်ဆံဖူးသူတွေ မဟုတ်ကြဘူး ။ အခုတော့ သူတို့ရဲ့ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဟန်ဆောင်မှုတွေက ပွင့်လင်း မြင်သာသွားပြီ ဆိုတော့ အနမ်းတွေ အစုတ်အယက်တွေက မရပ်မနားတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီ ။
အခန်း ( ၁၉ )
မရဏကြီးသည် မြင့်မားတဲ့ အရပ် ကြီးထွားလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးတွေကြောင့် သူသည် အများသူငါ ကြားထဲမှာ ထင်ထင်ရှားရှားကြီး ဖြစ်နေရသည် ။
ဒီအတွက် သူ့ကို ရဲတွေက ခြေရာခံ မိသွားနိုင်သည် ဆိုတာကို သူ သိသည် ။
မီးခွက်ဈေး ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သူ ရောက်နေတယ် ဆိုတာကို ရဲတွေ ရိပ်မိများ နေပြီလား ။
သူ့တပည့် ဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့ ထွဋ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကို သူ ရောက်နေတာ နှစ်ရက် ရှိပြီ ။
ထွဋ်ကြီးက ဒီနယ်မြေမှာ ဘုရင် တဆူလို နေနေတဲ့ကောင် ။ သူသည် မိုက်တွင်းနက်လှတဲ့ အောက်တန်းစား လူမိုက် ခေါင်းဆောင် တယောက် ဖြစ်သည့်အားလျော်စွာ တပည့်လက်သားတွေလည်းတော်တော် များများ ရှိသည် ။ ရဲကိုတောင် ပြန်သတ်ရဲတဲ့ သတ်ခဲ့တဲ့ လူမိုက်တွေ ဖြစ်သည် ။ ထွဋ်ကြီးရဲ့ တပည့် ချာတိတ်တွေကို သူနေနေတဲ့ ထွဋ်ကြီးရဲ့ အိမ်ကို ဝင်တဲ့ လမ်းဆုံလမ်းခွတွေမှာ မသိမသာ ကင်းတွေ ချထားလိုက်သည် ။ ရဲသို့မဟုတ် ရဲနဲ့ တူတဲ့ လူတွေ တွေ့ရင် ဒီ ချာတိတ်တွေက သူ့ဆီကို ဟန်းဖုန်းနဲ့ လှမ်း ဆက်ဖို့လည်း သေချာ မှာထားခဲ့သည် ။
ထွဋ်ကြီးရဲ့ မယားက တောသူ ဖြစ်သည် ။ ကျွန်ကုလား မယားတောသူ ..ဆိုတဲ့ စကား အတိုင်း ထွဋ်ကြီးသည် သူ့မယား အေးသီမ ကို အသေပိုင်သည် ။ အေးသီမသည် ထွဋ်ကြီးက သေဆိုသေ ရှင်ဆိုရှင်...ထားရာနေ စေရာသွားသည် ။ ထွဋ်ကြီးသည် မရဏရဲ့ ကျေးဇူးကြောင့် အသက်ဘေးရော အဖမ်းခံရမယ့်ဘေးရော လွတ်ခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်မို့ ကျေးဇူးရှင် မရဏကို ဖွက်ထားပေးဖို့ ဝန်မ
လေး ။ အေးသီမ ကလည်း သူ့လင်ရဲ့ ကျေးဇူးရှင် ဆို သူ့ကျေးဇူးရှင်ဘဲလေ ။ ရဲလာဖမ်းရင် သူက အရှေ့ကနေ ရဲကို ထင်းခုတ်ဓါးန့် ဝင်ပိုင်းမည် လို့ ကြိမ်းဝါးနေသည် ။
ရဲတွေကလည်း မီးခွက်ဈေး ဖက်က တရားခံတွေကို ဖမ်းမယ် ပြင်ရင် အထက်ကနေ ပစ်ခွင့် အမိန့်ကို တောင်းခံတတ်ကြသည် ။ လက်ရဲဇက်ရဲ မက္ခရာနယ်မြေ မဟုတ်လား ။
ဒေါ်ဝေဝေမာကို စိတ်ကြိုက် လိုးချင်သေးလို့ မရဏသည် ထွဋ်ကြီး အိမ်ကို အထိ ခေါ်လာခဲ့သည် ။ ဒီကောင်မသည် ရိုးရိုး တောင့်တာ မဟုတ် ။ သူ့လိင်စိတ်ကို တမဟုတ်ချင်း ဟုန်းကနဲ ဝုန်းကနဲ ထတောက်စေတဲ့ ကိုယ်လုံးမျိုး နဲ့မို့ စိတ်ကြိုက် လိုးပစ်ချင်သည် ။ ထွဋ်ကြီးက သဘောပေါက်သည် ။
" ဆရာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေပါ ဆရာ..အေးသီမက ဆရာ ခိုင်းတာကို ဘာမဆို လုပ်ပေးဖို့ ရယ်ဒီဘဲ ဆရာ.....ယုတ်စွအဆုံး ဆရာ့လီးကို ရေဆေးပေး ဆိုလည်း သူကိုယ်တိုင် ဆေးပေးလိမ့်မယ်..
ဆရာ တက်လိုးချင်လည်း ဖင်ကုန်းပေးမယ့် ကောင်မ....ဟီး..လိုးချင် အားမနာနဲ့...လိုးပစ်လိုက် ဆရာ.....ကဲ ကျုပ် ဒိုးလိုက်အုံးမယ်......"
" ဒိုးရတော့မယ် အချစ်ရေ....တူ..တူ..တူ...."
တချိန်က မင်းသားကြီးရဲ့ သီချင်း အလိုက်ကို ခေလျွန်ရင်း ထွဋ်ကြီး အိမ်ကနေ လစ်သွားသည် ။
မရဏသည် ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
" ဝေဝေမာ....လာခဲ့စမ်း...အထဲကို......" ဆိုတဲ့ အသံကြောင့် ဒေါ်ဝေဝေမာ တယောက် အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်းဝင်သွားတဲ့အချိန် အေးသီမသည် မီးဖိုချောင်ဖက်ကနေပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းဖို့ အပေါက် လိုက်ရှာလိုက်သည် ။ မရဏကြီး လိုးတော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်လို့ ...။
မရဏကြီးသည် လူ့ဘီလူးကြီး တကောင်လို တုတ်ခိုင်လွန်းတဲ့ကောင်ကြီး ။ ဒီလိုကောင်ကြီးရဲ့ လီးသည် ဘယ်လိုဆိုက်လဲ ဆိုတာကို အေးသီမ သိချင်သည် ။ များသောအားဖြင့် လူကောင် ကြီးထွားတဲ့ကောင်ကြီးတွေသည် လီးသေးတတ်သည် ။ လူက ဆင်လောက် လီးက ပဲမြစ်လောက်တွေ ။ ဆင်ကိုယ်ဘဲလီး.. ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ ။
မရဏကြီးရဲ့ လီးကို စူးစမ်းချင်နေတဲ့ အေးသီမသည် ထရံက အပေါက်ကနေ မရဏကြီးကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ အို လို့ ပါးစပ်က အသံ ထွက်သွားရသည် အထိ အံ့ဩသွားရသည် ။ သူ ထင်ထားသလို ဆင်ကိုယ်ကြီးနဲ့ မရဏကြီးသည် လီးသေးသေးလေးနဲ့ မဟုတ်ဘဲ မြင်းတကောင် လားတကောင်လို ရှည်လျားပြီး တုတ်တဲ့ လီးတန်ကြီး နဲ့ ဖြစ်နေလို့ပါဘဲ ။
ဒေါ်ဝေဝေမာသည် အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားတဲ့အခါ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ရပ်စောင့်နေတဲ့ မရဏကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ရင်တွေ တအားခုံ သွားရသည် ။
ဒီလီးကြီးသည် သူမ အတွက် မဆန်း ။ ကားပေါ်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ ဒီလီးတုတ်ကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုတ်ပေးခဲ့ရသည်လေ ။ တခါမှတော့ အလိုး မခံဘူးသေး ။
မရဏကြီးသည် ကုတင်လေးပေါ်မှာ ဒေါ်ဝေဝေမာကို အဝတ်တွေ အကုန်လုံး ချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ဖွံ့ထွားလွန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ်နေသည် ။ နို့သီးခေါင်း လေးတွေက တင်းမာ စူထွက်နေကြသည် ။ မရဏကြီးသည် နို့သီးမာမာလေးတွေကို လက်နဲ့ ချေနယ်သလို ပါးစပ်နဲ့ စို့လိုက်သည် ။ ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မရဏကြီးရဲ့ လီးတန်ကြီးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။
လီးကြီးက ရှည်လည်းရှည် လုံးပတ်ကလည်း တုတ်လွန်းလို့ ဒေါ်ဝေဝေမာ အဖို့ ဒီလို လီးကြီးနဲ့ တခါမှ မကြုံဖူးသေးလို့ စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားမိနေသည် ။ ဒါကြီးနဲ့ အလိုး ခံလိုက်ရရင် ငါ့ စောက်ဖုတ် ကွဲပြဲသွားလေမလား လို့ စိတ်ထဲမှာ ကြေက်နေမိသည် ။
" စုတ်ပေးရမလားဟင်...."
ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ မေးလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် မရဏကြီး ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားသည် ။
" ဟေ.......အေး...ကောင်းတယ်....စုတ်ပေးစမ်း......"
ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စစချင်း ပါးလေးတဖက်နဲ့ မထိတထိ ပွတ်သပ်နေလိုက်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖွင့်ဟကာ ငုံပစ်လိုက်လေသည် ။
" အိုး....အင်း........"
လထစ်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ အစုတ် ခံလိုက်ရလို့ မရဏကြီးရဲ့ ပါးစပ်က အသံတွေ ထွက်လာသည် ။
မီးဖိုချောင် ဖက်ကနေ ချောင်းနေတဲ့ အေးသီမလည်း ပွဲကြီးပွဲကောင်းကို မျက်မြင် တွေ့နေရလို့ အရမ်းကို သဘောကျနေသည် ။ လင်ဖြစ်တဲ့ ထွဋ်ကြီးရဲ့ လီးထက် နှစ်ဆလောက် တုတ်ပြီး သုံးဆလောက် ရှည်တဲ့ မရဏကြီးရဲ့ လီးကြီးကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေသည် ။ ဒေါ်ဝေဝေမာက အားရပါးရ ငုံစုတ်ပေးနေတာကလည်း စိတ်ထကြွဖွယ်ရာဘဲလေ ။
တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ် အသံတွေက ထွက်နေသည် ။
" အား....အား..........အား.....အား........အား......."
" ပြွတ်...ပြွတ်....ပြွတ်..............ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်..........."
ကြည့်ကောင်းလှတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် အေးသီမရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေနဲ့ တအား စိုရွှဲလာသည် ။
ထမိန်ကိ ခါးအထိ မတင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ကိုင်စမ်းမိရတဲ့အထိ စိတ်တွေက မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။ မရဏကြီးရဲ့ လီးကြီးက တုတ်လွန်းလို့ ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ မဆန့်မပြဲကြီး ဖြစ်နေသည် ။
ရုတ်တရက် " ရပ်တော့...တော်ပြီ.." ဆိုတဲ့ အသံကြီးကြောင့် ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း စုတ်နေတာကို ရပ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
စိုပြောင်နေတဲ့ လီးရှည်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ အေးသီမသည် စောက်ဖုတ်ထဲ တဆတ်ဆတ်နဲ့ ယားနေရသည် ။ အတွင်းသားတွေက ဒီလီးကြီး ထိုးသွင်းထည့်တာကို တောင့်တလိုလားနေကြသည် ။
မရဏသည် ဒေါ်ဝေဝေမာကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲခိုင်းပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကိုင်ဖြဲကားကာ သူ့လီးထိပ်ကို ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ စောက်ဖုတ်အပေါက်မှ တေ့လိုက်သည် ။
" ဖြည်းဖြည်းနော်...ဦးလေး.."
" ဘာ...."
မရဏကြီးရဲ့ အသံကြီးက ကျားကြီးတကောင် မာန်ဖီလိုက်သလိုဘဲ ...။
" ဟို..ဟို....ကွဲပြဲသွားမှာ ကြောက်လို့ပါ......"
" လျာမရှည်နဲ့....နောက်တော့မှ ကြိုက်လှချည်ရဲ့ ဆိုပြီး ထပ်တောင်း မနေနဲ့..စောက်ကောင်မ..........."
" ဗျိ ...ပွတ်....."
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ပြိကနဲ တိုးဝင်လိုက်လို့ ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း အိုး.....လို့ အသံထွက်သွားသလို နောက်ဖေးက ချောင်းနေတဲ့ အေးသီမလည်း သူမ လက်ချာင်း နှစ်ချောင်းပူးကို စောက်ပေါက်ထဲ ပြိကနဲ ထိုးသွင်းမိလိုက်သည် ။
မရဏရဲ့ လီးကြီးက တထစ်ထစ်နဲ့ ဆက် တိုးဝင်နေသည် ။
" အီ...အီ.......အမလေး....ကျွတ်ကျွတ်.........."
မရဏရဲ့ လက်ကြီးတွေက ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ဆူဖြိုးလုံးနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲညှစ်လိုက်သည် ။ လီးကြီးက အရှေ့တိုးနေရာက ရုတ်တရက် ရပ်သွားပြီး အနောက်ဖက်ကို ပြန်ဆုတ် ထုတ်သွားသည် ။
" အိုး...."
အတွင်းသားတွေကို လီးကြီးက သူနဲ့အတူ ဆွဲခေါ်သွားသည် ။ ဒီ ပွတ်တိုက်မှုက တကယ့် ဖီလင်...။
" အိုး...အားအားအား......"
အကြာကြီး ဆုတ်သွားတာ မဟုတ်ဖူး ။ ပြန်ဖိသွင်းလိုက်လို့ အတွင်းကို ပြန်တိုးဝင်လာပြန်ပြီ ။
ပွတ်တိုက်မှုတွေက အဝင်ရော အထွက်ရော ဆက်တိုက်..ဆက်တိုက်...အဆက်မပြတ် ဆိုတော့ ဒေါ်ဝေဝေမာတို့ အော်နေရပြီပေါ့ ။
မီးဖိုချောင်ခန်းက ချောင်းနေတဲ့ အေးသီမလည်း စောက်ပတ်ထဲ လက်ထိုးသွင်းလို့ တစွပ်စွပ်နဲ့ ကစားနေသည် ။
" အင်း..အင်း...အင်း..........................."
လမ်းဆုံလမ်းခွက ထွဋ်ကြီး လွှတ်ထားတဲ့ တပည့်တပန်း ချာတိတ်တွေက ထွဋ်ကြီးကို ဟန်းဖုန်းနဲ့ လှမ်းဆက်သည် ။
မသက်ာစရာ ရဲလို့ ထင်ရတဲ့ လူတွေကို တွေ့သည် တဲ့ ။
" ကောင်းပြီ..ငါ ကိုယ်တိုင် လာကြည့်မယ်......"
ထွဋ်ကြီး ချက်ချင်းဘဲ လိုက်သွားသည် ။
သူက ဒီ လောကမှာ ကျင်လည်နေခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း တော်တော်လေး ကြာမြင့်ခဲ့လို့ မြို့နယ်ရဲစခန်းက ရဲတွေကို သိနေသည် ။ တခြားဌာနက နယ်မြေထောက်လှမ်းရေး ဆိုတာတွေကိုတောင် မျက်မှန်း တန်းမိနေသည်လေ ။
ထောင်ထဲလည်း ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်ခဲ့ဘူးသူမို့ အရပ်ဝတ် ဝတ်ထားတဲ့ ရဲကိုလည်း မြင်တာနဲ့ ရဲမှန်း
ခန့်မှန်းတတ်သူ ဖြစ်သည် ။
အခန်း ( ၂ဝ )
မရဏကြီး အရှိန်ရနေပြီ ။
ဒေါ်ဝေဝေမာကို ရေလည် လိုးနေပြီ ။ ချောင်းနေတဲ့ အေးသီမလည်း တအားကို ရွထ ခံချင်နေသည် ။ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တအား ထိုးဆွပြီး ဖြေဖျောက်နေသည် ။
" အား...ဟင်း...အား.....အား...အာ.း....ဟင်းဟင်း........"
" ဖွတ်ဖွတ်...ဖွတ်ဖွတ်.....ဖပ်ဖပ်....ဖွတ်ဖွတ်.....ဖွတ်ဖပ်...ဖွတ်ဖပ်......."
လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးသည် တစွပ်စွပ်နဲ့ ဒလစပ် ဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်နေသည် ။ တွဲလောင်းကျနေတဲ့
ဂွေးစိကြီး နှစ်လုံးသည် ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို တဘတ်ဘတ်နဲက ရိုက်ခတ်နေသည် ။
ဒေါ်ဝေဝေမာ လည်း " ကောင်းတယ်....အရမ်းကောင်းတယ်....အမလေး...ဆော့်ပေးစမ်းပါရှင်...တအား ဆောင့်ပေး
ပါ...အိုး....အား.....ကျမ...ပြီးတော့မယ်....အမလေး....ဆောင့်..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..." လို့ တအား အော်ဟစ်နေ
သည် ။ မရဏကြီး အသားကုန် ဆောင့်ထည့်ပေးပြီ ။ " အား.....အား......"
ဒေါ်ဝေဝေမာ လည်း ပြီး....မရဏကြီးလည်း ပြီး..ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြသည် ။
" အိုး.....ဝှူး......ကောင်းလိုက်တာဟာ......"
