အိမ်ဖော်မလေး Part 1

 

နိဒါန်း။

တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီလို့ သူမသိလိုက်သည်။

ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။

မုန်တိုင်းမလာခင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းမျိုးလား။

တိတ်ဆိတ်ခြင်းဟာ မုန်တိုင်းရဲ့အစပဲလား။ 

စိုးယုမော်တစ်ယောက် ခေါင်းခြောက်အောင်ပဲ တွေးတောနေမိပါသည်။

မဟုတ်သေး။

အခြေအနေက သူမကြိုက်နှစ်သက်သော အနေအထားမျိုးတော့ လုံးဝ (လုံးဝ)မဟုတ်ပေ။

စိုးယုမော် တစ်စုံတစ်ရာကို အပူတပြင်းသိလိုစိတ်ပြင်းပြလာပြီး သူမခြေလှမ်းများက အိမ်ထဲခန်းရှိရာဖက်ဆီကို တရွေ့ရွေ့ချဉ်းကပ်လာခဲ့ပါသည်။

၁။

စိုးယုမော်က ဒီအိမ်ကြီးမှာ ကပ်နေသူဖြစ်သည်။

ဒီအိမ်ရဲ့အရှင်သခင်မက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်။

သူ့ယောက်ျားက စီးပွားရေးလောကမှ နာမည်ကြီးလုပ်ငန်းရှင်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ကုမ္ပဏီသုံးလေးခုမကပိုင်သည်။

သူ့နာမည်က ဦးညီဂျော်တဲ့။

စိုးယုမော်အသက် ၁၂နှစ်သမီးအရွယ်လောက်ကစ၍ အဒေါ်ရင်းဖြစ်သူက သူမ၏ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ဆီ အိမ်အကူလုပ်ရန်ဟုဆိုကာ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့ပြီး သူမဘဝတစ်ဆစ်ချိုးကိုပြောင်းလဲစေခဲ့သည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်က သူမကိုဆွေမျိုးအရင်းအခြာနှင့်မခြား နွေးထွေးမှုပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ချိန်အလုပ် နားချိန်နား စည်းကမ်းတကျ အဆင့်အတန်းရှိစွာနေတတ်ထိုင်တတ်ဖို့ရာ သွန်သင်ညွှန်ပြပေးခဲ့သည်။ ပြောရလျှင် သူမက စိုးယုမော်ရဲ့အမေမဟုတ်သော်ငြားလည်း အမေနှင့်မခြားပါပေ။

ဦးညီဂျော်ကတော့ လူတစ်မျိုး။ သူက အမြဲတစေ အိမ်မကပ်ဘဲ အရပ်ရပ်အနယ်နယ် မြို့ကြီးပြကြီးမှသည် တောစွန်တောင်ဖျားမကျန် စီးပွားရေးကိစ္စအကြောင်းပြု၍ လှုပ်ရှားသွားလာနေတတ်သူဖြစ်ရာ စိုးယုမော်နှင့်တစ်ခါတစ်ရံ သူအိမ်ပြန်အနားယူချိန်မျိုးမှသာ ဆုံတတ်ပါသည်။

လူကကလန်ကလားနှင့်ကြောက်စရာပုံသဏ္ဍာန်မျိုးရှိသူဖြစ်သည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကဲ့သို့ ဘုရားတရားမြဲသော အနေအထိုင် တည်တံ့လွန်းသည့် ဣန္ဒြေရှင်မိန်းမကောင်း မိန်းမမြတ်မျိုးနှင့်သူလိုလူနှင့်က လားလားမျှမထိုက် အပ်လည်းမအပ်စပ်လှ လို့တောင် ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

စိုးယုမော် သူ့ကိုမကြောက်ပေမယ့် ရှိန်တော့ရှိန်သည်။ သူမအပျိုပန်းစပွင့်ပြီး အပျိုဖော်ဝင်သည့်အချိန်ကစ၍ သူမကိုကြည့်သော သူဋ္ဌေးဦးညီဂျော်၏အကြည့်များက မရိုးသားလှ ဟုလည်း သူမစိတ်ထဲကထင်မိပါသည်။

ပြီးတော့လည်း ရှိသေးသည်။

ဦးညီဂျော်အိမ်မှာနေထိုင်စဉ် ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ သူ့အကျင့်ကိုက တဏှာကျုးသည့်လူ့ဘီလူူးနှယ် လူရှေ့သူရှေ့မရှောင် ထမင်းချက်မိန်းမ ခြံစောင့်မာလီမယားစသည့် ကာမပိုင်မိန်းမသားများအပေါ်တွင်လည်း သူ့ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လိုမှ မကောင်းမွန်ခဲ့။ အန်တီမွန်ကို အချိန်မတော်အချိန်တော် အိပ်ခန်းထဲခေါ်သွင်းကာ သူနှင့်အတူ တစ်နေကုန် အချိန်ဖြုန်းစေတတ်သလို အန်တီမွန်ဈေးဝယ်ထွက်တာဖြစ်ဖြစ် တစ်နေရာကိုအလည်အပတ်သွားချိန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့အခန်းထဲကို အမျိုးသမီးတစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက် ခေါ်သွင်းပြီး နင်းခိုင်းနှိပ်ခိုင်း ဘာညာသာရကာ မဖွယ်မရာလုပ်ခိုင်းတတ်သည်ဟုလည်း စိုးယုမော် တစ်ဆင့်စကားတစ်ဆင့်နားဖြင့် သူ့အကြောင်းကြားသိခဲ့ရသည်။

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်အနေနှင့်ကတော့ ရှင်းသည်။ ကျန်တဲ့သူတွေဘာဖြစ်ဖြစ် စိုးယုမော်ကိုတော့ သူမအိမ်မှာမရှိစဉ် သူ့ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဦးညီဂျော်အခန်းကို လုံးဝခြေဦးမလှည့်ဖို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်မှာကြားထားခဲ့သည်။ ဒါသည်ပင် စိုးယုမော်အပေါ် သားသမီးရင်းခြာနှင့်မခြား ထားရှိသော သူမရဲ့စေတနာပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။

စိုးယုမော်နေ့ခင်းဖက်အချိန်ရလျှင် ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ရော မာလီခင်ထွေး၏မယား ချောချောနှင့်ရော ထွေရာလေးပါး စကားစမြည်ပြောဆိုလေ့ရှိကြသည်။ သူတို့ချင်း သူမမသိအောင် အရိပ်အမြွက်ပြောဆိုသောစကားများအရ အိမ်ကြီးရှင်သူဋ္ဌေးဦးညီဂျော် အဘယ်မျှတဏှာရူးကြောင်း မိန်းမတွေအပေါ်ဘယ်လောက်ဏှာဗူးကျကြောင်း သူ့ကိုယ်အင်္ဂါအရွယ်အစား အတိုင်းအထွာအားဖြင့် အခြားသူတွေထက် အဘယ်မျှကြီးမားသန်စွမ်းကြောင်း အချင်းချင်း ရယ်ရွှန်းပတ်ရွှန်းပြောဆိုနေသံကြားခဲ့ရသည်။ ဤသည်ကပင် အပျိုမဒန်းကလေးမျှဖြစ်သော စိုးယုမော်လို မြီးကောင်ပေါက်စ ချာတိတ်မကလေးတစ်ယောက်အနေနှင့် စိတ်ကူးယဉ်မွေ့ပျော်ဖွယ်ရာ ကိစ္စရပ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်နေမည်ဆိုသည်ကိုတော့ အရွယ်ရောက်ပြီး အရင့်အမာမိန်းမကြီးများဖြစ်ကြသည့် ဒေါ်မြင့်မူနှင့် မာလီမယားချောချောတို့ အနေနှင့် ရိပ်စားမိခြင်း အလျဉ်းမရှိကြချေ။

လူငယ်တို့သဘောသဘာဝ အကြောင်းကိစ္စတစ်စုံတစ်ခုကို တားမြစ်ပိတ်ပင်လေ ပိုပြီးသိချင်လေ ပိုမိုစူးစမ်းမိလေလေပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

၂။

စိုးယုမော် ချောချောတို့လင်မယားနေထိုင်သည့် အိမ်ကြီးအနောက်ဖက် အစေခံတန်းလျားဖက်ကို ထမင်းသွားပို့ကာ ချောချောနှင့်စကားစမြည်ပြောဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ ဈေးဝယ်သွားလိုက် မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ဝိုင်းကူကာ တကုပ်ကုပ်ချက်လိုက်ပြုတ်လိုက် အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်နှင့်သာ အချိန်ကုန်နေခဲ့သည်။

အန်တီမွန် ကျောက်ဝယ်ဖို့ကိစ္စ ပွဲစားဒေါ်ညွန့်မေနှင့်တစ်နေကုန် သွားသွားလာလာ အလုပ်များနေ၍ အိမ်မှာ သူမကပင် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ခင်ပွန်း ဦးညီဂျော်လိုအပ်တာမှန်သမျှကို ဒေါ်မြင့်မူနှင့်အတူ ဝိုင်းဝန်းကူညီဖြည့်ဆီးပေးနေရသည်။ သမီး သမီးနှင့် ပါးစပ်ကမချ ပြောတတ်သလောက် သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မှုလွန်ကဲသော အကြည့်ရိုင်းရိုင်းများဖြင့် အစဉ်တစိုက် ငေးစိုက်ကြည့်နေတတ်သော ဦးညီဂျော်ကိုကြည့်ပြီး စိုးယုမော်လည်း သူ့အနားကပ်ရတာ ခပ်လန့်လန့်ဖြစ်ရသလို ရင်ကလေးတဒိန်းဒိန်း ခုန်နေမိသလို တစ်မျိုးကြီး ခံစားနေရလေသည်။

အိမ်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းမှာ ဒေါ်မြင့်မူကိုမတွေ့ ရေချိုးခန်းဖက်များရှိနေမလားလို့ လိုက်ရှာကြည့်သော်လည်းမတွေ့ပါချေ။

စိုးယုမော် တစ်စုံတစ်ရာအတွေးပေါက်မိပြီး ဦးညီဂျော်ရှိနေသည့် အိမ်ပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဖက်ဆီ လှေကားထစ်ကနေပြီး ခြေသံမကြားအောင် တိတ်တဆိတ် လှမ်းတက်လာခဲ့သည်။ အခန်းတံခါးကိုစေ့စေ့ပိတ်ထားတာတွေ့ရပြီး စိုးယုမော်လည်း အသံဗလံတစ်ခုခုကြားရလိုငြား အခန်းတံခါးကိုနားနားကပ်ပြီး အသာအယာနားစွင့်ကြည့်မိရာ အိပ်ခန်းထဲမှ ညိုးညိုးညက်ညက်အသံတစ်စုံတစ်ရာကြောင့် သူမအထင်နှင့်အမြင် မှန်ကန်နေပြီဆိုပြီး ချောင်းကြည့်ပေါက်ကို လိုက်ရှာနေမိပြန်ပါသည်။ အထပ်သားနံရံ ကာရံထားမှုကြောင့် ချောင်းကြည့်စရာနေရာရှာမတွေ့ဘဲဖြစ်နေရာ နောက်မှအရဲစွန့်ပြီး အိပ်ခန်းအဝင်ဝတံခါးချပ်ကို လက်နှင့်မသိမသာ ဆွဲဟကြည့်လိုက်တော့မှ အတွင်းကနေ တံခါးချက်ချထားခြင်းမရှိဘဲ စေ့ရုံသာစေ့ထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း မထင်မှတ်ဘဲသူမသိလိုက်ရသည်။

စိုးယုမော်ဝမ်းသာအားရဖြစ်ပြီး တံခါးအသေအချာဆွဲဟကြည့်လိုက်သည်။

အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ ဦးညီဂျော်တစ်ယောက် အသားဖြူဖြူခပ်ဝဝ ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်ပုံသဏ္ဍာန်မျိုးရှိသော လုံးကြီးပေါက်လှ အမျိုးသမီးချော တစ်ယောက်နှင့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ပျက်နေကြသည်။ အမျိုးသမီးကြီးကား အခြားသူတော့မဟုတ်။ ဒီအိမ်က ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူပင် ဖြစ်သည်။

ဒေါ်မြင့်မူ လှလည်းလှ တောင့်လည်းတောင့်သည်။ ရင်သားထွားထွား တင်ပဆုံသားကားကားအမျိုးအစား။ မဆိုစလောက်ကလေး ဝနေတာတစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိသည်။ ဦးညီဂျော်ရော သူမပါ ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားဆိုလို့ ဘာဆိုဘာမှလည်း မရှိကြပါ။ ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကိုယ်လုံးတီး အနေအထားအတိုင်းပင် ဖြစ်နေလေသည်။ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် စုပ်လိုက်နမ်းလိုက် ပွေ့ဖက်လူးလှိမ့်နေကြပြီး ဦးညီဂျော်၏လက်များက ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးထွေးထွေးအိအိရှိလှသော ဒေါ်မြင့်မူ၏တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသားဆိုင်အိအိ တစ်တုံးတစ်ခဲကြီးများကို နေရာလပ်မကျန်အောင် လိုက်လံကိုင်တွယ်ပွတ်သပ် ပေးနေပါသည်။ သူမငေးကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဒေါ်မြင့်မူ ကုတင်ပေါ်ကနေ အသာလျှောဆင်းလိုက်ပြီး ဦးညီဂျော်ခြေရင်းမှာ လာရောက်ကပ်ထိုင်ချလိုက်တာတွေ့ရသည်။

အခန်းတံခါးဝအကွယ်ကနေ ချောင်းကြည့်နေသော သူမနှင့်ဆိုလျှင်နှစ်ယောက်စလုံးက ဘေးတိုက်အနေအထားဖြစ်နေသည်။

"အားပါးပါး နည်းတဲ့အဖုတ်ကြီးမဟုတ်ဘူး ဒေါ်ကြီးအဖုတ်က အမွေးတော်တော်များတာပဲ ငါနဲ့များတော့ကွာပါ့ကွယ် သူတို့ ဟိုဟာလုပ်ကြမယ်နဲ့ တူတယ်"

စိုးယုမော်စိတ်ထဲကတွေးလိုက်သည်။ သူမအတွေးမမှားပါ။ ဒေါ်မြင့်မူကြီးရဲ့လက်တစ်ဖက်က ဦးညီဂျော်ပေါင်ကြားထဲဆီတိုးဝင်သွားပြီး သူ့ပေါင်ကြားမှဟာကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တာတွေ့ရသည်။ ဦးညီဂျော်ရဲ့လီးကြီးဖြစ်သည်။ လုံးပတ်တော်တော်ကြီးတုတ်ဖီးနေပြီး အလျားရှည်လမျောနှင့် လွန်လွန်ကျွံကျွံပြောရလျှင် သူ့ဟာကြီးက အရှည် ၈ လက်မ ၉ လက်မလောက်ရှိမည်ဟု စိုးယုမော်စိတ်ထဲကနေ ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။

"ဟော ဘာလုပ်တာပါလိမ့် ...ဟယ် စုပ် စုပ်နေပြီ ဒေါ်ကြီးမြင့်မူ ဟိုဟာကြီးကို ကြံချောင်းတစ်ချောင်းစုပ်သလိုကို အားပါးတရစုပ်နေတာပဲ သူမို့လို့မရွံမရှာ ... အန်ကယ်ကြီးဟာကလည်း အမွေးတွေရှုပ်ယှက်ခတ်ပြီး ထိပ်လုံးကြီးပြူးပြူးနဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကိုဖြစ်လို့ ကိုင်ကြည့်လိုက်ရင် အလေးကြီးနေမှာပဲ ငါ့လက်နဲ့များ ဆန့်တောင် ဆန့်ပါရဲ့လားမသိဘူး အသည်းယားစရာကြီး တောင်နေလိုက်တာလည်း မိုးတောင်ထိရော့မယ် ကြည့်စမ်း  ဟင်း ဟင်း ဟင်းး ...  "

သူမဖာသာတွေးရင်း ကြက်သီးတွေထလာပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်အသာတွန့်လိုက်မိသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ အပျိုဖော်ဝင်စ အသွေးထဲအသားထဲက တောင်းဆိုမှုအရ စိုးယုမော်စိတ်ထဲမှာ သရိုးသရီကလေးဖြစ်လာမိပြီး သူမ၏တိုနံ့နံ့ကလေးဝတ်ဆင်ထားသော စကပ်အောက်လက်လျှိကာ ပေါင်ကြားထဲဆီ လက်ကလေးတစ်ဖက်က အလိုအလျောက်ရောက်ရှိကိုင်စမ်းမိသွားလေသည်။ စိုးယုမော်ကြည့်နေခိုက်မှာပဲ ဒေါ်မြင့်မူခေါင်းကလေးငုံ့လိုက်ပြန်ကြွလိုက်နှင့်ဦးညီဂျော်ရဲ့တုတ်ကြီးကို စုပ်ကာစုပ်ကာပေးနေရာက သူမလက်နှစ်ဖက်က အချောင်းတန်ကြီးအလယ်ကနေ တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက်လျှောတိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးနေတာကိုတွေ့ရပြန်သည်။ ဤအရာကို ယောက်ျားတွေဂွင်းထုသည်ဟုခေါ်ကြောင်း ဒေါ်မြင့်မူပဲတစ်ခါကပြောပြဖူးသည်။

