စိုင်းစံ ရေလှိုင်းပုံစံ ဆိုဖာခုံမှာ ခွထိုင်ပြီး နန်းမြတ်စံကို သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ကောင်ဘွိုင်မလေးလို တက်ခွစေကာ ပုခုံးကို ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ ဆွဲနမ်းနေလိုက်တယ်။
ဇော်ဇော် ကေဝိုင်ချောဆီဘူးကို ညှစ်ချပြီး နန်းမြတ်စံရဲ့ စအိုဝထဲချောဆီဝင်အောင် လက်မနဲ့ ဖိဖိသွင်းရင်း အပေါက်ချဲ့ဖို့ လုပ်နေတယ်။
မင်းမင်း နန်းသူဇာ နို့တွေကို ဖက်ညှစ်ထားရင်း ရင်တဒိန်းဒိန်းခုံကာ ချစ်သူ နန်းမြတ်စံ အဖြစ်ကို ရင်တမမနဲ့ ကြက်သေသေ နေမိတယ်။
ဇော်ဇော်က သူ့ဂျိုးကိုပါ လုံးပတ်တလျှောက် ချောဆီနဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်း နန်းမြတ်စံနောက် ဒူးထောက်ရင်း စအိုဝကို ဂျိုးနဲ့တေ့တယ်။ ဘယ်လက်ဖဝါးနဲ့ နန်းမြတ်စံ ကျောပြင်ကို ဖိချရင်း ညာလက်နဲ့ နန်းမြတ်စံ ခါးကိုထိန်းကိုင်ကာ ဂျိုးကိုဖိချတယ်။ ဂျိုးက မဝင်ပဲ အပေါ်ချော်ထွက်သွားတယ်။
"နန်းမြတ် စိတ်ကို လျှော့ထား စအိုကြွက်သားတွေ မညှစ်ထားနဲ့"
ဇော်ဇော်က ပြောရင်း နောက်တခါ ဖိလိုးပြန်တယ်။ ချော်ထွက်ပြန်တယ်။ နန်းသူဇာ ရေကန်ထဲက ထတက်ပြီး ဇော်ဇော့် ဂျိုးကိုကိုင်ကာ နန်းမြတ်စံ စအိုဝမှာ တေ့ပေးတယ်။ ဇော်ဇော်က အဖိ ဒီတခါတော့ ဂျိုးက ပစ်မှတ်ထိသွားတယ်။
နန်းမြတ်စံ ခါးလေးကော့ ခေါင်းလေးမော့ သွားတယ်။ စုတ်သတ်သံလေး ထွက်လာတယ်။ ဇော်ဇော်က ရပ်မနေပဲ ဆက်ဆက်ဖိတယ်။ စိုင်းစံက အောက်ကနေ အလိုက်သင့် တင်ပါးကို ပင့်ပင့် ကော့ပေးတယ်၊ လက်နဲ့ လည်းနန်းမြတ်စံ ရင်သားဖုလေးတွေကို ချေပေးတယ်။
ဇော်ဇော့် ဂျိုး ဒစ်လုံး နန်းမြတ်စံ စအိုထဲ မြုတ်ဝင်သွားတယ်။ နန်းမြတ်စံ ခေါင်းမော့ ပါးစပ်လေးဝိုင်းကာ တဖူးဖူးနဲ့ လေမှုတ်ရှူသံထွက်နေတယ်။ မင်းမင်း ဂျာကူစီကန်ထဲ ထိုင်ရင်း အသက်ရှူဖို့ မေ့နေပုံရတယ်။
"နန်းမြတ် ရလား? တအားနာလား?"
".............. ................ ရ ရ တယ် ကို ဇော် မ.. မ ရပ်နဲ့ ..."
