ခင်ထွေး သူ့ပုဆိုးစကိုအသာဖြေလျော့ပြလိုက်သည်။ စိတ်ကမရှည်ချင်ဖြစ်လာ၍ စိုးယုမော်သူ့ပုဆိုးတစ်ကွင်းလုံးကို အောက်ကို လက်နှင့်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရင်း သူ့လီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ပါသည်။ လီးက သာမန်အရွယ်အစားလောက်ပဲရှိပြီး အလျားတော့ အရှည်သားပဲဖြစ်သည်။ ၆ လက်မခွဲ ရ လက်မလောက်တော့ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ မိန်းမတော်တော်များများ လက်သင့်ခံနိုင်သော သာမန်လီးအရွယ်အစားမျိုးဖြစ်ပေမယ့် လီးကြီးတာကိုမှမက်သူဖြစ်သည့် ချောချောလိုတဏှာကျူးသည့် ရာဂဘီလူးမလေးတွေ အဖို့တော့ဖြင့် ဒီလောက်လီးအရွယ်အစားမျိုးကို စာရင်းထဲထည့်မည်မဟုတ်သလို ရင်ခုန်မှာလည်းမဟုတ်ချေ။ အတွေ့အကြုံ မယ်မယ်ရရရှိသူမဟုတ်သည့် စိုးယုမော်လိုအပျိုစင်အရိုင်းကလေး တွေ့ခဲ့ဖူးသော လီးနှစ်ချောင်းကပင် သူ့ထက်စာလျှင် အရွယ်အစားနှစ်ဆခန့် ပိုကြီးနေပေသည်။ ငရဲလီးကတော့ ဒီထက်တောင်ပိုသေး လို့ ပြောရလေမလားဘဲ။
လီးအကြောင်းက်ုတွေးရင်း ငရဲရဲ့လီးကြီးဆီ သူမစိတ်ကရောက်သွားပြီး မျက်လုံးထဲမှာ သူ့လဒစ်ပြူးပြူးကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ စိုးယုမော် ပါးစပ်ကတော့ ...
"ဟင်း အကြီးကြီးပဲ ကိုထွေးဟာရီးးက ... "
ဆိုပြီး သူ့ဟာကြီးကို တအံ့တဩချီးကျူးထောပနာပြုလိုက်တော့ ကိုထွေးကျေနပ်ပြီး ပီတိဖြာဝေသွားသည်။ သူ့မယားဖြစ်သူ ချောချောကသာဆိုလျှင် ..."ဟင်း မအေလိုးကြီး ရှင့်လီး ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ တစ်ညလုံး အချိန်ဆွဲလိုးမနေနဲ့ လိုးစရာရှိ မြန်မြန်လိုး ကျွန်မ အိပ်ချင်ပြီ ... " ဆိုပြီး အမြဲမြည်တွန်တောက်တီးနေတတ်တာကို နားထဲ ပြန်ကြားယောင်မိသေးတော့သည်။ စိုးစိုးက သူ့လီးကို အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း သူမမျက်လုံးများကလည်း အိပ်ခန်းအတွင်းဖက်ဆီကို မကြာခဏဆိုသလို အကြည့်က ရောက်ရောက်သွားရလေသည်။
အထဲမှာလည်း ပွဲကကြမ်းနေသည်။ ဦးညီဂျော်လိုးရင်းတန်းလန်းက အရှိန်လျော့ကျလာလို့လားမသိ။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမယောက်ျားလီးကို ကိုယ်တိုင်ပဲ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်ပေးရင်း လက်နှင့်ပါ တဖတ်ဖတ် ဂွင်းရိုက်ပေးနေတာတွေ့ရသည်။ ချောချောကေ့ ဖင်ကုန်းမြဲကုန်းလျက်ပင်။ ဦးညီဂျော်လီးတောင်လာပြီး ချောချောစောက်ပတ်ထဲကို နောက်တစ်ကြိမ်လီးထည့်သွင်းကာ အဆက်မပြတ်လိုးဆောင့်ချလိုက်တာ တွေ့ရလေသည်။ ဒီတစ်ချီက ခုနကထက် ပိုလို့တောင်မှ ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်လိုးပေးနေသဖြင့် အားရချင်စရာ အလွန်ကောင်းနေလေတော့သည်။ စိုးယုမော် သုတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဖုတ်ထဲက တရွရွဖြစ်နေသလို ချောချောယောက်ျားခင်ထွေးလည်း ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ။ မယားတစ်ယောက်လုံး ဖင်ကုန်းအလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း ကို်ယ်တိုင်လိုးချင်စိတ်များပေါက်ပြီး လီးအပြတ်တောင်လာလေသည်။
"စိုးစိုး ပြမယ်ဆို ပြလေ "
"ကိုထွေး ကြည့်မို့လား ...အဟင်းဟင်း ဟင်း"
စိုးစိုး သူ့ကို ရှက်ရယ်ကလေးရယ်ပြလိုက်ရာက သူမခါးမှထမီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ထမီကျွတ်သွားတော့ ပေါ်လာသည့်စောက်ပတ်အုံကလေးကို ကိုခင်ထွေးလက်က ကွက်တိပင်ရောက်ရှိသွားသည်။ စိုးစိုး ခါးကလေးတွန့်လိမ်ကာ မူမလိုရုန်းမလို လုပ်သည်။ မရ။ ခင်ထွေးတစ်ယောက် လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်နေချေပြီ။ ဒေါသအရှိန်ကြောင့်ရော အခန်းထဲမှ တွေ့မြင်နေရသော မဖွယ်မရာမြင်ကွင်းများကိုကြည့်မိတာကြောင့်ရော သူ့လီးကချိုတကြွကြွနှင့် ကာမစိတ်ဆန္ဒများ ထူးကဲစွာထကြွဖြစ်ပေါ်လာရပြီး သူ့စိတ်ကိုသူ ဘယ်လိုမှ ချိုးနှိမ်၍မရလောက်အောင်ဖြစ်လာရလေသည်။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဟိုစမ်းစမ်း သည်စမ်းစမ်းလုပ်၍ အပေါက်ထဲလက်နှိုက်ကာဆွနှုးပေးသည်။ အစိထိပ်ဖူးကလေးအား ဖျစ်လှိမ့်ချေကာ ဘယ်ညာလှုပ်ယမ်း ဆွကစားပေးသည်။
စိုးယုမော်လည်း တင်းသထက်တင်းကာ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်၍မရတော့ပြီ။
"အ အ ကိုထွေး အိ အင့် ကျွတ်ကျွတ် ယား ယားတယ် စိုး အဖုတ်တအားရွနေပြီ အစ်ကိုရယ် မ မလုပ်ပါနဲ့တော့ "
မလုပ်ပါနဲ့ တော့ ... ဆိုတာက အချိန်အကုန်ခံပြီး ဆွမနေနှင့်တော့ ကောက်ကာငင်ကာပဲလိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါသည်။ ဒါကိုပဲ နားလည်မှုလွဲပြီး လူရိုးကြီးခင်ထွေးက သူမကိုထိုင်ရှစ်ခိုးမတတ်တောင်းပန်နေကာ ...