"ဟဲ့ကောင်မလေး နင်ရုပ်ရှင်တွေ ဗွီဒီယိုတွေကြည့်ကြည့်ပြီး ဒီအတိုင်းစိတ်ကူးယဉ်မနေနဲ့ ယောက်ျားကဂွင်းထု မိန်းမကလွှတိုက်တဲ့ ကြားလား မိန်းမဆိုတာ ကိုယ့်အာသာပြေအောင် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်လည်း အဖုတ်ကို လက်ဝါးစောင်းတိုက်ပြီးစိတ်ဖြေဖျောက်တတ်ရမယ် အစိကိုနှူးရမယ် အပေါက်ထဲလက်သွင်း ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း ခရမ်းသီးဖြစ်ဖြစ်တစ်ခုခုသွင်းပြီး ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်လိုးတတ်ရတယ် နို့မဟုတ်ရင် ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေများလာပြီး ထိုင်ရအခက်ထရအခက်နဲ့ လမ်းလယ်ခေါင် ကျွန်မရွလွန်းလှချည်ရဲ့ အစ်ကိုတို့ လမ်းကြုံရင်ဖြစ်ဖြစ် တစ်ချီလောက်လိုးပေးသွားကြပါလား လို့ လူရှေ့သူရှေ့ကုန်းအော်နေရမယ် ဘာမှတ်သလဲ ဟွန်းး"

သက်ကြီးစကားသက်ငယ်ကြားဆိုသလို ဒေါ်မြင့်မူစကားကိုကြားယောင်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိသေးသည်။ သူမကို အတတ်ကောင်းတတ်အောင် သင်ကြားပေးခဲ့သူမှာ ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်တည်းမဟုတ်။ ခြံစောင့်ကိုခင်ထွေးမိန်းမ မချော(ချောချော) လည်း တစ်ယောက်အပါအဝင်ပဲဖြစ်သည်။

ဒါ ထားလိုက်တော့။ နောင်အလျဉ်းသင့်မှပဲ ဆက်ပြောပြတော့မည်။

ပြောရလျှင် စိုးယုမော် ဖိုနှင့်မ ကာမသံဝါနွှဲပျော်သည့်ကိစ္စကို ကိုယ်တိုင်မကြုံဖူးလျှင်သာရှိမည်။ တစ်ဆင့်စကားတစ်ဆင့်နားဖြင့် အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သဘောပေါက်နားလည်သလောက်ရှိနေပါပြီ။ လူဆိုတာမျိုးက မဟုတ်တဲ့အရာမှာ သင်လွယ်တတ်လွယ် ရှိကြသည်။ နားစွန်နားဖျားကြားရလျှင်ပဲ ချက်ဆိုတာနှင့်နားခွက်မီးတောက်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ ဦးညီဂျော်နှင့် ဒေါ်လေးမြင့်မူတို့နှစ်ယောက် မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာ နှစ်ယောက်သားပျော်ပျော်ပါးပါးကြီး အချစ်ပွဲဆင်နွှဲကြတော့မည်။ ရှင်းရှင်းပြောရလျှင် နှစ်ယောက်သား အပီအပြင် လိုးကြပေတော့မည်။  ပွဲမဝင်ခင် အပြင်ကကျင်းပဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားအတိုင်း မကြာမီဆင်နွှဲကြမည့်အချစ်ပွဲတော်ကြီးအတွက် အဆင်သင့်ပြင်ဆင်သည့်အနေနှင့် ယခုလို တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် လိင်စိတ် ပိုမိုနိုးကြားထက်သန်လာအောင် နည်းလမ်းမျိုးစုံသုံး၍ နှူးနှပ်ဆွပေးနေခြင်းပဲဆိုတာ စိုးယုမော်တစ်ယောက်အခြေအနေကြည့်ရုံနှင့်ပင် ကောင်းစွာ အကဲခတ်မိပြီးဖြစ်လေသည်။

"ကိုင်း မူမူ ထလိုက်တော့ "

"တော်ပြီလား အစ်ကိုကြီး "

"ရပြီ မူမူအလှည့်ပြီးပြီ အစ်ကိုကြီးအလှည့်ပဲ ကျန်တော့တယ် "

"သက်သက်ညှာညှာလေးတော့လုပ်ပါ အစ်ကိုကြီးရယ် "

ဒေါ်မြင့်မူစကားအဆုံးမှာ နှစ်ယောက်သားထံမှ ရယ်သံညှင်းညှင်းကလေးများထွက်ပေါ်လာကြသည်။ စိုးယုမော်လည်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လွန်းလှပြီ။ "ဘာဆက်ဖြစ်မလဲ" "ဘာတွေထပ်လုပ်ကြဦးမလဲ" ဆိုသောအတွေးများဖြင့် သူမခေါင်းထဲမှာ အတွေးများယောက်ယက်ခတ်ကာ ကတုန်ကယင် စိတ်လှုပ်ရှားလျက်ရှိချေပြီ။

.........

၃။

ဒေါ်မြင့်မူ ကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်သွားပြီ။

ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီးပမာ ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုစင်းစင်းထား၍လဲလျောင်းနေပုံမှာ လှပအချိုးကျသော ခေါမခေတ် ကျောက်ဆစ်ပန်းပုလက်ရာများကိုပင် အမှတ်ရချင်စရာဖြစ်နေပေသည်။ ဆူဆူဖြိုးဖြိုးတစ်တုံးတစ်ခဲကြီးဖြစ်၍ ဦးညီဂျော်လိုလူတင်မကဘဲ စိုးယုမော်ကဲ့သို့လိင်တူမိန်းမသားတစ်ယောက်ပင် သွားရည်တမြားမြားကျချင်လောက်စရာအလှမျိုးဖြစ်နေပေသည်။

ဦးညီဂျော်တစ်ယောက် လေးဘက်ထောက်ကာဖြင့် သူမထံကို တဖြည်းဖြည်း တိုးရွှေ့ရောက်ရှိသွားသည်။ လေးဘက်ကုန်းထားသော သူ့ဖင်ပြောင်ကြီးရဲ့အနောက်ကနေ ဂွေးဥတွဲတွဲနှစ်လုံးနှင့်တကွ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားလှသော လိင်တန်ဆာချောင်းကြီးမှာ တောဆင်ရိုင်းတစ်ကောင်၏နှာမောင်းကြီးသဖွယ် တွဲလောင်းကြီးကျလျက်ရှိပြီး အနောက်ဖက်ကကြည့်နေသည့် စိုးယုမော်ရဲ့မြင်ကွင်းထဲမှာပင် အကွင်းလိုက်အကွက်လိုက်ဆိုသလို ရှင်းရှင်းပြက်ပြက်ကြီး တွေ့မြင်နေရလေသည်။

"ဟာ နည်းတာကြီးမှမဟုတ်ဘဲ အန်ကယ်ကြီးလီးကြီးတာ ကြားပဲကြားဖူးတယ် ခုမှကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ရတာ သူဘာလုပ်ဦးမလဲတော့ မသိဘူး ဒေါ်လေးမြင့်မူပေါင်ကြားထဲတော့ရောက်သွားပြီ ဟော ဟို ဟို ဒေါ်လေးအဖုတ်ကြီးကို ဘာမပြောညာမပြော ကုန်းယက်နေပါရောလား အို ယားလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်း ဒေါ်လေးတော့ ဟင်းဟင်း တကတဲ လန်ပြန်ပြီး ရွထနေတော့မှာ မြင်ယောင်မိသေး ... ခိခိခိ "

တကယ်လည်း သူမမြင်တွေ့သည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်နေသည်။ ဦးညီဂျော် ဒေါ်မြင့်မူအဖုတ်အုံကြီးကို အပီအပြင်နမ်းစုပ်နေသည်။ လျှာနှင့်လည်း နေရာအနှံ့အပြားကို စေ့စေ့စပ်စပ် လိုက်လံမွှေနှောက်ယက်ဆွပေးနေတာတွေ့ရပါသည်။ သူမကတော့ စိုးယုမော် ကြိုတင်ခန့်မှန်းပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စုလိုက်ပြဲပြဲဟဟကြီးလုပ်လိုက်နှင့်ဒူးထောင်ပေါင်ကားကြီးဖြစ်ကာ တခိခိရယ်သံလိုလိုညည်းသံလိုလို အသံမျိုးစုံထွက်ကာ ကုတင်ကြီးထက်မှာ ထွန့်ထွန့်လွန့်လွန့်လူးလျက်ရှိနေပေပြီ။

"အား အ အ ကို ကိုကြီး ဟီးဟီး ရယ် ယားတယ် ယားတယ်ကွယ်  သူ ဘာ ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ လို့ ဟင့် ဟင့်ဟင့်"

နှုတ်မှတပြပ်ပြပ်အသံထွက်အောင် လျှာပြားကြီးနှင့် အားပါးတရ ယက်ကာသပ်ကာနှင့် ဦးညီဂျော်တစ်ယောက် ဒေါ်မြင့်မူရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို အပြတ်အသတ်နှူးလိုက်ဆွလိုက်လုပ်နေသည်။ ယက်ရုံယက်တာမဟုတ် အဖုတ်ကိုပါ လက်နှင့် ကျကျနနဖြဲကြည့်ကိုု်င်ကြည့်သည်။ အကွဲကြောင်းအပေါ်ထိပ်က အစိချွန်တက်တက် အသားထစ်ကလေးကို ကလေးများ သကြားလုံးစုပ်သကဲ့သို့ တပြွတ်ပြွတ်အသံမြည်အောင်စုပ်ပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း အောက်ခြေရှိ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးထိုးထည့်၍ အပီအပြင်နှိုက်ဆောင့်ပေးလေသည်။

ဒီ့နောက်မှာတော့ ဦးညီဂျော်စောက်စိကလေးစုပ်လိုက် အကွဲကြောင်းအောက်ကနေ အပေါ်ကို သူ့လျှာပြားကြီးနှင့်ဒေါင်လိုက် ယက်ကာသပ်ကာပေးလိုက် အဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံးအား သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးအုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖျစ်ညှစ်ပွတ်ဆွဲလိုက်နှင့်လုပ်ကာ တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ကြားမှတန်ဆာချောင်းကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အရှိန်ရအောင် တဆတ်ဆတ်ဂွင်းရိုက်လို့နေတာကို တွေ့ရပါသည်။

စိုးယုမော်လည်း လက်တစ်ဖက်က အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပြီ။ ဒီလောက်အခြေအနေမြင်တွေ့ရုံနှင့်ပင် သူမရင်ထဲကငုံ့လျှိုးလျှက်ရှိသည့် ကာမစိတ်ရိုင်းများတအားကို တက်ကြွထက်သန်လာခဲ့ရပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားရှိစကပ်အောက်ကို အလိုအလျောက်ပင် လက်လျှိုနှိုက်ကာဖြင့် အတွင်ခံပင်တီပါးလေးအောက်မှ စိုစိစိကလေးဖြစ်နေသော မိမိအင်္ဂါဇပ်ဖောင်းရွရွကလေးကို ပင်တီတစ်ထည်လုံး အောက်ဆွဲချပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် အစိထိပ်ကလေးအား ထိထိမိမိဖိကြိတ်ပေးနေမိလျက်သားဖြစ်သွားရသည်။

စိုးယုမော်၏အဖုတ်ကလေးဆီမှ အရည်တွေရွှဲနစ်အောင်ထွက်လာပြီး သူမလက်ချောင်းကလေးတွေကြားထဲကတောင် ယိုစိမ့်ကာ ထွက်လာတာကို တွေ့ရသည်။ ဦးညီဂျော်လည်း တော်တော်ကလေးထန်လာပုံရပေမယ့် လုပ်ငန်းမစသေးဘဲ ဒေါ်မြင့်မူကိုယ်ပေါ် မှောက်အိပ်ချကာ သူမနှုတ်ခမ်းထူအိအိကလေးနှစ်ချပ်ကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနှင့်စုပ်ဆွဲပြီး ကစ်ဆင်ရိုက်လိုက် လျှာအချင်းချင်းယှက်လိမ် လိပ်ကစားရင်း တဏှာမထထအောင် လှုပ်နှိုးဆွလိုက် နို့အုံထွားထွားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို တစ်လှည့်စီဖျစ်နယ်ကိုင်ကာစို့စို့ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ နို့စို့ရင်းနှင့် ဒေါ်မြင့်မူစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လက်တင်ပြီး ပွတ်လိုက်ဆွလိုက်လက်ဝါးစောင်းတိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲကို သူ့လက်တစ်ဖက်နှင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီး မွှေနှောက်ဆောင့်သွင်းပေးလိုက်တာတွေ့ရလေသည်။ လှုပ်ရှားမှုက အားပါပြီး အကြမ်းပတမ်းဆန်ဆန်မို့ ဒေါ်မြင့်မူတလူးလူးတလွန့်လွန့်နှင့် ရူးမတတ်ပင်ခံစားလိုက်ရဟန်တူသည်။ သူမဖင်အိုးလုံးလုံးကားကားကြီးနှစ်ဖက်က အောက်ကနေကော့ပျံကာကြွတက်လို့လာရပြီး ...

"အ အီး အိ အိ အင့် အ အစ်ကိုကြီး အင် အင့် တ တအား မ မလုပ်နဲ့လေ ဟင့် အိ အင့် ဟင့် ...နာ နာတယ် ဟင့်ဟင့်"

ဒေါ်မြင့်မူ တအီးအီး ညည်းတွားသံထွက်လာသည်။ သူအဆက်မပြတ်အဆွကောင်းမှုကြောင့် သူမစောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနစ်အောင် ယိုစီးထွက်ကျလာသည့်အလျောက် ကြာရှည်တင်းမခံနိုင်ရှာတော့ဘဲ အသံရှည်ဆွဲပြီးညည်းညူကာဖြင့် ...

"အား အ အ မ မရတော့ ဘူး အစ်ကိုကြီးရယ် မူမူ မတတ်နိုင်တော့ဘူူး လိုးပါ သူ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးထည့်ပြီး ခပ်မြန်မြန်လိုးပေးစမ်းပါ ဒီအတိုင်းဆွမနေပါနဲ့တော့ "

အလောသုံးဆယ် ပြောလိုက်သံကြားရပြီး ဦးညီဂျော်လည်း ...

"ကောင်းပြီ မူမူ နင့်ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲပေးလိုက်တော့ ငါလည်း လီးတောင်နေတာကြာပြီ ခုပဲလိုးကြမယ်"

သူကပြောရင်း ဒေါ်မြင့်မူပေါင်ကြားထဲကို တစ်ကိုယ်လုံးဝင်ရောက်လိုက်ကာ သူ့ပေါင်ကြားမှငေါငေါကြီးဖြစ်မေသည့် လိင်တန်ဆာချောင်းကြီးကို ဒေါ်မြင့်မူစောက်ပတ်ထဲသို့ ဇွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး ထိုးစိုက်ထည့်သွင်းပစ်လိုက်လေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူလည်း ယခုမှပင် အလိုကျသွားဘိသည့်အလား ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ချက် ချလိုက်သံကြားရသည်။

"ဟင်း ထည့်လေ အစ်ကိုကြီး အကုန်မဝင်သေးဘူး လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင်ထည့်ပေး ခါတိုင်းသူများကို တစ်ဆုံးထည့်လိုးနေကျပဲ ခုမှ လူကို ညှာမနေတော့နဲ့ လီးကြီးကဒီလောက်လိုးတာတောင် ပြည့်သိပ်ကြပ်နေတာပဲ ကိုကြီးရာ "

"နင့်စောက်ပတ်ကိုက စီးကြပ်ပြီး အပျိုစောက်ပတ်အတိုင်းဖြစ်နေတာ ငါ နင့်ကိုလိုးရတာ အကြိုက်ဆုံးပဲ"

"သွားပါ ဟင်း လူကိုမြှောက်ပြောနေတာများ ဒီကမသိဘူးမှတ်နေလား ကိုကြီး ချောချောကိုလိုးတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲပြောတယ် မဟုတ်လားလို့ "

စိုးယုမော်ခေါင်းနားပမ်းကြီးသွားသည်။ ဦးညီဂျော် ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်တည်းကိုသာမက မချောကိုပါ တစ်ချိန်တည်းတစ်ပြိုင်တည်းမှာ လိုးနေခဲ့သည်ဆိုတဲ့စကားကြောင့် သူမအကြီးအကျယ်တုန်လှုပ်သွားမိခြင်းဖြစ်သည်။

"ဟား ဒါဆို မချောကိုအကြောင်းစုံသိအောင် နည်းနည်းပါးပါးအစ်အောက်မေးမြန်းတော့မှဖြစ်မယ် ဒေါ်ကြီးမြင့်မူက တစ်ခါတစ်ခါ ငါနဲ့သိပ်ပြီး ကီးမကိုက်တော့ စကားပြောရတာအဆင်ပြေချင်မှပြေမှာ မချောသာဆိုရင် ငါ့ကို သူ့ရင်ထဲရှိသမျှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အကုန်ဖွင့်ပြောမှာပဲ သိချင်တာတွေ သူ့ကိုပဲ မေးမြန်းရတော့မယ် "

စိုးယုမော်စိတ်ထဲကတွေးပြီး အခန်းထဲက စကားသံကိုဆက်လက်နားစွင့်နေလိုက်သည်။

"ငါတကယ်ပြောတာပါ မြင့်မူရဲ့ ချောချော နင့်ပြန်ပြောလို့လား "