နန်းမြတ်စံ ပါးစပ်းလေးဝိုင်းကာ လေမှုတ်ထုတ်ရင်းက ဇော်ဇော့်ကို မရပ်ဖို့ ပြောမိတယ်။ မိမိအောက်က ပိပိထဲဝင်နေတဲ့ ကိုစိုင်း ဂျိုးက သားအိမ်ဖိမိနေချိန်၊ စအိုထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ကိုဇော့် ဂျိုးက တစ်ဆို့ပြီး ပူထူ ကျိန်းစပ်နေတယ်။ ရင်သားတွေက တင်းပြည့်ပြီး စူနေတဲ့ အဖုလေးတွေရဲ့ ယားယံမှုက ဘာနဲ့မှ မတူဘူး။ ပိပိထဲက ယားယံမှုက တိုးဝင်လာတဲ့ ဂျိုးနှစ်ချောင်းလုံးကို လိုလားနေတာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ သိတယ်။
ဂျိုး တစ်ချောင်းက ပိပိထဲက ဆုတ်ခွါသွားချိန်မှာ စအိုထဲက ဂျိုးက တိုးဝင်လာတယ်။ စအိုထဲက ဂျိုးက ဆွဲယူသွားချိန်၊ ပိပိထဲက ဂျိုးက ဖိတိုးလာတဲ့ ယားယံမှုက နန်းမြတ်စံ လောကကြီးကို တဒင်္ဂမေ့သွားတယ်။ အသက်ကို ကြိုးစားရှူရင်း နာကျင်မှုမေ့လျှော့ကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေမိတယ်။
နန်းမြတ်စံ စိုင်းစံနဲ့ ဇော်ဇော်ကြားမှာ အလိုးခံ စီးမြောရင်း အကောင်းကြီး ကောင်းနေခဲ့တယ်။ စိတ်နဲ့ လူနဲ့ မကပ်ပဲ အသံထွက်ငြီးနေမိတယ်။
မင်းမင်းလည်း နန်းမြတ်စံ နည်းတူ တဒင်္ဂ အံ့ဩပြီး ကိုယ့်ရှေ့က မြင်ကွင်းကို မှင်သက် ငေးမောမိနေတယ်။ မင်းမင်း ဂျိုးက ပြန်လည် အားအင်ပြည့်ဖြိုးလာကာ တုန်လာသလိုပဲမို့ ကိုယ့်ဂျိုးကိုယ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ မင်းမင်း သတိပြန်ဝင်လာတယ်။
"နန်းသူဇာ ငါ့ကို ကုန်းပေးဟာ"
နန်းသူဇာ မင်းမင်း ပေါင်ကြားကို တချက်ရှိုးကာ အခန်းထဲရှိ မွှေ့ယာပေါ်သွားပြီး ဒူးထောက် ပေါင်ဖြဲပြီး မွှေ့ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ကုန်းပေးထားလိုက်တယ်။ မင်းမင်း ကြမ်းတော့မယ်ဆိုတာ သူမ အတွေ့အကြုံအရ သိထားပြီးပြီ။
((((ဖြန်းန်းန်း...))))
စိုင်းစံ၊ ဇော်ဇော် နဲ့ နန်းမြတ်စံ အသံလာရာကို ငဲ့ ကြည့်မိသွားတယ်။ ဖင်ကုန်းပေးထာတဲ့ နန်းသူဇာ အနောက်မှာ ဒူးထောက်ပြီး ဗြုန်းနေတဲ့ မင်းမင်းကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
တဖြေးဖြေး ပွဲက မြိုင်ဆိုင်သွားပြီ။ တစ် အချိုး နှစ် အပေါင်း တစ်အချိုး တစ် ဆိုတာ မဟုတ်ဘူး ညာတာ တကယ်က နှစ် အချိုး သုံး။ အားလုံး ပတ်လည် ရိုက်ကုန်တာ။
တစ်ခုပဲ နောက်ဆုံး ပွဲသိမ်းတော့ မင်းမင်း ဂျိုးက သူ့ကို ပေးမချပါဘူး ဆိုတဲ့ ချစ်သူ နန်းမြတ်စံ ပိပိထဲမှာ တစ်ယောက်ကိုယ် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်လို့။
နန်းသူဇာကို စိုင်းစံနဲ့ ဇော်ဇော်က တဖက်တချက်က ပွေ့ဖက်လို့။ နန်းသူဇာ မျက်နှာနဲ့ နို့အုံပေါ်မှာ အဖြူရည်တွေက မြင်မကောင်းဘူး။
အားလုံး ဆိတ်ငြိမ်သွားတဲ့အချိန် ထိုမြင်ကွင်းကို ဖုန်းဖြင့် ဓါတ်ပုံရိုက်ယူကာ တိတ်တဆိတ် ထွက်ခွါသွားသူက ထူးပိုင်။
