ရွာထဲက ပြန်ထွက်တဲ့အချိန် ခါးခါးသည် တူးတူးရဲ့ ဘေးကနေ လိုက်သည် ။
ကျောကုန်းမှာ လေးလံတဲ့ကျောပိုးအိတ်ကြီးတလုံးကို လွယ်ပိုး သယ်လာရပေမယ့် ဒီလို ထမ်းပိုးရင်း တောင်တွေ အထပ်ထပ်ကို ဖြတ်ကျော်နေကျ ခါးခါးအတွက်က ကျင့်သားရပြီးနေလို့ မမှုပါဘူး ။
တူးတူး က သူ့ကို ကြိုက်လို့ ရွေးကောက် ခေါ်ယူသွားတဲ့အတွက် ခါးခါး ဝမ်းသာလုံးဆို့နေတာ ။ တူးတူးကို ခါးခါး ဟိုး အရင်ထဲက သဘောကျနေခဲ့တာပါ ။ တူးတူး ရွာကို လာရင် တူးတူးကို ချောင်းကြည့်ပြီး တအား ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရတာပါ ။ တူးတူးကတော့ ကြိုက်တဲ့ မိန်းမ အချောတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတော့ ခါးခါး လို ရွက်ကြမ်းရေကြိုမ တယောက်ကို သတိထားမိမယ် မထင်ဘူး ..။
" ခါးခါး....."
" ဘာလဲ..ဗိုလ်ကြီး....."
" ငါ့ကို အဲလို မခေါ်နဲ့...ခါးခါး........"
" ဒါဖြင့် ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲ ......"
" သခင်...လို့ ခေါ်..."
" အဟုတ် ခေါ်မှာနော်....သခင်..သခင်..သခင် ......"
" ဟားဟားဟားဟား......."
တူးတူးရဲ့ အသံက ကျယ်သွားလို့ အရှေ့ကနေ ရှေ့ပြေးကင်း အဖြစ် သွားနေတဲ့ လူခွေးနဲ့ မောင်ဂွန်းတို့ လှည့်ကြည့်သည် ။ ခါးခါး ပြုံးလိုက် ရယ်လိုက်နဲ့ ပျော်နေသည် ။ တူးတူးနဲ့ အတူတူ သွားနေရလို့ ။
" ခါးခါး......"
" ဘာလဲ..သခင်.....ခိခိခိ....."
" နင့်ကို ပြန် မလွှတ်တော့ဘူး...သိလား..နင် ...ဘယ်လို သဘောရလဲ......."
" တကယ်လား......နောက်တာလား . . ."
" တကယ်ပေါ့....နင့်ကို ..ငါ့ ကျွန်မလေး အဖြစ် ခိုင်းဖို့ ခေါ်ထားလိုက်မှာ....."
" တကယ်လား..ဘာတွေ လုပ်ခိုင်းမှာလဲ..သခင်က ....."
" ကျွန်မ ပါဆိုမှ အကုန်ပေါ့....ဟီးဟီး..ခြေဆုပ်လက်နယ်.....အနင်းအနှိပ်.....ငိုပြီး ပြန်ပြေးမှာဘဲ...ဟားဟားဟား......."
" မပြေးဘူး.....သခင်နဲ့ဘဲ နေမှာ....."
" တကယ်လား...."
" တကယ်ပေါ့....."
တူးတူးသည် ခါးခါးကို တအား ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်သွားသည် ။ သို့ပေမယ့် လမ်းခုလတ်
ကြီးမှာ လုပ်လို့ မဖြစ်သေး ။ ဒီ နေရာကလည်း ကွင်းပြောင်ပြောင်နဲ့ ။ သတ်ကွင်းကြီး ။ ရန်သူက ခြုံခို တိုက်နိုင်
တဲ့ နေရာ ။
ဟင်း..နေနှင့်အုံးပေါ့ ခါးခါးရယ်..နင့်ကိုတော့လား..စခန်းရောက်မှ နင် သိမယ် . . . .။
နွယ်နီထွန်းသည် ဇော်အောင် ခရီးထွက်မှာကို မကြိုက်ဘူး ။ မသွားနဲ့ လို့ ဗီတိုအာဏာကို သုံးပြီး တားသည် ။
သို့ပေမယ့် ဇော်အောင်က " မဖြစ်ဘူး..နွယ်နီ.....ဖါးသားကြီး ခိုင်းထားတာမို့ ကိုကို သွားမှကို ဖြစ်မယ် . ." လို့
ပြောပြီး ထွက်သွားသည် ။ ဇော်အောင် မရှိတဲ့ အချိန် နွယ်နီထွန်းလည်း ရင်ထဲမှာ ခံစားချက်တွေ ဟာတာတာနဲ့
သူမရှိမှ သူ့ကို အရမ်းလွမ်းမိနေသည် ။
ကာစင် ရွှေစင်ထွန်းကလည်း ရောက်မလာသေးဘူး ။
ကုန်တိုက်ထဲမှာ ဈေးဝယ်နေတဲ့ အချိန် လိုက်ပို့ပေးတဲ့ ဦးမော်လွင်မိုးက ကုန်တိုက် အောက်က လဖက်ရည်ဆိုင်
မှာ ထိုင်စောင့်နေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းလာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဇော်အောင် ခေါ်တာ ဖြစ်နေလို့ နွယ်နီထွန်း အတိုင်းမသိ ဝမ်းသာသွား
သည် ။
" ဟယ်...ကိုကို...သူ ပြန်ရောက်ပြီလား မသိဘူး . . ."
ဆယ်ကျော်သက်လေး တယောက်လို ခုန်ပေါက် မြူးတူးသွားတဲ့ နွယ်နီထွန်းကို ဘေးက ဈေးဝယ်သူတွေက လှည့်
ကြည့်ကြသည် ။
" ဟိတ်...ကိုကို....."
" နွယ်လေး . ."
" ကိုကို ပြန်ရောက်ပြီလား ..."
" ရောက်ပြီ ...နွယ်လေး . . ကိုကို လွမ်းလိုက်တာ...."
" များ...ရောဘဲ...များလေ..ကိုကို့ကို ခုဘဲ သတိရ လွမ်းနေတာ...ဟွန်း..များကိုရော သတိရရဲ့လားကိုကို..."
" ဟာ...ဘာပြောကောင်းမလဲ..အရမ်း သတိရ အရမ်းလွမ်း.....တာ..နွယ်လေးရယ်.....တွေ့ချင်တယ်....ဘယ်ကို လာ
ခဲ့ရမလဲဟင်..."
" များက အခု ..ဈေးဝယ်နေတယ် . .ကိုကိုက ဘယ်မှာလဲ...."
" ကိုကိုက ဒါးတန်းက တိုက်မှာ...."
" ဘယ်သူရှိလဲ..အဲ့မှာ...."
" မရှိဘူး..ကိုကို့တပည့်လေး ဘဲ ရှိတယ်...."
" အင်း....များ..လာခဲ့မယ်...အဲ့ကို...ကိုကို စောင့်နေနော်..များ အခုဘဲ လာခဲ့မယ် . . ."
" ဟုတ်ပြီ..နွယ်လေး . . ."
နွယ်နီထွန်းလည်း ဦးမော်လွင်မိုးကို သွားခေါ်ပြီး ဒါးတန်းရပ်က ဇော်အောင် ရှိနေတဲ့ဆီကို လိုက်သွားသည် ။
ဒီတိုက်သည် ဇော်အောင်တို့ရဲ့ တိုက်တွေ အများကြီး အနက် လူမနေတဲ့ တိုက် ဖြစ်သည် ။ ဇော်အောင်နဲ့ နွယ်
နီထွန်းတို့ ချိန်းတွေ့နေကျ နေရာ တခုလည်း ဖြစ်သည် ။
ဦးမော်လွင်မိုးသည် နွယ်နီထွန်းကို ဒီတိုက်ကို လိုက်ပို့နေကျ ဖြစ်သည် ။
အခုလည်း လိုက်ပို့ရပြန်သည် ။ နွယ်နီထွန်းက မိဘတွေကို ပြန်မတိုင် မချွန်အောင် ဦးမော်လွင်မိုးကို လက်ဆောင်
တွေ ငွေတွေနဲ့ နုတ်ပိတ်ထားသည် ။
" ဦးမော်....နွယ်နီ သိပ် မကြာပါဘူး...တနာရီလောက်ပါဘဲ..ကိုဇော်အောင်နဲ့ တိုင်ပင်စရာလေးတွေ ရှိလို့...အခု သွားချင်တဲ့နေရာကို သွားလေ..တနာရီလောက် ကြာမှ .......ဦးမော်လမ်းထိပ်က မြီးရှည်ဆိုင်ကဘဲ စောင့်နော်...နွယ်နီ ပြန်တော့မယ် ဆိုရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ် . ." လို့ ပြောပြီး ကားပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။
ဦးမော်လွင်မိုးလည်း " အိုကေ သမီး...." လို့ ပြောပြီး ကားကို မောင်းထွက်လိုက်သည် ။
ဇော်အောင်က တိုက်အပေါက်က လက်နှစ်ဖက် ဆန့်တန်းပြီး စောင့်ကြိုနေသည် ။ ပြုံးနေတဲ့ ဇော်အောင်ရဲ့ မျက်
နှာက မှိုရတဲ့ မျက်နှာ ဆိုတာ မျိုး ။ အင်းလေ..မကြာခင် မိနစ်ပိုင်း လောက်အတွင်း ဇော်အောင် တယောက်
သူလိုတာတွေ ရတော့မှာ ။ မှိုတော့ မဟုတ်ဘူး ။ နွယ်နီထွန်းရဲ့ အကွေ့အကောက် အမို့အမောက် အလုံးအ
တင်းတွေ ပေါ့ . . .။
" ကိုကိုရယ်..လွမ်းလိုက်တာ . . "
" ကိုကိုရောဘဲ..နွယ်လေးရယ်.....လာ....အထဲသွားမယ် . ."
တိုက်အပေါက်ဝမှာ တယောက်နဲ့ တယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်သိုင်းရင်း လွမ်းသမျှ အတိုးချ အလွမ်းသယ်
နေကြရာက တိုက်ထဲကို ဝင်လိုက်ကြသည် ။
" ကိုကို့တပည့်လေးကော..."
" စားစရာ ထွက် ဝယ်ခိုင်းထားတယ်...."
" မလိုပါဘူး..များ..စားချင်တာက ဒီမှာကြီး...."
နွယ်နီထွန်းက ဇော်အောင့် ပေါင်ကြားနေရာကို လက်နဲ့ စမ်းကိုင်လိုက်သည် ။
" အို့...မာနေပြီတော့....."
ဇော်အောင်ရဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ စမ်းကြည့်နေသည် ။ နွယ်နီထွန်း အတွက်က လီးက အဆန်း မဟုတ်တော့ ။ ဇော်အောင်နဲ့က ခဏခဏ လိုးဘူးနေပြီ ။
တိုက်ထဲကို ရောက်တာနဲ့ ဇော်အောင်က နွယ်နီထွန်းကို အိပ်ခန်းတခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည် ။
နွယ်နီထွန်းကလည်း ဇော်အောင် ခရီးသွားနေတာနဲ့ မတွေ့ကြရတာ ကြာနေပြီမို့ တအား ခံချင်နေသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က မိုးရေစိုနေတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို နွယ်နီထွန်း ချွတ်ပစ်နေသည် ။ ဇော်အောင့်ကို အဝတ်တွေ ချွတ်ဖို့ ပြောချင်လို့ သူ့ဖက်ကို လှည့်လိုက်တော့ ဇော်အောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်မှ မရှိနေတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဟင်..သူ မြန်လိုက်တာ..ဘယ်တုံးက အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်သလဲ မသိလိုက်ဘူး . . . "
ဇော်အောင်ရဲ့ လုံးပတ်လည်း တုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ လီးကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ နွယ်နီထွန်းလည်း ဒါကြီးနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် အလိုး ခံဘူးထားလို့ ဒါကြီးရဲ့ အကြောင်းကို တော်တော်လေး သိနေသည် လို့ ဆိုရမည် ။ ဇော်အောင်က အပြာကားတွေ ပြပြပြီး ပုလွေမှုုတ်တာကိုလည်း နွယ်နီထွန်းကို သင်ပေးသည် ။ လေ့ကျင့်ခိုင်းသည် ။ အခုဆိုရင် နွယ်နီထွန်းသည် ပုလွေကောင်းကောင်း မှုတ်တတ်နေပြီ ။
ဇော်အောင် ခရီးသွားနေတဲ့ အချိန်မှာ နွယ်နီထွန်းသည် တယောက်ထဲ ဖြစ်နေပြီး ဇော်အောင်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို သတိရ လိုလားမိပြီး ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ အာသာဖြေမိခဲ့တာ နေ့တိုင်းလိုဘဲ ။ ဒီလို အာသာဖြေတဲ့ အချိန်မှာ အမြဲ စုတ်ပေးရတဲ့ ဇော်အောင့် လီးကြီးကို မြင်ယောင် တမ်းတ မိတာ အရမ်းဘဲ ။
အခုတော့ သည် လီးကြီးသည် သူမရှေ့ကို ရောက်ရှိနေပြီ ။ လွတ်လပ်တဲ့ တိုက်ကြီးထဲမှာ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ။ နွယ်နီထွန်းလည်း လီးကြီးကို စုတ်ချင်လွန်းလို့ သွားရည်ကျနေပေမယ့် ဇော်
အောင် အထင်အမြင်သေးမှာကို စိုးသေးတာကြောင့် တခါထဲ ပြေး မစုတ်လိုက်ဘဲ အိုက်တင် ခံနေသေးသည် ။ ဇော်အောင်က [ နွယ်လေးရယ်...မတတ်သာလို့ တာဝန်အရ ခရီးထွက်သွားရတာကွာ..ကိုယ်က နွယ်လေးနဲ့ တနာရီ တမိနစ်မှ ခွဲချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး.နွယ်လေးရဲ့ အနမ်းတွေကို သတိရနေတာ အရမ်းဘဲ..ကိုကို့ ဒုတ်ကြီးက နွယ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေရဲ့ ကြားထဲမှာ နေချင်နေတာ အရမ်းဘဲကွာ...} လို့ လီးကို စုတ်ပေးပါ ဆိုတာကို သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
နွယ်နီထွန်းက ပြုံးစိစိနဲ့ ဘာလဲ..စုတ်ပေးစေချင်လို့လား..} လို့ မေးလိုက်သည် ။ ဇော်အောင်က ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ (အင်း ) လို့ ဖြေလိုက်သည် ။ နွယ်နီထွန်းက ဇော်အောင့်ကို မွေ့ရာပေါ်မှာ ပက်
လက် အိပ်ခိုင်းပြီး သူကတော့ မွေ့ရာပေါ် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်း တဝက် ကုတင်အောက်မှာ ဒူးလေးထောက်ပြီး ဇော်အောင့်လီးကို စုတ်ပေးလိုက်သည် ။
အိုး...အင်း...အင်း........အား.....အား....ကောင်းလိုက်တာ...နွယ်လေးရယ် . . .အူး.......အား.....ဟားဟား......အီး...ထိတယ်.....ထိတယ်.......။
စခန်းကို ပြန်ရောက်ဖို့က တောင်မြင့်မြင့်တလုံးကို ကျော်ရသည် ။
ကျောပိုးအိတ် လေးလေးကြီးကို ထမ်းနေရတဲ့ ခါးခါး တယောက် တောင်တက်နေရလို့ စောစောကလို ရယ်ရယ်မောမောနဲ့ စကားတွေ မပြောနိုင်တော့ဘူး ။ ဒီတောင်ကို ဝန်စည်စလယ် မပါဘဲတောင် မနည်း တက်ကြရသည် ။ ခါးခါးရဲ့ ကျော်ပိုးအိတ်ကို သူ ဆွဲယူလိုက်သည် ။
" နေပါစေ..ရတယ်....ကျမဘဲ ထမ်းမယ် . ."