"ငါ ငါ ... ငါ့ ကို တ ... တစ် ခါ တော့ ခွင့်လွှတ်ပါ စိုးစိုးရာ ငါ လိုး လိုး ...ချင်လွန်းလို့ပါ တစ် ခါတည်း ... ပါ လီးလည်း တောင်နေတာမှ ပေါက်တောင်ပေါက်ထွက်တော့မယ် နော် နော် "
"ဟာ ... သိဘူး ... အွန်း ဟွန်း ဟွန်း ... အ အိ အီးး ဟင့် အင့် ... ဟင်း ဟင်းး "
လက်က စိုးစိုးစောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ်မွှေလိုးရင်း ပါးစပ်ကလည်း စိုးစိုးကိုတောင်းပန်ပြောဆိုနေကာ သူမအကျင်္ ီအောက်က ရင်သားအိအိနှစ်လုံးကိုပါ တအားဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပြီး လှိမ့်နယ်ပေးနေလေသည်။ အကျင်္ ီကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ထွက် သွားသလို ထမီတစ်ကွင်းလုံးလည်း အောက်မှာပုံနေပြီမို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်း သွားရတော့သည်။ စိုးယုမော်လည်း မချောရဲ့ချစ်လင်လူရိုးကြီးကို ချော်လဲရောထိုင်လုပ်ကာဖြင့် အိုးအိုးအင့်အင့် အမူပိုပို တွန့်မလိုရုန်းမလို ယိမ်းမလိုတိမ်းမလို ပုံစံကလေးလုပ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကလီးကြီးကိုလည်း မထိတထိ အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲ၍ ဟိုပွတ်ဒီနယ် ဆွကစားပေးရင်း ရုတ်တရက် ခြေလှမ်းမှားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲပြိုကျသွားလေရာ နှစ်ယောက်သား ရှောင်လွှဲချိန်ကလေးတောင် မရကြတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ထပ်မိသွားကြလေသည်။
"အ ကို ကိုထွေး အ အိ အိ "
ဒါမျိုးကျတော့ ယောက်ျားတွေကလက်မြန်သည်။ ဘယ်သူကောင့်သားမှ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး အထူးအထွေ သင်ကြားပေးစရာ မလိုပါချေ။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ထဲကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက အလစ်ချောင်းနေမှန်းမသိသော ခင်ထွေးလီးက စွိဇွပ်ကနဲ နေသားတကျ ထိုးဖောက်တိုးဝင်လာကာ အပေါ်စီးကနေ သူမကိုယ်ပေါ်ခွစီးပြီး အဆက်အပြတ်ဆောင့်လိုးချနေလေသည်။
"စွတ် ... ဖွပ် စွပ် "
"အင့် ဟင့် ဟင့် သေ ပါပြီ နော် ... ကို ကိုထွေး ရယ် အမေ့ ...အ အ အားး "
အခန်းထဲမှာ ဦးညီဂျော်လီးမှလရည်တွေ ချောချောစောက်ဖုတ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်ပြီး လီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ကာ မယားဖြစ်သူကို စုပ်ခိုင်းနေသည်။ ချောချောလည်း ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ကို တစ်လှည့်ဝိုင်းကူပြီး လီးစုပ်ပေးသည်။ လီးပြန်တောင်လာချိန်ကျတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူမချစ်လင်၏လီးကြီးကို အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုတက်ထိုင်၍ အားပါးတရဆောင့်လိုးပေးနေလေပြီ။ ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှာတက်ထိုင်စေလိုက်းရာက အောက်ကနေ ချောချောစောက်ပတ်ကို လျှာထိုးထိုးပြီး အပြတ်ယက်စုပ်ပေးနေတော့သည်။ မချောနှစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်အဖြစ်က စည်းစိမ်ကြီးလွန်းသည်ဟုပဲ ဆိုရလေမလားမသိပါချေ။
စိုးယုမော်လည်း သူမကို သူ့ကာမပိုင်မယားအမှတ်နှင့် နွားသိုးကြိုးပြတ် ကရှူးမူးထိုး တရစပ်လိုးချင်တိုင်းလိုးနေသည့် ကိုခင်ထွေး၏ လိုးဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းများအောက်မှာ အသက်ပင်ရဲရဲမရှူရဲလောက်အောင် ကာမအရသာကြီးကို စည်းစိမ်ရှိရှိခံစားခွင့်ရနေပေသည်။
ခင်ထွေး စိုုးယုမော်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းလိုးလိုက် သူမရင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကိုတစ်လှည့်စီ စို့စို့ပေးလိုက် သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲလေး နှစ်ချပ်ကို အပီစုပ်လိုက်လုပ်ကာ လီးကို အဆက်မပြတ် ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးက စိုးယုမော်စောက်ခေါင်းထဲမှာ အနေတော်ပဲ ဖြစ်နေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမသုခကို အပြည့်အဝရရှိခံစားနေရပေသည်။ စိုးယုမော်လည်း ပထမငြင်းမလိုနှင့် နောက်ပိုင်း သူ့လီးအဝင်ချောချောနှင့် စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်လိုက်ဝင်လိုက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းပေးနေသဖြင့် သူ့နောက်ကိုပါလာရပြီး သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီးဖက်တွယ်လာတာတွေ့ရကာ အောက်ကနေသူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်းလိုက်ပါပြီး သူမဖင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့၍ကော့၍ သူ့အလိုကျ အားတက်သရောညှောင့်ခံပေးလာတာတွေ့ရလေသည်။
အချိန်တော်တော်ကလေး ကြာသွားသည်။
နှစ်ယောက်သား အားသွန်ပြီး တက်ညီလက်ညီလိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်ကော့ခံပေးလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားမှုများ ပိုသွက်ပိုကြမ်းကာ ပိုမိုမြန်ဆန်လာရသလို ခင်ထွေးလည်း စိုးယုမော်၏ အပျိုစင်ကလေးအတိုင်းဖြစ်ကာ စီးကြပ်၍နေသော စောက်ပတ်လေးထဲကို ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်မက စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ တအုန်းအုန်းတဒိုင်းဒိုင်း လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံရသကဲ့သို့ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာကြရာက လရည်နှင့်စောက်ရည်များကို ပြိုင်တူပင် တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းထုတ်လိုက်ကြလျက် အိပ်ခန်းအဝရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ နှစ်ယောက်သားငြိမ်ကျသွားကြလေ၏။
နောက်ပိုင်းရက်တွေကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ကြုံသလို ရိုစင်းစွာဖြတ်သန်းနေထိုင်ကြလေသည်။
စိုးယုမော်လည်း လစ်လျှင်လစ်သလို ကိုခင်ထွေးနှင့် စခန်းသွားသလို ဒေါ်မြင့်မူလည်း ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲ၍နေကာ ဦးညီဂျော် ချောချောနှင့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ကတော့ သုံးပွင့်ဆိုင်အဖြစ် အချိန်အကြာကြီး လက်တွဲညီညီရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ အလီလီအချီချီ မျောချင်တိုင်း မျောပါနေလျက်ရှိကြသည်။
စိုးယုမော်နှင့်ချောချောပင် နှစ်ကိုယ်ချင်းတွေ့သည့်အချိန်တွေနည်းလာသည်။
ဒေါ်မြင့်မူက ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး စိုးယုမော်ကိုချဉ်းကပ်သည်။
စိုးယုမော်လည်း မိန်းမသားချင်းပေမယ့် လိင်တူရောလိင်ကွဲနှင့်ရော အပွတ်အသပ်အနှူးအနှပ် နမ်းစုပ်နှိုက်ပွတ်ခြင်းကိုခံလိုစိတ်ရှိသူမို့ ဒေါ်မြင့်မူ နှစ်ခါပင် မခေါ်ရဘဲ သူမအခန်းထဲကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ငြိမှတော့ ဒရိုင်ဘာငစောနှင့်ရော လွတ်ကင်းနိုင်ပါရိုးလား။ မငြိဘဲနှင့်ရော ခံနိုင်ဦးမှာလား။
စိုးယုမော်လည်း ခင်ထွေးလီးထက်ကြီးသော စံချိန်မီလီးပိုင်ရှင်လည်းဖြစ်သည့် စောမြိုင်လီးကြီးကို ရူးရူးမူးမူးစွဲလန်းသွားခဲ့ရပြီး လူလစ်ပြီဆိုတာနှင့် ဒေါ်မြင့်မူအခန်းထဲမှာရော ကိုစောမြိုင်နေထိုင်ရာအထပ်ခိုးလေးထဲမှာပါ နေ့မရှောင်ညမရှောင်ဆိုသလို သူတို့နှစ်ယောက်တွဲ သုံးယောက်တွဲ လူမသိသူမသိ အချစ်ကမ္ဘာတည်ကာ ရမ္မက်နယ်ကျွံပြီးရင်း ကျွံနစ်နေကြလျက်ရှိလေတော့၏။
သုံးလခန့်ကြာပြီး တစ်နေ့မှာ ...
