သီရိ နို့အုံတွေဆီက နာကျင်မှုတွေကြားကပဲ .....
''ဦး..... သမီးချွတ်ပေးပါ့မယ်။'' ကပျာကယာပြောရင်း စကတ်လေးကို အမြန်ချိတ်ဖြုတ်ပြီးဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။
စကတ်ချွတ်ရင်းနဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံလေးကိုပါတစ်ခါထဲဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အမွှေးရေးရေးလေးသာပေါက်သေးတဲ့ သီရိရဲ့ ဆီးခုံလေးပေါ်လာသည်။
အဲဒီအောက်မှာတော့ အပျိုစင်မလေးရဲ့ နုနုထွတ်ထွတ်အဖုတ်လေး။
အဖုတ်လေးက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး တင်းတင်းဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေသည်။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက စိကပ်နေသည်။အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေကိုမတွေ့ရ။
သူဌေးလူဝကြီးခမျာ ကောင်မလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးရဲ့ အဖုတ်လှလှအသစ်စက်စက်လေးကိုတွေ့ရပြီး
နှာမှုတ်သံတွေတရှုးရှုးထွက်လာသည်။
ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ အဖုတ်လေးရဲ့ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုအသာဖြဲပြီး နီရဲပြီးမတ်ထောင်နေတဲ့
အတန်ကြီးကို ထိုးထည့်တော့သည်။
အဖုတ်လေးက အရည်မထွက်သေး။ ခြောက်သွေ့နေတဲ့အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအတွက်
ထိုးထည့်လိုက်တဲ့လိင်တန်ကြီးက ကြီးမားလွန်းနေသည်။
မဝင်... လီးကြီးခေါက်သလိုဖြစ်သွားပြီး ဘေးကိုချော်ထွက်သွားသည်။
''အား.....''
အပျိုစင်မလေး သီရိရဲ့ နာနာကျင်ကျင်အော်သံလေးက အခန်းထဲမှာစူးစူးဝါးဝါးထွက်ပေါ်လာသည်။
သူဌေး က လက်တစ်ဖက်နဲ့ အဖုတ်နှစ်ခြမ်းကို အားရပါးရဖြဲထားပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးတာနဲ့ တစ်ချက်ထဲဆောင့်ထိုးလိုက်တော့သည်။
''အား............. '' သီရိ အော်သည်။ အော်တာမှ အာခေါင်ကိုခြစ်ပြီး အော်တာ....။
သီရိ အော်သံက အခန်းအပြင်ဘက်အထိလွင့်ပြန်သွားသည်။
အခန်းအပြင်မှာ လက်နောက်ပစ်ပြီး ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်လျှောက်နေတဲ့ ဦးသူတော်အတွက်တော့
သီရိရဲ့အော်သံစူးစူးလေးက ပိုပြီးမရိုးမရွဖြစ်စေသည်။
ဦးသူတော်အောက်က အတန်ကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာငေါငေါကြီးထွက်နေသည်။
'' ဟူး.... သူဌေးအလှည့်ပြီးရင်တော့ ငါ့အလှည့်ရောက်လောက်ပါတယ်လေ။ ''
သူဌေးရဲ့ တစ်ချက်ထဲအဆုံးထိသွင်းချက်ကြောင့် သီရိအဖုတ်လေးထဲက သွေးလေးတွေစိမ့်ပြီးထွက်လာသည်။
သူဌေးလူဝကြီး သူ့ဗိုက်အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ လီးကြီးက အဖုတ်လေးထဲမှာ အဆုံးထိဝင်ပြီး ဆီးခုံနှစ်ခုကထိကပ်နေသည်။
ကောက်ကောက်ကွေးကွေး အမွှေးတွေကြားမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။
ကောင်မလေးရဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်အဖုတ်လေးက သူ့အတန်ကြီးကို ဆုတ်ပြီးညှစ်ထားသလို တင်းကြပ်နေသည်။
သူဌေး ရမက်ဇောတွေတက်ကြွလာပြီး သူ့ အတန်ကြီးကို အဖုတ်လေးထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဆောင့်တော့သည်။
ဆောင့်တာမှ သီရိကိုယ်ပေါ်မှာ အားရပါးရမှောက်ပြီးဖိဖိပြီးဆောင့်တာ။