" နင့်ကြည့်ရတာ တော်တော် ပင်ပန်းနေတဲ့ပုံ..မျက်နှာလေး နီနေပြီ ...."
" ဒါမသယ်ရင်..ကျမက ဘာအတွက် လိုက်လာတာ ဖြစ်မလဲ..ဒါသယ်ဖို့ လိုက်လာရတာ မဟုတ်လား...." လို့ ပြောရင်း ကျောပိုးအိတ်ကို ပြန်ဆွဲနေတဲ့ ခါးခါးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးတွေကို တူးတူး
သဘောကျနေသည် ။ " ဘယ်ကလာ..နင့်ကို ထမ်းခိုင်းဖို့ ဟုတ်ရမှာလဲ....နင့်ကို ငါ သဘောကျလို့ ခေါ်လာတာ...ဟားဟားဟား...."လို့ ပြောလိုက်တော့ ခါးခါး စိတ်ထဲမှာ ကျေနပ်သလိုဘဲ ။
မောင်ဂွန်းက တူးတူးဆီကို ရောက်လာပြီး ခါးခါးဆီက တူးတူး ယူထမ်းလိုက်တဲ့ ကျောပိုးအိတ်ကို လက်ပြောင်း ယူလိုက်သည် ။ ဒီကျောပိုးအိတ်သည် မောင်ဂွန်းရဲ့ ကျောပိုးအိတ် ဖြစ်သည် ။ ခါးခါးကို ခေါ်လာချင်လို့ အကြောင်းပြပြီး တူးတူးက ရွာလူကြီး ဦးဇော်တို့ အရှေ့မှာ ခါးခါးကို ထမ်းခိုင်းလိုက်တာ ။
တောင်ပေါ်ကို ရောက်သွားတော့ တူးတူးက အားလုံးကို ခဏ နားခိုင်းလိုက်သည် ။ သူ့ခါးက ရေဘူးကို ဖြုတ်ပြီး အဖုံးကို ဖွင့်သည် ။ သူသောက်ဖို့ ပြင်ပြီးမှ မသောက်သေးဘဲ ...
" ခါးခါး....."
" ကိုတူး.."
ခါးခါးကို ကမ်းပေးလိုက်သည် .။
" ရေသောက်လိုက်အုံး ...."
ခါးခါး က ရေဘူးကို လှမ်းယူပြီး မော့သောက်လိုက်သည် ။
" ကိုတူးလည်း သောက်လေ...."
" နင် ဝအောင် သောက်ပါ..."
ခါးခါးက ရေဘူးကို တူးတူး လက်ထဲကို အတင်း လာထိုးပေးသည် ။
လူခွေးနဲ့ မောင်ဂွန်းတို့က အဝေးကနေပြီး တူးတူးနဲ့ ခါးခါးတို့ ဖြစ်နေတာတွေကို ကြည့်ပြီး " ငါတို့ ဗိုလ်ကြီးတော့ အချစ်ဇာတ်ကား ရိုက်နေသလား အောက်မေ့ရတယ်ကွ..." လို့ ပြောကြရင်း သဘောတွေ ကျနေကြသည် ။
ဖြူဖွေးပြီး နုဖတ်နေတဲ့ ခါးခါးလေးကို ဖက်နမ်းစုတ်ပစ်ချင်စိတ်တွေက ပေါ်ပေါက်လာသည် ။
တူးတူး မောင်ဂွန်းကို လှမ်း မေးလိုက်သည် ။
" မောင်ဂွန်း....ဂွီလာရွာပျက်ကို ရောက်ဖို့ ဘယ်လောက် လိုသေးလဲကွ....."
မောင်ဂွန်းက " သိပ် မလိုတော့ဘူး..ဗိုလ်ကြီး....ရောက်တော့မယ် . . ." လို့ ပြန်ဖြေသည် ။
ဂွီလာရွာပျက်သည် စစ်ဘေးဒါဏ်ကြောင့် တရွာလုံး လွတ်ရာကျွတ်ရာကို ရွှေ့ပြောင်း ထွက်ပြေးကြလို့ လူသူ မရှိတဲ့ ပျက်စီးယိုယွင်းနေတဲ့ ရွာပျက်ကြီး ဖြစ်သည် ။ တချို့သော တဲအိမ်လေးတွေက ပျက်စီး နေငြားလည်း မိုးလုံလေလုံ ခိုနားလို့ ရနေသေးသည် ။ ဂွီလာရွာပျက်သည် သစ်ပင် အမြင်ါ်ကြီးတွေရဲ့ အောက်ထဲ တည်ထားခဲ့တဲ့ ရွာဖြစ်သည် ။ ရွာပုန်းလို့လည်း ခေါ်ဆိုနိုင်သည် ။ ကောင်းကင်ပေါ်က ကြည့်ရင် မမြင်နိုင်တဲ့ တောအုပ်ထဲက ရွာလေးတရွာ ဖြစ်သည် ။ အခုတော့ လူသူမနေတော့တဲ့ ရွာပျက်ပေါ့ ။
ဂွီလာရွာပျက်ကို ရောက်ရင် ခါးခါး နာပြီသာ မှတ် ။ တဲတလုံးထဲ ခေါ်သွားပြီး ကောင်းကောင်း ကိုင်ပစ်မည် ။ နမ်းပစ်မည် ။ ဘာဂျာပါ ဆွဲပစ်မည် ။
ဟင်း ...။
စဉ်းစားတွေးတောရင်း တူးတူး လီးတောင်လာသည် ။
" ခါးခါး....."
" ဟင် ဘာလဲ..ကိုတူး...."
" အဟား..နင် ငါ့ကို ကိုတူးလို့ ခေါ်တာ ငါကြိုက်တယ်...."
ခါးခါးပ ပြုံးနေသည် ။
" ခါးခါး...."
" ဘာလဲကိုတူး..."
" နင့်မှာ ရည်းစား ရှိလား....."
" အာ..ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ...."
" ရှိလား မရှိလား ဖြေ....မေးရင်ဖြေ...."
" မရှိဘူး.....ကိုတူး..."
" တကယ်လား..ခါးခါး...."
" အာ..တကယ်..ဘာလို့ ညာပြောရမှာလဲ..ကိုတူးရယ်....."
" နင် ဒီလောက် လှတာ....မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..နင့်ကို ကြိုက်တဲ့ကောင်တွေ တပုံကြီး နေမှာ....."
" ကြိုက်တဲ့ကောင် များတိုင်း ကျမက ပြန်ကြိုက်ရမှာလား....ယောက်ျားတိုင်းကို ကျမ ကြိုက်မယ် ထင်နေလား....."
တူးတူးက ခါးခါး ပြောတာကို သဘောကျလို့ ရယ်နေသည် ။
" ကဲ ပြန်ထွက်မယ်......မောင်ဂွန်း .....ရှေ့ပြေး ထွက်မယ်......မောင်ဆိုင်း....မောင်ဂန်...နော်ဂျာ နဲ့ ....လူခွေး..ငါ့ဘေးက လိုက် ....ရွာပျက်ကို မရောက်ခင် သတ်ကွင်းတခု ရှိတယ်.....အားလုံး
ဂရုစိုက်....ငရဲအဖွဲ့နဲ့ တိုးနိုင်တယ် ...."
စောစောက ခါးခါးနဲ့ ပြုံးပျော်ပြီး ကြင်နာတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ စကားတွေ ပြောနေတဲ့ တူးတူးသည် ပြန်ထွက်ခါနီး တကယ့် လူကြမ်းကြီး ဖြစ်သွားပြီး အမိန့်တွေ ပေးနေသည် ။ မျက်နှာထားက တည်သည် ။
အပြောင်းအလဲ မြန်နိုင်တဲ့ သူ့ကို ခါးခါး ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်သွားသည် ။
" ခါးခါး..ဘာပြုံးတာလဲ....ငါ့ကို လှောင်တာလား . . . ."
" ဟုတ်ပါဘူး...ကိုတူးက ချက်ချင်း အတည်ပေါက် ဖြစ်သွားလို့ပါ...."
" အလုပ်သဘောက တည်မှ ရတယ်....လူသတ်လက်နက်တွေ ကိုင်ထားတဲ့ မတရာသားတွေကို ခပ်ပျော့ပျော့ လုပ်နေရင် ဘယ်သူမှ လေးစား မှာ မဟုတ်ဘူး.....ခါးခါး.."
" သိပါတယ်..ကိုတူးရယ်..ခါးခါးက ကိုတူး ကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နေချင်တဲ့သူ ဆိုတော့ ကိုတူး လုပ်တာတွေ အကုန်လုံးကို သဘောကျမိလို့ပါ...ခါးခါးကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော် . ."
" ကဲ ခါးခါး တခု ကြို ပြောထားရမယ်....သေနတ်တေါ ပစ်တာ တိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်တာ ကြုံရနိုင်တယ်.....မြေပေါ် ပြားပြားဝပ် မှောက်သာနေ.....ငါ မင်းကို ပစ်မထားဘူး......"
" ဟုတ်ကဲ့ ကိုတူး...."
တူးတူး စိတ်ပူတဲ့ ငရဲ ဆိုတာက ဒီနယ်မြေကို ကျူးကျော် ဝင်လာတဲ့ အုပ်စုတစုရဲ့ ခေါင်းဆောင် ။
ဗကပ အစစ်လည်း မဟုတ်ဘူး ။ ဗကပကနေ ခွဲထွက်လာတဲ့ သင်းကွဲအုပ်စု တစုက ဗိုလ်တယောက် ။ သူ့နံမည်က ရဲရဲတောက် ။ သို့ပေမယ့် သူနဲ့ တိုးတဲ့လူတွေက သူနဲ့ ပတ်သက်ရတာ ငရဲ ရောက်ရသလိုဘဲ လို့ ပြောကြပြီး သူ့ကို ရဲရဲတောက်လို့ မခေါ်ကြဘဲ ငရဲလို့ဘဲ ခေါ်ကြရင်းနဲ့ နံမည် တွင်သွားတာ ။
ငရဲ အဖွဲ့က တခါတခါ နယ်ကျော် ဝင်လာတတ်သည် ။
ပတ်ဝန်းကျင်က ရွာတွေ လူတွေကို လာလာ ဒုက္ခပေးတတ်သည် ။သူ့အဖွဲ့တွေကိုလည်း အားစမ်းတဲ့ အနေနဲ့ ခြုံခို တိုက်တတ်သည် ။ အလကားနေရင်း လိုက် ရန်လိုနေတတ်တဲ့ ငရဲ ...။
" သတ်ကွင်း......ရောက်ပြီ ....."
သတ်ကွင်း ဆိုတာက အကာအကွယ် ယူစရာ မရှိဘဲ ပစ်ကွင်းကောင်းတဲ့ ကွင်းပြောင်ပြောင် နေရာကို ခေါ်သည် ။ ခြုံခိုတိုက်ခိုက်လို့ ကောင်းတဲ့ နေရာ မြေအနေအထားပေါ့ ။
ရှေ့ပြေးကင်း အဖွဲ့က သတိကြီးကြီးနဲ့ သတ်ကွင်းကို ဖြတ်နေသည် ။ မိုင်းထောင်ထားနိုင်တာကြောင့် သတိ အထူး ထားကြရသည် ။ ရွာပျက်ကို ကျော်သွားရင်တော့ တူးတူးတို့ နယ်မြေကို ရောက်ပြီ ။
ငရဲအဖွဲ့က ရွာပျက်ကို ကျော်ပြီး မလာရဲကြ ။
ခါးခါးသည် အမ်ဖိုး မောင်းပြန်ကို သတိအနေအထားနဲ့ အသင့် ချိန်ရွယ်ပြီး မျက်စိလျင်လျင်နဲ့ သတ်ကွင်းကို ဖြတ်နေတဲ့ တူးတူးကို အရမ်း သဘောကျနေသည် ။
တကယ့်ကိုဘဲ ရုပ်ရှင်တွေထဲက နိုင်းနိုင်းတို့မြင့်မြတ်တို့လို အိုက်တင် ။ အိုက်ရှင် မင်းသား ဒီဇိုင်း ။
သတ်ကွင်းကို ကျော်လာမှ တူးတူး ပုံစံက အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်သွားသည် ။
မောင်ဂွန်းက သူတို့ ပြန်လာတဲ့အကြောင်းကို စခန်းကို စက်နဲ့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ရွာပျက်ကို ရောက်သွားကြတဲ့ အချိန် စခန်းက အဖွဲ့တဖွဲ့ လာကြိုသည် ။
ဗိုလ်မောင်ဒူးနဲ့ အဖွဲ့ ။
ဗိုလ်မောင်ဒူးက အေကေ၄ရမောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကြီး ထမ်းလို့ ပြုံးပြုံးကြီး နဲ့ စောင့်ကြိုနေသည် ။ သူ့နောက်လိုက် တပ်သားတွေက ဖြန့်ကျက် နေရာ ယူထားကြသည် ကို တူးတူး တွေ့ရသည် ။
" ဗိုလ်ကြီး.....ခဏ နားမလား..ဆက် ထွက်မလား..နည်းနည်း နားပါလား..စားစရာတွေ ပါလာတယ်....."
