( ၁၉ )
အန်ကယ်မင်းက သွေ့ကို လက်မထပ်ခင် အချိန် နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ကြရင် နမ်းလိုက် ကိုင်လိုက် ပွတ်
လိုက် လုပ်တာတွေက သွေ့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို တအားကို ထကြွစေတယ် ။
သွေ့လည်း ပြင်းထန်ထကြွတဲ့ စိတ်တွေကြောင့် မရှက်နိုင်တော့ဘဲ အန်ကယ်မင်းကို ပြန်တုံ့ပြန် ကိုင်
တွယ် ပွတ်သပ် နမ်းစုတ်မိသလို အန်ကယ်မင်းရဲ့ ကာမစပ်ယှက်တာကိုလည်း ခံချင်မိတ အရမ်းပါဘဲ ။
သို့ပေမယ့် အန်ကယ်မင်းက သွေ့ကို အပရိက ကနေပြီး မပိုခဲ့ဘူး ။ မင်္ဂလာဦးည အချိန်အထိ ထိန်း
ထားချင်နေသည် ။
သွေ့မှာတော့ သူ "ဆွ "တာတွေ များလို့ တအား " ကြွ "နေပြီး အဆုံးစွန်းအထိ " ချစ် " ပစ်လိုက်
ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေရသည် ။
သွေ့တို့ နံမည်ကြီး ဟိုတယ်ကြီးတခုမှာ မင်္ဂလာဆောင်လိုက်ကြပါသည် ။
အန်ကယ်မင်းက ဧည့်ခံပွဲကို အရင်းနှိးဆုံး မိသားစုနဲ့ မိတ်ဆွေတွေကိုဘဲ ဖိတ်သည် ။
သွေ့ဖက်ကတော့ မာမာစီ အပါအဝင် သူငယ်ချင်းတချို့ ဖိတ်သည် ။
သွေ့တို့ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့မှာဘဲ မြိတ်ကျွန်းစု တနေရာမှာ အပျော်ကြူးတဲ့ မိုးလေးတို့ လူစုသည်
ပျော်ဖို့ ခေါ်သွားတဲ့ ကြေးစားမိန်းကလေးတယောက် သေသွားတဲ့အတွက် အမှုအခင်း ဖြစ်ပြီး စစ်ဆေး
မေးမြန်းတာတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရသည် ဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားလိုက်ရသည် ။
သွေ့တို့လည်း ဧည့်ခံပွဲ ပြီးလို့ မကြာခင်မှာဘဲ ဟန်းနီးမွန်းအတွက် ဘန်ကောက်ကို လေယာဉ်နဲ့ ထွက်
ခဲ့ကြရပါသည် ။
မင်္ဂလာပွဲအတွက် အလုပ်များ ပင်ပန်းခဲ့တာကြောင့် ဟိုတယ်ကို ရောက်ပြီး ညစာကို အသီးအရွက် နည်း
နည်းနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည်လောက်ဘဲ စားသောက်လိုက်ကြပြီး အန်ကယ်မင်းရဲ့ ချစ်တလင်း ခေါ်ပွဲကြီး
ကို စလိုက်ကြပါသည် ။
အန်ကယ်မင်းဟာ သွေ့နဲ့ လက်ထပ်ကြတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ကထဲက အစားလျော့ လေ့ကျင့်ခန်း
တွေ တအား လုပ်ခဲ့တာကြောင့် တော်တော့်ကိုဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် နဲ့ ကြည့်ကောင်းသလို အသက်နဲ့
မလိုက်အောင်ဘဲ ပေါ့ပါး ဖျတ်လတ်နေတာကို အံ့ဩစရာ တွေ့ရပါသည် ။
သွေ့လည်း ရေချိုးလိုက်သည် ။
အသစ်စက်စက် ခင်ပွန်းသည်နဲ့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ချစ်ပွဲဝင်ကြတဲ့အခါ အနံ့အသက် မနံစေချင်ဘူး ။
တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာမွှေးမွှေးနဲ့ သေသေချာချာ နှိုက်ချွတ်ပြီး ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည် ။
ညမီး ခပ်မှိန်မှိန်လေးဘဲ ထွန်းထားတဲ့ ဟိုတယ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို မိမွေးတိုင်းကိုယ်တွေနဲ့ သွေ့
နဲ့ အန်ကယ်မင်း တက်ခဲ့ကြပါသည် ။
" လှလိုက်တာ သွေ့လေးရယ်......"
အန်ကယ်မင်းက သွေ့ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ကိုယ်တွေကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ ။
သွေ့လည်း အန်ကယ်မင်းရဲ့ ပေါင်ကြားက ထိုးထောင် နေတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရလို့ ကြက်
သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရပါသည် ။
အန်ကယ်မင်းရဲ့ အတန်ကြီးက လုံးပတ် တုတ်တုတ်နဲ့ အရှည်ကလည်း သိသိသာသာကြီး ။
ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကြီးကလည်း တကယ့်ကိုဘဲ မှိုပွင့်ကြီး တပွင့်လို ကားကားကြီးပါရှင် ။
သွေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းတော့မယ့် အတန်ကြီးက ကြောက်စရာကြီး ။
အကြောကြီးတွေ ထောင်နေတာကို ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရသည် ။ မြင်တာနဲ့ အားကြီးမယ့်လက်နက်
ကြီး ဆိုတာ သိသာနေသည် ။
ဒါကြီးကို မြင်တာနဲ့ သွေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်က တကျိကျိနဲ့ ယားတက်လာသည် ။ အထိုးခံ အလိုးခံ ချင်တဲ့
စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာသည် ။
အန်ကယ်မင်းက ဖြည်းဖြည်း နဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး စသည် ။ နှုတ်ခမ်းချင်း စုတ်တာက ဖွဖွလေး ။
ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်တာကလည်း ရွရွလေး ။
" ချစ်လိုက်တာ သွေ့ရယ်....."
နမ်းသွားလိုက်တာ နဖူးကနေ အောက်ကို တရွေ့ရွေ့ ဆင်းသွားတာ ။ ဘိုက်သားနေရာကို ရောက်တဲ့
အချိန် သွေ့တယောက် အရည်တွေ တအားကို ယိုစီးနေရပြီ ။ တအင်အင်နဲ့ ညည်းရင်းပေါ့ ။
စောက်ဖုတ်ကို ယက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သွေ့လည်း အန်ကယ်မင်းရဲ့ ခေါင်းကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်
ထားမိရသည် ။ တော်တော့်ကို ဘာဂျာကောင်းတဲ့ လူကြီး ။
စောက်ဖုတ်ကို ယက်တာ တော်တော် ကျွမ်းသည် ။
သူ တော်တော်ကြာအောင် ယက်ပေးပြီးတော့ သွေ့ကို လီးစုတ်ခိုင်းသည် ။ သွေ့ကလည်း စုတ်ချင်နေ
တာပါ ။ သူ့လီးကို စုတ်ချင်နေတာ သွေ့တို့ တောင်ကြီးကို ခရီးထွက်ကြကထဲက ။
အခုတော့ သွေ့ဆန္ဒ ပြည့်ရပြီ ။ အန်ကယ်မင်းရဲ့ လီး အကြီးစားကြီးကို သွေ့ အားရပါးရ စုတ်သည် ။
တဝကြီး စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
အန်ကယ်မင်း လိုးတာလည်း တအားကောင်းသည် ။ သွေ့ အရမ်းကြိုက်သည် ။
မင်္ဂလာဦးည အချစ်စခန်းဖွင့်ပွဲ ( သို့မဟုတ် ) ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲလေးသည် အလွန်ဘဲ ကျေနပ်စရာ
ကောင်း လှသည် ။
သွေ့နဲ့ အန်ကယ်မင်း တချီပြီး တချီ လိုးလိုက်ကြတာ မိုးကိုလင်းရော ။ မနက်စောစော ဟိုတယ်က ပို့
ပေးတဲ့ ကြက်သားဆန်ပြုတ်ကလည်း တညလုံး လိုးထားလို့ မောပန်းနေတဲ့အချိန် အရမ်းကို သောက်
လို့ကောင်းသည် ။
အိပ်ရာထဲမှာ လှဲရင်း အန်ကယ်မင်းက အစီအစဉ်ကို ပြောပြသည် ။
ဒီ ဘန်ကောက်မှာ ငါးရက်လောက် နေကြမည်..ပြီးရင် အမေရိကန်ကို သူ ပြန်မည် ။ သွေ့က ချက်ချင်း
လိုက်လို့ မရသေးတာမို့ သွေ့က မြန်မာပြည်မှာလည်း ဆက်မနေချင်တော့တာမို့ အမေရိကန် လူဝင်မှု
ဌာနက ခေါ်ခွင့်ပြုတဲ့ အချိန်အထိ ဂျမေကာမှာ သွေ့ကို နေဖို့ စီစဉ်ထားသည် တဲ့ ။
" ဟင်.....သွေ့ တယောက်ထဲ အဲ့မှာ နေရမှာလားဟင်......"