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ပဲခူးမြို့က နာမည်ကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့သမီး မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲရှိ၍ ညအိပ်ညနေသွားရောက်စဉ်အချိန်အတွင်းမှာ စိုးယုမော်နှင့်ချောချော နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် အရင်တစ်ခါကသွားရောက်ဖူးသည့် မမမာ ဟုခေါ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆီ အလည်သွားကြဖို့ အိမ်မှာကျန်နေသည့် ဒေါ်မြင့်မူကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့ကြသည်။
ဟိုရောက်တော့ အရင်တစ်ကြိမ်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် ကိုရဲရော မြင့်ဇော်နှင့်ပါ ပြန်ဆုံတွေ့မိကြသည်။ ရောက်ရောက်ချင်းညကတော့ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်သား မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသလို သူမ၏အပျိုစင် အဆီအသားကို ဝဝလင်လင်စားသုံးခဲ့သူဖြစ်သည့် ငရဲ၏ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့်လည်း စိုးယုမော်တစ်ယောက် တစ်ညလုံး မျော့နေအောင်ကို အဆော်ခံခဲ့ရပါသည်။ နောက်ထပ်လည်း ငရဲနှင့်မြင့်ဇော်တို့နှစ်ယောက်၏ အလှည့်ကျဖင်ပါကင်ဖွင့်ခြင်းကို သူမတစ်ယောက်တည်း အလူးအလဲခံစားရပြန်ကာ စိုးယုမော်လည်း တစ်ညတည်းနှင့်ပင် လရည်တွေ အတော်ကြီးဝအီသွားခဲ့ရလေသည်။
သုံးရက်လောက်နေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ချောချောအပါအဝင် သူတို့ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲမှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကြေမတတ်ဖြစ်နေရာက ... ညနေရောက်တော့ ချောချော သူမကိုခေါ်ပြီး ...
"ဒီတစ်ကြိမ် ...နင့်အလှည့်ပဲ စိုးစိုး ... ငါနဲ့မမမာ တစ်ညအိပ်သွားစရာရှိလို့ အိမ်မှာ နင့်တစ်ယောက်တည်း အစောင့်ထားခဲ့မယ် ငရဲနဲ့မြင့်ဇော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတစ်နေရာခိုင်းထားတာရှိတယ် သူတို့နှစ်ယောက်အစား နင်အဖော်လုပ်ရမယ့်လူ သုံးလေးယောက်လာမယ် ကျန်တဲ့အပိုင်းတော့ ညည်းဖာသာညည်း ကိုယ်တိုင်သာ ဆက်ရှင်းလိုက်တော့ ကြားလား စိုးစိုး "
"ဟုတ် မချော သွားမှာဖြင့်သွား ...ဖြောင့်ဖြောင့်သွား ...စိုးအတွက် စိတ်မပူနဲ့"
စိုးယုမော် ခေါင်းညိတ်လိုက်မိသည်။
.........
တကယ့်ည ...
ငရဲည ... ငရဲကျရသည့် ညတစ်ညပါပေ။
ရောက်လာတာက သုံးယောက်ဆိုပေမယ့် အချိန်တစ်နာရီခွဲလောက်အကြာမှာ နောက်ထပ်သူတို့လူသုံးယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ စုစုပေါင်း သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့် ယောက်ျားအရင့်အမာတွေးချည်း ခြောက်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှင့်တစ်ကြိမ်စီ လိင်ဆက်ဆံပြီးသည့်နောက်မှာ စိုးယုမော်သူတို့အကြောင်းကို အလုံးစုုံသိခွင့်ရခဲ့ပြီ။
တကယ့်လူတွေ။ အပျိုပါကင်ဖွင့်တဲ့နေရာမှာ နှစ်ယောက်မရှိသူတွေဖြစ်ကြသလို သူမတို့လို လိင်ဆက်ဆံရာမှာ ဝါအားဖြင့် အလွန်အင်မတန်နုနယ်လွန်းသေးသူတွေအဖို့ရာမှာလည်း သူတို့နှင့် တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် တွေ့ဖူးရုံမျှနှင့်ပင် လေးငါးနှစ်စာမက အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော လုပ်သက်ရင့်အတွေ့အကြုံများကို ပေးစွမ်းနိုင်သည့် ဝါရင့်သမ္ဘာရင့်စားနေကျကြောင်ဖားကြီးတွေလို့ပင် ဆိုရချေတော့မည်။
လီးတွေက ရှယ်ကြီးသည်။ အလျားလည်းရှည်သည်။ လိုးရာမှာလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို တစ်ချီတည်းနှင့်မျောပါပြီး ခွေကျသွားအောင် အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး လိုးပေးနိုင်စွမ်းရှိသည့်လူတွေဖြစ်ကြသည်။ သူတို့အားလုံး ဖာတွေနှင့်ယဉ်ပါးပြီး များသောအားဖြင့် ဖာဘိတွေက စော်အငုံးကလေးတွေကို ပါကင်ဝိုင်းဖောက်တာတို့ နယ်အသီးသီးကနေ အသစ်ရောက်လာသည့် မနူးမနပ် ချာတိတ်မ ကလေးတွေကို ကာမဘုံပစ္စည်းတစ်ခုလိုသဘောထားပြီး ဦးဦးဖျားဖျားပန်းဦးလွှတ်ပွဲကျင်းပနွှဲပျော်တာတို့ ကဲ့သို့သော အုပ်စုလိုက် အင်အားသုံးချိန်းလိုးသည့် ပွဲတော်တော်များများမှာ တက်ညီလက်ညီ အတူတကွဆင်နွှဲလေ့ရှိသူတွေဖြစ်၍ တစ်ယောက်အထာတစ်ယောက်သိနေပြီ။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ချောချော သူမကိုရှောင်ပေးလိုက်တာက အကြောင်းနှစ်ခုကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ကြောင်းက သူတို့နှင့်ကြိုပြီး အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည့် ဖောက်သည်တွေကြောင့်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြောင်းက သူတို့သုံးယောက်အဖွဲ့ထဲမှာ အငယ်ဆုံး အချောဆုံးကလေးလည်းဖြစ် ကာမဂုဏ်သုခခံစားရာမှာလည်း သူတို့နည်းတူ ရမ္မက်လိုဘကြီးသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် စိုးယုမော်ကို ဒီလောကအထာကို အလုံးစုံသိကျွမ်းရင်းနှီးအောင်ဆိုပြီး တမင်တကာ ပညာပေးလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။