" အေး...နားမယ်...ဘာတွေ ပါလာတာလဲကွ မောင်ဒူးရ......"
" အစုံဘဲ..."
ရွာပျက်ထဲက အမိုးအကာ မပျက်သေးတဲ့ တဲကြီး တလုံးကို တူးတူး ရွေးလိုက်သည် ။
" မောင်ဒူး..မောင်ဂွန်း....ငါ ဒီတဲထဲ ခါးခါးနဲ့ ခဏ နားမယ် . . .ဘယ်သူမှ တဲနား မလာစေနဲ့ ...လုံခြုံရေးကို အထူး ဂရုစိုက်..ရဲဘော်တွေကို ပြော..မပေါ့နဲ့..သေသေချာချာ ကင်းစောင့်ခိုင်း...."
" ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါ ဗိုလ်ကြီး......"
တဲကြီးထဲက ဝါးစားပွဲလေး အပေါ်မှာ မောင်ဒူးတို့ ယူလာတဲ့ အသားကင်တွေ ကောက်ညှင်းတွေ သစ်သီးတွေကို တွေ့ရသည် ။
" ခါးခါး..စား....နင် ဆာနေတယ် မဟုတ်လား......ရေလည်း သောက်....."
" မဆာဘူး.....ကိုတူး စား...."
" ငါ မဆာဘူး...လာစမ်း..ဒီအနားကို......"
ဝါးကွပ်ပျစ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ တူးတူးက ခါးခါးကို လက်ကလေးကနေ ဆွဲပြီး သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ခါးခါးသည် မျက်လုံးလေး အဝိုင်းသား နှုတ်ခမ်းလေး မဟတဟနဲ့ ချစ်စရာ အရမ်းကောင်း
နေသည် ။
" ခါးခါး....."
" ဟင်..ကိုတူး....."
ခါးခါးရဲ့ ခါးသိမ်လေးကနေ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်လိုက်သည် ။ ခါးခါးရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားသည် ။
ခါးခါးသည် တူးတူး ဒီလို နမ်းလာတာကို တအား ကြည်နူးကျေနပ်သွားသည် ။ တူးတူးကို ကြိတ်ပြီး သဘောကျနေတဲ့ ရွာက သူငယ်ချင်းတွေကို ခါးခါး ကျော်ဖြတ်သွားပြီ ။ တူးတူးကို စိတ်ကူးနဲ့ဘဲ တိတ်တဆိတ် တဖက်သပ်ကြိုက်နေရတဲ့ သူတို့လို မဟုတ်တော့ဘူး ။တူးတူးရဲ့ ရွေးကောက်တာကို ခံလိုက်ရတဲ့ သူ ဖြစ်သွားရပြီ ။
ရွာတွေက အပျိုတွေရဲ့ ပါးစပ်ဖျားတွေမှာ ရေပန်းစားနေတဲ့ တူးတူးနဲ့ ရည်းစား ဖြစ်လိုက်ရတာကိုက " အသား"ဘဲ ။ တူးတူးရဲ့ ချစ်သူ ဆိုတာကို သိကြရင် ရွာတွေက အပေါင်းအသင်း မိန်းကလေးတွေရဲ့ အထင်ကြီး လေးစားတာကို ခံရရုံမကဘဲ ရွာလူကြီးတွေ ကိုယ်တိုင်က ခါးခါးကို တလေးတစား ဖြစ်ကြလိမ့်မည် လေ ။
တူးတူးရဲ့ အနမ်းတွေကို ရင်ခုံစွာနဲ့ ရယူ ခံယူနေမိတဲ့အချိန် တူးတူးရဲ့ လက်တွေက ခါးခါးရဲ့ ကိုယ် အနှံ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တာကို ခါးခါး ခံလိုက်ရသည် ။ အပျိုပေါက် အရွယ်ထဲက အထီးဆိုလို့ ယင်ဖိုတောင် မသန်းဘူးတဲ့ ခါးခါးရဲ့ မိန်းမပီသတဲ့ အချိုးကျ လှပတဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို တူးတူးက ပီပီပြင်ပြင် ကိုင်တွယ်နေပြီ ။
" ခါးခါး...."
ခါးခါး တူးတူးကို ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည် ။
" နင့်အကျင်္ ီကို ချွတ်လိုက်...."
တူးတူးရဲ့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ဒီစကားသံက ခါးခါးရဲ့ နားထဲမှာ ကျယ်လွန်းနေသည် ။ တုန်လှုပ်စွာနဲ့သူ့စကားတွေကို အမိန့်တခုသဖွယ် ခါးခါး လိုက်နာလိုက်မိသည် ။ တခါမှ ယောက်ျား တယောက်ရဲ့ ရှေ့မှာ အဝတ်အစားကို မချွတ်ဖူးခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ကျတော့ နည်းနည်းလေးတောင် အမူပိုပြီး " ရှက်တယ် " လို့ မငြင်းပယ်မိ ။
သူ့စကားကို တသွေမတိမ်း နားထောင်မိသည် ။ ကိုယ်ပေါ်က အကျင်္ ီကို ချက်ချင်းဘဲ ချွတ်နေမိသည် ။ တူးတူးသည် အဝတ်မဲ့ ရင်ဘတ်နေရာကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတော့လည်း ဖူးကြွနေတဲ့ ရင်သားစိုင် ကော့ကော့လုံးလုံးတွေကို လက်နဲ့ ကွယ်ကာမိလိုက်သည် ။
" ဟိတ်...ခါးခါး..လက်တွေ ဖယ်လိုက်စမ်း....."
" ရှက်တယ်...ကိုတူးရယ်....."
" ရှက်မနေနဲ့...နင့်နို့ကြီးတွေက တော်တော် မိုက်တာဘဲ..နင့်မှာ ဒီလို နို့ကြီးတွေ ရှိမှန်းတောင် မသိသာဘူး...
ဟူး...နင်က အဝတ်ပွပွထူထူတွေ ဝတ်ထားတာကိုး ခါးခါးရဲ့...."
" ကိုတူး....ခါးခါး ရှက်တယ်ကွာ...."
" ခါးခါး....နင့်မှာ ဒီလောက် ကောင်းတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းတွေ ရှိနေတာ ငါ့ကို ပေးမှပေါ့..ငါ ကြိုက်တယ်ဟာ"
တူးတူးက ခါးခါးရဲ့ ရင်စိုင်လုံးအိအိတွေကို လက်တွေနဲ့ ကိုင်တွယ် နယ်ဖတ်တော့သည် ။ နို့သီးလေးတွေက နီ
ရဲ ထောင်နေကြသည် ။ မာကျောနေမှာကလည်း အသေအချာဘဲပေါ့ ။ တူးတူးသည် လက်နဲ့ ကိုင်ရုံမကဘဲ ပါးစပ်နဲ့ပါ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ခါးခါးလည်း တူးတူးရဲ့ နို့စို့တာတွေကို ခံရတော့ တူးတူးရဲ့ လက်မောင်းသား
တွေကို သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" အို...ကို...ကိုတူးရယ် . . "
တူးတူးလည်း မာကြောထောင်ထနေတဲ့ ခါးခါးရဲ့ နို့သီးဖုလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့ပေးရင်း လျာထိပ်နဲ့
ထိုးဆွ ကလိပေးလိုက်တော့ ခါးခါး တဟင့်ဟင့် အသံလေးတွေ ထွက်လို့ တွန့်ရုန်း တုန်ခါလျက် နေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ ခါးခါးရဲ့ မိန်းမကိုယ်သည် အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲလို့နေပြီ ။
သဘာဝစိတ်တွေက ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ရဲ့ ထိတွေ့မှုကြောင့် တဟုန်ထိုး ထကြွနေရပြီ ။
တူးတူးလည်း ပေါင်ကြားက ယောက်ျားတန်ဆာက မတ်မတ်ထောင်ပြီး ခါးခါးကို ကာမစပ်ယှက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက
တအား ထကြွနေပြီ ။ ခါးခါးကို ဝါးကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ကို ဆွဲလှဲလိုက်သည် ။
" ခါးခါး....နင့်ထမိန် ကို ချွတ်လိုက်ဟာ....."
ဒီတခါမှာတော့ ခါးခါး နှေးကွေးနေသည် ။
" ဟိတ်..ထမိန် ချွတ်လို့ ပြောနေတာ မကြားဖူးလား...."
"ကိုတူး..ရှက်တယ်...ဘာလုပ်မလို့လဲ....."
ခါးခါးသည် အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထားလို့ ထမိန် ချွတ်လိုက်တာနဲ့ တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းသွားမှာမို့ ထမိန်ကို
တတ်နိုင်ရင် မချွတ်လိုက်ချင်ဘူး ။ ကိုတူးကို ချစ်လွန်းလို့ အပေါ်ပိုင်းကို စိတ်ထင်တိုင်း ကစားဖို့ လွှတ်ပေးထား
ပေမယ့် အောက်ပိုင်းကို ပြဖို့ ပေးဖို့က ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်း ကြောက်နေသည် ။
ရွာပျက်က တဲစုတ်လေးကလည်း မလုံခြုံဘူးလေ ။ တူးတူးရဲ့ တပည့်တွေကလည်း အများကြီးဘဲ ။ ဒီကောင်တွေ
က လက်နက်တွေ ကိုင်ထားတဲ့ အကြမ်းပတမ်း အကောင်တွေ ။ တော်ကြာ ချောင်းကြည့်နေမှဖြင့် ။
" ချွတ်ဆို ချွတ်လိုက်..ခါးခါး...."
မျက်မှောင်ကြီး ကြုံ့ပြီး ခပ်မာမာ ပြောလိုက်တဲ့ တူးတူးကို လန့်လို့ သူစိတ်ဆိုးမှာ ကြောက်လို့ ထမိန်ကို ချွတ်
ပစ်လိုက်ရသည် ။ ဖြူဖွေး လွန်းနေတဲ့ ခါးခါးရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတွေကို တူးတူး တောက်ပြောင်တဲ့ မျက်လုံး
တစုံနဲ့ စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်နေသည် ။
တောက်....လှလိုက်တဲ့ ကောင်မ ...။
တောင်ပူစာညီနောင်ကို ကြည့်လိုက် စိမ်းညို့နေတဲ့ တောင်ကြားလမ်းကလေးကို ကြည့်လိုက်.. တောအုပ်လေး
အနားက ပတ်ကြားအက် နေရာလေးကို ကြည့်လိုက် နဲ့ စိတ်တွေက ပိုလို့ ထကြွလာရသည် ။
ခါးခါးရဲ့ ပေါင်တန်သွယ် နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်ပြီး အမွှေးပါးပါး ဖုံးလွှမ်းနေတဲ့ ခါးခါးရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်း
နီညိုညိုကို လျာနဲ့ ဖိယက်ပစ်လိုက်သည် ။
အပျိုရိုင်းမလေး ခါးခါးရဲ့ အကွဲကြောင်းကြီးနဲ့ မုန့်ပေါင်းကြီးသည် ကာမစိတ်တွေ နိုးကြွနေတာကြောင့် ဖူးဖေါင်း
နေပြီး ကာမရှေ့ပြေး သဘာဝ အရည်တွေက ရွှဲရွှဲစိုလျက် ရှိနေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေက အရည်တွေ စို
ပေနေတာကြောင့် အရောင်လက်နေသည် ။
တူးတူးရဲ့ လျာက အပြားလိုက်ကြီး အောက်ဖက်ကနေ အပေါ်ဖက်ကို ပင့်ကော် ယက်လိုက်လို့ ခါးခါးလည်း ရသာ
ဖူး အစိလေးကို ပွတ်ယက်မိတဲ့အခါ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရသည် ။
" အို ....ကိုတူး...."
