စပွန်ဆာအန်တီကြီး Part-2

 

( ၈ )

ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ရဲ့ ကုန်သည်လမ်းမကြီးပေါ်က ( ဓန အင်ပို့အိပ်စပို့ ကုန်ပဏီကြီး ) ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရဲ့ ရုံးခန်း

(( အခုလို ငါ့တူလေးကို ကူညီတာ နင့်ကို ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ် မိမူရယ် .....))

မိသင်းက နယ်ကို ပြန်ခါနီး လာနုတ်ဆက်တာ ။ ကျေးဇူးတင် စကားပြောတာ ။

(( မိသင်းရယ်......နင်နဲ့ငါက ပြောရမယ့်လူတွေ မဟုတ်ပါဘူး...နင်လည်း ငါ့ကို အစစအရာရာ လုပ်ပေးကိုင်

ပေးတာဘဲ ....ကဲ မောင်မောင့်အတွက် အစစ စိတ်ချ ..ငါ သူ့ကို နံမည်ကြီး မင်းသား တယောက် ဖြစ်လာတဲ့ အထိ လုပ်ပေးလိုက်မယ်....ဖုန်းဆက်နော် မိသင်း .....))

(( ဟုတ်ပြီ မိမူ .....))

ဒရိုင်ဘာ ဇေယျာမြင့်ကို မိသင်းကို လေဆိပ်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်တယ် ။

မောင်မောင့်ကို မိုက်ကယ်ချိုက စပြီး အချောသတ်နေပြီ ။

နဂိုရှိတော့ နကိုင်းထွက် ဆိုသလိုဘဲ ။ မောင်မောင်က ရုပ်ကလည်း ချော ကိုယ်လုံးကလည်း ယောကျ်ားပီသ

ပြီးသား ။

မိုက်ကယ်ချိုက ဒီလို လူငယ်တွေကို သင်တန်းဖွင့်ပြီး မြေတောင်မြှောက်ပေးနေတဲ့လူ တယောက် ။

ဒါရိုက်တာကိုဝမ်းကလည်း ဇာတ်လမ်း ဇာတ်ညွှန်းကောင်းကောင်းတွေနဲ့ တကားဆိုတကား ( ပေါက် ) တဲ့

ရုပ်ရှင်ကားတွေကို ရိုက်ထုတ်နေတဲ့ လူတယောက် ။

ကုန်ကျစားရိတ်တွေ အဝဝကို လိုလေသေးမရှိ ထုတ်ပေးမယ့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူကလည်း ရှိနေတော့ မောင်

မောင်တယောက် နံမည်ကြီး ထွန်းပေါက်ဖို့က သေချာသလောက်ဘဲ ။ ဒီကောင်လေးကလည်း ထုံထုံအအ မဟုတ်ဘူး ။ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်တဲ့ကောင်လေး ပါ ။

ဘာလိုသေးလဲ....။

( မမ ...)

( ဟင်...နွယ်နွယ် .....)

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ  သူမ အရှေ့ကို ရောက်လာပြီး ခေါ်လိုက်လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ မော့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ( မမ ..ဒီနေ့ နွယ်နွယ် နည်းနည်း စောစော ပြန်လို့ ရမလားဟင် ...သွားစရာလေး ရှိလို့

ပါ မမ ) လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်တယ် ။

( ရတာပေါ့ နွယ်နွယ်....ပြန်လေ...အလုပ်လည်း သိပ် ရှိတာမှ မဟုတ်တာ....ဆွေဆွေထွန်း ကို ရုံးမှာ ထားခဲ့လိုက်.....)) လို့ ခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ဝမ်းသာသွားတယ် ။

ကိုအေးချမ်းနဲ့ တွေ့ကြဖို့ ချိန်းထားလို့ပါ ။

အခု ပြန်ပြေလည်သွားကြပြီမို့ ကိုအေးချမ်းက ညနေစာ တခုခု သွားစားကြရင်း စကားပြောကြရအောင် လို့

ခေါ်လို့ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ကို ကိုအေးချမ်းက ရုံးရှေ့မှာ လာကြိုလို့ လိုက်သွားပြီ ။

ဒါပေမယ့် ဒေါ်မူမူသင်းကြူကတော့ မပြန်နိုင်သေးပါဘူး ။

သူမဆီကို ဖုန်းဆက်လာတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ဖုန်းပြောနေလို့ပါ ။

ဒီ ငယ်သူငယ်ချင်း ရည်မွန်က မတွေ့တာကြာလို့ နုတ်ဆက်တဲ့သဘော ဖုန်းဆက်တာ ဖြစ်ပေမယ့် စကား

ပြောရင်း ငွေချမ်းသာတဲ့ ကတော်ကြီးတွေ ဆာလောင်တဲ့အခါ တိုးတိုးတိတ်တိတ် လှို့ဝှက်စွာနဲ့ ဖြေဖျောက်

တဲ့ အကြောင်းတွေကို ပြောဆို ဆွေးနွေးမိလာကြတယ် ။

ရည်မွန်က လင်ဖြစ်သူက နို်င်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတော့ တကိုယ်တည်း ကျန်ခဲ့တဲ့အချိန် ကာမစိတ်

ထကြွတာက ထိန်းသိမ်းလို့ မရအောင်ကို ပြင်းထန်လွန်းလာတော့ ကြားအဆက်အသွယ်နဲ့ ယောကျ်ားဖါ

တယောက်ကို ခေါ်ပြီး တွေ့ပစ်လိုက်ခဲ့တယ် လို့ အတွင်းရေးကို ပြောပြလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်းကို အံ့သြသွားပါတယ်။

(( ဟယ်...ရည်မွန်......အရမ်းကို အံ့သြသွားတယ်.....ယူ ဘယ်ကနေ အဆက်အသွယ်ရလဲဟင် ..ဒီတေးလ်

လေး ပြောပြပါလား ရည်မွန် ....)) လို့ မေးတော့ ညီအမတွေလို ချစ်ခင်ရင်းနှီးခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း ရည်မွန်

က မချွင်းမချန်နဲ့ အကုန်လုံး ဖွင့်ပြောပြတာပါ ။

(( ကိုယ့်ကို ဆက်သွယ်ပေးတာတော့ ကိုယ် ဆံပင်ညှပ်တဲ့ ဗြူတီပါလာက ဟဲစတိုင်လစ်စ် ဝေဝေ ( နံမည်

ရင်း ဝေလင်း )က ဆံပင်ညှပ်နေတဲ့အချိန် အလပသလပ ဟိုပြောဒီပြော လုပ်ကြတဲ့အချိန် ကိုယ်က တကိုယ်

တည်း အထီးကျန်နေတယ် လို့ ပြောရာက စတာပါ ..သူက မမလို အထက်တန်းကျတဲ့ မမတွေကို လိုအင်

ဖြည့်ပေးနေတဲ့ ဆားဗစ် ရှိတာ သိလား....လို့ စပြောလာတာ..ကိုယ်ကလည်း ဝေဝေရယ် လုပ်ပါအုံး ပြော

ပြပါအုံးလို့ မေးတာပေါ့ ...ဝေဝေက သိပ် အသေးစိတ်တော့ သူမသိဘူး...မမဆီကို ဖုန်းခေါ်စေချင်ရင် ဝေ

က အဲ့ကွန်တက်ကို ဖုန်းခေါ်ခိုင်းပေးမယ်...ဒါမှ မဟုတ် မမဖက်က ခေါ်ချင်ရင်လည်း သူ့ဖုန်းနံပါတ်ကို ပေး

မယ် ..လို့ ပြောတယ် ...ကိုယ်လည်း ကိုယ့်ဖက်က မခေါ်ချင်တာနဲ့ ( ရှက်သလို ခံစားရလို့ ) သူ့ဖက်က

ဘဲ ခေါ်ပါလို့ ပြောလိုက်တယ် .....))

(( အမလေး...ရင်ခုံစရာကြီး ရည်မွန်ရယ်.....ဒါနဲ့ သူက ရည်မွန့်ဆီကို ဖုန်းခေါ်ရောလား...))

(( အင်း...ခေါ်တယ် ...တခါမှ မလုပ်ဖူးတော့ ရည်မွန်လည်း ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန် ....အရမ်း စိတ်လှုပ်

ရှားတယ် မိမူရယ်....သူက သိပ် ယဉ်ကျေးတယ်....ချိုသာတယ် ..ရည်မွန်လည်း သူနဲ့ ချိန်းလိုက်တယ်....သူ

အကြံပေးတဲ့ ဟိုတယ်ကို မသွားရဲဘူး...တော်ကြာ လှို့ဝှက်ကင်မရာတွေ တပ်ထားနိုင်လို့ ....ရည်မွန်ပိုင်တဲ့

လူ မနေတဲ့ တိုက်တလုံးမှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်....စွန့်ရတာပေါ့...ကိုယ် လိုတာ ရဖို့ ))

(( ဟယ်...ရည်မွန်ရယ်....ကောင်းခန်းကိုရောက်လာပြီ...ဆက်ပါအုံး.......))

(( ကိုယ်က ကြိုရောက်နေတယ်....သူ ရောက်လာတယ် .....သူ့ရုပ်ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ် အံ့သြသွားတယ်....သူက လူရည်သန့် တယောက်ဘဲ..ကိုယ် အစက ထင်ထားတာက စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် မဲမဲ

သဲသဲ ဆင်းရဲသားလို့.....သူက တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရုပ်သန့်သန့် ဖြစ်နေတယ် ....))

(( ဟယ်...))

(( ဟုတ်တယ်...သူနဲ့ စပြီး လူချင်း ထိရတာတွေကလည်း အေးဆေးတယ်....စတက်ဘိုင် စတက်....သူက

ချစ်သူတွေလိုဘဲ လုပ်သွားတယ် ...အိုကွာ...တော်တော်ဘဲ ကျေနပ်မှု ရခဲ့ပါတယ်....))

(( ဟို...ဟိုလေ.....ကောင်းလား..သူနဲ့ ဖြစ်တာတွေ ကောင်းလား.....ရည်မွန်......))

(( ကျေနပ်မှု ရခဲ့တယ် လို့ ကိုယ် ပြောတယ်လေ....ဘာလဲ မိမူ...ယူက အပြာစာအုပ်ထဲကလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း

တွေ ပြောပြစေချင်လို့လား....ခိခိ ....))

(( ခိခိ...အင်း ....ကြားချင်တယ် လေ ရည်မွန် .....))

(( ဟင်း..သိတယ်....ယူ့အကြောင်း.....မမထန်အကြောင်း......))