သွေ့လည်း ခေါ်ခွင့်က ဘယ်လောက်ကြာမှန်း မသိလို့ အန်ကယ်မင်း မရှိဘဲ ဂျမေကာမှာ တယောက်
ထဲ နေရမှာကို စိုးရိမ်သွားသည် ။
အန်ကယ်မင်းက " ကိုကြီးက တလ တခါလောက် သွေ့ဆီ လာမှာပေါ့...ခေါ်ခွင့်ကလည်း ကြာမှာ မ
ဟုတ်ပါဘူး .... ဂျမေကာမှာ ရှိနေတဲ့ ကိုကြီးရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာကက်နက် ကလည်း သွေ့ကို
လိုလေသေး မရှိအောင် ဂရုစိုက်မှာပါ ...." လို့ ပြောလိုက်တော့ သွေ့လည်း အဲဒီ ဒေါက်တာကက်နက်
အကြောင်းကို စပ်စုကြည့်လိုက်ပါသည် ။
" ဒေါက်တာကက်နက်က ကိုကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်း . . . ကိုကြီးလိုဘဲ ယူအက်စ်မှာ အလုပ်လုပ်နေရာက
အနားယူလိုက်တဲ့အချိန်ဂျမေကာကျွန်းမှာ အိမ်တွေ မြေတွေ ဝယ်ပြီး အေးဆေး နားနေတာ သွေ့.....သိပ်
သဘောကောင်းတယ်...သွေ့ သူ့ကို ခင်မှာ သေချာပါတယ်....." လို့ ရှင်းပြသည် ။
ကိုကြီးရဲ့ အလိုးတွေက အားပါပြီး တအားသွက်တာ သူ့အသက်နဲ့တောင် မလိုက်ဘူး ။
သွေ့လည်း လိုးလိုက်စားလိုက်နဲ့ တကယ့်ကို ဇိမ်ကျနေသည် ။
ဘန်ကောက် တခွင်ကို ကားမောင်းသမား ကိုမောင်သန်းက လိုက်ပြပေးသည် ။ ကိုကြီးက ကားတစီးနဲ့
.ယဉ်မောင်း တယောက် အဆင်သင့် ငှားထားပေးတယ်လေ ။ ကိုမောင်သန်းက မြန်မာ ထိုင်း အင်္ဂလိပ်
စကား ပြောတတ်တော့ သွေ့နဲ့ ကိုကြီးတို့ သွားဖို့ကောင်းတဲ့ နေရာအစုံကို လိုက်ပို့ပေးသည် ။
သုံးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ သွေ့ဟာ အလိုးလည်း အရမ်းကျွမ်းလာသည် ။ ကိုကြီးကို အပေါ်ကနေ
တက်ဖိုက်ပေးသလို ဖင်ပူးတောင်းထောင် ကုန်းရတာလည်း ပို ကြိုက်လာသည် ။ ကိုကြီးကလည်း သွေ့
ကို ခွင့်တောင်းပြီး သွေ့ စအိုပေါက်ကို လိုးသည် ။ ဂျယ်လီကောင်းကောင်း သုံးတာကြောင့် သွေ့ထင်
ထားသလို မနာပါဘူး ။ ကိုကြီးက တအားကျွမ်းသည် ။
သွေ့တို့ ပျော်လိုက်ကြတာ အရမ်းဘဲ ။
သွေ့တို့ ဂျမေကာကို ထွက်တဲ့နေ့က ကိုကြီး ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ရော တအားလိုးထားလို့ သွေ့လည်း
လမ်းလျောက်တာ ကွတတနဲ့ ။ ကားမောင်းသမား ကိုမောင်သန်းက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့မို့ သွေ့
တော်တော် ရှက်မိသည် ။ လေယာဉ်ကွင်းမှာ လေယာဉ်စောင့်နေတဲ့အချိန် ကိုကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်း ဒေါက်
တာကက်နက်က ဖုန်းခေါ်သည် ။ ဗီဒီယိုဖုန်းမို့ သူ့ရုပ်ကို တွေ့ရသည် ။
သူက ကိုကြီးရဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုပေမယ့် ကိုကြီးထက် အသက်ငယ်တယ် ဆိုတာ သွေ့ သိလိုက်ရသည်။
သူ စောင့်မျှော်နေပြီ လို့ ပြောသည် ။
( ၂ဝ )
ကင်စတန်လေဆိပ်
ဂျမေကာ နိုင်ငံ
အန်ကယ်မင်းက လေယာဉ်ပေါ်က အဆင်းမှာ သွေ့ရဲ့ လက်ကလေးကို ကိုင်ဆုပ်ထားသည် ။
သွေ့တို့ကို အန်ကယ်မင်းရဲ့ သူငယ်ချင်း ဒေါက်တာကက်နက်က စောင့်ကြိုနေသည် ။
( သွေ့က ဓါတ်ပုံထဲမှာထက် အပြင်မှာက ပိုလှတယ်....) လို့ တွေ့တွေ့ချင်း ဒေါက်တာကက်နက်က ပြောသည် ။
အနက်ရောင် ဂျက်ဂွား ကားကြီးနဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့တို့ကို နီဂရေးလ် ကမ်းခြေကို ခေါ်သွားသည် ။
တလမ်းလုံး အန်ကယ်မင်းနဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်တို့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဆိုလာကြသည် ။ တဟားဟား အော်ရယ်လာကြသည် ။
လမ်းခရီးမှာ စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်မှာ ရပ်ကြပြီး နံမည်ကျော် ဝက်သားကင် ဆိတ်သားဟင်း ငါးကြော်တွေနဲ့ ထမင်းစားကြသည် ။
အန်ကယ်မင်းက သွေ့ကို ဂျမေကာမှာ ခဏ ထားခဲ့မည် ကက်နက် မင်း စောင့်ရှောက်ပေးမယ် မဟုတ်လား လို့ ပြောတဲ့အခါ ဒေါက်တာကက်နက်က ( စိတ်ချ....
စိတ်ချ . . .မင်းရဲ့ ဇနီးချောလေးကို အစစ အရာရာ ဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးမှာပေါ့ . . .လို့ ပြောသည် ။
လမ်းတလျောက် ဂျမေကာကျွန်းရဲ့ အဖြစ်အပျက် အကြောင်းစုံတွေကို ဒေါက်တာကက်နက်က ပြောပြသွားသည် ။
နီဂရေးလ်ကမ်းခြေမှာ အန်ကယ်မင်းနဲ့ သွေ့တို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ( ပျားရည်ဆမ်း ခရီး ) အနေနဲ့ ပျော်စေချင်လို့ သူပိုင်အိမ်မှာ မတည်းခိုင်းဘဲ ဟိုတယ်ကြီးတလုံးမှာ
ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပေးတဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်သည် ( နားကြအုံး......ညဖက်ကျမှ ဆုံတာပေါ့ ) ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို ပြန်သွားသည် ။
ဟိုတယ်အခန်းက ဈေးအကြီးစား အကောင်းဆုံး အခန်း ဖြစ်သည် ..။ မှန်ကျယ် ပြူတင်းပေါက်ကြီးကနေ ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မြင်နေရသည် ။
( ကိုကြီး ပျော်လိုက်တာ သွေ့ရယ်.....ကိုကြီးရဲ့ အချစ်ဆုံး ဇနီးချောလေး သွေ့နဲ့ တတ်နိုင်ရင် ကိုကြီး ခွဲမသွားချင်ပါဘူး...အမေရိကန်ထဲကို ချက်ချင်း ခေါ်သွားလို့
မရလို့သာ စာရွက်စာတန်းတွေ အဆင်သင့် ဖြစ်တဲ့အထိ ခဏ စောင့်ရမှာ...)
( ကိုကြီးရယ်....ဒီအတွက်ကို စိတ်ပူမနေပါနဲ့...မာမာစီကတောင် ဒီကို သွေ့နဲ့ လာနေပေးမယ် လို့ ပြောတယ်.....)
( ကောင်းတယ်...သွေ့..မာစီ လာမယ် ဆိုရင် ကိုကြီး လေယာဉ်လက်မှတ်တွေ စီစဉ်ပေးမှာပေါ့......)
သွေ့ကို အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားရင်း အန်ကယ်မင်းက သာယာတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေ ရှုခင်းကို သွေ့နဲ့ အတူတူ ကြည့်နေကြရင်း သူ့လက်တွေက အခုအခံ
ရင်စည်း ခံမထားလို့ လွတ်လပ်နေကြတဲ့ သွေ့ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေဆီကို ရောက်လာသည် ။
စစချင်း ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေရာက ဆုပ်ညှစ်လာသည် ။
( အရမ်းချစ်တာဘဲ သွေ့လေးရယ် . . .)