တူးတူးကတော့ ညှီစို့စို့ အနံ့လေး သင်းနေတဲ့ ခါးခါးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်နေပြီ ။ ခါးခါးလည်း
တခါမှ မရဖူးသေးတဲ့ အတွေ့အကြုံ အထိအတွေ့ ခံစားမှုကြောင့် မူးမူးမေ့မေ့ တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားနေပေ
သည် ။
တူးတူးရဲ့ လက်ချောင်းတွေက အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ပန်းနုရောင်လေးတွေကို ဆွဲဖြဲလိုက်တဲ့အချိန်မှာ
ကျယ်လောင်တဲ့ သေနတ်သံတွေ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည် ။
တူးတူး တအား လန့်သွားပြီး ခါးခါးရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ရောက်နေတဲ့ ခေါင်းက ချက်ချင်း ပြန်ဆုတ်သွားပြီး " ဘာဖြစ်တာလဲ....." လို့ အော်မေးလိုက်တဲ့ အချိန် အတွဲလိုက် ပစ်ခတ်လိုက်တဲ့ မောင်းပြန်
ရိုင်ယေ် အသံတွေနဲ့ အမ်၇၉ လောင်ခြာဗုံးသီး တလုံး ကွဲတဲ့ အသံကြီးကို ထပ် ကြားလိုက်ရသည် ။
ဘောင်းဘီ ကောက်ဝတ် သူ့သေနတ်ကို ဆွဲနေတဲ့ အချိန် တဲအပေါက်ဝမှာ လူခွေး ပေါ်လာပြီး.." လူတစု ကပ်လာလို့ ကင်းသမားက လှမ်းပစ်လိုက်တယ်...ကိုတူး...အခု သူတို့ဖက်က လှမ်း ပစ်နေပြီ..."လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။ သေနတ်သံတွေက တဒုန်းဒုန်း တဖြောင်းဖြောင်း ဆူညံနေသည် ။
ခါးခါးလည်း အဝတ်တွေ ပြန် ဝတ်ထားပြီး တူးတူး မှာထားတဲ့အတိုင်း မြေကြီးပေါ်မှာ ပြားပြား ဝပ်နေသည် ..။
တူးတူး တဲထဲက ထွက်ပြီး သူ့လူတွေကို အမိန့်တွေ ပေးပြီး လာတိုက်တဲ့ ရန်သူကို ပြန်လည် ပစ်ခတ် တိုက်ခိုက်နေသည် ။ ရန်သူအင်အားက သိပ် မများလှပေမယ့် သူတို့ ဒီရွာပျက်ထဲမှာ ရှိနေတာကို
လာတိုက်ရဲတယ် ဆိုကထဲက တဇွတ်ထိုး လုပ်တတ်တဲ့ ဗကပ သင်းကွဲ ငရဲ ဘဲ ဖြစ်လိမ့်မည် လို့ တူးတူး ခန့်မှန်းလိုက်သည် ။ စခန်းက လာကြိုတဲ့ ဗိုလ်မောင်ထူး အဖွဲ့က ရန်သူကို ထိပ်တိုက် ခံပစ်နေတဲ့ အချိန် သူ့လူတွေ ဖြစ်တဲ့ မောင်ဂွန်းနဲ့ လူခွေးတို့ အဖွဲ့က ဘေး က လျိုထဲကနေ ပန်းပြီး တက်ပြီး ရန်သူကို ဘေးဖက်ကနေ ဖြတ်တိုက်သည် ။
တူးတူးက " မောင်ဒူး..စခန်းကို စက်နဲ့ လှမ်းပြော...စစ်ကူတောင်း.....ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် ဆော်မယ် ......" လို့ လှမ်းအော်သည် ။ ဗိုလ်မောင်ဒူးက တူးတူး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း စခန်းကို စက်နဲ့ လှမ်း ခေါ်သည် ။ ဖေါင်..ဖေါင်နဲ့ သူ့လူတွေက စိန်ပြောင်းနဲ့ ထုနေသလို မောင်ဒူး နဲ့ ပါလာတဲ့ စက်လတ်သမားက ဒလစပ် ပစ်ခတ်နေသည် ။ စိန်ပြောင်းဗုံးသီး ကျကွဲသံတွေက တဂျိန်းဂျိန်း ကျယ်လောင်လှသလို မြေကြီးတွေ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည် ။
" လာမစမ်းနဲ့....သေသွားမယ်..တပ်မဟာ ၃ကွ......"
ဗိုလ်မောင်ဒူးက အသံပြဲကြီးနဲ့ အော်ပြောရင်း အေကေ၄ရ နဲ့ ဒလစပ် ပစ်ခတ်နေသည် ။
အမှန်က ရွာပျက်နဲ့ သူတို့ စခန်းကြီးက သိပ် မဝေးလှဘူး ။ သူတို့ကို လာတိုက်ရဲတဲ့ ငရဲသည် သေချင်နေပြီလား မပြောတတ်တော့ဘူး...။
သူတို့နဲ့ ရင်ဆိုင် တိုက်နေတာ ဆယ့်ငါးမိနစ် မကတော့ဘူး ။
ရန်သူ စက်လတ်သမား အသံတိတ်သွားသည် ။ မောင်ဂွန်းတို့ဖက်က နှိပ်လိုက်တာ ။ သူတို့ဖက်က ပစ်ခတ်သံတွေ နည်းနည်း ကျဲသွားပြီ ။ မြန်မာလို လှမ်း ဆဲသံတွေ ထွက်လာသည် ။
" သတ္တိ ရှိရင် တက်ခဲ့ တူးမိုင်....မင်း ကြောက်တတ်တာ ငါသိတယ်..ငကြောက်......မိုက်ရင် တက်ခဲ့..."
ငရဲရဲ့ အသံမှန်း တူးတူး သိလိုက်သည် ။
" ဟေ့ကောင်....ငရဲ.....မင်း အသဲကလီဇာနဲ့ အမြည်းလုပ်ပြီး ...ငါ ဒီည အရက်သောက်မယ်..မင်းကို ငါ အမိဖမ်းမယ်.....ဟေ့ကောင်တွေ..ငရဲကို အရှင်ဖမ်းကြ...မသတ်နဲ့.... ငါကိုယ်တိုင် ရင်ခွဲပြီး သတ်မယ် . . . "
သူ့လူတွေ က စိတ် တက်ကြွပြီး အတင်း တက်နေကြလို့ သူ လှမ်းတားသည် ။
"ဟိတ်..ဟေး...... ရှေ့မတက်ကြနဲ့..မတက်နဲ့.....မတက်ခိုင်းနဲ့ မောင်ဒူး..စခန်းက အနောက်ကနေ လာတိုက်လိမ့်မယ်...သူတို့ ပြေးပေါက် ပိတ်သွားလိမ့်မယ်....."
တူးတူးသည် မှန်ပြောင်းနဲ့ ရန်သူဖက်ကို ကြည့်ရင်း ပြောနေသည် ။ သည် အချိန်မှာဘဲ ဗိုလ်မောင်ဒူးရဲ့ စက်ထဲမှာ စခန်းက တာဝန်ခံ ဗိုလ်ကြီးလဗျက စစ်ကူ လွှတ်လိုက်တယ် ဆိုတာ လှမ်း သတင်းပို့နေသည် ။ မကြာခင် စခန်းက စစ်ကူတွေ ငရဲတို့ကို အနောက်ဖက်ကနေ တိုက်တော့မည် ။
ငရဲသည် တူးတူး အော်ပြောတာတွေကို သေနတ်သံတွေ ကြားက ကြားပုံရသည် ။
တူးတူး ရှိရာကို ခန့်မှန်းပြီး လောင်ခြာနဲ့ လှမ်း ပစ်သည် ။
ထုံး...ဒုန်း.......ဝုန်း......
လောင်ခြာဗုံးသီးတွေ ဆက်တိုက် ကျကွဲသည် ။ မီးခိုးလုံးကြီးတွေ ဖုံမှုံ့တွေ ဖုံးလွှမ်းသွားသည် ။ တူးတူးရဲ့ ပုခုံးတဖက်နဲ့ ရင်ဘတ်ကို ဗုံးစတွေ ထိမှန်သည် ။
" အား..ငါ့ကို ထိပြီ..မောင်ဒူး........"
" ဗိုလ်ကြီး...ဗိုလ်ကြီး......."
" ရန်သူကို ဂရုစိုက်..ငါ့ကို လာမဆွဲနဲ့...."
ဒီအချိန်မှာ သေနတ်သံတွေ တဖြောင်းဖြောင်း အများကြီး ကြားလိုက်ရသည် ။
" စစ်ကူ လာပြီကွ....ချ....ချ....အသသေတ်..သတ်......ခွေးသားတွေ......."
လူခွေးရဲ့ အော်ဆဲသံတွေ ကြားနေရသည် ။ နှစ်ဖက် ညှပ် ပစ်ခတ်တာတွေကြောင့် ရန်သူတွေ ပြေးပေါက် မရှိဘဲ အတုံးအရုံး ကျကုန်သည် ။
" အပစ်ဆိုင်း..အပစ်ဆိုင်း........"
ရန်သူတွေ ဖက်က ငြိမ်ကျသွားသည် ။ သေနတ်သံတွေ ဆဲသွားသည် ။ စခန်းဖက်က စစ်ကူ လာတဲ့ တပ်ဖွဲ့တွေ ဆီက အချက်ပေးသံတွေ ဝီစီသံတွေ ထွက်လာသည် ။
" ရန်သူတွေ ..ရှင်းသွားပြီ...ဗိုလ်ကြီး......."
ဗိုလ်မောင်ဒူးက သတင်းလာပို့သလို ဆေးတပ်သားက သူ့ဒါဏ်ရာတွေကို စစ်ဆေးနေသည် ။ ခါးခါး ပြေးလာသည် ။
" ဟယ်..ကိုတူး...ထိထားတယ်...အို..ကိုတူး.....ကိုတူး.......ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ....ကိုတူးရယ်...."
" နည်းနည်းပါ..ဟေ့..ငရဲ..ကို ရှာကြ..အသေမသတ်နဲ့..ငါ့ဆီ ခေါ်လာကြ......."
မောင်ဂွန်းတို့ ရန်သူခေါင်းဆောင် ငရဲကို လိုက်ရှာကြသည် ။ ကျည်ထိထားတဲ့ ငရဲကို သူတို့ ဒရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်လာကြသည် ။ ငရဲသည် သွေးတွေ လူးနေသည် ။ မဲသဲ စုတ်ပြတ်နေသည် ။
သူတို့ကို အမြဲလို လာလာ နှောက်ယှက်နေတဲ့ ငရဲအဖွဲ့ ဒီနေ့ မမျှော်လင့်ဘဲ ကျဆုံးသွားပြီ ။ ဒါ အောင်ပွဲတခုဘဲ ။ ဘကြီး သိရင် သဘောကျမယ် ။
" ဟေ့ကောင်ငရဲ..ငါ ပြောတဲ့စကား အတိုင်း မင်းကို ရင်ခွဲပြီး မင်း ကလီဇာတွေကို ငါ အရက်နဲ့ မြည်းမယ်ကွ.....ခွေးသား..ဘယ်ကောင်က ကြောက်စိတ် ရှိလဲ မင်းသိမယ်....."
စခန်းကို သူတို့ ပြန်ကြတဲ့ အချိန် သူ့ဘေးနားမှာ ခါးခါးသည် သူ့ကို ဖက်သိုင်းပြီး မျက်နှာမဲ့မဲ့လေးနဲ့ ပါလာသည် ။
" ခါးခါး....."
" ကိုတူး...."
" နင်နဲ့ တအား ပွဲကောင်းနေတဲ့ အချိန်ဟာ..ခွေးကောင်တွေ..လာတိုက်တာ..ထွီး......ဇာတ်လမ်းက တဝက်တပျက်နဲ့ ရပ်သွားရတယ်...နင့်ကို စခန်းကျမှ ဆက် ယက်ပေးမယ်......."
" ဟာ..ကိုတူး...လူတွေ ကြားကုန်မယ်......မပြောနဲ့....."
တူးတူးသည် ဒါဏ်ရာတွေ ရနေတာတောင် နောက်ပြောင်နေသည် ။
ရန်သူခေါင်းဆောင်ကို အရှင် ရလိုက်လို့ သူ တအား ကျေနပ်နေသည် ။
" ကိုတူး....."
" ဟင်..ခါးခါး.....ဘာလဲ..."
" ဟို ရန်သူကောင်ကို ကိုတူး တကယ်ဘဲ ရင်ခွဲပြီး ကလီဇာတွေကို အရက်နဲ့ မြည်းမှာလား..."
" အင်း..."
" ဟာ..မလုပ်ပါနဲ့....."
ခါးခါးရဲ့ ကြောက်လန့် ရှုံ့မဲ့နေတဲ့ ပုံလေးကို တူးတူး ကြည့်ပြီး တဟားဟားနဲ့ အော်ရယ်လိုက်သည် ။
ညနေစောင်း အချိန် ။
တောင်ကုန်းလေး ပေါ်က ဘုရားကျောင်းလေးမှာ ဦးဂျော်နီနဲ့ နေကြာတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေကြသည် ။
ဝတ်ပြုဆုတောင်းပွဲ ပြီးသွားပြီးနောက် အသင်းသား အသင်းသူတွေ ပြန်ကုန်ကြပြီး ဦးဂျော်နီနဲ့ နေကြာတို့ နှစ်ယောက်ဘဲ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းရင်း ကျန်နေခဲ့တာ ။ နေကြာက ဒီနေ့ ကောက်ခံ ရရှိတဲ့ အလှူငွေတွေကို ရေတွက်ပြီး စာရင်း မှတ်နေသည် ။ ဦးဂျော်နီကတော့ ဓမ္မသီချင်း စာအုပ်တွေကို ခုံတန်းတွေကနေ ပြန် ကောက်ယူသိမ်းနေသည် ။
မမှောင်ခင် ပြန်ကြရမည်ကို ဦးဂျော်နီ သိနေပေမယ့် ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်ပိတောက် မရှိတဲ့အချိန် နေကြာကို တကြောင်းလောက် ဆွဲလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့ တွေးဆနေသည် ။
ဒေါ်ပိတောက်သည် သာသနာကိစ္စနဲ့ မြစ်ကြီးနားကို သွားနေသည် ။ အိမ်မှာ ဦးဂျော်နီနဲ့ နေကြာတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် ညဖက်ကျရင် နေကြာရဲ့ မောင်ဝမ်းကွဲလေးက အိမ်မှာ လာလာအိပ်နေသည် ။ ဒေါ်ပိတောက်က သူမရှိတဲ့အချိန် ဒီကောင်လေးကို အိမ်ကို လာအိပ်ခိုင်းထားတာ ဖြစ်သည် ။
ဒီ ဂွမ်အောင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေး လာအိပ်တာကြောင့် ဦးဂျော်နီသည် နေကြာကို ညဖက် တက်ဆော်ချင်ပေမယ့် မဆော်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။
ဒါကြောင့် ဒီ ဘုရားကျောင်းမှာဘဲ အမြန် တချီ လောက် ဆော်ပစ်လိုက်မည် လို့ သူ စဉ်းစားနေတာပါ ။
နေကြာလည်း အလှူငွေတွေကို ရေတွက် ပြီးလို့ ဘုရားကျောင်းရဲ့ အတွင်းခန်းလေးက ဘီဒိုအံဆွဲထဲမှာ သေသေချာချာ သိမ်းလိုက်ပြီး အိမ်ကို ပြန်ကြဖို့ အိတ်တွေကို ပြင်ဆင်နေခိုက် ဦးဂျော်နီက အတွင်းခန်းလေးရဲ့ တံခါးကို အတွင်းဖက်ကနေ ပိတ်လိုက်လို့ ဆတ်ကနဲ မော့ကြည့်သည် ။
" ဦးလေး..ဘာလို့ တံခါးကို ပိတ်လိုက်တာလဲ..ကျမတို့ ပြန်ကြမယ်လေ ...."
" နေကြာရယ်...ခဏလေးပါဟာ....အိမ်ရောက်ရင် ဂွမ်အောင် ကလည်း ရှိနေတော့ မလွတ်လပ်ဘူးဟ....အချိန်ရှိတုံး အမြန်လေး..တချီလောက်...."