သီရိခမျာ သူဌေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့ပေါ်တက်ဖိထားတာကြောင့် အသက်ရှုမဝဖြစ်ပြီး လေကိုအငမ်းမရရှိုက်ပြီး ရှုနေရသည်။
ဒီကြားထဲ သူဌေးရဲ့လိင်ချောင်းကြီးကလည်း သူမအဖုတ်လေးထဲမှာ စို့ကြီးရိုက်ထားသလို တင်းကြပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေသည်။
သူဌေးကတော့ မညှာမတာနဲ့ ဖင်ကြီးကိုမြှောက်လိုက်ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေသည်။
သူဌေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ သီရိရဲ့ အဖုတ်လေးထဲက နာကျင်မှုဝေဒနာတွေကိုခံစားရသည်။
နာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေတသွင်သွင်နဲ့စီးကျနေမိသည်။
ဆိုးလိုက်တဲ့ကံတရား... ၊ မိန်းမတွေဘာလို့ယောက်ျားယူတာလဲဆိုတာ သီရိစဉ်းစားလို့မရလောက်အောင်ပင်နာကျင်လွန်းလှသည်။
သူဌေးကတော့ သီရိငိုလေ ၊ သူက ပိုပိုပြီးဖိဆောင့်နေပေသည်။
သီရိကို အားရပါးရတက်ဆောင့်နေတဲ့သူဌေးနာမည်က ဦးသာဒင်....။
အသားမည်းမည်း လူကဝဝနဲ့ ...။ လူဝသလောက်တဏှာကလည်း ကြီးသည်။
သူနဲ့ဆက်ဆံတဲ့မိန်းကလေးတိုင်းကို နာကျင်အောင်မညှာမတာဆက်ဆံတတ်သည်။
အခုလည်း သူပိုင်တဲ့ဓာတ်ဆီဆိုင်က အရောင်းစာရေးမလေးကို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီးခြေတော်တင်ပြန်သည်။
ဦးသာဒင်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို သားရေကွင်းနဲ့ညှစ်ထားသလိုတင်းကြပ်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အရသာရှိရှိနဲ့အားရပါးရလုပ်နေသည်။
ကောင်မလေးကို နှုးနှုပ်ပြီးမလုပ်ပဲ ခပ်မြန်မြန်လုပ်တာ အကြောင်းနှစ်ချက်ရှိသည်။
ပထမတစ်ချက်က အလုပ်တွေများလွန်းတဲ့ ဦးသာဒင်အတွက်အချိန်လုံးဝမရှိ။
ဘယ်အချိန်အလုပ်တွေပေါ်လာပြီးထသွားရမယ်မသိပေ။ ထို့ကြောင့်ရတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ
ကိစ္စပြီးအောင် မြန်မြန်သွက်သွက်နဲ့ အားရပါးရလုပ်နေတာဖြစ်သည်။
နောက်တစ်ချက်က သူလိင်ဆက်ဆံတိုင်း တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးနဲ့ နှစ်ဦးသား သူကောင်းကိုယ်ကောင်းလုပ်တတ်သည်မဟုတ်။
တစ်ဖက်သားမိန်းကလေးကို တမင်တကာနာကျင်အောင်လုပ်တတ်သည်။
မိန်းကလေးက နာလို့အော်တဲ့အသံတွေက သူ့အတွက် နဝင်ပီယံရှိလွန်းပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပိုပြီးသန်မာစေသည်လို့ထင်သည်။
အဲဒီအကြောင်းအချက်တွေကြောင့် သီရိ ခမျာ.... သူမရဲ့အပျိုစင်ပန်းလေးကို နာနာကျင်ကျင်နဲ့ဆက်သနေရခြင်းဖြစ်သည်။
အချက် ငါးဆယ်လောက် အားရပါးရဆောင့်ပြီးတော့ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်လေးက တင်းကြပ်လွန်းတာနဲ့ ဦးသာဒင်တစ်ယောက် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆောင့်ရင်း ကိစ္စပြီးသွားတော့သည်။
သူ့ အချောင်းကြီးကို အဖုတ်လေးထဲ သွင်းထားပြီးသုတ်တွေကို တဆတ်ဆတ်နဲ့ပန်းထုတ်နေလိုက်သည်။
သူ့ ကိုယ်လုံးမည်းမည်းဝဝကြီးကတော့ ဖြူဖွေးနေတဲ့သီရိကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီး။
သီရိ အဖုတ်ထဲကနာကျင်မှုနဲ့အတူ ပိနေတဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကြောင့်နေရတာခက်လှသည်။
တီ.... တီ.... တီ....
စားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဦးသာဒင်ဖုန်းကကောက်မြည်လာသည်။
အရေးကြီး အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုပေါ်လာတာနဲ့ အဝတ်အစားတွေကမန်းကတန်းကောက်ဝတ်ပြီးထွက်သွားသည်။
ထွက်မသွားခင် တစ်သောင်းတန်နှစ်အုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်သွားသည်။
သိန်းနှစ်ဆယ်။
သိန်းနှစ်ဆယ်နဲ့ တန်အောင်ပင် လုပ်ရတာကောင်းလွန်းလှသည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ ပက်လက်လေး နဲ့ သူ့ကိုငေးနေတဲ့ကောင်မလေးကို
တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့သည်။
အပြင်ရောက်တော့ ဆိုင်မန်နေဂျာဦးသူတော်နဲ့တန်းတွေ့သည်။
''ဆရာ.... ပြန်တော့မလို့လား။'' ခြေသလုံးကို ကုန်းနမ်းတော့မလောက်ခေါင်းကိုငုံ့၊ ခါးကုန်းပြီး ဦးသူတော်မေးသည်။
''အေး....။ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်ပို့လိုက်တော့။ ငါပြန်ပြီ။''
'''မင်းကိုနောက်မှ ရာထူးထပ်တိုးပေးမယ်။ နောက်ထပ်အသစ်ကလေးတွေရှိရင်လဲ ပြောပေါ့ကွာ။''
''ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ...။ ဟုတ်ကဲ့....။'' ဦးသူတော် ပြာပြာသလဲနဲ့ ဖြေသည်။
သူဌေးထွက်သွားပြီ။
ဦးသူတော် တစ်ယောက် သူဌေးကားခြံထဲကနေထွက်သွားတဲ့အထိစောင့်ပြီး သီရိရှိနေတဲ့အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။
အခန်းအလယ်က ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ ပက်လက်လေးအိပ်နေတဲ့
အသားဖြူဖြူချောချောကောင်မလေးကိုကြည့်ရင်း ဦးသူတော် အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ချလိုက်သည်။
ချက်ချင်းပြန်မပို့သေးပဲ သူဝအောင်လိုးလိုက်ဦးမည်။
ကုတင်ပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားနေတဲ့ကောင်မလေးရဲ့ ပေါင်ကြားကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့အဖုတ်လေးက ဖွေးပြီးနီဥနေသည်။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေမှာသွေးစလေးတွေကပ်ညိနေသည်။
အတန်ကြီးတစ်ရမ်းရမ်းနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ဦးသူတော်ကို တွေ့သွားတော့ သီရိ ကြောက်သွားသည်။
စောစောကပဲ သရဲသဘက်စီးသလိုနဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်က သူမကို ရက်ရက်စက်စက်ကျင့်ကြံသွားခဲ့သည်။
အခုလည်းလာပြန်ပြီနောက်တစ်ယောက်။
သူမရဲ့ဆိုင်မန်နေဂျာ တဏှာရူးကြီး ဦးသူတော်။