မရဏကြီးရဲ့ ပါးစပ်က ထွက်လာတဲ့ စကားသံကြောင့် ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း " ကျမလည်း တအား ကောင်းသွား
တယ်ရှင်....ကျေးဇူးပါဘဲ....ဦးလေးရယ်...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အချိန် သူတို့ရဲ့ ကုတင်အောက်က " ဂရူး..ရူး...." ဆို
တဲ့ ခွေးဘီလူးကြီးရဲ့ မာန်ဖီသံကြီး ထွက်ပေါ်လာလေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ မီးခွက်ဈေး လမ်းဆုံ အနားကို မော်တော်ဆိုင်ကယ်စုတ်လေးနဲ့ ထွဋ်ကြီး ရောက်လာသည် ။ သူ့ရဲ့
သိန်းငှက်တကောင် လိုဘဲ စူးရှတဲ့ မျက်လုံးတစုံက နေကာမျက်မှန် အမဲကြီး အောက်ကနေ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကျီး
ကန်းတောင်းမှောက် ဆိုတဲ့စကားလိုဘဲ ဝေ့ဝိုက် ကြည့်လိုက်သည် ။
ကားမှတ်တိုင်မှာ ကားစောင့်သလို ဟန်ဆောင်နေတဲ့ သူ့တပည့်ကျော် အောင်လေးက သူတို့နဲ့ မလှမ်းကမ်း
မှာ ရပ်ထားတဲ့ တက်ဆီကားတစီးဆီကို မေးငေါ့ပြသည် ။ ထွဋ်ကြီးလည်း တက်ဆီကားထဲကို အနီးကပ် လေ့လာ
လိုက်တဲ့အခါ ထွားကြိုင်း တဲ့ လူကြီးတယောက်နဲ့ မိန်းမချောချော တယောက်ကို တွေ့ရသည် ။ မိန်းမသည် ရုပ်ချော အသားဖြူပေမယ့် မျက်နှာက ခက်ထန်သည် ။ ရဲ အရာရှိ ဂိုက်ဘဲ ။ လူထွားကြီးကလည်း အရပ်ဝတ်
ဝတ်ထားပေမယ့် ရဲပုံစံ ပေါက်နေသည် ။
ထွဋ်ကြီးက သူ့ချာတိတ်တွေကို " မင်းတို့ ပြောတာမှန်တယ်.....ရဲ ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိတယ်....သူတို့လည်း ဒို့ဆရာကြီး
ရောက်လာတာကို သတင်း ရထားတဲ့ ပုံ ရှိတယ်...သူတို့ ၂ယောက်ထဲနဲ့တော့ ဒို့လမ်းထဲကို ဝင်မှာ မဟုတ်ဖူး..
လာရင် အထူးရဲနဲ့ အင်နဲ့ အားနဲ့ လာကြလိမ့်မယ်ကွ...စောင့်ကြည့်ထား..လမ်းထဲ ဝင်လို့ကတော့ မင်းတို့ လူ
စုတွေ အင်အားသုံးပြီး ဝင် တိုက်ခိုက်ကြ...." လို့ ဖုန်းဆက် ပြောလိုက်သည် ။
ချာတိတ်တွေက သူတို့ကို အစစ တာဝန်ယူ တဲ့ ပေးကမ်းထားတဲ့ ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင် ထွဋ်ကြီးရဲ့ စကားကို မြေ
ဝယ်မကျ လိုက်နာပါမည် လို့ ပြန်ပြောလိုက်ကြသည် ။ သူတို့သည် လက်ရဲဇက်ရဲ သေမထူး နေမထူးလေးတွေ
ဖြစ်သည် ။ ထောင်ကိုလည်း မကြောက် ။ ဂိုဏ်းစတား ဖြစ်ရတာကို ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွား နေကြသူလေးတွေ မို့ ရဲ
တွေကို ဆရာ အချက်ပေးလိုက်တာနဲ့ ဝိုင်း ဖိုက်ကြမယ် လို့ အဆင်သင့် ပြင်ထားကြပြီ ။
မေခလာဆဏ်းသစ်သည် ရဲကြပ်ကြီး လင်းသိန်းမောင်နဲ့ အတူ တက်ဆီကားတစီးနဲ့ မရဏကြီး ..ခွေးကြီးနဲ့ မိန်းမတယောက်ကို တွေ့လိုက်မိသည် ဆိုတဲ့ မီးခွက်ဈေး ပတ်ဝန်းကျင် လမ်းဆုံကို ရောက်ရှိနေသည် ။
အခြေအနေကို အကဲခတ် ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မိမိတို့ကို အကဲခတ် စောင့်ကြည့်နေတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက လူ
မိုက်ပေါက်စလေးတွေကို တွေ့သည် ။
" ဦးလင်းသိန်း....ကျမ ထင်တာတော့ မရဏကြီးဟာ ဒီအနီးတဝိုက်မှာဘဲ ရှိနေပြီ ..သူ့အတွက် ချထားတဲ့ ကင်းတွေ တွေ့လား..ဟောဟိုမှာ......စီးကရက်သောက်နေတဲ့ ချာတိတ်....ဒီဖက်မှာက ကားစောင့်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ကလေကချေပုံတယောက်..တကယ် ဘတ်စ်ကား လာတော့ သူ ကားပေါ်လည်း မတက်ဘူး...ကျမတို့ကိုလည်း သူတို့ ရိပ်မိပုံရတယ်...သေသေချာချာ စောင့်ကြည့်နေတယ်...."
" ဟုတ်တယ်...ဆရာမမေခလာ....ဒီကောင်တွေကို လျော့တွက်လို့ မရဘူးဗျ...ကျုပ်တို့ကို ခံတွယ်တာ များနေပြီ..သူတို့က လုပ်ရဲတယ်....တကယ့် အောက်ဆုံးလွှာက ကလေကဝ ငတေငပေတွေဗျ....."
မေခလာလည်း ကားမောင်းသူကို ဒီနေရာက ပြန်ထွက်သွားလိုက်ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကားမောင်းသူသည်လည်း
သူတို့ ရဲတပ်ဖွဲ့ဝင် တယောက်ပါဘဲ ။
မရဏကြီးနဲ့ ဒေါ်ဝေဝေမာတို့ ပြီးသွားကြတဲ့အချိန် နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်ကနေ ချောင်းကြည့်နေတဲ့ အေးသီမ လည်း စောက်စိကို ဖိချေရင်း တကိုယ်လုံး တုန်တက်ပြီး ပြီးသွားရသည် ။ ကောင်းလွန်းလို့
" အား...အား...အား....." လို့ ညည်းမိလိုက်တာ အထဲက မရဏကြီးတို့များ ကြားသွားပြီလား လို့ ထင်လိုက်သည် ။
မရဏကြီးသည် ဒေါ်ဝေဝေမာကို " ရေသွားဆေးစမ်း " လို့ ခပ်ထန်ထန် နဲ့ ပြောလိုက်လို့ ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း " ဟုတ်..ဦးလေး..." လို့ ပြန်ပြောရင်း ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။
မရဏကြီးက " ဟိတ်..အေးသီမ...ဒီကို လာခဲ့စမ်း..." လို့ အော်ခေါ်လိုက်တဲ့ အခါ အေးသီမ လန့်ပြီး တုန်သွားသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်ပြီး မရဏကြီး ရှိတဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲကို သွားလိုက်ရသည် ။
" အေးသီမ....."
" ဟုတ်..ဆရာကြီး....."
" နင် ချောင်းနေတာ ငါ မသိဘူးလို့ မထင်နဲ့...."
အေးသီမ ခေါင်းငုံ့ပြီး ကြောက်နေသည် ။
ခုချိန်ထိ မရဏကြီးသည် ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ ပက်လက်အိပ်နေတာ ....။
လီးကြီးက မတောင်တော့ဘဲ အောက်စိုက်နေသည် ။ မတောင်တာတောင် သူများတွေ တောင်တာထက်တောင် ပိုကြီးနေသည် ။
" နင် စောက်ပတ် ရွနေတယ် မဟုတ်လား..ဘာလဲ..နင် ငါလိုးနေတာကို ချောင်းပြီး ခံချင်နေတယ် ပေါ့လေ.....နင့်လင် ထွဋ်ကြီးက နင့်ကို မှန်မှန် လိုး မပေးဘူးလား..."
အေးသီမ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ငြိမ်နေသည် ။
" ဟဲ့ကောင်မ..ဖြေလေ...."
" လုပ်ပေးပါတယ်..ကျမ..ကျမက ဆရာကြီးတို့ လုပ်တာကို မြင်တော့လည်း ဟိုဒင်း...ဖြစ်လာတာပေါ့..."
" ခံချင်လာတာလား..ကဲ..နင့် အဝတ်တွေ အကုန်လုံး တခု မကျန် ချွတ်လိုက်စမ်း...."
အေးသီမ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်နေတာကို မရဏကြီးသည် စူးရှတဲ့ မျက်လုံးစိမ်းကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။
ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတဲ့အချိန် မရဏကြီးက " လာမ်း.ကုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့...." လို့ ခေါ်လိုက်တာကြောင့် အေးသီမလည်း သူ့ဘေးကို ရောက်သွားရသည် ။
ဒီ အချိန်မှာ မရဏကြီးရဲ့ ခေါင်းအုံး ဘေးမှာ ချထားတဲ့ ဟန်းဖုန်းလေး လှုပ်ခါလာသည် ။
ဂီးဂီး...ဂီးဂီး......ဂီးဂီး.....
ကုတင်အောက်မှာ ဝပ်နေတဲ့ ခွေးဘီလူးကြီး ဆီက ဂူး...ဆိုတဲ့ အသံကြီးကိုလည်း ကြားလိုက်ရသည် ။
မရဏကြီးက ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည် ။
ဟင်..ထွဋ်ကြီး....ခေါ်တာပါလား......။
" ဟေ့ ထွဋ်ကြီး......ပြော ဘာထူးလဲကွ......"