နှုတ်ခမ်းချင်းစုတ်မိကြပြန်သည် ။
အန်ကယ်မင်းက သွေ့ရဲ့ ညဝတ်ရုံလေးကို ဖယ်ချပစ်လိုက်သည် ။
သွေ့ ဗလာကျင်းသွားသည် ။ မိမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်နဲ့ သွေ့သည် အန်ကယ်မင်းရဲ့ တုတ်ဖီးတဲ့ လီးတန်ရှည်ကြီးကို ဒူးလေးထောက်လို့ ကျကျနန စုတ်ပေးနေမိသည် ။
အန်ကယ်မင်းရဲ့ ဒစ်ကားကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ ။ ထိပ်ကားကားကြီး ။
သွေ့လည်း လျာနဲ့ ဆော့ကစား ကလိပေးတော့ သူ တအား သဘောကျသည် ။
( အိုး......ဟင်း...ဟင်း......အား........ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ.....သွေ့ရယ်......အား....)
အန်ကယ်မင်း လရည်တွေ အဆက်မပြတ် ပန်းထုတ်နေသည် ။
သွေ့ရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို ထိမှန်ကုန်သည် ။ သွေ့က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ခံယူနေမိပြီး သူ့လီးထိပ်မှာ ကျန်နေတဲ့ အရည်စက်တွေကို လျာလေးနဲ့ သိမ်းယူပေးလိုက်
သည် ။
အန်ကယ်မင်းက သွေ့နဲ့အတူ ရေပူပူနဲ့ ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးသည် ။ သွေ့နဲ့ တယောက်ကို တယောက် ဆပ်ပြာတိုက်ပေး ချေးတွန်းပေးကြရင်း သူ့လီးကြီး
ပြန်တောင်လာသည် ။
ဒီတခါတော့ အန်ကယ်မင်းက သွေ့ကို ရေချိုးခန်း နံရံမှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ပေါင်တန်တွေကို ကားပေးခိုင်းသည် ။ အနောက်ကနေ သူ လိုးသည် ။
သွေ့ရော သူရော နှစ်ယောက်လုံး အရမ်းကျေနပ်မှု ရတဲ့ အချီပါဘဲ ။
သွေ့နဲ့ အန်ကယ်မင်းနဲ့ နားလိုက်ကြတာ ဒေါက်တာကက်နက် ရောက်လာတော့မှဘဲ ထဖြစ်ကြသည် ။
ဟိုတယ်က ညစာခန်းမမှာ ပင်လယ်ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်မီးကင်တွေနဲ့ ဝိုင်အကောင်းစားနဲ့ စားကြသောက်ကြတာ အရမ်းပျော်စရာပါဘဲ ။
ဒေါက်တာကက်နက်က ဂျမေကာ တကျွန်းလုံး အနှံ့ လိုက်ပို့ လိုက်ပြပေးဖို့ အစီအစဉ်တွေကို သွေ့တို့ကို ပြောပြသည် ။
( ၂၁ )
ရန်ကုန်မြို့
ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်း
မိုးကျော်မောင်ရဲ့ " မိုး " ထရေးဒင်း ရုံးခန်းမှာ မိုးကျော်မောင်သည် သူသိလိုက်ရတဲ့ သတင်းကြောင့်
ခံပြင်းစိတ်တွေ များနေသည် ။
( သွေ့ အန်ကယ်မင်းနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ဂျမေကာကျွန်းမှာ ရောက်နေသည် ) ဆိုတဲ့ သတင်း ။
တောက်....
သူက သွေ့သည် သူ့အကူအညီတွေကို ယူထားလို့ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေ လို့ ထင်ထားမိခဲ့ပြီး သွေ့
ကို ကြိုက်တဲ့အချိန် ဆွဲစားလို့ရသည် လို့ ယူဆထားခဲ့တာ ။ အခုတော့ သွေ့သည် လျင်လွန်းနေ
သည် ။ သန်းကြွယ်သူဌေး အန်ကယ်မင်းကို ရအောင် ယူသွားသည် ။
မြန်မာပြည်ကလဲ ထွက်သွားခဲ့သည် ။
ဒါပေမယ့် သွေ့သည် အမေရိကန်ကို ချက်ချင်း ဝင်လို့ မရသေး ။ အန်ကယ်မင်း ခေါ်တာကို စောင့်ရ
အုံးမယ် ။ အမှန်က သွေ့သည် ရန်ကုန်မြို့မှာဘဲ မာမာစီ့အိမ်မှာ စောင့်နိုင်သည် ။ သို့သော် သွေ့က
မိုးကျော်မောင်တို့နဲ့ ဝေးရာကို ပြေးချင်နေသည် ။ ပြည်ပမှာ စောင့်ချင်သည် ။ ဒါကြောင့် အန်ကယ်
မင်းက သူ့သူငယ်ချင်း ရှိတဲ့ ဂျမေကာမှာ စောင့်ဖို့ စီစဉ်ပေးတာ ။
မိုးကျော်မောင်သည် သူ့အကြံပေး အရာရှိ...နိုင်ဂျီးရီးယားလူမျိုး မစ္စတာ အိုအုစုကို ဖုန်းဆက်ပြီး
ခေါ်လိုက်သည် ။ အိုအုစုသည် မကောင်းတာမှန်သမျှ ကျွမ်းတဲ့ လူလည်လူလိမ်တယောက် ဖြစ်သည် ။
အိုအုစုက ချက်ချင်းပြေးလာသည် ။
" ဘာအကူအညီပေးရမလဲ မစ္စတာ ဘော့စ် . . ."
" အိုအုစု......ငါ့လက်ခုပ်ထဲက ထွက်ပြေးသွားတဲ့ မိန်းမက ဂျမေကာကျွန်းမှာ ရောက်နေတယ်...ယူအက်စ်
ကို ဝင်ဖို့ လျောက်ထားတာ အနည်းဆုံး ၃လလောက် စောင့်ရမယ်.....ငါ့ကို ခြေကန်ထွက်ပြေးသွားတာ
မို့ လက်စားခြေချင်တယ်...မင်း ဘာကူညီနိုင်မလဲ..."
အိုအုစုက ( ဟား......ကူညီနိုင်တာပေါ့ ဘော့စ်ရယ် . . .ငါ့မှာ ဂျမေကန် ဘော်ဒါတွေ အများကြီးဘဲ ....ဘော့စ်က ဒီကောင်မကို ဘယ်လို လက်စားခြေချင်တာလဲ....
အသေသတ်ချင်တာလား...ဓါးနဲ့ ထိုးချင်တာလား.....တုတ်နဲ့ ရိုက်ချင်တာလား.......မုဒိန်းကျင့်ချင်တာလား ..ဖြစ်စေရမယ်.......ငါ ခိုင်းပေးနို်င်တယ်.....) လို့ ပြော
လိုက်လို့ မိုးကျော်မောင် အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။
( ကြိုက်သွားပြီ အိုအုစု . . .ဘာလို့ ငါက သူ့ကို သတ်ရမှာလဲ.....သတ်ရလောက်အောင် ငါ မမုန်းပါဘူး . . .ဓါးနဲ့လည်း မထိုးစေချင်ဘူး . .တုတ်နဲ့လည်း မရိုက်စေ
ချင်ဘူး ...အဟဲ......မင်းရဲ့ ဂျမေကာက သူငယ်ချင်းတွေကို အုပ်ဖွဲ့ပြီး လိုးခိုင်း ဗီဒီယိုရိုက်ခိုင်း ငါကြည့်ချင်တယ်....ဒါဘဲ....)
( ဖြစ်စေရမယ် ဘော့စ်.....သူ ဘယ်ရောက်နေလဲ ဘယ်သူ့အကူအညီနဲ့ နေနေလဲ ဆိုတာတွေကိုသာ စုံစမ်းပေး )
( ကောင်းပြီ....မင်းကော ငါ့ဆီက ဘာလိုချင်လဲ....ပြော...မင်းလိုချင်တာ ရစေရမယ်......)
( ဟီး...ငါလိုချင်တာက မင်း တခါပေးလိုးတဲ့ စက်ဝန်း......သူ့ကို ထပ်လိုးချင်တယ် .....ဘော့စ်...)
( ရစေရမယ်.....အခုလိုးမလား.....)
( အင်း...လိုးမယ်.....)