ကျောင်းမှာတုံးက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကာမရာဂစိတ်တွေ အရမ်း ပြင်းခဲ့တာတွေကို ဒေါ်ရည်မွန် အသိဆုံး ။

(( သူ့ တုတ်က တော်တော် ကြီးတယ်.....အဲ...လုံးပတ် တုတ်သလို ရှည်လည်းရှည်တယ် ....))

(( ဟိ....))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အသံလေးက ဆယ်ကျော်သက် မြီးကောင်ပေါက်လေးလိုဘဲ ။

သူငယ်ချင်း ရည်မွန် ပြောပြတာတွေကို စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေတယ် ။

(( ဆွဲပေးတာလည်း တော်တော် မိုက်တယ်....တကယ် ကျွမ်းတဲ့လူ ....))

(( ဘာဂျာရော မှုုတ်ပေးလား...))

(( မှုတ်တာပေါ့....ခိခိ ...အကုန်မှုုတ်တာ.....အနောက်ဖက်ရော သူမှုတ်ပေးတယ်......))

(( ဟယ်.....))

(( သူ့ဖုန်းနံပါတ်...ယူမလား ....))

(( အင်း....ယူမယ်.....))

ရည်မွန်နဲ့ ဖုန်းပြောအပြီး အိမ်ကို ဒရိုင်ဘာလေး ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ကားနဲ့ ပြန်တယ် ။

(( အိမ်ပြန်မှာလား...အန်တီ ....))

(( အင်း.....))

စိတ်ထဲမှာ ရည်မွန်ပြောပြတဲ့ ယောကျ်ားဖါ နဲ့ ဖေါင်းဒိုင်းဆွဲခဲ့တာတွေကို ကြားယောင်နေတယ် ။

တခု မေ့သွားတာက ရည်မွန်နဲ့ ဖေါင်းဒိုင်းဆွဲတဲ့ ဂျစ်ဂလိုဘဲ ရဲ့ နံမည် ။

ဖုန်းနံပါတ်တော့ ရပြး သူ့နံမည်ကို မသိသေး ။

လက်ပွေ့အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ရည်မွန့်ဆီကို ပြန်ခေါ်လိုက်တယ် ။

(( ဟိတ် သူငယ်ချင်း ဘာလဲ.....))

(( ယူ..သူ့နံမည်လည်း မပြောသေးဘူး...နံမည်....နံမည်......))

(( အေး....ဟုတ်သားဘဲ......သူ့နံမည်က ထွန်းထိုက်.......မိမူ.......))

(( ဟယ် ......))

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်း အံ့သြသွားလို့ ပါးစပ်က အသံကျယ်ကျယ် ထွက်သွားလို့ ကားမောင်းနေတဲ့ ဇေယျာမြင့် ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ် ။

ထွန်းထိုက် .....

လင်ဖြစ်သူ ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ညိစွန်းနေတယ် ဆိုတဲ့ ထွန်းထိုက် .....

အိုး.....

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားသွားပါတယ် ။

ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မှာက ဖြုတ်ပေးမယ့် လူ ရှိနေတယ်လေ ။

ထွန်းထိုက်ကို မလိုအပ်ပါဘူး ။

(( ဇေယျာမြင့်.....))

(( ဟုတ်...အန်တီ .....))

(( အိမ်မပြန်သေးဘူး..ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ဆေးခန်းကို သွားချင်တယ်.....))

(( ဟုတ်....))

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူနဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေတို့ ငြိစွန်းနေကြတယ် ဆိုတဲ့ ထင်ကြေးကို

 အတည်ပြုလိုက်တယ် ။

 ဒေါက်တာလွှမ်းစေရဲ့ ဆေးခန်းလေး အရှေ့ကို ရောက်သွားတော့ ((ယနေ့ ဆေးခန်း ပိတ်ပါသည် ) ဆိုတဲ့

 ဆိုင်းဘုတ်လေးကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။

(( ဟင်...သူ ဘာလို့ ဆေးခန်း ပိတ်ပါလိမ့်......နေများ မကောင်းလို့လား....))

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ပေမယ့် ခေါ်လို့ မရဘူး ။ ဒါနဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေ

 ရဲ့ ဆေးခန်းက သူနာပြုမလေး မေခင်ခင့်ဆီကို  ခေါ်ကြည့်လိုက်တယ် ။

 မေခင်ခင်က ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ခရီးထွက်သွားတဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ် ။

 ဟင်...သူ ခရီးထွက်မယ် ဆိုတာလည်း ဟိုနေ့က ပြောမပြဘူး........

 ဒရိုင်ဘာလေး ဇေယျာမြင့်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ညွှန်ကြားချက်ကို စောင့်နေပါတယ် ။

(( ဇေယျာမြင့်.....))

(( ဗျာ ....))

 (( အိမ် မပြန်ချင်သေးဘူး.......ငါ့ ရေကူးကလပ်ကို မောင်းကွာ......))

 (( ဟုတ်.....))

( ၉ )

ကိုအေးချမ်းက သူ့အပေါ် အထင်လွဲ စိတ်ကောက်သွားတဲ့ ချစ်သူ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ပြန်ချော့တဲ့အနေနဲ့

သန့်ရှင်းသပ်ရပ်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ကြီး တဆိုင်ကို ခေါ်သွားပြီး ညနေစာ ကျွေးပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ကိုအေးချမ်းရဲ့ တောင်းပန်တာတွေ ဖြေရှင်းတာတွေကို လက်ခံပါတယ် ။ စိတ်ပြေသွား

ပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းက ဘုံးဘောလအော ရတဲ့ အစားဆိုင်မျိုးကို ခေါ်သွားတာ မဟုတ်ပါဘူး ။ နည်းနည်းလေးကို အလှအပပြင်ထားပြီး ခန်းခန်းနားနား အဆင်အပြင်နဲ့ ပေးတာပါ ။

စားပွဲလေးပေါ်မှာလည်း ရိုးတံရှည်နဲ့ နှင်းဆီပန်း အနီရောင်လေး တပွင့်ကိုလည်း ပန်းအိုးလှလှလေးနဲ့ ထိုး

ထားပါတယ် ။

ကိုယ့်ကို ကိုယ့်ချစ်သူက ဂရုစိုက်တယ် ဆိုတာကို မိန်းမတိုင်းက ကျေနပ်ကြမှာပါ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း သူမကို တကယ်ဘဲ လက် မထပ်မချင်း ကိုအေးချမ်းကို အပေါ်ပိုင်းပေါက်စီကျွေးတာ

လောက်ဘဲ ပေးခဲ့ပြီး အောက်ပိုင်းက မုန့်ပြားသလက်ကိုတော့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ထိန်းထားခဲ့ပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းက ညစာစားကြတဲ့အချိန်မှာ တန်ဖိုးကြီး စိန်လက်စွပ်လေးကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ လက်ကလေး

မှာ စွပ်ပေးလိုက်ပြီး လက်ထပ်ခွင့်တောင်းပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ မျှော်လင့်တဲ့ စကားပါ ။

မျက်ရည်လည်သွားတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ချက်ချင်းဘဲ ခေါင်းလေးငြှိမ့်ပြပြီး လက်ခံလိုက်ပါတယ် ။ သဘော

တူလိုက်ပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်း ကိုယ်တိုင် ငှဲ့ပေးတဲ့ တန်ဖိုးကြီး အမေရိကန်လုပ် စပျစ်ဝိုင် အကောင်းစားကို ကျေကျေနပ်နပ်

သောက်လိုက်ပြီး ကိုအေးချမ်းရဲ့ လက်ကို တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းရဲ့ မျက်နှာကလည်း သူမကို စစ်မှန်တဲ့ အချစ်နဲ့ တအားကို ချစ်နေတဲ့ပုံ ။ အရမ်းကို ဂရုတစိုက် လုပ်တာတွေကို တွေ့နေရပါတယ် ။

သူ့ကိုလည်း အရင်ကထက် ပိုယုံလိုက်မိပါတယ် ။

ဘိုက်လည်း တင်းသွားပြီ ။ သောက်လိုက်မိတဲ့ ၀ိုင်ကြောင့်လည်း ခေါင်းထဲမှာ ရီတီတီနဲ့ ။

လက်မှာလည်း စိန်လက်စွပ်လေး စွပ်ထားပြီးပြီ ။

ကိုအေးချမ်းရဲ့ လက်မောင်းကို ကိုင်ရင်း ဆိုင်ထဲကနေ ပြန်ထွက်ခဲ့ပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းရဲ့ အသစ်စက်စက် ကားလေးထဲမှာ လိုက်ပါလာတဲ့အချိန် ကိုအေးချမ်းက နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ ။

လက်တဖက်ထဲနဲ့ ကား စတီရာယင်ကို ကိုင်မောင်းရင်း ကိုအေးချမ်း ခေါ်သွားတာက သူနဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံတို့ မကြာခင် လက်ထပ်ပြီးရင် နှစ်ယောက်ထဲ နေကြဖို့ ပြင်ဆင်နေတယ် ဆိုတဲ့ ကမ်းနား

လမ်းမကြီးပေါ်က ခုနစ်လွှာက တိုက်ခန်းဆီကိုပါ ။

ကိုယ် လက်ထပ်ပြီးရင် နေဖို့နေရာကို လိုက်ပြတယ် ဆိုတော့လည်း ဝမ်းသာအားရဖြစ်ပြီး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ

လိုက်သွားလိုက်တာပေါ့ ။

တိုက်ခန်းက ကွန်ဒို အကောင်းစားမို့ အပေါ်ထပ်ကို ဓါတ်လှေခါးနဲ့ တက်သွားရတယ် ။

( ပျော်လားဟင်...နွယ် ....)

(( ပျော်တယ် ကိုကို ...)

တိုက်ခန်း အဝင် တံခါးကို ကိုအေးချမ်းက သော့နဲ့ လှည့်ဖွင့်လိုက်တယ် ။

သူ့လက်ချောင်းတွေက မသိမသာ တုန်နေတယ် ။

သူက အကြံသမားကိုး ။

(( ဟယ်...ကိုကိုရယ်......လှလိုက်တာ...ကိုကိုက လုပ်ထားတာတွေက ( ရှယ် ) ဘဲ.......))

ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းက တကယ်ဘဲ သားနား အဆင့်မြင့်နေလို့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ အရမ်းသဘောကျပါတယ် ။

ဧည့်ခန်း မီးဖိုခန်း အိပ်ခန်း အစစက ပြောစရာ မရှိအောင် သားနားနေတယ် ။

မီးဖိုခန်းမှာ ခေတ်မှီ တန်ဖိုးကြီး တန်ဆာပလာတွေ အစုံဘဲ ။

ကိုအေးချမ်းက မီးဖိုခန်းကနေ အိပ်ခန်းကို လိုက်ပြတယ် ။ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထူထဲတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ယာထူကြီးကလည်း အသစ်ချပ်ချွတ် ။

(( ကြိုက်လား...နွယ် ...))