" ထူးတယ်...ဆရာ......လမ်းဆုံပေါ်မှာ ရဲလို့ ထင်ရတဲ့ မသက်ာစရာ လူတယောက်နဲ့ မိန်းမ တယောက် တွေ့တယ်..ကျုပ် ဓါတ်ပုံ လှမ်းရိုက်ထားတယ်....ဆရာ့ဆီကို ပို့လိုက်မယ်..ဆရာ သိချင်
သိနေလိမ့်မယ်....လုပ်ချင်တာကို အကြောင်းပြန်လိုက်.."
" ဟုတ်ပြီ..ပို့လိုက်ကွာ..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်သည် ။
" အေးသီမ...."
" ဟုတ်..ဆရာကြီး....."
" လာစမ်း..အနားကို....."
စောက်မွှေး ရေးရေး ပေါက်နေတဲ့ အေးသီမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို မရဏကြီးရဲ့ လက်ဖဝါးကြမ်းကြမ်းကြီးက ပွတ်သပ်လိုက်တော့ အေးသီမ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထ....တုန်ခါသွားသည် ။
" ဟဲ့ကောင်မ...ငြိမ်မနေနဲ့...ခိုင်းမှ မလုပ်နဲ့..လီးကို ကိုင်ပေး..ဆွပေး.....တောင်လာအောင် လျာနဲ့ ယက်ပေး.....လုပ်..လုပ်......"
အေးသီမ လည်း လီးတုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးကို လက်ကလေး နှစ်ဖက်နဲ့ ပွတ်ပေး ဆွပေးလေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ မရဏကြီးရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း အေးသီမ စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေသည် ။
မရဏကြီးရဲ့ လီးတန်ကြီး တမဟုတ်ချင်း ပြန်မာကြော ထောင်မတ်လာတာကို အေးသီမ တွေ့လိုက်ရသည် ။
အို..အားကြီးလှချည်လား ဆရာကြီးရယ်.....။
" စုတ်လေ..ဘာငေးကြည့်နေတာလဲ..အေးသီမ....."
ထရမ်....
ဟော...ထွဋ်ကြီး မက်ဆေ့ ဝင်လာပြီ......
ပြွတ်...ပြွတ်....
အေးသီမ လီးကြီးကို စစုတ်ပြီ......
မရဏကြီး မက်ဆေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
ကားတစီးထဲက မိန်းမ တယောက်နဲ့ ယောက်ျား တယောက်ရဲ့ ပုံ ။ ရှုဒေါင့် အမျိုးမျိုးက ရိုက်ထားတဲ့ ပုံ ခြောက်ပုံ ။
ထွဋ်ကြီး မဆိုးဘူး ...။
သိတာပေါ့..။ ဒီငတိကြီးနဲ့ ဒီ ကောင်မ ကို...။
ငတိကြီးက လင်းသိန်းမောင်တဲ့ ။ ရန်ကုန်တိုင်း က တပ်ကြပ်ကြီး ။ ကောင်မက သူ့ကို လိုက် စုံစမ်း ဖေါ်ထုတ်နေတဲ့ အင်းစိန် စီအိုင်ဒီက ရဲအုပ်မ ..။ နံမည်က မေခလာဆဏ်းသစ် ....။
တောက်..ဖင်ပွတဲ့ ကောင်မ.....နင် ငါ့အကြောင်း သိရစေမယ်....။
ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်..ပြတ်...ပြတ်...ပြိ................
အေးသီမ စုတ်နေသည် ။ သူ့လီးကြီးက အေးသီမရဲ့ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ။
ထွဋ်ကြီးကို ဖုန်း ပြန်ဆက်လိုက်သည် ။
" ထွဋ်ကြီး...သူတို့ ရှိနေသေးလား...."
" အင်း..ရှိနေသေးတယ်...ဆရာ..ဘာလုပ်ရမလဲ..သွား ပစ်သတ်လိုက်ရမလား....."
နေ့ခင်းကြောင်တောင် ရဲတွေကို သွား ပစ်သတ်မည် လို့ ပြောနေတဲ့ ထွဋ်ကြီးကို သူ ကျေနပ်သွားသည် ။ ဒီကောင်မှ တကယ့် လူမိုက်...။
" မသတ်နဲ့အုံး.....သူတို့ အနောက်ကို နောက်ယောင်ခံ လိုက်သွားကြည့်စမ်း..ဟို ငနာကြီး အကြောင်းကို မသိချင်ဘူး..ငါ သိချင်တာက စောက်ပုလိပ်မ အကြောင်း..ဘယ်မှာ နေလဲ ဆိုတာ
လိုက်ကြည့်ခဲ့..သေချာပါစေ...."
" ဟုတ်..ဆရာ..စိတ်ချပါ...."
" အိုကေ..."
ပြွတ်...ပြွတ်.....ပြိ...ပြိ.......ပြွတ်.....
အေးသီမက ဖိဖိ စုတ်နေသည် ။ မရဏကြီးလည်း အောက်ကနေ ကော့ပင့်ထိုးပေးလိုက်သည် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
အေးသီမ မဆိုးဘူး....။
လီး အစုတ်ကောင်းသည် ။
လျာနဲ့ လီးကို ကလိပေးတာက အရသာ ရှိလွန်းနေသည် ။
နို့သီးစူစူမာမာလေးတွေကို မရဏကြီး တအား ဆွဲသည် ။ ချေပေးသည် ။
မရဏကြီးရဲ့ ကလိပေးနေတာတွေကြောင့် အေးသီမလည်း စိတ်တွေ ထလာသည် ။ သူ့လီးတုတ်ကြီးကိုလည်း အဆက်မပြတ် စုတ်ပေးနေရတာကလည်း အေးသီမကို စောက်ပတ် တအား ယားစေသည် ။
" အေးသီမ....နင် အပေါ်က တက်လုပ်စမ်း...."
သူ့ခိုင်းစေချက် အတိုင်း အေးသီမ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်သည် ။
သူ့လီးကြီးက ရှည်လွန်းလို့ လီးတဆုံး ထိုင်ချရမှာကို အေးသီမ လန့်နေမိသည် ။
သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ် ပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကလည်း မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လို ထိပ်ပိုင်း ကားကားကြီး ။ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်တဲ့အချိန် သူက ဆတ်ကနဲ ပင့်ထိုးထည့်လိုက်လို့ လထစ်ကြီးက ပိကနဲ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို တိုးဝင်လာသည် ။ အရည်တွေက တအားကို စိုစိုရွှနေလို့ ဒီလို ဝင်သွားနိုင်တာ ။
အေးသီမလည်း မရဲတရဲနဲ့ ဖြည်းဖြည်း ဖိချသည် ။
ဗျစ် ပြိပြိ.....
အို.....အ...အ....အ...
ကြွလိုက် ဖိချလိုက်....
အိုး.......ကောင်းတယ်.....လိုး...လိုး.....
မရဏကြီးက ကော့ပင့်ပေးနေသည် ။
ဖွတဖွတ် ဗျိ..ဘွတ်.....
အေးသီမလည်း ဖင်တကြွကြွနဲ့ ဖိချပေးနေသည် ။
အား...အား.......အမလေး.....ဆရာကြီးရဲ့...အိုး.......
အေးသီမ တအား ထိသည် ။ ကောင်းသည် ။ လီးကြီးအပေါ် တက်ထိုင်ချပေးနေတာတွေ သွက်လာသည် ။ ခေါင်းတခါခါနဲ့ တငြိမ့်ငြိမ့် မြင်းစီးနေတဲ့ အေးသီမ တယောက် တချီတောင် ပြီးသွားပြီ ။
ဒီအချိန်မှာ မရဏကြီးရဲ့ ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့ တခု ဝင်လာသည် ။
ပိ....ချွင်......
ထွဋ်ကြီး ရဲ့ မက်ဆေ့ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
ရဲအုပ်မ မေခလာဆဏ်းသစ် ရဲ့ အိမ်လိပ်စာကို ပို့ပေးတာ....။
မရဏကြီး ပြုံးသွားသည် ။ သူ့အပြုံးက ကောက်ကျစ်တဲ့ အပြုံး....ရက်စက်တဲ့ အပြုံး....။
" ဟိတ်..ဟိုကောင်မ...ဝေဝေမာ....ဘာလာချောင်းနေတာလဲ..လာစမ်း..ဒီကို...."
မရဏကြီးရဲ့ အမိန့်သံကြောင့် ဒေါ်ဝေဝေမာ ကုတင်အနားကို ရောက်လာသည် ။
" အံမယ်..ထမိန် ရင်လျားနဲ့..နင့်ကို ဘယ်သူက အဝတ် ဝတ်ခိုင်းလို့လဲ....ချွတ်စမ်း......"
ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း ကြောက်လန့်တကြားနဲ့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးပုံ ချွတ်ချလိုက်သည် ။
" အေးသီမ...ရပ်တော့..ဆင်းတော့...."
အေးသီမလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင် လိုးနေရာက ဆင်းလိုက်ရသည် ။
" ဝေဝေမာ..လာစမ်း..လီးလာစုတ်....."