အိုအုစုကြီး ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ မိုးကျော်မောင်လည်း စက်ဝန်းကို ချက်ချင်းဘဲ ဖုန်း ဆက် ခေါ်လိုက်လေသည် ။
( ၂၂ )
ဒေါက်တာကက်နက်က ညီအကိုလို ခင်ခဲ့တဲ့ အန်ကယ်မင်းကို ဂျမေကာကျွန်း တခုလုံး အနှံ့ လိုက်ပို့
ပေးသည် ။ သွေ့အဖို့ ဒေါက်တာကက်နက်နဲ့ မျက်နှာပူရတာက ဂျမေကာ တခွင် သစ်သားပန်းပုရုပ်
ကြီးတွေဘဲ ဖြစ်ဖြစ် မြို့လည်ခေါင်က အင်္ဂတေ အရုပ်ကြီးတွေဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်လုံးတီးကိုယ်တွေမှာ ကြီး
မားပြီး ရှည်လျားတဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးတွေနဲ့မို့ပါဘဲ ။
အန်ကယ်မင်းကတော့ တဟားဟားနဲ့ သဘောကျနေတာပေါ့ ။
ပြာလဲ့တဲ့ ပင်လယ်ပြင်မှာ ရေပေါ်စီးဆိုင်ကယ် ( ဂျက်စကီး ) စီးရတာကလည်း ပျော်စရာကောင်းလှတော့
ဒေါက်တာကက်နက်က သူပိုင် ဂျက်စကီးတွေကို စီးခိုင်းသည် ။ ကြည်လင်တဲ့ ရေပြင်အောက်က ရွှေဝါ
ရောင် ရွှေငါးလေးတွေ ကူးခတ်နေတာကိုပါ တွေ့ရတာကို သွေ့ အရမ်းသဘောကျသည် ။
အချိန်တွေက မြန်ဆန်လွန်းသည် ။
ဆယ့်လေးရက်ဟာ ပျော်လိုက် စားလိုက် သွားလိုက်နဲ့ ကုန်သွားသည် ။
အန်ကယ်မင်း ပြန်ဖို့ ရက်ကို ဆိုက်ရောက်လာသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က " ဘာမှ မပူနဲ့ သူငယ်ချင်း...မင်းရဲ့ ချစ်ဇနီးလေး သွေ့ကို ကိုယ် အစစ အရာရာ
စောင့်ရှောက်ထားမယ်...မင်း လာခေါ်မယ့်ရက် အထိပေါ့...." လို့ ပြောသည် ။
အန်ကယ်မင်း သွားပြီးတဲ့နောက် သူပိုင် ပင်လယ်ကမ်းစပ်က ကျောက်တုံးကြီးတွေနဲ့ ဆောက်ထားတဲ့
အိမ်ကြီး ဘေးက အိမ်သေးလေးမှာ သွေ့ကို နေခိုင်းသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က အဝတ်လျော်ပေးမယ့်မိန်းမ ထမင်းချက်ပေးမယ့် မိန်းမ လုံခြုံရေးနဲ့ ဘာရီဟ အ
လုပ်တွေ လုပ်ပေးမယ့် လူတယောက် ရှိတာကြောင့် ဘာမှ ပူစရာ မလိုဘူး လို့ သွေ့ကို ပြောသည် ။
အန်ကယ်မင်းက အမြန်ဆုံး လာခေါ်မယ် လို့ သွေ့ကို လေဆိပ်မှာ လူချင်း ခွဲတဲ့အချိန်မှာ ပြောသည် ။
အိမ်အပြန် ခရီးလမ်းမှာ ဒေါက်တာကက်နက်နဲ့ သွေ့ နှစ်ယာက်ထဲဘဲ ရှိတော့တာကြောင့် သွေ့
ဝမ်းနည်း ပြီး မျက်ရည်လည်ရသည် ။ ဒေါက်တာကက်နက်က " ဝမ်းမနည်းနဲ့ ပျော်ပျော်နေ သွေ့....အား
လုံး အဆင်ပြေအောင် ကျနော် စီစဉ်ပေးမယ်..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ တိုက်ကြီးက တကယ့်ကို " ရှယ် " ။
ရှေ့မျက်နှာစာမှာက ပင်လယ်ပြာကြီး ။
ပင်လယ်ထဲ မဆင်းချင်လည်း ခြံဝင်းထဲမှာ ရေကူးကန်လေး ရှိသည် ။
သွေ့ကို ထားတဲ့ အိမ်လေးကလည်း သေးတယ် ဆိုပေမယ့် တယောက်ထဲနေတာ အတွက်ကတော့
အဆင်ပြေသည် ။
သွေ့စားဖို့သောက်ဖို့နဲ့ အဝတ်တွေ လျော်ဖွတ်ဖို့ကိုလည်း ဒေါက်တာကက်နက်က သူ့ အိမ်အကူ မိန်းမ
ကို တာဝန်ပေးထားသည် ။ သူ့အိမ်အကူနဲ့ လုံခြုံရေးက ဂျမေကန် လူမျိုးတွေ ပါ။
ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့ကို သူညနေစာ စားတိုင်း အတူတူ စားဖို့ ခေါ်သည် ။ တခါတလေ မြို့ထဲ
က စားသောက်ဆိုင်မှာ သွားစားဖို့လည်း ခေါ်သည် ။
သွေ့လည်း မိုးကျော်မောင်လို ဒေါ်လေးယောက်ျားလို ယောက်ျားမျိုးတွေနဲ့ ဆုံခဲ့ကြုံခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ
ယောက်ျားဆိုတာတွေကို သတိထားမှဖြစ်မည် လို့ သတိထားသွားတော့ ဒေါက်တာကက်နက်နဲ့ နီးနီးစပ်
စပ် မနေချင်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူ့အကူအညီကို ယူနေရတယ် ဆိုတော့လည်း ငြင်းရခက်သည် ။
ဒီနေ့ညနေလည်း ပင်လယ်သဲသောင်ပေါ်မှာ လမ်းလျောက်ဖို့ လာခေါ်သည် ။
သွေ့လည်း မရိုင်းချင်လို့ သူနဲ့ လိုက်သွားလိုက်သည် ။
" ဒီနေရာမှာ ဂျိန်းစဘွန်းကား ( ဒေါက်တာနိုး ) ရိုက်ခဲ့တာလေ...." လို့ သူက သွေ့ကို ပြသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က သူ့ဟဝိုင်ယင်ရှပ်ကို ကြယ်သီး တပ်မထားလို့ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို မြင်
နေရသည် ။ ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ကြွက်သားတွေ ရှိတဲ့ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဘိုက်သားကို ကြည့်မိပြီး သွေ့ ရင်
ဖိုသလိုလို ဖြစ်မိသွားသည် ။
လမ်းလျောက်ရာက ပြန်လာတော့ ရေကူးကန်လေးနားမှာ ထိုင်ကြသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က အိမ်အကူမ " ဂျိုစဖင်း "ကို ခေါ်ပြီး သွေ့အတွက် ဝိုင်တခွက်နဲ့ သူ့အတွက်
ဂျမေကာ ဘီယာ Red Stripe ( ရက်တ်စထရိုက်ပ် ) ယူလာခဲ့ခိုင်းသည် ။
ဂျိုစဖင်းသည် နှုတ်ခမ်းကြီးကြီး ထော်ထော်နဲ့ ရုပ်မလှပေမယ့် ရင်သားထွားထွား တင်ပါး ထယ်ထယ်နဲ့
အသက်နှစ်ဆယ်လောက် မိန်းကလေး ။
( ၂၃ )
ဂျမေကာကျွန်း
ကင်စတန်မြို့
မနက် ၁၁နာရီ
မြို့လည်ခေါင်က သုံးထပ်တိုက်တလုံးရဲ့ အပေါ်ဆုံး ခေါင်မိုးပေါ်မှာ အေဂျေ အိပ်ပျော်နေဆဲ ။
သူတယောက်ထဲ မဟုတ် ။
သူ့ဘေးတဖက်တချက်မှာ ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ဂျမေကန် ကောင်မလေး နှစ်ယောက်လည်း သူ့လို
ဘဲ အိပ်ပျော်နေကြသည် ။
အေဂျေရော ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရော ကိုယ်တုံးလုံးတွေနဲ့ ပိုးစိုးပက်စက် အိပ်နေကြတာ ။
တစ်တု တစ်တု တစ်တု.......
အေဂျေရဲ့ ဖုန်း မြည်လာသည် ။
အေဂျေ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ပြီး နိုးသွားသည် ။
ပါးစပ်က ညစ်ညစ်စုတ်စုတ် ဆဲရေးလိုက်ပြီး ဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
ကော်လာအိုင်ဒီက ပြနေတာ အိုအုစု ..... တဲ့ ။
အိုအုစုသည် သူ့ကျေးဇူးရှင် ။ ဘော့စ် ။
အေဂျေ လေးစားရတဲ့ ဘဲကြီး ။
" ဟယ်လို.....ဘော့စ်....."
" ဟေး...အေဂျေ . . .မင်း အားလုံး အိုကေလား....ဘာထူးလဲ...ဂျမေကာမှာ....ဟားဟား..."
" ဒီလိုပါဘဲ ဘော့စ်..ရရစားစား....ပါဘဲ.....ဟဲဟဲ....."
" မင်း အလုပ်လိုချင်လား....ငါ ခိုင်းစရာ တခု ရှိတယ်....မင်း မလုပ်နိုင်ရင် ငါ တခြား တယောက်ကို ခိုင်း
ရမယ်....မင်း ကိုတော့ ပို စိတ်ချတယ်....."