( အင်း...ကြိုက်တယ် ကိုကို ...)

ကုတင်ကြီးရဲ့ တဖက်တချက်က စားပွဲပုလေးတွေမှာလည်း အဖြူရောင် အုပ်ဆောင်းနဲ့ မီးတိုင်လေးတွေက

အရမ်းလှတယ် ။

ကုတင်ကြီးပေါ်က မွေ့ယာထူထူကြီးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား ထိုင်မိကြတယ် ။

ဘေးချင်းယှဉ်ပေါ့ ။

(( သိပ်လှတာဘဲ နွယ်ရယ် .....))

( လှပါဘူး ကိုကိုရယ် ထင်လို့ပါ...))

ရှက်ရယ်လေး ရယ်ပြီး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက ကိုအေးချမ်းရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းလေး ထိုးဝင်လိုက်တယ် ။

ကိုအေးချမ်းက နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကို အသာဖက်ထားလိုက်ပြီး ပွင့်အာနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး

ကို အသာဖိငုံလိုက်ပါတယ် ။

အရမ်းပျော်နေတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေ ပိတ်ကျသွားပြီး ကိုအေးချမ်းကို ပြန်ဖက်သိုင်းရင်း

သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်ယူလိုက်ပါတယ် ..။

ချစ်သူသက်တမ်းမှာ ဒီလို နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်တာတွေက မဆန်းတော့ပါ ။ လျာချင်း ကလူကြည်စယ် လူးလှိမ့်

တာတွေတောင် လုပ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ ။

ဒီလို နမ်းစုတ်ကြပြီ ဆိုရင် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ကာမသွေးတွေ ဆူကြွနိုးကြားလာပြီး အဓိက လိင်အင်္ဂါ ဖြစ်တဲ့

အင်္ဂါစပ်က တအားကို ယားတက်လာပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေက တအား ထွက်စိုလာတာ ။

အခုလည်း ကိုအေးချမ်းရဲ့ အနမ်းအစုတ်တွေကြောင့် နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ ရဲ့ ကာမစိတ်တွေက နိုးကြွနေပါပြီ ။

အောက်က ပေါင်ကြားထဲက မုန့်ပြားသလက်မှာလည်း အရည်တွေက စိုစိစိ ဖြစ်လာနေပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းက အလောမကြီး ။

အကိုင်အတွယ်က ငြင်သာတယ် ။

အရင်က အပေါ်ပိုင်း ရပြီးသား ။ ရဖူးပြီးသားကို အရင် လုပ်လိုက်တယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတဲ့ အကျင်္ ီ နဲ့ အတွင်းခံ ဘရာလေးကို ငြင်ငြင်သာသာလေး ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ် ။

ဖူးကြွဆူလုံးနေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတွေက ဘွားကနဲ ပေါ်လာပါပြီ ။ နို့သီးလုံး နီညိုညိုလေးတွေက အရင်ထဲက ကိုအေးချမ်း စို့ထားလို့လားမသိ ။ စိတ်ကြွလာတာနဲ့ ခေါင်းထောင် မာကြောလာပါတယ် ။

ဒီ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို ကိုအေးချမ်းက ဖွဖွလေး နမ်းလိုက် သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံပြီး စို့လိုက် လုပ်ပေးနေပြီ ။

ရင်သားတဖက်ကို နမ်းစို့နေရင် တခြားတဖက်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်တယ် ။

( အင်...ကိုကိုရယ်....တော်တော့ကွာ.....)

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံက သူမဖါသာ သူမ သိတယ် ။ စိတ်တွေ ထကြွနေပြီ ။

ဒါကြောင့် စိတ်တွေ လွတ်ထွက်မသွားခင် ထိန်းချုပ်ပြီး ဒီတိုက်ခန်းကနေ အမြန် ပြန်လိုက်ချင်တယ် ။

ကိုအေးချမ်းက သိတယ် ။ ဒီလိုဘဲ အရင် ချိန်းတွေ့ကြရင် အပေါ်ပိုင်းကို ခွင့်ပြုပေမယ့် အောက်ပိုင်း ဆင်း

တော့မယ် ဆိုရင် လက်ကာခြေကာနဲ့ ငြင်းဆန်ခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲလေ ။

ဒီတခါတော့ သူမရဲ့ အောက်ပို်ုင်းကိုပါ အပြီး သိမ်းပိုက်ဖို့ ကိုအေးချမ်းမှာ ကြိုတင် ကြံရွယ်ချက် ရှိနေပါတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ နို့သီးလေးတွေကို စို့ပေးတဲ့အခါ လျာနဲ့ ကစားကလိပေးတဲ့အခါမှာ အရင်ကထက်

ပိုပြီး ကောင်းအောင် ကြိုးစား လုပ်ပေးနေပါတယ် ။

ဒီလို နို့ကိုင်နို့စို့ လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူမရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက် မသိမသာ ပေါင်ကြားထဲက မို့ဖေါင်းဖေါင်း မုန့်ပြားသလက်ကို ပွတ်ထိလိုက်နဲ့ လုပ်နေတယ် ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း စိတ်တွေက တအားထကြွလာတာမို့ ကိုအေးချမ်းရဲ့ လက်တွေရဲ့ ပွတ်သပ်ကလိတာတွေကို တားချင်ရက်နဲ့ မတားနိုင်ဘူး ။

အောက်ပိုင်းက စကပ်တိုတိုလေး ကျွတ်ကွာသွားတာကိုလည်း မတားနိုင်လိုက်ဘူး ။

သူမ တကိုယ်လုံး ပင်တီပါးလေး တခုဘဲ ကျန်နေတယ် ။ မွေ့ယာထူထူကြီး အပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ။

နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးနေရင်း နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ပငတီလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အောက်ကို ဆွဲချတယ် ။

ချွတ်တယ် ။

( အိုး..ကိုကို...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ......)

ကိုအေးချမ်းရဲ့ နို့စို့တာတွေကလည်း ဖီလင်တွေ စွတ်တက်အောင် ကောင်းနေတယ် ။

ပင်တီအဖြူရောင်လေး နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ကိုယ်ကနေ ခွဲခွာသွားပြီ ။ မိမွေးတိုင်း ဖြစ်သွားတဲ့ သူမရဲ့

ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို ကိုအေးချမ်းရဲ့ မျက်နှာကြီး ရောက်သွားပါပြီ ။

( အို......အင်း........အင်း.....အင်း..............ကိုကို....ကိုကို......အင်.....အား........အား.....)

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ မိန်းမကိုယ်က အမွှေးရိပ်ရှင်းထားတယ် ။ ပြောင်ခုံးမို့မောက်နေတဲ့ တောင်ကုန်းလေး

မှာ အကွဲကြောင်းနီညိုညိုလေးက ထင်းနေတယ် ။

ပလပ် လပ် ကလပ်လပ်  ပတ်ပတ်...ပလပ် ပလပ်.......

ဘာဂျာသံတွေ တညံညံ ကြားနေရပြီ ။

နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ညည်းသံလေးတွေ ။

ကိုအေးချမ်းက အချိန်မဆွဲပါ ။

မြန်တယ် ။ သွက်တယ် ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်လိုက်တယ် ။

အိုး...ကိုအေးချမ်းက ဘယ်အချိန်က သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သလဲ မသိလိုက် ။

ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ။ သူ့ဟာကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ ။

မကြာခင် ....

စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ပွစိပွစိ ဖြစ်နေတဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ မို့ဖေါင်းဖေါင်း အုံကြီးက အကွဲပေါက်ထဲကို ဒစ်ကားကားနဲ့ တန်ဆာတန်ကြီး ဖိသွင်းတာကို ခံလိုက်ရပါပြီ ။

( အု.....)

အတွင်းသားနုနုတွေ အထဲကို ထိပ်ဖူးကြီး တိုးဝင်သွားတယ် ။

ကိုအေးချမ်းကို တအားဆွဲဖက်လိုက်တဲ့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံ  ပါးစပ်ကလည်း ( ကိုကို့..နာတယ်....) လို့ အသံထွက်သွားပါတယ် ။

လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး က မဆန့်မပြဲကြီး ဝင်သွားတာကိုး ။

အပျိုစင် မိန်းမအဂါင်္ထဲ ။

( ၁၀ )

ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်း ကြားထဲက ဖေါင်းမို့မို့ တောင်ကမူကြီး ခလယ်အကွဲထဲကို အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်နေတဲ့ ကိုအေးချမ်းရဲ့ လက်နက်ကြီးရဲ့ အရသာကို နွယ်နွယ်ထွန်းအုံတယောက် အကြိုက်ကြီးကြိုက်သွားရပါပြီ ။

တသက်လုံး ထိန်းသိမ်းခဲ့တဲ့ အပျိုစင်ပန်းကို ကိုအေးချမ်း ချွေဆွတ်ခူးယူသွားပါပြီ ။

သူနဲ့ မကြာခင် လက်ထပ်ကြတော့မှာဘဲ ...နောင်လည်း လုပ်မှာဘဲ မထူးပါဘူး လို့ စိတ်ထဲမှာ စဉ်းစား

လိုက်ရင်း ကာမအရသာကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် ခံစား ရယူဖို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ် ။

ကိုအေးချမ်းကလည်း နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ တင်းကြပ်စီးပိုင်နေတဲ့ အဓိကတွင်းပေါက်လေးထဲ ဖိကာဖိကာ

ထိုးဆောင့်နေပါတယ် ။

အသစ်ချပ်ချွတ် ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးလည်း ကိုအေးချမ်းရဲ့ ဆောင့်အားကြောင့် တငြိမ့်ငြိမ့် တသိမ့်သိမ့်

လှုပ်နေတယ် ။ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံရဲ့ မပီမသ ရေရွတ် ညည်းငြူသံတွေက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်

ခန်းထဲ သိသာနေတယ် ။

ကိုအေးချမ်းလည်း ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကလည်း ပြင်းထန်နေလို့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံလည်း ခံနိုင်လာတာကို

သိလာလို့ အရှိန်အဟုန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်တဲ့အတွက် ပွဲကပိုကြမ်းလာတယ် ။

(( အိုး....အား.......အား.....အား........အား.....အိုး.......ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်....ကိုကို.....အား.....အိုး...))