ချောချောတုန်းကလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သည်သို့ပင် သူ့လူတွေလက်ထဲဝကွက်အပ်ပေးခဲ့ပြီး ရက်သတ္တပတ်တစ်ပတ်စာလောက် ဖိဖိစီးစီး လေ့ကျင့်ပေးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ချောချောတစ်ယောက် နေရာမရွေးလူမရွေး ဝင်ရဲထွက်ရဲဖြစ်ပြီး ကြုံရာလူနှင့်အိပ်ဖို့ ဘယ်လိုမှ ဝန်မလေးတော့ခြင်းဖြစ်သည်။
ယခုစိုးယုမော်အလှည့် ရောက်ပြီ။
ယောက်ျားသားခြောက်ယောက်စလုံး သူမကိုအလှည့်ကျဆော်သည်။ ပထမသုံးယောက်တစ်ချီစီလိုးပြီး၍မှ ကောင်းကောင်း အနားမရသေးခင် နောက်ထပ်သုံးယောက် သူမကိုအပီအပြင်ထပ်ဆွဲခြင်းခံရ၍ စိုးယုမော်လည်း အတော်ကလေး မောလျကာ မျက်ဖြူဆိုက်သွားရသည်။ သူတို့အုပ်စုသောက်လိုက်စားလိုက်ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် စိုးယုမော်ကို တစ်ယောက်စီလီးအစုပ်ခိုင်းရာ ခိုင်းသည်အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးရသည်။ လီးကြီးတွေကအရွယ်အစားစုံပြီး ထွားထွားလျားလျား ပေမီဒေါက်မီချည်းပဲမို့ စိုးယုမော်လည်း လီးစုပ်ရင်း သူမအဖုတ်ကလေးဆီမှတရွရွဖြစ်ကာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ရလေသည်။ လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းကနေ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်နှင့်မသိမသာစမ်းပြီး ဖိပွတ်ပေးနေမိသည်။
သူတို့လည်း လီးတောင်လာပြီး သူမကိုစကိုင်ကြပြီ။
တစ်ယောက်စီတစ်ယောက်စီ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးပြီး လေးယောက်မြောက် လိုးပြီးချိန်မှာ ကျန်နှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က သူ၏လီးပေါ် စိုးယုမော်ကို တက်အထိုင်ခိုင်းလိုက်ရာက နောက်တစ်ယောက်ကို သူမဖင်ပေါက်ထဲလီးအထည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး နှစ်ပင်တစ်ပြိုင်တည်း စတင်၍ ဆော်ကြသည်။ စိုးယုမော် ပထမအကြိမ် ဖင်အလိုးခံလိုက်ရခြင်းပင်။ လီးကြီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှင့်ဖင် တစ်ပြိုင်တည်း အလိုးခံရသဖြင့် သူမနှုတ်မှနေ၍ တကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်ညည်းညူရင်း မချိမဆန့်ပင် နာကျင်မှုဝေဒနာခံစားရလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာမှ တဖြည်းဖြည်းကျင့်သားရလာပြီး ဖင်ဇိမ်တွေ့ကာ စိုးယုမော်လည်းအောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန် ပြန်ညှောင့်ပေးနိုင်လာသည်။
နောက်ပိုင်းကျတော့ သူမကိုတစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးခြင်းမရှိတော့ဘဲ သုံးယောက်လေးယောက်ဝိုင်းညှပ်ကာ သူမကို နည်းလမ်းစုံလင်စွာဖြင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဝက်ဝက်ကွဲဆော်ကြပါသည်။ စောက်ပတ်ယက်သူက ယက်သည်။ လီးအစုပ်ခိုင်းသူက စုပ်ခိုင်းသည်။ သူမလီးစုပ်နေစဉ် စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက်လိုး ဖင်ကိုတစ်ယောက်ဆော်စသည်ဖြင့် ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ပါးစပ်ပါမကျန် လုံးဝအနားမရဘဲ တစ်ယောက်ဆင်းတစ်ယောက်တက် တစ်ဗိုလ်တက်တစ်ဗိုလ်ဆင်းစနစ်ဖြင့် မနားစတမ်းလိုးကြသည်။ လိုးချိန်လည်းကြာမြင့်လှသလို အားလုံးရဲ့လီးတွေလည်းကြီးမားတုတ်ထွားလွန်းလှတာမို့ ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း အပြည့်အဝရရှိနေသဖြင့် စိုးယုမော် ဒီအရသာဒီခံစားချက်ကို တစ်သက်မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ချေ။
မြင်ကွင်းက ကြည့်လို့မြင်လို့ပင် မကောင်းလောက်အောင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို ယောက်ျားသားတစ်အုပ်က အလိုမတူဘဲ ဝိုင်းဝန်း မုဒိမ်းကျင့်နေကြသလိုဖြစ်နေပေမယ့် စိုးယုမော်အနေနှင့်ကတော့ ဤသည်မှာ ကာမဂုဏ်ခံစားမှု၏အမြင့်မားဆုံး အထွတ်အထိပ်အကျဆုံး ဟုဆိုအပ်သော ခန်းနားလွန်းလှသည့် လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ့အကြုံကိုပေးစေမှန်း ကောင်းကောင်းကြီးသဘောပေါက်မိနေပါသည်။ သူမအနေနှင့် တခြားအမျိုးသမီးကလေးတွေလို ဆူပူအော်ဟစ်ရုန်းကန်ခြင်းမျိုးလည်းမရှိဘဲ ပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံနေသဖြင့် ယောက်ျားသားတစ်စုကလည်း သူမအပေါ် တော်တော်ကြီးကို နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုရှိကြလေသည်။
တစ်ညပြီးတော့ နောက်တစ်ရက် ...နောက်ထပ်တစ်ည ... ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော မချောပါ အိမ်ကိုပြန်မရောက်ကြသေးဘဲ စိုးယုမော် တစ်ယောက်တည်း ဒီလူစုနှင့်ဆက်လက်စခန်းသွားခဲ့ရသည်။ သူမအနေနှင့် သေးပေါက်ချိန်ကလေးတောင်မရ ဟုဆိုသော စကားအဓိပ္ပါယ်ကို ယခုမှပင် ကွဲကွဲပြားပြားသိနားလည်ခဲ့ရတော့သည်။ ခြောက်ယောက်သား သူမကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော နည်းစုံလမ်းစုံ အလဲလဲအကွဲကွဲလိုးချင်တိုင်းလိုးပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့လည်း အပြင်သွားရာကနေ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကြသဖြင့် အားလုံးစုပေါင်းကာ တစ်ညတာနှုတ်ဆက်ပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပင် လမ်းခွဲခဲ့ကြလေသည်။
အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရော ဦးညီဂျော်ပါ ရောက်နှင့်နေပြီ။