နန်းမြတ် နဲ့ မင်းမင်း မင်္ဂလာပွဲကိစ္စနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်တွေရှုတ်နေကြတာ တော်တော်ကြာနေပြီ။ သေသေချာချာ ရေတွက်ကြည့်ရင် ကိုဇော်ဇော် နှုတ်ဆက်ပွဲည ပြီးခဲ့တာ သုံးပတ်ရှိနေပြီ။
နန်းမြတ် တစ်ယောက်ထဲ မင်္ဂလာဝတ်စုံ သွားတိုင်းရ။ မိနိုကို ဂျီကျပြီး အမျိုးမျိုး ဟိုနားမကြိုက် ပြင်ခိုင်းလိုက်၊ ဒီပုံစံမျိုး ပြင်ခိုင်းလိုက်နဲ့။
မနက်ဖြန်လည်း အလှဓါတ်ပုံရိုက် ထားတဲ့ပုံတွေ သွားရွေးဖို့ မင်္ဂလာပွဲမှာ အလှပြဖို့ သွားယူဖို့ ချိန်းထားတာက ရှိသေးတယ်။ မင်္ဂလာဆောင်တာ တော်တော်ရှုတ်ရှက်ခတ်တာပဲ။ တစ်သက်မှာ တစ်ခါမို့ပဲ။
(ဒါတောင် အများအမြင်မှာက နန်းမြတ်ကို အိမ်ထောက်ကျဖူးတယ်။ ခိုးရာလိုက်ဖူးတယ် ဆိုပြီး အထင်အမြင်သေး အမြင်မကြည်တာက ရှိသေးတယ်။)
အဲ့ကိစ္စနဲ့ ကိုမင်း မေမေက နန်းမြတ်ကို ချွေးမအဖြစ်လက္ခံချင်ခဲ့ပုံ မပေါ်ဘူး။ သားကိုချစ်တဲ့ စိတ်နဲ့သာ နန်းမြတ်ကို နောက်ပိုင်း အမြင်ကြည်လက်ခံလာတာ။
ကိုမင်း ဖေဖေကတော့ နန်းမြတ်ကို သမီးတစ်ယောက်လို ဂရုစိုက်တယ်။ ကိုမင်း မေမေ နန်းမြတ်ကို ကြည်ဖြူလာတာ ကိုမင်းနဲ့ ကိုမင်းဖေဖေကြောင့်သာ။
မနက်ဖြန် ဓါတ်ပုံသွားရွေးဖို့ နန်းမြတ်ရော၊ ကိုမင်းရော မအားဘူး။ နန်းမြတ်က သဇင်ပန်းနဲ့ တခြားပန်းတွေ သွားယူရမယ်။ ပြီးရင် ပန်းထိုးဖို့ သွားပေးရမယ်။ ပြီးရင် မိနိုစီသွားပြီး မင်္ဂလာဝတ်စုံ အပြီးသတ်ရမယ်။
ကိုမင်းက အလုပ်ကိစ္စ တချို့နဲ့ ကိုကြီးနဲ့ မဟန်နီကို လေဆိပ်သွားကြိုရမှာကြောင့် မအားပြန်ဘူး။ နောက်ဆုံး ကိုမင်းက ဓါတ်ပုံရွေးဖို့ ကိစ္စကို သူ့မိဘတွေကို အကူအညီတောင်းတော့၊ ကိုမင်း ဖေဖေကပဲ သူသွားယူပေးမယ်ဆိုပြီး စိတ်မပူဖို့ပြောတယ်။
နောက်နေ့ မနက် နန်းမြတ် အိပ်ရာနိုးတော့ ကိုယ်လက် မအီမသာဖြစ်ပြီး နေလို့မကောင်းဘူး။ ကိုမင်းက နန်းမြတ်ကို ကွန်ဒိုအခန်းမှာပဲ နားနေခဲ့ဖို့ ပြောပြီး၊ မိနိုစီဖုန်းဆက်ပြီး နန်းမြတ် မလာဖြစ်တဲ့ အကြောင်းနဲ့ မေမေနှစ်ယောက်ပဲ ဝတ်စုံတိုင်းဖို့ နန်းမြတ်ရဲ့ဖေဖေကိုအကူအညီတောင်းပြီး လွှတ်လိုက်မယ့် အကြောင်း ပြောတယ်။ ပန်းကိစ္စ သူပဲ ကြည့်စီစဉ်လိုက်မယ်တဲ့။
နန်းမြတ် တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေတာနဲ့ ပါရာသောက်ပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။ နေ့ခင်းဖက် အိပ်လို့လားမသိဘူး အိပ်မပျော်ဘူး။ စိတ်တွေက ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့။
တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ နန်းမြတ် လန့်သွားတယ်။ ခုမှသတိရတယ်။ ရာသီသွေးလာရမယ့် ရက်ကျော်နေပြီ။ ဟာသွားပြီ၊ အကယ်၍သာ ......!!!!