" ဦးလေး...ဘုရားကျောင်းထဲမှာ မကောင်းပါဘူးကာ...အိမ်ကျမှဘဲ..လုပ်ရအောင်ပါ...ဂွမ်အောင်က ညဖက်မှ လာမှာပါ...."
" ဒီမှာဘဲ ကောင်းပါတယ် နေကြာရယ်.....လာပါ..နင့်ထမိန် လှန်လိုက် .. .."
" ဦးလေးကလဲ ခက်တာဘဲ..နှာက တော်တော် ထတယ်.....လာ..လာ......."
နေကြာက စားပွဲလေးပေါ် တက်လိုက်ပြီး ထမိန်ကို လှန်တင်ပေးလိုက်သည် ။ ဖွတ်ဖွတ် ...ဆိုပြီး သူ့လီးပေါ်ကို တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး လက်နဲ့ လီးကို နယ်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံ ပင်တီ ဝတ်မထားတာကြောင့် ဦးဂျော်နီလည်း စားပွဲအောက်က မတ်တပ်ရပ်ရက်နဲ့ နေကြာ့ပေါင်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို နေကြာ့စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။
နေကြာ့စောက်ဖုတ်ကလည်း ဦးဂျော်နီရဲ့ မဲမဲတုတ်တုတ် လီးထွားကြီး လာတေ့လိုက်တာနဲ့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေက စိုရွှဲသွားသည် ။
လီးထိပ် ဒစ်ကားကားကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားတဲ့အခါ နေကြာလည်း ဦးဂျော်နီ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို တအားလှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
" အားရှီး....ဦးလေး.....ဖြည်းဖြည်း...."
ဦးဂျော်နီလည်း နေကြာ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်မြှောက်ပြီး ဝင်လက်စ လီးတန်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးသည် ။
" အား......အီး....ရှီး......."
စီးပိုင် တင်းကြပ်နေတဲ့ နေကြာရဲ့ စောက်ဖုတ်က တချက်ဆို တချက် အရသာထူးကဲလှတာကြောင့် ဦးဂျော်နီလည်း ဖိဖိ လိုးဆောင့်လေပြီ ။
နေကြာလည်း အရသာကောင်းလွန်းလို့ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေသည် ။
" နင့်စောက်ပတ်က လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ နေကြာရယ်....."
" စကားမများနဲ့ ဦးလေးရယ်..လိုးမှာသာ လိုးစမ်းပါ....ဆောင့်ဆောင့်...တအားဆောင့်ပါ....."
နေကြာလည်း တအား ကောင်းလာသလို ကာမစိတ်တွေကလည်း အရမ်းကို တက်ကြွလာတာကြောင့် ဦးေဂျာ်နီ လိုးတာတွေကို အားမရဘဲ တအား လိုးစေချင်လို့ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောဆိုနေသည်။
ဦးေဂျာ်နီလည်း တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ညှစ်ဆွဲနေတဲ့ နေကြာ့စောက်ဖုတ်ကို ဒလကြမ်း တအား လိုးဆောင့်ထည့်နေသည် ။
" အား.....အား.......အား......ဆောင့်....ဆောင့်.....အို...ကောင်းပြီ..ကောင်းပြီ...အမလေး.....ကောင်းလိုက်တာ...ဦးလေးရယ် . . . ."
နေကြာလည်း တအားကောင်းပြီးသွားတဲ့ အချိန် ဦးဂျော်နီလည်း သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပန်းထုတ်ရင်း ကောင်းခြင်း လမ်းဆုံးကို တက်ရောက်သွားသည် ။
" အား...အား....အား...အား...ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ...နေကြာရယ်....အီး........ရှီး........"
နေကြာရဲ့ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးထိပ်ကို တအားဆွဲဆွဲ ညှစ် ယူနေလို့ ဦးဂျော်နီ တအား ကောင်းနေသည် ။
" အူး.......ကျမလည်း တအားကောင်းတာဘဲ ဦးလေးရယ်....ကျမလည်း ဘိန်းစွဲသလို ဖြစ်နေပြီ......"
" ဘာကို ဖြစ်တာလဲ..."
" အော်..ဦးလေးနဲ့ လိုးရတာကို ကြိုက်နေတာကို ပြောတာပါ...."
" ဟေ....ဟုတ်လား...ဟီး....နင် လိုချင်ရင် ငါ အမြဲ လိုးပေးမှာပေါ့ နေကြာရယ် . . . ."
ဒီအချိန်မှာ ဘုရားကျောင်းလေး အရှေ့က ဝင်ပေါက် တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုရိုက်သံတွေ ထွက်လာသည် ။
" ဆရာဂျော်နီ....ဆရာဂျော်နီ...ရှိသလား...."
" ဟင်...ဘယ်သူတွေ ပါလိမ့်......."
ဦးဂျော်နီလည်း နေကြာရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီး နှစ်စိမ်ထားရာက ချက်ချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
" နေကြာ.ထမိန်ပြန်ဝတ်စမ်း..လူ လာနေတယ်ဟ....."
အတွင်းခန်းလေးကနေ ပုဆိုးကြီး မပြီး အပြင်ကို ထွက်လိုက်တဲ့ အချိန် ပြောက်ကြား အစိမ်းပုတ် ယူနီဖေါင်းဝတ်တွေကို ဘုရားကျောင်းရဲ့ အရှေ့မှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" ဟေ့...ဘာကိစ္စ ရှိသလဲကွ....."
" ဆရာဂျော်နီ....ဆရာ့ကို ဗိုလ်ကြီး တူးတူး ဒါဏ်ရာ ရတာ လာပြောတာပါ..."
" ဟင်....."
စခန်းကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ သတင်းကြားကြားချင်း တခြားရွာတရွာကနေ ချက်ချင်း ပြန်ပြေးလာတဲ့ စခန်းရဲ့ တာဝန်ခံ ဆရာဝန် မိုရင်းက တူးတူးရဲ့ ဗုံးဆန်ထိတဲ့ ဒါဏ်ရာတွေကို စစ်ဆေးပေးသည် ။
မိုရင်းက တူးတူးရဲ့ အဖေ ဦးဂျော်နီဖက်က တော်တဲ့ အမ ဝမ်းကွဲ ။ စိတ်ပြင်းထန်ပြီး မဟုတ်မခံ စိတ်တွေ များတာက တူးတူးလိုဘဲ ။ ဒါကြောင့် ဆရာဝန်ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ဘကြီးတော်မီရဲ့ လက်နက်ကိုင် တပ်မှာ ဝင်ပါသည် ။ မမိုရင်းရဲ့ စိတ်ကိုရော ရုပ်သွင်ပြင် ဒီဇိုင်းကိုရော တူးတူး သဘောကျသည် ။ စိတ်ချင်းတူကြတဲ့ အပြင် မိုရင်းက ပွင့်လင်းသည် ။ ခေတ်ဆန်သည် ။ သေနတ် ပစ် ဓါးချင်း ယှဉ်ခုတ်
ဗန်တိုဗန်ရှည် ကစားသည် ။ တူးတူးနဲ့ သူတို့ တပ်ထဲမှာ တတွဲတွဲ ။
တူးတူးလည်း ကိုယ်လုံး ပြေပြစ် လှပတဲ့ မိုရင်းကို ကြိုက်သွားသည် ။ ဘကြီးတော်မီက တူးတူးကို တဖက်နိုင်ငံ နယ်စပ်က မြို့လေးကို အလုပ်အကြောင်း တိုင်ပင်ဖို့ လိုက်ခဲ့ပါလို့ ပြောသည် ။ မိုရင်းနဲ့
မြစ်ကြီးနားကို အတူတူ သွားဖို့ စီစဉ်ပြီးသား ပေမယ့် ဘကြီး စကားကို မလွန်ဆန်နိုင်လို့ တူးတူးလည်း အဲ့ဒီတုံးက မကျေမနပ်နဲ့ နယ်စပ်မြို့လေးကို ဘကြီးနဲ့ လိုက်သွားရသည် ။ ဘကြီးက တူးတူးကို
တဖက်နိုင်ငံက ကြေးစားမိန်းမတွေကို ခေါ်လိုက်ပြီး ပျော်ပါးခိုင်းသည် ။ တူးတူးလည်း ဘကြီး သဘောကို နားမလည်ဘူး ။ တူနဲ့ဘကြီးတို့ ဆက်ဆံရေးမှာ ဒီလောက် မပွင့်လင်းခဲ့ဘူး လေ..။
နောက်တော့မှ ဘကြီးက မနက်ခင်း နွားနို့ပူပူနဲ့ ပေါက်စီအကောင်းစား သောက်ကြစားကြရင်းနဲ့ တူးတူးကို မိုရင်းနဲ့ မညိပါနဲ့လို့ ပေါ်တင်ကြီး ပြောလာသည် ။ တူးတူးလည်း ညိချင်နေတဲ့ လူဆိုတော့
ဘကြီးကို ပြန်ပြီး မေးခွန်း ထုတ်တာပေါ့ ။ ဘကြီးက တစ်အချက်က ဆွေမျိုးတော်နေတယ်..မင်းနဲ့ မိုရင်းက မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေ...ယူလို့ မရဘူး....မဖြစ်သင့်ဘူး..နှစ်အချက်က တတပ်ထဲသမားတွေ..
လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ..မင်းက နောက်တယောက် ထပ်တွေ့ပြီး သူ့ကို ချန်လိုက်ရင် သူက မင်းကို မကျေနပ်တာတွေနဲ့ စိတ်ဝမ်းကွဲပြားတာတွေ ဖြစ်လာမယ် ...ဘော်ဒါ အဆင့်ဘဲ ကောင်းပါတယ် သားရယ် လို့ ဘကြီးက ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ပုခုံးဖက်ပြီး ပြောသည် ။ တူးတူးလည်း မိုရင်းနဲ့သူနဲ့ ကဆွေမျိုးနီးစပ်ဘဲ တော်တာပါ..တကယ် သွေးမနီးပါဘူး လို့ စိတ်ထဲမှာ မကျေမနပ် ပြောမိနေပေမယ့် သူတို့
လက်နက်ကိုင် တပ်ထဲမှာ ရာထူးကြီးတဲ့ ဘကြီးတော်မီကို သူ ပြန်လှန် မပြောချင်လို့ လျိုလိုက်သည် ။ တနေ့တော့ အဖေ့ကို သေသေချာချာ မေးရမည် လို့ စိတ်ထဲမှာ တေးထားလိုက်သည် ။
မိုရင်းက တူးတူးနဲ့ ပါလာတဲ့ ခါးခါးကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်နှာပျက်သွားသည် ။
" သူက ဘယ်သူလဲ တူးမိုင်..." လို့ မျက်နှာပုတ်ပုတ်နဲ့ မေးလိုက်သည် ။ ခါးခါးကလည်း လမ်းမှာ တူးတူးနဲ့ ဘာဂျာကိုင်တဲ့ အဆင့်တောင် ရောက်ခဲ့တော့ သူဟာ တူးတူးရဲ့ ချစ်သူလို့ သူ့ဖါသာ ထင်နေခဲ့ပြီးပြီလေ ။ တူးတူးရဲ့ ပါးစပ်က " ဒါ ငါ့ချစ်သူ..." လို့ ပြောလိုက်မယ် လို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် တကယ်တမ်း တူးတူးက မိုရင်းကို " ငါ အထုပ်တွေ သယ်ကူဖို့ သွားတဲ့ရွာကနေ ခေါ်လာခဲ့တာ"လို့ ပြောလိုက်လို့ ရင်ထဲမှာ နင့်သွားသည် ။ နာကျင်ခံစားသွားရသည် ။ ခါးခါး မျက်နှာပျက်သွားသည် ။
မိုရင်းက " ဒါဏ်ရာက စိတ်မပူရပါဘူး..နင်က ဝက်ဝံနဲ့တောင် ဖက်လုံးသတ်ခဲ့တဲ့ ကောင်ဘဲ တူးမိုင်......ဒါလေးများ.....ဂရုမစိုက်ပါနဲ့....ပျောက်သွားမှာပါ.." လို့ ပြောရင်း အပေါ်က ဝတ်ထားတဲ့ ဂျူတီကုတ်လို အကျင်္ ီကို ချွတ်လိုက်သည် ။ တူးတူးနေတဲ့ တဲကလေးထဲမှာက ပူအိုက်သလိုဘဲမို့ ။ မိုရင်းသည် တီရှပ်ပွပွကြီး တထည်ကို အတွင်းက အတွင်းခံ ဘရာ မပါဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ တီရှပ်
အသားမှာ နို့သီးအဖုလေးတွေ အရာတွေက ထင်းနေသည် ။ ဟူး...တူးတူးရဲ့ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာသည် ။ မိုရင်းက ခါးခါးကို " ဟဲ့ကောင်မလေး..ဘာကြောင်ငေးနေတာလဲ..နင် သွားနားတော့
နင့်ကို လူကြုံတွေနဲ့ နင့်ရွာကို ပြန်ပို့ပေးမယ်..စိတ်မပူနဲ့..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ခါးခါးလည်း တူးတူးက " ခါးခါး နေပါစေ.." လို့ ပြောလိုက်လေမလား လို့ တူးတူးဖက်ကို ကြည့်လိုက်ပေမယ့်
တူးတူးက မျက်လုံးပိတ်ပြီး မှိန်းနေသည် ။ မိုရင်းသည် ဒီ တပ်စခန်းကြီးမှာ အရေးပါ အရာရောက်တဲ့ ဗိုလ်ကြီး အဆင့်လည်း ဖြစ်သလို ဆရာဝန်လည်း ဖြစ်တာကြောင့် လူတိုင်းက လေးစားပြီး သူ့
စကားက တော်တော် ပေါက်သည် ။ အနားက တပ်သားတချို့က ခါးခါးကို " လာ..လာ..ကောင်မလေး..နင် နားထို့ မိန်းမအဆောင်ကို ငါတို့ လိုက်ပို့ပေးမယ်.." လို့ ခေါ်သွားလို့ မလိုက်ချင်ဘဲနဲ့ လိုုက်သွားရသည် ။
မိုရင်းက တူးတူး လှဲအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
မိုရင်းသည်လည်း တူးတူးကို တခြားမိန်းမတွေလိုဘဲ စိတ်ဝင်စားနေတဲ့ သူပါ ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ တူးတူးကို မကြိုက်တဲ့ မိန်းမ ဒီကမ္ဘာလောကမှာ ရှိပါ့မလားဘဲ ။
" မိုရင်း....."