" ဟာ....ဘော့စ်...ကျုပ်ကိုဘဲ ပေးပါ......အလုပ်ပြတ်နေတယ်....လမ်းပေါ်ဆင်း လုစားနေရတယ်....ဘော့စ်
ရယ်....အမလေး......ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးမယ်..."
" အိုကေလေ ...လုပ်ရမှာက မြန်မာမတယောက်ကို ပြန်ပေးဆွဲပြီး မုဒိန်းကျင့်ပေးရမယ်....ဘယ်လိုလဲ...
လုပ်မလား...."
" ဟာ..ရတာပေါ့.....ဘော့စ်...ဘယ်မှာ ဆွဲရမလဲ...တတ်နိုင်သလောက် အနီးစပ်ဆုံး လိပ်စာလေး မစပါ..."
အိုအုစုက ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ လိပ်စာကို ပြောပြလိုက်သည် ။
" ဘော့စ်....."
" ဘာလဲအေဂျေ ...."
" ဘော့စ်ပြောတဲ့ မြန်မာ ဒေါက်တာတွေက သိပ်ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ဘူး....."
" ဟေ.....ဘာကြောင့်လဲ....."
" သူတို့က ဒေါက်တာတွေသာ ဆိုတယ်...ဂန်းကိုင်တယ်..ဆောင်တယ်......အစိုးရကလည်း အလုပ်ကို
ကြည့်ပြီး ဂန်းလိုင်စင် ထုတ်ပေးတယ်.....တခါ ကျုပ်တို့ မြန်မာဆေးခန်းတခန်းကို ဝင်တိုက်တာ ဆရာဝန်
က ဂန်းနဲ့ ပစ်လွှတ်တာ ပြေးလိုက်ရတာ တအားဘဲ......"
" ဟေ.....ဟုတ်လား....မင်းက သွေးနည်း သွေးကြောင်တာလား...အေဂျေ....သူပစ်ကိုယ်ပစ်ပေါ့ကွ....."
" သဘောတရား အခြေအနေကို ပြောပြတာ ဘော့စ်....မြန်မာတွေကို အထင်မသေးဖို့ ပြောပြတာ....အာ
ရှတွေက ကျုပ်တို့ကို ခံဆော်နေကြပြီ ဆိုတာကို ပြောပြတာပါ...ဟီး...."
" အေးလေ..ကြည့်လုပ်ပေါ့ အေဂျေရာ...အလုပ်ဖြစ်ရင် ပြီးရော...အဲဒီစော် ( သွေ့ ) ကို လူသုံးယောက်
လေးယောက်နဲ့ ဝိုင်းကျင့်ကွာ...ဗီဒီယိုရိုက်ပြီး ငါ့ဆီ ပို့ပေး....အမေရိကန် ငါးထောင် ပေးမယ်....."
" ကောင်းပြီ ဘော့စ်.....ကုန်ကျစားရိတ် များခဲ့ရင်တော့ နည်းနည်း ထပ်တိုးပေးပါ...."
" မင်းကလဲ....ဈေးပိုတောင်းနေပြန်ပြီ . . .ကဲ..မင်း လိုသလောက် ငါပေးမယ်......အလုပ် မြန်မြန်စ....."
အေဂျေလည်း အိုအုစုကို စိတ်ချပါ လို့ ဂတိပေးလိုက်သည် ။
သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ အိပ်နေတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ယာကြီးပေါ်က ထလိုက်သည် ။
သူနဲ့ အိပ်နေတဲ့ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထဲက တယောက် မျက်စိပွင့်လာသည် ။
" အေဂျေ.....ဘိုက်ဆာတယ်......"
အေဂျေက မျက်နှာတင်းတင်းနဲ့ ကောင်မလေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး.." နင်ပြန်တော့...နင့်အိမ်ရောက်မှ နင့်
ဘိုက်ကို ဖြည့်..ငါ့မှာ စားစရာ မရှိဘူး....." လို့ ငေါက်လိုက်သည် ။
လီးတန်းလန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းဆီကို လျောက်သွားလိုက်တဲ့ အေဂျေကို ကောင်မလေးက မဲ့တဲ့တဲ့နဲ့.." ည
တုံးကတော့ အသေလိုးပြီး မနက်ရောက်တော့ စောက်စာကို မကျွေးချင်ဘူး..သေချင်းဆိုး....." လို့ ပြော
လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်က ပင်တီလေးကို ကောက်ဆွဲယူလိုက်သည် ။
သွေ့ အဖို့ တနေ့တနေ့ စာဖတ်လိုက်..ရေကူးလိုက်...အစားစားလိုက်နဲ့ အချိန်တွေက ပိုနေသည် ။
အကိုကြီး ( အန်ကယ်မင်း ) က တနေ့ ၂ခါလောက် ဖုန်းဆက်သည် ။
အလွမ်းသယ်တာ အရမ်း ။
သွေ့ကလည်း ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ သဘောကောင်းတာတွေကြောင့် အစစ အဆင်ပြေနေသည် ဆို
တာကို ပြောပြသည် ။
အန်ကယ်မင်း ဒီနေ့လည်း ဖုန်းခေါ်သည် ။ သွေ့ကိစ္စ အမြန်ဆုံး အဆင်ပြေပါလိမ့်မယ် လို့ ပြောသည် ။
သူ့ဖုန်း ချသွားပြီးတဲ့နောက် သွေ့လည်း ရေကူးမလား စဉ်းစားရင်း အမှတ်တမဲ့ ရေကူးကန်ဖက်ကို ပြူ
တင်းပေါက်က ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါက်တာကက်နက် ကို ရေကူးကန်မှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်သည် ရေကူးဘောင်းဘီပြတ်လေးဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ သူ့ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက ကျစ်
ကျစ်လစ်လစ် နဲ့ အဆီပို မရှိဘဲ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နဲ့မို့ သွေ့ တော်တော်ကြာအောင် ငေးမိသွားသည် ။
သူရေကူးနေရင်တော့ သွေ့ မကူးချင်သေးဘူး ။
သူပြီးသွားမှဘဲ သွားကူးတော့မည် လို့ စိတ်ထဲ စဉ်းစားနေတဲ့အချိန် သွေ့နေတဲ့ အိမ်ကလေးဆီကို
အိမ်အကူ ဂျိုစဖင်း လျောက်လာသည် ။
" သွေ့..."
" ဂျိုစဖင်း......"
" သွေ့ ရေလာကူးပါလားတဲ့ ဘော့စ်က ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်....."
" ငါ မကူးချင်သေးဘူး...ဂျိုစဖင်း......နောက်မှ...."
" အိုခေ..ငါပြောလိုက်မယ်...."