"အိုး ပြောတာပေါ့ ကိုကြီးသူ့ကို တစ်နေ့ဘယ်နှစ်ချီချသလဲဆိုတာကအစ အကုန်ပြောပြပါတယ်"

"ပြီးရော ဒါဖြင့် ငါ နင်တို့နှစ်ယောက်ကို တစ်ခါတည်း အိပ်ခန်းထဲမှာအတူခေါ်လိုးလို့ရတာပေါ့ ဟင်းဟင်း သူက နင့်ဘောဒီရှိတ်လောက် မဖြိုးဘူး တစ်မျိုးတော့တစ်မျိုးလေးပဲ ...နင်က တစ်တုံးတစ်ခဲကြီး အဖုတ်ကလည်း သူများလိုမဟုတ်ဘဲ အပေါ် ခုံးမောက်ပြီး တအားမို့ကြွနေတာ ချောချောက ပိန်ပိန်ပါးပါးစလင်းဘော်ဒီမဟုတ်ပေမယ့် ငါးရံ့ကိုယ်လုံး လုံးလုံးကစ်ကစ်တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကလေး အလတ်စား Median ဆိုဒ် ပြောရမယ် ...ညည်းက လုံးကြီးပေါက်လှ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း တကယ့်အမှန်အကန်ရှယ် Extra ဆိုဒ် စောက်ခုံကြီးကကြွတက်နေသလို လိုးလို့ကိုဘာနဲ့မှမတူတာ ဆွေမေ့မျိုးမေ့ အားပါးတရလိုးရတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးကိုခေါ်တယ်"

"ဟင်း သူအပိုသိပ်ပြော ကဲပါ ဆောင့် ပါ လိုးမှာဖြင့်လိုး နာနာလိုး စိတ်ရှိလိုး တကတည်း ... လေရှည်လွန်းတယ်"

"လေရှည်တယ် လီးရှည်တယ် အဲဒါ ... မကောင်းဘူးလား မူမူရ"

"ကောင်းပါ့တော် ကောင်းပါ့ ... ဟွင်း ကောင်းလွန်းလို့ပဲ ဒီအိမ်ကြီးက မခွာနိုင်ဖြစ်နေရတာ ကဲ သိပြီမလား ကိုဒုတ်ကြီးရဲ့ ...ဒုတ်ကြီးကြီးနဲ့ လိုးစရာရှိ မြန်မြန်ဆန်ဆန်သာလိုး ဟွန်း သူ့အချစ်တုံးကြီး ပြန်လာမှ နှစ်ယောက်စလုံးအခက် "

"မခက်ပါဘူးဟ ...သူရှိလည်း လိုးမှာပဲ ငါ့လီးက မိန်းမမြင်လိုးချင်တာ ဘယ်သူမှတားမရဘူး မွန်မွန်ကျော်လည်း တားမရဘူး သူမမြင်ရင်သာမမြင်ချင်နေမယ် နင်တို့ကိုငါလိုးတာ သိချင်သိနေမှာပဲ သူလည်း တစ်ယောက်တည်း စောက်ဖုတ်ငြီးစော်နံအောင် နေ့တိုင်းအဆော်ခံနေရလို့ ဒီကိစ္စ အသာလွှတ်ပေးထားသလားမှမသိတာ ငါ့မိန်းမအကြောင်း နင်မသိပါဘူး"

"အဲဒါတော့မပြောတတ်ဘူး ကိုကြီးမယား ကိုကြီးအသိဆုံးဖြစ်မှာပေါ့ မူမူတော့ တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်ရင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေလိုက်မယ် ကိုကြီးနဲ့တော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ အကွဲမခံနိုင်ပါဘူး"

"အဲဒါတွေကြောင့် ချစ်နေရတာ မယ်မင်းကြီးမရယ် အဟင်း ဟင်းဟင်း"

ဦးညီဂျော်လည်း ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးပြောရင်း တစ်ကြောင်းချင်းတစ်ဒယ်ချင်း တစ်ချက်ချင်း ဒေါ်မြင့်မူစောက်ပတ်ကို သူ့စိတ်ကြိုက် အပီအပြင်တွယ်နေလေတော့သည်။ ဗျင်းလိုက်သမှ ကုတင်တစ်ခုလုံးပါ သိမ့်သိမ့်ခါပြီး အခန်းကြမ်းပြင်ပါ တဝုန်းဝုန်းတအုန်းအုန်း တုန်ဟီးသွားရသည်အထိပင်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဒေါ်မြင့်မူရဲ့အဖုတ်ကြီးထဲကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် အဆုံးထိဖိဆောင့်တိုးဝင်သွားလိုက် အပြင်ပြန်ကန်ထွက်လာလိုက် နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ဗြိ စွိကနဲ အထဲကို ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီး ပြန်လည်နစ်စိုက်ဝင်ရောက်သွားလိုက်နှင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် မနားစတမ်း ဒေါကြီးမာန်ကြီးလိုးခွဲပစ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်မြင့်မူလည်း ကုလားမတွေလို အဘားး အဘားးနှင့် မအော်ရုံတမည်ပါပေ။ သူလက်ကုန်ဖွင့်လိုးသမျှ ပက်ပက်စက်စက်တော့ အလိုးခံနေရသည်ပဲဖြစ်သည်။

၄။

စိုးယုမော်လည်း ရောဂါအကြီးအကျယ်တက်နေရသည်ပင်။ ဟိုကလိုးလေလေ သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်ကာ ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် ဆွလိုက်လုပ်လုပ်ပြီး မိမိ၏အပျိုစစ်စောက်ဖုတ်ကလေးကို မညှာမတာနှူးဆွပေးနေမိသည်။ စောက်ရည်တွေ ဒလဟော စီးကျလာသည်အထိ။ အရည်ရွှမ်းလှသည့်သူမစောက်ဖုတ်ကလေးဆီမှ ထွက်ကျလာသော ကာမရှေ့ပြေးအရည်တွေက သူမအဖုတ်ဝကလေးမှာ ပြည့်လျှံရုံမျှမကဘဲ အပြင်ဖက်လက်ခုံကြားထဲကိုပါ ယိုဖိတ်ထွက်ကျလာသည်အထိဖြစ်ရလေသည်။ အန်ကယ်ဦးညီဂျော်လီးကြီးက ဒေါ်မြင့်မူစောက်ဖုတ်ထဲကို တရှိန်ထိုးကြီး ထိုးဆောင့်နစ်ဝင်သွားချိန်မှာ သူမလက်ညှိုးလက်ခလယ်လေး နှစ်ချောင်းကလည်း ရွစိထကာပွင့်အာမယောင်ဖြစ်နေသည့် အပျိုစင်စောက်ဖုတ်အတွင်းပိုင်းဆီကို စွပ်ကနဲတိုးဝင်သွားရသလို လီးပြန်အထွက်နှင့်ချိန်သားကိုက်ပင် သူမလက်ကလေးနှစ်ချောင်းက စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲကနေပြန်ကျွတ်ထွက်လာရပြီး ထိုအတိုင်းပင် အန်ကယ်ကြီး ဆတ်ကနဲလိုးချလိုက် သူမလက်ချောင်းကလေးများက အတွင်းအဝထဲကို စွိကနဲဆောင့်ထိုးထည့်လိုက် လီးပြန်အနှုတ်မှာ လက်ကပြန်ထွက်လာလိုက် လိုးချက်ပြင်းလျှင်ပြင်းသလို နှေးလျှင်နှေးသလို ချိန်သားကိုက် နှေးလိုက်မြန်လိုက် ကြမ်းလိုက်လျှော့လိုက်နှင့် အဖိအဖော့လှုပ်ရှားကစားပေးနေမိရင်း မခံမရပ်နိုင်အောင် ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းပိုင်းဆီကနေ အလွန်အမင်း ယားယံလှသောဝေဒနာတစ်ရပ်ကို ခံစားလာရပြီး ရှေ့ဆက်ဘာလုပ်၍ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင်ပင် တစ်ယောက်တည်း အရူးမီးဝိုင်းသကဲ့သို့ ထိုင်​ရအခက်​ထရအခက်​ဖြစ်​ကာ​ နေမိ​လေ​တော့သည်​။

စိုးယု​မော်​စိတ်​​ပေါက်​​ပေါက်​နှင်​့ ပေါင်လယ်လောက်ရောက်နေသော အတွင်​းခံပင်​တီပါး​က​လေးကို လျှောချွတ်ချလိုက်​ပြီး သူမအိမ်နေဝတ်ဆင်ထားသည့် မီနီစကပ်ကလေးကိုပါ ခါးပေါ်ရောက်သည်အထိပင့်လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ အောက်ပိုင်း ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားပြီး အနီးအနားတဝိုက်မှာလည်း ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှမရှိတာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို ထင်တိုင်းကြဲကာ ပွတ်သပ်ရိုက်ပုတ်နှူးဆွပေးနေမိလေသည်။

စိတ်ထဲမှလည်း ...

"အန်ကယ်ကြီးများ ခုနေ ငါ့ကိုလာလိုးရင်ဘယ်လောက်ကောာင်းလိုက်မလဲ ဟောဒီလို ဟောဒီလို အောက်ကနေ ခါးကလေးကို မြှောက်ပင့်ပြီး အားရပါးရကြီးကော့ကော့ခံပေးလိုက်မယ် သူ့ဟိုဟာကြီး ငါ့အဖုတ်ထဲဝင်မှဝင်ဆန့်ရဲ့လားမသိ အို လီးနဲ့မတော်တဲ့ စောက်ဖုတ်ဆိုတာ မရှိဘူးလို့ ဒေါ်ကြီးမြင့်မူ တစ်ခါပြောဖူးတာပဲ သူ့ကိုယ်တွေ့မို့ သိနေတာပဲဖြစ်ရမယ် ဟင်းဟင်း ဒေါ်မြင့်မူကြီး ဒီအသက်အရွယ်အထိ လီးဘယ်နှစ်ချောင်းတောင်များ အလိုးခံပြီးပြီလဲမသိဘူး ခံနေလိုက်တာမှ အားရပါးရပက်ပက်စက်စက် ကော့ခံနေတော့တာပဲ ဟိုကတစ်ချက်ဆောင့်လိုက်ရင် သူ့ဖင်ကြီးမြောက်မြောက်တက်သွားပြီး လီးမဝင်ဝင်အောင် ဖွင့်ခံပေးတာပဲ ဖြစ်ရမယ် လိုးတဲ့လူလည်း အလိုးတကယ်သန်ပြီး ခံတဲ့စောက်ပတ်ကလည်း အခံပက်စက်လွန်းလိုက်တာ သိပ်ကြည့်ကောင်းတာပဲ မချောဆိုရင်လည်း ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူးနော် "

တစ်ယောက်တည်း အရူးမလေးတစ်ယောက်လို ကယောင်ကတမ်း ရောက်ရာပေါက်ရာတွေးတောစိတ်ကူးယဉ်ရင်း မျက်လုံးအကြည့်ကလည်း အချက်နှစ်ဆယ်သုံးဆယ် တရစပ်အပေါ်ကနေ ဖိဖိဆောင့်ချလိုက် ခဏနား ပြီးတော့ ဇယ်ဆက်သလိုအကြမ်းပတမ်း ဇွတ်လိုးလိုက်နှင့် ဧရာမလချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို ပရိယာယ်ကြွယ်ကြွယ်ကျွမ်းကျင်နိုင်နင်းစွာဖြင့် လိုသလိုမွှေနှောက်ခြောက်ခြားလိုးနိုင်စွမ်းလှသည့်ဦးညီဂျော်၏လီးကြီးကို မမှိတ်မသုန်မျက်တောင်မခတ်စတမ်းကြည့်ရှုအရသာခံရင်း လူက ရုတ်တရက် လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ရဘိသည့်အလား တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ကတုန်ကယင်တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လို့သွားကာ အမျိုးအမည်ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် ခန္ဓာကိုယ်သွေးကြောတွေထဲအထိ အီအီဆိမ့်ဆိမ့်ကဆုန်စိုင်းဝင်ရောက်ပျံ့နှံ့လာသည့် ကာမသုခဆိုသည့် အီလည်လည်အရသာထူးကြီးကို မကြုံစဖူးထူးကဲလှစွာဖြင့် အံ့အားတသင့်မင်သက်ခံစားနေမိလေတော့သည်။

"အ အား အီး အင့်ဟင့် မြန် မြန်မြန် ... လုပ် ဆောင့် အင့် ... လိုးလိုး ပါ ကိုကြီး လီးထည့်ပေး ထည့်ပေးစမ်းပါ ... မြန်မြန် မြန်မြန်လေး ဆောင့် သွက်သွက်ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းလိုး ... လိုး ပါ လိုး ...လိုးလေ ... အင့် အ အား အားးး ... ဟားးး ... ကောင်း ကောင်းးလိုက်တာ ဟင့်ဟင့် ကောင်းလွန်းးလိုက်တာ ... အစ်ကိုကြီးရယ် ...ဟင့်ဟင့် ... ချစ် ချစ်တယ် မူမူ သိပ် သိပ်ချစ်တယ်... ကိုကြီး အီးဟီးးး "

ဒေါ်မြင့်မူလည်း ကြာကြာမခံနိုင်တော့ပြီ။ ဒီလောက်တောင် ဇယ်ဆက်သလို အဆက်မပြတ် တအုန်းအုန်းတဝုန်းဝုန်း လိုးပေးနေမှတော့ အဘယ်မည်သော မိန်းမသားက ခံနိုင်ဦးမှာတဲ့လဲလေ။ အကြောဆွဲသလို လေငမ်းဖမ်းသလို ကတုန်ကရီ ထွန့်လူးကော့ထိုးလာရင်းက ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက် ကာမပန်းတိုင်ဆိုသောအရပ်ကို ဦးဦးဖျားဖျား ရောက်ရှိခြေချသွားခဲ့ရပြီ။ အံ့အားသင့်ဖွယ်ရာကောင်းလောက်အောင် သူမလှုပ်ရှားမှုတွေ တဒင်္ဂငြိမ်သက်ရပ်တန့်သွားပြီးသည့်နောက်မှာ ဦးညီဂျော်ရဲ့ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ကြုံးဝါးမာန်သွင်းသံများနှင့်အတူ တဖောင်းဖောင်းတဖွပ်ဖွပ်နှင့် တစ်ကိုယ်လုံးဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေမတတ် သရဲမရဲစီးသကဲ့သို့ကြမ်းတမ်းရက်စက်စွာ မညှာစတမ်း ဝုန်းဒိုင်းကြဲလိုးဆောင့်မှုကို စိုးယုမော်လေးတစ်ယောက် ရင်သပ်ရှုမောလှစွာဖြင့် မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့မြင်လိုက်ရပြီး ဦးညီဂျော် သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်မြင့်မူစောက်ပတ်ထဲကနေ ရုတ်တရက် ဗွပ်ကနဲဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်တာကိုရော အရည်ဗရပွချွဲကျိကျိဖြစ်နေသည့် ထိုလချောင်းကြီး ဒေါ်မြင့်မူပါးစပ်နားကိုရောက်ရှိသွားကာ ဒေါ်မြင့်မူကိုယ်တိုင်သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့်ကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်ဂွင်းရိုက်ရင်း လီးချောင်းထိပ်လုံး ကွမ်းသီးခေါင်းကြီးအား ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ် မက်မက်စက်စက်စုပ်၍စုပ်၍ ပေးလိုက်ရာက လရည်တွေ တဖြောဖြော သွန်ထွက်ကျလာသည်များကို အပိုတစ်စက်မှမကျန်အောင် သူမပါးစပ်နှင့်ခံယူပြီး လည်ချောင်းထဲကနေဝမ်းဗိုက်ထဲအရောက် မရွံမရှာစုပ်မျိုချလိုက်တာတွေကိုပါ စိုးယုမော် မချင့်မရဲဖြစ်စွာ ကောင်းကောင်းကြီး တွေ့မြင်ရှုစားခွင့် ရလိုက်ပါတော့သည်။

သူမဒူးဆစ်တွေ အလိုအလျောက်ပျော့ခွေကျကာ ဘယ်လိုမှမဟန်နိုင်တော့ဘဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒီအတိုင်းဖြဲကားပြီး ထိုင်ချလိုက်ရသည်။

အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ပေါ်မှာလျောင်းစက်ကာ အမောဖြေနေကြသည့်လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ ဘာအပူအပင်မှရှိပုံမရချေ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ပူးကပ်လူးလှိမ့်ပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ဆုံဂဟေဆက်၍ အနမ်းရှည်ရှည်တွေ ပေးနေကြရင်း သူတို့၏လက်များကလည်း တစ်ယောက်ကိုယ်အင်္ဂါကိုတစ်ယောက် ဟိုကိုင်ဒီနယ်ခြေဆော့လက်ဆော့ပြုလျှက် အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါလို့မဆုံးနိုင်အောင်ရှိနေကြလေသည်။ ဦးညီဂျော်လီးကြီးပျော့ခွေနေသည်ကို ဒေါ်မြင့်မူက ပြန်နိုးထလာအောင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုပေးနေသလို ဦးညီဂျော်လက်များကလည်း သူမရင်သားအိအိအစုံကို ဖျစ်လှိမ့်ချေနယ်ကာ ဆော့ကစားရင်း အောက်ကနေပေါင်ကြားထဲလက်တစ်ဖက်သွင်းပြီး သူမစောက်ဖုတ်တဝိုက်ကိုပါ နှိုက်ပွတ်ကိုင်စမ်းကာ မသိမသာ ဆွနှူးပေးနေပေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူလည်း ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲဟဟပြုလျက် ဦးညီဂျော်ရဲ့နှူးဆွမှုကိုကျေကျေနပ်နပ်ပင် ခံယူကာ ဖီးလ်တက်နေပုံရလေသည်။