" ဟင်..ဘာလဲ တူးမိုင်...."
" နင့်ကို တအား လွမ်းနေတာ..ဘာလို့ ငါ့နား နင်....မနေလဲ...."
" အိုး..ငါ့ကို ဘကြီးက အလုပ်တာဝန်တွေ အမများကြီး ပေးထားတာ နင်လည်း အသိ......"
" ငါ လွမ်းတယ် မိုရင်းရယ်....နင် သဘောပေါက်....."
တူးတူးသည် စခန်းမှာ မိုရင်း မရှိဘူး အထင်နဲ့ ခါးခါးကို ခေါ်လာတာ ဖြစ်သည် ။ သူ့စိတ်ကူးက စခန်း မရောက်ခင် ရွာပျက်မှာတင် ခါးခါးကို အပြတ်ဖွင့်မည် လို့ မှန်းထားခဲ့တာ ။ ခါးခါးကို ဘာဂျာဆွဲနေတုံးဘဲ ရန်သူတွေ လာတိုက်လို့ သူတို့ မဖြုတ်လိုက်ရ ။
မိုရင်း ရှေ့မှာ ခါးခါးကို သူ့ချစ်သူလို့ သူ မပြောချင် ။ တူးတူးသည် မိုရင်းကိုလည်း ကြိုက် ခါးခါးကိုလည်း ကြိုက် ဖြစ်နေသည် ။ လတ်တလော မိုရင်း ရှိနေလို့ ခါးခါးကို အနားမှာ မထား ။
မိုရင်းရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက တူးတူးရဲ့ စိတ်တွေကို ထကြွစေပြီ။ တီရှပ်ကို မ လိုက်ပြီး ဒီနို့လှလှကြီးတွေကို စို့ပစ်လိုက်ချင်သည် ။ မိုရင်းကလည်း သူ့ကို ကြည့်တဲ့ပုံက ချစ်ရည်ရွှမ်းတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်တော့မယ့် အချိန် တဲထဲကို ဘကြီးတော်မီ ဝင်လာသည် ။
" ဟေ့..သားသား......မင်း ထိလာတယ် လို့ ကြားလို့....ဒါဏ်ရာ ဘယ်လောက် များသလဲ..ဘကြီး စိတ်ပူလိုက်တာကွာ....." လို့ ပြောရင်း တူးတူးဆီကို ရောက်လာသည် ။ မိရင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရာက မတ်တပ် ထရပ်လိုက်သည် ။ " သမီး..သူ့အခြေအနေ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား...." လို့ မိုရင်းကို မေးလိုက်သည် ။
" ကောင်းပါတယ် အန်ကယ်လ်....သိပ် မများပါဘူး...ဆေးထည့်ပြီး ကောင်းသွားမှာပါ......"
ဘကြီး ရောက်လာလို့ စခန်းက လူတွေလည်း ပြာပြာသလဲ ဖြစ်နေသည် ။
" မင်း ပါပါကိုလည်း ငါ လူလွှတ် ပြောခိုင်းထားတယ်..သူလိုက်လာမယ် လို့ ပြောတယ်ကွ..."
" ဟာ....ပါပါ လိုက်လာစရာ မလိုပါဘူး...ကျနော် ထိတာ သိပ် မဆိုးပါဘူး......."
တူးတူးက ပက်လက် လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။
" သားသား..မင်း...ငရဲ ဆိုတဲ့ ကောင်ကို အရှင် မိလာတယ်ဆို...ဟင်းဟင်း..ရန်သူ တယောက်တော့ ရှင်းသွားပြန်ပြီပေါ့....ဒီကောင်က ဓါးပြသာသာ အကောင်ပါ......ခံယူချက် မရှိပါဘူး...သင်းကွဲ
မျောက်တကောင်ပေါ့....."
" သူက ကျနော့်ကို လာလာစမ်းနေတာ ကြာပြီ ဘကြီး.....အခုတော့ ကျနော့်လက်နဲ့ သူ့ရင်ကို ခွဲပစ်မယ်..."
" သားသား....မင်း နေကောင်းအောင် အရင် လုပ်အုံး.....ဒါနဲ့ မန်းလေးကို သွား လုပ်ရမဲ့ဟာ မင်း လုပ်နိုင်ပါအုံးမလား...ဘကြီး တခြားလူ ကို ခိုင်းလိုက်ရမလား...."
" နိုး..နိုး...ကျနော်ဘဲ လုပ်မယ်..ကျနော် သိပ် မကြာဘဲ ကောင်းသွားမှာပါ......"
" အင်း..ဇော်အောင်ကို လှမ်းမေးအုံး..ဟိုတယောက် မန်းလေး လာတဲ့အချိန် လုပ်ရမှာနော..သားသား....."
" ဟုတ်ကဲ့ ဘကြီး.....အချိန်မှီပါတယ် . . "
" အေးလေ..မင်း လုပ်နေတဲ့ ဟာဘဲ မင်းအသိဆုံးပေါ့......လိုတာ ပြောကွာ..."
" ဟုတ်..ဘကြီး....."
ဘကြီးက မိုရင်းကို တူးတူး အနားမှာ မရှိနေစေချင်ဘူး ။အကြောင်းရှာပြီး တနေရာကို ခိုင်းလိုက်သည် ။
တူးတူးလည်း ဘကြီးနဲ့ စစ်ဆင်ရေး အလုပ်တွေကို ဆွေးနွေးနေရပေမယ့် စိတ်က မိုရင်းနဲ့ ခါးခါးဆီကို ရောက်နေသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်း မန္တလေးကို ရောက်ပြီ ။
ဦးမောင်ဒွန်းက နိုင်ငံခြားကို အရေးကြီး တာဝန်နဲ့ ထွက်သွားရလို့ မရှိဘူး ။ ရွှေစင်ဒွန်းလည်း အဖေ မရှိတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အမေကို ပူဆာပြီး နွယ်နီထွန်းတို့ ရှိရာ မန္တလေးကို သွားလိုက်သည် ။
ရွှေစင်ဒွန်း အမေ ဒေါ်ပုလဲခ က ဦးမောင်ဒွန်းရဲ့အကြောင်းကို သိသူမို့ ရွှေစင်ဒွန်းကို တယောက်ထဲတော့ မလွှတ်လိုက် ။ အိမ်မှာ လာနေတဲ့ တောက တူမလေး မို့မို့ကို ထည့်လိုက်သည် ။ နွယ်နီထွန်းဆီကို လည်း ဖုန်းလှမ်းဆက်သလို နွယ်နီထွန်းရဲ့ အမေ သူ့ညီမ ဒေါ်နီလာခ ကို ရွှေစင်ဒွန်းတို့ကို သိပ် အလို
မလိုက်ဖို့ သေသေချာချာ ကြည့်ပေးဖို့ ဖုန်းဆက် ပြောသည် ။
ဒေါ်နီလာခကလည်း " မမကြီးရယ်..သိပ်လည်း စိတ်ပူမနေပါနဲ့..နီလာတို့မှာ မော်လွင်မိုးလည်း ရှိနေတာ
ဘဲ မော်လွင်မိုးက နွယ်နီ ဘယ်သွားသွား တချိန်လုံး အနီးကပ် လိုက်သွား စောင့်ရှောက်နေတာပါ..လို့ ပြန်ပြောသည် ။
ဒေါ်ပုလဲခ က " သူ့အဖေ ကိုမောင်ဒွန်း အကြောင်း ညည်းလည်း သိသားဘဲ နီလာရယ်...တခုခုဆို..မကြီးကို အရမ်းဆဲမှာ....အင်း...သူလည်း ဒီလို စိတ်ကြီးပုံနဲ့ အသက်တောင် ရှည်ပါ့မလား မသိဘူး" လို့ ပြောသည် ။
" အစစအရာရာ စိတ်ချ မမကြီး ..နီလာ သေသေချာချာ ဂရုစိုက်မယ်..မမကြီးကော မန်းလေးကို လာခဲ့ပါ
လား...." လို့ ဒေါ်နီလာခက အမ ဒေါ်ပုလဲခကို ပြောလိုက်သည် ။
နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင်တို့ လေယာဉ်ကွင်းမှာ စောင့်ကြိုနေကြသည် ။ သူတို့ရဲ့ အထိန်းတော်ကြီး ဦးမော်လွင်မိုးက လိုက်ပို့သည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းသည် မိဘတွေ မပါ..သက်တော်စောင့်တွေ မပါ..သူမ တကိုယ်ထဲ တယောက်ထဲမို့ အရမ်းကို လွတ်လပ်သည်လို့ ခံစားရသည် ။ အမဝမ်းကွဲ မို့မို့က စကားနည်းသည် ။ အေးသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကို ကြောက်ရသည် ။ တောကနေ ရွှေစင်ဒွန်းတို့ အိမ်မှာ လာနေ မှီခိုရသည် မဟုတ်လား ။ မို့မို့ကို ချောင်ထိုးထားလိုက်ရင် ပြီးတာဘဲ လို့ ရွှေစင်ဒွန်းကို နွယ်နီထွန်းက အကြံပေးသည် ။
ဇော်အောင်သည် ရွှေစင်ဒွန်းကို စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး သဘောကျ ကြိုက်နေသည် ။ နွယ်နီထွန်းသည် သာမန် မိန်းကလေး တယောက် မဟုတ် ။ တော်တော့်ကို စွဲဆောင်အား ကောင်းတဲ့ မိန်းမချောလေး တယောက်ပါ ။ သို့ပေမယ့် ရွှေစင်ဒွန်းနဲ့ ယှဉ်လိုက်တော့ နွယ်နီထွန်းသည် သာမန် ဖြစ်သွားသည် ။
ရွှေမှုန်ကိုစားပြီး မွေးဖွားလာလေသလား လို့ ဇော်အောင့် စိတ်ထဲ တင်စားမိရလောက်အောင်ကို ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ အသားအရည်က ရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့လေး လို ဝင်းပ နေသည် . .။ ဆံပင်ကလည်း နက်မှောင်ပြောင်လက်နေသည် ။ နဖူး မျက်လုံး မျက်ခုံး မျက်တောင် နှာတန် နှုတ်ခမ်း ပါးပြင် မေးစိ လည်တိုင်ဘာတခုမှ အပြစ်ပြောစရာ မရှိ ။ အစိတ်အပိုုင်း အားလုံးက လှပနေသည် ။ ကျော့ရှင်းနေသည် ။ သန့်နေသည် ။ ရင်တွေက မကြီးလွန်း မသေးလွန်း အနေတော်..ခါးလေးက သေးသည် ။ ဝမ်းဗိုက်က ရှပ်
သည် ။ ချပ်သည် ။ တင်ပါးတွေက ဝိုင်းသည် ။ တောင့်ကော့သည် ။ သိပ်လည်း မကြီး ။ပေါင်တန်တွေက သွယ်ပြီး ရှည်သည် ။ အချိုးကျသည် ။
ဇော်အောင်သည် နွယ်နီထွန်းကို စိတ်ကြိုက် ထင်သလို လုပ်နိုင်ခွင့်တောင် ရနေသူ တယောက် ။
ကြာတော့လည်း ရိုးအီလာသည် ။ အသစ်အဆန်းကို လိုချင်လာသည် ။ နွယ်နီထွန်း ထက် အပြတ်လန်းတဲ့ ရွှေစင်ဒွန်းကို စိတ်ထဲ မှန်းဆပြီး ရူးနေခဲ့ရတဲ့ ဇော်အောင်သည် နွယ်နီထွန်းနဲ့ အတူ လေဆိပ်ကိုဆင်းကြိုနေရင်း ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ အလှအပတွေကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း ပစ်မှားနေသည် ။ စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေသည် ။
ဦးမော်လွင်မိုးသည် နွယ်နီထွန်းတို့နဲ့အတူ မန္တလေး လေယာဉ်ကွင်းမှာ ရောက်နေသည် ။ သူ့ကို နွယ်နီထွန်းရဲ့ မိဘတွေ ဖြစ်တဲ့ သူ့ဘော့စ်တွေက သေသေချာချာ ခေါ်ပြောထားသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကို အစစ ဂရုစိုက်ဖို့ ။ ရွှေစင်ဒွန်းသည် ဗီအိုင်ပီကြီး တယောက်ရဲ့ သမီးမို့ လုံခြုံရေး အတွက် အထူး ဂရုစိုက်ပါလို့ မှာထားသည် ။
ဦးမော်လွင်မိုးသည် ရဲအရာရှိ တယောက် လုပ်ခဲ့တဲ့လူမို့ ဗီအိုင်ပီကို ဘယ်လို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရမလဲ ဆိုတာ သဘောပေါက်သည် ။ လုပ်လည်း လုပ်ဖူးသည် ။ သူသည် မန္တလေး ရဲတပ်ဖွဲ့ ဌာနချုပ်က သူနဲ့ အတူတူ လုပ်ခဲ့ဘူးတဲ့ သူငယ်ချင်း ရဲမှူး ဦးခင်မောင်သွင်ကို ပြောပြပြီး အကူအညီတောင်းသည် ။ ဦးခင်မောင်သွင်က ဦးမောင်ဒွန်းကို နံမည်ကြားရုံနဲ့တောင် ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင် ကြောက်ရွံ့သူဖြစ်လို့ သူ့နယ်မြေမှာ မှဲ့တပေါက် အစွန်းအထင်း မခံနိုင်ဘူး..အစစ ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးမည်လို့ အာမခံသည် ။ သူ့လူရင်း ဆားပုလင်း နယ်ထိန်းတယောက်ကို ဦးမော်လွင်မိုးနဲ့ အတူ လိုက်ပါဖို့ထည့်ပေးလိုက်သည် ။
နယ်ထိန်းက လူငယ်လေး တယောက် ။ ရဲပုံစံ မပေါက်ဘူး ။ သူ့နံမည်က ကျော်အာကာထွန်း ..။
ရဲမှူးဦးခင်မောင်သွင်က အရပ်ဝတ်နဲ့ လုံခြုံရေး တာဝန်ယူဖို့ သေနတ်တလက်နဲ့ စကားပြောစက်လည်းဆောင်ထားဖို့ ညွှန်ကြားလိုက်သည် ။ ကျော်အာကာထွန်းသည် ပြုံးရယ်နေတတ်တဲ့ မျက်နှာချိုသူ တယောက်လည်း ဖြစ်သည် ။
ရွှေစင်ဒွန်း လေယာဉ်ထဲက ထွက်လာပြီ ။ အားလုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ရွှေမင်းသမီးကလေး ရွှေစင်ဒွန်းပေါ်မှာ ရောက်နေသည် ။ အရမ်းကို လှတဲ့ ကောင်မလေး ။
နွယ်နီထွန်းက ပြေးဖက်သည် ။
" ဝမ်းသာလိုက်တာ ရွှေစင်ရယ်....ပျော်လိုက်တာ....."