ဒေါ်ဝေဝေမာလည်း မရဏကြီးရဲ့ လီးကို လာစုတ်ပေးရသည် ။
" အေးသီမ....ဝေဝေမာ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်စမ်း....."
" ဟုတ်..ဆရာကြီး...."
ဖင်ထောင်ကုန်းပြီး လီးစုတ်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အေးသီမက အနောက်တည့်တည့်က
နေ လျာနဲ့ ပင့်ယက်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ဝေဝေမာ တွန့်တုန်သွားသည် ။
" အို့....."
မရဏကြီးက ဒေါ်ဝေဝေမာရဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုကော့ညှောင့်ထိုးရင်း.."ယက်..ယက်..အေးသီမ..ယက်စမ်း......ဝေဝေမာက လျာကစားပေး......" လို့ ခိုင်းလိုက်သည် ။
အေးသီမ အဖို့ မိန်းမချင်း ယက်ပေးတာ အခု ပထမဆုံး အကြိမ် ဖြစ်သည် ။
အခန်း ( ၂၁ )
နေနွယ်အေးသည် မေခလာဆဏ်းသစ်ကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဘာလို့မှန်းမသိ ။
ဒီနေ့ နေနွယ်အေးရဲ့ စိတ်တွေ ထနေသည် ။ ရွနေသည် ။ ကျောင်းစောင့်ဖိုးထောင် ကြောင့်လား မသိဘူး ။
နေနွယ်အေး ဒီနေ့ ကျောင်းသားတွေရဲ့ စာမေးပွဲအဖြေလွှာ တွေကို စစ်နေတာနဲ့ ကျောင်းဆင်းချိန် မှာ မပြန်ဖြစ်
သေးဘဲ ဆရာ နားနေခန်းထဲမှာ ရှိနေသည် ။ ဆရာတွေရော ကျောင်းသူကျောင်းသားတွေရော အကုန်လုံးလို ပြန်
ကုန်ကြပြီ ထင်သည် ။ ကျောင်းတခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည် ။
မပြန်ခင် ရှူရှူးပေါက်သွားအုံးမည် ဆိုပြီး ဆရာမတွေ အတွက် သီးသန့် ထားတဲ့ အိမ်သာခန်းထဲကို ဝင်လိုက်သည် ။
" အို ..."
ရုတ်တရက် ကျောင်းစောင့်ဖိုးထောင်ကို အိမ်သာထဲမှာ တွေ့လိုက်ရလို့ နေနွယ်အေး လန့်သွားသည် ။
" ဟင်..ဖိုးထောင်..မင်း အိမ်သာထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ....."
" ကျ..ကျ....ကျနော်....သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်တာပါ..သန့်ရှင်းရေး လုပ်တဲ့ မဟန် ခွင့်ယူထားလို့..ကျောင်းဆင်း
သွားပြီမို့ ဘယ်သူမှ မလာတော့ဘူး ထင်လို့ပါ ဆရာမ...."
ဖိုးထောင် အိမ်သာခန်းထဲက ထွက်သွားသည် ။
နေနွယ်အေးလည်း အိမ်သာထဲ ရှူရှူးပေါက်လိုက်သည် ။ ဆရာနားနေခန်းထဲကို ပြန်လာတဲ့အချိန် အနောက်က
လူတယောက်ယောက်က ကြည့်နေတယ် လို့ စိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရတဲ့အတွက် အနောက်ကို လှည့်ကြည့်
လိုက်တော့ ကျောင်းစောင့်ဖိုးထောင်က မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ စိတ်ထဲ
မှာ တုန်လှုပ်သွားသည် ။
အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော အဖြေလွှာတွေကို သိမ်းယူလိုက်ပြီး ခြင်းတောင်းထဲကို ထည့်သည် ။ ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ခြင်းကို ဆွဲပြီး အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လိုက်သည် ။
ဟင်....ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ စူးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဖိုးထောင်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်ပြီ ။ သူ့အကြည့်က တပ်မက်တဲ့
တဏှာအကြည့် ။ နေနွယ်အေးရဲ့ ဖင်တွေကို စိုက်ကြည့်နေတာ ။ အမြန် ထွက်ခဲ့လိုက်ရပေမယ့် စိတ်တွေက
လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူ့ပုဆိုးအောက်ထဲက မာတောင်ပြီး ငေါထွက်နေတာကြီးက သူ နေနွယ်အေးကို ပစ်မှား
နေတယ် ဆိုတာ သက်သေပြနေသည် ။
ဖိုးထောင်သည် ကျစ်လစ်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေနဲ့ လူငယ် တယောက် ။ သူ့ကို တွေ့တိုင်း နေနွယ်အေး
ရင်ခုံသည် ။ သူက နေနွယ်အေးကို အတင်း မုဒိန်းကျင့်ချင်နေတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ စိုက်စိုက်ကြည့်တတ်သည် ။ သူ့ရဲ့
ပုဆိုးကြားက ဟာကြီးကလည်း ရှေ့ကို ငေါငေါကြီး ထောင်ထွက်နေတတ်သည် ။
နေနွယ်အေးသည် မိန်းမချင်း ကြိုက်နေတဲ့ လက်စဘီယန် တယောက် ဖြစ်နေပေမယ့် ကိုယ့်ကို ဆန္ဒဖြေဖျောက်
ပေးနိုင်တဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်ကလည်း နေနွယ်အေးကို ခါးပတ် ပတ်ပြီး ရာဘာ လိင်တန်ချောင်း နဲ့ လိုးပေးနေတာဘဲလေ ။
ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နေနွယ်အေး စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားသည် ။ မေခလာဆဏ်းသစ်နဲ့ ချစ်ပွဲဝင်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့စိတ်
တွေ ပေါက်နေသည် ။
မေခလာ့ဆီကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်သည် ။ မေခလာက အလုပ်များနေသည်..ပြန်လာလို့ မရသေးဘူးတဲ့ ။
ဝှူး...သူပြန်လာရင်တော့ အချစ်တပွဲလောက် နွှဲလိုက်အုံးမည် လို့ တွေးရင်း တိုက်ထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်သည် ။
လုံခြုံရေး အစောင့် အဖိုးကြီး ဦးရန်အေးက " ဆရာမ ပြန်လာပြီလား..." လို့ နုတ်ဆက်တာကို ပြန်နုတ်ဆက်ရင်း ဓါတ်လှေခါးဆီကို လျောက်ခဲ့သည် ။
ချွေးတလုံးလုံးနဲ့မို့ အခန်းကို ရောက်တာနဲ့ အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပြီး ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိုးပစ်လိုက်အုံးမယ်
လို့ စဉ်းစားလိုက်သည် ။
တင်...
ဓါတ်လှေခါး တံခါး ပွင့်လာသည် ။
ဒီအချိန်မှာ......