နန်းမြတ် ထပြီး ဆေးသေတ္တာဖွင့်ပြီး တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေမိတယ်။ နန်းမြတ်လိုချင်တာက ရှိမနေဘူး။ ထင်မှ မထင်ထားတာ အဲ့လိုစစ်တဲ့ဟာ ဘယ်ဝယ်ထားမိမလဲ။
သွားဝယ်ဖို့ကလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲနေတော့ သွားချင်လာချင်စိတ်မရှိဘူး။ ကိုမင်းကို ဖုန်းခေါ်တော့လည်း ဆက်သွယ်မှု ဧရိယာပြင်ပတဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကိုမင်းစီ အခြေအနေကို စာရေးပြီး ကိုယ်ဝန်စစ်တဲ့ဟာ ဝယ်ပြီး အမြန်ပြန်လာခဲ့ဖို့ စာပို့လိုက်တယ်။
အကယ်၍သာ ရခဲ့ရင် ဒါဘယ်သူ့ ကလေး ဖြစ်မလဲ? ကိုမင်းလား? ကိုစိုင်းလား? ကိုဇော်ဇော်လား?
နန်းမြတ် အတွေးတွေရှုတ်ရင်း ခေါင်းရှုတ်သွားတယ်။ နန်းမြတ်ဆိုတာ အရင်ကတည်းက လုပ်ချင်ရာလုပ် ပျော်သလိုနေပြီး နောင်တရတတ်တဲ့ သူမှမဟုတ်တာ။
ရာသီသွေး နောက်ကျတာလည်း ဖြစ်နေနိုင်တာပဲ။ ဘယ်သူနဲ့ ရရ ဒါ နန်းမြတ်စံ ရင်သွေးပဲ။ အဲ့လို တွေးမိတော့ သတ္တိတွေ အလိုလို ရှိလာတယ်။ ပြီးနောက် စိတ်လျှော့ကာ နန်းမြတ် အိပ်ပျော်သွားတယ်။
မင်းမင်း အိမ်ကထွက်လာပြီး တောင်ဥက္ကလာဖက်ရှိ သဇင်ခြံသို သွားပြီး မင်္ဂလာပွဲနေ့ အတွက် လိုအပ်တဲ့ အရေအတွက်နဲ့ အရွယ်အစားကို မှာပြီး ထိုနေ့ နံနက်စောစော ယူမယ်ပြောကာ စရံချသည်။
ထို့နောက် ပန်းအလှဆင်ဆိုင်သွားကာ ပွဲအတွက် အလှဆင်ပန်း၊ သတိုးသမီးလက်ကိုင်ပန်း၊ ရင်ထိုးပန်း၊ လိုအပ်သည်များမှာပြီးငွေချေသည်။
ပြီးမှ အလုပ်သွားကာ လိုအပ်သည်များမှာကြားပြီး ယူစရာရှိတာယူကာ တင်ဒါကိစ္စ ချိန်းထားသည့် အစိုးရရုံးသိုသွား၍ အစည်းအဝေးတက်ရသဖြင့် ဖုန်းပိတ်ထားမိသည်။