နှစ်ယောက်သားအလျှောက်ကောင်းသဖြင့် ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောဆွေမျိုးများရှိရာကို သူတို့နှစ်ယောက်အလည်သွားသည်ဟုသာ သိရှိလက်ခံပြီး ဘာပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာမှမဖြစ်ကြချေ။ အန်တိမွန်ကသာ သူမတို့ခြေလှမ်းကို ရိပ်မိနေပါသည်။
တစ်နေ့ အပြင်ကိုသွားရာမှာ အန်တီမွန် သူမကိုပါခေါ်ပြီး ကားနှင့်ထွက်လာကြသည်။ သူမမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဆီဝင်ပြီး ကျောက်အရောင်းအဝယ်ကိစ္စ စကားစမြည်ပြောကြဆိုကြနှင့် အပြန်တော့ အန်တီမွန်က ကိုစောမြိုင်ကို အသာလက်ကုပ်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာတီးတိုးကပ်ပြောလိုက်သည်ကို စိုးယုမော်လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။
သူမထင်မှတ်သည့်အတိုင်းပင် ဟိုတယ်တစ်ခုရှေ့သို့အရောက်မှာ ကားကိုချိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပြီး သုံးယောက်သား ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဟိုတယ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမဝင်ထွက်သွားလာနေကျဟိုတယ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း မန်နေဂျာဆီတန်းသွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်သည်။
"ကဲ စိုးစိုး အန်တီမွန်တို့ ဒီမှာတစ်ညနားမယ် ညည်းနဲ့ချောချော တွေ့သမျှကြုံသမျှဇာတ်လမ်းကို ငါ့ကိုမချွင်းမချန်အကုန်ပြောပြစမ်း ငါရောစောမြိုင်ရော အတူတူ နားထောင်ကြမယ် ဟုတ်ပီလား"
အန်တီမွန် သူမတို့အကြောင်းစုံကို သိနေသည်။ ချောချောနှင့်သူမအကြောင်းကိုသိသလို ကိုစောမြိုင် ဒေါ်မြင့်မူနှင့်သူမတို့ သုံးယောက်ရဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင်တဏှာဇာတ်လမ်းကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီးသိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုစောမြိုင်ကို သူမဖာသာ ကြိုပြီး အစ်အောက်မေးထားခြင်းပဲဖြစ်ရမည်။
ထိုနေ့ညက အိမ်မပြန်ဖြစ်ကြဘဲ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမ၏စီးပွားဖက်ဖြစ်သူ အကောက်ခွန်အရာရှိကတော်ဒေါ်စန္ဒီ၏ ဒင်နာပါတီရှိ၍ မနက်မှပြန်လာနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုအကြောင်းကြားလိုက်ကာ သုံးယောက်သား ဟိုတယ်အိပ်ခန်းထဲမှာ ကမ်းကုန်အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲလိုက်ကြသည်မှာ တစ်ယောက်မှပင် တစ်ရေးကလေးသော်မှ အိပ်ခွင့်မရလိုက်ကြဘဲ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရလေ၏။
နောက်တစ်နေ့ နေ့ခင်းကျမှ ပြန်လာကြရာ သုံးယောက်စလုံးနွမ်းနယ်နေရုံမက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရောစိုးယုမော်ပါ ဒရိုင်ဘာကိုစောမြိုင်၏ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လီးသရမ်းမှုကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ပတ်ရောဖင်ရောကွဲကာ လမ်းပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မလျှောက်နိုင်ကြသည့် အခြေကို ဆိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဦးညီဂျော်မျက်ကွယ်မှာ တစ်ယောက်လှုပ်ရှားမှုကိုတစ်ယောက် အသေအချာစူးစိုက်ကြည့်ပြီး မလုံမလဲ ပြုံး၍သာ နေမိကြလေသည်။
......
ဤဇာတ်လမ်းက တစ်စုံတစ်ရာ ဘာပြဿနာရယ်လို့မှမရှိဘဲ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်အတိုင်း ကာမပွဲအလီလီဆင်နွှဲရင်း ပြီးချိန်တန် ပြီးသွားကြလိမ့်မည်ဟုထင်သော် သင့်အထင်နှင့်အမြင် လုံးလုံးကြီးမှားပေဦးတော့မည်။
လောကဓမ္မတာကိုဆန့်ကျင်၍ ဖောက်ပြန်မှုအမျိုးမျိုးရှိကြရာတွင် မည်သို့သောဖောက်ပြန်မှုမျိုးမဆို တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် လောကပါလ၏ဒဏ်ခတ်ခြင်းကို ခံရမည်မှာမလွဲဧကန်တည်း။
အဆုံးစွန်သော ကာမဂုဏ်မှောက်မှားမှုအဖုံဖုံတို့ဖြင့်ညစ်ညမ်းလျက်ရှိသည့် ဤအိမ်ဤယာကို သန့်စင်အောင်ဒဏ်ခတ်ခြင်းအလို့ငှါ ထူးခြားသောအခြင်းအရာတစ်ခု မမျှော်လင့်ပါဘဲ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပေသည်။
တစ်နေ့ ...
အိမ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရှိနေခိုက် အလည်အပတ်မရောက်တာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာမထင်မှတ်ဘဲရောက်ချလာပြီး ချောချော စိုးယုမော်တို့နှင့်ပါ အတူတကွ စကားပြောဆိုအလွမ်းသယ်နေကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမနေအိမ်မှာ ချောချောနှင့်စိုးစိုးတို့ အသိတွေထဲက ဧည့်သည်တချို့ရောက်ရှိနေ၍ ချောချောတို့နှစ်ယောက်ကို သူမအိမ်အလည်လိုက်နိုင်မှာလား လို့ မေးသည်။ ချောချောလည်း သွားလိုစိတ်ရှိပေမယ့် ဦးညီဂျော် အိမ်မှာရှိနေခိုက်မို့ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သူမလိုက်ဖို့အခွင့်မသာဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက ချောချောမလိုက်နိုင်လျှင်လည်း စိုးစိုးကိုဖြစ်ဖြစ် သူမနှင့်အတူ ထည့်လိုက်ပါဆိုပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ထံခွင့်တောင်းရာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လည်း သူတို့အတွင်းရေးကိစ္စအားလုံးကိုသိနေသူပီပီ မချိူမချဉ်ပြုံးစိစိအမူအယာနှင့် စိုးယုမော်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ...