ဂျိုစဖင်းက ရေကူးကန်ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး...." ဘော့စ်က တကယ့်ကို ဘော်ဒီမိုက်တယ်....တွေ့
လား...ဟူး......သူ့ငပဲကြီးကလည်း အာရှသားနဲ့မတူဘဲ ဂျမေကန်ကောင်တွေနဲ့ ယှဉ်နိုင်တယ်...." လို့
ပြောလိုက်တော့ သွေ့လည်း " နင်က ဘယ်လိုသိတာလဲ...မြင်ဖူးလို့လား...." လို့ ပြန်မေးလိုက်မိတဲ့
အခါ ဂျိုစဖင်းက " ခိ...မြင်ဖူးတာပေါ့....တခါတလေ ဘော့စ်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ရေကူးတတ်တယ်....တ
ခါတလေ အိပ်ပျော်နေတာ လီးတန်းလန်းနဲ့..." လို့ ပြောပြသည် ။
ဂျမေကာကောင်တွေနဲ့ ယှဉ်နိုင်တယ် ဆိုတဲ့စကားကြောင့် သွေ့လည်း ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ လီး ကို
စိတ်ဝင်စားမိသွားသည် ။
ဂျိုစဖင်းက " ဘော့စ်က အလိုးလည်းကောင်းတယ်...သွေ့.." လို့ ထပ်ပြောလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သွေ့
သည် ဂျိုစဖင်းကို ဒေါက်တာကက်နက် နဲ့ လိုးကြတဲ့အကြောင်းစုံကို စပ်စုမိပါတော့သည် ။
( ၂၄ )
ဂျိုစဖင်း ပြောပြတာကတော့ ဒေါက်တာကက်နက်သည် တဏှာစိတ် တော်တော့်ကို ကြီးတဲ့ လူတ
ယောက် ဖြစ်ပြီး သူမကိုသာမက ထမင်းချက် မစ်စီကိုပါ ခေါ်လိုးတတ်သည် တဲ့ ။
ညဖက်တွေမှာလည်း နိုက်ကလပ်တွေက ခပ်ပျက်ပျက် မိန်းမတွေကို ဖန်ပြီး ဟိုတယ်မှာ သွားလိုးတတ်
သည် တဲ့ ။
သွေ့လည်း ကျောချမ်း ကြက်သီးထသွားသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်သည် သွေ့ကိုလည်း လိုးချင်နေသလား မသိဘူး ။ ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမ အသစ်
ချပ်ချွတ် ဖြစ်ပေမယ့် သွေ့ရဲ့ ကိုယ်လုံးက အချိုးအဆက် အရမ်းလှတယ် မဟုတ်လား ။ စွင့်ကားတဲ့
သွေ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို သူ မက်မက်မောမောနဲ့ စူးစိုက် ကြည့်တတ်တာကို သွေ့ သတိထား
မိသည် ။
ဂျိုစဖင်းက " ဘော့စ်က ဖင်လိုးရတာကို အရမ်းသဘောကျတာ.....ဖင်တောင့်တဲ့စော်တွေကို
ဖင်တအားလိုးပေးတတ်တယ်...ငါ့ဖင်ကို ရေလည်လိုးတာ....ဒါပေမယ့် သူက အပေးအကမ်း ရက်ရော
တာလေ...သူ့အတွက်ဆို ဖင်ပေးလိုးချင်တဲ့ ဂျမေကန်မတွေက အများကြီးဘဲ...." လို့ ပြောပြသည် ။
ဂျိုစဖင်း ပြောတာတွေကြောင့် သွေ့လည်း ဖင်ပေါက်က ယားသလိုလို ဖြစ်မိသည် ။
ဒီနေ့ ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့ကို နီဂရေး ကမ်းခြေဖက်ကို သွားလည်ရအောင် လို့ ခေါ်သည် ။
အဲဒီမှာ သူ့မိတ်ဆွေ မြန်မာဆရာဝန်တယောက် ရှိသည် တဲ့ ။
သွေ့လည်း သူ့ကို ငြင်းခဲ့တာတွေ များနေပြီမို့ ဒီတခါတော့ သူခေါ်တာကို မငြင်းဘဲ လိုက်မည် လို့
ပြောလိုက်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ အယ်ဖါရိုမီယို ပြိုင်ကား အနီရောင်လေးနဲ့ နီဂရေးကမ်းခြေဖက်ကို ထွက်ခဲ့ကြ
သည် ။ ကျဉ်းသေးတဲ့ ပြိုင်ကားလေးမို့ သွေ့နဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်တို့ နီးကပ်လွန်းနေသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က " သွေ့က အရမ်းလှတာဘဲ " လို့ ကားမောင်းရင်း ပြောလိုက်သည် ။
သွေ့က " သိုင်းကျူးပါ အကိုကက်နက်..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" အကို့သူငယ်ချင်းက တကယ် ကံကောင်းတယ်....သွေ့လို သိပ်လှတဲ့ မိန်းမတယောက်ကို ရသွားတာ"
လို့ သူက ပြောပြန်သည် ။
တောင်တက်တောင်ဆင်း လမ်းကျဉ်းလေးတွေမှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းတာကြောင့် သွေ့ တော်တော်
လန့်သည် ။ လမ်းမှာ တောင်ပေါ်တနေရာမှာ သူကားကို ရပ်လိုက်ပြီး အသားကင်ရောင်းတဲ့ ဆိုင်လေး
ထဲကို သွေ့ကို ခေါ်သွားသည် ။
" ဒီဆိုင်က အသားကင် သိပ်ကောင်းတယ်....သွေ့..အထူးသဖြင့် ဝက်သားကင်ပေါ့...."
သွေ့ကို အသားကင်တွေ ကျွေးသည် ။
သူ့ဂျာကင်ကို ဇစ်မပိတ်ထားတော့ ခါးကြားမှာ ပစ္စတိုသေနတ်တလက် ထိုးထားတာကို သွေ့ တွေ့လိုက်
ရသည် ။
သူက ပြုံးပြီး..." ဒီမှာက သေနတ်ဆောင်ရတယ်....ဒီ တိုင်းပြည်မှာက လူယက်တတ်တဲ့ လူဆိုးတွေ အ
များကြီးဘဲ ....သွေ့..." လို့ ပြောသည် ..။
နီဂရေးကို ရောက်တော့ သူ့မိတ်ဆွေ ဒေါက်တာကြံတိုင်းအောင် နဲ့ သွားတွေ့ကြသည် ။ ဒေါက်တာ
ကြံတိုင်းအောင်က သွေ့တို့နှစ်ယောက်ကို ဆိုင်တဆိုင်မှာ ထမင်းကျွေးသည် ။ ငါးကင်ငါးကြော်တွေနဲ့
ပင်လယ်ကျောက်ပုဇွန်ထုပ်ကြီးတွေနဲ့ ကျွေးသည် ။
ဒေါက်တာကြံတိုင်းအောင် နဲ့ လမ်းခွဲပြီးတဲ့အချိန် ဒေါက်တာကက်နက်က သူကြိုတင် ငှားထားတဲ့ ကမ်းခြေက ဟိုတယ်လေးဆီကို သွေ့ကို ခေါ်သွားသည် ။
သူငှားထားတာက အိပ်ခန်းတခန်းထဲ ။
သူ့အကြံကဘာလဲ ဆိုတာ သွေ့ စဉ်းစားနေတုံး သူက ကမ်းစပ်မှာ လမ်းလျောက်ဖို့ ခေါ်သည် ။
ဒီဟိုတယ်လေးဖက်က ကမ်းခြေက လူရှင်းသည် ။
တွေ့နေကျ တိုးရစ်စ်တွေကို မတွေ့ရဘူး ။
ကမ်းစပ်တလျောက် သူနဲ့ လမ်းလျောက်ကြတဲ့အချိန် ဒေါက်တာကက်နက်က " ဒီမှာနေတုံး စိတ်အေး
အေးနဲ့ ပျော်လိုက် သွေ့..ဘာကိုမှ မစဉ်းစားနဲ့...." လို့ ပြောလိုက်ရင်း သွေ့လက်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်
လိုက်သည် ။
သွေ့လည်း သူ သွေ့ကို လိုးချင်လို့ ဒီနေရာကို ခေါ်လာတာဘဲ ဖြစ်မည် လို့ တွက်ဆလိုက်သည် ။
သွေ့လည်း ရုတ်တရက် ဆိုတော့ သူဆုပ်ကိုင်လာတာကို မငြင်းမိဘူး ။
ဒီအချိန်မှာ ခြုံပုတ်တွေထဲက ဂျမေကန်ကောင်တွေ ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။
သွေ့လည်း ရုတ်တရက် ဆိုတော့ တအားလန့်သွားသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က " ဆေးခြောက် လာရောင်းတဲ့ကောင်တွေဘဲ ဖြစ်မယ်....သွေ့ မကြောက်နဲ့..." လို့
ပြောလိုက်သည် ။
စုစုပေါင်း လေးယောက် ။
ဂျမေကန်ကောင်တွေက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် အရပ်မြင့်မြင့်တွေ ။
သွေ့နဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်ကို ဝိုင်းထားလိုက်ကြပြီး......" မစ္စတာ....မင်းစော်က သိပ်မိုက်တယ်....ငါတို့
ကို ပေးလိုးပါလား...." လို့ ဒေါက်တာကက်နက်ကို စပြောလိုက်တော့ ဒေါက်တာကက်နက်လည်း "မင်း
တို့ စော်ကားလှချည်လား....ခုထွက်သွားစမ်း....." လို့ ခပ်မာမာနဲ့ ဟောက်ထုတ်လိုက်သည် ။
" ငါတို့က လေးယောက်...မင်းက တယောက်ထဲ....ပြီးတော့ ငါတို့မှာ ဒါတွေလည်း ပါတယ်..." လို့ သူ
တို့က ပြောလိုက်ပြီး ဖွက်ထားတဲ့ သေနတ်တွေကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကြသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်ကို ချိန်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်မှာ သေနတ်ပါလာခဲ့ပေမယ့် ဂျမေကန်ကောင်တွေက လက်ဦးသွားသည် ။
ခေါင်းဆောင်လို့ ထင်ရတဲ့ကောင်က သွေ့လက်မောင်းတဖက်ကို သူ့သန်မာတဲ့ လက်ကြီးနဲ့ ဆွဲကိုင်
လိုက်ပြီး "ငါတို့နဲ့ လိုက်ခဲ့..လိုးပြီး ပြန်လွှတ်မှာ...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က " မလုပ်နဲ့.." လို့ လှမ်း အော်လိုက်တဲ့အခါ ဂျမေကန်ကောင် လေးကောင်ရဲ့
သေနတ်တွေက သူ့ခေါင်းကို အနီးကပ် ချိန်ထားလိုက်ကြပြီး " မင်းကို သတ်ပစ်လိုက်လို့ ရတယ်...."
လို့ ပြောလိုက်တာကို ကြားလိုက်မြင်လိုက်ရသည် ။
သွေ့ကို အတင်းကြီး ဆွဲခေါ်ကြသည် ။
အစိမ်းရောင် ဆူဇူကီး ဂျစ်ကားလေးထဲကို ဆွဲသွင်းကြသည် ။
" အေးအေးဆေးဆေး လိုက်ခဲ့....ဒို့လေးယောက် မင်းလေးကို လိုးမယ်...မင်းလေး စောက်ပတ်ကို ယက်
မယ်....မင်းကလည်း ဒို့လီးတွေကို စုတ်ပေး....ဒါဘဲ.....ကျေနပ်ရင် ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်မယ်...."