တအားဆောင့်တော့ တင်းကြပ်လွန်းတဲ့အတွက် ကြာရှည်တော့ မထိန်းနိုင်ဘူး ။ ကိုအေးချမ်းရဲ့ လိင်

တန်ထဲက သုတ်ရည်တွေ တဟုန်ထိုး ပန်းထွက် သွားပါတယ် ။ ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာထူးကို

ခံစားရင်း နှစ်ဦးသား ငြိမ်သက်သွားကြပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရေကူးကလပ်ထဲ ။

ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့် တယောက် ရေကူးကန်ဘေးက စားသောက်ဆိုင်လေးမှာ လဖက်ရည်တခွက် ထိုင်

သောက်ရင်း ရေကူးကန်ထဲ ရေကူးနေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ငေးကြည့်နေပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက အသက် ငါးဆယ် လို့ဆိုပေမယ့် သူမကိုယ်ကို သူမ အမြဲ အရိပ်တကြည့်ကြည့်

ဂရုစိုက်ခဲ့သူ အားကစား အမြဲ လေ့ကျင့်လုပ်ကိုင်သူ အစားအသောက် ဆင်ခြင်သူ တယောက် မို့

အသက်အရွယ်နဲ့ မလောက်အောင် အချိုးကျ လှပနေတာကြောင့် ရေကူးကန်ထဲကို ဘီကီနီ ဝတ်စုံ

သေးသေးမျှင်မျှင်နဲ့ ဆင်းသွားတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှကို ဇေယျာမြင့် တွေ့နေရတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူကတော့ ဒရိုင်ဘာလေးဇေယျာမြင့်ကို အလေးမထားပါ ။

ဒေါက်တာလွှမ်းစေ ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် သူမရဲ့ ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေတာတွေကို ဘယ်လို ဖြည့်

ဆည်းမလဲ ဆိုတာကို တွေးနေပါတယ် ။

ရေကူးကန်ထဲက တက်လာပြီးတဲ့နောက် ယောကျင်္ားဖါ ဆိုတဲ့ ထွန်းထိုက်ကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်ရင် ကောင်း

မလား လို့ စဉ်းစားနေတဲ့အချိန် သူမဖုန်းကို တစုံတယောက်က ခေါ်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရပါတယ် ။

ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မသိတဲ့ နံပါတ်တခုက ခေါ်နေတာပါ ။

" ဟယ်လို.....မူမူသင်းကြူပါ ..."

"  ကျနော် ထွန်းထိုက်ပါ.....မမ....."

" ဟင်...မင်း....မင်း ...."

" ဟုတ်.....ကျနော့်ကို မမ စိတ်ဝင်စားနေတယ် လို့ သတင်းရလို့ ...မမဖုန်းနံပါတ်ကိုလည်း ရလိုက်လို့

ခေါ်လိုက်တာပါ ....    "

" မင်း....ဦးအော်လီဗာ နဲ့ ဘန်ကောက်သွားတယ်ဆို...."

" ဟုတ်ပါတယ်....ကျနော် အခု ပြန်ရောက်ပါပြီ ....    "

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုံနေတယ် ။

အသံတိတ်သွားတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူကို ထွန်းထိုက်က " မမ ကျနော်နဲ့ တွေ့ချင်ရင် ကျနော် မမ ချိန်း

တဲ့နေရာကို လာခဲ့ပေးမယ်လေ....ဘယ်ကို လာရမလဲ....." လို့ ထပ်မေးလိုက်ပါတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဘာပြန်ပြောရမလဲ မသိ ဖြစ်နေမိတယ် ။

ထွန်းထိုက်က သူ့လင်နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ကောင် ။

ကိုယ်ကပါ သူနဲ့ တွေ့လိုက်လို့ ကောင်းပါ့မလား လို့ သူမစဉ်းစားနေတာ ။

ထွန်းထိုက်က " မမ တွေ့ချင်ရင် ကျနော့်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်လေ..မမကို ဘာဖြစ်ဖြစ် ကူညီဖို့ အဆင်

သင့်ပါဘဲ...." လို့ ပြောပြီး ဖုန်းပိတ်သွားတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတယ် ။

ထွန်းထိုက်က ဒင်ကြီးကြီးနဲ့ အဖိုက်ကောင်းတဲ့ ဖိုက်တာ တယောက် ဆိုတာလည်း ကြားထားရတော့

စမ်းပစ်လိုက်ချင်တယ် ။

ဘီကီနီလေးနဲ့ ရေကူးကန်ထဲက တက်လာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ရင်စည်းသေးမျှင်မျှင်လေးထဲက အ

တင်းကြီး ရုန်းထွက်တွန်းထွက်နေတဲ့ ရင်သားကြီး နှစ်မွှာက ဝင်းမွတ်စိုပြေဖြူဝင်းလွန်းနေတယ် ။

ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီးတွေကလည်း ဝင်းဝင်းဖြူနေပြီး တပ်မက်စရာကြီးတွေပါ ။

ဇေယျာမြင့် တယောက် ဒီအလှအပတွေကို ငေးမောနေရင်း စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်ချွတ်ကြည့်နေပါတယ် ။

သူဌေးမကြီးကို မိမွေးတိုင်းကိုယ်နဲ့ ဆိုရင် ဘယ်လိုများ နေမလဲလို့ မြင်ယောင်ကြည့်မိပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ

ကာမစပ်ယှက်ပစ်လိုက်ရရင် ကောင်းလိုက်မယ့်ဖြစ်ခြင်းလို့ ပြစ်မှား စဉ်းစားနေပါတယ် ။

အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ကားအနောက်ခန်းမှာ ထိုင်ရင်း ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစား ငေးမောနေတယ် ။

ကားမောင်းပေးနေတဲ့ ဇေယျာမြင့်ကတော့ စိတ်တွေ ထန်နေတယ် ။ ဘောင်းဘီထဲမှာ ရုန်းကြွနေတဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးက ဖုဖေါင်းနေတယ်  ။

ဒေါ်မာမာထူး တယောက် မီးဖိုခန်းကြီးထဲမှာ တနေ့တာ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်တာတွေကို အနီးကပ် ကွပ်

ကဲနေတဲ့အချိန် ကားဂိုဒေါင်ကြီး အရှေ့မှာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်နေတဲ့ မောင်မောင့်ကို ပြုတင်းပေါက်

ကနေ လှမ်းမြင်လိုက်တယ် ။

မောင်မောင် ဆိုတဲ့ကောင်လေးက မကြာခင် ရုပ်ရှင်မင်းသား ဖြစ်လာတော့မယ့် ခပ်မို်က်မိုက်လေး ။

အသားဖွေးဖွေး တည်ကြည်တဲ့ ယောကျ်ားပီသတဲ့ မျက်နှာပေါက်..ကြံ့ခိုင်တဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်နဲ့

မောင်မောင့်ကို မြင်မြင်ချင်းထဲက ဒေါ်မာမာထူး သဘောကျမိခဲ့တာပါ ။

အိမ်ထဲမှာဘဲ ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ရဲ့ ဝေယာဝစ္စတွေနဲ့ နေ့တဓူဝ အလုပ်တွေ များနေရတဲ့ ဒေါ်မာမာထူး

ဟာ ဒရိုင်ဘာလေးဇေယျာမြင့်ကို ဆွဲစားလိုက်သလိုဘဲ မောင်မောင်ကို ဆွဲစားချင်လို့ ချောင်းမြောင်းနေ

ပြီလား ။

ဒေါ်မာမာထူး သတိထားဖို့က မောင်မောင်က သူဌေးမကြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပစ္စည်း ဆိုတာ ပါ ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက စပွန်ဆာပေးထားတဲ့ ပစ္စည်းကောင်းလေး တခု ။

ဒါပေမယ့် မောင်မောင့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး တိတ်တခိုး စောင့်ကြည့်ရင်း အချစ်စိတ်တွေက တဖွားဖွား

ပေါ်ပေါက်လာနေတာကို ဒေါ်မာမာထူး မတားနိုင် မဆီးနိုင် ဖြစ်နေပါတယ် ။

မောင်မောင်လည်း အားကစားလေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်အပြီး မိုက်ကယ်ချိုရဲ့ မော်ဒယ်အေဂျင်စီကြီးမှာ

အိုက်တင်သင်တန်း သွားတက်ဖို့ ထွက်ရမှာမို့ ရေချိုးခန်းထဲကို သွားပြီး ရေချိုးလိုက်ပါတယ် ။

မိမွေးတိုင်းကိုယ်နဲ့ ရေပန်းက တဖွားဖွား ကျလာတဲ့ ရေစက်ရေပေါက်တွေအောက်မှာ ရေချိုးနေတဲ့အချိန်

သူ့ကို စပွန်ဆာလုပ်တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ တောင့်တင်းစိုပြေတဲ့ ကိုယ်လုံးအချိုးအဆက်တွေကို မြင်

ယောင်သတိရမိသွားပြီး သဘာဝ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာတော့ ပေါင်တန်တွေကြားက ဖွားဖက်တော်

ကလည်း ခေါင်းထောင် ထကြွ ကြီးထွားလာပါတယ် ။ နောက်တဖန် ဒီအိမ်ကြီးမှာ ချက်ပြုတ်ရေးတို့သန့်ရှင်းရေးတို့ကို တာဝန်ခံ ကြီးကြပ် လုပ်ဆောင်နေတဲ့ ဒေါ်မာမာထူး နဲ့ နော်မူဖေါတို့ကိုလည်း မြင်ယောင်မိပြန်တယ် ။

ဒီမိန်းမချောကြီးတွေကလည်း သူဌေးမကြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူလိုဘဲ ချောမောတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမတွေဆိုတော့ သူတို့ရဲ့ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားတွေကို မောင်မောင် တယောက် တိတ်တခိုး တပ်မက်နေခဲ့မိတာပါ ။

ကာမစိတ်တွေကြောင့် မောင်မောင်ရဲ့ ဖွားဖက်တော်ဟာ အရမ်းကို တင်းမာထကြွ တောင်မတ်နေပါတယ် ။ ဟူး.....အပြတ်ကိုဆော်ပစ်လိုက်ချင်တယ်....မမကြီးတွေက မိုက်လွန်းလို့ ....

သူ့ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်ရင်း ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်နဲ့ ရေသုတ်နေတဲ့အချိန် အိပ်ခန်း တံခါးက ရုတ်တရက်

ပွင့်လာတယ် ။

အို ....

ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရတာက နော်မေဖေါပါ ။

နော်မေဖေါလည်း ဘရိတ်ဖတ်စ် စားဖို့ မောင်မောင့်ကို လာခေါ်တာပါ ။ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ရပ်နေရင််း ကိုယ်ပေါ်က ရေတွေကို တဘက်ကြီးနဲ့ သုတ်နေတဲ့ မောင်မောင်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ မျက်လုံးတွေ ပြူးပြီး လန့်သွားပါတယ် ။

သူမ မျက်လုံးတွေက မောင်မောင့်ကိုယ်အောက်ပိုင်းက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတဲ့ ဖွားဖက်တော်ကြီး

ကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အခါ မျက်တောင် မခတ်တမ်း ငေးစိုက်မိပြီး ဒီဟာကြီးဆီက မျက်လုံးတွေ မခွာနိုင်

တော့ပါဘူး ။

( ၁၁ )

" ဘရိတ်ဖတ်စ် စားဖို့ လာခေါ်တာ မောင်မောင်....."

နော်မူဖေါက မောင်မောင့်ကို အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ သူမ မျက်လုံးတွေက မောင်မောင့်

ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် တုတ်တုတ်ကြီးကို စူးစိုက် ကြည့်နေဆဲ ။

မောင်မောင်က မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီးနဲ့ သူ့ခါးအောက်ပိုင်းကို စည်းနှောင်လိုက်တယ် ။

" ဟုတ်ကဲ့ မမ..ကျနော် လာခဲ့မယ်...."

နော်မူဖေါက မောင်မောင့်ကို ကျောခိုင်း ထွက်ခဲ့ရပေမယ့် မောင်မောင်ရဲ့ ရှည်လမျောကြီးက သူမ မျက်

စိတွေထဲက မထွက်နိုင်ဘူး ။ မြင်ယောင်နေတယ် ။ ကြီးလည်းကြီး ရှည်လည်းရှည်တဲ့ တန်ဆာတန်ကြီး

ကြောင့် သူမစိတ်တွေ လှိုင်းထသွားရပြီ ။

ထမင်းစားခန်း အဝမှာ ဒေါ်မာမာထူး နဲ့ နော်မူဖေါ ဆုံလိုက်တဲ့အချိန် မောင်မောင့်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို

သူမ မြင်လိုက်ရတဲ့အကြောင်းကို တီးတိုး ပြောပြလိုက်တယ် ။

လင်ဆာနေတဲ့ ငတ်မွတ်နေတဲ့ အပျိုကြီးတွေ အတွက် လိင်တန်လှလှကြီးက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာ

ဖြစ်နေတယ် ။ ဒီကောင်လေးက ရုပ်ကလည်းသန့် ဗလကလည်း တောင့်တောင့်နဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး

မြင်လိုက်ရတာ နော်မူဖေါ အတွက် ရင်တုန်နှလုံးခုံတွေ ဖြစ်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေလည်း တဖျန်းဖျန်းထနေရ

တယ် ။

ဒီအချိန်မှာ မောင်မောင် ထမင်းစားခန်းဆီကို ရောက်လာတယ် ။

မမ နှစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက မောင်မောင့်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေကြသလို အပြုံးကလေး

တွေနဲ့ (( မောင်မောင် အရမ်းချောတာဘဲ......လာ....လာ......စားလိုက်အုံး......ဘရိတ်ဖတ်စ် .....    )) လို့

ခေါ်ကြပါတယ် ။

မောင်မောင်လည်း လူအ လူနုံတယောက် မဟုတ်ပါဘူး ။

ဒီမမနှစ်ယောက်က သူ့ကို သဘောကျနေတယ် ဆိုတာ သိပါတယ် ။

မောင်မောင့်အနေနဲ့လည်း တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးတွေကို ရမယ် ဆိုရင်တော့ စားမှာဘဲ ။

ဘရိတ်ဖတ်စ်ကို အများကြီး မစားလို ။ နို့သကြား မပါတဲ့ ကော်ဖီခါးခါး တခွက်နဲ့ သစ်သီးတွေကိုဘဲ

ယူစားလိုက်ပြီး အိမ်ကနေ ထွက်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ  ။

ဒီနေ့ အလုပ်ကို သွားနေတဲ့အချိန် ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့် မောင်းနေတဲ့ကားရဲ့ နောက်ခန်းမှာ ထိုင်ပြီး

လိုက်ပါလာတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တယောက် ယောကျ်ားဖါ ထွန်းထိုက်ကို ခေါ်သင့်မခေါ်သင့် စဉ်းစား

နေပါတယ် ။

ကာမစိတ် ပြင်းထန်နေသူမို့ နောက်ဆုံး မအောင့်အည်းနိုင်တော့ဘဲ ထွန်းထိုက်ဆီကို ဖုန်း ခေါ်လိုက်မိ

ပါတယ် ။

ထွန်းထိုက်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ဖုန်းခေါ်ပြီ ဆိုကတည်းက သိလိုက်တယ် ။

ဆော်ကြီးတော့ ထန်နေပြီ...ငါ့ကို လိုနေသည် လို့ ။

ထွန်းထိုက်ကို သူမရဲ့ တခုသော ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာ ချိန်းလိုက်တယ် ။

ရုံးခန်းကို ရောက်သွားတော့ နွယ်နွယ်ထွန်းအုံကို ဒီနေ့ လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေကို လုပ်ထားဖို့ ခေါ်ပြော

လိုက်တယ် ။

ပြီးတော့ ထွန်းထိုက်နဲ့ ချိန်းထားတဲ့ မင်းဓမ္မလမ်းက ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းဆီကို တက်ဆီကားနဲ့ သွားလိုက်

တယ် ။ ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့် နဲ့ မသွားဘူး။

ထွန်းထိုက်နဲ့ ချိန်းတာကို အထူးလှို့ဝှက်ထားချင်တယ် ။

ဒရိုင်ဘာဇေယျာမြင့် အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတော့ ကားဂိုဒေါင် ဘေးက ခွေးတွေ ထားတဲ့ ခြံလေး အ

ရှေ့မှာ နော်မူဖေါနဲ့ တွေ့တယ် ။

နော်မူဖေါက " ဇေယျာမြင့်....ထမင်း စားတော့မလား.....စားရင် ပြောနော်..ဟင်းတွေ ကျက်နေပြီ..."

လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဇေယျာမြင့်က " မစားသေးဘူး....မမဖေါ.......စောပါသေးတယ်....." လို့ ပြန်ပြော

လိုက်ပါတယ် ။

ဇေယျာမြင့် သူနေတဲ့ တန်းလျားအခန်းလေးဆီကို ပြန်ခဲ့တဲ့အချိန် အနောက်က နော်မူဖေါ လိုက်ပါလာ

တာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

" ဇေယျာမြင့်ရေ...မေးစရာလေး တခု ရှိလို့......"

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ အိမ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်သွားတဲ့အခါ နော်မူဖေါက " ဇေယျာမြင့်....မင်းကို မမ တည့်

တည့်ဘဲ လိုရင်းတိုရှင်း မေးမယ်ကွာ.....မှန်မှန်ဖြေ...." လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဇေယျာမြင်က " မေးလေ...မမဖေါ.....ဘာမေးမလဲ......ကျနော်ကလည်း ပွင့်လင်းမြင်သာ တာကိုဘဲ

ကြိုက်တဲ့ကောင်....." လို့ ပြန်ပြောပါတယ် ။

နော်မူဖေါက " အေး......ငါလည်း ပွင့်လင်းတာကို သဘောကျတယ်.......မေးချင်တာက " မင်းနဲ့ မာမာ

ထူး ညိနေကြတယ် ဆိုတာ အမှန်ဘဲလား....." လို့ မေးချလိုက်ပါတယ် ။

ဇေယျာမြင့်က " ဟုတ်တယ်.....မမဖေါ....ညိတယ် ဆိုပေမယ့် ချစ်သူတွေလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး....မမ မာထူး လိုလားတာတွေကို ကျနော်က ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့ သဘောပါ ..."လို့ ဖြေလိုက်ပါတယ် ။

" ဘာလဲ...မင်းက စေတနာရှင်ကြီးပေါ့....သူများ လိုလားတာတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးတဲ့သူပေါ့..ဟုတ်လား

" လို့ နော်မူဖေါက ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်ပါတယ် ။

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ အနားကိုလည်း တိုးကပ်လာပါတယ် ။

" ဟုတ်ပါတယ်.မမ ...မမလိုရင်လည်း ကျနော်က အမြဲတမ်း အဆင်သင့်ပါဘဲ......" လို့ ဇေယျာမြင့်က

ပြန်ပြောလိုက်ပြီး လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့ နော်မူဖေါရဲ့ ပုခုံးတွေကနေ ကိုင်ပြီး သူ့အနားကို ဆွဲယူကပ်လိုက်ပါ

တယ် ။

" မင်းက မမလိုနေတယ် ဆိုတာ ဘယ်လိုသိလဲဟင်...." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း နော်မူဖေါလည်း

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လိုက်ပါတယ် ။

" သိတာပေါ့ မမဖေါရယ်....." လို့ ပြောတဲ့ ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လက်တဖက်က နော်မူဖေါရဲ့ တင်ပါးအိအိ

ကြီးကို ပွတ်သပ်လိုက်ပါတယ် ။

" တံခါးသော့ခတ်လိုက်ကွယ်...." လို့ နော်မူဖေါက တိုးတိုးလေး လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ဇေယျာမြင့်က တံခါးသော့ခတ်နေတဲ့အချိန် နော်မူဖေါက ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ကုတင်လေးပေါ် ထိုင်ချလိုက်

ပါတယ် ။

" မင်းနဲ့ မာမာထူးတို့ နေ့တိုင်းလို ချိန်းတွေ့ကြလား....." လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ဇေယျာမြင့်က " အဲ

လိုတော့ နေ့တိုင်း မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး.....တခါတလေပေါ့ မမဖေါ ....      " လို့ ပြန်ဖြေရင်း နော်မူဖေါရဲ့ ဘေး

မှာ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လိုက်ပါတယ် ။

" မမကို မင်းက ဘာတွေ လုပ်ပေးမှာလဲဟင်....."

နော်မူဖေါရဲ့ အသံတွေက တုန်ရီနေတယ် ။

" မမ ကျေနပ်အောင် အားလုံး လုပ်ပေးမှာပေါ့......မမကို ကောင်းအောင် ချစ်ပေးမယ်....မမကို အကောင်း

စား မှုတ်ပေးမယ်......"