မေခလာဆဏ်းသစ်သည် ဒီည မရဏကြီးကို ဝင်ဖမ်းမည် လို့ သူ့အထက်လူကြီး ရဲမှူး ကိုကိုမောင်နဲ့ တိုင်ပင်
ဆွေးနွေးနေသည် ။ ရဲမှူးကိုကိုမောင်က မရဏကြီး ရှိနေတဲ့ အိမ်ကို ထောက်လှမ်းနေခဲ့သည် ။ သူ့မှာ သတင်း
ပေး ( အင်ဖေါ်မာ )တွေ ရှိသည် ။
ဒီ ရပ်ကွက်က အုပ်ချုပ်ရေးရုံးလေးက ဆယ်အိမ်မှူးတို့ ရာအိမ်မှူးတို့သည် သူတို့ရဲ့ သတင်းပေးတွေ ဖြစ်သည် ။
မရဏကြီး ရောက်လာတာကို သူတို့ သိသည် ။ သူတို့ကိုလည်း ရပ်ကွက်ထဲက သူတို့ရဲ့ သတင်းပေးတွေက တင်
ပြထားလို့ သူတို့ သိနေသည် ။ သူတို့က တဖန် ရဲစခန်းကို သတင်း ထပ်ပို့သည် ။
အိမ်ရှင် ထွဋ်ကြီးသည် တကယ့် လူမိုက်ခေါင်းဆောင် တယောက် ဆိုတာကို ရပ်ကွက် အုပ်ချုပ်ရေးရုံးက လူတွေ
က သတိပေးသည် ။ သေနတ်တောင် ကိုင်သည်လို့ ယူဆကြောင်း သတင်းပေးသည် ။ ဒါကြောင့် ရဲမှူးကိုကို
မောင်က စွတ်ပြီး မဝင်ဖမ်းသေးဘူး ။ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ထားသလို အထက်ကိုလည်း ပစ်ဖမ်းခွင့် အမိန့်တောင်းထားသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်သည် မရဏကြီးကို ဖမ်းမိဖို့ အပြင်းအထန် ကြိုးစားနေသည် ။
ရဲ လက်နက်ကိုင် အထူးတပ်ဖွဲ့ ( ဆွပ်) တွေရဲ့ အကူအညီနဲ့ သူ့အိမ်ကို သွားဝိုင်းဖို့ အစီအစဉ် ဆွဲနေသည် ။
နေနွယ်အေး သူတို့အခန်းကို သော့ဖွင့် ဝင်လိုက်သည် ။
ဝင်ဝင်ခြင်း ညှီနံ့လိုလို...အနံ့တမျိုးကို ရလိုက်သည် ။ ဘာနံ့ကြီးလဲ....။
မေခလာများ ငပိချက်တွေ စားပြီး ပုဂံမဆေးဘဲ ထားခဲ့သလား ။
မီးဖိုခန်းလေးထဲကို ဝင်ကြည့်သည် ။ ဘာမှ မရှိ ။ ပြောင်လက် သန့်ရှင်းနေသည် ။
အင်း..ဒါဆို ဘာနံ့ကြီးလဲ.....။
အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ စဉ်းစား ထားတဲ့အတိုင်း ရေအေးအေး တဝချိုးလိုက်ဖို့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ် မှန်ချပ်ကြီးထဲကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အချိုးပြေလွန်းတဲ့ လှပတဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်တွေ့ရသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ ကျောင်းစောင့်ဖိုးထောင် က မိမိကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ငေးကြည့်တာ ဒီလို လှလွန်းတဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ် ထည်တွေကြောင့်ဘဲ ဖြစ်မည် လို့ တွေးလိုက်မိလေသည် ။
တယောက်ထဲ ပြုံးရင်း ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည် ။
နေနွယ်အေးနဲ့ မေခလာတို့သည် ရေပန်းကို မကြိုက်လို့ ရေစည်ကြီး တလုံး ထားပြီး ရေခံထားကာ ခွက်နဲ့ ခပ်
ချိုးကြသည် ။ ရေအေးအေးကို တဘွမ်းဘွမ်း ချိုးရင်း ဆပ်ပြာတိုက်သည် ။ သီချင်းလေး တအေးအေးနဲ့ ရေအေးအေးကို ချိုးရတာ ကောင်းလိုက်တာ။ လန်းဆန်းသွားတာဘဲကွယ်....လို့ နုတ်ဖျားက ရေရွတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ် တဘက်ကြီးကို ကိုယ်မှာ ရစ်ပတ် ချည်နှောင်လိုက်သည် ။
အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အချိန် နေနွယ်အေးအဖို့ ထိန်းကနဲ ရင်ထဲ အောင့်သွားသည် ။ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်
မှုက လူကို မူးမိုက်သွားစေသည် ။ မြင်လိုက်ရတာက သူမ ကုတင်ဘေးမှာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်နေတဲ့ ခွေးကြီး တကောင် ပါ ။
ဘယ်..ဘယ်က ခွေးကြီး ရောက်နေတာလဲ....။
လာရာလမ်းကို ပြန်လှည့်ဖို့ ကြိုးစားမယ့်ဆဲဆဲ သူမ အနောက်က " ဟိတ်.....သိပ် လှုပ်လှုပ်ရှားရှား မလုပ်နဲ့
ငါ့ကောင်ကြီး အဝီဇိက လည်ပင်းကိုမှ ခဲတတ်တာ..ခဲလိုက်ပြီး ရမ်းခါလိုက်တာနဲ့ မင်း အသက်ပျောက်ပြီဘဲ..."
လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြောင့် အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ ဗလကောင်းကောင်း လူထွားကြီး တယောက် ရပ်နေသည် ။
" မင်းက ငါ့ကို ဖမ်းဖို့ ကြိုးစားနေတော့ မင်း မဖမ်းခင် မင်းဆီကို ငါက လာခဲ့ရတာပေါ့..ပုလိပ်မရယ်...." လို့
ပြောလိုက်တဲ့အခါ နေနွယ်အေးလည်း မေခလာ့ကို ပြောနေကြောင်း သိလိုက်သည် ။
ပြာပြာသလဲဘဲ.." ကျမ ရဲမဟုတ်ပါဘူး....ကျမက ကျောင်းဆရာမ တယောက်ပါ...ရဲလုပ်တဲ့တယောက်က အလုပ်က
ပြန်မလာသေးဘူး...." လို့ ရှင်းပြလေသည် ။
လူထွားကြီးက " ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မင်းက ရဲအုပ်မရဲ့ အခန်းဖေါ် သူငယ်ချင်း မဟုတ်လား....သူ့ မတွေ့ သူ့သူငယ်
ချင်းကို ဆုံးမသွားရမှာပေါ့...မင်းနံမည်က ဘယ်သူလဲ....." လို့ ပြောလိုက်ရင်း ရှေ့ကို တိုးလာသည် ။
" ကျမ..ကျမ....နံမည်က နေနွယ်အေး ....ပါ...ကျမကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ရှင်..ငွေလိုချင်ရင် အကုန် ယူသွားပါ..ဟောဟို
က ဘီဒိုထဲမှာ ငွေတွေ ရှိပါတယ်...ယူပါ...လူကိုတော့ ချမ်းသာပေးပါနော်...." လို့ နေနွယ်အေး ပြောရင်း လက်အုပ်လေး ချီလိုက်သည် ။
" မင်းလေးက တော်တော် လှတယ်ကွာ....ဟင်းဟင်း....ချစ်စရာလေး....မင်းရဲ့ တဘက်ကြီးကို ဖယ်ချွတ်လိုက်စမ်း "
မရဏကြီးရဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေက နေနွယ်အေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ စုန်ချီ ဆန်ချီ ပြေးလွှား ကစားနေသည် ။
အခန်း ( ၂၂ )
မေခလာဆဏ်းသစ် သည် နေနွယ်အေးရဲ့ မက်ဆေ့ကို ရသည် ။
အရမ်းလွမ်းပြီး တအားတွေ့ချင်နေတဲ့ နေနွယ်အေးဆီကို အပြေးပြန်လာချင်တဲ့စိတ်တွေက များနေပေမယ့် မရဏကြီးကို ဖမ်းဖို့က အရေးကြီးနေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ရဲမှူးကိုကိုမောင်က သူ့ဆီကို အင်ဖေါ်မာ တယောက်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ် ...မရဏကြီး နဲ့ သူ့ခွေး
ဘီလူးကြီး ထွဋ်ကြီးရဲ့ အိမ်မှာ မရှိတော့ဘူး ဆိုတာကို သတင်းပေးသည် တဲ့ ...။ ဟင်..ဒါဆို မရဏကြီးကို ဒီည
ဖမ်းဖို့ အစီအစဉ်က ပျက်ပြီပေါ့ ။
နေနွယ်အေးဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။ နေနွယ်အေး ဖုန်း ချက်ချင်း မကိုင်ဘူး ။
သုံးခါခေါ်မှ ကိုင်သည် ။ " နေ....မေလည်း အရမ်း လွမ်းတယ်ကွာ....နေ့ဆီကို ချက်ချင်းဘဲ ပြန်ပြေးလာချင်တယ်...
အလုပ်တွေကများလွန်းနေလို့..." လို့ ပြောလိုက်တဲ့ မေခလာဆဏ်းသစ်ကို နေနွယ်အေးက " ပြန်လာနော်...နေ
စောင့်နေမယ်...." လို့ ပြန်ပြောတဲ့ နေနွယ်အေးရဲ့ လေသံလေးသည် အားလျော့ တုန်ခါနေသည် လို့ ထင်လိုက်
မိသည် ။ " နေ...နေကောင်းရဲ့လား....နေ့အသံ တမျိုး ဖြစ်နေလို့..." လို့ မေးလိုက်မိသည် ။ နေက " ကောင်းပါ
တယ်...မေ....မေ ပြန်လာနော်.." လို့ ပြောသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်လည်း ရဲမှူးကိုကိုမောင်ကို " ဒီအတိုင်း ဆိုရင် မရဏကြီးကို ဝင်ဖမ်းဖို့က မသေချာတော့ဘူး
ပေါ့နော်...ရဲမှူး ချထားတဲ့ အရိပ်တွေကကော သူ ထွဋ်ကြီးရဲ့ အိမ်ထဲက လစ်သွားတာကို မတွေ့လိုက်ကြဘူးလား"
လို့ မေးလိုက်သည် ။
ရဲမှူးကိုကိုမောင်က " မတွေ့လိုက်ဘူး...တောက်..အလကားကောင်တွေ..ဆန်ကုန်မြေလေး...တွေ..ဆဲထားတယ်...