စိုးယုမော် မျက်စိရှက်သလိုဖြစ်လာပြီး ထပ်မကြည့်ရဲတော့တာနှင့် အခန်းဝကနေ အကျင်္ ီအဝတ်အစားပြင်ဝတ်ကာ သူမခြေသံကို မကြားအောင် သတိကြီးစွာထားပြီး တိတ်တိတ်ကလေး ထထွက်လာခဲ့ပါသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ဒီနေ့ အမှတ်မထင် မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းကို ဖျောက်ဖျက်လို့ပင်မရအောင် အစွဲကြီးစွဲနေမိပေပြီ။

စားလည်းဒီစိတ် အိပ်တော့လည်း ဒီစိတ်ပင်ဖြစ်သည်။

မတတ်သာ၍ မချောချောထံ ဆရာတင်ပြီး သူမချဉ်းကပ်ရတော့သည်။

ချောချောဆိုတာက သူ့ယောက်ျား ခင်ထွေးက လူဖလံကလေးမို့ ကာမစိတ်က အချိန်ပြည့် အလိုမပြည့်ဘဲ အမြဲတမ်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသူ ဖြစ်သည်။ စားရတဲ့ကလေး ငတ်သည်တဲ့။ အိမ်ထောင်ပျက် အိမ်ထောင်ကွဲတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူပင်လျှင် ချောချောထက်စာလျှင် အနေအထိုင်သိမ်မွေ့ကာ ဣန္ဒြေရသေးသည်ဆိုရမည်။ ချောချောကတော့ ဒီလိုမဟုတ်။ အိမ်ငေ်သည်ဖြစ်ပြီး နေ့တဓူဝယောက်ျားလီးနှင့်ဆုံတွေ့နေရသူဖြစ်လျက် ရာဂတပ်မက်မှုပိုမိုကြီးမားသူဖြစ်သည်။

အနောက်တန်းလျားက သူ့အခန်းထဲမှာဆိုလျှင် ပစ္စလက္ခတ်နေချင်တိုင်းနေသည်။ ဝတ်တာစားတာနေတာထိုင်တာ လျှပ်ပေါ်လော်လီပြီး အိမ်နေရင်း အောက်ခံမပါဘဲ ဖြစ်ကတတတ်ဆန်းနေထိုင်တတ်သလို ထမီရင်လျားတစ်ထည် ဖိုသီဖတ်သီဝတ်ပြီးတော့လည်း တစ်နေ့ ပြီးချင် ပြီးတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ညအိပ်ဝတ်သည့် ဂါဝန်ရှည်တစ်ထည်ကိုစွပ်ကာ သူမကို အခန်းထဲမှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား လှဲလျောင်းအိပ်ပျော်နေတာမျိုးလည်း ရှိတတ်သူဖြစ်သည်။ အိုးမလုံအုံပွင့်ဟု ဆိုရလေမလား။ အသွားအလာ အနေအထိုင်လည်းမတတ်။ တော်၏မတော်၏ ဘယ်အခါမှမစဉ်းစား။ သူလုပ်ချင်တာသူလုပ်တတ်သည်။ အထိုင်အထအခါများမှာ ထမီအောက်စ မကြာခဏ လွတ်ကာ မြင်ရသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ လူကိုများ တမင်တကာ ဖြဲပြနေသလားလို့ပင် အောက်မေ့ရသည်။

တစ်အိမ်တည်းနေသူချင်းအတူတူ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ ဒေါ်မြင့်မူတို့ရဲ့အတွင်းအင်္ဂါတွေ အကုန် မမြင်ဖူးလျှင်သာရှိမည်။ ချောချောရဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေကိုတော့ အားလုံးနီးပါးလောက် စိုးယုမော်အကုန်မြင်ဖူးသည်။ တစ်ခါကဆိုလျှင် စကားပြောရင်း ဂါဝန်အောက်နားစ လွှတ်ထားပြီး ဒူးတစ်ဖက်ထောင်လိုက်ကြွလိုက်နှင့်အမြင်မတော်ပေမယ့် စိုးယုမော်လည်း အမြင်ကပ်ကပ်နှင့် ဘာမျှမပြောဘဲ ဒီအတိုင်းကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ထိုင်ကြည့်နေရာ နေ့တစ်ဝက်နီးနီးလောက် သူ့အဖုတ်ကြီးကို လုံးစေ့ပတ်စေ့ ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်ပင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ မရွှေချောအဖုတ်ကြီးက ဖောင်းကြွနေပြီး အမွေးသန်သူဖြစ်ကာ ကောက်ကွေးရှုပ်ထွေး နေသည့် အမွေးနက်နက်များ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကိုပိုင်ဆိုင်သူဖြစ်သည်။ စကးအပြောအဆိုလည်း ရုပ်ရည်နှင့်မလိုက် အပြောပက်စက်သည်။ ညစ်တီးညစ်ပတ် တိုင်းထွာပြီးတော့လည်း ပြောတတ်သူဖြစ်သည်။ ယောက်ျားနိုင်သူ ဖြစ်၍လည်း လင်လုပ်သူမှာ အမြဲလိုလို သူ့အဆူအဆောင့်အကြိမ်းအမောင်းကို နေ့စဉ်လိုလို ခံရတတ်သည်။ ရုပ်ရည်နှင့်ကိုယ်လုံး ကတော့ ပြောစရာမရှိပါ။ အညာသူပီပီ အသားနည်းနည်းညိုသည်။ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကျစ်ကျစ်လျစ်လျစ်နှင့် အသားလတ်လတ် နှာတံခပ်ပေါ်ပေါ် ခါးသေးရင်ချီ၍ ပေါင်လုံးပေါင်တန်ဖြောင်းစင်းသွယ်တန်းကာ ရွှေဘိုမင်းအကြိုက်ပေါင်တန်ရှည်အမျိုးအစား အချိုးအဆစ်ကျနသော ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုပိုင်ဆိုင်သူ အမျိုးသမီးချောတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဖိုသတ္တဝါတွေအပေါ်ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိသည်။  ကံအကျိုးပေးနုံချာလွန်း၍သာ အသက်ကလေး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် ပျံကျအလုပ်ကြမ်းသမားတစ်ယောက်နှင့်အကြောင်းပါခဲ့ပြီး အောက်ခြေသိမ်းအလုပ်မျိုးစုံလုပ်ကိုင်အသက်မွေးခဲ့ရကာ သူဋ္ဌေးဦးညီဂျော်လိုလူနှင့်တွေ့မှ ခြံစောင့်မာလီမယားအဖြစ်နှင့် သူဋ္ဌေးကိုယ်တိုင်၏ ကိုယ်ဖိရင်ဖိ အရေးတယူဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်မှုကို ခံခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုလို သူမအကြောင်း တစ်စွန်းတစ်စကြားသိပြီးနောက်မှာ စိုးယုမော် သူမကို စိတ်ထဲကနေ ဘယ်လိုမှအထင်မကြီးတော့ပါ။ အရင်က အစ်မရင်းတစ်ယောက်လို တလေးတစားဆက်ဆံခဲ့ပေမယ့် ခု ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ အပျော်အပြက်လုပ်ချင်လာသည်။ ရွယ်တူချင်း သူငယ်ချင်းပေါင်းပေါင်းသလို ထွေးရောယှက်တင် အရောတဝင်ဆက်ဆံချင်လာသည်။ သူ့ကိုရှိန်လည်းရှိန်မနေတော့။ မချောချည်းဘဲတော့မဟုတ်။ ဒေါ်မြင့်မူကိုလည်း ဒီအတိုင်း စိတ်ထဲကဖြစ်မိသည်။ ခါတိုင်းလောက် အဟန့်အတားဖြစ်သော အရှိန်အဝါတံတိုင်းကြီး ခြားမနေတော့ဟု သူမစိတ်မှာ အလိုလိုသိမြင်လာသည်။

"ကာမရာဂအလိုဆန္ဒနောက် လိုက်ပါမိခြင်းသည် မိမိတို့တစ်ဦးချင်းစီ၏ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးလေးစားမှုကို အထိုက်အလျောက် လျော့ပါးပျောက်ကွယ်ခဲ့စေသည် ဟုလည်း စိုးယုမော်အတွေးပေါက်လိုက်မိသည်။"

တစ်နည်းအားဖြင့်တော့ ထိုသို့ လေးစားမှုလျော့နည်းလာခြင်းသည် အခြားတစ်ဖက်ကနေပြီး ပုံသဏ္ဍာန်တစ်မျိုးနှင့် စိတ်နှလုံးသားချင်း ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှုကို မီးစာမြှင့်တင်ဖန်တီးပေးရာလည်း ရောက်နေပြန်သည်။ ဒါသည်ပင် အံ့ဩဖွယ်ရာ ဘဝနေနည်း ပုံစံတစ်မျိုးပင် ဖြစ်နေလေသလားလို့ တွေးထင်လောက်စရာကြီးဖြစ်နေပေတော့သည်။

ဒီရက်ပိုင်း စိုးယုမော် ချောချောရှိရာ တန်းလျားဖက်ဆီကို အရောက်အပေါက်စိပ်လာသည်။ ဒေါ်မြင့်မူတို့ကိစ္စသိပြီးနောက်ပိုင်း သူတို့နှစ်ယောက်လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နိုင်ဖို့ဆိုပြီး တမင်တကာ ရှောင်ပေးခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ နံနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ဖို့ ဝယ်ခြမ်းစရာရှိတာတွေ ဈေးမှာ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်အတူဝယ်ခြမ်းပြီးလျှင် သူမတာဝန်ပြီးပြီ။ ချောချောအခန်းသွားပြီး နှစ်ယောက်သား လေပန်းကြမည်။ ချက်ပြုတ်တာက ဒေါ်မြင့်မူအလုပ်ဖြစ်သည်။ တောက်တိုမယ်ရခိုင်းဖို့ရှိမှ စိုးယုမော်ကိုကြိုတင် အကူအညီ တောင်းထားတတ်သည်။ ဒါကလည်း ဧည့်သည်စောင်သည်လာမှဖြစ်သည်။

ချောချောက ဘာအလုပ်မှမယ်မယ်ရရရှိတာမဟုတ်။ လင်ကိုဝိုင်းကူလုပ်ရမယ့်တာဝန်ပဲရှိသည်။ အများအားဖြင့်တော့ သူ့လင်ခင်ထွေးတစ်ယောက်တည်း လုပ်ရတာသာများသည်။  ဦးညီဂျော် သူမကိုခိုင်းစရာ အကြောင်းကိစ္စတစ်ခုခုပေါ်လျှင် (အမှန်တော့လည်း သူဟိုဟာလုပ်ဖို့ အလိုရှိလျှင်) သူမကိုခေါ်မည်။ နင်းခိုင်းနှိပ်ခိုင်း ဗာဟီရလုပ်ခိုင်းမည်ဆိုပြီး တစ်ပတ် သုံးလေးကြိမ်တော့ အခေါ်တော်ရှိတတ်ပါသည်။

ဒီနေ့ရောက်တော့ ချောချောအိပ်ယာထဲမှာ ကွေးနေတုန်းဖြစ်သည်။

"မချော နေဖင်ထိုးနေပြီ ခုချိန်ထိ မထသေးဘူးလား"

"ဟာ မထချင်သေးဘူး နှပ်လို့ကောင်းတုန်း နေဖင်ထိုးမကလို့ ဖင်ထဲပစ်ဝင်လာလည်းရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး "

"ဟွန်း ပြောတော့မယ် ညစ်ညစ်စုတ်စုတ်"

စိုးယုမော် သူမအနားမှာ ပစ်လှဲချလိုက်သည်။ ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်နေသဖြင့် အပေါ်ကိုမြင့်မောက်တက်လျှက်ရှိသော ချောချော၏ တင်ပါးဆုံဝိုင်းကြီးတစ်ဖက်ကို လက်ကလေးနှင့်အသာဖိဖျစ်လိုက်သည်။ ချောချောတွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ...

"ကောင်မလေး နာချင်ပြီလား"

"ဘာဖြစ်လဲ သူ့ဖင်ကိုင်တာလေးများ"

"ငါ အိပ်ရေးမဝသေးဘူး ညက ညတစ်ဝက်လောက် အိမ်ကြီးသွားပြီး နင်းပေးနှိပ်ပေးရနဲ့ လူလည်းတစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေတာပဲ ထပ်အိပ်လိုက်ဦးမယ်"

"အိပ်လေ ဒါနဲ့ ဘယ်သူ့နှိပ်ပေးတာလဲ "

"ညည်းသူဋ္ဌေးပေါ့ ညည်းဟာကြီးလေ မမွန်ကျော်မှမရှိတာ"

ဟုတ်သားပဲ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ညကပြန်မရောက်ဖြစ်တာ အခုမှပြန်သတိရမိသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ယောက်အိမ်မှာ သောင်တင်နေတာဖြစ်မည်။ ပစ္စည်းဥစ္စာပြည့်စုံသူဆိုတော့လည်း ဒီလိုပဲ။ အချိန်ရှိသရွေ့ သွားလာလည်ပတ်နေရတာပဲ သူတို့ဘဝလို့ပြောရမည်။ အခြားပူပင်စရာဆိုလို့လည်း ဘာမှမရှိချေ။ စိုးယုမော်သတိထားမိသလောက်တော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်အနေနှင့် ဦးညီဂျော် အလုပ်ခွင်ထဲကပြန်ရောက်ရောက်ချင်း လေးငါးရက် အလွန်ဆုံးတစ်ပတ်လောက်ပဲ အိမ်မှာနေလေ့ရှိသည်။ လင်အနားကပ်ကာ သူမဝတ္တရားရှိသမျှပြုစုပေးပြီးသည်နှင့် အလည်အပတ်ခြေများနေတာပဲ တွေ့ရတတ်ပါသည်။ ဦးညီဂျော်လည်း ချစ်ဇနီးကို အလိုလိုက်သူပီပီ ဘာတစ်ခွန်းမျှ ပြောဆိုခြင်းမရှိပါ။ တစ်ဖက်ကကြည့်မည်ဆိုလျှင်လည်း သူ့အနေနှင့် မယားဖြစ်သူကိုကျော်လွန်ပြီး အိမ်ကအစေအပါးမိန်းမတွေနှင့် ကမ်းကုန်အောင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခွင့်ရနေသည်မို့ စိတ်ထဲကအူမြူးကျေနပ်မိမှာအမှန်ပင်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်များ သူ့ယောက်ျားအကြောင်းသိလို့ တမင်ရှောင်ပေးလေသလားလို့တောင် စိုးယုမော် မယုံမရဲ တွေးကြည့်လိုက်မိသေးသည်။

မချောပြောပုံအရဆို ဦးညီဂျော်တစ်ယောက် နေ့ခင်းဖက် ဒေါ်မြင့်မူနှင့်အပျော်ကျူးပြီး ညဖက်ကျတော့ မချောနှင့်များ အလှည့်ကျလုပ်ကာ စခန်းသွားနေသလားမသိချေ။ ဒီအတိုင်း ဖြစ်ဖို့ကများသည်ဟု သူမထင်မိသည်။ ကိုခင်ထွေးကလူအေးလည်းဖြစ် တစ်နေ့လုံး အလုပ်နှင့်လက် မပြတ်အောင်လုပ်ပြီး မောမောနှင့်အိပ်ပြီဖြစ်ရာ ချောချောအတွက် အခွင့်အလမ်းသာပြီး အစစအရာရာ အဆင်ပြေချောမွေ့လျက် ရှိနေပုံရသည်။

"နှိပ်တာများ ဒီလောက်ပင်ပန်းရလားအစ်မရဲ့ မသကာ လက်ညောင်းရုံပေါ့ "

"မရှည်နဲ့ ညည်းမသိတာအများကြီး "

"အမယ် သိပါ့တော်"

စိုးယုမော် ချောချောဖက်လှည့်ပြီး သူမခြေတစ်ဖက်ကို ချောချောတင်ပါးအိအိကြီးပေါ် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ခွတင်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်လုံးအိအိကိုလည်း အနောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်ရာ ချောချောသူမဖက် ခေါင်းကလေးနောက်ပြန်လှည့်လာရပြီး ...

"ပြောစမ်း ကောင်စုတ်မလေး ညည်း ဘာသိတာလဲ ပြော ဆို"

စိုးယုမော် သူမနားနားကပ်ပြီး အသံတိုးတိုးနှင့် ...