ဇေယျာမြင့်က ပြောရင်းဆိုရင်း နော်မူဖေါရဲ့ ထမီစလေးကို ဖြေလိုက်ပါတယ် ။

နော်မူဖေါလည်း မောင်မောင်ရဲ့ စံချိန်မှီ တန်ဆာတန်ကြီးကို မြင်ထားပြီး ဆာလောင်နေတဲ့သူမို့ ဇေယျာမြင့် လုပ်တာတွေကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေပါတယ် ။ ထမီလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးတဲ့

နောက် ဇေယျာမြင့်က နော်မူဖေါကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် ။

" မမ....ဘလောက်စ်နဲ့ ဘရာကို ချွတ်လိုက် ...        .    "

ဇေယျာမြင့်ရဲ့ အသံက တိုးပေမယ့် အမိန့်သံ ဆန်ဆန် ။

နော်မူဖေါ ချက်ချင်းဘဲ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ဘလောက်စ် နဲ့ ဘရာစီယာ ရင်စည်းကို ချွတ်ပစ်ပေးလိုက်

ပါတယ် ။

မိမွေးတိုင်း ဗလာကျင်းနေတဲ့ နော်မူဖေါရဲ့ ကိုယ်တွေကို နှာခေါင်းနဲ့ လိုက် ရှုရှိုက် နမ်းလိုက်ပါတယ် ။

" အို..........အို...ဟင်........မင်း...မင်း..."

ကော့တင်းနေတဲ့ ရင်သားလှလှကြီးတွေ အနမ်းခံနေရပါပြီ ။

နော်မူဖေါရဲ့  ပေါင်တန်ရှည် ဖြူဆွတ်ဆွတ်တွေ ဘေးကို ပြဲကားသွားကြပါတယ် ။

ပေါင်ကြားထဲကို ချက်ချင်း ရောက်လာတာက ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ခေါင်းကြီးပါ ။

" အို့.....ဟင့်......အာ.....အာ.......အိုးအိုး...."

မို့ဖေါင်းဖေါင်း အာပုံကြီးက အမွှေးရှင်းထားတယ် ။ ပြောင်တင်း ဖြူဖွေးတဲ့ အာပုံကြီးကို နမ်းရှုနေတယ် ။

အကွဲကြောင်းက နီညိုညို နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကို သူ့နှာခေါင်းချွန်နဲ့ ထိုးကလော်နေတယ် ။

နော်မူဖေါရဲ့ အော်သံတွေရဲ့ နောက်မှာ လျာယက်သံ တပြတ်ပြတ်က ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်နေတယ် ။

( ၁၂ )

နော်မူဖေါရဲ့ အာပုံကြီးက ဖားခုံညင်းကြီးတကောင်လိုဘဲ ခုံးဖေါင်းနေတယ် ။

နှတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချပ်ကို လက်မနဲ့ လက်ညှိုး အသုံးပြုပြီး ဇေယျာမြင့်က ဖြဲပစ်လိုက်ပြီး သူ့လျာကို

အထဲကို ထိုးသွင်းတယ် ။

အိုး....အားး....အားးး......အား...အင်း...ဟင် ဟင့်.......

နော်မူဖေါ ပါးစပ်က မပီမသ အသံတွေ ထွက်လာတယ် ။

  အတွင်းသားနုနုတွေ ထဲကို ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လျာကြမ်းကြီးက ထိုးပွတ် မွှေနှောက်လိုက်တာက သူမ တကိုယ်

လုံး တုန်ခါ သွားရအောင် ထိမိသွားလို့ပေါ့ ။

ဖိုးကံကောင်း ဇေယျာမြင့်သည် ဒေါ်မာမာထူးကို တိတ်တိတ်လေး စားနေရတာက သူ့အတွက် ကံထူးလှပြီ လို့ ထင်မှတ်နေတာ အခု နော်မူဖေါကိုပါ ထပ် စားလိုက်ရလို့ အရမ်းကို ပီတိဖြစ် ကျေနပ်နေပါတယ် ။

နော်မူဖေါရဲ့ တောင့်တင်း စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို လက်အစုံနဲ့ ဆုပ်ညှစ်ထားရင်း လျာနဲ့ ကော်ပင့်

ယက်ပေးနေတဲ့အချိန် ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ဖွားဖက်တော် တန်ဆာတန်ကြီးက ကာမစိတ် အမြင့်ဆုံး အရှိန်ကို

ရောက်နေတာမို့ တင်းမာလွန်း ကြီးထွားလွန်းနေပါတယ် ။ မတ်မတ်ထောင်နေပါတယ် ။

နော်မူဖေါလည်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ လင်မယားကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်အကျွေးပြု နေခဲ့တဲ့အချိန် ဆန့်

ကျင်ဖက် ယောကျားနဲ့ ထိတွေ့မှု မရှိခဲ့ရလို့ ကာမဆာလောင်ခြင်း ဝေဒနာတွေ ပြင်းထန်နေတဲ့အတွက် အ

ခုလို ဇေယျာမြင့်နဲ့ ဖြစ်သွားရတာပါ ။

အလုပ် အတူလုပ်နေသူ ဒေါ်မာမာထူးနဲ့ ဇေယျာမြင့်တို့ ကာမပွဲတွေ ကြမ်းနေကြတယ် ဆိုတာ သူမ သိပြီး

တဲ့နောက် သူမလည်း ဇေယျာမြင့်နဲ့ ပွဲကြမ်းချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ် ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွ ပြင်းထန်လာချိန်မှာ အရှက်အကြောက် မဲ့သွားရတာ သဘာဝပါဘဲ ။

ရသာဖူး အစိလေးကို လျာထိပ်ချွန်နဲ့ တအား ကလိပေးနေတာကို ခံရလို့ ဇေယျာမြင့်ရဲ့ လျာကြမ်းကြီးဆီက

နောက်ဆုတ် ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် အခိုင်အမာ ချုပ်ကိုင်ထားတဲ့အတွက် နော်မူဖေါ ဟာ အစိ

ကို ကလိချက်တွေကို အလူးအလဲ ခံနေရပါတယ် ။

အာပုံကြီးက တအားယားလွန်းနေပြီး ခံချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့ မရအောင်ဘဲ ထကြွ သောင်းကျန်းနေပြီ ။

မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ဒုံးပျံတုတ်ကြီးနဲ့ အထိုးခံ အဆောင့်ခံချင်နေပြီ ။

(( သိပ် မကြာနဲ့ကွယ်....မမရော မင်းရော အလုပ်တွေ ရှိနေကြတာ မမေ့နဲ့အုံး......))

ဇေယျာမြင့်လည်း သဘောပေါက်တယ် ။

သူ့ဘဝက သူဌေးက အချိန်မရွေး ဖုန်းဆက်ခိုင်းရင် ချက်ချင်း ပြေးရတဲ့ ဘဝ ..။

နော်မူဖေါရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားက သူ့မျက်နှာကို ချက်ချင်း ဖယ်ခွာလိုက်တယ် ။

အမြန် ကွစ်ကီဆွဲရမယ် ဆိုတာကို သူ သတိရသွားတယ် ။

အချိန်မရှိဘူး ။

နော်မူဖေါကို သူ ခပ်သွက်သွက်နဲ့ တက်ဖိုက်ပစ်လိုက်တယ် ။

လိုလားဆာလောင် ယားယံနေတဲ့ နော်မူဖေါရဲ့ ရွှေကြုတ်အိအိကြီးက တင်းကြပ်လွန်းနေတယ် ။

တချက်ဆို တချက် ထိထိမိမိ ရှိလှတယ် ။

ကာမအရည်တွေ တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့မို့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဗျိ ဘွတ် ဖတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေက ထွက်ပေါ်နေတယ် ။

ဇေယျာမြင့်အတွက် အရသာထူးကဲလွန်းသလို နော်မူဖေါအတွက်လည်း ဇေယျာမြင့် ကျကျနနကြီး စပ်ယှက်

ပေးနေတာတွေက ကောင်းလွန်းလို့ အောက်ကနေ ကော့ပေးနေမိရတယ် ။

သူကောင်းကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်လုံးကောင်းတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းလေးက သိပ်မကြာ ။ ဇေယျာမြင့် ဆက် မထိန်းထားနိုင်ဘဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး (( ပြီး )) သွားတဲ့အချိန် တပြိုင်နက်ဘဲ နော်မူဖေါလည်း လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရတယ် ။

ဇေယျာမြင့်နဲ့ နော်မူဖေါတို့ နားချိန် မရဘူး ။ အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့မို့ ကဗျာကရာ အဝတ်အစားတွေ အမြန်ပြန်ဝတ်လိုက်ရပြီး သူတို့ အလုပ်ရှိရာကို ပြေးလိုက်ကြရပါတယ် ။

မိုက်ကယ်ချိုရဲ့ မော်ဒယ်သင်တန်းကျောင်း

မိုက်ကယ်ချိုရဲ့ သင်ပြမှုတွေကြောင့် မောင်မောင် တယောက် သရုပ်ဆောင်ပညာတွေ တိုးတက်လာလို့ ဒါရိုက်တာ ကိုဝမ်းက မောင်မောင့်ကို သဘောကျနေတယ် ။

ကိုဝမ်းက အစမ်းသဘော ရိုက်ကြည့်နေတယ် ။

 မင်းသားသစ် တယောက်တော့ ဝုန်းကနဲ ပေါ်လာတော့မယ် လို့ ကိုဝမ်း သိလိုက်တယ် ။

 မောင်မောင်နဲ့ တွဲရိုက်ရမယ့် နံမည်ကြီး မင်းသမီး ပုလဲနက် နဲ့လည်း တွဲပြီး အမူအရာတွေ နမူနာ လုပ်ပြ

ခိုင်းကြည့်တယ် ။

 ပုလဲနက်ကလည်း မောင်မောင့်ကို အရမ်း သဘောကျသွားတယ် ။

 အစမ်းရိုက်ကြပြီးတဲ့နောက် ညနေစာ အတူတူ ထွက်စားကြတဲ့အချိန် လူတွေ အလစ် ပုလဲနက်က မောင်မောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်တယ် လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ။

 ပုလဲနက်က အပျို တယောက် မဟုတ်ဘူး ။ လင် ရှိတယ် ။

 မောင်မောင် သဘောကျတဲ့ နံမည်ရ မင်သမီး တယောက်ပါ ။ ပုလဲနက်ရဲ့ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေကို မောင်

 မောင် အမြဲ ကြည့်ခဲ့တယ် ။

 အခုလို သူ ကြိုက်ခဲ့တဲ့ နံမည်ကျော် မင်းသမီးက သူ့ကို နှစ်ယောက်ချင်း တွေ့ချင်တယ် လို့ ပြောလို့ မောင်

 မောင့်စိတ်ထဲ အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာသွားတယ် ။

 မောင်မောင်က သူ့ဖုန်းနံပါတ် ကပ်ပြားလေးကို ပုလဲနက် လက်ထဲကို ထည့်ပေးလိုက်တယ် ။

 မိုက်ကယ်ချိုက မောင်မောင့်ကို ကားမောင်း လေ့ကျင့်ဖို့ ပြောတယ် ။

 ကားသစ် တစီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း မောင်းရမယ့် အခန်းတွေ အတွက် ။ လူစားမထိုးဘဲ ကိုယ်တိုင် ရိုက်စေချင်

 ကြောင်း ပြောတယ် ။

 မောင်မောင်ကလည်း ကားမောင်းခန်း မြင်းစီးခန်းတွေ နဲ့ ဖိုက်တင် အခန်းတွေကို လူစားမထိုးဘဲ ကို်ယ်တိုင်

 လုပ်မယ် လို့ ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။

 

  မိုက်ကယ်ချိုက အန်တီဒေါ်မူမူသင်းကြူဆီက ကားတစီး တောင်းမယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

ဒါရိုက်တာကိုဝမ်းလည်း အရမ်းကို ပျော်နေတယ် ။

 တအားနင်း ချမ်းသာတဲ့ ထုတ်လုပ်သူနဲ့ ရိုက်ရတာ ဖြစ်လို့ ဇာတ်ကားကို နို်င်ငံခြား စံချိန်မှီ သေသေချာချာ

 ရိုက်နိုင်မှာမို့ပါ ။

(( မောင်မောင် .....))