"စိုးစိုး သွားချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိရင်သွားလေ ဒီအိမ်မှာချည်းပဲဆိုတော့ ညည်းလည်းပျင်းနေမှာပဲ တစ်ရက်နှစ်ရက်နေမှပြန်ပေါ့ တီမွန်ခွင့်ပြုပါတယ်"
"ဟုတ် ကျေးဇူး ပါ တီမွန် "
စိုးယုမော် ဖိုးကျိုင်းတုတ်မလေးဖြစ်ကာ စိတ်ထဲမှာ အတော်ကလေးအူမြူးသွားသည်။
ဒါကပဲ စိုးယုမော်အဖို့ သူမကျင်လည်ရာအသိုက်အဝန်းအတွင်းမှ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသော အခြေအနေအပြောင်းအလဲတစ်ခုကို ကိုယ်တိုင်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့ရဖို့ အခွင့်အရေးကြုံလာရခြင်းဖြစ်သည်ဆိုတာ သူမသာမက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြပါချေ။
၄ရက်ခန့်ကြာတော့ ...
စိုးယုမော် အိမ်ပြန်လာသည်။
လူကနုံးချိနေပြီ။ ကိုယ့်ခြေကိုယ်လက်ကိုတောင် အနိုင်နိုင်သယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရသည်။
စိုးယုမော် ပျော်သည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကမ်းကုန်အောင်ပျော်သည်။ သူမပျော်သလို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အလွန်ပျော်သည်။ စိတ်တိုင်းလည်းကျ နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုလည်းရှိပါသည်။ သူ့အနေနှင့် အသက်အရွယ်နုနယ်ပျိုမြစ်သလောက် ပုရိသတို့အပေါ် ကာမလိုအင်ဖြည့်ဆီးရာမှာလည်း အထူးထူးအပြားပြားလိမ္မာရေးခြားရှိလွန်းလှကာ တကယ်လည်းစိတ်အားထက်သန်ပြီး လိုအပ်သလို ဘယ်ပုံစံမျိုးမဆို ပြောဆိုစေခိုင်းလို့ရသည့် စိုးယုမော်၏ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသား အဆီအနှစ်တွေကို စိတ်တိုင်းကျစီရင်ခွင့်ရသဖြင့် သူမကို အလွန်အင်မတန်မှ ကျေးဇူးတင်နေမိလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမအလုပ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ လူသစ်တွေထပ်မံစုဆောင်းဖို့လိုလာတာမို့ ခုရက်ပိုင်းအတွင်း သူမအဆက်အသွယ်တွေကို မကြာခဏခေါ်ယူပြီး အိမ်မှာပဲအားလုံးတွေ့ဆုံကာ အလုပ်ခွင်အသစ်တွေညှိနေကြပြီး သူတို့ကိုအချိန်ပြည့်ပြုစုဖို့အတွက်လည်း လူလိုအပ်လာရာ စိုးယုမော်ရောက်လာတာ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ အစက နှစ်ရက်သာနေမည်ဟုတွေးထားသော်လည်း လေးရက်လေးညတိတိ အချိန်ဖြုန်းမိခဲ့သည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နှင့် ပြန်လွှတ်ခဲ့ရခြင်းပင်။ နောင်လည်း သူမဆီကို မကြာမကြာလာရောက်ဖို့ စိုးယုမော်ကို ဝဲလ်ကမ်းလုပ်ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သည်။
စိုးယုမော် အိမ်ကိုဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ လူသံသူသံ တစ်စုံတစ်ရာမကြားရ၍ စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။
"တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီလို့ သူမသိလိုက်သည်။
ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။
မုန်တိုင်းမလာခင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းမျိုးလား။
တိတ်ဆိတ်ခြင်းဟာ မုန်တိုင်းရဲ့အစပဲလား။
စိုးယုမော်တစ်ယောက် ခေါင်းခြောက်အောင်ပဲ တွေးတောနေမိပါသည်။
မဟုတ်သေး။
အခြေအနေက သူမကြိုက်နှစ်သက်သော အနေအထားမျိုးတော့ လုံးဝ (လုံးဝ)မဟုတ်ပေ။
စိုးယုမော် တစ်စုံတစ်ရာကို အပူတပြင်းသိလိုစိတ်ပြင်းပြလာပြီး သူမခြေလှမ်းများက အိမ်ထဲခန်းရှိရာဖက်ဆီကို တရွေ့ရွေ့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့ပါသည်။"
သူမမြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက ...
အိပ်ခန်းအတွင်းရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာ ပုံလျက်သားခွေခွေကလေးလဲလျောင်းငြိမ်သက်နေပြီဖြစ်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ထိုအမျိုးသမီးတစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေအိုင်ထွန်းလျက်ရှိကာ သူမဝမ်းဗိုက်မှာလည်း ချွန်ထက်သော လက်နက်တစ်စုံတစ်ရာနှင့် အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းခံထားရပုံပေါ်သည်။ အသေအချာကြည့်လိုက်တော့ ချောချောဖြစ်နေ၍ စိုးယုမော်အရမ်းကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။
သူမအကြည့်က ကုတင်ရှိရာဖက်ဆီ ရောက်ရှိသွားပြန်သည်။
"ဟင် "
"တီ တီမွန် ... ဟိုမှာလည်း အန်ကယ်ပါလား အို "
တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာကျင်းလျက် ခြေလက်လေးဖက်စလုံးကြိုးအတုပ်ခံထားရပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း တိတ်တစ်ခုနှင့် အသေအချာ ရစ်ပတ်ပိတ်ဆို့ခြင်းခံထားရတာ တွေ့ရသည်။ သူမနဘေးမှာတော့ လည်ပင်းပြတ်ရှဒဏ်ရာနှင့်လှုပ်ရှားမှုကင်းမဲ့နေပြီဖြစ်သော အိမ်ကြီးရှင်သူဋ္ဌေးဦးညီဂျော်ကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်သူကများ ရက်ရက်စက်စက်သတ်သွားတာလဲမသိ။ တစ်ယောက်တော့ အသက်ရှင်နေသေး၍ တော်ပေသေးသည်။ စိုးယုမော်ပြေးဝင်မည်အပြု။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး အနောက်ကနေ ရုတ်တရက် ချုပ်ကိုင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး အေးစက်မာကြောသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုက သူမလည်မျိုကိုလာထောက်ကာ ...