မင်းတို့က စုံထောက်တွေ မဟုတ်ဖူး...စောက်ထုံတွေ....လို့..." လို့ ဒေါသတကြီးနဲ့ ပြန်ပြောသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်လည်း.." ဒါဆို ကျမ အိမ်ပြန် ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်...တခုခု ထူးခြားတာနဲ့ ကျမကို ဖုန်းဆက်
ပါ ရဲမှူး....." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ရဲမှူးကိုကိုမောင်က " သွားပါ..သွားပါ...ဒေါ်မေခလာ....လိုအပ်ရင် ကျနော် ဖုန်းဆက်ခေါ်ပါမယ်...ဒီအတိုင်းက ဒီကောင်ကြီး ပျောက်သွားပြီ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ လိုက်ရှာကြရဦးမယ်...." လို့
ပြောသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်လည်း အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားမောင်းရင်း မရဏကြီး အကြောင်းကို စဉ်းစားလာသည် ။
ရုံးဆင်းချိန်မို့ လမ်းမှာ ကားတွေက ပိတ်နေသည် ။
မရဏကြီး ဘယ်သူ ဆိုတာ မေခလာဆဏ်းသစ် ခြေရာခံလို့ ရပြီ ။
သူ့နံမည်အရင်းက ပီတာမောင်လုံး ..။
သူ ငယ်ငယ်က အမေနဲ့ အမတွေကို မုဒိန်းအကျင့်ခံရ အသတ်ခံရတာကို ကိုယ်တိုင်တွေ့ခဲ့ကြုံခဲ့လို့ စိတ္တဇ လူ
သတ်သမားကြီးတယောက် ဖြစ်လာခဲ့သည် ။ တခါတခါ သူ့ကိုယ်သူ သေမင်း ဆိုပြီး ထင်မှတ်တဲ့အတွက် မရဏ ဆိုတဲ့ နံမည် နဲ့ လူတွေအပေါ် နှိပ်စက်တဲ့ မုဒိန်းကျင့်တဲ့ လူဆိုးတွေကို လိုက်သတ်ဖြတ်နေတဲ့ စိတ္တဇ လူသတ်ကောင် ။
မရဏ ( သို့မဟုတ် ) ပီတာမောင်လုံးသည် လူအယောက် တရာကျော်ကို သတ်ခဲ့ပြီးပြီ ။ သူ သတ်ခဲ့တဲ့ လူတွေသည် ဒုစရိုက်လောက က လူဆိုး လူယုတ်မာတွေ များသည် ။ တိုးလုံရှိန်တို့လို ရဲဆိုးရဲယုတ်တွေလည်းပါသည် ။ သို့ပေမယ့် မရဏသည် " မကောင်းသူကိုပယ် ကောင်းသူကို ကယ်သည် " လို့ ကြွေးကြော်နေတဲ့ လူစွမ်းကောင်း ဆန်ဆန်..နာနာဘာဝ ဆန်ဆန်တွေ လုပ်ကိုင်နေပေမယ့် တခါတရံမှာ တဏှာရာဂ ပြင်းထန်လွန်းပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း မိန်းမတွေကို အနိုင်ကျင့်တတ်သည် တဲ့ ။
လူတရာကျော်ကို သတ်ခဲ့တဲ့ လူသတ်ကောင်မို့ ပစ်ခတ်ဖမ်းဆီးနိုင်တဲ့ ပစ်မိန့်ကိုလည်း မေခလာဆဏ်းသစ်တို့
ရရှိထားပြီ ။
သူနဲ့နေနွယ်အေးတို့ နေတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ကြီးဆီကို ရောက်လာတဲ့အချိန် သူတို့တိုက်ရဲ့ လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်း ဦးရန်အေး သည် လူတချို့နဲ့ စကားပြောနေတာကို တွေ့ရသည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ်ကို တွေ့တော့ " ဟာ...ဆရာမ..အတော်ဘဲ...ဒီမှာ သတင်းလာပို့ကြတာတွေ ရှိနေတယ်..."လို့
ပြောလိုက်တဲ့အတွက် " ဘာများလဲ..ဦးရန်အေး..." ဆိုပြီး ရပ်နားထောင်လိုက်သည် ။ လူတွေ သတင်းပေးတာက
လူထွားကြီးတယောက်နဲ့ ကြောက်စရာ ခွေးဘီလူးကြီးတကောင်ကို အပေါ်ထပ် ခြောက်လွှာမှာ တွေ့လိုက်ရလို့ ထူးခြားဖြစ်စဉ် အနေနဲ့ လုံခြုံရေးကို လာသတင်းပေးနေကြတာပါ ။ ဦးရန်အေးလည်း ရဲစခန်းကို သတင်းပို့မလို့
လုပ်နေတုံး မေခလာဆဏ်းသစ် ရောက်လာတဲ့အခါ မေခလာဆဏ်းသစ်သည် ရဲအရာရှိတယောက် ဆိုတာ သိထားတဲ့အတွက် ပြောပြလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။
မေခလာဆဏ်းသစ် ထိတ်ကနဲ စိတ်ပူသွားသည် ။
မရဏကြီး ရောက်နေတာဘဲ ။ ခြောက်လွှာ ဆိုတော့ သူတို့ နေတဲ့ အလွှာ ။
နေနွယ်အေး ဆီများ မရဏကြီး ရောက်နေပြီလား ။ ဖြစ်နိုင်သည် ။ နေနွယ်အေးသည် သူနဲ့ စကားပြောချိန်မှာ မူ
မမှန်ဘူး ။ အသံတွေလည်း တုန်ခါနေသလိုဘဲ ။
မေခလာဆဏ်းသစ် ချက်ချင်းဘဲ ရဲမှူးကိုကိုမောင် ကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ပြောပြလိုက်သည် ။ ရဲမှူးကိုကိုမောင်က သူ ချက်ချင်း လိုက်လာမည် လို့ ပြောသည် ။
လုံခြုံရေးကြီး ဦးရန်အေး ကို ရဲတွေ ရောက်လာရင် ခြောက်လွှာက သူတို့ အခန်းကို ခေါ်ခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သည် ။
" စိတ်ချပါ ဆရာမ..အခု ဆရာမက တယောက်ထဲ ခြောက်လွှာကို တက်သွားမှာလားဟင်...."
" အင်း..ရတယ်..ကျမမှာ လက်နက် ပါတယ်...."
မေခလာဆဏ်းသစ် ခြောက်လွှာကို တက်ခဲ့လိုက်သည် ။
သူမလက်ထဲမှာ ကို့လ် အမျိုးအစား ပွိုင့်၃၈ ခြောက်လုံးပြူး ပြောင်းတိုလေးကို အဆင်သင့် ကိုင်ထားသည် ။
နေနွယ်အေးသည် မရဏကြီးက မေခလာဆဏ်းသစ်ကို အိမ်ကို ပြန်လာဖို့ ခေါ်ခိုင်းလို့ မေခလာဆဏ်းသစ်ကို
ဖုန်းထဲမှာ ပြောပေးရသည် ။ မေခလာဆဏ်းသစ် တယောက် သူမအခက်အခဲကို သိပါစေ လို့ ဆုတောင်းနေသည် ။ သူမအသံသည် ပုံမှန် အသံ မဟုတ်ကြောင်းကို ရဲ အရာရှိ ဖြစ်တဲ့ မေခလာဆဏ်းသစ် တယောက် ရိပ်မိမည် လို့ မျှော်လင့်သည် ။
မရဏကြီးသည် တိုးလုံရှိန်နဲ့ နယ်ထိန်းချိုသာတို့ဆီက ရလာတဲ့ ခြောက်လုံးပြူး သေနတ်နှစ်လက်ကို ခါးမှာ ထိုး
ထားရင်း မေခလာဆဏ်းသစ် ရောက်လာမှာကို စောင့်နေသည် ။ စောစောက နေနွယ်အေးကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး
" နင် ကိုယ်လုံး အရမ်းလှတယ်..." လို့ ပြောပြီး ရှေ့ကို တိုးလာခဲ့လို့ နေနွယ်အေးလည်း သူ့ကို အတင်းအဓမ္မ
ကျင့်ကြံတော့မည်လို့ ထင်ခဲ့ပြီး အရမ်း တုန်လှုပ်ခဲ့သည် ။ ဒီအချိန်မှာ မေခလာဆဏ်းသစ် ရဲ့ ဖုန်းက လာ
လိုက်တော့ မရဏကြီးသည် နေနွယ်အေးရဲ့ အလှအပတွေကို စိတ်ဝင်စားနေရာကနေ မေခလာဆဏ်းသစ် ဖက်ကို
စိတ်လှည့်သွားသည် ။" ဘုရား..ဘုရား...တော်ပါသေးရဲ့...."
" အဝီဇိ .... တံခါးပေါက်မှာ သွားစောင့်နေစမ်း......ပုလိပ်မ ဝင်လာတာနဲ့ လည်မြိုကို အပြတ်ခဲလိုက်...." လို့ ခွေး
ကြီးကို ပြောလိုက်သည် ။ ခွေးဘီလူးကြီးသည် သူ့သခင်ရဲ့ စကားကို နားလည်သည့်အလား တံခါဖက်ကို လျောက်သွားပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်သည် ။
နေနွယ်အေးလည်း မေခလာဆဏ်းသစ် အတွက်ကို အရမ်းကို စိတ်ပူမိသည် ။
ခွေးကြီးနဲ့ ရင်ဆိုင်ဖို့ မေခလာ အဆင်သင့် ရှိနေပါ့မလား ။
မေခလာသည် သူတို့နေတဲ့ တိုက်ခန်း အဝကို ရောက်လာသည် ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သေနတ်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဖြစ်လာရင် အပိုင် ပစ်ထည့်နိုင်ဖို့ အဆင်သင့်ပြင်လျက် ရှိသည် ။
ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်....ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်......
လျှပ်စစ်ခေါင်းလောင်း ခလုပ် ရှိပါရက်နဲ့ တံခါးကို လက်နဲ့ ခေါက်လိုက်သည် ။
ဟာ..လာပြီ.....