အစည်းအဝေး နားချိန် ထိုရုံး အနီးအနားရှိ လမ်းဘေးဆိုင်တွင်း နေ့လည်စာမှာတော့မှ ဖုန်းဖွင့်ဖြစ်သည်။ ချစ်သူ နန်းမြတ် ဖုန်းခေါ်ထားတာ အခုမှတွေ့သည်။ မနက်ထွက်လာတုန်းက သူမနေမကောင်း၍ ကွန်ဒိုမှာ ထားခဲ့ရသည်။
နန်းမြတ် သက်သာရဲ့လားမသိ? နေ့လည်စာရော စားပြီးပြီလားမသိ။ မင်းမင်း နန်းမြတ်စီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ နန်းမြတ် ဖုန်းမကိုင်။
မှာထားသည့် ထမင်းနဲ့ ဟင်း ရောက်လာ၍ မင်းမင်း အမြန်စားလိုက်သည်။ ပြီးရင် တင်ဒါတင်ဖို့ လုပ်ရအုံးမည်။ ထမင်းစားရင်း ဖုန်းကြည့်လိုက်မှ နန်းမြတ်ပို့ထားသည် စာကို မြင်သည်။ ထမင်းပင် နင်သွားသည်။
"ဟိုက်"
မင်းမင်း နန်းမြတ်ကို ဖုန်းထပ် ခေါ်သည်။ နန်းမြတ် မကိုင်။ မင်းမင်း ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိတော့။ စိုးရိမ်တာရော၊ စိတ်ပူတာရော၊ စိတ်ထဲက ငါလိုးမ စိုင်းစံ၊ ငါလိုးမ ဇော်ဇော် ဆိုပြီး ဆဲမိသွားသည်။
အိမ်ပြန်ပြေးချင်သော်လည်း ပြန်လို့က မရသေး၊ တင်ဒါကိစ္စက ပစ်ထားခဲ့လို့မရ။ လုပ်စရာတွေက မျိုးစုံ နေရာစုံ၊ လေဆိပ်က ကြိုရအုံးမယ်။ အဓိကနဲ့ သာမည အားလုံးက အဓိကတွေဖြစ်နေသည်။
နောက်ဆုံး စိုင်းစံကို အကူအညီတောင်းဖို့ စဉ်းစားမိသည်။ ပြဿနာက သူနှင့်လဲ ဆိုင်သည်။ ဖုန်းခေါ် လိုက်တော့ စိုင်းစံဖုန်းကို ဒေါ်သူဇာက ကိုင်သည်။ မင်းမင်း ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်းမသိ။
"ဟဲ့ ဖုန်းခေါ် ပြီး သေနေတာလား?"
"စိုင်းစံရော?"
"စိုင်းစံ မီတင်ထဲမှာ၊ ငါ့ပြောလဲ ရပါတယ် မောင်မင်းမင်းရယ်။ ပြော ဘာကိစ္စလဲ?"
"ငါ....."
"ဟဲ့ ပြောမရလဲ ထားတော့၊ သူ့မီတင်က ကြာမှာ၊ သူထွက်လာရင် ပြန်ခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ်၊ ဟုတ်ပြီလား?"
"ငါ၊ ငါ့ ကို တစ်ခု ကူပေးနိုင် မလား သူဇာ?"
"အေး ပြော ဘာကူရမှာတုန်း?"