သူတို့ဆီက ချွေးစော်ပြင်းပြင်းတွေကို ရလိုက်သည် ။
ခေါင်းဆောင်လို့ ထင်ရတဲ့ကောင်ရဲ့ လည်ပင်းမှာ ဆေးခြောက်ပင် ပုံ လော့ကက်သီးကို ဆွဲထားတာကို
တွေ့ရသည် ။ သူက ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ သွေ့ဘေးမှာ ကပ်ထိုင်ပြီး သွေ့ပေါင်တန်တဖက်ကို ကိုင်လိုက်သည် ။
သွေ့က ရုန်းဖယ်တော့ သွေ့ပါးတဖက်ကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ရိုက်လိုက်ပြီး " အသား အနာမခံနဲ့....
မင်း ငါလိုးတာကို ကြိုက်မှာပါ....လီးက မင်းတို့ အာရှကောင်တွေရဲ့ လီးနဲ့ တခြားစီဘဲ....သားအိမ်ကို
ထိအောင် လိုးပေးမယ့် လီးအရှည်စား......" လို့ အသံဝဲဝဲနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက် တယောက် ကမ်းစပ်မှာ ကျန်ခဲ့သည် ။ သူတို့လေးယောက်က သူ့ကို ကြိုးတွေနဲ့
တုပ်ပြီး ထားခဲ့ကြသည် ။
သွေ့လည်း လူဆိုးလေးကောင်ရဲ့ လက်ထဲကို ရောက်သွားပြီး လူသူမရှိတဲ့ ကြံစိုက်ခင်းကြီး တခုထဲကို
ခေါ်သွားတာကို ခံရသည် ။
စိုက်ခင်းကြီးထဲက ယာတဲတတဲထဲကို အတင်း ဆွဲသွင်းတာကို ခံလိုက်ရသည် ။
( ၂၅ )
ကြံစိုက်ခင်းကြီးရဲ့ အလည်ဗဟိုက တဲစုတ်လေးတလုံး။
စုတ်ပြတ်ညစ်ပတ်တဲ့ တဲလေးထဲမှာ ကုတင်စုတ်လေး တလုံးဘဲ ရှိနေသည် ။
သွေ့ စိုစွတ်တဲ့ မြေကြမ်းခင်းပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်ရက်နဲ့ ရှိနေသည် ။
သွေ့အရှေ့မှာ အေဂျေ ။
သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဇစ်လျော့ချလိုက်ပြီး လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ထုတ်လိုက်သည် ။
သူ့လီးရဲ့ လုံးပတ်သည် မတုတ်ပေမယ့် အရှည်ကြီး ။
မြွေမဲကြီးတကောင်နဲ့တူသည် ။
" ဟိတ်....ဘားမိစ်ဂဲလ်.......လီးစုတ်ပေးစမ်း . . . ."
အေဂျေက သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးကို သွေ့ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်နားကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည် ။
သူ့လူတယောက်က ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ရိုက်နေတာကို သွေ့ တွေ့လိုက်ရသည် ။
" မစုတ်ချင်ဘူး....ငါ မစုတ်ဘူး . . ."
သွေ့က ခပ်မာမာ ပြန်ပြောလိုက်တဲ့အခါ အေဂျေ က ဖျတ်ကနဲ သွေ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို
ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။
" ခေါင်းမမာနဲ့..ခိုင်းတာကိုလုပ်.....သတ်ပစ်လိုက်ရမလား......"
အေဂျေရဲ့ လီးဒစ်ကြီး သွေ့နှုတ်ခမ်းတွေကြားထဲကို ဖိကပ်လိုက်လို့ သွေ့ ရှောင်တိမ်း ဆုတ်လိုက်သည်။
သို့ပေမယ့် အေဂျေရဲ့ လက်က ဆံပင်တွေကနေ ကိုင်ဆုပ်ထားလို့ ရုန်းထွက်ဖို့ မလွယ်ကူလှ ။
" စုတ်..စုတ်လိုက်...စုတ်လိုက်.."
အေဂျေရဲ့ အပေါင်းအပါတွေက ဝိုင်းအော်ကြသည် ။
မျောက်တွေလိုဘဲ ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့ ။
သွေ့က ပါးစပ်ကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ခါရမ်းသည် ။
အေဂျေလည်း သွေ့ပါးစပ်ထဲကို လီးထိုးသွင်းလို့ မရ ။
အေဂျေ စိတ်တိုလာသည် ။
သူ့လူတွေကို ဝိုငးကူဖို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။
သူတို့ သွေ့ကို ကုတင်စုတ်လေးပေါ်ကို ဆွဲမသွားလိုက်ကြသည် ။
ကုုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် မှောက်လိုက်ပြီး သွေ့ရဲ့ လက်တွေ ခြေတွေကို ဝိုင်း ချုပ်ကိုင်ကြသည် ။
အေဂျေက သွေ့ရဲ့ စကပ်ကို လှန်တင်လိုက်သည် ။
ဟောင်းနွမ်းနေတဲ့ ပင်တီလေးက သွေ့ရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို လုံအောင် မဖုံးနိုင်ကြဘူး ။
အေဂျေက ပင်တီလေးကို ဗျိကနဲ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်သည် ။
သွေ့လည်း " မလုပ်နဲ့..မလုပ်နဲ့...."လို့ အော်သည် ။
အေဂျေက ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဗလာကျင်းနေတဲ့ သွေ့ရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို စ နမ်းသည် ။
သူ့နှာခေါင်းလုံးကြီးနဲ့ စအိုပေါက်လေးကို ထိုးပွတ်သည် ။ နမ်းရှူသည် ။
သူ့လီးတန်ရှည်ကြီး တန်းထောင်နေပြီ ။
သွေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို အေဂျေက လျာကြီးနဲ့ စယက်ခါစက သွေ့ ဘယ်လိုမှ မခံစားရ
ပေမယ့် နောက်ပိုင်း စအိုပေါက်လေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးကလိပေးလာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို သူ့လက်
ချောင်းတွေ တိုးဝင်လာတဲ့အချိန် သွေ့ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။
ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေလည်း ထွက်လာသည် ။
အေဂျေရဲ့ လျာထိပ်က သွေ့ စအိုပေါက်ထဲကို အတင်း တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေသည် ။
စအိုပေါက်ကို ကလိခံရတာက သွေ့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို နိုးကြွလာစေသည် ။ အလိုမတူတဲ့ ကာမ ဖြစ်
ပေမယ့် အထိအတွေ့က ထူးကဲလှသည် ။
အေဂျေက စောက်ဖုတ်ကို ယက်လိုက် ဖင်စအိုပေါက်ကို ယက်လိုက် ။
" အို......အင်း...အင်း...အင်း..........အင်းဟင်း......."
သွေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်နေတာကလည်း သွေ့ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို ထကြွလာ
စေသည် ။
အေဂျေလည်း တပည့်တယောက် ကင်မရာနဲ့ ဗီဒီယို ရိုက်လို့ အဆင်ပြေအောင် အနေအထားတွေ ပြင်
ပြီး သွေ့ကို ဘာဂျာကိုင်သည် ။
သွေ့လည်း ရုန်းကန်နိုင်ဖို့ ခွန်အား မရှိတော့ဘူး ။ သူမပါးစပ်ထဲကို တကျော့ပြန် တိုးဝင်လာတဲ့ အေ
ဂျေရဲ့ လထစ်လုံးကြီးကို မတားနိုင်တော့ဘူး ။ အေဂျေလည်း သွေ့ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးထည့်
နေသည် ။ နေရာလစ်သွားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အေဂျေရဲ့ တပည့် အယ်ဖွန်းဆိုးက တာဝန်ယူလိုက်သည်။
စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ယက်တာကို ခံနေရသလို ပါးစပ်ထဲကိုလည်း လီးရှည်ကြီး ထိုးညှောင့်နေ
တာကို ခံနေရသည် ။
သွေ့လည်း ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ လို့ စိတ်လျော့လိုက်တဲ့အချိန် အေဂျေက သူ့တပည့်ကို သွေ့ရဲ့
စအိုပေါက်ကို လိုးဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်သည် ။
ဒီအချိန်မှာ တဲလေးရဲ့ အပြင်ဖက်က လူသံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ အေဂျေလည်း သွေ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို လိုး
နေရာက ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည် ။
"ဘိုဂျို.....ထွက်ကြည့်စမ်း..ဘာသံတွေလဲ......"
ဘိုဂျို ထွက်ကြည့်စရာ မလိုပါ ။
လက်ကိုင် အသံချဲ့စက်နဲ့ အော်ပြောလိုက်တဲ့ အသံကြီးကို အားလုံး ကြားလိုက်ရသည် ။
" အေဂျေနဲ့ အပေါင်းအပါတွေ.....လက်နက်ချပြီး အဖမ်းခံပါ...မင်းတို့ကို ရဲတပ်ဖွဲ့က ဝိုင်းထားတယ် .... "
" ဟင်....."