မရဏကြီးသည် သေနတ်တွေကို ခါးကြားကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
ခွေးဘီလူးကြီးကိုလည်း " အဝီဇိ.......ရယ်ဒီ...." လို့ လှမ်းပြောလိုက်သည် ။ နေနွယ်အေးသည် ဝင်လာမယ့် မေခလာဆဏ်းသစ် ကို ဝင်လာရင် အန္တရာယ် ရှိနေသည်လို့သတိပေး ချင်နေသည် ။ မရဏကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်း
ကြီးပေါ်ကို လက်ညှိုးကြီး ကန့်လန့်ဖြတ် တင်ပြီး...တိတ်တိတ်နေဖို့ သတိပေးနေသည် ။
ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်....
" နေ.....နေ.....မေပါ...တံခါး ဖွင့်ပါအုံး......"
တကယ်တော့ မေခလာမှာ တံခါးဖွင့်ဖို့ သော့ ရှိသည် ။ သက်သက် အခြေအနေကို သိချင်လို့ တံခါးခေါက်နေ
တာ ။
မေခလာဆဏ်းသစ် တံခါးနားကို နားကပ်ပြီး အထဲက အသံ ဘာများ ကြားရမလဲ နားထောင်ကြည့်တဲ့အခါ အထဲ
က ခွေးကြီးတကောင်ရဲ့ အသက်ရှုသံ တဟဲဟဲကို သဲ့သဲ့လေး ကြားရသည် ။
ဒါကြောင့် တံခါးးကို သော့နဲ့လှည့်ဖွင့်အပြီး ဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန် သေနတ်ကို သတိနဲ့ဆန့်တန်း ချိန်ရွယ်ထားသည် ။ တံခါးပွင့်တာနဲ့ ခွေးဘီလူးကြီးသည် သူမကို ကိုက်ခဲဖို့ ပြေးလာသည် ။
ဒိုင်း....ဒိုင်း....ဒိုင်း
မေခလာဆဏ်းသစ်ရဲ့ သေနတ်က ကျည်ဖူးတွေ ဆက်တိုက် ပစ်ထုတ်လိုက်သည် ။
ခွေးကြီးသည် ဝေါင်းကနဲ အသံနဲက အနောက်ကို လန်ထွက်သွားသည် ။ ပြင်းထန်တဲ့ ပွိုင့်၃၈ ကျည်ဖူး တွေ
ထိမှန်လို့ ခွေးကြီး ကြမ်းပေါ်ကို ပစ်ကျသွားတဲ့အချိန် အသက်ပျောက်သွားပြီ ။
မရဏကြီးသည် သူ့ခွေးကြီးနဲ့ လူတွေ တော်တော်များများကို ကိုက်ခိုင်း သတ်ဖြတ်ခဲ့သူ ဆိုတော့ သူ့အာရုံမှာ
ဝင်လာတဲ့ မေခလာဆဏ်းသစ်ကို ခွေးဘီလူးကြီး အဝီဇိက လည်မြိုကို ခဲကိုက်ခါ ခါရမ်း သတ်ဖြတ်မည် လို့ဘဲ
ထင်ခဲ့ ယုံကြည်ထားခဲ့တာ အခုလို ခွေးကြီးကို မေခလာဆဏ်းသစ်က လက်ဦးမှု ရယူကာ ပစ်သတ်လိုက်တာကို
တွေ့လိုက်ရတော့ စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ငေးကြောင်သွားပြီးမှ လက်ထဲက သေနတ် နှစ်လက်နဲ့ မေခလာဆဏ်းသစ်
ကို ထိုးချိန်ကာ ပစ်ခတ်လေသည် ။
ဒိုင်း...ဒိုင်း...ဒိုင်း............ဒိုင်းဒိုင်း....
မေခလာလည်း တံခါးအကွယ်မှာ ကာဘာယူ ပုန်းရှောင်လိုက်လို့ မရဏကြီး ပစ်တဲ့ ကျည်ဆန်တွေနဲ့ လွတ်သည်။
ခေါင်းပြူပြီး ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် မရဏကြီးက ထပ်ပစ်သည် ။
ဒိုင်း..ဒိုင်း....
မေခလာဆဏ်းသစ် အကာအကွယ် ယူလိုက်ပြီး " မရဏ....လက်နက်ချ..မင်း ပြေးလို့ မလွတ်ဘူး ...ဒို့ ဝိုင်းထား
တယ်....မင်း လက်နက်ချ အဖမ်းခံလိုက်ပါ...." လို့ လှမ်း အော်ပြောသည် ။
မရဏကြီးသည် နေနွယ်အေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကာဗာလုပ်လိုက်သည် ။
" မင်းသာ လက်နက်ချ အညံ့ခံလိုက်..မင်းရဲ့ အခန်းဖေါ်ကို မသေစေချင်ရင်ပေါ့..ငါ မင်း အခန်းဖေါ်ကို ပစ်သတ်လိုက်ရမလား...." လို့ အော်ပြောလိုက်လို့ မေခလာဆဏ်းသစ် လည်း ကြံရာမရ ဖြစ်သွားသည် ။
" မရဏကြီး....ငါ့အခန်းဖေါ်ကို လွှတ်လိုက်..မင်း လက်နက်ချလိုက်....မင်း အဖမ်းခံလိုက်ကွာ...ငါတို့ မင်းကို မပစ်
ချင်ဘူး....."
" သူခိုးက လူလူ ဟစ်မနေနဲ့ မေခလာဆဏ်းသစ် ..မင်း အခန်းဖေါ်ရဲ့ ခေါင်းကို ငါ သေနတ်နဲ့ တေ့ထားတာ..
ခလုပ် ဆွဲလိုက်တာနဲ့ ကောင်မလျောလေးရဲ့ ဦးနှောက်တွေ ပြန့်ကြဲသွားမယ်ကွ....လုပ်လိုက်ရမလား...."
ဒီအချိန်မှာ ရဲမှူးကိုကိုမောင်သည် အထူး လက်နက် တပ်ဆင်ထားတဲ့ ရဲဆွပ်အဖွဲ့တွေနဲ့အတူ မေခလာဆဏ်းသစ်
တို့ ကွန်ဒိုကြီးကို ရောက်လာကြပါသည် ။
နောက်ထပ် နာရီဝက်ခန့် မေခလာဆဏ်းသစ် ..ရဲမှူးကိုကိုမောင်တို့အဖွဲ့နဲ့ မရဏကြီးတို့ တင်းမာနေခဲ့ကြသည် ။
သို့ပေမယ့် မကြာခင်မှာဘဲ နေနွယ်အေးကို အကာအကွယ်ယူထားတဲ့ မရဏကြီးသည် တဖက် တိုက်အပေါ်ကနေ ဆွပ် လက်ဖြောင့်တပ်သားက မှန်ပြောင်းတပ် စနိုက်ပါရိုင်ဖယ်နဲ့ ပစ်ခတ်တဲ့လက်ချက်နဲ့ သေဆုံးသွားရသည် ။
နေနွယ်အေးသည် မေခလာဆဏ်းသစ်ကို တအားဖက်ထားပြီး အားရပါးရ ငိုချလိုက်သည် ။
" စိတ်မပူနဲ့တော့ နေ....အရာရာ အေးချမ်းသွားပါပြီ......"
မေခလာဆဏ်းသစ် က နေနွယ်အေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ထားလိုက်ပါသည် ။
ရန်ကုန်မြို့စွန် ရပ်ကွက်တကွက်ထဲမှာ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်လေးတဆိုင်သည် စားသုံးသူတွေနဲ့ ပြည့်နေသည် ။
လက်မလည်အောင် ရောင်းနေရသည် ။
မိသုန်သည် မုန့်ဟင်းခါး ပုဂံထဲကို ငါးဖယ်ကြော်တွေ ကပ်ကြေးနဲ့ ညှပ်ခါ ထည့်နေရင်း အမှတ်မထင် လာစားတဲ့
လူတယောက် ချထားတဲ့ ဂျာနယ်ဆီကို မျက်စိ ရောက်သွားသည် ။
" ဟယ်....."
" ဘာဖြစ်လဲဟင်...သုန်နီ....."
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ပုဂံတွေ ဆေးနေတဲ့ ဘူးသီးက လှမ်းမေးလိုက်တာ ။
ဂျာနယ်ကို ခဏတောင်းယူပြီး ကြည့်လိုက်တဲ့ မိသုန်သည် သတင်းကို အသံထွက် ဖတ်လိုက်သည် ။
( လူတရာကျော် သတ်ခဲ့တဲ့ စိတ္တဇ လူသတ်ကောင်ကြီး မရဏ ကို သူ့ခွေးကြီး အဝီဇိနဲ့အတူ အသေရမိခြင်း )
" အင်း...သေရှာပြီ..ပေါ့....." လို့ ဘူးသီးက တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်ပါသည် ။
မိသုန်နဲ့ ဘူးသီး လည်း သူတို့ကို လူဆိုးရဲဆိုးတွေ လက်ထဲက ကယ်ခဲ့ပြီး သူတို့ကိုယ်စား လက်စားခြေပေးခဲ့တဲ့ ..လုပ်စားဖို့ အရင်းအနှီးတွေ ထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ ..မရဏကြီး သေသွားပြီ ဆိုတဲ့ သတင်းကိ သိလိုက်ရလို့ စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိနေကြလေသည် ။
ပြီး