" ရွှေစင်ရောဘဲ....နွယ်နီ...တအား ပျော်ကြမယ်....."
ရွှေစင်ဒွန်းကလည်း နွယ်နီထွန်းကို ဖက်လည်းဖက် နမ်းလည်း နမ်းသည် ။ အတူပါလာတဲ့ မို့မို့ကတော့
မတုန်မလှုပ် ရုပ်သေးရုပ် တရုပ် ပါဘဲ ။
ဇော်အောင်သည် ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှတွေကို ခိုး မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။
တင်ပါးလှလှတွေက လမ်းလျောက်တဲ့အခါ တုန်နေသည် ။ တအားကြီး ဗရမ်းဗတာ တုန်ခါတာမျိုးမဟုတ် ။ ဇော်အောင်ရဲ့ စိတ်တွေ မတည်ငြိမ်ဘူး ။
ဇော်အောင်သည် နွယ်နီထွန်းရဲ့ တရားဝင် ချစ်သူလို့ မခေါ်ဆိုနိုင်သေး ။ နွယ်နီထွန်းရဲ့ မိဘတွေက ဇော်အောင်
နဲ့ ချစ်သူ ဖြစ်နေတာကို မသိကြသေး ။ ဒါကြောင့် နွယ်နီထွန်းတို့ အိမ်ကို သူ လိုက်သွားလို့ မရသေး ။
ရွှေစင်ဒွန်းကို လေဆိပ်ကနေ ကြိုလာပြီး နွယ်နီထွန်းတို့ရဲ့ အိမ်ကို အပြန်လမ်း တနေရာမှာ ဇော်အောင် ဆင်းနေ
ခဲ့ရသည် ။ ကားမောင်းတဲ့ ဦးမော်လွင်မိုးက ကားကို ဇော်အောင်ရဲ့ကား ရပ်ထားခဲ့တဲ့ နေရာမှာ ရပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ဇော်အောင် ဆင်းလိုက်သည် ။ နွယ်နီထွန်းကို လက်ပြ နုတ်ဆက်ရင်း ကျန်ခဲ့တဲ့ ဇော်အောင်သည် နွယ်နီထွန်းတို့ကား မြင်ကွင်းက ပျောက်ကွယ်သွားတာနဲ့ သူ့ဟန်းဖုန်းကို ထုတ်ပြီး တနေရာကို ခေါ်လိုက်သည် ။ ခပ်တိုတို တုတ်တုတ်ပါဘဲ ။
" ကိုတူးကို ပြောပေး....သူလိုချင်တဲ့ ဝက်ဆီဖတ်ကြော် ရပြီ .... "
နွယ်နီထွန်းတို့ အိမ်ကို ရောက်တဲ့အခါ ဒေါ်နီလာခက ဝမ်းသာအားရ ဆီးကြိုနေသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းသည် အမကြီးရဲ့ သမီး တူမ အရင်းခေါက်ခေါက်မို့ တင်မကဘူး...အရှိန်အဝါ ကြီးမြင့်နေတဲ့ ဦးမောင်ဒွန်းရဲ့ သမီးလေး ဆိုတော့ အကြီးအကျယ် ကြိုဆိုရတာပါ ။
ရွှေစင်ဒွန်းအတွက် ပြင်ဆင်ထားတဲ့ အခန်းကလည်း အကုန်အစုံ ထားပေးထားသည် ။ အဲကွန်း လေအေးစက်ကလည်း အသစ် ။ အေးစိမ့်နေအောင် ကြို ဖွင့်ပေးထားသည် ။ ကွန်ပြူတာ..ရေခဲသေတ္တာ .. သစ်သီးစုံ မုန့်စုံ စားပွဲပေါ် အဆင်သင့်..ရေချိုးခန်း ကလည်း ပြောင်လက် သန့်ရှင်းနေသည် ။
ဟင်မျိုးစုံနဲ့ ထမင်းပွဲကလည်း အဆင်သင့် ။
အိမ်ဖေါ်သုံးယောက်ကလည်း လိုတာ လုပ်ကိုင်ပေးဖို့ အဆင်သင့် ။
ရွှေစင်ဒွန်းက သူပါလာတဲ့ အန်တီလေး ဒေါ်နီလာခ နဲ့ နွယ်နီထွန်းတို့အတွက် လက်ဆောင်တွေကို ထုတ်ပေးသည် ။ ဦးမောင်ဒွန်း မကြာသေးခင်က နို်င်ငံခြား သွားတုံးက ပါလာခဲ့တဲ့ အလှကုန်တွေ ..အဝတ်အထည်တွေနဲ့ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ပါ ။
ရွှေစင်ဒွန်းသည် ဝလာမှာ စိုးလို့ အစားကို တို့ကနန်း ဆိတ်ကနန်း ဘဲ စားသည် ။ သံပုရာရည်ကိုလည်း သကြား
မပါဘဲ နည်းနည်း သောက်သည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းသည် သူမကိုယ် သူမ တအား ဂရုစိုက်လွန်နေတဲ့ မိန်းကလေး ။
ဦးမော်လွင်မိုးသည် ရွှေစင်ဒွန်းနဲ့ ဒေါ်နီလာခ..နွယ်နီထွန်းတို့ ထမင်းစားနေကြတဲ့ အချိန် မလှမ်းမကမ်းမှာ လက်ကလေး နောက်ပစ်လို့ ပြုံးပြုံးကြီး ရပ်နေသည် ။ ဘာလိုလို လုပ်ပေးကိုင်ပေးဖို့ သူ အဆင်သင့် ရှိနေသည် ။
တိုက်ကြီးရဲ့ အပြင်ဖက်က ကားရပ်တဲ့ ကွက်လပ်မှာ နယ်ထိန်း ဆားပုလင်း ကျော်အာကာထွန်း တယောက် သည်ခြံကြီးက လုံခြုံရေး တာဝန်ခံ ဖြစ်တဲ့ ဦး မိုးကြီးနဲ့ အတူတူ ရှိနေသည် ။ ကျော်အာကာထွန်းသည် ဒီရပ်ကွက်အပိုင် ရဲစခန်းက စခန်းမှူးကိုလည်း ကြိုတင် သတင်းပေးပို့ထားပြီးပြီ ။ ဗီအိုင်ပီကြီးရဲ့ သမီးလေး ရောက်နေတဲ့အကြောင်း ။ ခါတိုင်းထက် ပတ်တရောင်ကင်းတွေ ပို ဂရုစိုက် လှည့်ပေးဖို့ပေါ့ ။
ရွှေစင်ထွန်းနဲ့ နွယ်နီထွန်းတို့ အခန်းထဲမှာ ကုတင်ကြီးပေါ် ထိုင်ကြရင်း စကားတွေ ပြောလို့ မကုန်ကြ ။
နွယ်နီထွန်းက ခဏ နားပြီးရင် လျောက်လည်ကြမဲ့အကြောင်း ပြောတော့ ရွှေစင်ဒွန်းက " နွယ်နီ့ဘဲကော ပါမှာလား...." လို့မေးလိုက်လို့ နွယ်နီထွန်းက " အင်း..ပါမယ်လေ..သူက ရွှေစင့်ကို မန်းလေးကို လိုက်ပြချင်နေတာ..အစားတွေလည်း ကျွေးချင်နေတာ....နွယ်နီက ပြောပြထားတယ်....ရွှေစင်က အစား သိပ်မစားဘူးလို့...." လို့ ပြန်ပြောသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းက နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို စိတ်ဝင်စားသည် ။ ပြုံးစိစိနဲ့ " ဘယ်အခြေထိ ခရီးရောက်နေကြပြီလဲ...." လို့ တိုးတိုး ကပ်မေးသည် ။ နွယ်နီထွန်းက " မရှောင်သာတဲ့ လမ်းမြှောင်ကြားမှာ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် ညိစွန်းမိကြပြီ ရွှေစင်..." လို့ စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ ပြောလို့ ရွှေစင်ဒွန်းလည်း အရမ်း ရယ်သည် ။
" ဟယ်....နွယ်နီ....တကယ်လား.....အို...ယူက ဒို့ထက် အတွေ့အကြုံ ရှိသားပြီ ပေါ့ ...ပြောပြပါအုံး..ဇာတ်လမ်းစုံ..."
လို့ ရွှေစင်ဒွန်းက မေးတဲ့အခါ နွယ်နီထွန်းလည်း " ဟီး..ဟီး....ဘာတွေ သိချင်လဲ.....အသေးစိတ် သိချင်တာလား...သာမန် အပေါ်ယံလောက်ဘဲ သိချင်တာလား...ရွှေစင် " လို့ မေးသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းက ခုထိ ရည်းစား မထားသေး ။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးလို့ နွယ်နီထွန်းနဲ့ ဇော်အောင်တို့ ချိန်းတွေ့တဲ့
အကြောင်းစုံကို သိချင် ကြားချင်သည် ။ နွယ်နီထွန်းကလည်း တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ သူတို့ရဲ့ အချစ်ကြမ်းပွဲတွေ ကိုပုံဖေါ်ပြနေသည် ။ " အို..ဟာ...ဟယ်........." ဆိုတဲ့ အံ့ဩသွားတဲ့ အသံတွေ ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ ပါးစပ်က ထွက်လာရသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းကို မျက်လုံးထဲ မြင်သွားအောင် လက်တွေ့ ပုံတွေ ပြမည် ဆိုပြီး နွယ်နီထွန်းက အင်တာနက်က အပြာဆိုက်တခုကနေ ဗီဒီယို တချို့ကို နမူနာ ပြသသည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းလည်း ဗီဒီယိုတွေကို ကြည့်
ပြီး တအား သဘောကျနေသည် ။ " ဟယ်တော့..ဖင်..ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လုပ်တယ်ကွာ...အို........အမလေး...."လို့ အော်လိုက်လို့ နွယ်နီထွန်းက " ရှူး...တိုးတိုး....မာမီ ကြားသွားအုံးမယ်....ရွှေစင်..." လို့ သတိပေးသည် ။
ညနေပိုင်း အပြင်ထွက်ကြတော့ ဦးမော်လွင်မိုးက ကားမောင်းပေးသည် ။ အဖါ်ပါလာတဲ့ မို့မို့ကိုတော့ ရွှေစင်ဒွန်း
က မခေါ်တော့ ။ မို့မို့ကလည်း မလိုက်ချင် ။ စာအုပ်ဖတ်နေရတာကို ပို သဘောကျသည် ။ သူတို့ကား ရဲ့အနောက်ကနေ နယ်ထိန်း ကျော်အာကာထွန်းက ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ လိုက်သည် ။ ရွှေစင်ဒွန်းက " ဟင်...အဲ့လူက ရဲလား...စိတ်ညစ်ပါတယ်...ဘယ်သွားသွား....လုံခြုံရေးက ပါပါနေတယ်...မကြိုက်ပါဘူးဆို...." လို့ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ဦးမော်လွင်မိုးက အနောက်က ကပ်ပါလာတဲ့ နယ်ထိန်း
ကျော်အာကာထွန်းကို " ကပ်မလိုက်နဲ့..မသိမသာ ခွာပြီး လိုက်" လို့ ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောလိုက်ရသည် ။
ဇော်အောင်ကို ဝင်ခေါ်ပြီး လျောက်လည်ကြတဲ့အချိန် ရွှေစင်ဒွန်းလည်း စောစောက နွယ်နီထွန်း ပြောပြခဲ့တဲ့ အ
သေးစိတ် အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားမိပြီး ဇော်အောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို မသိမသာ ခိုး ကြည့်မိသည် ။
နွယ်နီထွန်းက ဇော်အောင်ရဲ့ လိင်တန်က တအားကြီးတုတ်ပြီး ရှည်လမျောကြီး လို့ ပြောပြထားခဲ့လို့ ။
ဇော်အောင်ကလည်း ရွှေစင်ဒွန်းကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေသည် ။ စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်နေသည် ။
ရွှေစင်ဒွန်းရဲ့ အဝတ်မပါဘဲ မြင်ရမယ့် ကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေ ဟာ ဘယ်လိုနေမလဲ ပေါ့ ။
စခန်းကြီး တခုလုံး တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်နေသည် ။
တခါတခါ ခပ်ဝေးဝေးက တောကောင်တွေရဲ့ အသံတွေ သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်သည် ။
ခါးခါးသည် တဲကလေးထဲမှာ စောင်ခြုံကာ လှဲအိပ်နေပေမယ့် အိပ်လို့ မရဘူး ။ ခါးခါးသည် တူးတူးကို စိတ်နာ
နေသည် ။ " သူ ရက်စက်တယ်ကွာ..." လို့ အထပ်ထပ် အခါခါ ရွတ်နေသည် ။ ခါးခါးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မျက်ရည်ပေါက်လေးတွေ လိမ့်ဆင်း ကျလာနေသည် ။ တူးတူး ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်ရက်တယ်.....
သူများ ဟိုဒင်းကို သူ လျာကြီးနဲ့ ယက် သူများ အစိလေးကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်..သူများကတော့ သူ တကယ် ကြိုက်
နေတယ် ထင်တာ...စခန်းကိုလည်းရောက်ရော ဒေါက်တာမ မိုရင်းကို တွေ့တာနဲ့ ခါးခါးကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး..
တကယ်ဘဲ..ရွာကို ပြန်ချင်တယ်....မနက်ဖန် မနက် ကျရင် ပြန်မယ်.....လို့ တွေးနေသည် ။
ဒီအချိန်မှာ အ ပြင်က ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်သည် ။
" ဟင်.....ဘာလဲ..ဘာသံလဲ....လူ.....လူ.....လား........"