"မလှုပ်နဲ့ စိုးစိုး နင်သေသွားချင်လား "
"ဟင် "
"ရှင် ရှင် ကို ခင် ခင် ထွေး "
စိုးယုမော် အံ့ဩထိတ်လန့်သွားသလို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို လိမ့်ပတ်လည်ကာ ခြုုံငုံသဘောပေါက်မိသွားသည်။
"နင့် အဝတ်အစား အကုန်ချွတ်လိုက် စိုးစိုး ...ပြီးရင် ဟို မသာမကြီးခြေထောက်မှာချည်ထားတဲ့ကြိုးဖြုတ်ပေးလိုက်စမ်း ဒီဟာမရော နင့်ကိုရော နင်တို့နှစ်ယောက် ...ငါအပြတ်လိုးပြီးမှ ကြိုးစင်တက်မှာ ငါပြောသလိုလုပ် မလုပ်ရင် ဟောဒီဓား ကြည့်ထားလိုက်"
"မ မလုပ် မ မသတ် ပါ ပါနဲ့ ကို ထွေး ဟင့် ဟင့် "
စိုးယုမော် ကတုန်ကယင်နှင့်သူပြောသမျှ အကုန်လုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပါးစပ်ကတိတ်ပါ ခွာခိုင်းပြန်ရာ မနည်းကြီးအားစိုက်၍ ဆွဲခွာလိုက်ရသည်။
"နင် နင် ဘာ ဘာလုပ်လဲ ငထွေး အကုန်သေ သေကုန်ပီ အီး ဟီး ဟီး "
"တိတ် အသံမထွက်နဲ့ နင်ပါ ကြံရာပါ နင့်ဖင်ကိုအပီလိုးပြီးမှ ငါ သတ်ကိုသတ်ပစ်မှာ နင့်ကိုသတ်ပြီးမှ ငါကိုယ်တိုင်ရဲခေါ်ပြီးအဖမ်းခံမယ် ကြားလား ဖေလိုးမ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲလိုက်စမ်း စောက်ပတ်အာတာတာကြီး ဟနေအောင်ကိုဖြဲထားစမ်း"
မိနစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်သလိုထင်ရသည်။ ခင်ထွေး သွေးအလိမ်းလိမ်းဖြစ်နေသည့်သူ့လက်ကြီးနှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဟိုကိုင်ဒီနယ်လုပ်ကာ နှိုက်လိုက်ဆွလိုက် တစ်လှည့်ပြီးတစ်လှည့် ထင်ရာကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုရင်း ပြောလည်းပြော သဘောရှိလည်းလိုးပြီး သူလိုးပုံကလည်း ဘယ်ကတည်းကကြံစည်ထားသည်မသိဘဲ ပုံမှန်အရွယ်အစားသာရှိသောသူ့လီးပေါ်မှာ ဂေါ်လီပါသည့်ကွန်ဒုံးရော အမွေးကြမ်းပွပွနှင့် ဆိတ်မျက်ကွင်းနှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူသော လီးမှာစွပ်သည့်အရာကိုပါ နှစ်ထပ်သုံးထပ်အထပ်ထပ်စွပ်ကာ ထင်တိုင်းကြဲပြီး လိုးလေတော့ရာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသောအရသာမို့ သွေးပျက်မတတ် နာကျင်ယားယံအခံခက်မှုနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲရောဖင်ပေါက်ထဲမှာပါ (သူက ဖင်ပေါက်ကို အဓိကထားလိုးခြင်းဖြစ်ရာ) မချိအောင်ခံစားရလျက် တစ်ချက်တစ်ချက် နာကျင်စူးရှလှသော အပွတ်အတိုက်ခံရမှုဝေဒနာကြောင့် ခေါင်းထဲမှာ မူးကနဲမိုက်ကနဲပင်ဖြစ်ကာ စိုးယုမော်လည်း နဂိုကပင် သွေးသံတရဲရဲကြားမှာ လိပ်ပြာလန့်မတတ် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့အားငယ်ရသည့်အထဲ သုံးချီမြောက်အလိုးခံပြီးချိန်မှာ သူမဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်ရှာတော့ဘဲ ရုတ်တရက်သတိလစ်ပြီး မေ့မျောသွားရတော့သည်။
နိဂုံး။
အဖြစ်အပျက်တွေက လျင်မြန်စွာဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ခုတော့ အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီ။
စိုးယုမော်၏ရဲစခန်းထွက်ဆိုချက်အရရော သူကိုယ်တိုင်ရဲ့ဝန်ခံချက်အရပါ ပြစ်မှုထင်ရှားလှသဖြင့် ကိုခင်ထွေးတစ်ယောက် သေဒဏ် ဒါမှမဟုတ် ထောင်တစ်သက်တစ်ကျွန်း တစ်ခုခုတော့ကျမည်မှာသေချာသလောက်ပင်။ သူတို့အထဲမှာ သေကံမရောက် အသက်မပျောက် ဖြစ်သူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပဲဖြစ်သည်။ ကားရုံအပေါ်ထပ်ရှိထပ်ခိုးတစ်ခုအတွင်းမှာ ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အတူ ပျော်ပျော်ပါးပါး မိုးမမြင်လေမမြင်ချစ်တလင်းဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာသော ဒေါ်မြင့်မူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်အသက်ကိုကယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဆီမှ အော်ဟစ်ရုန်းကန်သံလိုလို မသင်္ကာစရာအသံဗလံများကြားရ၍ ကိုစောမြိုင်ကိုပါအပြေးကလေးသွားခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်သား တက်ကြည့်ကြရာက ဖြစ်ရပ်အလုံးစုံအားတွေ့မြင်လိုက်ရပြီး လက်မြန်ခြေမြန်ရှိသော ကရင်မောင်ကျော်တစ်ယောက် ဖြစ်သူကိုစောမြိုင်နှင့် နဂိုကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲနေတတ်သူဒေါ်မြင့်မူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး လက်ကျကောင်းကောင်းနှင့် ဝိုင်းဝန်းဆော်ပလော်တီးလိုက်၍ ခင်ထွေးလည်းမှောက်သွားရကာ ရဲစခန်းဖုန်းဆက်ပြီး သူ့ကို ရဲလက်ထဲအပ်နှံပေးလိုက်ကြသည်။
နောက်တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်မှထွက်သွားကြကာ တစ်နေရာကိုသွားပြီး အပြီးအပိုင် ဇာတ်မြှုပ်လိုက်ကြသည်။ ဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်၍လည်းမရတော့။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့်စိုးယုမော်သာ ဆေးရုံမှာတစ်ပတ်လောက် ဆေးကုသမှုခံယူလိုက်ရပြီး ဆေးရုံမှဆင်းလာကြချိန်မှာ တရားရုံးနှင့်ရဲစခန်းကို အကြိမ်ကြိမ်ဝင်ထွက်သွားလာနေရပြီး အမှုတွေမပြတ်မချင်း အထပ်ထပ်အခါခါ အစစ်ဆေးခံကြရင်း နှစ်ယောက်သား ခေါင်းမီးတောက်မတတ် အလုပ်များကြလျက်ရှိနေလေတော့၏။
ခြောက်လခန့်ကြာသော် ...