(( ဟုတ် ဆရာကိုဝမ်း .....))

(( မနက်ဖန်ကျရင် မင်းနဲ့ မင်းသမီး ပုလဲနက် မှော်ဘီက ခြံမှာ မြင်းစီးသွား လေ့ကျင့်ကြရမယ်ကွ.......မနက်

 စောစော ငါ့ရုံးခန်းကို လာခဲ့.......))

(( ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ....))

 ပုလဲနက်နဲ့သူနဲ့ ဆုံချင်နေကြတာနဲ့ အတော်ဘဲ ။

( ၁၃ )

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ရန်ကုန်မြို့ တနေရာက သူမပိုင် ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းမှာ ရောက်နေတယ် ။

ဒီ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းကြီးက အသစ်စက်စက်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူတို့ ဝယ်ရောင်းလုပ်နေတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းတွေ ထဲက တခန်းပေါ့ ။

ထွန်းထိုက်နဲ့ ချိန်းလိုက်ပြီ ။

ဒီ တိုက်ခန်းကို လာဖို့ လိပ်စာပေးလိုက်တယ် ။

ထွန်းထိုက်က သူ့နေရာကို ခေါ်တယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူက သူ့နေရာဆိုရင် တော်ကြာ လှို့ဝှက် ကင်မရာတွေ ဘာတွေ တပ်ထားလို့ အခက်ကြုံ

နေမယ် ဆိုပြီး မသွားချင်ဘူး ။

ကိုယ့်နေရာကိုဘဲ ခေါ်လိုက်တယ် ။

ထွန်းထိုက်ကတော့ တကယ့် ကျားတကောင် ။

ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် လာမှာဘဲ ။

ကြေး ကိုလည်း မပြောဘူး ။

ကြေးက အရေးမကြီးပါဘူး....မမကို လိုအပ်တာ အကုန် ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့က အဓိကပါ တဲ့ ။

သန့်ရှင်းနေချင်လို့ ရေဝင်ချိုးလိုက်တယ် ။

ရေချိုးရင်း မကြာခင် ထွန်းထိုက်ရဲ့ မှုတ်တာ ဖြုတ်တာတွေနဲ့ ကြုံရတော့မယ် ဆိုတာကို တွေးမိတာနဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေက တအားကို ထလာကြွလာတယ် ။

လုံးကြွထယ်ဝါနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဆပ်ပြာပွတ်ရင်း ဆုပ်နယ်မိသလို ပေါင်ကြားက အခရာ

ကြီးကိုလည်း ကိုင်ပွတ် နှိုက်ကလိမိရတယ် ....။

ဟင်း...ဟင်း.....ဟင်း.....

အိုး......အင်း......

ရေချိုးအပြီး မိတ်ကပ်ခြယ် နှုတ်ခမ်းဆိုး ရေမွှေးကို ပေါင်ကြားနေရာရော ဂျိုင်းကြား နို့ကြား အကုန်စွတ်

တယ် ။ ဆက်ဆီဖြစ်မယ့် အဝတ်အစားတွေကို ရွေးပြီး ဝတ်လိုက်တယ် ။

အကောင်းစား စပျစ်ဝိုင် တခွက်ကို တစိမ့်စိမ့်သောက်ရင်း ထွန်းထိုက် အလာကို ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင် စောင့်

နေလိုက်တယ် ။

မကြာခင်မှာဘဲ ထွန်းထိုက် ရောက်လာတယ် ။

ထွန်းထိုက်ကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ မမြင်ဖူးသေးပါဘူး ။

မိမိလင်ကြီးနဲ့ ညိနေတယ် ဆိုတဲ့ဘဲ ..။

ထွန်းထိုက်က ပိန်ပိန်ပါးပါး ကျစ်လစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးနဲ့ လူ ။ မျက်လုံးမှေးမှေး နှာခေါင်းပွပွ နုှတ်ခမ်းထူထူနဲ့

ထွန်းထိုက် ။

သူ့မျက်လုံး အကြည့်က စူးရှ ရဲတင်းလွန်းတယ် ။

(( မမ...ကျနော် ထွန်းထိုက်ပါ .....))

(( အေး.....လာကွယ်....ထိုင်ပါ ...ဘာသောက်မလဲ...ရမ် ရှိတယ်....ဝစ်စကီ ရှိတယ်.....၀ိုင်လည်း ရှိတယ်....))

(( ဝစ်စကီပေါ့....မမ  ))

ထွန်းထိုက်က ဝစ်စကီ နှစ်ပက်ကို ရေမရော ဘာမှမနှောဘဲ မော့ချလိုက်တယ် ။

(( မမ က ကျနော် ထင်ထားတာထက် မိုက်တယ်...နုတယ်......တကယ်...တကယ်......))

(( မြှောက်မနေပါနဲ့ ထွန်းထိုက်ရယ်......အဲလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး........))

( ကဲ မမ ....အချိန်တွေကို အကျိုးရှိရှိ အသုံးချရအောင်.....)

ထွန်းထိုက်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။

ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုံပြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လိုက်ပါသွားရတယ် ။

အိပ်ခန်းထဲမှာက အိပ်ရာခင်း ဖြူဖြူ ခင်းထားတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ရာကြီး နဲ့ ကုတင်ကြီး ရှိနေတယ် ။

(( မမ ကျနော်တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ( ချစ် ) ကြရအောင်နော်...အဝတ်တွေ ချွတ်ကြစို့....))

(( အိုကေ....ထွန်းထိုက်.....))

နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြတယ် ။

ထွန်းထိုက်ရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး ကိုယ်တွေကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ မျက်လုံးကျွတ်ထွက်မတတ် ငေးမော စူးစိုက်ကာ

ကြည့်နေတယ် ။

အဓိက ကြည့်နေတာက သူကပေါင်တန်တွေ ကြားခလည်က ဒုုတ်ကြီး ။

သူ့ဒုတ်ကြီးက တကယ့်ကို စံချိန်မှီကြီး ။

မတ်မတ် မတောင်သေးတာတောင် တော်တော် တုတ်ပြီး ရှည်တယ် ။

အရှေ့ကို ငေါငေါကြီး တန်းနေတယ် ။

ဒစ်ဖူးကြီးက တကယ့်ကို မှိုပွင့်ကြီး တပွင့်လို ကားကားကြီး ။

ဒီ ဒစ်ကြီးကို မြင်ရတာနဲ့တင် ဒေးမူမူသင်းကြူ အရမ်းကို ခံချင်သွားပါတယ် ။

(( လာ..မမ...ကုတင်ပေါ် တက်ရအောင် ....))

ကုတင်ကြီးပေါ်က ရေမြုပ်မွေ့ရာထူထူကြီး အပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား တက်လိုက်ကြတယ် ။

ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ နီရဲရွှန်းစိုတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ထွန်းထိုက်က သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေနဲ့ ငုံခဲကာ

စုတ်ယူလိုက်တာနဲ့ တပြိုင်နက် မွေ့ရာပေါ်ကို လှဲချပစ်လိုက်ပါတယ် ။

သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ချက်ချင်းဘဲ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ဆူကြွနေတဲ့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်

လိုက်ပါတယ် ။

စူထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်း မာမာလေးတွေကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းတွေက ချေနယ်ပေးနေပြီ ။

တချိန်ထဲမှာဘဲ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ခြေထောက်တွေကို သူဒူးတွေနဲ့ ဘေးကို ထိုးခွဲလိုက်တော့ ဒေါ်မူမူ

သင်းကြူတယောက် ပေါင်ဖြဲကားပေးတဲ့ အနေအထား ဖြစ်သွားရတယ် ။

(( မမ..သိပ်လှတယ်ဗျာ...ဒီလောက် လှတဲ့ အင်္ဂါစပ် တခါမှ မကြုံဖူးသေးဘူး.......))

ပေါင်ကြား ခလယ်က မို့ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလို်က်လို့ ( လုပ်မှာသာ လုပ်

ပါ ထွန်းထိုက်ရယ်.....ကြည့်မနေပါနဲ့......) လို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ထွန်းထိုက်က တဟင်းဟင်း ရယ်မောလိုက်ပြီး ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်ပြီး တ

ဖက် စို့ပါတယ် ။ ပြွတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ့ အသံတွေ ထွက်နေတယ် ။

ဒီလို နို့သီးလေးတွေကို စို့ပေးတာကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ ကြိုက်တယ် ။

ထွန်းထိုက်က နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း တဝကြီး စို့ပြီးတဲ့နောက် ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ပို့ရင်း မို့ဖေါင်းဖေါင်း

အင်္ဂါစပ်ကြီးကို နမ်းလိုက်ပါတယ် ။

သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တရှူးရှူး နမ်းရှုံ့နေတာကို ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တဟင့်ဟင့်နဲ့ သဘောတွေ ကျနေတယ် ။

( အိုကွယ်....မရွံဘူးလား.....)

ထွန်းထိုက်က နမ်းရုံမက သူ့လျာကြီးနဲ့ အစုန်အဆန် ယက်ပေးပါပြီ ။

ပြတ် ပလပ် ပလပ် ပြိ ပြက်ပြက် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေပါပြီ ။

( အု.....အာ.....ဟင့်...ဟင့်.......အိုး.........အား..........အီး....အု.........အင်း......ဟင်း.......)

ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အကြိုက်တွေ့နေပြီ ။

ထွန်းထိုက်က တကယ့် ဘာဂျာသမား စစ်စစ် ။

ရေရေလည်လည် မှုတ်ပေးနေတယ် ။

 ၀ါရင့် ကြေးစားတယောက် လို့ မပြောရဘူး..တကယ့်ကို အမှုတ်က တအားကျွမ်းတယ် ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူ တအားကောင်းနေတယ် ။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး တအီးအီး တအင်းအင်းနဲ့ ပေါင်တွေ အစွမ်းကုန် ဖြဲကားထားရင်း ခံနေမိတယ် ။

 ထွန်းထိုက်က ရသာဖူး အစိကို ဆက်တိုက် ကလိပေးနေတယ် ။

 လျာထိပ်ချွန် နဲ့ ထိုးကလိပေးနေတာ ။

အား......အီး....အီး..........အင်း..........အမလေးလေး.....အိုး.....အား....အား..........

တအား ခံချင်နေပြီ . . .မမ မရတော့ဘူး...ခံချင်လွန်းနေပြီ . . . တော်ပါတော့ကွယ်....ဖိုက်ပေးပါတော့ ...

( ၁၄ )

ထွန်းထိုက်က ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးကို ဒလစပ် လျာနဲ့ တိုက်ခိုက်နေတာကို ရပ်ပစ်လိုက်ပေမယ့်

ဒီ မုန့်ပေါင်းကြီးထဲကို သူ့ လက်နက်ကြီးနဲ့ သွင်းမပေး ထိုးမပေးသေးပါဘူး ။

 ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပါးစပ် အနားကို သူ့စံချိန်မှီ လက်နက် တုတ်တုတ်ကြီးကို တိုးကပ်ပေးလိုက်ပြီး ( မမ မစုတ်လိုက်ရရင် နောင်ကျတော့ ငါ စုတ်လိုက်ရင် အကောင်း

သားလို့ ဖြစ်မိနေမှာ စိုးတယ်...ကျနော့်ဒစ်ကို စုတ်လိုက်အုံး.....) လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။

 ဒစ်လုံး အထစ်ကြီးကလည်း မြင်တာနဲ့ စုတ်ချင်စရာ ကောင်းနေလို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း

 မရှိဘူး ။ နှုတ်ခမ်းတွေ ပွင့်ဟသွားရတယ် ။ ထိပ်ဖူးကားကြီးကို ငုံမိရတယ် ။

 လျာနဲ့ သိမ်းယက်ပြီး စုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။

 ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ပြိပြိ ပြတ်ပြတ် ဆိုတဲ့ အသံတွေ ထွက်လာရတယ် ။

 ( အိုး.....အို.......အင်း ....အား....)

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ခေသူ မဟုတ် ။

 ပုလွေကို ရေလည်ကျွမ်းတဲ့ မိန်းမ တယောက် . .။ အစိမ်းလေး မဟုတ် ။

 ၀ါရင့် ကာမကြမ်းကြေသူကြီး ။

 လျာကို ဒလစပ် လှည့်ပေးပြီး ဒစ်ဖူးကို စုတ်ပစ်ပေးနေတာ ထွန်းထိုက် တအား တုန်ခါနေရတယ် ။

 အိုးအိုးအားအားတွေ ညည်းပြီး တဆတ်ဆတ် ခါနေရတယ် ။

( အား...ကျွတ်ကျွတ်.......တော်.....တော်ပြီ....မမ.......အရမ်းထိတယ်.....အား....အား......)  လို့ ရပ်ခိုင်း

 လိုက်တယ် ။

 ကဲ မှတ်ပြီလား...ပုလွေဆရာမကြီးရဲ့ လက်ချက်နဲ့ ဒင်း တောင်းပန် ရပ်ခိုင်းနေရပြီ ။

 သူ့ဒစ်ဖူးကားကြီးကို ချမ်းသာခွင့် ပေးလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ( မင်း ဘယ်ပုံစံနဲ့ ဖိုက်ချင်လဲ....) လို့ မေးလိုက်

 တဲ့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ ပုံစံက တကယ့် ၀ါရင့်ပညာသည်တယောက်ရဲ့ စတိုင် ။

 ထွန်းထိုက်က ( မမ ပေါင်ဖြဲပေး..အရင်ဆုံး လှေကြီးထိုးနဲ့ စမယ်.....) လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒေါ်မူမူသင်းကြူကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်ပါတယ် ။

 မာတောင် တင်းတောင့်နေတဲ့ သူ့တန်ဆာကြီးက တော်တော့်ကို ထွားနေတာ ဒေါ်မူမူသင်းကြူ မြင်တော့

 ခံချင်စိတ်တွေက တဟုန်းဟုန်း ထကြွတောက်လောင်နေပြီး ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲံပေးတယ် ။

 သူမရဲ့ အာပုံကြီးက မသိမသာပွင့်အာနေတာ အတွင်းသား နီရဲရဲတွေကို တစွန်းတစ တွေ့နေရတယ် ။

အရည်တွေက တအားကို စိမ့်စီးထွက်နေတယ် ။

နှုတ်ခမ်းသား ထူထူကြီးတွေက ထွန်းထိုက်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေပြီ ။

 အချိန်ဆွဲမနေဘဲ သူ့ဒစ်လုံးကြီးကို တပ်မက်စရာ အာပုံကြီးထဲကို ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ် ။

ဗျိကနဲ အခက်အခဲမရှိ တိုးဝင်သွားပေမယ့် လုံးပတ်တုတ်တဲ့ ဒီ လိင်တန်ကြီးက ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အတွင်း

သားနုနုတွေကို အတင်းကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ပွတ်တိုက်သွားလို့ ဒေါ်မူမူသင်းကြူအတွက် အရမ်းကို အရသာ

 ထူးသွားရပါတယ် ။

( အိုးးးးး )

 ထွန်းထိုက်ရဲ့ စံချိန်မှီ လိင်တန်ကြီးနဲ့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံရပါပြီ ။

 ထွန်းထိုက်ရဲ့ ကာမစပ်ယှက် ပညာစွမ်းတွေကို စတင်ပြီး ခံစား ရရှိနေပါပြီ ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူရဲ့ အတွေ့အကြုံအရ ထွန်းထိုက်က ကြေးစားပီပီ တကယ့်ကို အဖိုက်ကောင်းတဲ့ကောင် ။

 လတ်တလော ချိန်းဖိုက်နေတဲ့ ဒေါက်တာလွှမ်းစေထက် အဖြုတ်ကောင်းတယ် ။

 လှေကြီးထိုးနဲ့ စလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ပုံစံတွေ အမျိုးမျိုးနဲ့ ဖိုက်ပေးတယ် ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံတွေကို နေပေးတယ် ။ ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပြီး ကုန်းပေးတာကို

သူ ဆောင့်ပစ်တာ တဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ သူလည်းကောင်း ကိုယ်လည်းကောင်း ။

 တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ်တွေ အသံစုံထွက်လို့ပေါ့ ။

 ( ကောင်းလား...မမ )

( ကောင်းတယ်...တအားကောင်းတယ်.......)

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူလည်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာလူးကာ နဲ့ တန်ပြန်ပေးနေတယ် ။

တကယ့်ကို ကြမ်းတဲ့ပွဲ ။

( ဆောင့်.....ဆောင့် အားမနာတမ်းဆောင့်ကွယ်.....တအားဆောင့်.....ကြိုက်တယ်...ကြိုက်တယ်....)

သူနိုင်ကိုယ်နိုင် ယှဉ်ပြိုင် အနိုင်ကြဲတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းက မကြာခင်မှာ လမ်းဆုံးကို ရောက်သွားပါတယ် ။

 သူရောကိုယ်ရော ကျေနပ်မှု ရတာမို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်သွားကြတယ် ။

 ( ဝှူး......ကောင်းလိုက်တာကွယ်......မမ....တအားကောင်းသွားတယ်.....ဒီလို မကောင်းရတာ ကြာပြီ ....)

 ထွန်းထိုက်က ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ပြုံးနေတယ် ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူက ဒီတန်ဆာတန်နဲ့ သူ့လင်ကြီး ဦးအော်လီဗာကိုပါ ဖိုက်ပေးတာပါလား လို့ စဉ်းစားနေတယ် ။

 တကယ်တော့ ထွန်းထိုက်က ဦးအော်လီဗာကို ဖိုက် မပေးရပါ ။

 ဦးအော်လီဗာကလည်း တကယ် နောက်ဖက်ကို မလှည့်ပါ ။

သူက  သူ လိုင်းပြောင်းသွားတယ်လို့ ထင်အောင် ထွန်းထိုက်နဲ့ တွဲတွဲ လုပ်ပြနေခြင်းသာ ဖြစ်ပါတယ် ။

 ထွန်းထိုက်က ကူညီတာ သက်သက် ။

 ဦးအော်လီဗာမှာက အငယ်လေး တယောက် ရထားတယ် ။

 ငွေက စကားပြောတာပါ ။

ကောင်မလေးက အသက်က ဆယ့်ကိုးနှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ် ။

 ဘန်ကောက်ကို သွားကြတာကလည်း အဲဒီ လီလီ ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မကို ဘန်ကောက်မှာ ဆိုင်တဆိုင် ဖွင့်

 ပေးဖို့ သွားကြတာ ။

 ထွန်းထိုက်တောင် ဒီ လီလီကို သဘောကျသွားတယ် ။

 လီလီကလည်း အဖိုးကြီးနဲ့ ကုန်းနေရတာ အားမရလို့ ထွန်းထိုက်ကို ပေးချင်တယ် ။

 ကုန်းချင်နေတယ် ။

 ဦးအော်လီဗာက ရိပ်မိပြီး ထွန်းထိုက်ကို ရန်ကုန်ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တယ် ။

 ကြာရင် သူ့ဆော်လေးကို ထွန်းထိုက် ကြံတော့မယ် ဆိုတာ သိလို့ ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူ လည်း  ၀ိုင်ထပ်သောက်လိုက်ရင်း ထွန်းထိုက် အတွက်လည်း ဝစ်စကီ ထပ် ထည့်ပေးတယ်။

 ဒိန်ခဲတုံး ၀ါ၀ါလေးတွေ မြုံ့ရင်း နောက်ထပ် တချီတမောင်း ထပ်ဆွဲဖို့ အနားယူ အားဖြည့်နေကြတယ် ။

 ဒေါ်မူမူသင်းကြူ အတွက်က ထွန်းထိုက်က ယာယီ ဆွဲသုံးတာပါ ။

 တကယ်တမ်း လိုချင်တာက မင်းသားသစ် ဖြစ်လာမယ့် သူမ စပွန်ဆာ ပေးတဲ့ မောင်မောင် ပါ ။