"ဟီဟိ မချော မလုံတော့ဘူး မဟုတ်လား"

"ပြောစမ်း ပါ ဆိုမှ"

"မချောတို့ ဖြစ် ဖြစ်နေတာလေ ဇာတ်လမ်း ဇာတ်လမ်း ... "

"ဟင် ကောင်မလေး ညည်း သိပ်တတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား ညည်းလေး ဘယ်သူပြောလဲ"

"ဘယ်သူမှမပြောဘူး ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်သိ ဗြိ ဟီးဟီး ဟီး"

"မရ ဘူး ညည်းလေးတော့ လွှတ်ထားလို့မရတော့ဘူး ဟွင်း ကဲ ကဲဟယ် ပြောစမ်း ဒီကိစ္စ ပေါ့သေးသေးမဟုတ်ဘူးနော် သိကုန်ရင်မိုးမီးလောင်မှာ ညည်း အပြောင်အပြက်မလုပ်နဲ့"

ပြောပြောဆိုဆို မချောချောကိုယ်တစ်ပတ်လှည့်လာပြီး စိုးယုမော်ကိုယ်လုံးတစ်တစ်ရစ်ရစ်ကလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖျစ်ညှစ်ပွေ့ဖက်ကာ သူမရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းပစ်လိုက်ရာက မျက်နှာချင်းထိလုမတတ်တိုးကပ်ကာဖြင့် သူမကိုယ်ကလေးလှုပ်ခါ၍မေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်လည်းမျက်လုံးကလေး ကလယ်ကလယ်လုပ်ပြီး ...

"ဘာလဲ ဟုတ်နေတာပဲ ဟာကို ခိခိ "

"ညည်းမျက်စိနဲ့ တွေ့လား"

"တွေ့တယ် ဒေါ်မြင့်မူကြီးနဲ့တွေ့တာ မချောတော့မတွေ့ဘူး"

"ဘာရယ် ပြော ပြောစမ်း ဟင်း ညည်းမြင်သမျှပြောပြ မပြောရင် ဟောဒီညည်းနှုတ်ခမ်းလေး ပြတ်ထွက်အောင် ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်မှာ ဘာမှတ်လဲ"

"ဒါဖြင့် သတ်လိုက် ပြောတော့ဝူး ဒီကလည်း အစုပ်ခံချင်တာ စုပ် မချော အပြတ်စုပ်ပြိုက်  ခိခိ"

"ဟင်း ဒီလောက်ဖြစ်လှ  လာလေရော့ ကဲ "

"အွန်း အွန်း ဟွန်း ဟွန်း "

ချောချောလည်း အမြင်ကပ်ကပ်နှင့်စိုးယုမော်နှုတ်ခမ်းဖူးလုံးလုံးကလေးနှစ်လွှာကို သူမနှုတ်ခမ်းသားများဖြင့် အပေါ်ကနေဖိကပ်ပြီး အသက်ရှူမွန်းကြပ်လာသည်အထိ မလွှတ်စတမ်းခဲကာ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ဆွဲနမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်ပါသည်။ သူမအနမ်းက တော်တော်ကလေး ရှည်ကြာလှပြီး တစ်မျိုးတစ်ဖုံ အရသာထူးနေပေသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုပြတ်ထွက်မတတ်စုပ်လိုက် အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို သူမအောက်နှုတ်ခမ်းနှင့်ကော်ပြီး စုပ်စုပ်ဆွဲလိုက်လုပ်ရင်း ပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီး လျှာတစ်ချောင်းလုံး စိုးယုမော်အာခေါင်ထဲ လိပ်ခေါက်၍ ထည့်သွင်းကာ ထက်အောက်ဝဲယာ မွှေနှောက်ခလောက်ကစားပေးနေသည်။ နှုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းနှင့်လည်း ဘာစိတ်ဘာလက် ပေါက်လာသည်မသိ။ စိုးယုမော်၏ရင်သားလုံးလုံးအိအိကလေးနှစ်မြွှာဆီ သူမလက်နှစ်ဖက်က အမှတ်မထင် ရောက်ရှိလာကာ အပြတ်အသတ်ပင် ဖျစ်လှိမ့်ချေနယ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ စိုးယုမော်၏ဘလောက်စ်အကျင်္ ီအောက်ကို လက်လျှိုနှိုက်ကာ နို့အုံလုံးလုံးခဲခဲကလေးနှစ်လုံးကို စိစိညက်ညက်ကြေအောင် နေရာအနှံ့ တရစပ်ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ချေနယ်ပေးခြင်းဖြစ်ရာ စိုးယုမော်လည်း ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်ပြီး အတွေ့အရသာကို တမူထူးခြားစွာစတင်ခံစားလိုက်ရပါသည်။ ချောချောလက်အောက်မှ ရုန်းထွက်ဖို့မပြောနှင့် တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှား၍ပင်မရဘဲ အကိုင်အချုပ်ခံထားရသဖြင့် အနေခက်ကာ မွန်းမွန်းကြပ်ကြပ် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ပင် ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။

"အ အု ဝူး ဝူး အူးးး အ အွန်း အိ အင့် ဟင့် အင့်"

ဟူသောအသံနှင့်အတူ စိုးယုမော်ဆီမှ အသံရှည်ဆွဲ၍ညည်းညူသံကြီး ပေါ်ထွက်လာရပြီးနောက် ချောချောလည်း သူမကို ခေတ္တခဏ အသက်ရှူချိန်လေးပေးသည့်အနေနှင့် ဖိကပ်ထားသောနှုတ်ခမ်းကို ပြန်ခွာပေးလိုက်သည်။ အနေအထားအရ သူမကအပေါ်စီးမှရှိနေပြီး စိုးယုမော်က သူမရင်ခွင်အောက်မှာကျုံ့ကျုံ့ရုံ့ရုံ့ကလေးဖြစ်နေရကာ ကျားသနားမှနွားချမ်းသာမည်ဆိုသော ပုံသဏ္ဍာန်အနေအထားပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။

"မှတ်ပလား စိုး ဟင်းဟင်း "

"သွား မုန်းတယ် လူကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ဟွင်း ...မျက်နှာလည်းမသစ်သေးဘဲ တစ်ခါတည်း စုပ်ပစ်နေလိုက်တာ မမှတ်ဘူး မမှတ်ဘူူး ဘယ်တော့မှ အို့ အိုးးး  အွန် ...အွန်းး ဟွန်းး ဟွန်းးး ... အုအု ဝု ... ဝူးး ဝူးးး  "

မချောလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံခုန်အုပ်လိုက်ရင်း ဒုတိယမ္ပိ တိုး၍ဖက်ထားလိုက်ပြန်ကာ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် လက်မလွှတ်စတမ်းဘဲ အိပ်ရာထက်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာ ပွေ့ဖက်လူးလွန့်လှုပ်ရှားရင်းဖြင့် ခုနင်က အခြေအနေမျိုးကို ပြန်ရောက်သွားပြန်သည်။ ချောချော သူမနှုတ်ခမ်းလွှာကလေးတွေကို အပေါ်စီးကနေဖိကပ်ပြီး အပြတ်စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်သည်။ စိုးယုမော်လည်း အောက်ကနေ သူမကိုပြန်လည် စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ မခေတဲ့ကလေးမလေးပဲဆိုပြီး ချောချောတစ်ယောက် သူမကို လုံးဝအလျှော့ပေးခြင်းမရှိတော့။ ပို၍ပို၍ပင်ခဲပြီး သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အနမ်းတွေရှည်ကြာစွာ ဂဟေဆက်မိကြသည်။

ဒီတစ်ကြိမ် ချောချော ဒင်းကလေးနို့ကို အပြတ်နယ်ဖို့ဆိုပြီး သူမအကျင်္ ီကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်တင်လိုက်ရာ စိုးယုမော်လည်း အားကျမခံဆိုသလိုပင် ချောချောကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်အကျင်္ီကို အောက်ကနေ သူမအရင်ဦးအောင် လက်ဦးမှုရယူပြီး မရမက ဆွဲလှန်တင်လိုက်ကာ နို့နှစ်လုံးကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် စတင်ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အသာတကြည် ချစ်ခန်းဖွင့်ကြပုံမျိုး မဟုတ်ဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်ခပ်ရမ်းရမ်းပင် လှုပ်ရှားနေမိကြသည်။ အရှိန်တဖြည်းဖြည်းမြင့်လာပြီး ထိန်းမရကြတော့။ ချောချောလက်များက စိုယုမော်အကျင်္ ီအောက်မှဘရာစီယာကိုပါ ဗြုန်းကနဲဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း နို့ကိုစပြီးဖျစ်နယ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကို လက်ညှိုးလက်မဖြင့် ပွတ်လှိမ့်ကစားပေးလိုက်သည်။ စိုးယုမော်လည်း တထွန့်ထွန့်လူးလွန့်နေရာမှ သူမလုပ်သလို ပြန်လည်လက်တုံ့ပြန်ကာ လုပ်ပေးနေပါသည်။ နှစ်ယောက်သား တဟင်းဟင်းနှင့်မာန်တင်းသံများအကြားမှာ တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက်ညှစ်လိုက်နယ်လိုက် အားပါးတရဖျစ်ချေကစားလိုက်နှင့် စိုးယုမော်အဖို့လည်း အတော်အတန် ခရီးရောက်သွားသည်ဟု ဆိုနိုင်လောက်သည်။

ချောချော နှုတ်ခမ်းအစုပ် ခေတ္တရပ်ပစ်လိုက်ပြီး ...

"ကဲ ပြော စိုးစိုး မင်းဒေါ်ဒေါ်နဲ့ဦးညီနဲ့ ဘယ်အထိ လုပ်တာတွေ့လဲ စုပ်တာလားနမ်းတာလား ဒါမှမဟုတ် လိုးတာလား မြင်တာပြော"

မေးလိုက်တော့ စိုးယုမော်က လေသံခပ်ဆတ်ဆတ်နှင့်ပင် ...

"လိုးတာမချောရဲ့ လိုးတာ စုပ်တာနမ်းတာလောက်နဲ့ မပြောဘူး ဟွင်း"

"နင် အသေအချာ ကြည့်ခဲ့တာပေါ့ ငထန်မ"

"ဘာ ငထန်မ လဲ ကြည့်တယ် ဘာဖြစ်လဲ သူတို့လုပ်လို့ အဲ လိုးလို့ကြည့်တာ ဒေါ်ကြီးမြင့်မူကလီးစုပ်တယ် ဟိုက အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်တယ် ပြီးတော့ လိုးကြတယ် ပြီးတဲ့အထိ နှစ်နာရီလောက်ကြာအောင် ကြည့်ခဲ့တာ မချောဆိုရင်လည်း ကြည့်မှာပဲ"

"အံမယ် ကျုပ်က ဒီလီးကြီး ရိုးနေပြီ တစ်ညလုံးခံတာ"

"သိတယ် သူတို့နှစ်ယောက်ပြောတာကြားသားပဲ မချောစဖုတ်ရော လိုးလို့ကောင်းရဲ့လားတဲ့ ဒေါ်ကြီးမေးတာ အန်ကယ်ကြီးက နင်နဲ့မတူဘူး တစ်မျိုးစီကောင်းတယ်တဲ့ ဟင့်ဟင့် ခစ်ခစ်"

"တယ် မဟုတ်ကဟုတ်က မဟုတ်လို့ကတော့ ညည်းတော့အသေပဲ နင့်ဟာမကြီးက ငါ့အကြောင်းသိတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား မဖြစ်နိုင်တာ"

"အိုး ဘာလို့မဖြစ်နိုင်မှာလဲ စိုးတောင် အခုသိသေးတာပဲ ဒေါ်ကြီးကလူကြီးပဲ ပိုသိမှာပေါ့ ရှက်ရှက်နဲ့မို့ မသိယောင်ဆောင်တာနေမှာ"

စိုးယုမော်ပြောတာလည်း ဟုတ်ပေသားပဲ လို့ ချောချောတွေးမိသွားသည်။

နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီတငြိမ့်ငြိမ့်ခရီးဆက်နေကြသည်။ စိုးယုမော်ရင်ခုန်သံတွေ မြန်ဆန်လွန်းနေသည်။ မချောက သူမကို တောင်မေးမြောက်မေး မေးခွန်းတွေမေးလိုက် နို့လုံးလုံးကလေးနှစ်ဖက်ကို အောက်ခြေကနေ ပင့်ကာမကာ ဖျစ်လှိမ့်ပွတ်ဆွဲကစားလိုက် နို့သီးကလေးချေပေးလိုက် သူမပါးစပ်နှင့်တစ်ချက်တစ်ချက်ကုန်းစို့ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေပြီး ညာဖက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း မသိမသာနှင့် စိုးယုမော်ဝတ်ဆင်နေကျ ခါးအောက်ပိုင်းရှိ မီနီစကပ်ကလေးရဲ့အောက်က ပေါင်ခွကြားအဓိကအင်္ဂါဇပ်ရှိဆီကို ရောက်ရှိတိုးဝင်သွားကာ ချက်ကောင်းကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ထိတွေ့ဆုပ်ကိုင်လျက် တဖွဖွတရွရွကလေး ဖွဖွညင်သာ ပွတ်သပ်နှူးဆွပေးနေလိုက်ပါသည်။

"ဟာ ယား ယား တယ် မချောရ  အဲနေရာကြီး ဘာလို့ ကိုင်တာလဲလို့ မတော်ပေကုန်မယ် "

"ဟဲ့ အဲဒါလေးက မိန်းပွိုင့် တကယ့်အနှစ်ပဲလေ ညည်းကြုံဖူးမှာမဟုတ်ပါဘူး အမယ်လေး အပျိုမ နုနုထွတ်ထွတ် မနူးမနပ်ကလေးနဲ့မှ ငါနဲ့များ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကြုံကြိုက်ရတယ်လို့ တော် ဟင်းဟင်း ဟင်း တကတည်း ယောက်ျားတွေလုပ်သလို မှုတ်ပစ်လိုက်ရ မကောင်းရှိတော့မယ် "

"မမ အဲ့ဒီ မှုတ်တယ်ဆိုတာကြီးက ဘယ်လိုုအရသာမျိုးရှိလို့လဲ ဟင် စိုးအထင်တော့ မလုပ်ကောင်းဘူး ထင်တာပဲနော် ဟုတ်လား"

"လုပ်ကောင်းလား မကောင်းလား ညည်း သိပ်သိချင်လား ...သိချင်ရင် မချော ညည်းကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောပြမယ် "

"အော် သိချင်တာပေါ့ မမရာ စိုးမှ ဒါမျိုးတစ်ခါမှ မကြုံဖူးတဲ့ဟာ "

ချောချော အသေအချာရှင်းပြသည်။

"နားထောင် မှုတ်တာက ယောက်ျားလီးစုပ်တာနဲ့ မိန်းမစောက်ပတ်မှုတ်တာ ဒီနှစ်မျိုးပဲ ယောက်ျားဟာလုပ်တော့ ပုလွေကိုင်တယ်တဲ့ မိန်းမကိုများကျတော့ ဘာဂျာဆွဲတယ် ဒါနင်လည်း သိမှာပဲ ကြားတော့ကြားဖူူတာပဲမဟုတ်လား"

"အင်း အင်း ဆက်ပြော မချောရယ်"

"ရှေးတုန်းက သျှတ္တရလို့ခေါ်တဲ့လိုးနည်း လုပ်နည်းတွေ ခုခေတ်မှာအဆန်းထွင်လာတဲ့ ဖီလင်ယူတဲ့နည်းလမ်းတွေ အမျိုးမျိုးရှိကြတာပဲ အဓိကအနေနဲ့ကတော့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးထိပ်နဲ့ ငါတို့မိန်းမတွေရဲ့အဖုတ်ထိပ်က အစိကလေးဟာ နေရာအကျဆုံးပဲ သူ့ကိုသာ အထူးဦးစားပေးပြီး နှူးနှပ်ပေးရတယ် ဒီတော့မှ ကာမဆက်ဆံတဲ့အခါ ရှင်းရှင်းပြောရင် လိုးတဲ့အခါ အရည်တွေ အိုင်ထွန်းလာပြီး ယောက်ျားနဲ့မိန်းမအတူတူနေရင် လုပ်ကိုင်ရလွယ်တယ် နာတာကျင်တာတွေဘာညာ မဖြစ်တော့ဘူး ဒါကြောင့် နှူးတဲ့ဆွတဲ့အခါ နည်းစုံအောင်သုံးပြီးလုပ်ပေးနိုင်ရင်အကောင်းဆုံးပဲ ညည်းငါပြောတာ ရှင်းရဲ့လား"

"အင်း ရှင်းတယ် ဒါဆို ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ဟိုဥစ္စာကြီးကို ဟီးး !! "

"ဘာလဲ ညည်းက လုပ်စီးလီးစုပ်ရမှာ ကြောက်တာလား အဖုတ်ကိုအယက်ခံရမှာကြောက်လို့လား "

"နှစ်ခုလုံးပေါ့ မချောရဲ့ ဟီဟိ တစ်မျိုးကြီးပဲ အဲလိုလုပ်ရမှာ "

"တစ်ခါလုပ်ဖူးရင် မဆန်းတော့ဘူး လာခဲ့ နင့်ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကြည့်လိုက် "

"ဘာ ဘာလုပ်ဖို့လဲ မမကြည့်ဖို့လား "

"မရှည်နဲ့ ဖြဲ ဆို ဖြဲစမ်း"