မင်းမင်း နန်းသူဇာကို အကူညီတောင်းသင့် မတောင်းသင့် မစဉ်းစားအားတော့ဘူး၊ ဒီနေ့ နန်းမြတ်နေမကောင်းတဲ့ အကြောင်းနဲ့၊ နန်းမြတ် ပို့ထားတဲ့ မက်ဆေ့စ် အကြောင်း ပြောပြီး၊ နန်းမြတ်ကို ဖုန်းခေါ်မရလို့ အိမ်သွားကြည့်ပေးပြီး ဆေးခန်းပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ (အကူအညီ တောင်းလိုက်တယ်။)
"အယ်လ်!!! အေးအေး ငါအခုပဲ သွားလိုက်မယ်။ နင့် အိမ်လိပ်စာနဲ့ နန်းမြတ်စံ ဖုန်နံပါတ် ခုပို့လိုက်။ ဒါပဲ"
"Thanks"
နန်းသူဇာ က ဖုန်းချသွားပြီ။ မင်းမင်း အိမ်လိပ်စာနဲ့ နန်းမြတ်ဖုန်းနံပါတ် မက်ဆေ့စ် ပို့လိုက်သည်။ တင်ဒါတင်ရမည့် စာရွက်စာတမ်းတွေယူကာ ထမင်းဆိုင်မှ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ (ငါ စက်ကပ်ကြေး တစ်ယောက်တော့ ခန့်အုံးမှပါ။ အရေးအကြောင်းဆို တစ်ယောက်ထဲ မဖြစ်)
သူဇာ လိပ်စာ နဲ့ ဖုန်းနံပါတ် ကို ကူးရေးလိုက်ပြီး လက်ကိုင်အိတ်ကို ယူကာ ရုံးက ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ မင်းမင်း စိတ်ပူနေသလောက် သူဇာကတော့ စိတ်မပူ။
လမ်းတွင် ဆေးဆိုင်တစ်ခု ဝင်ကာ အကိုက်အခဲ ပြောက်ဆေး နှင့် ကိုယ်ဝန်စစ်သည့် ပစ္စည်း ဝင်ဝယ်လိုက်သည်။ နန်းမြတ်စံကို ဖုန်းခေါ်ကြည့်တော့ ချက်ချင်းမကိုင်ပေမယ့် ဖုန်းအဆက်အသွယ် ရသည်။
သူဇာ နန်းမြတ်စံ စီရောက်သွားတော့ သူမ တော်တော်လေး ပင်ပမ်းနွမ်းနယ်နေပုံရသည်။ သူမ နဖူးစမ်းကြည့်တော့ အဖျားရှိနေသည်။ ဆေးခန်း တစ်ခုခု သွားပြတာ ပိုကောင်းမည်။
"နန်းမြတ် ဘာစားပြီးပြီလဲ? အမတို့ ဆေးခန်းသွားပြ ရအောင်။"
"ကော်ဖီနဲ့ မုန့်စားထားတယ် မနန်း၊ ပါရာ သောက်ထားတယ်။ သက်သာသွားမှာပါ။"
"မသက်သာပါဘူး။ ဆေးခန်း သွားမှရမှာ။ ပွဲကနီးနေပြီဟာကို။ ထ ထ မနန်း လိုက်ပို့ပေးမယ်။"
သူဇာ ပြောလဲပြော နန်းမြတ်စံကို ပွေ့ထူရင်း အဝတ်အစား လဲပေးရတယ်။ အဲ့အချိန် နန်းမြတ် မေမေနဲ့ မင်းမင်း မိဘတွေ စိတ်ပူပြီး ရောက်လာလို့ စိတ်မပူဖို့ပြောကာ၊ သူဇာ နန်းမြတ်ကို ခေါ်ပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
နန်းမြတ်တို့ ကွန်ဒိုက ရန်ကင်းနဲ့ နီးတာပဲ။ သူဇာ ကားမောင်းရင်း သီရိ ရန်ကုန်မှာ မရှိမှန်း သိပေမယ့် သတိရပြီး သီရိအိမ်ကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။
သူဇာ ကိုယ်တိုင်လဲ ဘယ်ဆေးခန်း သွားလို့ သွားရမှန်း မသိသေးတော့၊ သီရိ ရှိလိုရှိငြား ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အမျိုးသမီး ဓမ္မတာကိစ္စဆိုတော့ အမျိုးသမီး ဆရာဝန်နဲ့ဆို ပို အဆင်ပြေမယ်လေ။
"ဟဲလို!!"
"သီရိလား?"
"သီရိမဟုတ်ဘူး မနန်း၊ အင်ကြင်းပါ။ မတွေ့တာကြာပြီနော်.."