အိမ်ကြီးက ပုံမှန်ပြန်ပြီးလည်ပတ်လာပါသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်ငှားသည်။ ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူနေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှအစားမထိုးဘဲ အစစအရာရာ စိုးယုမော်ပဲ နိုင်နိုင်နင်းနင်းလုပ်ကိုင်သည်။ အိမ်ဖော်အဖြစ်တောနယ်မှ မွန်မွန်ရည်ရည်ရှိသည့် တိုင်းရင်းသူကလေးမလေးနှစ်ယောက် ပွဲစားမှတစ်ဆင့် ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။ စိုးယုမော်ပဲ သူတို့ကို အစစစီမံညွှန်ကြားအုပ်ချုပ်သည်။ ခြံစောင့်မာလီလည်း တစ်ယောက်မှ မထားတော့။ အားလုံးပြုပြင်ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်က ဦးညီဂျော့်လက်ငုတ်လက်ရင်း အလုပ်မှန်သမျှကို ကိုယ်တိုင်ကြပ်မတ်ကွပ်ကဲပြီး အလုပ်ဆိုက်တွေထဲသွားလိုက် အိမ်ပြန်လာလိုက်နှင့် ခါတိုင်းထက်ပင် စီးပွါးဥစ္စာတွေ ဒီရေအလား တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ကာ လုပ်ငန်းတွေပုံမှန်လည်ပတ်ရုံမက ယခင်ကထက်ပင် မမျှော်မှန်းနိုင်လောက်သော အောင်မြင်မှုတွေ တစ်စထက်တစ်စ ရရှိလာခဲ့လေသည်။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်အလုပ်ခွင်ထဲ တစ်ပတ်ဆယ်ရက် အိပ်သည့်အခါလည်းရှိသည်။ ဆိုက်ထဲက သူမနှင့်ပတ်သက်ရာ ဘာညာသာရကာ လေးတွေနှင့် မလွဲမသွေ ဒွိယံဇာတ်ခင်းကာ ဗျူဟာစုံခင်း၍အချစ်တလင်းဖွင့်နေမည်မှန်း ဗေဒင်ပင်မေးစရာမလိုချေ။ စိုးယုမော်လည်း သူမဖက်က အခွင့်အရေးတွေ အများကြီးရှိပြီးသား။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ရယ် သူမရယ် နှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် အကြီးပြီးလျှင် အငယ် ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ပြီး သူမ ... ဘာမဆိုလုပ်ပိုင်ခွင့်အပြည့်ရှိပြီးသား။
ဒီနောက်ပိုင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်သူမ အဆက်အသွယ်မပြတ်ရှိသည်။ အိမ်ကိုမကြာခဏ အလည်လာတတ်သလို သူနှင့်အတူ ခရီးသွားဟန်လွဲဧည့်ပရိသတ်လည်း တစ်ယောက်ကနေ သုံးယောက်လေးယောက်အထိ အတူတကွ လိုက်ပါလာတတ်ပါသည်။ အိမ်ကြီးအနောက်ဖက်ရှိ မာလီလင်မယားနေထိုင်ရာတန်းလျားမှာ သူမနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်အတွက် ဘူမိနက်သန်ကျသော အပြာရောင်ကင်းလွတ်နယ်မြေတစ်ခုပဲဖြစ်သည်။ ယောက်ျားဖော်များသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာသာမက ခပ်တည်တည်နေတတ်သည့် အိမ်ကြီးရှင်မဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပင်လျှင် တကယ်တမ်းကျတော့ ဒီအခန်းကလေးနှင့်မကင်းလှပါချေ။
တစ်ခုပြောစရာရှိသည်က ဒီအခန်းကလေးမှာ ယောက်ျားသနာနှင့်အချစ်ရေယဉ်ကြောမျောသည့်အခါတိုင်း သူတို့သုံးယောက်၏ ပင်ကိုယ်ရှိပြီးဖြစ်သော ကာမဂုဏ်ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းတွေက ခါတိုင်းထက်ပင် သုံးဆလေးဆမက ပိုမိုထူးကဲလှစွာ ဖြစ်ပေါ်နိုးထစေလေသလား ဆိုတာကို သူမတို့ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်အပ်သေချာပြောဆိုနိုင်စွမ်းတော့မရှိချေ။ သေဆုံးသူချောချော၏ဝိညာဉ်တွေကပဲ သူမတို့ရဲ့ရမ္မက်နယ်ပယ်အထိလိုက်ပါပြီး လိုအပ်သလိုထိန်းချုပ်မောင်းနှင်ကာ ရာဂရမ္မက်လိုဘကို စေ့ဆော်မှုတွေပေးနေသလား ဆိုတာတော့ ချောချောကိုယ်တိုင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မေးတော့မှပဲ အဖြေသိနိုင်မည်ဖြစ်ပေတော့သည်။
တစ်ခါတစ်ရံမှာ သူတို့အိမ်ကလေး နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပကတိ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတတ်သလို တစ်ခါတစ်ရံတွင်လည်း ညကြီးမင်းကြီး သန်းခေါင်သန်းလွဲအချိန်ရောက်သည်အထိ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်သံမောသံ စကားပြောဆိုသံတွေနှင့် အမြဲမပြတ် စည်ကားသိုက်မြိုက်လျက်ရှိတာတွေ့ရလေသည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ပါသွားပြီး တစ်လအကြာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ဝတ်ပုံစားပုံက ဟော့ရှော့ အတိုအပြတ်ကလေးတွေနှင့်စတိုင်ပြောင်းသွားသည်။ တစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လေးငါးရက်နေကာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနောက်ကို ပြန်လိုက်သွားသည်။ အိမ်မှာကျန်နေသည့်တစ်ယောက်ကို ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူတက်ရောက်မည့်ပါတီတစ်ခုကို အတူခေါ်သွားသည်။ သုံးရက်ကြာမှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည်။
စိုးယုမော်ကတော့ နောက်ထပ်အိမ်ဖော်အသစ်ကလေးနှစ်ယောက်ကို အပြောအဆိုအနေအထိုင်တတ်အောင် သူမကိုယ်တိုင် ကျကျနနလက်ပူတိုက်ကာ သင်ကြားရင်း အလုပ်ရှုပ်လျက်ရှိလေသည်။ ဒီကောင်မလေးတွေက ခါတိုင်းလာနေကျ ပွဲစားလမ်းကြောင်းကမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် နယ်ကနေခေါ်ဆောင်ကာ သူမတို့အိမ်အရောက် လာပို့ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်စိုးယုမော် ကို်ယ့်နည်းကိုယ့်ဟန်နှင့်ကိုယ် အလုပ်တွေများနေကြသည်။ သူတို့သုံးယောက်သာ အတူပေါင်းမိလျှင် လောင်းကျော်ပေတော့သည် ဟုလည်း သူမတို့ကျင်လည်ရာအသိုင်းအဝိုင်းဆီကနေ ထောပနာပြုပြောဆိုသံများ မပြတ်ကြားရလေသည်။
______________
ပြီးပါပြီ။
စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက် ...
နရသူ