ချောချော သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကိုအတင်းဆွဲဖြဲပြီး ဘေးနှစ်ဖက်ကိုကားထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနှင့် စိုးယုမော်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကိုဝင်ပြီး မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက ပေါင်ခွဆုံမှာရှိသည့် စိုးယုမော်၏နှုတ်ခမ်းသားများတင်းတင်းစေ့လျက်ရှိသော အပျိုရိုင်းစောက်ဖုတ်ကလေးကို သူမလက်ဖဝါးတစ်ဖက်နှင့်ပွတ်ကာသပ်ကာ တဖန် စိုးယုမော်ရဲ့အဖုတ်မျက်နှာပြင်ခုံးမို့မို့ကလေးထက်ကို ကျကျနနမျက်နှာအပ်ပြီး ဗီဇံခေါ် ရသာဖူးခေါ် အစိထိပ်ဖူး ချွန်တက်တက်ကလေးအား သူမနှုတ်ခမ်းများဖြင့် အသာအယာထိတွေ့လျက် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံများထွက်အောင်ပင် အမိအရ စုပ်နမ်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။

"ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဖလွတ် ပြွတ် "

"အ အလာ့ လာ့ အ ရှီးး အိ အီးး ဟီးဟီးး မမ မ မချော မ မလုပ် အို အ အကျွတ်ကျွတ် ဟင်းဟင်းဟင်း ဟင်းနော် "

စိုးယုမော် ငှက်ဖျားတက်သကဲ့သို့ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လို့သွားပြီး ရမိရရာဆိုသလို မချောခေါင်းမှဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ကုပ်ဆွဲထားလိုက်မိလေသည်။ ချောချောလည်း စမိပြီမို့ သူမစသည့်ဇာတ်လမ်းကို ဆုံးအောင်ဆက်ကသည့်အနေနှင့် စိုးယုမော် မခံချိမခံသာဖြစ်နေသည့်ကြားကပင် သူမစောက်ဖုတ်တဝိုက်ကို လျှာပြားကြီးနှင့် နေရာအနှံ့အပြား လိုက်လံယက်သပ် ပေးနေပေသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကို အထက်အောက် လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာဖြင့် စောက်စိထိပ်ကိုပါ မထိခလုတ် ထိခလုတ်လေး လုပ်လုပ်ပြီး လျှာဖျားကလေးတို့ကာတို့ကာ ခလုတ်တိုက်ဆွနှူးပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်လည်း ငါးဖယ်လူးသလို ထွန့်လူးရုန်းကန်၍ သူမအဖုတ်ကလေးထဲမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားအပြင်ဖက် တံခါးပေါက်အဝ ကလေးဆီကို ပွက်ကနဲပွက်ကနဲ ပွင့်အံ၍ သွန်ကျလာခဲ့ရလေပြီ။

"မချော မချောရယ် မမ အင့် အင့် အင်းးး "

စိုးယုမော်ခေါင်းကလေး ဘယ်လူးညာလှိမ့်ယမ်းခါ၍ သူမစောက်ဖုတ်အုံနှင့်ဆီးခုံမို့မို့တဝိုက်ကိုပါ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းသိမ်းပိုက်ကာ နှူးချင်တိုင်းနှူး ဆွချင်တိုင်းဆွပေးနေသည့် မချောခေါင်းအထက်မှဆံပင်တွေကို ထိတ်လန့်တကြားလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဆွဲယူလိုက် သူမရင်သားမို့မို့အစုံဆီကို အမှတ်မထင် လက်ကရောက်ရှိကာ နို့သီးလုံးကလေးနှစ်ခုကိုဖျစ်ညှစ်ပွတ်ချေလိုက်နှင့် သူမစိတ်ကို ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်မသိမ်းနို်င်ရှာတော့ဘဲ အရူးမလေးတစ်ယောက်လို ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ ဗျာများနေရရှာတော့သည်။

"ကောင်းလား စိုးစိုး မမလုပ်ပေးတာကြိုက်လား "

"ဟင့် ဟင့် ယား ယားတယ် မမ မ လုပ် အို အ ရှီး ဘယ်လိုများလုပ်နေတာလဲလို့ ဟင့်ဟင့် နေရခက်လိုက်တာ မမရယ်"

"နင့်စိတ်မကြွကြွအောင် ဆွပေးနေတာလေ စိတ်လာပြီမဟုတ်လား"

"တစ် မျိုး ကြီး အ အ မနှိုက်နဲ့ အိအိ အင့် ဟင့်ဟင်းး "

သူမအစိကလေးကို ပါးစပ်နှင့်စုပ်ရင်း လက်ညှိုးကလေးတစ်ချောင်းကို စိုးယုမော်၏အဖုတ်လိုဏ်ကမူအဝထဲ ဇွပ်ကနဲ ထိုးစိုက် ထည့်လိုက်ကာ စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန်လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်ခမျာ အကနဲ ပါးစပ်ကလေးဝလုံးလေးဝိုင်းပြီး ရုတ်တရက်ဆွံ့အသွားသလို အသံပင်မထွက်နိုင်ရှာဘဲဖြစ်သွားလေသည်။ ချောချောကတစ်ဆင့်တက်ပြီး လက်ညှိုးအပြင် လက်ခလယ်ပါပေါင်းပြီး သူမအဖုတ်ကလေးထဲကိုလက်နှစ်ချောင်းပူးထိုးထည့်၍ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြည်းဖြည်းချင်း စတင်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ စိုးယုမော် ဆတ်ကနဲတွန့်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ပြဲပြဲဟဟကလေးဖြစ်သွားရလျက် အောက်ကနေ သူမတင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကို ဆတ်ကနဲပင့်မြှောက်ကော့ထိုးပေးလိုက်မိရင်း သူမခြေချောင်းကလးတွေပါ ကုပ်ကွေး၍ခြေမနှစ်ဖက် အပေါ်ကိုကော့ထောင်တက်သွားတာတွေ့ရပေသည်။

ကောင်မလေး အတော်ကလေးခရီးရောက်သွားပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်တာမို့ ချောချောတသ်ယောက် သူ့လက်ကိုပြန်မရုပ်တော့ဘဲ ဆက်ကာဆက်ကာ သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို တဇွပ်ဇွပ်ထည့်သွင်းလိုးပေးနေလိုက်သည်။ အပေါ်ကနေ သူမတစ်ကိုယ်လုံးအားနှင့် ဖိချထားလိုက်ရာက ရင်သားဆိုင်ချင်းပူးပူးကပ်ကပ်ထိတွေ့မိစေပြီး နို့သီးထိပ်ကလေးအချင်းချင်း ထိတစ်ချက်မထိတစ်ချက်နှင့် မရိုးမရွဖြစ်အောင် ထိတိုက်လှုပ်ဆွပေးလိုက်ပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကိုတော့ သူမပေါင်ကြားထဲလျှိုသွင်းကာ အဆက်မပြတ် တရစပ်ပင် ဆောင့်ထိုးပေးနေရာ သူမစောက်ဖုတ်ကလေးဆီမှ စောက်ရည်သံကလေးတဇွပ်ဇွပ်ပင် တားမနိုင်ဆီးမရထွက်ပေါ်နေပေပြီ။

"အား အ အင့်အင့် ဟင့် ကျွတ် မ မချော အင့် အင့် ဟင်း ဟင်း "

စိုးယုမော်လည်း မထူးတော့ဟုုဆိုပြီး သူမတင်ပါးကလေးနှစ်ဖက်ကို မချောဆောင့်ချက်အတိုင်း အောက်ကနေ ပင့်မြှောက်ကြွ၍ ကော့ကာကော့ကာပေးနေလေရာ မကြာမီအချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင် သူမတစ်ကိုုယ်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက် ငှက်ဖျားတက်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာရပြီး မချောခါးလေးကို ရုတ်တရက်ဖက်တွယ်၍အောက်ကနေ သိသိသာသာကော့ကြွတက်လာရာက တအင်းအင်းတဟင်းဟင်း အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းနှင့် အမောတကောလေး အသက်ရှူရင်း ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲကော့ကော့ထိုးရင်း သုံးလေးချက်ခန့် ဆန့်ငင်ထွန့်လူးကာ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။

ချောချောလည်း ရမ္မက်မီးတောက်နေပြီမို့ သူမကိုအပေါ်စီးကနေ ခွစီးထားရင်း ပေါင်ခွဆုံရှိအစိကလေးနှစ်ခုကိုထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံစေကာ ဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်တိုက်ဆော့နှူးးပေးနေလေသည်။ ထိထိမိမိရှိလှသောအတွေ့ဓာတ်၏ဆွဲဆောင်မှုက စိုးယုမော်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ ကာမဇောအဟုန် ပြင်းပြထက်သန်လာအောင် မီးထိုးမြှင့်တင်ပေးလိုက်သလိုပင်။ သူမကော့ကနဲကော့ကနဲဖြစ်သွားရပြီး မချော၏ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို လွတ်သွားမှာစိုးသည့်အလား သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ရမိရရာ ကုပ်ကပ်ဖက်တွယ်ထားမိရှာပါသည်။

"ဟင်း ဟင်း မမကို နမ်း နမ်းပါ ကလေးရယ် နမ်းစမ်းပါ မင်းနှုတ်ခမ်းကလေးနဲ့ မမနှုတ်ခမ်းကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် စုပ်ပေးစမ်းကွာ မမနို့ကိုလည်း မင်းလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကြမ်းကြမ်းညှစ်ဆွဲပေး မမအောက်ကနေပြီး အစိချင်းပွတ်ပေးမယ် "

"ဟုတ် ဟုတ် မမ မမရော ဟိုဟာ ဖြစ် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လားဟင် "

"အင်းဟင်း ခုနမင်းဖြစ်သလိုပေါ့ ညီမလေးရယ် ...မမအဖုတ်အရမ်းရွလွန်းနေပြီ မပြီးရင်မနေနိုင်တော့ဘူး တစ်ခါတည်း လီးနဲ့ကိုလိုးပစ်လိုက်ချင်ပြီ လုပ်ပါ ဖင်ကလေးကော့ပေးလေ ပေါင်ကို ခုနထက်ကိုပိုဖြဲထားပေး ဒါမှ မမပွတ်တဲ့အခါ အစိချင်း ထိထိမိမိဖြစ်ပြီး ဖီလင်ပိုရှိမှာ အား အ ဟား ဟား ကောင်းတယ် ကောင်းလွန်းလိုက်တာ ကော့ပေး ကော့ပေးစမ်း ဆောင့်ဆောင့် အဖုတ်ချင်း တဘောက်ဘောက်အသံထွက်အောင် အပြားချင်းရိုက်ကြည့်စမ်း အင့် ဟင်းဟင်း ဟုတ် ဟုတ်ပြီ ညည်းလေး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တတ်လာပြီ ...စိုးစိုးလေးရယ် ချစ်တယ် မမ မင်းလေးကို အရမ်းချစ် ...ဟင်းဟင်း အင်း ... ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ...အ ရှီး အိ အီးး ဆောင့်ကွာ ဆောင့်လိုက်စမ်း မရပ်နဲ့ ကော့ကော့ပြီးတော့ ဆောင့်ပေးစမ်း ဟင်း ဟင်းး ...ကဲ "

ချောချောလည်း စိုးယုမော်အစိကလေးကို ဖိကာပွတ်ကာဘယ်ညာလွန့်လူး၍ဆောင့်လိုက် သူမရဲ့အပျိုသွေးကြွစနို့နှစ်လုံးကို တပြပ်ပြပ် စို့လိုက်ဆွဲလိုက်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း နှစ်ယောက်သားအတွေ့အရသာကို စည်းစိမ်ရှိရှိ တစ်ရှိုက်မက်မက် ခံစားလျက်ရှိကြရာက သူမလည်း အပေါ်စီးကနေ ဖိ၍ပွတ်၍ လိုးရင်း စောက်ဖုတ်ချင်း တဖတ်ဖတ်တဘတ်ဘတ် အပြားချင်းရိုက်၍ အရည်တွေရွှဲသထက်ရွှဲလာခဲ့ရကာ ဒလဟောပင် ဝေါကနဲ အပြင်ကိုယိုစိမ့်စီးကျလာခဲ့ရပြီး မချောကိုယ်တိုင်ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ထွန့်လူးရင်း နှစ်ယောက်သားမျက်နှာချင်းဆိုင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ကာဖြင့် အရုပ်ကြိုးပြတ်ဆိုသလို မချောတစ်ယောက် ပျော့ခွေငြိမ်ကျသွားရပြန်သည်။

ဒါသည်ပင် စိုးယုမော်အတွက် ဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ကိုယ်တိုင်မျက်ဝါးထင်ထင် ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ လိုက်ရသော အပျိုစင်အချစ်ဖွင့်ပွဲတစ်ခုလို့ပင် ဆိုရမည်ဖြစ်ပေတော့သည်။ စိုးယုမော်တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးကြောတွေထဲမှာ ကာမဓာတ်က တသွင်သွင်ယိုဖိတ် စီးဆင်းနေကြဆဲပင် ရှိလေသည်။

"စိုးစိုး ထလိုက်ပါလား"

"ဟင် ဘာလုပ်"

"ထပါဆိုနေ ဒီနားလာ မမအရှေ့မှာရပ်"

စိုးယုမော် သူမအနားလာရပ်သည်။ ချောချောအောက်ကထိုင်နေပြီး စိုးယုမော်တစ်ကိုယ်လုံးကို တစိမ့်စိမ့်မော့ကြည့်နေကာ  သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့ဖက်ဆွဲယူပြီး သူမဆီးခုံမို့မို့ဆီကို သူ့မျက်နှာထိုးအပ်ကာ အင်္ဂါဇပ်မျက်နှာပြင် ဖောင်းအိအိကလေးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်သည်။

"အာ မမ ငရဲကြီးမှာပေါ့ "

"ကြီးပါဘူး ဘာဖြစ်လဲ နင့်စိတ်တွေငြိမ်သွားအောင် ငြိမ်ဆေးပေးမလို့"

ချောချောပေးမည့်ငြိမ်ဆေးကို စိုးယုမော်လည်းရိပ်စားမိနေပြီ။ စိုးယုမော် ရုတ်တရက်အသက်အောင့်ကာ မမချောဆီက မကြာမီရောက်ရှိလာမည့်အနမ်းကို ရင်ကလေး တထိတ်ထိတ်တုန်ယင်လှုပ်ရှားလျက် ငံ့လင့်တကြီးပင် မျှော်လင့်စောင့်စား နေမိပေတော့သည်။

ချောချောဆီကပြန်လာပြီး ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲမှာဝင်ခွေနေလိုက်ကာ ကြုံခဲ့သမျှကို တစ်ယောက်တည်း ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်နေမိသည်။ မချောက သူမကို အချစ်သင်ခန်းစာတွေ တစ်ပုဒ်ပြီးတစ်ပုဒ် အဆင့်ဆင့်တက်ပြီး ကိုယ်ဖိရင်ဖိသင်ကြားပေးလိုက်သလိုပင်။

နှစ်ကိုယ်ချင်း ပွင့်လင်းလွတ်လပ်စွာ နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်ခန့် အတူတကွစခန်းသွားပြီးသည့်နောက် အချိန်ကလေးရတုန်းရခိုက် စကားတွေတဝကြီး ထိုင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ ဒီတော့မှ သူဋ္ဌေးဦးညီဂျော်နှင့်ဖြစ်ပျက်သမျှ အတွေ့အကြုံအလုံးစုံကို မချောနှုတ်မှနေပြီး သူမကိုယ်တိုင် ခရေစေ့တွင်းကျ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်ပြောပြတာတွေကို စိုးယုမော်တစ်ယောက် ပါးစပ်ကလေးအဟောင်းသားနှင့် အံ့ဩမင်သက်စွာ နားထောင်ခဲ့ရလေတော့သည်။