ခါးခါး အိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်သည် ။
ဟာ.....လူ...လူ.....
လူတယောက် ...တဲထဲကို ဝင်လာသည် ။
" ဘယ်သူလဲ...ဘာလာလုပ်လဲ......."
ခါးခါး မေးရင်း ကုတင်ပေါ်က ထဖို့ ပြင်သည် ။
" ခါးခါး.....ငါပါ......တူးတူး......."
" ဟင်......သူ...သူ....ဘာလာလုပ်တာလဲ...မလာပါနဲ့...သွား..သွား......မလာနဲ့ ..... "
ခါးခါးရဲ့ အသံက နည်းနည်း ကျယ်သွားသည် ။
" ရှူး...တိုးတိုး......မစွာနဲ့ ခါးခါး.....တိတ်တိတ်နေ....လာစမ်း......ငါ့ဆီကို..."
တူးတူးက ခါးခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်း စုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင် ပေါ်ကို ထပ်ရက်သား လဲကျသွားကြသည် ။
ခါးခါး သူ့အပေါ် စိတ်နာနေလို့ သူလုပ်တာတွေကို မခံချင် ။
ရွာပျက်မှာ တုံးက တမျိုး ။ သူနမ်းတာကို အရမ်း ကျေနပ်နေမိခဲ့တာ ။
အခုတော့ သူ ဟို ဆရာဝန်မ အရှေ့မှာ ခါးခါးကို ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်ခဲ့လို့ ခါးခါး သူ့ကို စိတ်တွေ ဆိုးနေတော့ ခါးခါးရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သူ့ကို ခါးခါးသီးသီး ရုန်းကန် ငြင်းဆန်နေမိသည် ။
" ဟိတ် ခါးခါး....ဘာဖြစ်နေတာလဲ....နင် ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းဟာ..."
" နင်..နင်..နင်...ဟို ဆရာဝန်မကိုဘဲ ကြိုက်တာ မဟုတ်လား..သူ့ဆီကို သွားလေ ...."
" နင် အထင်မလွဲနဲ့ ခါးခါး..ငါ နင့်ကို အရမ်း ကြိုက်တယ်.....ကြိုက်လို့ နင့်ကို ခေါ်လာခဲ့တာ......နင် သိသားနဲ့......."
" အို..မယုံပါဘူး......."
တူးတူးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ခါးခါးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။
တချိန်ထဲမှာ တူးတူးရဲ့ လက်တွေက ခါးခါးရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်နေသည် ။ ခါးခါး မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ထားသည် ။ တူးတူးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ခါးခါးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီက ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ ဆူကြွနေတဲ့ ဖြိုးလုံးနေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဆီကို ရောက်သွားသည် ။ မာထောင်တင်းနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကို အငမ်းမရ သူ စို့သည် ။ တဖက်ပြီး တဖက် ။ ခါးခါး ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေပြီး ခါးလေး ကော့တက်လာသည် ။ ခါးခါး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ မရှိနေတော့ဘူး ။ စောစောကလို သူ့ကို မရုန်း မငြင်းချင်တော့ဘူး ။ သူ လုပ်သမျှတွေကို လိုလိုချင်ချင်နဲ့ ခံချင်နေသည် ။
ခါးခါးရဲ့ ပေါင်တန်ရှည်သွယ်သွယ်တွေ ဘေးကို ဖြဲကားထားနေမိပြီ ။ တူးတူးက ဒီပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားထဲကို နေရာယူလိုက်သည် ။ သဲသဲမဲမဲ နမ်းစုတ်နေသည် ။ နို့ကြီး နှစ်လုံးလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ချေတာကို ခံနေရသလို နို့သီးလေးတွေလည်း သူ့လျာနဲ့ ထိုးကစားတာတွေကို ခံနေသည် ။ နို့သီးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ တအား စုတ်ပေးနေတာကိုလည်း ခံနေရသည် ။
" အို....အိုး.......ကို...ကိုတူးရယ် . . . ."
တူးတူးရဲ့ လက်ချောင်းတွေက ခါးခါးရဲ့ အကွဲကြောင်းကို အပေါ်အောက် လိုင်းဆွဲ ပွတ်သပ်နေသည် ။ အရည်တွေက တအား စိမ့်ထွက် စိုရွှဲနေပြီ ။ ခါးခါးရဲ့ အကွဲကြောင်းက ဒီလို ပွတ်သပ်နေတာကို လိုလားနေသည် ။ ဒီထက် ကြီးမားတဲ့ ပစ္စည်းတခုခုနဲ့ ထိုးသွင်းတာကို လိုလားမျှော်လင့်နေသည် ။ တစိစိနဲ့ ပွစိပွစိနဲ့ လှိုက် ယားနေသည် ။ ခါးခါး အင်္ဂါစပ်က လိုလားတောင့်တနေတာက တူးတူးရဲ့ လိင်တန်ဆာကြီး ။
ခါးခါးရဲ့ လက်တဖက်က တူးတူးကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လှမ်းပြီး ကိုင်စမ်းနေသည် ။ ခါးခါးရဲ့ မျက်စိတွေက အတင်းကြီး ပိတ်ထားနေသည် ။ မကြာခင် ခါးခါး လက်ချောင်းတွေနဲ့ လက်ဖဝါးက မာမာနွေးနွေးအတန်ချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးကို ကိုင်မိစမ်းမိသည် ။ဒီလို စမ်းမိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ခါးခါးရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲက အရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျလာသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ခါးခါး လိုချင် တောင့်တနေတဲ့ ဟာကြီး မဟုတ်လား ...။
ခါးခါးရဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးဆီကနေ ခါးခါးကိုယ်အောက်ဖက်ကို လျာနဲ့ လိုက်ယက်ပြီး ဆင်းချလာနေတဲ့ အချိန် ခါးခါးလည်း တူးတူးရဲ့ လိင်တန်မာမာနွေးနွေးကြီးကို အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်မိနေသည် ။
ခါးခါးရဲ့ လျာက ခါးခါးရဲ့ ဝမ်းပျင်ရှပ်ရှပ်လေးဆီကနေ အောက်ဖက်ကို ဆက်ဆင်းနေသည် ။ လျာချက်တွေက ခါးခါးကို ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ဖျန်းကနဲ ထထသွားစေသည် ။ တူးတူးရဲ့ အနမ်းတွေက ခါးခါးရဲ့ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းပေါ်က အမေါ်နုနုလေးတွေဆီကို ဝေ့ဝိုက်ပြေးလွှားနေသည် ။
" အိုး.....အာ့....."
အကွဲကြာင်းက နှုတ်ခမ်းသား နုနုလေးတွေ က သူတို့ဆီကို တူးတူးရဲ့ လျာကြမ်းကြီး မကြာခင် လာတော့မည် ဆိုတာကို သိနေကြသည် ။ စိုရွှဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ လည်း ခါးခါးရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေလို နို့လုံးကြီးတွေကို တုန်ခါနေကြလေသလား မပြောတတ်ဘူး ။
ပွတ်သပ်နယ်ဖတ်နေတဲ့ လိင်တန်တုတ်ထွားကြီးကို တအားကြီး ညှစ်ထားမိလိုက်သလား ...။ လိင်တန်ထိပ်ပေါက်လေးက ယိုစီး ကျလာတဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေက ခါးခါးရဲ့ လက်ကို ပေစိုကုန်သည် ။
" အို..."
သူ့လျာ..သူ့လျာကြီး ခါးခါးရဲ့ အကွဲကြောင်းတည့်တည့်ကို ဖိယက်ပေးနေပြီ ။နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေရဲ့ ကြားတည့်တည့်ကို ....။
" အား......အို့......အား....အား....အား.....ရှီး..........အိုး...အိုး........."
လျာကြမ်းကြီးက နှုတ်ခမ်းသားနုနုလေးတွေကို မညှာမတာ ယက်နေတာ ခါးခါး တအားကို တုန်ခါနေရတာဘဲ ။ သူ့ဆံပင်တွေကို တအား ဆုပ်လိန်ဆွဲထားမိသည် ။
စောစောက စိတ်ဆိုးတာတွေ မေ့သွားပြီ ။ သူနဲ့ အတူတူ လမ်းဆုံးအပေါ်ကို တက်လှမ်းသွားချင်တဲ့ စိတ်တွေဘဲ ရှိနေသည် ။ သူ့လျာချက်တွေက ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မှန်မှန်လေး စ ရာကနေ သွက်လာသည် ။ မြန်လာသည် ။
" အိုး....အိုး........အား....အားရှီး....."
ခါးခါး စိတ်တွေ အရမ်း ကြွထလာသည် ။ သူ့လိင်တန်ကိုလည်း တအား လိုချင်လာသည် ။ သူ့ကို လျာနဲ့ ဆက် မယက်တော့ဘဲ လိင်တန်နဲ့ ထိုးထည့် စပ်ယှက်ပေးဖို့ တောင်းခံချင်လာသည် ။ သူကခါးခါး ဖြစ်နေတာကို မသိတဲ့ပုံနဲ့ ဆက်ပြီး ယက်နေသည် ။ ယက်နေရာကနေ လျာထိပ်နဲ့ အတွင်းထဲကို ထိုးနေသည် ။ သူ့လျာထိပ်က အစိကို ထိုးမိသည် ။ အို..သူ တမင်တကာ ထိုးနေတာဘဲ ။ ထိုးဆွ ကလိပေးနေလို့ ဆက် မခံနိုင်တော့ဘဲ.." တော်ပြီ...တော်ပြီ....." လို့ တားဆီးလိုက်မိသည် ။
တအား ယားနေပြီ...တူးတူးရယ် . . .လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မိသည် ။ ချစ်ပေးတော့ ဆိုတာကိုတော့ စိတ်ထဲကဘဲ ပြောလိုက်မိသည် ။
တူးတူး ယက်တာ စုတ်တာတွေကို ရုတ်ချည်း ရပ်ပစ်လိုက်သည် ။ ခါးခါးရဲ့ ပေါင်ကြားကနေ သူ့မျက်နှာကို ခွာလိုက်သည် ။ ခါးခါးကိုယ်ပေါ်ကို သူ ရောက်လာသည် ။ မာမာနွေးနွေးကြီး.. ခါးခါး ပေါင်တဖက်ကို လာထိကပ် ထောက်မိသည် ။
" လိုချင်လား.." လို့ သူ မေးသည် ။
ခါးခါး ခေါင်းကို ညှိမ့်ပြမိသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း.." အင်း..အင်း.." လို့ ပြောလိုက်မိသည် ။ သူင သူ့တန်ဆာကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ခါးခါးရဲ့ အကွဲကြောင်းက အပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ သူ ထိုးထည့်တော့လေမလား ဆိုပြီး ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲပေးလိုက်မိသလို မျက်စိတွေ ပိတ် အံကြိတ်ထားလိုက်မိပေမယ့် သူက သူ့အတန်ကြီးကို မသွင်းသေးဘူး ။ ခါးခါးရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို စို့ပေးနေပြန်သည် ။ ခါးခါးလည်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါပြီး သူ ကလိတာတွေကို စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ ခံနေရသည် ။ နောက်နို့တလုံးကို သူ ပြောင်းစို့လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့တန်ဆာကြီးက ပြိကနဲ ခါးခါး အပေါက်ထဲကို ဝင်လာသည် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် စီးစီးကြီး ။
" အို့..တူးတူးရယ်....အာ့........"
သူ့ကို ခါးခါး တအား ဖက်လိုက်မိသည် ။ တန်ဆာချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးက တိုးဝင်လာလိုက် ပြန်ဆုတ်သွားလိုက်နဲ့ ..အို...တအားယားနေတော့ ပွတ်တိုက်မှုတွေက တအားကို ကောင်းတဲ့အရသာတွေကို ပေးစွမ်းနေသည် ။
" အိုး....အား...အား....အား....."
" အို..တူးတူး...တူးတူး.........."
သူ့လိင်တန်ကြီးက တုတ်လွန်းသည် ။ ခါးခါးရဲ့ ဟာထဲမှာ အပြည့်ကြီး ကြပ်နေသည် ။ ထိုးတိုင်း ဆုတ်တိုင်း အတွင်းသညး နုနုတွေကို တအား ပွတ်တိုက်သွားသည် ။ ဒီအထိအတွေ့က ခါးခါးကို အသဲခိုက်စေသည် ။ သူ့လုပ်ချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မြန်လာသည် ။ အားပါလာသည် ။ ဆောင့်ထည့်လာသည် ။ ခါးခါးကလည်း သူ ဖြည်းဖြည်း လုပ်နေတာကို မကြိုက်တော့ ။ စိတ်တွေ ပိုပြီးပြင်းထန်လာတော့ မြန်စေချင်လာသည် ။ အားပြင်းပြင်းနဲ့ လုပ်စေချင်လာသည် ။ စိတ်ရောကိုယ်ပါ စိတ်တူကိုယ်တူ ကော့ပေးလိုက် ဆောင့်ထည့်လိုက်နဲ့ မကြာခင် တအားကို ကောင်းလာသည် ။
ကောင်းလေ ဆောင့်စေချင်လေ..သူကလည်း တအား ဆောင့်ထည့်လေနဲ့ နောက်ဆုံးတော့ တအား ဆက်တိုက် ဒလစပ် ဆောင့်ထည့်ရင်း သူ့အတန်ထိပ်ပေါက်က အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ဖွားကနဲ ဖွားကနဲ ပန်းထွက်လာပြီး သူ တွန့်တုန်ပြီး အီးအားနဲ့ အော်ညည်းရင်း ငြိမ်ကျသွားသည် ။ ခါးခါးလည်း တအား ကောင်းသွားသည်လို့ သိလိုက်သည် ။
သူနဲ့ ခါးခါးနဲ့ အရင်ကထက် ပို ရင်းနှီးသွားကြသလိုဘဲ ။ ကိုယ်ချင် ပေါင်းစပ်မိပြီးပြီ မဟုတ်လား ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်း ထိုးဝှက်ပြီး ဖက်ထားမိသည် ။
ညက တိတ်ဆိတ်နေသည် ။
တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ထွက်ပြီး ရေငတ်သလိုဘဲ ။ ဒါပေမယ့် သူနဲ့ ဖက်တွယ်ထားရာကနေ ထမသွားချင်ဘူး ။