အေဂျေ ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပြီး ချထားတဲ့ သေနတ်ကို ကောက်ဆွဲလိုက်သည် ။
" အယ်ဖွန်းဆို....ရဲတွေကို နည်းနည်း ပညာပေးလိုက်စမ်း . . ."
" အိုကေ..အေဂျေ . . ."
အယ်ဖွန်းဆိုက နံရံမှာ ကပ်ထောင်ထားတဲ့ အမ်ဖိုး မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ပြူတင်း
ပေါက်ကနေ တဖြောင်းဖြောင်း ပစ်ခတ်သည် ။
ရဲတွေ ဖက်ကလည်း တထုန်းထုန်း တအုံးအုံးနဲ့ ပြန်လည် ပစ်ခတ်သည် ။
( ၂၆ )
သေနတ်သံတွေက နားကွဲမတတ် ကျယ်လောင်လွန်း ဆူညံလွန်းနေသည် ။
သွေ့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဖုံးဖိ ဝတ်ပြီး မြေကြီးမှာ ဝပ်လျားမှောက်နေရသည် ။
ကျည်ဆံတွေက ပလူပျံသလို တဝိဝိနဲ့ ခေါင်းပေါ်က ဖြတ်နေသည် ။
အေဂျေတို့လေးယောက်က အပြင်းအထန် ပြန်ပစ်ခတ် ခုခံကြသည် ။ သူတို့မှာ ပစ်စတိုသေနတ်တွေသာ မကဘဲ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်တွေ ရှိတာကြောင့် ရဲတွေနဲ့ လက်
နက်ချင်း ညီသလို ဖြစ်နေသည် ။ သို့ပေမယ့် ရဲတွေက အကာအကွယ် ယူပြီး ပစ်ခတ်နေကြတာ ။ အေဂျေတို့က တဲစုတ်လေးထဲမှာ ဘာအကာအကွယ်မှ မရှိဘူး ဆို
တော့ ရဲတွေ ပစ်ခတ်တဲ့ ကျည်ခပြီး တယောက်ပြီး တယောက် ကော့လန်လဲကျကုန်သည် ။
နားတွေ အူသွားသည် ။
ဘာမှ မကြားတော့ ။ သေနတ်သံတွေ စဲသွား ဆိုင်းသွားတာကိုတောင် သွေ့ မသိတော့ ။
ယမ်းခိုးတွေက ဝေနေသလို ကျည်ဆံခွံတွေက မြေကြီးကြမ်းပေါ်မှာ ပျံ့ကျဲနေသည် ။ ခြေကားရား လက်ကားရားနဲ့ သေနေကြတဲ့ အေဂျေ အပါအဝင် လူဆိုးကောင်
တွေရဲ့ အလောင်းတွေက မြင်မကောင်းဘူး ။
သွေ့သည် ကံကောင်းထောက်မပြီး ကျည်ဆံ မထိဘဲ လွတ်မြောက်သည် ။ ရဲတွေ တဲထဲကို ဝင်လာကြတဲ့အခါ သူတို့နဲ့ အတူ ဒေါက်တာ ကက်နက် ပါလာသည် ။
သွေ့.......သွေ့.......
သူက သွေ့ကို ပြေးပွေ့သည် ။
သွေ့က အေဂျေရဲ့ တပည့် ဗီဒီယို ရိုက်ခဲ့တဲ့ ဖုန်းကို လိုက်ရှာသည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က ( ဘာရှာလဲ သွေ့.....) လို့ မေးသည် ။
သွေ့က သူ့ကို ပြန်မဖြေအား ။
ဖုန်းကို ရဲတွေ ရမသွားခင် ရအောင် ရှာသည် ။ ဖုန်းတွေ တွေ့သမျှကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။
ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့ကို အပြင်ကို တွဲခေါ်ထုတ်လာသည် ။
( သွေ့ကို ဒီကောင်တွေ ဘာလုပ်သေးလဲ.....အကို လိုက်လာတာ နည်းနည်း ကြာသွားလား......) လို့ ဒေါက်တာကက်နက်က မေးသည် ။
သွေ့လည်း သူမေးတာကို အတိအကျ ပြန်မဖြေလိုက်ဘူး ။
( အိုကေပါတယ်....အကို...) လို့ဘဲ ဖြေလိုက်သည် ။
အေဂျေတို့ လုပ်တာတွေကို အခု ပြန်သတိရ မြင်ယောင်ပြီး စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေသည် ။
အေဂျေတို့ သွေ့ကို ဖမ်းခေါ်ပြီး အတင်းကြမ်းကြတာ ရန်ကုန်က မိုးကျော်မောင်ရဲ့ လက်ချက် ဆိုတာ သွေ့ မသိ ။
ဖြစ်ပျက်တာတွေကို အန်ကယ်မင်းကို မပြောပါနဲ့အုံးလို့ သွေ့က ဒေါက်တာကက်နက်ကို တားထားသည် ။
ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ သွေ့ တယောက်ထဲ ထိုင်နေသည် ။
ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာ တလလောက် ကြာခဲ့ပေမယ့် အခုထိ သွေ့သည် ဂျမေကန်လူမဲကောင်တွေကို မြင်တိုင်း ကြောက်လန့်နေမိသည် ။
သွေ့ကို အားပေး ဖေးမပြီး စောင့်ရှောက်ပေးနေတဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်သည် သွေ့ထိုင်နေတဲ့ သဲပြင်ပေါ်ကို လိုက်လာသည် ။
ညဖက် သွေ့ ထထအော်တဲ့အခါ ဒေါက်တာကက်နက် သွေ့အိမ်လေးဆီကို ပြေးလာတတ်သည် ။ သွေ့ကို ဖက်ထားပြီး မကြောက်နဲ့လို့ အားပေးတတ်သည် ။
( သွေ့......)
( အကို . . . .)
ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့လက်ထဲကို ဖုန်းတလုံး လာထည့်ပေးသည် ။
( သွေ့ရှာနေတဲ့ ဖုန်း......)
( ဟင်..အကို သူတို့ ရိုက်ထားတာတွေ တွေ့ပြီးပြီပေါ့နော်.......)
( အင်း.....တော်တော် မိုက်ရိုင်းတဲ့ကောင်တွေ....အခုတော့ ဒီကောင်တွေ မိုက်ဇာတ်သိမ်းသွားကြပါပြီ..ဒီဖုန်းကိုလည်း သွေ့ ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့...)
ဒေါက်တာကက်နက်က သွေ့ကိုယ်စား ဖုန်းလေးကို ပင်လယ်ပြင်ထဲကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည် ။
သွေ့ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီး သွေ့ရဲ့ စအိုပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စုတ်ကလိပေးတာတွေကို ဒေါက်တာကက်နက် အကြိမ်ကြိမ်ကြည့်ခဲ့သည် ဆိုတာကိုတော့ သွေ့ မ
သိဘူး ။
သွေ့ကို ဖက်တွဲပြီး အိမ်ဆီကို ပြန်ခေါ်ခဲ့တဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်သည် အိမ်ထဲကို ရောက်တဲ့အခါ သွေ့ကို လွှတ်မပေးသေးဘဲ ဖက်ထားနေဆဲ ။
( အကို....သွေ့ကို ဟိုကောင်တွေ အတင်းလုပ်တာတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့နော်.....)
( စိတ်ချပါ သွေ့ရယ်.....အကို မပြောပါဘူး.....)
သွေ့လည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည် ။
( သွေ့ကို ရဲတွေနဲ့ လာကယ်ပေးတာ ကျေးဇူးကြီးပါတယ် အကို......အကို့ကို သွေ့ ကျေးဇူးဆပ်ချင်တယ်.....ဒီလို ဆပ်တာကို အကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဖို့ ကြိုတင်
တောင်းပန်ချင်တယ်.....)
( အင်း..စိတ်ချပါ သွေ့....)
သွေ့ရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ကြားထဲကို ရောက်သွားသည် ။
မာကြောတင်းထောင်နေတဲ့ ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ လီးတန်ကို သွေ့ စမ်းမိသည် ။
သူဝတ်ထားတာက ဘောင်းဘီအတို ပွပွကြီး ။
သွေ့ သူ့ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချလိုက်သည် ။
အို . . .
တင်းပြောင် တုတ်ခဲတဲ့ လီးကြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။
တကယ့်ကို ရှည်ပြီး တုတ်တဲ့ လီးကြီး ။
သွေ့ ဒူးလေးထောက်ချလိုက်ပြီး ဒေါက်တာကက်နက်ရဲ့ လထစ်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံဟတ်လိုက်ပါသည် ။
ပြီး
နေသန်
ဂျွန်လ ၁၂ရက်နေ့ ၂၀၁၉