သူမနှင့်ရော ဒေါ်ကြီးမြင့်မူနှင့်ပါ ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သုံးလေးနှစ်မကကြာမြင့်ခဲ့ပေပြီ။ ဦးညီဂျော်မှာ ကာမခွန်အားတိုးဆေးများ အမြဲမပြတ် မှီဝဲသုံးစွဲကာ ကာမဂုဏ်ကိုသူတကာထက်ထူး၍ စည်းစိမ်ခံစားပျော်ပါးတတ်သူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အိမ်မှာရောအလုပ်ထဲမှာပါ မိန်းမတွေ တရုန်းရုန်းနှင့် လိင်ဆက်ဆံမှုမရှိလျှင် ဘယ်လိုမှမနေတတ်သည့် ရာဂဘီလူးဟုဆိုအပ်သော ကာမသောင်းကျန်းလွန်းသူ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ပုရိသဂိုဏ်းဝင်ယောက်ျားသားတစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ ကိုယ်ကာယအားဖြင့် လွန်စွာထွားကျိုင်းသလို ခွန်အားဗလလည်း အလွန်ကြီးမားသူဖြစ်သည်။ ကာမဆက်ဆံရာမှာလည်း ဓမ္မတာကျသည့်နည်းလမ်းရော ဓမ္မတာမကျသည့် ဆန်းဆန်းပြားပြားနည်းလမ်းမျိုးစုံနှင့်ပါ သူကိုယ်တိုင်အပင်ပန်းခံပြီး ပေါက်ပေါက်ရှာရှာစခန်းသွားတတ်သူဖြစ်သည်။ ချောချောတို့ ဒီအိမ်ကြီးပေါ်မရောက်ခင်က အစေခံမိန်းကလေးဘယ်နှစ်ယောက်ပြောင်းပြီး ဘယ်လောက်အထိတောင်များ ခြေတော်တင်ခဲ့သလဲတော့ မသိပါ။ သူမတို့မျက်စိရှေ့မှာ ဒူးနှင့်မျက်ရည်သုတ်ခဲ့သည့်ကလေးမသုံးလေးယောက်မက ချောချောမြင်တွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ ဒေါ်မြင့်မူရဲ့တူမအရင်းခေါက်ခေါက် နီနီချိုတုန်းကလည်း ဦးညီဂျော်ခြေလွန်လက်လွန်ကာမဆက်ဆံခဲ့၍ ရှေ့အပေါက်ရော နောက်အပေါက်ပါ မတန်တဆလီးနှင့်အဆော်ခံရပြီး မဆန့်မပြဲ ကွဲပြဲသည်အထိဖြစ်ခဲ့ရသည်ဆိုပါသည်။ နီနီချိုကနောက်တော့ ကားဒရိုင်တစ်ယောက်နောက် လိုက်ပြေးသွားပြီး နောက်ပိုင်း ဒီအိမ်နှင့် အဆက်အသွယ် လုံးဝပြတ်တောက်သွားခဲ့ပါသည်။ စိုးယုမော်က အသက်ငယ်ရွယ်နေသေး၍သာ ဒီအဖြစ်တွေကိုမမှတ်မိခဲ့တာဖြစ်သည်။ ချောချောအပြောအရဆိုလျှင် ဦးညီဂျော်မိန်းမ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လည်း တဏှာကြီးသူဖြစ်သည်ဟုသိရပြီး အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာမာလီစသူတို့နှင့်မကြာခဏဇာတ်ရှုပ်ခင်းသည်ဟုဆိုသည်။ မိန်းမချင်းပွတ်ရတာလည်း ဝါသနာထုံပြီး ချောချောနှင့်ပင် သုံးလေးကြိမ်မကစခန်းသွားဖူးသည်ဟု သူမပြောပြချက်အရ သိရှိရသည်။ စိုးယုမော် သူမကိုယ်တွေ့မဟုတ်၍ မချောစကားမှန်မမှန်ကို မဆုံးဖြတ်တတ်ပေ။

ဦးညီဂျော်အနေနှင့် ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ချောချောကို တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံစေခြင်းမရှိဘဲ တစ်ယောက်စီ ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းအားဖြင့် မိမိတို့အိမ်၏ အတွင်းရေးလျှို့ဝှက်ချက်ကို အပြင်ကို ပေါက်ကြားခြင်းမရှိအောင်ထိန်းခဲ့သလို ဂုဏ်သရေရှိလူကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် နာမည်ပျက်မရှိအောင်လည်း သိုသိုသိပ်သိပ်နေထိုင်နိုင်ခဲ့သည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ခြေလှမ်းများကိုသိသူပင်ဖြစ်သည်။ သူမအနေနှင့် လင်ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ လုပ်ရပ်တွေအပေါ် အဘယ်ကြောင့်များ ယခုလောက်အထိ သည်းခံနိုင်ရသလဲဆိုတာကိုတော့ စိုးယုမော်လည်း စဉ်းစားဖို့ ဉာဏ်မမီပါချေ။ သူမကိုယ်တိုင်ကပဲ ချောချောပြောသလိုများ အိမ်ထောင်မှုစည်းဖောက်နေလေသလား လို့ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စိုးယုမော် အန်တီမွန်အပေါ် သံသယဝင်မိလာသည်။

ချောချောကိုတော့ စပ်စပ်စုစုမေးကြည့်မိသည်။

"မချောတို့ ခုလို အန်ကယ်ကြီးအခန်းထဲ ဝင်ထွက်နေတာ အန်တီမွန် တစ်ခါမှ မယုံသင်္ကာမဖြစ်ဘူူလား ဘာတစ်ခွန်းတစ်လေမှ မမေးမြန်းဘူးလား "

မေးတော့ ချောချောက

"ဒါကတော့ သူ့ကိစ္စသူပဲသိမှာပေါ့ စိုးစိုးရဲ့ မမလည်း ဘယ်ပြောတတ်ပါ့မလဲ မမတို့အကြောင်းစုံကို သူသိချင်လည်းသိမယ် တမင်မသိချင်ဟန်ဆောင်တာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်"

မချောရဲ့စကားက တစ်စုံတစ်ရာကိုများ သိလျက်နှင့်ဖုံးကွယ်ထားသလား လို့တော့ စိုးယုမော်သံသယဖြစ်မိပါသည်။

ညဖက်ရောက်တော့ စိုးယုမော်မအိပ်ဘဲ အခြေအနေကိုစောင့်ကြည့်နေမိသည်။ ကံကောက်းထောက်မစွာနှင့် အန်တီမွန်တစ်ယောက် သူ့မိတ်ဆွေမိသားစုနှင့်အတူ တောင်ကြီးဖက်ကို ရက်သတ္တတစ်ပတ်အကြာ အလည်အပတ်ခရီးထွက်သွားသည်ဆိုတာကြောင့် စိုးယုမော်အတွက် သူမတစ်ယောက်တည်း တိတ်တဆိတ် ခြေပုန်းခုတ်လှုပ်ရှားဖို့ရာ အခြေအနေကောင်းတစ်ရပ်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ ရရှိခဲ့သည်။

အိမ်သားတွေ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျချိန် ည ၉ နာရီကျော် ၁ဝ နာရီဝန်းကျင်အချိန်လောက်မှာ မချောတစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖက် တန်းလျားထဲကနေ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံထွက်လာပြီး ဦးညီဂျော်အိပ်စက်သည့် အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဆီကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လှမ်း တက်ရောက်သွားတာ သူမမြင်လိုက်ရသည်။ စိုးယုမော် ချောချောအနောက်ကနေ တိတ်တိတ်ကလေးခြေသံမကြားအောင် အသာပင် နောက်ယောင်ခံပြီး လိုက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ပေါ်ထပ်ရောက်တော့ သူမမျှော်လင့်သည့်အတိုင်း အိပ်ခန်းထဲကနေ တိုးတိုးလျလျ စကားပြောဆိုသံကလေးများ စတင်ကြားလိုက်ရပြီ။

ခစ်ကနဲရယ်လိုက်သော မချောအသံကလေးနှင့်အတူ ဦးညီဂျော်ထံမှ မသဲမကွဲစကားပြောသံကိုကြားရသည်။ ပြီးလျှင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် လုပ်ငန်းစကြတော့မည်။

စိုးယုမော် အခန်းအနားကို အသာတိုးကပ်သွားပြီး ခါတိုင်းလိုပဲ စေ့ရုံသာစေ့ထားသော တံခါးချပ်ကြားကနေ အိပ်ခန်းထဲကို အသာအယာ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးနှစ်ခုက ပူူးကပ်နေပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မွတ်သိပ်စွာဖြင့် အနမ်းပေးနေကြသည်။ နှစ်ယောက်သား နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်ကိုင်လိုက်နှင့် ကယုကယင်လုပ်နေကြပြီးနောက် ချောချောသူမကိုယ်ပေါ်က အကျင်္ ီအဝတ်အစား များကို ချွတ်လိုက်ကာ ကုတင်ကြီးပေါ်တက်လိုက်သည်။ ဦးညီဂျော်လက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်းကာ သူမကိုဆီးကြိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ချောချောကိုယ်ကလေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကားယားလေးဖြစ်အောင် လှဲချလိုက်တာတွေ့ရသည်။

မကြာမီအချိန်အတွင်းမှာပင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အပေါ်အောက်ထပ်လျက်အနေအထားအတိုင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ စစ်စတီနိုင်း(69)ပုံစံလုပ်ပြီး ဦးညီဂျော်က အပေါ်စီးကနေ ချောချောပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲတိုးဝင်ကာ သူမပေါင်ခွကြားရှိ အင်္ဂါဇပ်ကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်လုပ်ပေးနေသလို ချောချောကလည်း သူမမျက်နှာနှင့်တည့်တည့် အပေါ်မှတွဲလောင်းကြီးကျလျက်ရှိသည့် ဦးညီဂျော်၏ပေါင်ကြားမှ လိင်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးအား သူမပါးစပ်ထဲတစ်ချောင်းလုံး အပြည့်အဝထည့်သွင်းလျက် အားပါးတရ ပြွတ်ပြွတ်ဆိုပြီးအသံထွက်အောက်ပင် စုပ်ပေးနေလေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်လီးစုပ်စောက်ပတ်ယက်လုပ်နေကြချိန်မှာပဲ စိုးယုမော်လည်း ဒေါ်မြင့်မူကိုချောင်းကြည့်တုန်းကပုံစံအတိုင်း သူမကိုယ်ပေါ်မှအကျင်္ ီကြယ်သီးကလေးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်ကာ အောက်မှာဝတ်ထားသည့်ထမီကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တစ်ကွင်းလုံးပုံ၍ချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။ အိမ်နေဖြစ်၍ ဘရာစီယာရော အောက်ခံပင်တီပါ ဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိ၍ သူမရင်သားတွေဟင်းလင်းပွင့်သွားပြီး အုန်းမှုတ်ခွက်နှစ်လုံးမှောက်ထားဘိသကဲ့သို့ မို့မို့ကြွကြွ လုံးလုံးထင်းထင်းကလေး ဖြစ်နေသော သူမနို့နှစ်လုံးက အပြင်ကိုဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာသလို ခါးအောက်ပိုင်းမှာလည်း တစ်လက်စတည်း ထမီချွတ်ချလိုက်တာမို့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဗလာကျင်းကာ အမွေးအမြှင်တိုစိစိကလေးသာ ပေါက်ရောက်လျက် ရှိသည့် သူမစောက်ဖုတ်ကလေးက ဖုံးမနိုင်ဖိမရစွာဖြင့် အကွင်းသားကြီးထွက်ပြူလာတာကို တွေ့ရလေသည်။

ဦးညီဂျော်လီးအပြတ်တောင်လာသလို မချောကလည်း အသက်တောင်မရှူဘဲ သူ့လီးကြီးကို သဲကြီမဲကြီးမဲစုပ်ပေးနေသည်။ လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီး တစ်ချက်တစ်ချက်ပေါ်ထွက်လာတာမြင်တွေ့ရသဖြင့် စိုးယုမော်ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်နှင့်ကိုင်စမ်းပြီး ဖွဖွကလေးပင် ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထားဖြစ်၍ မချောအဖုတ်ကြီးကို မြင်တစ်ချက်မမြင်တစ်ချက်ဖြစ်နေသော်လည်း ဦးညီဂျော် အဆက်မပြတ် ထိုးလိုက်နှိုက်လိုက်ဆွလိုက် လျှာနှင့်လိုက်လံ ထည့်မွှေယက်သပ်ပေးနေ၍အဖုတ်တစ်ခုလုံးအရည်တရွှဲရွှဲဖြစ်နေပြီဟုတော့ စိုးယုမော်ခန့်မှန်းလိုက်မိပါသည်။

"ကဲ တော်ပြီ အစ်ကိုကြီးရယ် ချောတော့ အရည်ထွက်လွန်းလို့ အားတွေတောင်ပြတ်ချင်နေပြီ ကိုကြီးမလိုးရင်ချောတက်လိုးပေးမယ်"

"ကောင်းတယ် နင်အပေါ်တက်လိုးပေး နင်လိုးပေးတာ ငါသိပ်ကြိုက်တယ်"

"သွား အချောင်သမားကြီး ခိခိ ခိ "

ချောချော ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးထုကာ အမူပိုပိုပြောလိုက်ပြီး သူ့အစ်ကိုကြီးကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွလိုက်ကာ ဒစ်ထိပ်ကြီးမှိုပွင့်တစ်ပွင့်လို ကားကားကြီးပြဲလန်နေသော ဦးညီဂျော်လဒစ်ကြီးကို သူမပေါင်ခွဆုံရှိအဖုတ်ဝနှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်၍ အပေါ်စီးကနေ ဖိထိုင်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား လိင်ဆက်ဆံနေကျဖြစ်၍ လီးထိပ်ကြီး သူမအဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းထဲကို လျှှောကနဲ မြွေတစ်ကောင်တွင်းဝင်သလို နစ်စိုက်ဝင်သွားပြီး ချောချောလည်းမြင်းစီးသလိုလုပ်ကာ ထိုင်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် ဖြည်ဖြည်းချင်းစတင် စခန်းသွားလိုက်လေတော့သည်။ သူမကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က ဒေါ်မြင့်မူလောက် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးအယ်အယ်ထွားထွားကြီးမဟုတ်ဘဲ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေးလို လုံးကျစ်ကျစ်တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကလေးဖြစ်တာကြောင့်လည်း ဦးညီဂျော်နှင့်ဆက်ဆံရာမှာ နည်းလမ်းမျိုးစုံအပြောင်းအလဲလုပ်ပြီး နှစ်ဦးသား ကမ်းကုန်အောင် စိတ်တိုင်းကျစခန်းသွားနိုင်ပေသည်။ သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဖိနှိမ်ဆောင့်ချလိုက်ချိန်မှာ ဦးညီဂျော်၏လီးတစ်ချောင်းလုံးအဖုတ်ထဲကို နစ်စိုက်ဝင်သွားရပြီး ဖင်ကိုပြန်ကြွလိုက်ချိန်မှာတော့ သူ့လီးထိပ်ကြီး မချောစောက်ဖုတ်ထဲကနေကျွတ်ထွက်သွားပြီး အပြင်ကို ဘွားကနဲ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးပေါ်ထွက်လာတာတွေ့ရသည်။ ဒီအတိုင်းပဲ ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်နေရာက ချောချော သူမခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို ဦးညီဂျော်ရင်ဘတ်ဆီ ငုံ့ကိုင်းပြီး နှစ်ယောက်သားနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ဆက်နမ်းစုပ်နေကြကာ ချောချောဖင်သားကြီးများကမူ ဦးညီဂျော်လဒစ်ကြီးကို နှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ ဆက်လက်လိုးပေးနေပါသည်။

စိုးယုမော်လည်း မချောဆီကပညာတွေ ရထားသည့်အတိုင်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ချောင်းကလေးနှစ်ချောင်း ထိုးစိုက် ထည့်သွင်းကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းမှနံရံအသားနုကလေးတွေကို ကောင်းစွာ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှု ပေးနေမိပြီ ဖြစ်သည်။ စိုးယုမော် ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပဲ အချိန်အဆမှန်မှန်နှင့်ခံသာရုံကလေး စောက်ဖုတ်ကိုပွတ်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ အစိကလေးကို လက်မနှင့်ဖျစ်လှိမ့်ချေကစားပေးသည်။ ချောချောတို့နှစ်ယောက်ဆီက လိုးချက်သွက်လျှင်သွက်သလို သူမလက်ချောင်းများ၏လှုပ်ရှားမှုကလည်း ပိုမိုသွက်လက်မြန်ဆန်လာသည်။

"အင့်အင့် အင်း ဟင်း ဟင်း "

ချောချောဆီကလား ဒါမှမဟုတ် သူမထံကထွက်လာျသာ ညည်းသံတွေပဲလား မခွဲခြားနိုင်ပါ။

စိုးယုမော်မျက်လုံးများက အဝေးဆီကြည့်ငေးရင်း ချောချောတို့နှစ်ယောက်လိုးနေတာကို တကယ်ပဲမြင်သလားမမြင်ဘူးလား သူမကိုယ်တိုင်လည်း တပ်အပ်မပြောနိုင်တော့။ သူမစိတ်အာရုံထဲမှာတော့ ဦးညီဂျော်ရဲ့စံချိန်မီဖြစ်သော တုတ်တုတ်ထွားထွား ရှည်ရှည်လျားလျားလီးကြီးက အချိန်ပြည့်နေရာယူစိုးမိုးထားပြီဖြစ်သည်။ မချောလည်း တဖွပ်ဖွပ်တဗွပ်ဗွပ် စောက်ရည်သံများ တားမနိုင်ဆီးမရထွက်ပေါ်လာအောင်ပင် အံကလေးတကြိတ်ကြိတ် တအင်းအင်းမာန်သွင်းကာလိုးဆောင့်ချနေသလို ဦးညီဂျော်လည်း အောက်ကနေ သူ့လီးကြီးကို မချောအဖုတ်ထဲ ထိထိမိမိတိုးဝင်နိုင်အောင် ကော့ကာဝိုက်ကာဖြင့် အဆက်မပြတ် တရစပ်ဆိုသလိုပဲ ပင့်မြှောက်ညှောင့်လိုးပေးနေပါသည်။

"အ  အ ကိုကြီး ထိ ထိတယ်ကွာ အရမ်းပဲ "

"ချောချော မရပ်နဲ့တော့ အပြီးသာ ကျုံးဆောင့်စမ်းကွာ အစ်ကိုကြီးလည်း အရမ်းကောင်းနေပြီ"

"ဟုတ် ဟုတ် ကိုကြီး ချော ...ဆောင့်ပေးနေတာပဲ  ကိုကြီးအကြိုက်ဖြစ်ရစေ့မယ် ကိုကြီးရယ် ချောကိုနမ်းပါဦး နို့လည်းစို့ပေး"

"စို့ပေးမှာပေါ့ ကဲ စို့ပြီကွာ ကဲ ကဲ "

"အို အဟင့်ဟင့်ဟင့် ယားတယ် သူလုပ်မှ ပိုရွလာတော့တာပဲ ကိုကြီးရာ "

"စောက်ပတ်ထဲက ယားလွန်းနေပြီလား ကလေးရ "

"ယား ယားတယ် တကယ်မခံနိုင်ဘူူးကွာ ကိုကြီး ချောနို့စို့တိုင်း ဘာလို့ အဲလိုဖြစ်တာလဲမသိဘူး ဟင်း လိုးပေးမယ် ကိုကြီးလီးကြီး ကျိုးအောင်လိုးမှာ "

"လိုးသာလိုး လီးတော့မကျိုးပါစေနဲ့ ချောရယ် လီးကျိုးရင် ကိုကြီး ဖင်ခံရုံပဲရှိတော့တာပေါ့ လို့ ဟင်းဟင်း "

"အာ့မှ ကောင်းမှာ သူဝဋ်လည်မှာ သူများကိုတော့ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ရောချချင်တိုင်းချပြီးတော့များ ဟွင်း "

ချောချောပြောပြီး မနားစတမ်းဆက်လှော်လေတော့သည်။

ဖင်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တလှိမ့်လှိမ့်လုပ်၍ဆောင့်သည်။ စကောဝိုင်းမွှေ့၍လိုးပေးသည်။

နာရီဝက်ကျော်သည်အထိ မရပ်မနားစခန်းသွားကြပြီးမှ သူတို့နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်း လရည်နှင့်စောက်ရည်များပန်းထွက်ကာ ကိစ္စပြီးခြင်းသို့ ရောက်ရလေသည်။ စိုးယုမော်လည်း သူတို့ကိုကြည့်ပြီး ရာဂသွေးများဆူပွက်လျက် သူမတစ်ယောက်တည်း ဘယ်နှစ်ချီဘယ်နှစ်ခါပင် နှူးလိုက်ဆွလိုက် ပွတ်လိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်နေမိသည်မသိ။ ခြေနှစ်ဖက်ပင် မတ်မတ်မရပ်နိုင်ရှာဘဲ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကျိန်းပြီး အားအင်တွေပါ အတော်ကလေးကုန်ခမ်းသွားခဲ့ရသည်။

.........