"အင်ကြင်းလား၊ အတော်ပဲ၊ မနန်း အဲ့နားရောက်နေလို့ ခေါ်လိုက်တာ။ ခုလာခဲ့မယ်။"
"ဟုတ် မနန်း၊ မမတော့ မရှိဘူးနော်။"
"ရတယ်၊ အင်ကြင်းကို အကူအညီတောင်းစရာရှိလို့၊ ၅မိနစ်နေရင် ရောက်မယ်နော်။"
"ဟုတ်၊ ......."
သူဇာ ကားကို ရန်ကင်း တိုက်တန်းတွေဖက် ချိုးကွေ့ ဝင်လိုက်တယ်။ တော်သေးတယ် ဘယ်ဆေးခန်း သွားရမှန်း မသိဖြစ်နေတာ။ အင်ကြင်း ရှိနေတော့ အတော်ပဲ ဖြစ်သွားတယ်။
အင်းကြင်း ကို နန်းမြတ်စံ နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး အခြေအနေကိုအကြမ်းဖျင်း ပြောပြလိုက်သည်။ အင်ကြင်း က သူဇာတို့ကို အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲ ခေါ်သွားပြီး နန်းမြတ်စံကို ကုတင်ပေါ်လှဲစေသည်။
လိုအပ်သည်များကို စစ်ဆေး စမ်းသပ် မေးမြန်းပြီးနောက် နန်းမြတ်စံ ကို ဆေးတစ်လုံး ထိုးပေးကာ အိမ်ခန်းထဲမှာပဲ ဒရစ်တစ်လုံး ချိတ်ပေးပြီး အနားယူစေသည်။
"စိတ်ပူစရာ မရှိပါဘူး။ ရာသီတုတ်ကွေး ဖျားတာပါ။ အားနဲနေလို့ ဒရစ် ချိတ်ပေးလိုက်တာ။ သောက်ဆေးလဲ ပေးလိုက်မယ်။"
"ကျေးဇူးပါ။"
"အင်ကြင်း!!! ဟိုလေ.. ဟိုဟာ.. ဗိုက်ကရော? ပူစရာ ရှိလား?"
နန်းသူဇာကပဲ နန်းမြတ်စံ ကိုယ်စား မေးပေးလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ တော်ကြာ ဗိုက်ပူလာမှဖြင့် ဘယ်သူ့ကြောင့်ပူလို့ ပူမှန်း မှန်းဆရခက်မှာ။ ငစိုင်း ရင်သွေး ဖြစ်နေမှာစိုးရသေး။
"အင်ကြင်း စစ်ပြီးပါပြီ။ ကိုယ်ဝန်ရတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ပုံမှန် ရာသီသွေး နောက်ကျတာဖြစ်မှာပါ။ ဒါမျိုးက ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ နောက်တစ်ပတ် လောက် နေလို့မှ မထူးခြားရင်တော့၊ ဂိုင်နဲ့ ပြကည့်ရင် ပြကြည့်ပေါ့။"
"ဟုတ် အင်ကြင်းရေ ကျေးဇူး ကျေးဇူး"
"ကျေးဇူးပါ မအင်ကြင်း"
"ရပါတယ် ရှင့်"
အင်ကြင်းက လိုအပ်သည့် ဆေးဝါးများ နန်းမြတ်စံအား ပေးပြီး ခေတ္တခဏ အနားယူစေပါတယ်။
သူဇာလဲ အင်ကြင်းနဲ့ သီရိအကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်း၊ အတိတ် ပစ္စုပ္ပန် အကြောင်း ထွေရာ လေးပါးပြောပြီးနောက် နန်းမြတ်စံအား ပြန်ပို့ဖို့ အင်ကြင်းကို နှုတ်ဆက်ရပါတယ်။
နန်းမြတ်စံ ကိုယ်တိုင်လဲ အင်ကြင်းအား ကျေးဇူးတင်စကားပြောကာ၊ သူမ မင်္ဂလာဆောင် ဖိတ်စာပေး၍ ဆက်ဆက်လာဖို့ ဖိတ်မိပါတယ်။ နန်းမြတ်စံ ခုဏကမှ ရင်ထဲက အလုံးကြီးကျသွားရတာမဟုတ်လား။
ပြီး....................................................