၈။

ဦးညီဂျော်အလုပ်ဆိုက်ထဲ ပြန်သွားသည့်နေ့မှာ ချောချောတစ်ယောက် အိမ်မှာ ဦးညီဂျော်ရော ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပါမရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ရသည့်အခွင့်အရေးကို အမိအရ အသုံးချသည့်အနေနှင့် ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူကို မှော်ဘီဖက်ရှိ သူမမိဘဆွေမျိုးများ ရှိရာဆီကို သုံးလးရက်ကြာ အလည်အပတ်သွားရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း သူမနှင့်အတူ ခရီးတစ်ခါမှမထွက်ဖူးသေးသည့် စိုးယုမော်ကိုပါ အဖော်အနေနှင့်ခေါ်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုအသိပေးလိုက်သည်။

"ကျွန်မယောက်ျားကို ဒေါ်မြင့်မူလက်ထဲပဲ အပ်ခဲ့ပါ့မယ် ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်လိုက်ပါ"

သူမကပြောလိုက်တော့ ဒေါ်မြင့်မူကမျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြပြီး ...

"အေး စိတ်သာချ နင့်လင်ပိန်တာရိုး မအေလိုးကလေးကို အရိုးတခြားအသားတခြားဖြစ်အောင် ငါ ကိုယ်ဖိရင်ဖိ စောင့်ရှောက်ပေးလိုက်ပါ့မယ် မယ်မင်းကြီးမ လမ်းမှာ ဟိုရွဒီရွမဟုတ်မဟတ်သတင်းကြားလို့ကတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပြန်လာတာနဲ့ ညည်းအသိပဲ ဟွန်း"

ဒေါ်မြင့်မူကောင်းကောင်းထောပနာပြုသည်။ မြွေမြွေချင်းခြေမြင်ပြီးသားပဲ မဟုတ်လား။ ချောချောလည်း တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ...

"ကြိုက်သလိုသာလုပ် လင်တစ်ယောက်မရှားဘူး ဒေါ်မြင့်မူကြီးကြိုက်တတ်ရင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အရိုးအသားနွှာပြီး စွပ်ပြုတ်လုပ် သောက်ပလိုက်လည်းရတယ် ဟင်းဟင်း ဒီက လုံးဝကို နှမျောလိမ့်မယ်မထင်နဲ့"

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် လီးတစ်ချောင်းတည်းကိုဝေမျှစားနေသူတွေပီပီ အထာနှင့်ပြောကြရင်း ချောချောလည်း စိုးယုမော်ကို အဝတ်အစားများလဲလှယ်ဝတ်ဆင်စေလိုက်ကာ သူကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်အစားသစ်တစ်စုံလဲဝတ်လိုက်ပြီး အကျင်္ ီနှင့်ထမီ အပိုသုံးလေးစုံစီ ခရီးဆောင်အိတ်ထဲထည့်၍ နှစ်ယောက်သား အိမ်မှထွက်လာကြသည်။

အမှန်မှာတော့ မှော်ဘီအထိသွားဖို့လည်း သူမမှာ အစီအစဉ်မရှိပါ။ အမျိုးများနှင့်တွေ့ဆုံဖို့ထက် နှစ်ယောက်သား အနှောင်အဖွဲ့ကင်းကင်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်သွားနိုင်ဖို့သာ အဓိကလိုရင်းအချက်ဖြစ်သည်။ စိုးယုမော်ကိုလည်း သည်အတိုင်းပင် သူမပြောပြလိုက်သည်။

"ဟင် ဒါဆို မချော ဘယ်အမျိုးဆီမှ မသွားဘူးပေါ့"

"ဟင့်အင်း သူတို့နဲ့တွေ့ဖို့ အကြောင်းမရှိဘူး မချောနဲ့ညည်းနဲ့ အပြင်ထွက်လာတာ အပြင်လောကကြီးအကြာင်း ညည်းလေးကိုသိစေချင်လို့ပဲ မချောမှာ ပတ်သက်ခဲ့ဖူးတဲ့အဆက်အသွယ်တွေရှိတယ် "

မချော စိုးယုမော်ကို မြို့စွန်ဖက်ရပ်ကွက်တစ်ခုဆီကို သူမကပင် ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။ လက်လုပ်လက်စားများသော ပျံကျရပ်ကွက်တစ်ခု ဖြစ်ပြီး လူရှုပ်လူပွေများသောအရပ်ဖြစ်သည်။ ကားတစ်တန် ဆိုက္ကားတစ်တန်စီးပြီး သူမနှင့် လွန်စွာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပုံရသည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆိုသူ အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်အရွယ်ခန့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက် နေထိုင်ရာအိမ်ကို နှစ်ယောက်သား ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပင် ရောက်ရှိသွားကြသည်။ ဖော်ရွေပုံရသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် ချောချောကိုမြင်တော့ ဝမ်းသာအားရပင် ပွေ့ဖက်ဆီးကြိုပါသည်။

"ချောချော ကြည့်စမ်းပါဦး မတွေ့ရတာကြာလို့လားမသိဘူး လှလာလိုက်တာ လူတောင်မှားတယ် တကယ်"

"မမမာကလည်း ပြောရော့မယ် မမလည်း ဝလိုက်ခန့်လိုက်တာမှ တကတည်း ဟင်းဟင်း ဟင်း"

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်လို့မဝကြ။ ပေါက်ပေါက်ဖောက်သလို စကားလက်စမသတ်နိုင် ပြောလို့ဆိုလို့ မပြီးနိုင်ကြချေ။ အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးနေကြပုံရသည်။ စိုးယုမော်ကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်မိတ်ဆက်ပေးရင်း ...

"ဒါက ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ မမနဲ့ဆို ညီအစ်မတွေလိုပဲ အချိန်ရတိုင်း မမသူ့ဆီအမြဲလာတယ် ပျော်သလောက်နေတယ် အရင်ကအိမ်မှာ ကားဒရိုင်လုပ်တဲ့ ဦးညိုမှိုင်းဆိုတာ မမမာအဖေပေါ့ သူစိုးစိုးတို့အရွယ်လောက်ကတည်းက အိမ်မှာပဲနေခဲ့တာ ဒေါ်မြင့်မူကြီးလည်း သူသိတာပဲ နောက် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်ရောက်လာမှ သူတို့သားအဖအလုပ်ထွက်ပြီး ဒီရပ်ကွက်ထဲပြောင်းလာကြတာ ကျန်တာနောက်မှ မမအေးဆေးပြောပြမယ်"

ပြောပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဖက်ကိုပြန်လှည့်ကာ ...

"မမမာရေ ဒါ ကျွန်မညီမလေး စိုးယုမော်တဲ့ အန်တီမွန်မွေးစားထားတာ တစ်ခါမှ အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်မထွက်ဖူးလို့ သူ့ကိုပါ ဒီခေါ်လာတာ"

"အို ရတယ် ရတယ် ကိစ္စမရှိဘူး မမမာလည်း ဒီရက်ပိုင်းခရီးထွက်စရာမရှိလို့ အားနေတာအတော်ပဲ ညည်းအချိန်လေးတော့ ရရဲ့မဟုတ်လား"

"တစ်ရက်နှစ်ရက် ရတယ်"

"အိုကေ နင် ဖြစ်ချင်တာပြောလိုက် အကုန်ဖြစ်စေရမယ် ဟင်း ဟင်းဟင်း"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အိမ်ထဲဝင်ဖို့ခေါ်၍ နှစ်ယောက်သားအိမ်ပေါ်တက်ခဲ့ကြသည်။ ပျဉ်ထောင်သုံးပင်နှစ်ခန်းဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ အနောက်ဖက်ကို အတော်ကလေးရှည်လျားကာ အလယ်မှာ နံရံအကန့်တစ်ခုခြားပြီး ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တို့ထုံးစံ အပိုငွေရအောင် အိမ်ငှားတင်ထားခြင်း ဖြစ်ပုံရသည်။ အိမ်ထဲကို လျှောက်ဝင်လာကြပြီး အိပ်ခန်းဖြစ်မည်ထင်ရသည့် အခန်းသုံးလေးခန်းကိုဖြတ်ကျော်ကာ သူမတို့ကို အနောက်ဖက်မီးဖိုဆောင်နှင့်အနီးဆုံး အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာနေရာချပေးလိုက်သည်။

"အေးဆေး နားကြ ချောချော ငါလုပ်စရာလေးနည်းနည်းရှိလို့ တစ်အောင့်နေပြီး ပြန်လာမယ်"

"သွားပါ ကိုယ့်ဖာသာပြီးအောင်လုပ် နောက်မှအေးဆေးစကားပြောမယ် ပြောချင်တာအများကြီး ဟင်းဟင်း"

"ငါ သိပြီးသားပါ ကောင်မရယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအပြင်ထွက်သွားတာနှင့် ချောချော အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်ကာ တံခါးချက်ပါတစ်ခါတည်းချလိုက်သည်။

"လာခဲ့ စိုးစိုး ညည်းဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်လို့ရပြီ ခိခိ ခိ "

"ဟင် မမ ဘာ ဘယ်လို အို အို မ မချော လုပ် လုပ်ပြီ ဟင့်ဟင့်ဟင့်"

စိုးယုမော် တစ်ကိုယ်လုံး ကုတင်ပေါ်လဲပြိုကျသွာသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ အငိုက်မိသွားတာမို့ ရှက်ရှက်နှင့်မချောကျောပြင်ကို တဘုန်းဘုန်းထုရိုက်ပစ်လိုက်သည်။

"မကောင်း ဘူး မမ ရယ် ဟို ဒေါ် ဝင်းမာ ကြီး ဝင် လာရင် ... တွေ့ တွေ့သွားမယ် "

"ဘာလဲ ညည်းလေးက ကျုပ်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာတောင် စိတ်မချဘူးလား မချောတို့က ဒီနေရာပိုင်ပြီးသားပါ "

"တကယ်လား ဒေါ်ဝင်းမာတွေ့ရင် သူ သူ မ မပြောဘူးလားလို့ "

"ခု သူ ဘာလုပ်နေတယ်ထင်လဲ သိချင်လား"

"ဘာ ဘာလဲဟင် စိုးနားမရှင်းဘူး မချောရဲ့"

"အေး ရှင်းအောင် နောက်တော့ ပြောပြမယ် ခု အချိန်ရှိတုန်းလေး ဟင်းဟင်း ဟင်း"

ချောချော သူမအနားကိုတိုးကပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံအား ပြွတ်ကနဲအသံမြည်အောင်စုပ်နမ်းလိုက်သည်ကို စိုးယုမော်ဆက်လက် တွန်းလှန်ခြင်းငှါ မစွမ်းနိုင်ရှာတော့။ နှစ်ယောက်သားရင်ချင်းအပ်ကာ ပွေ့ဖက်ထားကြရင်း အနမ်းရေယာဉ်ကြောထဲကို တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်မျောပါသွားခဲ့ရတော့၏။ စိုးယုမော်နှင့်ချောချောတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားများ ကုတင်အောက်ရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို အထပ်လိုက် စုပုံကျသွားကြသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခုစလုံး မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝတ်လစ်စားလစ် ဗလာကျင်းသွားကြပြီးနောက် မချောရဲ့ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်လှစွာသော အကိုင်အတွယ်အချော့အမြှူအောက်မှာ စိုးယုမော်တစ်ယောက် မလူးသာမလွန့်သာဆိုသလို ကောက်ကောက်ပါအောင်ပဲ လိုက်ပါသွားမိခဲ့လေပြီ။

"အို ဟင့်ဟင့် ကျွတ် ကျွတ် မမချောရယ် အ အိ ဖြေး ဖြေးဖြေး ဖြေးဖြေး ပါဆို ဇွတ်ပဲ ကဲလိုက်တာ ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

"စိုးစိုးရယ် ချစ်တယ် တကယ်ပဲ နင်လေးကို ချစ်လို့ကိုမဝဘူး အဟွန်းဟွန်း "

"အာ မမ ဒီလက်ကြီးကလဲ နော် နှိုက်နေလိုက်တာ အ နာ နာတယ်"

"နာရင် လက်နဲ့မလုပ်ဘူူး ပါစပ်နဲ့နမ်းမယ် ရလား ပြော"

"သွား သိဘူး "

"ဖြေလေ စိုးစိုး မမရဲ့ကလေးလေး  မှန်း ဒီဖက်လှည့် မမမျက်လုံးကိုကြည့်"

"ဟင်ကွာ သဘောပဲ အနေခက်လာပြီ မမဖာသာ နမ်းချင်နမ်း မှုတ်ချင်မှုတ် သိတော့ဘူး"

"ဟင်း ဟင်းဟင်း ကလေးမလေး ဒါတော့တတ်သား ဟာဟ မရဘူး နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်းလုပ်မယ် ရမလား ပြောစမ်း ပြောဆို"

"ရတယ် လုပ် "

"ဒါဖြင့် အပေါ်တက် ကလေးလေး"

"ဟင့်အင်း ရဘူး မမပဲတက် အဟင့်ဟင့်"

ကိုယ်လုံးချင်းပူးကပ်လုံးထွေးသွားကြသည်။ တစ်ယောက်ရင်သားတစ်ယောက် အပီအပြင်ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်မိရာက နို့သီးလေးတွေကို အပြန်အလှန် ဖျစ်ချေကလိကစားပေးကြသည်။ တဖြည်းဖြည်း ကာမအကြောလေးတွေနိုးကြွလာပြီး ကြက်သီးမွေးညင်းထကာ တရွရွနှင့် မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာကြသလို အကိုင်အတွယ်ရဲလာပြီး အနည်းငယ်ကြမ်းလာသွက်လာကြသည်။ ချောချောလက်တစ်ဖက်က စိုးယုမော်ပေါင်ခွဆုံရှိ အကြောဆိုင်များစုဝေးရာဆီကို တရွရွဖြစ်အောင်လှုပ်ရှားနှိုးဆွပေးသလို စိုးယုမော်လည်း သူမ၏လီးအဝင်အထွက်များပြီး မဆိုစလောက်ပြဲဟဟလေးဖြစ်နေရှာသည့် စောက်ဖုတ်လိုဏ်ကမူလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းကလေးများဖြင့် တဆတ်ဆတ်ထည့်သွင်းနှိုက်ဆွ၍ ပေးနေမိပါပြီ။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲနှိုက်ကိုင်စမ်းသပ်ရင်းအရည်ကြည်လေးတွေ ရွှဲစိုစပြုလာရသည်။

နောက်ဆုံးတော့ မချောတစ်ယောက် စိုးယုမော်ကိုယ်ပေါ် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်တက်ခွစီးရင်း တစ်ယောက်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲ တစ်ယောက် မျက်နှာထိုးအပ်လျက် သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်အဆိုင်ပင် ကာမအဆီအနှစ်ရသာဖူးကလေးများကို အသီးသီးအသကအသက ချွေယူခူးဆွတ်လျှက် ရှိကြလေတော့၏။

အပိုင်း-၂ ဖတ်ရန်